Cyrk Kamiennych Braci

Jest rok 3023 albo jeszcze później. Ludzkość wreszcie przymierza się do lądowania na Czerwonej Planecie. Zostaliśmy wytypowani z milionów Polaków, żeby jako pierwsi stanąć na czwartej planecie od słońca. Żeby to zrobić musieliśmy w pierwszej kolejności opanować niezwykle zaawansowany technologicznie statek kosmiczny.

Firma Wydostań się Escape Room wysoko podniosła poprzeczkę względem ich starszych pokoi. Wystrój jest bardzo estetyczny, rekwizyty ładne, a całości dobrego wrażenia dopełniają ciekawe efekty specjalne.

Rozgrywka w Statku Kosmicznym jest bardzo nieliniowa, a zagadkowe solucje opierają się w całości na rozwiązaniach elektronicznych. Zagadki są odpowiednio zróżnicowane i dobrze pasują do klimatu. Poziom trudności jest dobrze wyważony, a czas rozgrywki odpowiedni do ilości przygotowanych zadań.

Obsługa wywiązała się że swojego zadania należycie. Nie mamy powodów do narzekań.

Podsumowując, Statek Kosmiczny, to ciekawy scenariusz pełen nowoczesnych, elektronicznych rozwiązań. Polecamy wszystkim fanom klimatów sci-fi.

Dryfując po nieznanych wodach wpadliśmy w ręce pirackiej bandy. Zamknięto nas pod pokładem w najciemniejszej celi. Nie wzięli jednak pod uwagę z kim mają do czynienia. Postanowiliśmy nie tylko się uwolnić, ale też zdobyć skarb i przejąć statek. Nasza będzie Czarna Perła!

Wystrój pokoju prezentuje wysoki poziom. Mamy ładnie zagospodarowaną i udekorowana przestrzeń, fajne rekwizyty oraz ciekawe efekty specjalne.

Zagadkie prezentują różne rozwiązania, angażują znajdowane rekwizyty, wymagają kooperacji, a przy tym rozgrywka nie jest bardzo liniowa. Poziom trudności jest dobrze wyważony.

Obsługa spisała się bardzo dobrze. Było miło i profesjonalne.

Podsumowując, Czarna Perła potwierdza wysoki poziom pokoi firmy Escape Room Rzeszów. Polecamy ten pokój wszystkim fanom przygodowych klimatów.

Jeśli chodzi o starożytność, to szczególnie upodobaliśmy sobie Egipt, a przynajmniej tak by wynikało, gdyby zerknąć w nasze kroniki podróży po antycznych miejscach. Po blisko roku przerwy zatęskniliśmy za piaskami pustyni i ruszyliśmy na kolejną wyprawę, by poznać tajemnice piramid. Na cel tym razem obraliśmy sobie grobowiec Tutanchamona.

Wystrój pokoju jest blisko najwyższej półki. Wnętrza przygotowano tak, by jak najlepiej imitowały autentyczny egipski grobowiec. Pod tym względem naprawdę nie ma tu za wiele do zarzucenia. Właściwie wszystko co jest, jest na najwyższym poziomie. Brakuje może tylko jakichś specjalnych efektów, które dodatkowo spotęgowałyby klimat, ale ten i tak jest mocno wyczuwalny.

Zagadki korzystają z różnych rozwiązań, wszystkie są dobrze wplecione w tematykę pokoju i nawiązują do skromnej fabuły pokoju. Poziom trudności jest dobrze wyważony, choć początkujący mogą mieć lekkie problemy ze sprawnym ukończeniem scenariusza.

Do obsługi nie mamy żadnych zastrzeżeń, ze swoich zadań wywiązała się dobrze.

"Grobowiec Tutanchamona" to bardzo dobry scenariusz. Dzięki takim pokojom Rzeszów może stanowić ciekawy kierunek nawet dla tych miłośników escape roomów, którzy odwiedzili krajową czołówkę. Polecamy.

Minęło trochę czasu od kiedy po raz ostatni zainteresowaliśmy się wojskową infrastrukturą. Będąc jednak na wschodzie Polski, w Rzeszowie, dotarły do nas niepokojące informacje związane z jednym z takich obiektów. W porozumieniu z wojskowym wywiadem udaliśmy się dokonać inspekcji bunkra numer 2, w którym mieściło się biuro komendanta.

Wystrój pokoju jest raczej prosty i niezbyt bogaty. Wnętrza skąpane w półmroku i nieco wojskowego wyposażenia. Biorąc pod uwagę tematykę możnaby uznać, że jest w sam raz, ale jednak jest to bardziej skromne biuro, niż bunkier (a przynajmniej sprawia takie wrażenie).

Zagadki bazują w dużej mierze na rozwiązaniach klasycznych. Sprawdza się to całkiem dobrze, a same zadania są dość przyjemne. Nie ma jednak mowy o spektakularnych efektach czy wyjątkowych doświadczeniach. Pokój nie jest szczególnie trudny.

Do obsługi nie mamy zastrzeżeń, ze swoich zadań wywiązała się należycie.

"Bunkier 2: Biuro Komendanta" jest pokojem, z minionej escape roomowej epoki, co widać po wystroju i zagadkach. Wciąż jednak to escape room, w którym wszystko działa i jest ze sobą logicznie powiązane. Czy są lepsze pokoje? Zdecydowanie tak. Czy w "Bunkrze..." można się dobrze bawić? Można, my nie uznajemy czasu spędzonego w nim za stracony. Czasem może nawet i dobrze dla urozmaicenia wpaść do skromnego klasycznego pokoju.

Ledwie udało nam się domknąć sprawę jednej kradzieży, a nasz telefon odezwał się ponownie. Ponownie z prośbą o pomoc w rozwiązaniu zagadki. Jak poprzednio, nie mogliśmy odmówić, biorąc pod uwagę skąd dotarła do nas wiadomość. Tym razem by zbadać sprawę, musieliśmy udać się na wyspy brytyjskie, a tym, który zlecił nam to zadanie był nie kto inny, a słynny Sherlock Holmes.

Pokój utrzymany jest w stylistyce nawiązującej do wnętrz epoki wiktoriańskiej. Liczba rekwizytów jest raczej dość ograniczona i na pewno mogło by być nieco bardziej bogato. Niemniej jednak całość wypada całkiem estetycznie.

Zagadki korelują z tematyką pokoju. Część z nich opiera się na rozwiązaniach elektronicznych, cześć to stare dobre kłódki i zamki. Zadania generalnie nie są szczególnie wymagające.

Do obsługi nie mamy zastrzeżeń, nasza rozgrywka przeprowadzona została sprawnie, a po wyjściu z pokoju jeszcze chwilę porozmawialiśmy o naszych doświadczeniach.

"Sherlock Holmes" to pokój na pewno solidny i satysfakcjonujący. Na pewno będzie dobrym wyborem dla początkujących, gdyż liczba zagadek nie powinna przytłoczyć mniej doświadczonych ekip, a niezbyt duża liczba rekwizytów powinna pozwolić skupić się na elementach istotnych dla rozgrywki. Czy doświadczonym odradzamy? Absolutnie nie, my bawiliśmy się dobrze i wierzymy, że grupy mające na swoim koncie wiele odwiedzonych pokoi również miło spędza czas pomagając Sherlockowi.

Jest takie miejsce na ziemi, gdzie święto Halloween trwa okrągły rok, gdzie wszelkiej maści potwory, szkielety i inne straszydła żyją, bawią się i wymyślają przeróżne metody straszenia turystów. Tak, do niedawna można było odwiedzić to miejsce, jednak burmistrz miasteczka ostatnio zupełnie oszalał. Zaczął porywać turystów i rzucać na pożarcie swojej ulubionej bestii. Właśnie w takim położeniu się dzisiaj znaleźliśmy. Musieliśmy wymyślić sposób by jak najszybciej opuścić to potworne miasteczko.

Wystrój pokoju został bardzo ładnie przygotowany. Znajdziemy tutaj ogromną ilość dobrze wykonanych rekwizytów. Podczas gry czeka na nas mnóstwo niespodzianek, efektów specjalnych oraz ciekawych interakcji z mistrzem gry.

Zagadki wykorzystują przede wszystkim nowoczesne rozwiązania elektroniczne. Są one przy tym nieliniowe i twórcy przygotowali ich naprawdę sporo. Poziom trudności jest nieźle wyważony i żadna z zagadek nie nużyła.

Obsługa zdecydowanie zasłużyła na pochwałę od ciekawego wprowadzenia, poprzez fajną interakcję z graczem podczas rozgrywki po sympatyczną rozmowę po skończonej zabawie.

Potworne miasteczko, to bardzo ciekawy scenariusz wykorzystujący motywy i postacie znane z filmów Tima Burtona. Dla fanów tematyki jest to pozycja obowiązkowa, ale i osoby niezaznajomione z tym uniwersum powinny się w tym pokoju świetnie bawić.

Chcieliśmy zrobić sobie przerwę od zagadek kryminalnych. Po ostatnich wydarzeniach i problematycznych sprawach, udaliśmy się na zasłużony urlop. Nie zdążyliśmy jednak nawet wyjechać z miasta, gdy otrzymaliśmy telefon od nowojorskiej policji. Choć pierwotnie nie chcieliśmy dać się przekonać do udziału w kolejnym śledztwie, to gdy usłyszeliśmy, że sprawa tyczy się szajki Dillingera, natychmiast zmieniliśmy trasę na kurs powrotny. Zwłaszcza, że sprawa dotyczyła zaginięcia Skrytki nr 16.

Wystrój pokoju stoi na bardzo wysokim poziomie. Dekoracje są bardzo estetyczne i autentyczne, co buduje klimat. Dokładając do tego elementy fabularne, efekty specjalne i dobrze dobrany podkład dźwiękowy, mamy naprawdę udaną i spójną kompozycję, która od pierwszych chwil w pokoju pozwala na wczucie się w klimat.

W temacie zagadek, pokój korzysta z różnych rozwiązań. Elektronika jest jak najbardziej obecna, ale tradycyjnych rozwiązań jest nie mniej. Kłódki czy zamki, biorąc pod uwagę stylizację pokoju są jednak naturalnymi elementami rozgrywki. Całość zresztą została całkiem sprawnie wbudowana w tematykę, gdzie zdecydowanie większość zadań jest z nią spójna. Pokój jest raczej średnio trudny.

Obsługa spisała się bardzo dobrze, wczuwając się też nieco we wprowadzenie do gry. Sama rozgrywka poprowadzona była należycie, na wysokim poziomie.

"Skrytka nr 16, to jeden z lepszych pokoi jakie obecnie możemy odwiedzić we Wrocławiu. Biorąc pod uwagę, że jest to pierwszy pokój firmy "Enigmatyka", można mieć naprawdę duże oczekiwania co do ich kolejnych scenariuszy. Pozostając jednak w temacie Skrytki - zdecydowanie warto, a już zwłaszcza jeśli lubicie detektywistyczne klimaty.

W zamierzchłych czasach w noc Dziadów demony i potwory zjawiają się na ziemi by siać chaos i szkodzić gatunkowi ludzkiemu. Straszliwy Żmij uszkodził posąg najwyższego z bogów, dając złym mocom przyzwolenie do powrotu na ziemię. Musieliśmy odnaleźć owe brakujące części i odesłać spowrotem w niebyt te bestie Peruna.

Pokój pod względem wystroju zbliża się do ogólnopolskiej czołówki. Przestrzeń jest bardzo dobrze zagospodarowana, a rekwizyty wykonane z dużą dbałością o estetykę. W pokoju czeka na graczy mnóstwo niespodzianek i efektów specjalnych, które bardzo uatrakcyjniają zabawę. Całości doskonałego wrażenia dopełnia bardzo dobrze dobrane oświetlenie.

Zagadek w pokoju jest sporo i są one nieliniowe, a przy tym często dość złożone, co sprawia, że poziom trudności może okazać się zbyt wysoki dla początkujących graczy. Znakomita większość zadań bazuje na rozwiązaniach elektronicznych.

Obsługa zasłużyła wyłącznie na pochwały. Nie mamy żadnych zastrzeżeń co do jej pracy.

Podsumowując, pokój Bestie Peruna, to z całą pewnością jeden z najciekawszych pokoi we Wrocławiu. Polecamy wszystkim, w szczególności osobom, które interesuje mitologia słowiańska i w ER mają już pewne doświadczenie.

Elfy wiodły swe życie spokojnie, z dala od ludzkich osad i miast. Tę sielankę przerwał jednak zły czarnoksiężnik Khazar, który porwał i uwięził królową elfów - Lorę. Przez to w krainie zanikła magia a na całe leśne ostępy padł blady strach. Postanowiliśmy uratować królową, ale nie było to łatwe, bo oprócz przeciwstawianiu się magii Khazara, musieliśmy odkryć różne tajemnice Elfandiru.

Wystrój pokoju został przygotowany z pomysłem. Choć nie można tu mówić o filmowych scenografiach, a tu i tam można dostrzec delikatne ślady użytkowania pokoju, to wciąż jest całkiem estetycznie i sympatycznie. Podczas rozgrywki, w tle przygrywa dobrze dobrany podkład dźwiękowy. Uwzględniono także odrobinę efektów specjalnych.

Zagadki wykorzystują zarówno elektronikę jak i kłódki. Znaleźć tez można drobne zadania manualne. Stawiane przed nami wyzwania w większości zostały osadzone w tematyce. Ich poziom trudności jest raczej średni, niektóre zagadki mogą wymagać nieco intensywniejszego pogłówkowania.

Obsługa zaprezentowała się z dobrej strony. Nasza rozgrywka została przeprowadzona należycie. Przed i po wizycie ucięliśmy sobie także miłą pogawędkę i wymieniliśmy się doświadczeniami związanymi z ER.

"Tajemnice Elfandiru" to udany scenariusz osadzony w baśniowej tematyce. Nada się na rodzinną rozgrywkę, ale także dostarczy niezłą rozrywkę doświadczonym, escape roomowym ekipom.

Londyn, początek XX wieku. Mroczny i tajemniczy. Siedlisko zła rzekliby niektórzy. Z pewnością w podobnym tonie wypowiedziałby się o tym mieście detektyw James Langfield, który podjął się zadania ujęcia niebezpiecznego mordercy kobiet. Podczas prowadzenia śledztwa Jim, bo tak zwykliśmy się do niego zwracać, natrafił na nieoczekiwane kłopoty. Zdecydowaliśmy się pomóc przyjacielowi rozwikłać tę arcytrudną zagadkę, najważniejszym celem było poznać tożsamość mordercy.

Pokój został przygotowany estetycznie, rekwizyty pasują do klimatu scenariusza, a muzyka i efekty specjalne dodatkowo podkręcają aurę tajemniczości. Podczas progresu w grze fabuła cały czas jest obecna, odsłaniając pomału elementy zagadki kryminalnej, którą przychodzi nam badać. Przestrzeń została dobrze zagospodarowana, dzięki czemu uniknięto monotonii.

Zagadki zostały przygotowane z zachowaniem proporcji między rozwiązaniami elektronicznymi a analogowymi. Trudniejsze i bardziej złożone zagadki równoważą się tutaj z zadaniami bardziej prostymi, dzięki czemu rozgrywka jest płynna, a poziom trudności dobrze wyważony.

Obsługa wywiązała się że swojego zadania bez zarzutu. Było profesjonalnie i sympatycznie.

Tożsamość mordercy, to bardzo ciekawy scenariusz osadzony w klimacie klasycznego kryminału. Zagadkowo, klimatycznie i fabularnie wypada zdecydowanie powyżej średniej krajowej. Polecamy.