Cyrk Kamiennych Braci

Od zawsze marzyliśmy o podróżach w czasie. Nie sądziliśmy jednak, że okazja ku temu nadaży się tak szybko i w dodatku w naszym kraju. To jest jak sen. Nierealne stało się rzeczywistością. Wystarczyło przesunąć dźwignię i uruchomić wehikuł czasu.

Wystrój pokoju jest dość estetyczny i zróżnicowany. Pomimo pewnych umowności, nadrabia tematyką, która została tutaj nieźle wykorzystana. Choć nie ukrywamy, że chciałoby się więcej.

Zagadki są ciekawie skonstruowane i w fajny sposób opierają się na współpracy między graczami. Zadań jest sporo, a poziom trudności został dobrze wyważony.

Obsługa spisała się dobrze. Było miło i profesjonalne.

Wehikuł czasu, to niezły pokój w ciekawej tematyce, która daje ogromne pole do popisu. Jakby jeszcze go trochę dopracować oraz zróżnicować przy nieco wyższym budżecie mogłoby być naprawdę dobrze. Potencjał zdecydowanie jest.

W dotychczasowej karierze mieliśmy okazję pokonywać wszelkiego rodzaju zamki, kłódki i inne zabezpieczenia. Czy to lasery, czy zaklęcia, czy cokolwiek innego - na wszystko znajdowaliśmy sposób. Kiedy więc dowiedzieliśmy się o wystawie największych eksponatów, szczycącej się najlepszą ochroną, nie mogliśmy się powstrzymać, by nie spróbować jej złamać. I tak trafiliśmy do "Muzeum 2.0".

Nieraz odnosimy wrażenie, że jakiś pokój sprawia wrażenie "muzealnego". W tym przypadku pasuje to jednak bardziej niż w jakimkolwiek innym. Choć mogłoby być nieco bardziej bogato, to jednak przestrzeń, którą pokonujemy śmiało mogłaby faktycznie być miejscem wystawy. Krótko mówiąc - wypada bardzo autentycznie.

Tematyka pokoju w dość oczywisty sposób nawiązuje do różnej maści zabezpieczeń. Dzięki temu sama rozgrywka zdaje się być bardzo naturalna, tak samo jak obecność kłódek i zamków, z którymi należy się zmierzyć podczas gry. Pokój serwuje nam także rozwiązania elektroniczne. Całość nie jest szczególnie wymagająca, ale rozwiązywanie zagadek sprawia satysfakcję.

Obsługa swoje zadanie wypełniła jak należy, nie mamy się do czego przyczepić.

"Muzeum 2.0" to solidnie wykonany pokój w klasycznej, choć nie bardzo popularnej tematyce. Na początkujących może zrobić spore wrażenie. Bardziej doświadczonych raczej niczym nie zaskoczy, ale zaserwuje godzinę dobrej zabawy.

Do tego przybytku mieliśmy zawitać już kilka lat temu - wtedy jednak, z powodu pomyłki w rezerwacji (po naszej stronie), nasze odwiedziny w pokoju musiały zostać przełożone na inny termin. W końcu wróciliśmy, by naprawić błędy z przeszłości i zmierzyć się z wyzwaniami, by odszukać nasz honor rycerski.

Pokój zawiera rekwizyty i elementy dekoracji, które wyraźnie wskazują na powiązanie że średniowieczem i rycerskimi czasami. Jednak w temacie ogółu wystroju miejscami brakuje autentyczności. Sam pokój ma bardziej klimat muzealny, jakby ekspozycji o średniowiecznej tematyce aniżeli faktycznych pomieszczeń rycerskiego zamku.

Zagadki to miks elektroniki i rozwiązań tradycyjnych. Są dość typowe i nie bardzo trudne, ale wciąż rozwiązuje się je przyjemnie, a twórcy zadbali też o kilka atrakcyjniejszych elementów.

Nie mamy żadnych zastrzeżeń do obsługi, swoje zadania wykonała jak najbardziej dobrze.

"Rycerski" jest pokojem , który ma już na karku dobrych kilka lat. Trzyma się całkiem nieźle choć nie da się ukryć, że powstawał w innych escape roomowych czasach (nie mówimy jednak o jego poziomie zużycia - pokój jest jak najbardziej zadbany). Szukając klasycznej rozgrywki czy też chcąc dopiero wejść w świat pokoi ucieczek, na pewno warto zaglądnąć - rycerski dobrze oddaje esencję escape roomowej rozrywki, nawet jeśli został w tyle względem nowszych, bardziej rozbudowanych scenariuszy.

Udaliśmy się do mieszkania pewnego słynnego archeologa, w celu zgłębienia tajemnicy złotego posążka z świątyni Majów. Nasz znajomy musiał w trybie natychmiastowym opuścić swoje lokum. Zostawił jednak dla nas pewne wskazówki.

Wystrój pokoju jest ładny i estetyczny. Wypełniono go przeróżnym rekwizytami, które niezależnie od tego czy biorą udział w rozgrywce czy też nie, bardzo potęgują wyraźnie wyczuwalny przygodowy klimat, a im dalej tym lepiej.

Zagadek w pokoju jest bardzo dużo, są one świetnie dopasowane do klimatu i bazują na różnorodnych rozwiązaniach. Rozgrywka nie jest liniowa dzięki czemu nawet większe grupy nie będą odczuwały uczucia bezczynności. Poziom trudności jest bardzo dobrze wyważony.

Obsługa tradycyjnie dla firmy Mysterious Room ze swojego zadania wywiązała się bez zarzutu.

Pokój Tajemnica Świątyni Majów, to bardzo dobry scenariusz w przygodowo-podróżniczych klimatach. Polecamy wszystkim, którzy lubią tę tematykę.

Wiele lat temu Warszawa żyła historią porwań dla okupu. O ile temat ucichł, a mieszkańcy stolicy zaczęli powoli o nim zapominać, to faktem było to, że sprawców niegdy nie udało się ująć. My co nieco o sprawie poczytaliśmy. Udało się nam namierzyć dom, w którym według naszych informacji, przestępcy mieli ukryć pieniądze z okupów. Nie sądziliśmy jednak, że owi zbrodniarze wciąż mieszkają w okolicy i wciąż są aktywni. Było tylko kwestią czasu aż ponownie dadzą się ponieść ślepej furii.

Twórcy postawili na nieczęsto spotykane rozwiązanie intensywnej interakcji graczy z aktorami. Jest to ciekawe doświadczenie, które pomaga budować klimat. Sam wystrój także został przygotowany całkiem solidnie, choć miejscami przebija się prostota. W kwestii klimatu, to momentami zdaje się on w jednym aspekcie nieco tracić spójność, ale uczciwie trzeba przyznać, że jeśli chodzi o grę aktorską i interakcję z obsługą, to nie ma tutaj mowy o rozdźwięku czy luźnym podejściu do roli. Podejrzewamy, że są osoby, którym taka forma prowadzenia rozgrywki może nie w pełni podejść, ale obsługa zdaje się być elastyczna.

Zagadki wykorzystują zarówno rozwiązania elektroniczne jak i tradycyjne zamki i kłódki. Jest też miejsce na drobne zadania manualne. Poziom trudności jest raczej średni, choć dla grup mniej spostrzegawczych może być trudniej - trzeba się tutaj niekiedy nieco porozglądać. Na pewno fajnym elementem jest wykorzystanie interakcji z aktorami przy pchaniu rozgrywki do przodu (i to niekoniecznie w temacie pomocy przy zastoju).

Obsługa sama w sobie zasługuje na pochwałę - założone przez siebie zadania wykonała bardzo profesjonalnie i konsekwentnie, a zaangażowana była bardziej niż ma to miejsce w większości innych pokoi ucieczek.

"Ślepa Furia" to escape room o nietypowej rozgrywce. Wyróżnia się na pewno interakcją z obsługą czy aktorami i ich zaangażowaniem w prowadzenie graczy przez fabułę. Nie jest to rozwiązanie, które odpowiadać będzie wszystkim, zwłaszcza tym, którzy od escape roomu oczekują sprawdzonej, stałej formuły. Na pewno jednak warto spróbować dla nieco innego doświadczenia, które wciąż pozostaje spójne z podstawowymi założeniami pokoi ucieczek.

Od zawsze marzyliśmy o podróży do niezbadanych baśniowych krain. Naszą dziecięcą fantazję na nowo rozbudziła wiadomość o tym jakoby w mieszkaniu niejakiego pana Ambrożego mieściło się przejście do magicznej krainy - Narnii. A owym przejściem miała okazać się stara szafa.

Pokój pod względem wystroju nieco zawodzi, wziąwszy pod uwagę jego wysoką ocenę, można spodziewać się czegoś bardziej rozbudowanego wizualnie. Tu mamy dość sporo umowności i surowości wystroju. Z plusów należy wymienić dość dobre zagospodarowanie przestrzenne i nieźle dobrane oświetlenie.

Zagadki prezentują dość dobry poziom. Są zróżnicowane, odpowiednio dopasowane do tematyki i logiczne. Poziom trudności oceniamy jako średni.

Obsługa wywiązała się ze swojego zadania bez zarzutu. Zastrzeżeń brak.

Starą Szafa to niezły pokój, utrzymany w baśniowych klimatach. Jakby dopracować nieco wystrój, który pozwoliłby lepiej wczuć się w baśniową tematykę, całościowo pokój wypadłby o wiele atrakcyjniej. Tak niestety mieliśmy pewien niedosyt.

Nasz misternie uknuty plan spalił na panewce. Mapa, którą wcześniej podprowadziliśmy, została nam odebrana, a jej poprzedni właściciele postanowili się na nas odegrać za nasze zuchwalstwo. Seria nieprzewidzianych wydarzeń sprawiła jednak, że nasi oprawcy zniknęli, a my mieliśmy okazję się wydostać. Ostrożnie zaczęliśmy przemierzać okręt, nucąc pod nosem "Morskie Opowieści".

Wystrój pokoju to najwyższa półka (choć na upartego da się znaleźć elementy, które mogłyby być odrobinę bardziej autentyczne). Do wizualnych fajerwerków Wyjście Awaryjne zdążyło nas już przyzwyczaić i tym razem również nie zawodzi. Udźwiękowienie dodatkowo buduje klimat i atmosferę przygody. W pokoju spotkać się też możemy z efektami specjalnymi, wzbogacającymi wrażenia.

Zagadki prawie całkowicie opierają się na elektronice. Są one tematycznie związane z charakterem pokoju i potrafią pozytywnie zaskoczyć. Poza tym, jako ogół, są angażujące i ciekawe, choć jedna z nich może sprawiać wrażenie uciążliwej (przy próbie rozwiązania jednak okazuje się, że nie jest aż tak bardzo żmudna). Poziom trudności jest raczej średni.

Do obsługi nie mamy żadnych zastrzeżeń, swoją rolę wypełniła na satysfakcjonującym poziomie.

"Morskie Opowieści" to przygoda z najwyższej półki i punkt obowiązkowy odwiedzając bydgoskie escape roomy. Wyjście Awaryjne nie schodzi z poziomu, który znamy z poprzednich pokoi, aczkolwiek chciałoby się zobaczyć i doświadczyć więcej. Wciąż jednak to pokój, który konkurować może wyłącznie z najlepszymi w naszym kraju. Polecamy!

Zawitaliśmy do pewnej portowej tawerny cieszącej się złą reputacją. Zgodnie z oczekiwaniami zdażyła się tutaj kolejna pijacka burda. Na szczęście korzystając z zamieszania weszliśmy w posiadanie informacji, która całkowicie mogła odmienić nasze dotychczasowe życie.

Wystrój pokoju, to już tradycyjnie dla firmy Wyjście Awaryjne bardzo wysoka półka. Fabuła tego ER fajnie łączy się z historią Morskich Opowieści i stanowi świetny przedsmak i rozgrzewkę przed wspomnianym wcześniej scenariuszem.

Zagadki są fajne, nieliniowe i dobrze wpasowane w klimat ER. Część z nich potrafi zająć trochę czasu, ale poziom trudności jest dobrze wyważony.

Obsługa spisała się bez zarzutu. Wszystko pozytywnie.

Piracka Tawerna, to nieco skromniejszy wstęp do przygody, na jaką wyruszamy w Morskich Opowieściach. Ma ładny wystrój i ciekawe zagadki. Polecamy.

I po raz kolejny państwo papieskie po nas wezwało. Gdzieś głęboko pod murami katedry, źle się dzieje. Moce nieczyste są tam wyjątkowo potężne. Musieliśmy zrobić co w naszej kapłańskiej mocy by na łono w trójcy jedynego prawdziwego na powrót je obrócić, ale przedtem musieliśmy odkryć najskrzętniej skrywane tajemnice Watykanu.

Pokój ma fajny klimat, w który jesteśmy wprowadzani już samego początku. Wystrój nie jest może bardzo bogaty, ale wykorzystane rekwizyty robią dobre wrażenie. Poza tym ER nadrabia dobrym zagospodarowaniam przestrzennym, odpowiednim oświetleniem oraz innymi dodatkowymi atrakcjami.

Zagadki są dobrze stematyzowane, zróżnicowane i bazują na rozwiązaniach tak tradycyjnych, jak i elektronicznych. Parę urządzeń wymaga dużej dokładności i precyzji, przez co może niepotrzebnie zabrać trochę dodatkowego czasu. Fajnie jakby udało się nieco inaczej to rozwiązać.

Obsługa, do czego przyzwyczaiła nas już Fabryka Czasu była na najwyższym poziomie. Zdecydowanie to mocny punkt tego ER.

Tajemnice Watykanu, to ciekawy scenariusz w klimatach horroru. Jak ktoś lubi mroczne klimaty i straszne dekoracje, z pewnością wyjdzie z pokoju zadowolony. ER nie ustrzegł się paru mankamentów, ale zdecydowanie nadrabia klimatem i niecodziennym podejściem do rozgrywki.

Nasze życie toczyło się spokojnie, aż do feralnego dnia, gdy do nadbrzeży naszej osady przybiły normańskie okręty. To był koniec naszej społeczności, a my zostaliśmy pojmani i wywiezieni daleko od naszego domu. W tej mizernie rysującej się wizji przyszłości pojawiło się światło nadziei oraz szansa na uwolnienie, przelewając krew Wikingów.

Wystrój pokoju jest estetyczny i całkiem autentyczny - o ile elementy konstrukcyjne pokoju są raczej bardziej zwyczajne, to już rekwizyty i elementy dekoracji zostały przygotowane na wysokim poziomie i zdają się wiernie imitować wikińskie przedmioty i urządzenia. Rozgrywce towarzyszy dobrze dobrany podkład dźwiękowy. Klimat podbijają także pojawiające się efekty specjalne.

Zadania, które przyjdzie nam wykonać nawiązują do tematyki i robią to w sposób ciekawy, faktycznie odnosząc się do historii o Wikingach i ich bogach. Pokój skupia się na rozwiązaniach elektronicznych. Poziom trudności jest raczej średni.

Obsługa swoje zadania wykonała należycie i z zaangażowaniem. Co do jej pracy, nie mamy żadnych uwag.

"Krew Wikingów" to naszym zdaniem najlepszy ze scenariuszy oferowanych przez tczewską firmę "The Great Escape". Poziomem wykonania, wplecionymi elementami historii i grywalnością przebija pozostałe z dostępnych w Tczewie pokoje. Warto zajrzeć, będąc w okolicy.