Ostatni Artykuł

Zwykle w pokojach o takim tytule spodziewamy się dużej ilości żmudnego czytania, za którym nie przepadamy. Na szczęście nie tutaj! Choć fabuła toczy się wokół artykułów i dziennikarzy, to autorom pokoju udało się uniknąć zmasowanego ataku tekstem. Za to brawo!

Pokój dobrze oddaje klimat, jaki może panować w sekretnych pracowniach dziennikarzy - nie jest to ładne biuro w gazecie, tylko... Coś innego, dającego do myślenia :)

Zagadki są wymagające i nie dają chwili wytchnienia. Świetnie poprowadzona linia fabularna daje satysfakcję z każdego kolejnego zadania i jeszcze większą po wyjściu.

Jeśli szukacie więc ciekawego wyzwania - bardzo warto. Jednak przed pójściem do tego pokoju zwiedźcie przynajmniej kilka innych, bo łatwo nie będzie.

Pokój ciekawie skonstruowany. Niby liniowy, niby zagadki klasyczne ale nieoczywistość rozwiązań powoduje że jest dość trudnym pokojem. Tym bardziej, że liniowość powoduje, że przy problemie z jedną zagadką łazi się tylko w kółko po pokoju. Fajnie ułożona fabuła i zagadki, które czasem mniej a czasem bardziej grają w tym fabularnym tle. Kilka miłych elektronicznych trików.

Wszystkie z pokojów Składnicy odwiedziliśmy jednego dnia. Części opinii będzie się powtarzać, ze względu na to, że opisują całą firmę, a nie tylko jeden pokój. Dodam, że braliśmy również udział w drugiej części Galerii Szyfrów, z której byliśmy bardzo zadowoleni.
Długo się zbierałam, żeby napisać opinię o Ostatnim Artykule. Był to nasz pierwszy pokój w Składnicy, który zostawił nas z uczuciem frustracji i niechęci do kolejnych pokoi, jednak w kolejnych było już lepiej. Zaczynając od tego, że niestety nie było baterii do latarek, przez co korzystaliśmy z latarek w naszych własnych telefonach (co już popsuło klimat), poprzez fakt, że w czasie gry ktoś wszedł do nas do pokoju (prawdopodobnie z obsługi), kończąc na tym, że sam pokoju, jest po prostu pusty i niedopracowany.
Jeszcze jednym małym minusem niestety jest obsługa, niespecjalnie zainteresowana osobami przychodzącymi, jedno zdanie wprowadzenia do pokoju, które brzmiało mniej więcej tak samo jak na stronie niekoniecznie pozwala poczuć klimat.
Podsumowując niestety zawiedliśmy się trochę na Składnicy biorąc pod uwagę Galerię Szyfrów, która tak bardzo nam się podobała. Pokoje raczej nastawione na mainstream.
Sam Ostatni Artykuł to pokój kryminalny, w którym zagadek jest dosłownie kilka i wydają się one być nie do końca zawsze ze sobą powiązane. Trudno ocenić ogólnie sam pokój, bo wiele czynników sprawiło, że byliśmy po prostu zdenerwowani i nie mieliśmy ochoty rozwiązywać zagadek, jednak kolejne pokoje Składnicy poprawiły obraz całej firmy. Pokój jest tej starszej generacji, tzn. dużo kłódek i nic zaskakującego tam nie znaleźliśmy.

Moim zdaniem, najciekawszy projekt Składnicy Szyfrów, choć czytając pozostałe komentarze – opinie są tu dość mocno zróżnicowane ;) Tym razem niewielka przestrzeń gry wypełniona została od A do Zet zagadkami, chociaż nawet z perspektywy dwóch graczy, czasu jest wystarczająco by uporać się z rozwiązaniem przedstawionej historii kryminalnej. Najtrudniej złapać punkt zaczepienia (może przez dość sporą liczbę rekwizytów wokół), jednak gdy to się uda – gra przebiega już płynnie i daje dużo satysfakcji. Zadania oparte o rozwiązania analogowe, manualne i elektroniczne – fajnie wymyślone i nie przekombinowane. Faktycznie, nie trzeba przedzierać się przez dużą ilość tekstu, a głównym źródłem światła są latarki (istnieje już jednak możliwość włączenia dodatkowego oświetlenia na życzenie – nie korzystaliśmy, ale to warte uwzględnienia w opinii, bo świadczy o tym, że firma jest uważna na komentarze graczy). Klasyczny, solidnie zrealizowany escape.

! Uwaga. Ułożyłam tą recenzję, po czym stwierdziłam, że identycznie pasuje ona do wszystkich trzech pokoi Składnicy Szyfrów i do naszych w nich przeżyć, więc pozwalam sobie zamieścić jej kopie pod tymi pokojami - słowo w słowo te same wrażenia. Po co parafrazować na siłę samą siebie.

A więc:

Przykro mi pisać tą opinię, bo i siedziba firmy jest w gruncie rzeczy ciekawa i wkomponowana w miejsce rozrywki (Play City w Galerii Piastów), i zachęca świeżaki do zasmakowania tego typu rozrywki, i to wszystko miało potencjał... Ale po kolei:

Legnica to ciekawe miasto. Przyjechaliśmy tu pierwotnie dla czterech pokoi, a przy okazji niniejszym stwierdzamy, że wspomniana Galeria bardzo ciekawie, unikatowo wręcz, wkomponowuje się w tkankę starego miasta. Sama w sobie będąca plątaniną uliczek, z zewnątrz nieburząca estetyki zabudowy.

Niestety, ta plątanina uliczek dla przyjezdnych ma tę wadę, że nie jest dość czytelna i po prostu do firmy ciężko trafić... Upał, wiele różnych pionów wind i schodów, creepy półpiętra, duszny parking i pozamykane niektóre przejścia - to wszystko nie nastawiło nas pozytywnie do gry już przed jej rozpoczęciem (no cóż, chyba po prostu jesteśmy ASK - Amatorami Starych Kamienic ;)

Sama jednak siedziba i poczekalnia (jak już się do niej trafi) jest przestronna i doskonała do grupowych nasiadówek, budowania klimatu, integracji grupy i wspólnych rozmów z Mistrzem Gry. Ja w każdym razie nie lubię, gdy prowadzący nade mną stoi i coś tłumaczy; tutaj stoliki i fotele były komfortowe i odpowiednie do omawiania spraw technicznych itp.

Natomiast wprowadzenie w naszym przypadku było kompletnie położone na łopatki. Spodziewałam się usłyszeć tą ciekawą przecież historię przed wejściem, ze szczegółami, konspiracyjnym szeptem, wiecie... w końcu jest całkiem interesująca i warto by się w nią wczuć.
Nic z tych rzeczy, trzy ćwierci zdania w biegu, cyk, i już jesteśmy w pokoju bez sufitu, w kompletnej ciszy...

Ja wiem, siedzibą w galerii wymusza pewne umowności, wymogi bezpieczeństwa itp. Nie zostało to niestety nadrobione ani ścieżką dźwiękową, ani jakimś wyszukanym systemem podpowiedzi, ani żadnym efektem wow...

Wystrój i rekwizyty też bardziej broniłyby się w jakimś pomieszczeniu o lepszej ogólnej stylizacji, również dotyczącej etapu przed grą (przedsionek, poczekalnia, minimalnie ciaśniejsze/bardziej "skondensowane" pokoje).

Przy proszeniu o podpowiedzi trzeba było za każdym razem tłumaczyć GM, na jakim etapie jesteśmy, a mówienie "to już mamy zrobione...to też!" jest dość irytujące...

To, co się broni w pokoju, to same zagadki. Są pomysłowe, zróżnicowane i niebanalne. Nawet dość trudne i co niektóre - unikatowe. Ja osobiście czułam się, jakbym była we wnętrzu książki z zagadkami - od łamigłówki do łamigłówki, tak po prostu, bez fajerwerków. Jeśli ktoś to lubi - to będzie intelektualnie usatysfakcjonowany. My w każdym razie też to doceniamy. Było wymagająco i logicznie, a to jest w końcu ważna część tej gry.

Mimo wszystko, było warto tam zajrzeć i pomimo zmęczenia po ciężkim dniu przeciorać umysł zagadkami ze Składnicy :)
Opisany wyżej niesmak i niedosyt pozostaje, ale trzeba brać poprawkę na to, że wraz z kolejnymi dziesiątkami odwiedzanych pokoi stajemy się coraz bardziej wymagający - więc mimo wszystko, gwoli uczciwości, zachęcamy do wizyty w Składnicy, zwłaszcza osoby niezaznajomione jeszcze z pokojami zagadek - bo jak rozkminiać łamigłówki, to tam :)

Zacznę swoją opinię od napomnienia, że pokoje Składnicy Szyfrów odwiedzaliśmy przy okazji organizowanego przez nich eventu - Galeria Szyfrów (2 edycja). Gra nam się bardzo podobała i uważam, że zdecydowanie warto było się przejechać do Legnicy dla niej.

Przechodząc do oceny pokoju - niestety był to jeden z tych pokoi, po wizycie w których zastanawiałem się, czy aby na pewno byłem w tym samym pokoju, które opisują widoczne tu opinie.
Przede wszystkim rzecz, która obniżyła nasze doświadczenie a byłaby bardzo prosta do naprawy to to że w pokoju był półmrok, a światło było naprawdę potrzebne do rozwiązywania zagadek. Mieliśmy 3 latarki z czego 2 były po prostu fatalne (i to nie z powodu kiepskich baterii tylko tak po prostu zbudowane były) i nadawały się tylko do wpisywania kodów do kłódek. Dawanie możliwości szukania tak naprawdę tylko jednej osobie, gdy trzeba to robić, to kryminał. Do tego jeszcze jeden element gry miał mylący kształt i intencji stojących za jego wyglądem nie rozumiem do teraz.
W efekcie tego przez pierwsze około 30 minut zrobiliśmy całe nic. Potem jednak tu się coś znalazło, tam się coś zhakowało (i to nawet dwie rzeczy i obie w dość narzucający się sposób) i wyszliśmy z pokoju w 50 minut bez podpowiedzi.
Ale nawet odstawiając kwestię latarek na bok - no przepraszam, ale niezbyt mi się ten pokój podobał. Jest mały, niektóre zagadki są ciekawe, ale summa summarum jest ich mało, fabuła też mnie nie porwała. Ale nie jest znowu taki fatalny jakie wrażenie można odebrać z tej opinii tylko nie jest jakiś super i do tego nie podszedł.

Wcześniej tego dnia odwiedziliśmy znajdujący się za ścianą Obiekt 3000. Pomimo widocznej różnicy w ocenach na korzyść Artykułu, wydawał on się nam zgodnie istotnie ciekawszą i godną polecenia propozycją (a Galeria Szyfrów to już w ogóle must).

W nowej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 2
Zagadki i flow: 2
Coś oryginalnego: 3
Czy się dobrze bawiłem?: 2

Pokój sporych rozmiarów z dużą ilością kłódek (dla nas to ok!). Trzeba bacznie obserwować każdy szczegół pokoju ;) We dwójkę bawiliśmy się super! MG jak zawsze na wysokim poziomie! POLECAMY!

Tak jak w opisie, pokój po prostu ok. Jest całkiem przyzwoity, ale nie było efektu wow. Zagadki różne i niby wszystko ok, ale chyba to nie był mój klimat. Niestety jedna z zagadek nam nie zadziałała, Pan z obsługi musiał wejść do pokoju i ją odblokować, co trochę popsuło zabawę :( Pokój dobry dla 3 graczy, nasza dwójka czasem nie potrafiła dostrzec niektórych szczegółów i przydałaby się dodatkowa głowa i oczy do pomocy :)

Drugi nasz pokój Składnicy Szyfrów również zaliczymy do udanych. To nie jest pokój na typową ucieczkę - zadanie polega na odszukaniu dziennikarza i jego artykułu. Pokój jest nieliniowy, co stanowi delikatne utrudnienie dla grup mniej doświadczonych, natomiast same zagadki są logiczne, pojawia się elektronika i tak jak w Projekcie Liegnitz rozwiązania dają satysfakcję. Warto być uważnym, bowiem w dziennikarstwie szczegóły odgrywają istotną rolę :) W każdej chwili można wyjść z miejsca gry, drzwi nie są zamknięte i czuliśmy się bezpiecznie.

Ostatni Artykuł potwierdza, że Składnica Szyfrów umie tworzyć porządne pokoje zagadek. Ten pokój polecamy grupom 3-osobowym, w czwórkę da radę, ale momentami może być ciasnawo. Mistrz Gry bardzo sympatyczny, czuwał nad całą grą i wdał się w miłą konwersację na koniec zabawy. Trzymamy kciuki za dalszą działalność!

Ostatni artykuł, w rankingu najlepszy z pokoi od Składnicy Szyfrów. Jakby się można było spodziewać przeprowadzanie dziennikarskiego śledztwa będzie się wiązać w długimi opisami, zagadkami wymagającymi czytania i analizowania znalezionych wcześniej wskazówek lecz na szczęście darowano nam tego. Jest za to sporo naprawdę ciekawych rozwiązań zarówno elektronicznych jak i logicznych. Z większością z nich spotkaliśmy się już wcześniej ale znalazło się także coś nowego.
Wystrój i klimat może jakoś nie powala na kolana no ale też nie ma co tego wymagać, w końcu to miejsce pracy dziennikarzy i to co powinno się w nim znajdować to się znajduje.
O gustach się nie powinno dyskutować, jednym podoba się co innego niż drugim więc to, że moim zdaniem akurat ten pokój jest najsłabszy z wszystkich pięciu ze Składnicy Szyfrów niech nie zniechęca nikogo do odwiedzenia tego miejsca, bowiem to solidna pozycja nie tylko w Legnicy ale spośród wszystkich odwiedzonych przez nas pokoi.