Cyrk Kamiennych Braci

Udaliśmy się do mieszkania pewnego słynnego archeologa, w celu zgłębienia tajemnicy złotego posążka z świątyni Majów. Nasz znajomy musiał w trybie natychmiastowym opuścić swoje lokum. Zostawił jednak dla nas pewne wskazówki.

Wystrój pokoju jest ładny i estetyczny. Wypełniono go przeróżnym rekwizytami, które niezależnie od tego czy biorą udział w rozgrywce czy też nie, bardzo potęgują wyraźnie wyczuwalny przygodowy klimat, a im dalej tym lepiej.

Zagadek w pokoju jest bardzo dużo, są one świetnie dopasowane do klimatu i bazują na różnorodnych rozwiązaniach. Rozgrywka nie jest liniowa dzięki czemu nawet większe grupy nie będą odczuwały uczucia bezczynności. Poziom trudności jest bardzo dobrze wyważony.

Obsługa tradycyjnie dla firmy Mysterious Room ze swojego zadania wywiązała się bez zarzutu.

Pokój Tajemnica Świątyni Majów, to bardzo dobry scenariusz w przygodowo-podróżniczych klimatach. Polecamy wszystkim, którzy lubią tę tematykę.

Wiele lat temu Warszawa żyła historią porwań dla okupu. O ile temat ucichł, a mieszkańcy stolicy zaczęli powoli o nim zapominać, to faktem było to, że sprawców niegdy nie udało się ująć. My co nieco o sprawie poczytaliśmy. Udało się nam namierzyć dom, w którym według naszych informacji, przestępcy mieli ukryć pieniądze z okupów. Nie sądziliśmy jednak, że owi zbrodniarze wciąż mieszkają w okolicy i wciąż są aktywni. Było tylko kwestią czasu aż ponownie dadzą się ponieść ślepej furii.

Twórcy postawili na nieczęsto spotykane rozwiązanie intensywnej interakcji graczy z aktorami. Jest to ciekawe doświadczenie, które pomaga budować klimat. Sam wystrój także został przygotowany całkiem solidnie, choć miejscami przebija się prostota. W kwestii klimatu, to momentami zdaje się on w jednym aspekcie nieco tracić spójność, ale uczciwie trzeba przyznać, że jeśli chodzi o grę aktorską i interakcję z obsługą, to nie ma tutaj mowy o rozdźwięku czy luźnym podejściu do roli. Podejrzewamy, że są osoby, którym taka forma prowadzenia rozgrywki może nie w pełni podejść, ale obsługa zdaje się być elastyczna.

Zagadki wykorzystują zarówno rozwiązania elektroniczne jak i tradycyjne zamki i kłódki. Jest też miejsce na drobne zadania manualne. Poziom trudności jest raczej średni, choć dla grup mniej spostrzegawczych może być trudniej - trzeba się tutaj niekiedy nieco porozglądać. Na pewno fajnym elementem jest wykorzystanie interakcji z aktorami przy pchaniu rozgrywki do przodu (i to niekoniecznie w temacie pomocy przy zastoju).

Obsługa sama w sobie zasługuje na pochwałę - założone przez siebie zadania wykonała bardzo profesjonalnie i konsekwentnie, a zaangażowana była bardziej niż ma to miejsce w większości innych pokoi ucieczek.

"Ślepa Furia" to escape room o nietypowej rozgrywce. Wyróżnia się na pewno interakcją z obsługą czy aktorami i ich zaangażowaniem w prowadzenie graczy przez fabułę. Nie jest to rozwiązanie, które odpowiadać będzie wszystkim, zwłaszcza tym, którzy od escape roomu oczekują sprawdzonej, stałej formuły. Na pewno jednak warto spróbować dla nieco innego doświadczenia, które wciąż pozostaje spójne z podstawowymi założeniami pokoi ucieczek.

Od zawsze marzyliśmy o podróży do niezbadanych baśniowych krain. Naszą dziecięcą fantazję na nowo rozbudziła wiadomość o tym jakoby w mieszkaniu niejakiego pana Ambrożego mieściło się przejście do magicznej krainy - Narnii. A owym przejściem miała okazać się stara szafa.

Pokój pod względem wystroju nieco zawodzi, wziąwszy pod uwagę jego wysoką ocenę, można spodziewać się czegoś bardziej rozbudowanego wizualnie. Tu mamy dość sporo umowności i surowości wystroju. Z plusów należy wymienić dość dobre zagospodarowanie przestrzenne i nieźle dobrane oświetlenie.

Zagadki prezentują dość dobry poziom. Są zróżnicowane, odpowiednio dopasowane do tematyki i logiczne. Poziom trudności oceniamy jako średni.

Obsługa wywiązała się ze swojego zadania bez zarzutu. Zastrzeżeń brak.

Starą Szafa to niezły pokój, utrzymany w baśniowych klimatach. Jakby dopracować nieco wystrój, który pozwoliłby lepiej wczuć się w baśniową tematykę, całościowo pokój wypadłby o wiele atrakcyjniej. Tak niestety mieliśmy pewien niedosyt.

Nasz misternie uknuty plan spalił na panewce. Mapa, którą wcześniej podprowadziliśmy, została nam odebrana, a jej poprzedni właściciele postanowili się na nas odegrać za nasze zuchwalstwo. Seria nieprzewidzianych wydarzeń sprawiła jednak, że nasi oprawcy zniknęli, a my mieliśmy okazję się wydostać. Ostrożnie zaczęliśmy przemierzać okręt, nucąc pod nosem "Morskie Opowieści".

Wystrój pokoju to najwyższa półka (choć na upartego da się znaleźć elementy, które mogłyby być odrobinę bardziej autentyczne). Do wizualnych fajerwerków Wyjście Awaryjne zdążyło nas już przyzwyczaić i tym razem również nie zawodzi. Udźwiękowienie dodatkowo buduje klimat i atmosferę przygody. W pokoju spotkać się też możemy z efektami specjalnymi, wzbogacającymi wrażenia.

Zagadki prawie całkowicie opierają się na elektronice. Są one tematycznie związane z charakterem pokoju i potrafią pozytywnie zaskoczyć. Poza tym, jako ogół, są angażujące i ciekawe, choć jedna z nich może sprawiać wrażenie uciążliwej (przy próbie rozwiązania jednak okazuje się, że nie jest aż tak bardzo żmudna). Poziom trudności jest raczej średni.

Do obsługi nie mamy żadnych zastrzeżeń, swoją rolę wypełniła na satysfakcjonującym poziomie.

"Morskie Opowieści" to przygoda z najwyższej półki i punkt obowiązkowy odwiedzając bydgoskie escape roomy. Wyjście Awaryjne nie schodzi z poziomu, który znamy z poprzednich pokoi, aczkolwiek chciałoby się zobaczyć i doświadczyć więcej. Wciąż jednak to pokój, który konkurować może wyłącznie z najlepszymi w naszym kraju. Polecamy!

Zawitaliśmy do pewnej portowej tawerny cieszącej się złą reputacją. Zgodnie z oczekiwaniami zdażyła się tutaj kolejna pijacka burda. Na szczęście korzystając z zamieszania weszliśmy w posiadanie informacji, która całkowicie mogła odmienić nasze dotychczasowe życie.

Wystrój pokoju, to już tradycyjnie dla firmy Wyjście Awaryjne bardzo wysoka półka. Fabuła tego ER fajnie łączy się z historią Morskich Opowieści i stanowi świetny przedsmak i rozgrzewkę przed wspomnianym wcześniej scenariuszem.

Zagadki są fajne, nieliniowe i dobrze wpasowane w klimat ER. Część z nich potrafi zająć trochę czasu, ale poziom trudności jest dobrze wyważony.

Obsługa spisała się bez zarzutu. Wszystko pozytywnie.

Piracka Tawerna, to nieco skromniejszy wstęp do przygody, na jaką wyruszamy w Morskich Opowieściach. Ma ładny wystrój i ciekawe zagadki. Polecamy.

I po raz kolejny państwo papieskie po nas wezwało. Gdzieś głęboko pod murami katedry, źle się dzieje. Moce nieczyste są tam wyjątkowo potężne. Musieliśmy zrobić co w naszej kapłańskiej mocy by na łono w trójcy jedynego prawdziwego na powrót je obrócić, ale przedtem musieliśmy odkryć najskrzętniej skrywane tajemnice Watykanu.

Pokój ma fajny klimat, w który jesteśmy wprowadzani już samego początku. Wystrój nie jest może bardzo bogaty, ale wykorzystane rekwizyty robią dobre wrażenie. Poza tym ER nadrabia dobrym zagospodarowaniam przestrzennym, odpowiednim oświetleniem oraz innymi dodatkowymi atrakcjami.

Zagadki są dobrze stematyzowane, zróżnicowane i bazują na rozwiązaniach tak tradycyjnych, jak i elektronicznych. Parę urządzeń wymaga dużej dokładności i precyzji, przez co może niepotrzebnie zabrać trochę dodatkowego czasu. Fajnie jakby udało się nieco inaczej to rozwiązać.

Obsługa, do czego przyzwyczaiła nas już Fabryka Czasu była na najwyższym poziomie. Zdecydowanie to mocny punkt tego ER.

Tajemnice Watykanu, to ciekawy scenariusz w klimatach horroru. Jak ktoś lubi mroczne klimaty i straszne dekoracje, z pewnością wyjdzie z pokoju zadowolony. ER nie ustrzegł się paru mankamentów, ale zdecydowanie nadrabia klimatem i niecodziennym podejściem do rozgrywki.

Nasze życie toczyło się spokojnie, aż do feralnego dnia, gdy do nadbrzeży naszej osady przybiły normańskie okręty. To był koniec naszej społeczności, a my zostaliśmy pojmani i wywiezieni daleko od naszego domu. W tej mizernie rysującej się wizji przyszłości pojawiło się światło nadziei oraz szansa na uwolnienie, przelewając krew Wikingów.

Wystrój pokoju jest estetyczny i całkiem autentyczny - o ile elementy konstrukcyjne pokoju są raczej bardziej zwyczajne, to już rekwizyty i elementy dekoracji zostały przygotowane na wysokim poziomie i zdają się wiernie imitować wikińskie przedmioty i urządzenia. Rozgrywce towarzyszy dobrze dobrany podkład dźwiękowy. Klimat podbijają także pojawiające się efekty specjalne.

Zadania, które przyjdzie nam wykonać nawiązują do tematyki i robią to w sposób ciekawy, faktycznie odnosząc się do historii o Wikingach i ich bogach. Pokój skupia się na rozwiązaniach elektronicznych. Poziom trudności jest raczej średni.

Obsługa swoje zadania wykonała należycie i z zaangażowaniem. Co do jej pracy, nie mamy żadnych uwag.

"Krew Wikingów" to naszym zdaniem najlepszy ze scenariuszy oferowanych przez tczewską firmę "The Great Escape". Poziomem wykonania, wplecionymi elementami historii i grywalnością przebija pozostałe z dostępnych w Tczewie pokoje. Warto zajrzeć, będąc w okolicy.

Świat stanął w obliczu globalnej epidemii. Ludzie głowili się by odkryć jej przyczynę. Podczas zwiedzania opuszczonych budynków przemysłowych odnaleźliśmy średniowieczną note, która zdawała się podawać przyczynę toczącej świat choroby, a miała nią być rzucona przez pewnego alchemika klątwa zarazy.


Wystrój pokoju jest całkiem przyjemny, choć miejscami nie można mu odmówić pewnej umowności i oszczędności w kwestii rekwizytów. Mimo to jednak jest nieźle, a poszczególne dekoracje czy przedmioty potrafią nadać wnętrzom właściwego charakteru. W tle, podczas rozgrywki rozbrzmiewa przyjemna muzyka.


Zagadki opierają się zarówno na elektronice jak i bardziej tradycyjnych rozwiązaniach. Niektóre są też całkiem oryginalne, jedno z urządzeń i sposób na jego wykorzystanie widzieliśmy chyba poraz pierwszy. Pokój nie jest liniowy, co może być jego atutem zwłaszcza, gdy w rozgrywce bierze udział większą grupa. Poziom trudności zagadek jest raczej średni.


W kwestii obsługi nie mamy się do czego przyczepić - było sympatycznie i profesjonalnie.


"Klątwa zarazy" jest solidnym scenariuszem który może usatysfakcjonować doświadczonych graczy, a początkującym pokazać czego mogą się spodziewać po nowocześniejszych pokojach zagadek. Pod względem poziomu trudności jest całkiem przystępny, ale też nie na tyle łatwy, by wyjadacze mieli odczuć niedosyt.

Postanowiliśmy udać się w podróż do miasta hazardu w samym sercu stanu Nevada. Niestety podczas gry w jednym z kasyn naraziliśmy się miejscowej mafii. Zostaliśmy przez nich uwięzieni. Czuliśmy, że to będzie długa noc w Las Vegas.

Pokój ma już trochę lat na karku i to widać. Wystrój jest dosyć skromny, momentami umowny. Jest parę fajnych rekwizytów, ale jako całość nie wypada zbyt spektakularnie.

Na szczęście pokój jest całkiem grywalny. Zadania jak to w ER starej generacji w dużej mierze opierają się na spostrzegawczości, ale poza wzrokiem i inne zmysły zostaną tutaj zaangażowane. Większość rozwiązań bazuje na starych, dobrych kłódkach, ale i dla odrobiny elektroniki znalazło się tutaj miejsce.

Obsługa była sympatyczna i kompetentną. Nie mamy żadnych zastrzeżeń.

Noc w Las Vegas, to już wiekowy, wysłużony pokój. Pozostał on całkiem grywalny i może się nieźle sprawdzić jako " chrzest bojowy" dla początkujących graczy.

Wydawać by się mogło, że otrzymanie zaproszenia na naukę do magicznej szkoły, to przywilej wybranych, szansa jedna na milion. Ciężko nam powiedzieć czy to kwestia naszego ukrytego potencjału, szczęścia czy czegokolwiek innego, ale my to zaproszenie dostaliśmy po raz kolejny. W ten sposób ponownie rozpoczęliśmy naukę w Szkole Magii - ponownie na pierwszym roku...

Za wystrój pokoju należą się słowa uznania. Prezentuje on naprawdę wysoki poziom i daje się wyczuć baśniowo- magiczny klimat. W tle przygrywa muzyka (zapewne motywy znane z filmów). Całość jest rozplanowana z pomysłem, a pokój potrafi zaskoczyć odsłaniając przed graczem swoje tajemnice.

Zagadki w 100% oparte są na elektronice, co w przypadku magicznej tematyki jest całkiem zrozumiałe. Niektóre rozwiązania imitują korzystanie z magii, co pozytywnie wpływa na wczucie się w klimat, a dla fanów tematyki będzie zapewne dodatkową atrakcją. Wszystkie natomiast są dopasowane do świata, w którym są umieszczone. Poziom trudności zadań jest raczej średni.

Obsługa pokoju pokazała się z dobrej strony. Fajnie było uczestniczyć w fabularnym wprowadzeniu, z odrobiną humoru. Po grze znalazła się też chwila na rozmowę o pokoju i branży w ogóle.

"Szkoła Magii: Pierwszy rok" to pokój, który powinien być obowiązkową pozycją na liście miłośników uniwersum Harry'ego Pottera. Pozostali (my się do nich zaliczamy), nie powinni jednak ucierpieć na braku znajomości historii i również świetnie się bawić, bo jest to pokój na naprawdę wysokim poziomie.