Swistakk

Miasteczko było bardzo długo wyczekiwanym przeze mnie pokojem. Wydaje mi się, że plany o jego stworzeniu były już wspominane w rozmowie po grze w American School Story na początku 2020. Owe American School Story stało się tedy moim nowym ulubionym pokojem, do którego wracałem myślami codziennie przez co najmniej tydzień i do dzisiaj pozostaje moim ulubionym polskim pokojem, więc oczekiwania na Miasteczko były oczywiście bardzo duże i było ono w gruncie rzeczy główną motywacją skleconego na szybko wyjazdu do Wrocławia.

Przechodząc do rzeczy, sam pokój jest nie da się ukryć oryginalny. Może nie rewolucjonizuje polskiego rynku tak jak ASS swojego czasu, ale pewne ciekawe zabiegi można w nim znaleźć (w szczególności z pewną przeciwnością losu radzi sobie w atrakcyjny sposób, który w Polsce widzę pierwszy raz) i posiada oryginalną tematykę zaczerpniętą ze świata animowanych strachów.

Pokój został stworzony z jajem, jest duża liczba momentów, w których da się nieźle uśmiać :). Ewidentnie stawia na zabawę i jest to w pewnym sensie główna cecha wyznaczająca jego charakter.

Wystrój jest bardzo ładnie wykonany. W charakterystycznym stylu Foxów, który wydaje mi się, że byłbym w stanie dobrze rozpoznać nawet gdybym nie wiedział, że to ich dzieło.

Zagadki są dobrze wpasowane w klimat i elegancko zrealizowane. Są momenty, gdzie są one bardziej liniowe i są momenty, gdzie można się trochę zrównoleglić. W kwestii trudności, nie da się ukryć, że pokój jednak należy do łatwiejszych. Widząc, że pokój jest do 4 osób, pomimo tego, że się mieściliśmy w tym limicie, pomyśleliśmy, że może to dobry pomysł rozdzielić się na 2+2 (które ostatecznie stało się 4+2, ale to inna historia :P) i wydaje się, że był, bo naszej dwójce nie spiesząc się specjalnie pokój zajął 72 minuty. Mieliśmy jedno głupawe przeoczenie, przez które w końcu wzięliśmy podpowiedź, ale bez niego wyszlibyśmy bez pomocy i pewnie nawet bardziej w granicach godziny. Pomimo tego, znajdują się tu jednak pewne zagadki, które spowodują, że i bardziej doświadczone grupy będą się musiały głębiej zastanowić, a nawet te prostsze też w większości są ciekawe.

W obsłudze jak zawsze bardzo mili Marta i Bartek, z którymi bardzo przyjemnie się rozmawia i dodatkowym dużym plusem jest to z jakim zaangażowaniem prowadzą ten pokój i jak widać jaką przyjemność im samym też to sprawia.

Podsumowując, Miasteczko to kolejny świetny produkt od Fox o'clock wyznaczający ich markę obok Szkoły i Scoobiego i należy się do niego kierować z uśmiechem na twarzy ;p

A w swojej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 5
Zagadki i flow: 4
Coś oryginalnego: 4
Czy się dobrze bawiłem?: 5

This is a very original room targeted at experienced players. Maybe I won't reveal what makes it so original explicitly, but it can be picked up from some parts of this opinion :P. But it has something to do with the theming/set design of this room, which is well made (though the theming may seem to be not that cohesive in the end). The puzzles are challenging and fun. You will need to be quick if you want to get out from here on time (what can be deduced from the warning below :P). It's not a game you must play when you are in Hamburg, but it will make a very good addition to a Hamburg trip.

WARNING: The second half of that game is almost exactly the same as the (full version of) White Mission room in Budapest. Afaik the idea was bought from there and reconstructed here. The funny thing is that, the original one in Budapest has 90 minutes, while this one in Hamburg has significantly more content as the first half is totally new, but it has time limit of 60 minutes nevertheless :D. Also, this room in Hamburg functioned under a different name at first, namely "Lost in White", but it stayed the very same room despite the name change.

In my rating scale that I decided to adapt (1-horrible, 2-ok, possibly flawed, 3-good, worth doing, 4-very good, 5-extraordinary) I grade this at:
Set design, ambience, production value: 3
Puzzles: 4
Something original: 4
Did I have fun?: 3

Beast of Berlin is one of the older and not award winning ones games of The Room, but it is a still good room worth playing. It has well made creepy ambience, decent story and good puzzles. This day we played Lost Treasure, Brandon Darkmoor and Beast of Berlin and while the other two in overall were much more impressive for me, we all agreed that Beast got the most satisfying puzzles.

In my new rating scale that I decided to adapt (1-horrible, 2-ok, possibly flawed, 3-good, worth doing, 4-very good, 5-extraordinary) I grade this at:
Set design, ambience, production value: 3
Puzzles: 3
Something original: 3
Did I have fun?: 3

With this game The Room delivers a masterclass in immersive cinematic experiences. This is a top notch room worthy of all awards it got. The special effects, the introductions and the post-game photos are things that this game/company does the best in the world out of all games I've played. Unfortunately this went so far in the direction of "experience" that puzzles got nearly removed, don't expect to give your brain a proper workout here. Nevertheless, I have no doubts that this is one of my favourite rooms ever. I came to Berlin basically only to play this game and that was definitely worth it.

In my new rating scale that I decided to adapt (1-horrible, 2-ok, possibly flawed, 3-good, worth doing, 4-very good, 5-extraordinary) I grade this at:
Set design, ambience, production value: 5
Puzzles: 2
Something original: 4
Did I have fun?: 5

Niepokój to oryginalna propozycja na tle polskiego rynku. Jego główną zaletą jest trochę odważniejsze podejście do gatunku horrorowego niż reszta polskich pokoi. Aczkolwiek my z greckim doświadczeniem na koncie widzieliśmy na pewno odważniejsze produkcje :p.

Przed pójściem tutaj słyszałem od innych osób powtarzającą się opinię, że początek i koniec są dobre, jednak najdłuższa środkowa część jest najmniej emocjonująca. I w sumie moi znajomi (którzy chyba tego wcześniej nie słyszeli) powiedzieli dokładnie to samo, mi też ciężko się z tym nie zgodzić.

Pokój jest dość budżetowy, aczkolwiek nie da się ukryć, że pewnie ze wszystkich gatunków pokoi to właśnie do takich budżetowość najlepiej pasuje. Jakieś zapuszczone zagracone piwnice nieironocznie dobrze wpasowują się w przyjętą konwencję.

Zagadki w Niepokoju w pewnym sensie wpisują się w to jak zazwyczaj wyglądają zagadki w horrorach. A nie jest tajemnicą że horrory na nie nie stawiają :p. Po pierwsze nie były zbyt wymagające pod merytorycznym względem, to momentami pasowały do klimatu jak "przysłowiowe" sudoku. Aczkolwiek znaczna część pasowała do niego dobrze. Niestety znalazło się też tzw. "ghost puzzle", tzn coś co nie brało udziału w naszej grze, a sądząc po wyglądzie moim zdaniem prawie na pewno kiedyś udział brało.

Jak już wspomniałem, początek gry jest jej mocną stroną. Aczkolwiek nie wszystko jest tutaj w pełni przemyślane. Kosztem tego było to, że przez pierwsze 20-30 minut nawet nie tyle że miałem praktycznie zerowy udział w grze, to nawet nie za bardzo widziałem co się w ogóle dzieje. Potrafi to dość znacznie ostudzić zapał do gry.

Myślę że Niepokój jest ciekawą grą, którą warto odwiedzić i dla większości graczy powinien być to dość oryginalny koncept. Do perfekcji daleko, ale niektóre rzeczy są zrobione bardzo dobrze.

A w swojej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 3
Zagadki i flow: 2
Coś oryginalnego: 4
Czy się dobrze bawiłem?: 3

Przyjemny pokój, warty zagrania. Przede wszystkim, ma na siebie unikalny pomysł, a to się ceni! Wykonanie schludne. Zagadki przyzwoite. Można się tu dobrze pobawić, polecam

A w swojej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 3
Zagadki i flow: 3
Coś oryginalnego: 3
Czy się dobrze bawiłem?: 3

W Gąszczu Tajemnic jest jakośtam fabularnie powiązane z Tunelami po Miastem, więc narzuca się je do siebie porównać. Moim zdaniem jednak między tymi pokojami jest spora różnica na niekorzyść Gąszczu. Tunele miały na siebie ciekawy pomysł, angażujące zagadki, a tutaj tych rzeczy raczej zabrakło. Jedna zagadka z trochę arbitralną logiką nas na długo zablokowała. Pokój nie jest zły, ale nas raczej do siebie nie przekonał.

A w swojej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 2
Zagadki i flow: 2
Coś oryginalnego: 2
Czy się dobrze bawiłem?: 2

Licencja 00 to ciekawy i przyjemny pokój. Fabuła dość klasyczna w agenckim stylu, choć pokój potrafi miejscami zaskoczyć. Zagadki wszystkie logiczne. Niektóre z nich mi zapadły pamięć jako ciekawe, choć spora część zdążyła już z niej uciec (ale minęło już ~1.5 miesiąca, więc to nie aż takie dziwne). Poziom trudności oceniłbym na łatwo-średni. Wystrój schludny i pasujący do tego co zostało zamierzone.

Mam pewne spolaryzowane wrażenia co do oryginalności tego pokoju. Pewne jego części są takie, że grało się już w dziesiątkach bardzo podobnych pokoi. Natomiast pewne jego elementy są rzeczywiście oryginalne i zasługują na pochwałę. A taka już natura oryginalności, że rzeczy oryginalne bardziej ciągną w górę niż ciągną w dół rzeczy standardowe, więc pod tym aspektem oceniam ten pokój pozytywnie.

Podsumowując, pokój jest godny polecenia, dobrze się bawiliśmy.

A w swojej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 3
Zagadki i flow: 3
Coś oryginalnego: 4
Czy się dobrze bawiłem?: 3

Na kolejnym wyjeździe do Śląska w końcu udało się zajechać do Pszczyny :). Motywacja do tego tym większa, że pokój w obecnej wersji ma być tylko jeszcze niedługo, a potem ma go czekać jakaś przebudowa (tzn. na nowy pokój, a nie na odświeżoną wersję iirc). Pokój ma już swoje latka, ale uważam, że moim zdaniem bardzo ładnie się starzeje. Nie powala na kolana wymyślną technologią czy błyszczącą scenografią przenoszącą nas w fantastyczny świat, ale zdecydowanie ma swój charakterystyczny klimacik, który potrafi urzec, wygląda bardzo schludnie i potrafi zaskoczyć.

Poziom trudności zagadek jest raczej niewygórowany i doświadczone drużyny nie powinny mieć z nim kłopotów, aczkolwiek ze względu na pewne aspekty pokój może być sporym wyzwaniem dla zespołów dopiero co zaczynających przygodę, gdyż będzie wymagana umiejętność współpracy. Struktura zagadek jest dobrze przemyślana.

Pokój zdecydowanie warto odwiedzić, bardzo przyjemna wizyta :). I do tego bardzo dobrze rozmawiało się z właścicielem.

A w swojej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 4
Zagadki i flow: 3
Coś oryginalnego: 4
Czy się dobrze bawiłem?: 3

Strefa Cienia to pokój starszego typu. Mocno oparty na kłódkach, bez jakiejś technologii. Nie zawiera w sobie też szczególnych zaskoczeń. Dość budżetowy pokój. Wystrój jest schludny. Zagadki są w porządku, logiczne i raczej prostsze. Wszystko działa, można się tutaj dobrze pobawić, aczkolwiek się nie wyróżnia.

Pamiętnym momentem pokoju była dla mnie końcówka, a konkretniej to co się stało chwilę po tym jak zakończyliśmy grę. Byliśmy w dwójkę i poszło nam całkiem dobrze - wyszliśmy bez żadnej podpowiedzi jakieś 10-15 minut przed czasem. Spodziewałem się od MG pewnie jakiejś pochwalnej gadki w stylu "gratulacje, bardzo ładna gra (...)", a pierwsze co usłyszeliśmy to jakby z pretensją "Ale jak wy niby otworzyliście te drzwi!?", a po mojej odpowiedzi "No kluczem" - "A skąd wy niby macie ten klucz!?" xD. Wszystko zrobiliśmy w zamierzony sposób, nic nie hakowaliśmy, tylko jedynie przy ostatniej zagadce nie wykonaliśmy z naszego punktu widzenia zupełnie zbędnej czynności, która dla MG wydawała się na tyle integralna, że jej brak wywołał jak widać w nim niemałą konsternację :P.

Bardzo niecodziennym faktem jest to, że jedyną drogą rezerwacji pokoi w tej firmie jest droga telefoniczna i nie ma żadnego publicznego kalendarza (!!!), więc nawet nie można sobie sprawdzić jakie godziny są dostępne tylko trzeba o nie wypytywać w trakcie rozmowy. Według mnie to wyjątkowo niewygodne dla klienta i ogromny strzał w stopę zmniejszający obroty pewnie o co najmniej 20% (tym bardziej, że ja sam dodzwoniłem się chyba dopiero za jakąś czwartą próbą pomimo dzwonienia w rozsądnych godzinach), ale to nie mój biznes i chcącemu nie dzieje się krzywda :P.

A w swojej skali oceniania, którą postanowiłem zaadaptować (dokładniejszy opis na moim profilu, w skrócie 1-kiepski, 3-solidny, 5-wyjątkowy):
Wystrój, klimat i production value: 2
Zagadki i flow: 3
Coś oryginalnego: 2
Czy się dobrze bawiłem?: 2