All rooms
What is escape room?
Gift vouchers
ER Champ
Timezone:
Krzysztof Z.
Po 4-letniej przerwie wracam do escapowania! Aktualnie mam lekko ponad 100 pokojów, więc czuję się już dosyć kompetentny w tym co piszę :) Lockme wprowadził... [more]
Visited rooms:
126
Rooms on wishlist:
0
Level:
Guide
Points:
372
Brody, łuki i biżuteria
7/19/24 | visit date: 5/31/24
Klimat:
Myślę, że mam sobie nieco z krasnoluda — jestem posiadaczem sporej brody, uwielbiam narzekanie oraz nie stronię od ciężkiej, niewdzięcznej pracy, czego dowodem jest to, że wykuwam właśnie swoją setną recenzję na lockme. Nic więc dziwnego, że w tym pokoju od razu się poczułem niczym w swoim nowym, górskim domu! Wnętrze jest udekorowane pięknie niczym sypialnia w IKEA, oświetlenie jest piękne niczym dział z żarówkami w Leroy Merlin, a nawiązań do Władcy Pierścieni jest więcej niż palet w Biedronce. Ten tytuł jest w pełni wyposażony w atmosferę fantasy i powinien ucieszyć każdego fana Tolkiena, chociaż, jak zawsze, żadna wiedza o świecie Śródziemia nie jest potrzebna. Piąteczka!
Zagadki:
Kuźnia naprawdę przetestuje czy ogniwa łączące grupę są odpowiednio silne, bo umiejętności współpracy będą kluczowe. Zagęszczenie zagadek na niewielkiej przestrzeni jest niesamowicie wysokie i porównywalne z ilością hulajnóg na miejskich chodnikach, a wszystko odbywa się w mocnych okowach narracyjnych. System podpowiedzi jest klasykiem Escape Me: nasze poczynania były okraszone komentarzami Gandalfa z playbacku, co jest rozwiązaniem mocno klimatycznym, ale też mało elastycznym. W naszym przypadku po rozwiązaniu pewnej zagadki nie zauważyliśmy efektu naszych działań, a nasz "pomocny" czarodziej cały czas próbował nas pokierować z powrotem do rozwiązanej części, powtarzając w kółko te same teksty, przerywając rozmowy i w ogóle zachowując się jak pijany wujek na weselu. W pewnej chwili już mu chciałem pokazać pewien krasnoludzki gest, ale w końcu odkryliśmy brakujący element, a Gandalf był już resztę rozgrywki całkiem pomocny. Ogólnie było bardzo dobrze: różnorodnie, zabawnie i satysfakcjonująco.
Wrażenia:
Czasami człowiek próbuje uciec z wnętrza, a czasem wnętrze próbuje uciec z człowieka. Tak, tak, nadeszła pora, by pochwalić toaletę w Escape Me. Jasny gwint, takich luksusów to chyba jeszcze w żadnej firmie uciekinierskiej nie widziałem. Człowiek przez lata się przyzwyczaił, że przygotowania pęcherzowe następują często w warunkach iście postapokaliptycznych, gdzie potrzeby się często załatwiało wśród mopów, wiaderek, gołych ścian i ogólnego brudu. Przy takim porównaniu toaleta w Escape Me jest po prostu 5-gwiazdkowa — w środku brakowało chyba tylko gramofonu grającego Mozarta i pana w garniturze podającego papierowe ręczniczki. No po prostu chapeau bas! Może się wydawać dziwne, że się skupiłem na tym akcencie pobytu w firmie, ale każdy doświadczony escapowicz z pewnością przyzna, że jest to bardzo ważna część każdej udanej ucieczki, prawda?
Ogólnie:
Jak widać mamy do czynienia z bardzo dobrą jakością doświadczeń, zarówno w pokoju, jak i poza nim ;-) Kuźnia jest bardzo solidną pozycją, z fajnymi zagadkami, przystępną ceną i sympatyczną załogą, więc nie zostaje mi nic innego, tylko szczerze polecić wizytę!
Myślę, że mam sobie nieco z krasnoluda — jestem posiadaczem sporej brody, uwielbiam narzekanie oraz nie stronię od ciężkiej, niewdzięcznej pracy, czego dowodem jest to, że wykuwam właśnie swoją setną recenzję na lockme. Nic więc dziwnego, że w tym pokoju od razu się poczułem niczym w swoim nowym, górskim domu! Wnętrze jest udekorowane pięknie niczym sypialnia w IKEA, oświetlenie jest piękne niczym dział z żarówkami w Leroy Merlin, a nawiązań do Władcy Pierścieni jest więcej niż palet w Biedronce. Ten tytuł jest w pełni wyposażony w atmosferę fantasy i powinien ucieszyć każdego fana Tolkiena, chociaż, jak zawsze, żadna wiedza o świecie Śródziemia nie jest potrzebna. Piąteczka!
Zagadki:
Kuźnia naprawdę przetestuje czy ogniwa łączące grupę są odpowiednio silne, bo umiejętności współpracy będą kluczowe. Zagęszczenie zagadek na niewielkiej przestrzeni jest niesamowicie wysokie i porównywalne z ilością hulajnóg na miejskich chodnikach, a wszystko odbywa się w mocnych okowach narracyjnych. System podpowiedzi jest klasykiem Escape Me: nasze poczynania były okraszone komentarzami Gandalfa z playbacku, co jest rozwiązaniem mocno klimatycznym, ale też mało elastycznym. W naszym przypadku po rozwiązaniu pewnej zagadki nie zauważyliśmy efektu naszych działań, a nasz "pomocny" czarodziej cały czas próbował nas pokierować z powrotem do rozwiązanej części, powtarzając w kółko te same teksty, przerywając rozmowy i w ogóle zachowując się jak pijany wujek na weselu. W pewnej chwili już mu chciałem pokazać pewien krasnoludzki gest, ale w końcu odkryliśmy brakujący element, a Gandalf był już resztę rozgrywki całkiem pomocny. Ogólnie było bardzo dobrze: różnorodnie, zabawnie i satysfakcjonująco.
Wrażenia:
Czasami człowiek próbuje uciec z wnętrza, a czasem wnętrze próbuje uciec z człowieka. Tak, tak, nadeszła pora, by pochwalić toaletę w Escape Me. Jasny gwint, takich luksusów to chyba jeszcze w żadnej firmie uciekinierskiej nie widziałem. Człowiek przez lata się przyzwyczaił, że przygotowania pęcherzowe następują często w warunkach iście postapokaliptycznych, gdzie potrzeby się często załatwiało wśród mopów, wiaderek, gołych ścian i ogólnego brudu. Przy takim porównaniu toaleta w Escape Me jest po prostu 5-gwiazdkowa — w środku brakowało chyba tylko gramofonu grającego Mozarta i pana w garniturze podającego papierowe ręczniczki. No po prostu chapeau bas! Może się wydawać dziwne, że się skupiłem na tym akcencie pobytu w firmie, ale każdy doświadczony escapowicz z pewnością przyzna, że jest to bardzo ważna część każdej udanej ucieczki, prawda?
Ogólnie:
Jak widać mamy do czynienia z bardzo dobrą jakością doświadczeń, zarówno w pokoju, jak i poza nim ;-) Kuźnia jest bardzo solidną pozycją, z fajnymi zagadkami, przystępną ceną i sympatyczną załogą, więc nie zostaje mi nic innego, tylko szczerze polecić wizytę!
Recently visited rooms:
Overall rating: 9/10
Customer service: 10/10
Interior: 10/10
Difficulty: Hard
Przydałby się nam Felix Felicis...
7/12/24 | visit date: 5/30/24
Trusted review
Klimat:
Wprowadzenie do pokoju jest bardziej magiczne niż romantyczny wieczór w Paryżu z Davidem Copperfieldem, a potem robi się tylko lepiej! Wnętrze jest ogromne i wypełnione po sam sufit tyloma czarodziejskimi artykułami, że przypomina magazyn Amazona w Hogsmeade tuż przed świętami. Zarówno fabuła, jak i wystrój, spokojnie zasługują na najwyższą notę, bo widać, że Twórcy solidnie przyłożyli się do roboty.
Zagadki:
Nie wiem, co było dla mnie trudniejsze do odnalezienia: pierwsza zagadka w Sectum Semprze czy sens życia w gimnazjum. Przez pierwszy kwadrans tylko lataliśmy po środku i odbijaliśmy się od ścian niczym gołębie w betoniarce, rozpaczliwie próbując znaleźć start przygody, który ostatecznie okazał się dla nas niemożliwy do zlokalizowania bez podpowiedzi. Potem ruszyliśmy z miejsca tylko po to, by znów się zblokować parę przystanków dalej, niczym ekspres IC w letnie wakacje. Oczywiście winą może być nasze niezgulstwo, lecz wydaje mi się, że część zagadek raczej stawia na statystykę niż logikę — jeżeli w pokoju znajduje się osiem czy dziesięć zapalczywych rąk, frenetycznie przeczesujących każdą szczelinę, to w końcu któraś z nich znajdzie drogę do celu. W przypadku naszego duetu taka strategia nie miała szansy powodzenia i przy 2-3 wyzwaniach dotkliwie odczuwałem mały brak logicznej spójności pomiędzy kolejnymi zagadkami. Natomiast każda z nich była bardzo solidnie wykonana i dostarczała satysfakcji przy rozwiązywaniu, więc ogólnie nie powinno to nikomu przeszkadzać:)
Wrażenia:
Poza rekordową frustracją na samym początku reszta rozgrywki odbywała się całkiem satysfakcjonująco. Pokój dostarcza wiele niekonwencjonalnych zagadek i ma w zanadrzu pakiet niespodzianek, więc wychodząc ze środka, mordki w grupie powinny prezentować pełne zadowolenie. Dodatkowa pochwała należy się za prezent pożegnalny, gdyż takie rzeczy zawsze zostawiają miłe wrażenie po rozgrywce, a są, niestety, bardzo rzadkie w dzisiejszych czasach.
Ogólnie:
Jak to przy magicznych eskapadach — jest fajnie, wesoło i nieco chaotycznie. Sectum Sempra bardzo dobrze miksuje ze sobą wszystkie ingrediencje z przepisu na dobrą zabawę i jest w pełni godna polecenia. Polecam ten pokój szczególnie większym grupom, bo inaczej może zaboleć zarówno portfel, jak i głowa!
Wprowadzenie do pokoju jest bardziej magiczne niż romantyczny wieczór w Paryżu z Davidem Copperfieldem, a potem robi się tylko lepiej! Wnętrze jest ogromne i wypełnione po sam sufit tyloma czarodziejskimi artykułami, że przypomina magazyn Amazona w Hogsmeade tuż przed świętami. Zarówno fabuła, jak i wystrój, spokojnie zasługują na najwyższą notę, bo widać, że Twórcy solidnie przyłożyli się do roboty.
Zagadki:
Nie wiem, co było dla mnie trudniejsze do odnalezienia: pierwsza zagadka w Sectum Semprze czy sens życia w gimnazjum. Przez pierwszy kwadrans tylko lataliśmy po środku i odbijaliśmy się od ścian niczym gołębie w betoniarce, rozpaczliwie próbując znaleźć start przygody, który ostatecznie okazał się dla nas niemożliwy do zlokalizowania bez podpowiedzi. Potem ruszyliśmy z miejsca tylko po to, by znów się zblokować parę przystanków dalej, niczym ekspres IC w letnie wakacje. Oczywiście winą może być nasze niezgulstwo, lecz wydaje mi się, że część zagadek raczej stawia na statystykę niż logikę — jeżeli w pokoju znajduje się osiem czy dziesięć zapalczywych rąk, frenetycznie przeczesujących każdą szczelinę, to w końcu któraś z nich znajdzie drogę do celu. W przypadku naszego duetu taka strategia nie miała szansy powodzenia i przy 2-3 wyzwaniach dotkliwie odczuwałem mały brak logicznej spójności pomiędzy kolejnymi zagadkami. Natomiast każda z nich była bardzo solidnie wykonana i dostarczała satysfakcji przy rozwiązywaniu, więc ogólnie nie powinno to nikomu przeszkadzać:)
Wrażenia:
Poza rekordową frustracją na samym początku reszta rozgrywki odbywała się całkiem satysfakcjonująco. Pokój dostarcza wiele niekonwencjonalnych zagadek i ma w zanadrzu pakiet niespodzianek, więc wychodząc ze środka, mordki w grupie powinny prezentować pełne zadowolenie. Dodatkowa pochwała należy się za prezent pożegnalny, gdyż takie rzeczy zawsze zostawiają miłe wrażenie po rozgrywce, a są, niestety, bardzo rzadkie w dzisiejszych czasach.
Ogólnie:
Jak to przy magicznych eskapadach — jest fajnie, wesoło i nieco chaotycznie. Sectum Sempra bardzo dobrze miksuje ze sobą wszystkie ingrediencje z przepisu na dobrą zabawę i jest w pełni godna polecenia. Polecam ten pokój szczególnie większym grupom, bo inaczej może zaboleć zarówno portfel, jak i głowa!
Recently visited rooms:
Overall rating: 8/10
Customer service: 10/10
Interior: 10/10
Difficulty: Hard
Zapuszkowani!
6/13/24 | visit date: 5/30/24
Trusted review
Klimat:
Otwieranie puszek to dla mnie nic nowego, bo wszyscy przecież wiedzą, że dieta typowego szczecinianina składa się w 90% z paprykarza. Problem następuje wtedy, gdy znajdujemy się w danej puszce pod wodą i dosłownie sięgnęliśmy dna, a wiedzą o nawigacji okrętami podwodnymi dorównujemy średnio rozgarniętemu przegrzebkowi. Po samym wstępie fabularnym widać, że pokój chce nas rzucić na głęboką wodę, ale jeżeli chodzi o część wizualną, to ciągle jesteśmy w strefie przybrzeżnej — przestrzeń jest co prawda niewielka, ale za to jasna, całkiem przytulna i dobrze oddająca realia sytuacji. Można się spokojnie zanurzyć w klimat!
Zagadki:
Na początku poszliśmy do przodu niczym wystrzelone torpedy, gdyż naszą drogę do celu wyznaczały świetnie przygotowane łamigłówki, które rozwiązywaliśmy z nadprzyrodzoną prędkością. Komplikacje się pojawiły, gdy w pewnym momencie opanowało nas uczucie towarzyszące zwykle młodym ludziom wchodzącym na rynek pracy — znaleźliśmy się przed istnym oceanem możliwości, ale bez większych wskazówek, za co konkretnie się zabrać. Pokój od razu zrobił się trudniejszy i ambitniejszy, gdy wyzwanie nie było podstawiane pod nos jak schabowe u babci, tylko trzeba było samemu je zlokalizować na podstawie sensu fabularnego i powieściowej logiki. Twórcy nie przesadzają: jest to pozycja faktycznie zaawansowana, dosyć wymagająca… i zdecydowanie godna polecenia dla wszystkich. Zagadki są wykonane pieczołowicie, świetnie osadzone w klimacie, a ich rozwiązywanie sprawia więcej satysfakcji niż otwarcie konserwy rybnej bez ran ciętych dłoni.
Wrażenia:
Lokalizacja firmy i moment wejścia do niej są niebanalnym doświadczeniem, bo bunkier, do którego schodzimy, przywołuje z pamięci wszystkie obejrzane horrory, thrillery oraz filmy edukacyjne o panach obiecujących kotki w piwnicy. Na szczęście w środku, zamiast Jigsawa albo innego Cthulhu, czaiła się tylko bardzo miła Mistrzyni Gry, z którą można było jeszcze zamienić sporo słów o escapowych doświadczeniach. Umiejscowienie firmy jest tak genialne, że w połączeniu z pozytywnymi doświadczeniami w pokoju, z radością odwiedzę kolejne pozycje Podziemnej Pułapki. Lokalizacja jest niesamowicie atmosferyczna i jestem pewien, że zostało to wykorzystane w pozostałych "produkcjach" tej firmy :)
Ogólnie:
Znalazłbym kilka rzeczy, o które można się tu przyczepić, bo jestem człowiekiem o sercu równie nieczułym i twardym, co tyłek zawodowego dżokeja, ale nie ulega wątpliwości, że Okręt Podwodny jest bardzo dobrą pozycją. Mamy tu pierwszorzędne wyzwanie zagadkowe połączone z fajną fabułą, którego przejście sprawiło nam wiele radości. Jeżeli nie boicie się wyzwań, to śmiało próbujcie sił, gdyż zdecydowanie warto!
Otwieranie puszek to dla mnie nic nowego, bo wszyscy przecież wiedzą, że dieta typowego szczecinianina składa się w 90% z paprykarza. Problem następuje wtedy, gdy znajdujemy się w danej puszce pod wodą i dosłownie sięgnęliśmy dna, a wiedzą o nawigacji okrętami podwodnymi dorównujemy średnio rozgarniętemu przegrzebkowi. Po samym wstępie fabularnym widać, że pokój chce nas rzucić na głęboką wodę, ale jeżeli chodzi o część wizualną, to ciągle jesteśmy w strefie przybrzeżnej — przestrzeń jest co prawda niewielka, ale za to jasna, całkiem przytulna i dobrze oddająca realia sytuacji. Można się spokojnie zanurzyć w klimat!
Zagadki:
Na początku poszliśmy do przodu niczym wystrzelone torpedy, gdyż naszą drogę do celu wyznaczały świetnie przygotowane łamigłówki, które rozwiązywaliśmy z nadprzyrodzoną prędkością. Komplikacje się pojawiły, gdy w pewnym momencie opanowało nas uczucie towarzyszące zwykle młodym ludziom wchodzącym na rynek pracy — znaleźliśmy się przed istnym oceanem możliwości, ale bez większych wskazówek, za co konkretnie się zabrać. Pokój od razu zrobił się trudniejszy i ambitniejszy, gdy wyzwanie nie było podstawiane pod nos jak schabowe u babci, tylko trzeba było samemu je zlokalizować na podstawie sensu fabularnego i powieściowej logiki. Twórcy nie przesadzają: jest to pozycja faktycznie zaawansowana, dosyć wymagająca… i zdecydowanie godna polecenia dla wszystkich. Zagadki są wykonane pieczołowicie, świetnie osadzone w klimacie, a ich rozwiązywanie sprawia więcej satysfakcji niż otwarcie konserwy rybnej bez ran ciętych dłoni.
Wrażenia:
Lokalizacja firmy i moment wejścia do niej są niebanalnym doświadczeniem, bo bunkier, do którego schodzimy, przywołuje z pamięci wszystkie obejrzane horrory, thrillery oraz filmy edukacyjne o panach obiecujących kotki w piwnicy. Na szczęście w środku, zamiast Jigsawa albo innego Cthulhu, czaiła się tylko bardzo miła Mistrzyni Gry, z którą można było jeszcze zamienić sporo słów o escapowych doświadczeniach. Umiejscowienie firmy jest tak genialne, że w połączeniu z pozytywnymi doświadczeniami w pokoju, z radością odwiedzę kolejne pozycje Podziemnej Pułapki. Lokalizacja jest niesamowicie atmosferyczna i jestem pewien, że zostało to wykorzystane w pozostałych "produkcjach" tej firmy :)
Ogólnie:
Znalazłbym kilka rzeczy, o które można się tu przyczepić, bo jestem człowiekiem o sercu równie nieczułym i twardym, co tyłek zawodowego dżokeja, ale nie ulega wątpliwości, że Okręt Podwodny jest bardzo dobrą pozycją. Mamy tu pierwszorzędne wyzwanie zagadkowe połączone z fajną fabułą, którego przejście sprawiło nam wiele radości. Jeżeli nie boicie się wyzwań, to śmiało próbujcie sił, gdyż zdecydowanie warto!
Recently visited rooms:
Overall rating: 9/10
Customer service: 10/10
Interior: 10/10
Difficulty: Hard
Spokój, sielanka i nostalgia
6/3/24 | visit date: 5/25/24
Trusted review
Klimat:
Rok 2018 to były piękne czasy. Świat się nie bał jeszcze pandemii, ja byłem bliżej trzydziestki niż czterdziestki, duża Coca-Cola kosztowała niecałego piątaka, a o cenie benzyny pisać nawet nie będę, by komuś z żalu serduszko nie stanęło. W tym wspaniałym roku też po raz pierwszy odwiedziłem "Zasypanych". Pokoik zrobił na mnie wtedy miłe wrażenie swoją atmosferą, sielankową jak pejzaż Boba Rossa, gdzie w niewielką przestrzeń udało się zmieścić góralską chatkę oraz niezły wycinek zasypanej śniegiem góry. Fabuła była równie prosta, co ówczesne życie i można ją podsumować w czterech słowach: „shit happened — get out!”. I tak naprawdę nic więcej nie trzeba było, by się bawić pierwszorzędnie. Teraz sześć lat minęło od mojego pierwszego wejścia i... kurczę, ciągle jest tu fajnie! „Zasypani” są jak mamut zakonserwowany w lodowym kokonie — pomimo upływu lat jest to świetne zachowany okaz z poprzedniej ery i zdecydowanie warto go obejrzeć, choćby z czystej ciekawości.
Zagadki:
Różnorodne, ciekawe i idealne dla nieco mniej zaawansowanych graczy. W trakcie ostatniej wyprawy pełniłem tylko funkcję bierną, sprowadzająca się do zajmowania przestrzeni, obserwowania innych przy pracy i bycia ogólnie nieprzydatnym, czyli coś jak poseł w trakcie drugiego roku swojej kadencji. W duecie, który „nadzorowałem”, była osoba kompletnie niedoświadczona, ale bardzo szybko weszła w rytm i wszystkie zagadki poleciały gładko jak lód po teflonie. Ta pozycja wydaje się być idealnym polem do stawiania pierwszych kroków w świecie escapów, więc jak ktoś chce zacząć przygodę z uciekaniem w Szczecinie, to lepiej wybrać nie można :)
Wrażenia:
Pokój jest jak latimeria, żywa skamieniałość, która przetrwała jakimś cudem wszystkie niedogodności środowiska, by w niezmienionym stanie cieszyć oko, bawić kolejne pokolenia uciekinierów i dostarczać nadal tyle ekscytacji, że człowiek na samo wspomnienie o nim nie potrafi dobrze dokończyć zaczętej metafory. Cieszę się, że ESC Room ciągle istnieje, dba należycie o swój repertuar i niezmiennie zapewnia wysoką jakość doświadczeń. Obsługa przemiła, poczekalnia wygodna, pokoje dobre, czego chcieć więcej od firmy?
Ogólnie:
Na przemyślenia odnośnie "Zasypanych" potrzebowałem więcej czasu niż Michał Anioł na pomalowanie Kaplicy Sykstyńskiej, ale po trzech wizytach mogę stwierdzić z naprawdę dużym przekonaniem, że ten tytuł wciąż jest całkiem dobry. Jasne, można się przyczepić do paru rzeczy, a jego blask na dzisiejszym rynku już nieco przygasł, ale nadal jest to pokoik przeuroczy i zrobiony z uczuciem. Pozycja idealna dla wszystkich początkujących i jedna z najlepszych w Szczecinie. Polecam!
Rok 2018 to były piękne czasy. Świat się nie bał jeszcze pandemii, ja byłem bliżej trzydziestki niż czterdziestki, duża Coca-Cola kosztowała niecałego piątaka, a o cenie benzyny pisać nawet nie będę, by komuś z żalu serduszko nie stanęło. W tym wspaniałym roku też po raz pierwszy odwiedziłem "Zasypanych". Pokoik zrobił na mnie wtedy miłe wrażenie swoją atmosferą, sielankową jak pejzaż Boba Rossa, gdzie w niewielką przestrzeń udało się zmieścić góralską chatkę oraz niezły wycinek zasypanej śniegiem góry. Fabuła była równie prosta, co ówczesne życie i można ją podsumować w czterech słowach: „shit happened — get out!”. I tak naprawdę nic więcej nie trzeba było, by się bawić pierwszorzędnie. Teraz sześć lat minęło od mojego pierwszego wejścia i... kurczę, ciągle jest tu fajnie! „Zasypani” są jak mamut zakonserwowany w lodowym kokonie — pomimo upływu lat jest to świetne zachowany okaz z poprzedniej ery i zdecydowanie warto go obejrzeć, choćby z czystej ciekawości.
Zagadki:
Różnorodne, ciekawe i idealne dla nieco mniej zaawansowanych graczy. W trakcie ostatniej wyprawy pełniłem tylko funkcję bierną, sprowadzająca się do zajmowania przestrzeni, obserwowania innych przy pracy i bycia ogólnie nieprzydatnym, czyli coś jak poseł w trakcie drugiego roku swojej kadencji. W duecie, który „nadzorowałem”, była osoba kompletnie niedoświadczona, ale bardzo szybko weszła w rytm i wszystkie zagadki poleciały gładko jak lód po teflonie. Ta pozycja wydaje się być idealnym polem do stawiania pierwszych kroków w świecie escapów, więc jak ktoś chce zacząć przygodę z uciekaniem w Szczecinie, to lepiej wybrać nie można :)
Wrażenia:
Pokój jest jak latimeria, żywa skamieniałość, która przetrwała jakimś cudem wszystkie niedogodności środowiska, by w niezmienionym stanie cieszyć oko, bawić kolejne pokolenia uciekinierów i dostarczać nadal tyle ekscytacji, że człowiek na samo wspomnienie o nim nie potrafi dobrze dokończyć zaczętej metafory. Cieszę się, że ESC Room ciągle istnieje, dba należycie o swój repertuar i niezmiennie zapewnia wysoką jakość doświadczeń. Obsługa przemiła, poczekalnia wygodna, pokoje dobre, czego chcieć więcej od firmy?
Ogólnie:
Na przemyślenia odnośnie "Zasypanych" potrzebowałem więcej czasu niż Michał Anioł na pomalowanie Kaplicy Sykstyńskiej, ale po trzech wizytach mogę stwierdzić z naprawdę dużym przekonaniem, że ten tytuł wciąż jest całkiem dobry. Jasne, można się przyczepić do paru rzeczy, a jego blask na dzisiejszym rynku już nieco przygasł, ale nadal jest to pokoik przeuroczy i zrobiony z uczuciem. Pozycja idealna dla wszystkich początkujących i jedna z najlepszych w Szczecinie. Polecam!
Recently visited rooms:
Overall rating: 8/10
Customer service: 10/10
Interior: 9/10
Difficulty: Easy
Ani wesoły, ani nowy...
5/27/24 | visit date: 5/3/24
Klimat:
Przeniesienie do USA z okresu prohibicji pozwoliło na stworzenie całkiem dowcipnej fabuły, okraszonej paroma ciekawostkami historycznymi, a aranżacja pokoju jest całkiem dobrze dopasowana do tematyki. Wszystko by było więc dobrze, gdyby tylko Wielka Posucha nie dotknęła też budżetu przeznaczonego na konserwację przedmiotów... Pokój jest po prostu tragiczny estetycznie i wysłużony jak wątroba studenta po juwenaliach. Prawie każdy element wnętrza sprawia wrażenie, jakby był recyklingowany przynajmniej kilka razy, a wymiana czegokolwiek na nowsze była sprzeczna z zasadami wiślanego feng shui i karana przynajmniej pręgierzem. O ile w przypadku mebli taka naleciałość czasowa może być przepisem na fajny klimacik, to flamastrowe dopiski i wszechobecna taśma klejąca sprawiają wrażenie, że pokój został dosłownie sklecony w parę chwil, przy użyciu czegokolwiek, co się aktualnie znajdowało pod ręką. Kompletna wizualna klapa, która sprawia, że ciężko się cieszyć przedstawianą historią.
Zagadki:
Proste i dosyć liniowe, chociaż tę linię dosyć łatwo udało się nam zgubić. Nie były one złe i całkiem fajnie wpasowały się w klimat pokoju, ale nie potrafię przejść nad tym jak niesamowicie słabo wykonane są niektóre ich elementy. Wiele rzeczy jest po prostu zniszczonych. Prawie przy każdej łamigłówce są dopisane pisakiem czy długopisem dodatkowe instrukcje. Nawet zdania na kartkach „instruktażowych” zawierają klamry z dodatkowymi tekstami uzupełniającymi, zupełnie jakby były dopisywane przez kogoś na ostatnią chwilę. Taki manewr może stosować uczeń piszący wypracowanie z „Krzyżaków” na sprawdzianie, ale od escape roomu oczekiwałbym większej pieczołowitości.
Wrażenia:
Czasami, gdy się wejdzie w strefę oddziaływania niektórych obiektów, to nie można fizycznie od nich uciec. Taki los spotyka światło, wchodzące w horyzont zdarzeń czarnej dziury albo większość kotów, które się znajdą w zasięgu rąk mojej dziewczyny. Ja z kolei nie mogę uciec od ciągłej potrzeby wspominania o opłakanym stanie pokoju i będzie to zdecydowanie moje najmocniejsze wspomnienie z nim związane. Nie jestem jakimś escapowym koneserem, który na wejściu pokoju musi poczuć subtelną nutę świeżej sosny kalifornijskiej, by być zadowolonym, ale kiedy jakość wykonania aktywnie przeszkadza w zrozumieniu czy rozwiązywaniu zagadek, to mamy do czynienia z olbrzymim problemem. Na domiar złego większość wad pokoju mogłaby być rozwiązana przy pomocy małej dozy chęci i energii, ale tego chyba też brakuje...
Ogólnie:
Escape aktualnie tylko dla osób mocno odpornych estetycznie, chociaż po gruntownej renowacji miałby nawet potencjał. Powiedziałbym, że to pozycja przeznaczona dla ludzi nieco zdesperowanych; escapowych nałogowców, którzy koniecznie potrzebują choćby namiastki jakiegoś ucieczkowego szaleństwa na urlopie. Pomimo pobytu w górach, nie miałem wygórowanych oczekiwań, więc nic mnie specjalnie mocno nie rozczarowało, ale wizyty u tego golibrody polecić niestety nie mogę.
Przeniesienie do USA z okresu prohibicji pozwoliło na stworzenie całkiem dowcipnej fabuły, okraszonej paroma ciekawostkami historycznymi, a aranżacja pokoju jest całkiem dobrze dopasowana do tematyki. Wszystko by było więc dobrze, gdyby tylko Wielka Posucha nie dotknęła też budżetu przeznaczonego na konserwację przedmiotów... Pokój jest po prostu tragiczny estetycznie i wysłużony jak wątroba studenta po juwenaliach. Prawie każdy element wnętrza sprawia wrażenie, jakby był recyklingowany przynajmniej kilka razy, a wymiana czegokolwiek na nowsze była sprzeczna z zasadami wiślanego feng shui i karana przynajmniej pręgierzem. O ile w przypadku mebli taka naleciałość czasowa może być przepisem na fajny klimacik, to flamastrowe dopiski i wszechobecna taśma klejąca sprawiają wrażenie, że pokój został dosłownie sklecony w parę chwil, przy użyciu czegokolwiek, co się aktualnie znajdowało pod ręką. Kompletna wizualna klapa, która sprawia, że ciężko się cieszyć przedstawianą historią.
Zagadki:
Proste i dosyć liniowe, chociaż tę linię dosyć łatwo udało się nam zgubić. Nie były one złe i całkiem fajnie wpasowały się w klimat pokoju, ale nie potrafię przejść nad tym jak niesamowicie słabo wykonane są niektóre ich elementy. Wiele rzeczy jest po prostu zniszczonych. Prawie przy każdej łamigłówce są dopisane pisakiem czy długopisem dodatkowe instrukcje. Nawet zdania na kartkach „instruktażowych” zawierają klamry z dodatkowymi tekstami uzupełniającymi, zupełnie jakby były dopisywane przez kogoś na ostatnią chwilę. Taki manewr może stosować uczeń piszący wypracowanie z „Krzyżaków” na sprawdzianie, ale od escape roomu oczekiwałbym większej pieczołowitości.
Wrażenia:
Czasami, gdy się wejdzie w strefę oddziaływania niektórych obiektów, to nie można fizycznie od nich uciec. Taki los spotyka światło, wchodzące w horyzont zdarzeń czarnej dziury albo większość kotów, które się znajdą w zasięgu rąk mojej dziewczyny. Ja z kolei nie mogę uciec od ciągłej potrzeby wspominania o opłakanym stanie pokoju i będzie to zdecydowanie moje najmocniejsze wspomnienie z nim związane. Nie jestem jakimś escapowym koneserem, który na wejściu pokoju musi poczuć subtelną nutę świeżej sosny kalifornijskiej, by być zadowolonym, ale kiedy jakość wykonania aktywnie przeszkadza w zrozumieniu czy rozwiązywaniu zagadek, to mamy do czynienia z olbrzymim problemem. Na domiar złego większość wad pokoju mogłaby być rozwiązana przy pomocy małej dozy chęci i energii, ale tego chyba też brakuje...
Ogólnie:
Escape aktualnie tylko dla osób mocno odpornych estetycznie, chociaż po gruntownej renowacji miałby nawet potencjał. Powiedziałbym, że to pozycja przeznaczona dla ludzi nieco zdesperowanych; escapowych nałogowców, którzy koniecznie potrzebują choćby namiastki jakiegoś ucieczkowego szaleństwa na urlopie. Pomimo pobytu w górach, nie miałem wygórowanych oczekiwań, więc nic mnie specjalnie mocno nie rozczarowało, ale wizyty u tego golibrody polecić niestety nie mogę.
Recently visited rooms:
Overall rating: 4/10
Customer service: 7/10
Interior: 5/10
Difficulty: Easy
Magiczny i wyjątkowy :)
4/29/24 | visit date: 3/2/24
Trusted review
Klimat:
Rzadko się spotyka pokoje, które tak rzetelnie spełniają swoje tytułowe obietnice — mamy iść po śladach Harry'ego i faktycznie, chodzimy tam, gdzie on chodził; włóczymy się tam, gdzie on włóczył; siadamy tam, gdzie spoczywały jego wychudzone pośladki. Rozgrywka wygląda tak, jakbyśmy oglądali film o Potterze w trybie fast forward i całkowicie spełni oczekiwania wszystkich fanów serii. Przedstawienie fabularne i otoczka wizualna zostały dopracowane niesamowicie dobrze, a całość została nawet całkiem zgrabnie spięta narracyjnie. Piąteczka!
Zagadki:
Atmosferyczne, wesołe i w większości dosyć proste — nasz duet potrzebował w zasadzie pomocy tylko przy dwóch wyzwaniach. Liniowość rozgrywki jest tutaj zdecydowanie głównym czynnikiem ułatwiającym, gdyż przez większość czasu doskonale wiemy, co należy zrobić i jakim problemem zająć się następnie. Małym minusem były niewielkie problemy techniczne: jedna zagadka rozwiązała się prawie sama, druga wymagała motywacji manualnej po rozwiązaniu, kilka bym może leciutko usprawnił... Ale nic nie wpłynęło na ogólną jakość rozgrywki. Escapowi puryści mogą wyjść lekko rozczarowani, ale moim zdaniem pokój jest jak dobra książka z biblioteki publicznej — jak wszystko jest dobrze napisane, to mamy radość z czytania, pomimo paru naderwanych kartek i plamy po kawie na stronie 74.
Wrażenia:
Bawiliśmy się niesamowicie dobrze i o wiele lepiej niż przypuszczaliśmy! Poznań musi mieć naprawdę świetne pokoje, jeżeli taka pozycja znalazła się poza ścisła czołówką. Wydaje mi się, że wspomniane nieścisłości techniczne mogą mieć w tym udział, ale kreatywność Twórców skutecznie odwraca uwagę od drobnych niedociągnięć. Pokój po prostu emanował energią pozytywną i wychodząc, czuliśmy się jakbyśmy wypili mieszankę Felix Felicis z Książęcym Pszenicznym.
Ogólnie:
Bardzo dobra pozycja, jeden z najlepszych "Potterscapów" w jakich byłem i zdecydowanie dobry powód, by firmę odwiedzić po raz kolejny! Gdyby nie szereg problemów technicznych, spadających na nas jak nargle z jemioły, ocena byłaby perfekcyjna, ale cóż, Harry już stracił trochę punktów w swojej karierze, więc nie jest to dla niego pierwszyzna. W każdym razie escape room szczerze polecam! :)
Rzadko się spotyka pokoje, które tak rzetelnie spełniają swoje tytułowe obietnice — mamy iść po śladach Harry'ego i faktycznie, chodzimy tam, gdzie on chodził; włóczymy się tam, gdzie on włóczył; siadamy tam, gdzie spoczywały jego wychudzone pośladki. Rozgrywka wygląda tak, jakbyśmy oglądali film o Potterze w trybie fast forward i całkowicie spełni oczekiwania wszystkich fanów serii. Przedstawienie fabularne i otoczka wizualna zostały dopracowane niesamowicie dobrze, a całość została nawet całkiem zgrabnie spięta narracyjnie. Piąteczka!
Zagadki:
Atmosferyczne, wesołe i w większości dosyć proste — nasz duet potrzebował w zasadzie pomocy tylko przy dwóch wyzwaniach. Liniowość rozgrywki jest tutaj zdecydowanie głównym czynnikiem ułatwiającym, gdyż przez większość czasu doskonale wiemy, co należy zrobić i jakim problemem zająć się następnie. Małym minusem były niewielkie problemy techniczne: jedna zagadka rozwiązała się prawie sama, druga wymagała motywacji manualnej po rozwiązaniu, kilka bym może leciutko usprawnił... Ale nic nie wpłynęło na ogólną jakość rozgrywki. Escapowi puryści mogą wyjść lekko rozczarowani, ale moim zdaniem pokój jest jak dobra książka z biblioteki publicznej — jak wszystko jest dobrze napisane, to mamy radość z czytania, pomimo paru naderwanych kartek i plamy po kawie na stronie 74.
Wrażenia:
Bawiliśmy się niesamowicie dobrze i o wiele lepiej niż przypuszczaliśmy! Poznań musi mieć naprawdę świetne pokoje, jeżeli taka pozycja znalazła się poza ścisła czołówką. Wydaje mi się, że wspomniane nieścisłości techniczne mogą mieć w tym udział, ale kreatywność Twórców skutecznie odwraca uwagę od drobnych niedociągnięć. Pokój po prostu emanował energią pozytywną i wychodząc, czuliśmy się jakbyśmy wypili mieszankę Felix Felicis z Książęcym Pszenicznym.
Ogólnie:
Bardzo dobra pozycja, jeden z najlepszych "Potterscapów" w jakich byłem i zdecydowanie dobry powód, by firmę odwiedzić po raz kolejny! Gdyby nie szereg problemów technicznych, spadających na nas jak nargle z jemioły, ocena byłaby perfekcyjna, ale cóż, Harry już stracił trochę punktów w swojej karierze, więc nie jest to dla niego pierwszyzna. W każdym razie escape room szczerze polecam! :)
Recently visited rooms:
Overall rating: 9/10
Customer service: 8/10
Interior: 10/10
Difficulty: Easy
Da Vinci nie dał dużo...
3/7/24 | visit date: 11/4/23
Trusted review Archival rating
Klimat:
Wybór miejsca jest przejawem geniuszu, godnym samego mistrza Leonarda, gdyż escape znajduje się w piwnicy, i to takiej z gatunku tych bardziej stylowych. Cegiełka, chłód ścian oraz brzdąkanie harfy bardzo dobrze podkreślają klimat renesansowych czasów, więc chociaż pracownia jest wypełniona przedmiotami, które lata świetności mają dawno za sobą, to wszystko miesza się ze sobą dobrze jak farby olejne na palecie. Fabuła, chociaż nieskomplikowana, spełnia swoją rolę należycie. Pod względem klimatycznym jest całkiem dobrze i nic nie zapowiada zbliżającego się rozczarowania.
Zagadki:
No właśnie... Wpasowały się świetnie do wystroju pomieszczenia, ale w dużej mierze zabrakło mi tutaj pewnej dozy szaleństwa i pomysłowości. Wiele z nich sprawiało wrażenie wziętej z jakiejś książki typu "Zagadki do escape roomu: Standard Edition". Same w sobie może nie były złe, ale pojawiały się tu powtarzające się schematy rozwiązywania, elementy o bardzo słabej jakości wykonania czy też wręcz wadliwie działające i wymagające interwencji Mistrza Gry. A jeszcze ta perełka pokoju, która po bliższym zapoznaniu okazała się nie być wcale perłą, tylko przeterminowanym Mentosem... Na wyrażenie ogromu rozczarowania jest potrzebny osobny akapit.
Wrażenia:
Leonardo w pewnym momencie zaczął nas kusić obietnicą wspaniałej zabawy, bo naszym oczom ukazała się zagadka nosząca wszelkie znamiona majstersztyku, i będąca pewnie w zamierzeniu wizytówką tego pokoju. Ekscytacja była niemała, a rozczarowanie po prostu olbrzymie, bo nic przy rozwiązywaniu nie działało, tak jak powinno. Szczegółów zdradzić nie mogę, ale to było trochę tak, jakbym na ulicy zobaczył Keanu Reeves’a, już pędził w jego stronę z myślą o wspólnym selfie i dopiero przy celu dostrzegł, że widzę tylko tekturową wycinankę reklamująca nowy film... Po czym podmuch wiatru ją przewalił, a Keanu wylądował twarzą w czymś brązowym na chodniku, co mi ubrudziło ulubiony płaszcz. Innymi słowy — nie tak to sobie wyobraziłem. Jeżeli popisowy numer pokoju skończył się w taki sposób, to reszta łamigłówek nie mogła już podbić oceny.
Ogólnie:
Zdziwienie i rozczarowanie, gdyż po zajmowanej pozycji szykowałem się na coś o wiele lepszego. Dostałem jednak prawdziwego przeciętniaka, pokój na tróję z plusem, którego wszelkie próby wybicia się spełzły na niczym. Nie ma tu może tragedii i z pewnością nie jest to pokój zły, ale pochwalić go, niestety, też zbytnio nie mogę.
Wybór miejsca jest przejawem geniuszu, godnym samego mistrza Leonarda, gdyż escape znajduje się w piwnicy, i to takiej z gatunku tych bardziej stylowych. Cegiełka, chłód ścian oraz brzdąkanie harfy bardzo dobrze podkreślają klimat renesansowych czasów, więc chociaż pracownia jest wypełniona przedmiotami, które lata świetności mają dawno za sobą, to wszystko miesza się ze sobą dobrze jak farby olejne na palecie. Fabuła, chociaż nieskomplikowana, spełnia swoją rolę należycie. Pod względem klimatycznym jest całkiem dobrze i nic nie zapowiada zbliżającego się rozczarowania.
Zagadki:
No właśnie... Wpasowały się świetnie do wystroju pomieszczenia, ale w dużej mierze zabrakło mi tutaj pewnej dozy szaleństwa i pomysłowości. Wiele z nich sprawiało wrażenie wziętej z jakiejś książki typu "Zagadki do escape roomu: Standard Edition". Same w sobie może nie były złe, ale pojawiały się tu powtarzające się schematy rozwiązywania, elementy o bardzo słabej jakości wykonania czy też wręcz wadliwie działające i wymagające interwencji Mistrza Gry. A jeszcze ta perełka pokoju, która po bliższym zapoznaniu okazała się nie być wcale perłą, tylko przeterminowanym Mentosem... Na wyrażenie ogromu rozczarowania jest potrzebny osobny akapit.
Wrażenia:
Leonardo w pewnym momencie zaczął nas kusić obietnicą wspaniałej zabawy, bo naszym oczom ukazała się zagadka nosząca wszelkie znamiona majstersztyku, i będąca pewnie w zamierzeniu wizytówką tego pokoju. Ekscytacja była niemała, a rozczarowanie po prostu olbrzymie, bo nic przy rozwiązywaniu nie działało, tak jak powinno. Szczegółów zdradzić nie mogę, ale to było trochę tak, jakbym na ulicy zobaczył Keanu Reeves’a, już pędził w jego stronę z myślą o wspólnym selfie i dopiero przy celu dostrzegł, że widzę tylko tekturową wycinankę reklamująca nowy film... Po czym podmuch wiatru ją przewalił, a Keanu wylądował twarzą w czymś brązowym na chodniku, co mi ubrudziło ulubiony płaszcz. Innymi słowy — nie tak to sobie wyobraziłem. Jeżeli popisowy numer pokoju skończył się w taki sposób, to reszta łamigłówek nie mogła już podbić oceny.
Ogólnie:
Zdziwienie i rozczarowanie, gdyż po zajmowanej pozycji szykowałem się na coś o wiele lepszego. Dostałem jednak prawdziwego przeciętniaka, pokój na tróję z plusem, którego wszelkie próby wybicia się spełzły na niczym. Nie ma tu może tragedii i z pewnością nie jest to pokój zły, ale pochwalić go, niestety, też zbytnio nie mogę.
Recently visited rooms:
Overall rating: 5/10
Customer service: 6/10
Interior: 9/10
Difficulty: Medium
Hogwart po polsku
3/1/24 | visit date: 10/31/23
Trusted review Archival rating
Klimat:
Twórcy z wielką determinacją postanowili unikać trademarkowanych określeń przy tworzeniu opisu i fabuły pokoju, więc tańczą wokół tematu niczym baletnice w finale Jeziora Łabędziego. Mnie żadne prawa własności intelektualnej nie wiążą, więc mogę śmiało powiedzieć — HARRY POTTER! Całe wnętrze pokoju jest nafaszerowane nawiązaniami do świata Hogwartu i chyba nikogo to nie zdziwi. Wielbiciele serii znajdą tu wiele nawiązań do twórczości Rowling, jednocześnie z zachowaniem pełnej anonimowości postaci — być może magiczna młodzież coś przeskrobała i trzeba chronić ich tożsamość?
Co do wystroju, to można przeżyć małe rozczarowanie, jeżeli się liczyło na pewną spójność elementów — poszczególne przedmioty i wystroje nie są zbyt do siebie dopasowane, co przynosi na myśl raczej muzeum rekwizytów niż faktyczną lokalizację z potterowego świata. Zabawy to oczywiście nie psuje. Kto wie, może nawet ktoś ten chaos uzna za uroczy?
Zagadki:
Kreatywne i pozytywnie zakręcone, czyli tak jak powinno być na każdym magicznym egzaminie oraz w każdym escape roomie. Na dodatek ich liczba jest dosyć spora! Będąc w dwójkę, musieliśmy się uwijać jak pracownicy gastro w niedzielne popołudnie, ale Mistrzyni Gry bacznie pilnowała, byśmy zbytnio nie zboczyli ze ścieżki optimum czasowego. Rozgrywka przebiegała dobrze, ale do rozczarowań należy dopisać mugolski system podpowiedzi oraz jedną zagadkę, której pewien element nie miał żadnego sensu i poprawną odpowiedź można było uzyskać jedynie drogą eliminacyjno-zgadywankową.
Wrażenia:
Trochę jak słuchanie ulubionego przeboju na chińskich słuchawkach za 5 złotych — pomimo paru fałszywych nut całość sprawiała satysfakcję i czas spędziliśmy bardzo przyjemnie, wychodząc całkiem usatysfakcjonowani :)
Ogólnie:
Bardzo mocna pozycja, oferująca naprawdę solidną dawkę porządnej zabawy. Kilka zaskoczeń, kilka niedociągnięć, ogólnie nic, co by nie nakazywało tego pokoju polecić. A więc polecam serdecznie:)
Twórcy z wielką determinacją postanowili unikać trademarkowanych określeń przy tworzeniu opisu i fabuły pokoju, więc tańczą wokół tematu niczym baletnice w finale Jeziora Łabędziego. Mnie żadne prawa własności intelektualnej nie wiążą, więc mogę śmiało powiedzieć — HARRY POTTER! Całe wnętrze pokoju jest nafaszerowane nawiązaniami do świata Hogwartu i chyba nikogo to nie zdziwi. Wielbiciele serii znajdą tu wiele nawiązań do twórczości Rowling, jednocześnie z zachowaniem pełnej anonimowości postaci — być może magiczna młodzież coś przeskrobała i trzeba chronić ich tożsamość?
Co do wystroju, to można przeżyć małe rozczarowanie, jeżeli się liczyło na pewną spójność elementów — poszczególne przedmioty i wystroje nie są zbyt do siebie dopasowane, co przynosi na myśl raczej muzeum rekwizytów niż faktyczną lokalizację z potterowego świata. Zabawy to oczywiście nie psuje. Kto wie, może nawet ktoś ten chaos uzna za uroczy?
Zagadki:
Kreatywne i pozytywnie zakręcone, czyli tak jak powinno być na każdym magicznym egzaminie oraz w każdym escape roomie. Na dodatek ich liczba jest dosyć spora! Będąc w dwójkę, musieliśmy się uwijać jak pracownicy gastro w niedzielne popołudnie, ale Mistrzyni Gry bacznie pilnowała, byśmy zbytnio nie zboczyli ze ścieżki optimum czasowego. Rozgrywka przebiegała dobrze, ale do rozczarowań należy dopisać mugolski system podpowiedzi oraz jedną zagadkę, której pewien element nie miał żadnego sensu i poprawną odpowiedź można było uzyskać jedynie drogą eliminacyjno-zgadywankową.
Wrażenia:
Trochę jak słuchanie ulubionego przeboju na chińskich słuchawkach za 5 złotych — pomimo paru fałszywych nut całość sprawiała satysfakcję i czas spędziliśmy bardzo przyjemnie, wychodząc całkiem usatysfakcjonowani :)
Ogólnie:
Bardzo mocna pozycja, oferująca naprawdę solidną dawkę porządnej zabawy. Kilka zaskoczeń, kilka niedociągnięć, ogólnie nic, co by nie nakazywało tego pokoju polecić. A więc polecam serdecznie:)
Recently visited rooms:
Overall rating: 8/10
Customer service: 9/10
Interior: 8/10
Difficulty: Medium
Gorąco i emocjonująco!
2/29/24 | visit date: 9/16/23
Klimat:
Cela 107 była jednym z moich pierwszych pokojów w życiu i przez całe lata miała w mym serduszku wynajęta małą przegródkę, wypełnioną nostalgią i wspomnieniami świetnej zabawy. Na kolejną pozycję Intrigue przyszło mi czekać długo i zastanawiałem się, czy gruba warstwa nagromadzonych doświadczeń kompletnie nie przysypie mojej satysfakcji z "Wiedźmy ". Na szczęście rozczarowania nie było:) Wnętrze zostało bardzo ładnie zaaranżowane i dopieszczone; dostajemy tutaj połączenie wiejskiej zabudowy, reprezentowanej przez wszechobecne drewno, oraz magicznej atmosfery, stworzonej dzięki ciekawemu oświetleniu. Po prostu: jest na czym zawiesić oko! Jednocześnie drugie oko nieco przymknę na niedoskonałości fabularne, bo choć początek historii i jej koniec nie kleiły mi się ze sobą jak pierogi ze zbyt suchego ciasta, to nie było to wielkim problemem w trakcie rozgrywki.
Zagadki:
Dobrze wykonane, wyważone trudnościowo i, co najważniejsze, niesamowicie różnorodne. W zasadzie każde wyzwanie wymagało aktywacji różnych zestawów neuronów, a rozmiar przestrzeni wewnętrznej sprawiał, że można je było rozwiązywać bez tłoczenia się wokół siebie niczym siatkarze po zdobytym punkcie. Ze względu na półmrok będzie przydatna dodatkowa spostrzegawczość — w naszym przypadku nawet osiem gałek ocznych nie wystarczyło do znalezienia niektórych rzeczy w odpowiednim czasie;)
Wrażenia:
Pod koniec było naprawdę gorąco! Niestety, nie jest to artystyczna hiperbola wyrażająca ekscytację rozgrywką — w pomieszczeniu temperatura osiągała już naprawdę wysoki poziom, pomimo że był wrzesień, a Escape znajduje się w piwnicy. Praca nad niektórymi zagadkami w tych warunkach przypominała fedrowanie tunelu w zboczu czynnego wulkanu, a pot leciał ze mnie niczym wosk ze świeczki włożonej do piekarnika. Problem zgłosiliśmy i mam nadzieję, że Twórcy znaleźli sposób na wychłodzenie pokoju, bo aż się boję myśleć jakie dantejskie sceny muszą się dziać w środku w bardziej upalne dni!
Ogólnie:
Bardzo dobra pozycja, pełna ciekawych rozwiązań i z przyjemną otoczką wizualną. Szczecin i jego okolice w branży uciekinierskiej stały się jałowym pustkowiem, przykrytym grubą warstwą kurzu i tęsknoty za lepszymi czasami, więc cieszy mnie fakt, że wśród tych popiołów wyrastają takie pozycje jak ta od Intrigue. Przepowiednia Wiedźmy bez wątpienia jest naszą topową pozycją, więc wszelkim przyjezdnym mocno polecam wizytę:)
Cela 107 była jednym z moich pierwszych pokojów w życiu i przez całe lata miała w mym serduszku wynajęta małą przegródkę, wypełnioną nostalgią i wspomnieniami świetnej zabawy. Na kolejną pozycję Intrigue przyszło mi czekać długo i zastanawiałem się, czy gruba warstwa nagromadzonych doświadczeń kompletnie nie przysypie mojej satysfakcji z "Wiedźmy ". Na szczęście rozczarowania nie było:) Wnętrze zostało bardzo ładnie zaaranżowane i dopieszczone; dostajemy tutaj połączenie wiejskiej zabudowy, reprezentowanej przez wszechobecne drewno, oraz magicznej atmosfery, stworzonej dzięki ciekawemu oświetleniu. Po prostu: jest na czym zawiesić oko! Jednocześnie drugie oko nieco przymknę na niedoskonałości fabularne, bo choć początek historii i jej koniec nie kleiły mi się ze sobą jak pierogi ze zbyt suchego ciasta, to nie było to wielkim problemem w trakcie rozgrywki.
Zagadki:
Dobrze wykonane, wyważone trudnościowo i, co najważniejsze, niesamowicie różnorodne. W zasadzie każde wyzwanie wymagało aktywacji różnych zestawów neuronów, a rozmiar przestrzeni wewnętrznej sprawiał, że można je było rozwiązywać bez tłoczenia się wokół siebie niczym siatkarze po zdobytym punkcie. Ze względu na półmrok będzie przydatna dodatkowa spostrzegawczość — w naszym przypadku nawet osiem gałek ocznych nie wystarczyło do znalezienia niektórych rzeczy w odpowiednim czasie;)
Wrażenia:
Pod koniec było naprawdę gorąco! Niestety, nie jest to artystyczna hiperbola wyrażająca ekscytację rozgrywką — w pomieszczeniu temperatura osiągała już naprawdę wysoki poziom, pomimo że był wrzesień, a Escape znajduje się w piwnicy. Praca nad niektórymi zagadkami w tych warunkach przypominała fedrowanie tunelu w zboczu czynnego wulkanu, a pot leciał ze mnie niczym wosk ze świeczki włożonej do piekarnika. Problem zgłosiliśmy i mam nadzieję, że Twórcy znaleźli sposób na wychłodzenie pokoju, bo aż się boję myśleć jakie dantejskie sceny muszą się dziać w środku w bardziej upalne dni!
Ogólnie:
Bardzo dobra pozycja, pełna ciekawych rozwiązań i z przyjemną otoczką wizualną. Szczecin i jego okolice w branży uciekinierskiej stały się jałowym pustkowiem, przykrytym grubą warstwą kurzu i tęsknoty za lepszymi czasami, więc cieszy mnie fakt, że wśród tych popiołów wyrastają takie pozycje jak ta od Intrigue. Przepowiednia Wiedźmy bez wątpienia jest naszą topową pozycją, więc wszelkim przyjezdnym mocno polecam wizytę:)
Recently visited rooms:
Overall rating: 9/10
Customer service: 8/10
Interior: 10/10
Difficulty: Medium
Nie escape room, ale i tak ciekawie :)
9/11/23 | visit date: 9/9/23
Klimat:
Oj, ta pozycja będzie dla mnie pewnym recenzenckim wyzwaniem, gdyż była to moja pierwsza styczność z Escape Boxem, a muszę swoje doświadczenia zderzać z "pełnoprawnymi" escape roomami. Siłą rzeczy taka konfrontacja nie wyjdzie przychylnie, bo jak tutaj np. porównać wystrój klimatyczny pokoju, jeżeli pomieszczenie z samego założenia nie bierze udziału w grze? Jasne, są obrazki na ścianach, zielona podłoga, itd., ale wszystkie nasze wysiłki będą się koncentrować na zawartości skrzynek i kufrów, więc pod względem wizualnym przygoda będzie się toczyć głównie na silnikach graficznych naszych umysłów. Fabularnie jest prawidłowo - mamy epicką opowieść o zagrożonej krainie i tylko odnalezienie skradzionego artefaktu pozwoli na zażegnanie niebezpieczeństwa. Tak więc gramy o wysoką stawkę!
Zagadki:
Cóż, jak wybebeszymy typowy escape room niczym dorodnego halibuta, to się okaże, że jednak mięsem każdego pokoju są zagadki. I tutaj byłem pozytywnie zaskoczony, bo kreatywność Twórców sprawiła, że rozwiązywało się je naprawdę fajnie. W dodatku wygodnie, gdyż można było się wygodnie rozłożyć na podłodze i oddać główkowaniu. Najważniejsza część eskejpowania została więc zachowana i przedstawiona w sposób wysoce komfortowy! Naszej dwuosobowej grupce zagadki nie przysporzyły w większości problemów, a dodatkowym ułatwieniem była liniowość rozgrywki. Satysfakcję z rozwiązania dobrze skonstruowanej łamigłówki można naprawdę poczuć, nawet w takich ascetycznych warunkach.
Wrażenia:
Wypad do Tajemniczej Krainy był moją urodzinową niespodzianką, więc się ostro przestraszyłem, gdy moja Dziewczyna zaprowadziła mnie do budynku Przychodni Portowej, który kojarzę głównie z badań okresowych do pracy. Przez dłuższy czas nie wiedziałem, czy moim prezentem nie okaże się jakiś nietypowy zabieg medyczny, ale po dotarciu w odpowiednie miejsce, drzwi nam otworzyła przesympatyczna Mistrzyni Gry, która na szczęście proktolożki w ogóle nie przypominała. Po minucie już się uspokoiłem i byłem gotowy do gry. Jak będziecie mieć okazję, to polecam zaprowadzenie tutaj znajomych "w ciemno", gdyż okazało się to chyba najciekawszym przeżyciem tej rozgrywki. Jestem pod autentycznym wrażeniem wyboru miejsca :)
Ogólnie:
Przyjemne zaskoczenie, solidne zagadki i możliwość przeżycia namiastki escapowej przygody w warunkach niskobudżetowych. Koncepcja Escape Boxa przypadł mi do gustu, ale niestety, obecność na tym portalu zobowiązuje do traktowania go jako escape roomu, a pod tym względem w porównaniu z innymi pozycjami wypada on bladziej niż prześcieradło prane na 90 stopni w Dosi, i to takiej Turbo White Edition. Zdaję sobie sprawę, że zamysł był tutaj zupełnie inny, więc daję Krainie OGROOOOMNĄ taryfę ulgową i przyznaję najniższą ocenę ze spektrum pozytywnego. Jest to na pewno ciekawa alternatywa dla eskejpów, a że branża wygląda u nas jak Odra w 2022 roku, to każda pozycja jest cenna. Najlepiej sami sprawdźcie, czy jest to coś dla Was, możecie się naprawdę miło zdziwić!
Oj, ta pozycja będzie dla mnie pewnym recenzenckim wyzwaniem, gdyż była to moja pierwsza styczność z Escape Boxem, a muszę swoje doświadczenia zderzać z "pełnoprawnymi" escape roomami. Siłą rzeczy taka konfrontacja nie wyjdzie przychylnie, bo jak tutaj np. porównać wystrój klimatyczny pokoju, jeżeli pomieszczenie z samego założenia nie bierze udziału w grze? Jasne, są obrazki na ścianach, zielona podłoga, itd., ale wszystkie nasze wysiłki będą się koncentrować na zawartości skrzynek i kufrów, więc pod względem wizualnym przygoda będzie się toczyć głównie na silnikach graficznych naszych umysłów. Fabularnie jest prawidłowo - mamy epicką opowieść o zagrożonej krainie i tylko odnalezienie skradzionego artefaktu pozwoli na zażegnanie niebezpieczeństwa. Tak więc gramy o wysoką stawkę!
Zagadki:
Cóż, jak wybebeszymy typowy escape room niczym dorodnego halibuta, to się okaże, że jednak mięsem każdego pokoju są zagadki. I tutaj byłem pozytywnie zaskoczony, bo kreatywność Twórców sprawiła, że rozwiązywało się je naprawdę fajnie. W dodatku wygodnie, gdyż można było się wygodnie rozłożyć na podłodze i oddać główkowaniu. Najważniejsza część eskejpowania została więc zachowana i przedstawiona w sposób wysoce komfortowy! Naszej dwuosobowej grupce zagadki nie przysporzyły w większości problemów, a dodatkowym ułatwieniem była liniowość rozgrywki. Satysfakcję z rozwiązania dobrze skonstruowanej łamigłówki można naprawdę poczuć, nawet w takich ascetycznych warunkach.
Wrażenia:
Wypad do Tajemniczej Krainy był moją urodzinową niespodzianką, więc się ostro przestraszyłem, gdy moja Dziewczyna zaprowadziła mnie do budynku Przychodni Portowej, który kojarzę głównie z badań okresowych do pracy. Przez dłuższy czas nie wiedziałem, czy moim prezentem nie okaże się jakiś nietypowy zabieg medyczny, ale po dotarciu w odpowiednie miejsce, drzwi nam otworzyła przesympatyczna Mistrzyni Gry, która na szczęście proktolożki w ogóle nie przypominała. Po minucie już się uspokoiłem i byłem gotowy do gry. Jak będziecie mieć okazję, to polecam zaprowadzenie tutaj znajomych "w ciemno", gdyż okazało się to chyba najciekawszym przeżyciem tej rozgrywki. Jestem pod autentycznym wrażeniem wyboru miejsca :)
Ogólnie:
Przyjemne zaskoczenie, solidne zagadki i możliwość przeżycia namiastki escapowej przygody w warunkach niskobudżetowych. Koncepcja Escape Boxa przypadł mi do gustu, ale niestety, obecność na tym portalu zobowiązuje do traktowania go jako escape roomu, a pod tym względem w porównaniu z innymi pozycjami wypada on bladziej niż prześcieradło prane na 90 stopni w Dosi, i to takiej Turbo White Edition. Zdaję sobie sprawę, że zamysł był tutaj zupełnie inny, więc daję Krainie OGROOOOMNĄ taryfę ulgową i przyznaję najniższą ocenę ze spektrum pozytywnego. Jest to na pewno ciekawa alternatywa dla eskejpów, a że branża wygląda u nas jak Odra w 2022 roku, to każda pozycja jest cenna. Najlepiej sami sprawdźcie, czy jest to coś dla Was, możecie się naprawdę miło zdziwić!
Recently visited rooms:
Overall rating: 7/10
Customer service: 10/10
Interior: 3/10
Difficulty: Easy
Page 3
Show next