All rooms
What is escape room?
Gift vouchers
ER Champ
Timezone:
Kuoka
Oświadczenie: Przypisane mi oznaczenie, że jestem rzekomo znajomą osób prowadzących escape room we Wrocławiu – jest kłamstwem. Mimo dostarczonych na to dowod... [more]
Visited rooms:
79
Rooms on wishlist:
1
Level:
Guide
Points:
332
Ustąpił miejsca godnym następcom
9/19/23 | visit date: 9/14/23
Trusted review
Naszą wizytę w Poznaniu zakończyliśmy Koneserem. Byliśmy ekipą trzyosobową z doświadczeniem ok. 20 escape roomów. Wyszliśmy 30 minut przed czasem bez podpowiedzi.
Brałam poprawkę na wiek pokoju i to, że numerem 1 w Poznaniu był już kilka lat temu. Nadal jednak jest wart polecenia.
Klimat
Koneser odpowiada mi tematyką, a klimat, choć jest spójny, to mógłby być jeszcze trochę lepszy. Przy lekkim odświeżeniu scenografii już niewiele by zabrakło do perfekcji. Scenografia nie jest nie wiadomo jak porywająca, co wynika z określonego tematu, ale ogólnie pasuje. Widać jednak pewne niedoróbki. Niektóre elementy są nieco zużyte, inne zrobione po taniości.
Tematy włamywania się gdzieś, czy ścigania przestępców, są dla mnie ok. W dodatku bardzo lubię Leonarda da Vinci, do czego też były nawiązania (oj, liczne). Wchodzimy do pokoju konesera dzieł sztuki, a dalej… klimat jest budowany z każdą kolejną zagadką.
Szczerze mówiąc opinie o rzekomym vibie rodem z Mission Impossible przesiewałam przez grube sito. Nie liczyłam na zbieranie szczęki z podłogi. To miał być dobrej jakości pokój będący po prostu w innym klimacie podczas naszego wyjazdu, tak dla odmiany. Tymczasem bajery były i to spektakularne.
Zagadki
Koneser jest solidnym pokojem z jednym szczególnym elementem wow. Rozwiązanie pewnej zagadki wymaga sprawności i jest miłą odmianą od standardowych zadań. Spośród pozostałych mechanizmów kilku nie widziałam nigdzie indziej, co jest dużym plusem.
Wszystkie zagadki rozwiązuje się przyjemnie i wszystkie działają bez zarzutu. Osoby z mniejszym doświadczeniem mogą się nieco rozproszyć licznymi rekwizytami powiązanymi z tematem i za ich pomocą szukać rozwiązań. Wystarczy się jednak skupić, bo łamigłówki są odpowiednio oznaczone i logiczne.
Początkujące ekipy mogą spokojnie podjąć wyzwanie, jakim jest Koneser. Powtarzające się opinie, że zagadek jest mało jak na 75 minut, są prawdą. Nam udało się wyjść pół godziny przed czasem.
Plusy
+ Pokój dobrze osadzony w tematyce, zarówno wystrojem, jak i łamigłówkami
+ Efekt wow przy jednym z zadań
+ Różnorodne zagadki oparte o rzadko spotykane mechanizmy
Minusy
- Rekwizyty do drobnego odświeżenia
Podsumowanie
Jest to wciąż solidna pozycja na poznańskim rynku. Nieco mu brakuje do takich pokojów jak Krasnoludy czy Golden Hajs, które oceniłam na 9. Koneser dostaje ode mnie 8, co jest także bardzo dobrą oceną. Do oceny na 9 zabrakło jednego. Nie mogę podpisać się pod stwierdzeniem, że "emocje grały pierwsze skrzypce w tym doświadczeniu". Nie przeżywaliśmy gry w szczególny sposób.
Podsumowując, choć Koneser nie wywołał we mnie opadu szczęki, polecam go. Był co prawda czwartym z pięciu ER podczas tego wyjazdu, oceniając od najlepszego, ale cały wyjazd był naszpikowany pokojami na wysokim poziomie.
Wyjazd do Poznania
Jeszcze kilka słów o samym wyjeździe. Poznań ma naprawdę dobre ER i będziemy tu wracać. Jeden spośród odwiedzonych pokojów (Zemsta Umarlaka) to poziom ogólnopolski – mój nowy numer 1. Na miejscach 2-3 nastąpiła nieoczekiwana jak dla mnie zmiana miejsc, bo Golden Hajs okazał się lepszy niż Krasnoludy. Stawkę zamykają 4. Koneser i 5. Urok, który jest jednak o klasę niżej.
Widzieliśmy dawną jedynkę w Poznaniu (Koneser), obecną (Krasnoludy) i przyszłą (Zemstę Umarlaka), bo co do tego ostatniego nie mam wątpliwości. Między tymi jedynkami widać ogromny progres. Cieszy, że Poznaniu powstają tak dobre nowości.
Minus, że w tych firmach jakoś powszechnie nie podaje się czasu w trakcie rozgrywki. Umówiliśmy się na danie znać, gdyby czas nas gonił, jednak marzy mi się, żeby podawanie czasu było standardem. Tylko w Golden Hajs był zegar, a szkoda.
To był nasz pierwszy wyjazd escape roomowy do innego miasta i na pewno będą kolejne. Rozkład: 2 pokoje pierwszego dnia i 3 pokoje drugiego dnia polecam. Odwrócenie tej kolejności też jest okej. Uważam, że dla nas maksymalną liczbą ER są trzy na dzień, żeby się mózg nie zlasował, koniecznie z jakąś dłuższą przerwą na obiad (polecam 1 rano i 2 wieczorem).
Kolega był kiedyś w pięciu jednego dnia i zdecydowanie odradza. Podobno przy czwartym gotuje się mózg, absolutnie w to wierzę :)
Brałam poprawkę na wiek pokoju i to, że numerem 1 w Poznaniu był już kilka lat temu. Nadal jednak jest wart polecenia.
Klimat
Koneser odpowiada mi tematyką, a klimat, choć jest spójny, to mógłby być jeszcze trochę lepszy. Przy lekkim odświeżeniu scenografii już niewiele by zabrakło do perfekcji. Scenografia nie jest nie wiadomo jak porywająca, co wynika z określonego tematu, ale ogólnie pasuje. Widać jednak pewne niedoróbki. Niektóre elementy są nieco zużyte, inne zrobione po taniości.
Tematy włamywania się gdzieś, czy ścigania przestępców, są dla mnie ok. W dodatku bardzo lubię Leonarda da Vinci, do czego też były nawiązania (oj, liczne). Wchodzimy do pokoju konesera dzieł sztuki, a dalej… klimat jest budowany z każdą kolejną zagadką.
Szczerze mówiąc opinie o rzekomym vibie rodem z Mission Impossible przesiewałam przez grube sito. Nie liczyłam na zbieranie szczęki z podłogi. To miał być dobrej jakości pokój będący po prostu w innym klimacie podczas naszego wyjazdu, tak dla odmiany. Tymczasem bajery były i to spektakularne.
Zagadki
Koneser jest solidnym pokojem z jednym szczególnym elementem wow. Rozwiązanie pewnej zagadki wymaga sprawności i jest miłą odmianą od standardowych zadań. Spośród pozostałych mechanizmów kilku nie widziałam nigdzie indziej, co jest dużym plusem.
Wszystkie zagadki rozwiązuje się przyjemnie i wszystkie działają bez zarzutu. Osoby z mniejszym doświadczeniem mogą się nieco rozproszyć licznymi rekwizytami powiązanymi z tematem i za ich pomocą szukać rozwiązań. Wystarczy się jednak skupić, bo łamigłówki są odpowiednio oznaczone i logiczne.
Początkujące ekipy mogą spokojnie podjąć wyzwanie, jakim jest Koneser. Powtarzające się opinie, że zagadek jest mało jak na 75 minut, są prawdą. Nam udało się wyjść pół godziny przed czasem.
Plusy
+ Pokój dobrze osadzony w tematyce, zarówno wystrojem, jak i łamigłówkami
+ Efekt wow przy jednym z zadań
+ Różnorodne zagadki oparte o rzadko spotykane mechanizmy
Minusy
- Rekwizyty do drobnego odświeżenia
Podsumowanie
Jest to wciąż solidna pozycja na poznańskim rynku. Nieco mu brakuje do takich pokojów jak Krasnoludy czy Golden Hajs, które oceniłam na 9. Koneser dostaje ode mnie 8, co jest także bardzo dobrą oceną. Do oceny na 9 zabrakło jednego. Nie mogę podpisać się pod stwierdzeniem, że "emocje grały pierwsze skrzypce w tym doświadczeniu". Nie przeżywaliśmy gry w szczególny sposób.
Podsumowując, choć Koneser nie wywołał we mnie opadu szczęki, polecam go. Był co prawda czwartym z pięciu ER podczas tego wyjazdu, oceniając od najlepszego, ale cały wyjazd był naszpikowany pokojami na wysokim poziomie.
Wyjazd do Poznania
Jeszcze kilka słów o samym wyjeździe. Poznań ma naprawdę dobre ER i będziemy tu wracać. Jeden spośród odwiedzonych pokojów (Zemsta Umarlaka) to poziom ogólnopolski – mój nowy numer 1. Na miejscach 2-3 nastąpiła nieoczekiwana jak dla mnie zmiana miejsc, bo Golden Hajs okazał się lepszy niż Krasnoludy. Stawkę zamykają 4. Koneser i 5. Urok, który jest jednak o klasę niżej.
Widzieliśmy dawną jedynkę w Poznaniu (Koneser), obecną (Krasnoludy) i przyszłą (Zemstę Umarlaka), bo co do tego ostatniego nie mam wątpliwości. Między tymi jedynkami widać ogromny progres. Cieszy, że Poznaniu powstają tak dobre nowości.
Minus, że w tych firmach jakoś powszechnie nie podaje się czasu w trakcie rozgrywki. Umówiliśmy się na danie znać, gdyby czas nas gonił, jednak marzy mi się, żeby podawanie czasu było standardem. Tylko w Golden Hajs był zegar, a szkoda.
To był nasz pierwszy wyjazd escape roomowy do innego miasta i na pewno będą kolejne. Rozkład: 2 pokoje pierwszego dnia i 3 pokoje drugiego dnia polecam. Odwrócenie tej kolejności też jest okej. Uważam, że dla nas maksymalną liczbą ER są trzy na dzień, żeby się mózg nie zlasował, koniecznie z jakąś dłuższą przerwą na obiad (polecam 1 rano i 2 wieczorem).
Kolega był kiedyś w pięciu jednego dnia i zdecydowanie odradza. Podobno przy czwartym gotuje się mózg, absolutnie w to wierzę :)
We escaped the room in: 45 minutes
Group of 3 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 8/10
Customer service: 10/10
Interior: 8/10
Difficulty: Medium
Poprawny, ale niczym się nie wyróżniał
9/19/23 | visit date: 9/14/23
Trusted review
To właśnie Urok był pierwszym wybranym przez nas pokojem przy kompletowaniu listy na wyjazd do Poznania, bo ubzduraliśmy sobie, że jest harropotterowy, a takie "kolekcjonujemy". Cóż, nie jest :D Ale jakoś tak przy czytaniu opinii mi się wgryzło w mózg. Bo misja od Ministerstwa Magii (we wprowadzeniu też to jest), bo czary, eliksiry i smoki. W niczym nam jednak nasza pomyłka nie przeszkadzała, by się dobrze bawić, a niższe oceny na lock.me nas nie zrażały.
Jesteśmy rzeczywiście w czarodziejskim świecie, gdzie w lesie można natrafić na trolle, wiedźmy, ich kruki i inne magiczne stworzenia. Musimy się zmierzyć z pewnym zwyrolem, bo tylko tak można określić kogoś, kto więzi tak uroczego smoczka. Z tym zadaniem poradziliśmy sobie równo w czasie. Byliśmy w 3 osoby z doświadczeniem ok. 20 pokojów.
Klimat
Pokój jest w większości szczegółowo wyposażony, choć miejscami rekwizytami luźno powiązanymi z tematem. Widać też, że nadgryzł go ząb czasu, gdyż niektóre rozwiązania aranżacyjne są nieco przestarzałe. Dobrze widać to porównując Urok do Zemsty Umarlaka od tej samej firmy – przepaść jest ogromna. Oczywiście pokoje dzieli kilka lat, więc tego porównania nie biorę pod uwagę, jednak Urok sam w sobie nas nie zauroczył.
Scenograficznie nie do końca wszystko pasowało. Umieszczenie pewnej zagadki-szukajki na początku gry też nie miało według mnie najszczęśliwszej lokalizacji. To oczywiście miało zwiększyć jej trudność, ale w sumie niewiele sprawdzało umiejętności graczy, bardziej ich szczęście.
Zagadki
Niektóre zagadki były naprawdę ciekawe i angażowały wiele zmysłów. Były w nie wplecione także elementy humorystyczne. Niektóre były banalne, inne trudne, a ogółem ich poziom określam jako średniej trudności. Jedna sprawiła nam szczególną trudność pod koniec, ale była logiczna, nie można jej tego odmówić.
Minusem było z kolei, że potencjał pod koniec gry jest niewykorzystany. Oprócz tej zagadki była jeszcze tylko jedna na tym etapie, a rozłożenie łamigłówek w czasie i przestrzeni było nierówne.
Jeden element stanowi tam dużą zmyłkę. Pojawia się przy jednej zagadce, a dokładnie ten sam element widzimy przy rozwiązaniu zupełnie innej zagadki.
Duży plus dla Mistrzyni Gry, która zareagowała w świetny sposób, gdy jedna z zagadek nie zadziałała. Zainterweniowała tak, że nie przerwała tym fabuły, nie wyrwała nas z immersji, a niespostrzeżenie naprawiła to, co było chwilowym efektem braku prądu. Zachowała się bardzo profesjonalnie.
Ogółem wszystkie zagadki były logiczne, choć niektóre nie do końca intuicyjne. MG czasami dopowiadała coś od siebie z własnej inicjatywy. Żadna łamigłówka nas jednak nie porwała i nie sprawiła, że o niej dłużej rozmawialiśmy.
Plusy
+ Wiele przyjemnych zagadek, niebanalnych i wymagających robienia z pozoru głupich rzeczy, które wcale nie są głupie
+ Dobra reakcja MG na niedziałającą zagadkę
+ Klimatyzacja
Minusy
- Pokój bez większej historii, co do którego mam obawę, że szybko zapomnę jego szczegóły. Już co nieco mi się zaciera, bo nic nie wywołało efektu wow
- Ciut za dużo archaicznego myślenia, w stylu utrudniania zagadek nie samym ich poziomem trudności, a okolicznościami. Czyli np. zbyt dużym mrokiem czy aranżacją przestrzeni, w której trzeba coś znaleźć, a obszar poszukiwań jest strasznie niewdzięczny do szukania.
Podsumowanie
Rozumiem, skąd słabsze opinie o tym pokoju. Minusów trochę jest, a najważniejsze jest to, że nic go znacznie nie wyróżnia. To zdecydowanie najsłabszy ER naszego wyjazdu do Poznania, najmniej intuicyjny i momentami odrobinę frustrujący. Tak się jednak złożyło, że podczas tego wyjazdu zaplanowaliśmy same super pozycje i to także właśnie z tej firmy.
Zarówno w warstwie klimatu jak i zagadek były minusy. Nie czułam się porwana ani historią, ani łamigłówkami. Było kilka zagadek, które warto docenić, ale jednak dość często pojawiała się myśl, że coś można było zrobić lepiej.
Jesteśmy rzeczywiście w czarodziejskim świecie, gdzie w lesie można natrafić na trolle, wiedźmy, ich kruki i inne magiczne stworzenia. Musimy się zmierzyć z pewnym zwyrolem, bo tylko tak można określić kogoś, kto więzi tak uroczego smoczka. Z tym zadaniem poradziliśmy sobie równo w czasie. Byliśmy w 3 osoby z doświadczeniem ok. 20 pokojów.
Klimat
Pokój jest w większości szczegółowo wyposażony, choć miejscami rekwizytami luźno powiązanymi z tematem. Widać też, że nadgryzł go ząb czasu, gdyż niektóre rozwiązania aranżacyjne są nieco przestarzałe. Dobrze widać to porównując Urok do Zemsty Umarlaka od tej samej firmy – przepaść jest ogromna. Oczywiście pokoje dzieli kilka lat, więc tego porównania nie biorę pod uwagę, jednak Urok sam w sobie nas nie zauroczył.
Scenograficznie nie do końca wszystko pasowało. Umieszczenie pewnej zagadki-szukajki na początku gry też nie miało według mnie najszczęśliwszej lokalizacji. To oczywiście miało zwiększyć jej trudność, ale w sumie niewiele sprawdzało umiejętności graczy, bardziej ich szczęście.
Zagadki
Niektóre zagadki były naprawdę ciekawe i angażowały wiele zmysłów. Były w nie wplecione także elementy humorystyczne. Niektóre były banalne, inne trudne, a ogółem ich poziom określam jako średniej trudności. Jedna sprawiła nam szczególną trudność pod koniec, ale była logiczna, nie można jej tego odmówić.
Minusem było z kolei, że potencjał pod koniec gry jest niewykorzystany. Oprócz tej zagadki była jeszcze tylko jedna na tym etapie, a rozłożenie łamigłówek w czasie i przestrzeni było nierówne.
Jeden element stanowi tam dużą zmyłkę. Pojawia się przy jednej zagadce, a dokładnie ten sam element widzimy przy rozwiązaniu zupełnie innej zagadki.
Duży plus dla Mistrzyni Gry, która zareagowała w świetny sposób, gdy jedna z zagadek nie zadziałała. Zainterweniowała tak, że nie przerwała tym fabuły, nie wyrwała nas z immersji, a niespostrzeżenie naprawiła to, co było chwilowym efektem braku prądu. Zachowała się bardzo profesjonalnie.
Ogółem wszystkie zagadki były logiczne, choć niektóre nie do końca intuicyjne. MG czasami dopowiadała coś od siebie z własnej inicjatywy. Żadna łamigłówka nas jednak nie porwała i nie sprawiła, że o niej dłużej rozmawialiśmy.
Plusy
+ Wiele przyjemnych zagadek, niebanalnych i wymagających robienia z pozoru głupich rzeczy, które wcale nie są głupie
+ Dobra reakcja MG na niedziałającą zagadkę
+ Klimatyzacja
Minusy
- Pokój bez większej historii, co do którego mam obawę, że szybko zapomnę jego szczegóły. Już co nieco mi się zaciera, bo nic nie wywołało efektu wow
- Ciut za dużo archaicznego myślenia, w stylu utrudniania zagadek nie samym ich poziomem trudności, a okolicznościami. Czyli np. zbyt dużym mrokiem czy aranżacją przestrzeni, w której trzeba coś znaleźć, a obszar poszukiwań jest strasznie niewdzięczny do szukania.
Podsumowanie
Rozumiem, skąd słabsze opinie o tym pokoju. Minusów trochę jest, a najważniejsze jest to, że nic go znacznie nie wyróżnia. To zdecydowanie najsłabszy ER naszego wyjazdu do Poznania, najmniej intuicyjny i momentami odrobinę frustrujący. Tak się jednak złożyło, że podczas tego wyjazdu zaplanowaliśmy same super pozycje i to także właśnie z tej firmy.
Zarówno w warstwie klimatu jak i zagadek były minusy. Nie czułam się porwana ani historią, ani łamigłówkami. Było kilka zagadek, które warto docenić, ale jednak dość często pojawiała się myśl, że coś można było zrobić lepiej.
We escaped the room in: 75 minutes
Group of 3 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 7/10
Customer service: 10/10
Interior: 7/10
Difficulty: Medium
Z pewnością nowy numer 1 w Poznaniu
9/19/23 | visit date: 9/14/23
Trusted review
Drugi dzień naszego pobytu w Poznaniu spędziliśmy w pokojach od Dream Scape. Przez długie tygodnie byliśmy pewni, że jedziemy tylko do Konesera i Uroku. Międzyczasie otworzyła się Zemsta Umarlaka, która z miejsca trafiła na naszą listę.
W momencie, kiedy rezerwowałam pokój, miał on raptem 8 opinii, a wszystkie bez wyjątku dawały mu same dziesiątki. To normalne, że gdy ER się otwiera, to zbiera pochlebne recenzje, więc staraliśmy się być dość ostrożni w oczekiwaniach, tym bardziej że na Krasnoludach nieco się przejechaliśmy.
To, co zastaliśmy, było jednak absolutnie fenomenalne. To największe pozytywne zaskoczenie wyjazdu. Dość powiedzieć, że rzutem na taśmę Zemsta Umarlaka przeskoczyła w moim rankingu nie tylko Krasnoludy, nie tylko lepszy od nich moim zdaniem Golden Hajs, ale mój dotychczasowy numer 1, czyli wrocławskie Bestie Peruna. A do tego potrzebny jest i niepodrabialny klimat, i bezbłędne zagadki.
W pokoju byliśmy w 3 osoby z doświadczeniem ok. 20 pokojów. Wyszliśmy 3 minuty przed czasem bez podpowiedzi. A tego ostatniego w sumie szkoda, bo system podpowiedzi to niezła heca.
Klimat
Perfekcyjny klimat, budowany od samego wejścia przez rewelacyjną Mistrzynię Gry, utrzymuje się do końca. Podtrzymuje go wysokobudżetowa scenografia, wywołujące uśmiech efekty wow, wpisany w historię system podpowiedzi, zagadki osadzone w klimacie i mocno angażujące nas we wspólne budowanie tej historii. Wszystkiego dopełnia muzyka, a przede wszystkim humor, humor i jeszcze raz humor. Nigdy się tak dobrze nie bawiłam w żadnym escape roomie!
Mistrzyni Gry zasługuje na szczególne słowa uznania. Nie każdy nadawałby się do tej roli akurat w tym escape roomie. Twórcy zaryzykowali, bo w tym wypadku MG może wznieść doświadczenia graczy na wyżyny albo kompletnie położyć całość. Tu udaje się zrobić z tego atut, który jest jednym z najbardziej zapamiętywalnych elementów.
Pokój z pewnością kosztował dużo, a wysoka klasa jego wykonania rzuca się w oczy. Jest spory, a scenografia dopracowana jest na każdym centymetrze ścian, podłóg i sufitów. Nad mnóstwo smaczków, detali i dobrą stolarkę, wybijają się jednak efekty specjalne. Jest sporo zaskoczeń, rozdziawiania budzi w podziwie i momentów wow, z których jeden jest szczególnie spektakularny i kompletnie nie spodziewamy się, skąd nadejdzie :)
Zemsta Umarlaka jest zabawna. Zarówno elementy scenograficzne, same zagadki, jak i – przede wszystkim – fabuła, są pełne humoru. Wizyta tam jest niezapomnianym doświadczeniem.
Zagadki
Zagadki w Zemście Umarlaka stoją na naprawdę wysokim poziomie. Dla mnie pokój na 10 musi mieć różnorodne, angażujące i satysfakcjonujące łamigłówki, a tutaj dostajemy pełen pakiet. Musimy użyć dosłownie wszystkich zmysłów, by je rozwiązać. Są zarówno zadania na myślenie logiczne, jak i abstrakcyjne, łamigłówki wymagające od nas interakcji, jak i nieco sprawności fizycznej. Uruchamiają w nas wszelkie pokłady kreatywności, kojarzenia faktów, spostrzegawczości, ale też dystansu do siebie. Czasem musimy zrobić z siebie trochę durnia. Obawiam się, że od tego mogą się odbić sztywniejsi gracze, więc nie polecam Zemsty Umarlaka osobom z kijem w tyłku.
Ogółem zagadki są niezwykle różnorodne i choć oparte na widzianych już przeze mnie mechanizmach, to zaserwowane w taki sposób, że był to zupełnie nowy pomysł na stare zagadnienia. Każdą z nich chciało się rozwiązywać, bo nie tylko wszystkie były zrobione dobrze technicznie i wizualnie, ale angażujące, wciągające i z ciekawymi efektami. Poziom zagadek logicznych był naprawdę wysoki i dawał poczucie satysfakcji. Dokładnie pamiętam i miło wspominam każdą zagadkę.
Nigdy nie widziałam łamigłówek tak dobrze osadzonych w historii, które budowały ją i pchały do przodu. Nie było tam naprawdę nic przypadkowego. Widać, że ktoś miał pomysł, który realizował zgodnie ze scenariuszem, a nie wsadził do pokoju crap z giełdy staroci i potem wymyślał do niego zastosowanie.
Dwie zagadki rozwiązaliśmy po części "na czuja". Odnieśliśmy wrażenie, że może gdzieś był jeszcze do nich ukryty kod albo też były one nieco bardziej abstrakcyjne. Ostatecznie udało się je przejść metodą prób i błędów lub z odrobiną farta. To byłby jedyny minus tego pokoju, ale bardzo wymuszony.
Ogółem zagadki są na średnim poziomie trudności oraz trudne. Zaznaczam poziom trudny z jednego konkretnego powodu. Gdyby do pokoju miała przyjść mniej doświadczona grupa, odbić się od łamigłówek i go nie przejść, byłoby strasznie szkoda tego doświadczenia. Widzę też po opiniach, jak wiele osób zaniża oceny, bo nie przeszło pokoju. Dlatego, choć sami uważamy poziom za średni, to nie oceniam swoją miarą, tylko dla innych. Chcę uczciwie polecić początkującym nabranie doświadczenia w innych pokojach, by mogli cieszyć się Zemstą Umarlaka w pełni. Lepiej się odbić od recenzji i poczekać, niż nie przejść Zemsty Umarlaka i zaniżyć jej ocenę.
W recenzjach uderzył mnie brak kłódek. Akurat w pirackim pokoju z XVIII wieku kłódki byłyby jak najbardziej uzasadnione. Moje obawy zostały jednak rozwiane. Klasyczne pirackie elementy wyposażenia były nadal obecne, tylko wykorzystane w nieco inny sposób. Elektronika nie psuła immersji, a wręcz zagadki były tak zrobione, że pasowały do klimatu.
Plusy
+ Mistrzyni Gry, która wykonała fenomenalną pracę i wzniosła to doświadczenie na wyższy level
+ Efekty wow, zwłaszcza jeden, który sprawił, że dosłownie padliśmy z wrażenia :)
+ Zagadki angażujące wszystkie zmysły, wymagające różnorodnych umiejętności, świetnie osadzone w fabule i wciągające nas w opowiadaną historię
+ Doskonała scenografia i układ przestrzenny
+ Mnóstwo humoru na tak wielu płaszczyznach, że trudno je zliczyć, od samej fabuły, przez zagadki po wystrój
+ Bezbłędne wykonanie, wysoki poziom realizacji, wysokobudżetowa godna podziwu produkcja, marzy się, by do tego poziomu równały inne escape roomy
+ Ciekawy system podpowiedzi
+ Efektowne łączenie wątków i przechodzenie w kolejne etapy opowiadanej historii
Minusy
- Tak naprawdę brak. Mogłabym jedynie szukać na siłę.
Podsumowanie
To najlepszy ER, w jakim byłam.
Wart przyjechania do niego przez całą Polskę, oferujący 80 minut doskonałej zabawy. Nie ma ani jednej dziury, niespójności, czy niedopracowania. Zostaliśmy wciągnięci w klimat morskiej opowieści w stu procentach i bawiliśmy się bombowo.
W momencie, kiedy rezerwowałam pokój, miał on raptem 8 opinii, a wszystkie bez wyjątku dawały mu same dziesiątki. To normalne, że gdy ER się otwiera, to zbiera pochlebne recenzje, więc staraliśmy się być dość ostrożni w oczekiwaniach, tym bardziej że na Krasnoludach nieco się przejechaliśmy.
To, co zastaliśmy, było jednak absolutnie fenomenalne. To największe pozytywne zaskoczenie wyjazdu. Dość powiedzieć, że rzutem na taśmę Zemsta Umarlaka przeskoczyła w moim rankingu nie tylko Krasnoludy, nie tylko lepszy od nich moim zdaniem Golden Hajs, ale mój dotychczasowy numer 1, czyli wrocławskie Bestie Peruna. A do tego potrzebny jest i niepodrabialny klimat, i bezbłędne zagadki.
W pokoju byliśmy w 3 osoby z doświadczeniem ok. 20 pokojów. Wyszliśmy 3 minuty przed czasem bez podpowiedzi. A tego ostatniego w sumie szkoda, bo system podpowiedzi to niezła heca.
Klimat
Perfekcyjny klimat, budowany od samego wejścia przez rewelacyjną Mistrzynię Gry, utrzymuje się do końca. Podtrzymuje go wysokobudżetowa scenografia, wywołujące uśmiech efekty wow, wpisany w historię system podpowiedzi, zagadki osadzone w klimacie i mocno angażujące nas we wspólne budowanie tej historii. Wszystkiego dopełnia muzyka, a przede wszystkim humor, humor i jeszcze raz humor. Nigdy się tak dobrze nie bawiłam w żadnym escape roomie!
Mistrzyni Gry zasługuje na szczególne słowa uznania. Nie każdy nadawałby się do tej roli akurat w tym escape roomie. Twórcy zaryzykowali, bo w tym wypadku MG może wznieść doświadczenia graczy na wyżyny albo kompletnie położyć całość. Tu udaje się zrobić z tego atut, który jest jednym z najbardziej zapamiętywalnych elementów.
Pokój z pewnością kosztował dużo, a wysoka klasa jego wykonania rzuca się w oczy. Jest spory, a scenografia dopracowana jest na każdym centymetrze ścian, podłóg i sufitów. Nad mnóstwo smaczków, detali i dobrą stolarkę, wybijają się jednak efekty specjalne. Jest sporo zaskoczeń, rozdziawiania budzi w podziwie i momentów wow, z których jeden jest szczególnie spektakularny i kompletnie nie spodziewamy się, skąd nadejdzie :)
Zemsta Umarlaka jest zabawna. Zarówno elementy scenograficzne, same zagadki, jak i – przede wszystkim – fabuła, są pełne humoru. Wizyta tam jest niezapomnianym doświadczeniem.
Zagadki
Zagadki w Zemście Umarlaka stoją na naprawdę wysokim poziomie. Dla mnie pokój na 10 musi mieć różnorodne, angażujące i satysfakcjonujące łamigłówki, a tutaj dostajemy pełen pakiet. Musimy użyć dosłownie wszystkich zmysłów, by je rozwiązać. Są zarówno zadania na myślenie logiczne, jak i abstrakcyjne, łamigłówki wymagające od nas interakcji, jak i nieco sprawności fizycznej. Uruchamiają w nas wszelkie pokłady kreatywności, kojarzenia faktów, spostrzegawczości, ale też dystansu do siebie. Czasem musimy zrobić z siebie trochę durnia. Obawiam się, że od tego mogą się odbić sztywniejsi gracze, więc nie polecam Zemsty Umarlaka osobom z kijem w tyłku.
Ogółem zagadki są niezwykle różnorodne i choć oparte na widzianych już przeze mnie mechanizmach, to zaserwowane w taki sposób, że był to zupełnie nowy pomysł na stare zagadnienia. Każdą z nich chciało się rozwiązywać, bo nie tylko wszystkie były zrobione dobrze technicznie i wizualnie, ale angażujące, wciągające i z ciekawymi efektami. Poziom zagadek logicznych był naprawdę wysoki i dawał poczucie satysfakcji. Dokładnie pamiętam i miło wspominam każdą zagadkę.
Nigdy nie widziałam łamigłówek tak dobrze osadzonych w historii, które budowały ją i pchały do przodu. Nie było tam naprawdę nic przypadkowego. Widać, że ktoś miał pomysł, który realizował zgodnie ze scenariuszem, a nie wsadził do pokoju crap z giełdy staroci i potem wymyślał do niego zastosowanie.
Dwie zagadki rozwiązaliśmy po części "na czuja". Odnieśliśmy wrażenie, że może gdzieś był jeszcze do nich ukryty kod albo też były one nieco bardziej abstrakcyjne. Ostatecznie udało się je przejść metodą prób i błędów lub z odrobiną farta. To byłby jedyny minus tego pokoju, ale bardzo wymuszony.
Ogółem zagadki są na średnim poziomie trudności oraz trudne. Zaznaczam poziom trudny z jednego konkretnego powodu. Gdyby do pokoju miała przyjść mniej doświadczona grupa, odbić się od łamigłówek i go nie przejść, byłoby strasznie szkoda tego doświadczenia. Widzę też po opiniach, jak wiele osób zaniża oceny, bo nie przeszło pokoju. Dlatego, choć sami uważamy poziom za średni, to nie oceniam swoją miarą, tylko dla innych. Chcę uczciwie polecić początkującym nabranie doświadczenia w innych pokojach, by mogli cieszyć się Zemstą Umarlaka w pełni. Lepiej się odbić od recenzji i poczekać, niż nie przejść Zemsty Umarlaka i zaniżyć jej ocenę.
W recenzjach uderzył mnie brak kłódek. Akurat w pirackim pokoju z XVIII wieku kłódki byłyby jak najbardziej uzasadnione. Moje obawy zostały jednak rozwiane. Klasyczne pirackie elementy wyposażenia były nadal obecne, tylko wykorzystane w nieco inny sposób. Elektronika nie psuła immersji, a wręcz zagadki były tak zrobione, że pasowały do klimatu.
Plusy
+ Mistrzyni Gry, która wykonała fenomenalną pracę i wzniosła to doświadczenie na wyższy level
+ Efekty wow, zwłaszcza jeden, który sprawił, że dosłownie padliśmy z wrażenia :)
+ Zagadki angażujące wszystkie zmysły, wymagające różnorodnych umiejętności, świetnie osadzone w fabule i wciągające nas w opowiadaną historię
+ Doskonała scenografia i układ przestrzenny
+ Mnóstwo humoru na tak wielu płaszczyznach, że trudno je zliczyć, od samej fabuły, przez zagadki po wystrój
+ Bezbłędne wykonanie, wysoki poziom realizacji, wysokobudżetowa godna podziwu produkcja, marzy się, by do tego poziomu równały inne escape roomy
+ Ciekawy system podpowiedzi
+ Efektowne łączenie wątków i przechodzenie w kolejne etapy opowiadanej historii
Minusy
- Tak naprawdę brak. Mogłabym jedynie szukać na siłę.
Podsumowanie
To najlepszy ER, w jakim byłam.
Wart przyjechania do niego przez całą Polskę, oferujący 80 minut doskonałej zabawy. Nie ma ani jednej dziury, niespójności, czy niedopracowania. Zostaliśmy wciągnięci w klimat morskiej opowieści w stu procentach i bawiliśmy się bombowo.
We escaped the room in: 77 minutes
Group of 3 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 10/10
Customer service: 10/10
Interior: 10/10
Difficulty: Hard
Uroczy, ale na pewno nie najlepszy w mieście
9/19/23 | visit date: 9/13/23
Trusted review
Po Golden Hajs przyszła pora na drugi ER naszego wyjazdu, najlepszy według rankingu pokój w Poznaniu, cieszące się niesamowitymi recenzjami Krasnoludy.
Zacznijmy od tego, że zdecydowanie nie jest to dla mnie najlepszy pokój w mieście, podczas naszego wyjazdu znalazłam 2 lepsze. Pokój jest świetnie zrobiony, wszystkie mechanizmy w nim działają, a łamigłówki są przyjemne. Krasnoludy wywołują taki efekt jak feel-good movies. To doznanie łatwe, miłe i rozkoszne jak zjedzenie pączka i popicie kakałkiem. Wrażenia są więc ogólnie pozytywne, natomiast było kilka minusów, a największym z nich są zagadki.
Byliśmy w 3 osoby, z doświadczeniem między ok. 15 a ok. 40 pokojów. Wyszliśmy ok. 10 min przed czasem bez podpowiedzi. 3 osoby to dobra konfiguracja, w 4 może być ciut za ciasno.
Klimat
Klimat jest budowany w każdym calu już od samego początku. Pokój jest przeuroczy, pełen smaczków, detali i wykonany z dbałością o szczegóły. W wystroju nic nie zgrzyta i nie ma tam słabych punktów.
Istnieje pewien problem z tożsamością tego pokoju. Jest on raczej o krasnoludkach, niż o krasnoludach. Było to doznanie zdecydowanie bliżej "My jesteśmy krasnoludki, hopsasa, hopsasa", niż „I'm going on an adventure!”, było zarówno flow rodem z Królewny Śnieżki i siedmiu krasnoludków, jak i motyw z Shire. Pokój nie do końca wie, czym chce być.
To, co zasługuje według mnie na największe uznanie, to projekt przestrzenny całości. W tym temacie niezwykle łatwo o spojlery, więc nie powiem więcej, niż – będziecie zaskoczeni.
Zagadki
To świetny ER do pójścia z dziećmi i właściwie jego grupa docelowa. Poziom “dla średniozaawansowanych” jest moim zdaniem na wyrost. To pokój zdecydowanie “dla początkujących”, a według części naszej ekipy, wręcz “na pierwszy raz”.
Poziom trudności to po prostu kategoria, a nie powód do zaniżania oceny. Pokoje “na pierwszy raz” też mogą dostać dychę. Od escape roomu na 10 oczekuję jednak świetnych zagadek – nie muszą być trudne, ale powinny być niebanalne, zapadające w pamięć, niesztampowe, stawiające wyzwania, dające efekty wow, w pewien sposób innowacyjne i wytyczające trendy. Zagadki dla dzieci też można takie zrobić. Pod tym względem w Krasnoludach zdecydowanie jednak czegoś zabrakło.
Każdy mechanizm z Krasnoludów był mi znany i już gdzieś wcześniej coś takiego rozwiązywałam – w tej czy podobnej wersji. To, że natrafiamy w ER na łamigłówki korzystające z wcześniej spotykanych rozwiązań, jest oczywiście rzeczą normalną i to nie problem. O ile zagadki same w sobie są wykonane solidnie i te rozwiązania podają w udany, świeży sposób, to bronią się same. Przykładowo w Zemście Umarlaka znaliśmy wszystkie mechanizmy, ale sposób ich podania był świeży, nowy, okraszony na przykład logiczną zagadką. Natomiast najlepiej oceniany pokój w Poznaniu, czyli właśnie Krasnoludy, pod tym względem przegrywają. Nie poczęstowały nas efektami, mechanizmami, czy okolicznościami, które były ozdobą zagadek, choćby i tych oklepanych.
Łamigłówki działają dobrze, są świetnie osadzone w fabule, powiązane z nią – bardzo często w uroczy sposób i logiczne. Pod tym względem jest 10/10. Absolutnie jednak nie można powiedzieć, żeby były złożone, wytyczały trendy albo były niestandardowe. Owszem, są przyjemne i to duży plus. Rozwiązuje się je miło i przez pokój się po prostu płynie z błogością na ustach. Ale nie ma w tym wszystkim efektu wow – ten jest osiągany najbardziej przez wspomniany wcześniej układ przestrzenny.
Zagadki w sąsiednim Golden Hajs od tej samej firmy były w większości bardzo, bardzo dobre, innowacyjne, interesujące, inne niż inne, godne zapamiętania. Były zarówno łatwiejsze jak i nieco trudniejsze, ale miały w sobie "to coś". W porównaniu ze złożonością tamtejszych łamigłówek, Krasnoludy momentami są wręcz trywialne i “tego czegoś” nam brakowało.
Większość łamigłówek była dla nas bardzo łatwa. Zaznaczam poziom łatwy tylko dlatego, że ze 2 zagadki mogą stawiać wyzwanie początkującym. Najwięcej czasu zabrała nam banalna łamigłówka, bo nie zrobiliśmy double checkingu. Ogółem jednak moglibyśmy wyjść z 10 min wcześniej, gdybyśmy byli odrobinę bardziej spostrzegawczy.
W Krasnoludach nic nie zgrzyta. Zagadki są zrobione mechanicznie bez zarzutu i wszystkie działają, jak należy. Zapamiętam jednak głównie to, że były ładnie zrobione, ale nie łamigłówki same w sobie. One same nie trafiłyby do mojej topki, pokój ogółem już tak.
Plusy
+ Piękny, bajkowy klimat
+ Bardzo estetyczny, wysokobudżetowy wystrój i pełna dbałość o szczegóły
+ Największym dla mnie plusem jest układ przestrzenny
+ Escape roomowy feel-good movie. Niezwykle przyjemnie się przez niego "płynie"
+ Obsługa bez zarzutu
Minusy
- W pokoju jest duszno. Podobno aż dwa klimatyzatory robią, co mogą. Sugerujemy jednak może jakiś przegląd techniczny albo wymianę. Koleżanka poważnie rozważała wciśnięcie panic buttonu, bo nie było czym oddychać.
- Zagadki rozwiązywało się superlekko, łatwo i niczym skacząc po chmurkach. Tylko że zagadkowo nic nas nie porwało na tyle, by pokój zasłużył w mojej ocenie na 10
- Pokój ma nieco problem z tożsamością, za co obniżam ocenę klimatu na 9
Podsumowanie
W stworzenie tego pokoju włożono ogrom serca, pracy, pieniędzy i przemyśleń. Założenia twórców zostały spełnione w przepięknej formie. Jest to niesamowicie ładny i miły pokoik. Już chyba nadużyłam słowa "uroczy", ale właśnie ten przymiotnik najlepiej pasuje, by go opisać.
Wszystko jest tu spójne, logiczne, nawiązujące do tematu i przedstawionej historii. Dla mnie to absolutny must have w Poznaniu, jeśli szukacie po prostu przyjemnej rozrywki. Nadaje się na fillerek między trudniejszymi pokojami o cięższym klimacie.
Krasnoludy zasługują na najwyższe uznanie jeśli chodzi o układ przestrzenny i jakość wykonania. W tych kategoriach mało który pokój dobija do tego poziomu. Cieszyliśmy się pobytem tam i był to dobrze spędzony czas.
Pod względem zagadek zabrakło na tyle dużo, że nie mogę tego zignorować w ocenie. Bardzo długo wahałam się między 8 a 9. Ten pokój zasługuje na niższą ocenę chociażby przez dysonans względem pozycji w rankingu, którą zajmuje, a tego co za to naszym zdaniem oferuje. Moi towarzysze oceniają na 8, ja najchętniej dałabym 8,5. Wstawiam 9, bo wśród moich ocen ósemki dostawały jednak gorsze pokoje. Ale to taka 9 na szynach :)
Przewiduję, że na pozycji lidera poznańskiego rynku już wkrótce zagości nowy escape room. Wiem już dokładnie, który.
Zacznijmy od tego, że zdecydowanie nie jest to dla mnie najlepszy pokój w mieście, podczas naszego wyjazdu znalazłam 2 lepsze. Pokój jest świetnie zrobiony, wszystkie mechanizmy w nim działają, a łamigłówki są przyjemne. Krasnoludy wywołują taki efekt jak feel-good movies. To doznanie łatwe, miłe i rozkoszne jak zjedzenie pączka i popicie kakałkiem. Wrażenia są więc ogólnie pozytywne, natomiast było kilka minusów, a największym z nich są zagadki.
Byliśmy w 3 osoby, z doświadczeniem między ok. 15 a ok. 40 pokojów. Wyszliśmy ok. 10 min przed czasem bez podpowiedzi. 3 osoby to dobra konfiguracja, w 4 może być ciut za ciasno.
Klimat
Klimat jest budowany w każdym calu już od samego początku. Pokój jest przeuroczy, pełen smaczków, detali i wykonany z dbałością o szczegóły. W wystroju nic nie zgrzyta i nie ma tam słabych punktów.
Istnieje pewien problem z tożsamością tego pokoju. Jest on raczej o krasnoludkach, niż o krasnoludach. Było to doznanie zdecydowanie bliżej "My jesteśmy krasnoludki, hopsasa, hopsasa", niż „I'm going on an adventure!”, było zarówno flow rodem z Królewny Śnieżki i siedmiu krasnoludków, jak i motyw z Shire. Pokój nie do końca wie, czym chce być.
To, co zasługuje według mnie na największe uznanie, to projekt przestrzenny całości. W tym temacie niezwykle łatwo o spojlery, więc nie powiem więcej, niż – będziecie zaskoczeni.
Zagadki
To świetny ER do pójścia z dziećmi i właściwie jego grupa docelowa. Poziom “dla średniozaawansowanych” jest moim zdaniem na wyrost. To pokój zdecydowanie “dla początkujących”, a według części naszej ekipy, wręcz “na pierwszy raz”.
Poziom trudności to po prostu kategoria, a nie powód do zaniżania oceny. Pokoje “na pierwszy raz” też mogą dostać dychę. Od escape roomu na 10 oczekuję jednak świetnych zagadek – nie muszą być trudne, ale powinny być niebanalne, zapadające w pamięć, niesztampowe, stawiające wyzwania, dające efekty wow, w pewien sposób innowacyjne i wytyczające trendy. Zagadki dla dzieci też można takie zrobić. Pod tym względem w Krasnoludach zdecydowanie jednak czegoś zabrakło.
Każdy mechanizm z Krasnoludów był mi znany i już gdzieś wcześniej coś takiego rozwiązywałam – w tej czy podobnej wersji. To, że natrafiamy w ER na łamigłówki korzystające z wcześniej spotykanych rozwiązań, jest oczywiście rzeczą normalną i to nie problem. O ile zagadki same w sobie są wykonane solidnie i te rozwiązania podają w udany, świeży sposób, to bronią się same. Przykładowo w Zemście Umarlaka znaliśmy wszystkie mechanizmy, ale sposób ich podania był świeży, nowy, okraszony na przykład logiczną zagadką. Natomiast najlepiej oceniany pokój w Poznaniu, czyli właśnie Krasnoludy, pod tym względem przegrywają. Nie poczęstowały nas efektami, mechanizmami, czy okolicznościami, które były ozdobą zagadek, choćby i tych oklepanych.
Łamigłówki działają dobrze, są świetnie osadzone w fabule, powiązane z nią – bardzo często w uroczy sposób i logiczne. Pod tym względem jest 10/10. Absolutnie jednak nie można powiedzieć, żeby były złożone, wytyczały trendy albo były niestandardowe. Owszem, są przyjemne i to duży plus. Rozwiązuje się je miło i przez pokój się po prostu płynie z błogością na ustach. Ale nie ma w tym wszystkim efektu wow – ten jest osiągany najbardziej przez wspomniany wcześniej układ przestrzenny.
Zagadki w sąsiednim Golden Hajs od tej samej firmy były w większości bardzo, bardzo dobre, innowacyjne, interesujące, inne niż inne, godne zapamiętania. Były zarówno łatwiejsze jak i nieco trudniejsze, ale miały w sobie "to coś". W porównaniu ze złożonością tamtejszych łamigłówek, Krasnoludy momentami są wręcz trywialne i “tego czegoś” nam brakowało.
Większość łamigłówek była dla nas bardzo łatwa. Zaznaczam poziom łatwy tylko dlatego, że ze 2 zagadki mogą stawiać wyzwanie początkującym. Najwięcej czasu zabrała nam banalna łamigłówka, bo nie zrobiliśmy double checkingu. Ogółem jednak moglibyśmy wyjść z 10 min wcześniej, gdybyśmy byli odrobinę bardziej spostrzegawczy.
W Krasnoludach nic nie zgrzyta. Zagadki są zrobione mechanicznie bez zarzutu i wszystkie działają, jak należy. Zapamiętam jednak głównie to, że były ładnie zrobione, ale nie łamigłówki same w sobie. One same nie trafiłyby do mojej topki, pokój ogółem już tak.
Plusy
+ Piękny, bajkowy klimat
+ Bardzo estetyczny, wysokobudżetowy wystrój i pełna dbałość o szczegóły
+ Największym dla mnie plusem jest układ przestrzenny
+ Escape roomowy feel-good movie. Niezwykle przyjemnie się przez niego "płynie"
+ Obsługa bez zarzutu
Minusy
- W pokoju jest duszno. Podobno aż dwa klimatyzatory robią, co mogą. Sugerujemy jednak może jakiś przegląd techniczny albo wymianę. Koleżanka poważnie rozważała wciśnięcie panic buttonu, bo nie było czym oddychać.
- Zagadki rozwiązywało się superlekko, łatwo i niczym skacząc po chmurkach. Tylko że zagadkowo nic nas nie porwało na tyle, by pokój zasłużył w mojej ocenie na 10
- Pokój ma nieco problem z tożsamością, za co obniżam ocenę klimatu na 9
Podsumowanie
W stworzenie tego pokoju włożono ogrom serca, pracy, pieniędzy i przemyśleń. Założenia twórców zostały spełnione w przepięknej formie. Jest to niesamowicie ładny i miły pokoik. Już chyba nadużyłam słowa "uroczy", ale właśnie ten przymiotnik najlepiej pasuje, by go opisać.
Wszystko jest tu spójne, logiczne, nawiązujące do tematu i przedstawionej historii. Dla mnie to absolutny must have w Poznaniu, jeśli szukacie po prostu przyjemnej rozrywki. Nadaje się na fillerek między trudniejszymi pokojami o cięższym klimacie.
Krasnoludy zasługują na najwyższe uznanie jeśli chodzi o układ przestrzenny i jakość wykonania. W tych kategoriach mało który pokój dobija do tego poziomu. Cieszyliśmy się pobytem tam i był to dobrze spędzony czas.
Pod względem zagadek zabrakło na tyle dużo, że nie mogę tego zignorować w ocenie. Bardzo długo wahałam się między 8 a 9. Ten pokój zasługuje na niższą ocenę chociażby przez dysonans względem pozycji w rankingu, którą zajmuje, a tego co za to naszym zdaniem oferuje. Moi towarzysze oceniają na 8, ja najchętniej dałabym 8,5. Wstawiam 9, bo wśród moich ocen ósemki dostawały jednak gorsze pokoje. Ale to taka 9 na szynach :)
Przewiduję, że na pozycji lidera poznańskiego rynku już wkrótce zagości nowy escape room. Wiem już dokładnie, który.
We escaped the room in: 65 minutes
Group of 3 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 9/10
Customer service: 10/10
Interior: 9/10
Difficulty: Easy
Bardzo, bardzo dobry i niedoceniany
9/19/23 | visit date: 9/13/23
Trusted review
Nasz pierwszy wypad escape roomowy do Poznania zakładał 5 pokojów w dwa dni. Golden Hajs był pierwszym z nich, na dobry początek z Poznaniem i na rozgrzewkę przed Krasnoludami.
Szczerze przyznam, że byłam bardziej nahypowana na Golden Hajs niż Krasnoludy, bo tematyka tego pokoju bardziej do mnie przemawia. Podobał mi się serial „Dom z papieru”, a bycie częścią masterplanu Profesora już z założenia stanowi dla mnie ekscytującą obietnicę. Ta ekscytacja jest uzasadniona, a fanom serialu na pewno pokój przypadnie do gustu.
Byliśmy w 3 osoby, z doświadczeniem między ok. 15 a ok. 40 pokojów. Wyszliśmy 17 minut przed czasem bez podpowiedzi. Moim zdaniem najlepiej tu przyjść właśnie w 3 osoby.
Klimat
Widziałam liczne komentarze wskazujące na dość surowy wystrój, ale pod tym względem naprawdę jest w porządku. Wystrój pasuje do specyfiki miejsca i do tematu. Jest lepszy, niż się spodziewałam, w dodatku pełen smaczków i efektów, które z pewnością zapamiętam na długo.
Naprawdę wkręciłam się w opowiadaną historię, choć jest dość prosta i jest dobrą wersją siebie, nie próbuje być czymś więcej. Daje pełne poczucie, że bierzemy udział w napadzie na bank. Pod tym prostym zdaniem kryje się jednak niebanalne przeżycie i naprawdę polecam przejść pokój samemu, żeby się o tym przekonać.
Scenografia na każdym etapie jest pasująca i nie brak w niej drobnych smaczków i nawiązań do serialu. Klimat budują przede wszystkim same zagadki, które są niezwykle pasujące, spójne z tematem i dobrze osadzone. Wyszłam pozytywnie zaskoczona. Golden Hajs przewyższył moje oczekiwania.
Zagadki
Esencja każdego ER, czyli łamigłówki, stoją w Golden Hajs na naprawdę wysokim poziomie. Mam na myśli poziom wykonania i ich jakość, a nie wysoki poziom trudności – ten określiłabym między łatwym (dla grup doświadczonych) a średnim (dla grup z mniejszym doświadczeniem). Każda z zagadek jest naprawdę ciekawa i przypadła mi do gustu. Rzadko się zdarza, żeby pokój był tak równy pod tym względem.
Zagadek jest dość sporo i są złożone. Kilka z nich to łamigłówki kilkuetapowe, wymagające wykonania sekwencji czynności. Każda z nich jest naprawdę satysfakcjonująca, a dodatowo potęgują to bardzo ciekawe efekty specjalne. Są one gadżeciarskie, cieszące oko i technicznie dopracowane. Nie było zagadek banalnych i zbyt prostych, każda w pewien sposób zapada w pamięć.
Wszystkie łamigłówki są logiczne i jasno oznaczone. Nie trzeba domyślać się, co jest zagadką i zastanawiać się co do czego, ani łączyć nie do końca pasujących ze sobą elementów. Wszystkie działają bez zarzutu. Są nowoczesne (nie ma w tym pokoju kłódek).
Plusy
+ Pokój trzymający wysoki poziom od początku do końca
+ Wszystkie zagadki były bardzo ciekawe i satysfakcjonujące, a część była okraszona atrakcyjnymi efektami wizualnymi
+ Spójny wystrój i tematyka, dzięki czemu można się wkręcić w klimat
+ Zaangażowana obsługa
Minusy
- Pokój nie ma ode mnie dychy, gdyż opis oceny na 9 wg lock.me pasuje tu najbardziej. Golden Hajs trafia do mojej topki i zdecydowanie warto go odwiedzić, natomiast nie wytycza on trendów, nie mówiliśmy o nim godzinami. Miał wiele świetnych efektów i satysfakcjonujących mechanizmów, ale nie miał takiego choćby jednego efektu wow, który dałby mu dychę i na tle konkurencji. Wszystko zagrało tak, jak powinno i nie mam do niego uwag, po prostu nie urwało nam nie powiem czego.
Podsumowanie
Świetnie się bawiłam rozwiązując zagadki, które same opowiadają historię. 10 jest u mnie zarezerwowana dla pokojów naprawdę wyjątkowych. Najchętniej dałabym Golden Hajsowi 9,5.
Średnia 9,1 na lock.me jest według mnie zaniżona przez dość wiele siódemek, które padały głównie ze względu na klimat. Ta kategoria ma jednak osobną ocenę, ale zagadki naprawdę są topowe i ogólna średnia bliższa 9,5 o wiele bardziej odzwierciedlałaby pozycję Golden Hajs wobec innych pokojów. Dla mnie jest lepszy niż wyżej oceniane Krasnoludy i odrobinkę podobny tematyką Koneser.
Początkujących ten pokój naprawdę ma szansę wbić w fotel. Nie jest jednak dobry na pierwszy raz. Według mnie jest odpowiedni dla ekip z już kilkoma pokojami na koncie.
Podsumowując, to był drugi najlepszy pokój podczas całego wyjazdu do Poznania, co jest świetnym miejscem. Wylądował w moim Top 5. Trafił w moje preferencje i klimat, który lubię, ale przede wszystkim jest na bardzo wysokim poziomie. Według mnie to must have na rynku poznańskim, koniecznie trzeba go odwiedzić.
Szczerze przyznam, że byłam bardziej nahypowana na Golden Hajs niż Krasnoludy, bo tematyka tego pokoju bardziej do mnie przemawia. Podobał mi się serial „Dom z papieru”, a bycie częścią masterplanu Profesora już z założenia stanowi dla mnie ekscytującą obietnicę. Ta ekscytacja jest uzasadniona, a fanom serialu na pewno pokój przypadnie do gustu.
Byliśmy w 3 osoby, z doświadczeniem między ok. 15 a ok. 40 pokojów. Wyszliśmy 17 minut przed czasem bez podpowiedzi. Moim zdaniem najlepiej tu przyjść właśnie w 3 osoby.
Klimat
Widziałam liczne komentarze wskazujące na dość surowy wystrój, ale pod tym względem naprawdę jest w porządku. Wystrój pasuje do specyfiki miejsca i do tematu. Jest lepszy, niż się spodziewałam, w dodatku pełen smaczków i efektów, które z pewnością zapamiętam na długo.
Naprawdę wkręciłam się w opowiadaną historię, choć jest dość prosta i jest dobrą wersją siebie, nie próbuje być czymś więcej. Daje pełne poczucie, że bierzemy udział w napadzie na bank. Pod tym prostym zdaniem kryje się jednak niebanalne przeżycie i naprawdę polecam przejść pokój samemu, żeby się o tym przekonać.
Scenografia na każdym etapie jest pasująca i nie brak w niej drobnych smaczków i nawiązań do serialu. Klimat budują przede wszystkim same zagadki, które są niezwykle pasujące, spójne z tematem i dobrze osadzone. Wyszłam pozytywnie zaskoczona. Golden Hajs przewyższył moje oczekiwania.
Zagadki
Esencja każdego ER, czyli łamigłówki, stoją w Golden Hajs na naprawdę wysokim poziomie. Mam na myśli poziom wykonania i ich jakość, a nie wysoki poziom trudności – ten określiłabym między łatwym (dla grup doświadczonych) a średnim (dla grup z mniejszym doświadczeniem). Każda z zagadek jest naprawdę ciekawa i przypadła mi do gustu. Rzadko się zdarza, żeby pokój był tak równy pod tym względem.
Zagadek jest dość sporo i są złożone. Kilka z nich to łamigłówki kilkuetapowe, wymagające wykonania sekwencji czynności. Każda z nich jest naprawdę satysfakcjonująca, a dodatowo potęgują to bardzo ciekawe efekty specjalne. Są one gadżeciarskie, cieszące oko i technicznie dopracowane. Nie było zagadek banalnych i zbyt prostych, każda w pewien sposób zapada w pamięć.
Wszystkie łamigłówki są logiczne i jasno oznaczone. Nie trzeba domyślać się, co jest zagadką i zastanawiać się co do czego, ani łączyć nie do końca pasujących ze sobą elementów. Wszystkie działają bez zarzutu. Są nowoczesne (nie ma w tym pokoju kłódek).
Plusy
+ Pokój trzymający wysoki poziom od początku do końca
+ Wszystkie zagadki były bardzo ciekawe i satysfakcjonujące, a część była okraszona atrakcyjnymi efektami wizualnymi
+ Spójny wystrój i tematyka, dzięki czemu można się wkręcić w klimat
+ Zaangażowana obsługa
Minusy
- Pokój nie ma ode mnie dychy, gdyż opis oceny na 9 wg lock.me pasuje tu najbardziej. Golden Hajs trafia do mojej topki i zdecydowanie warto go odwiedzić, natomiast nie wytycza on trendów, nie mówiliśmy o nim godzinami. Miał wiele świetnych efektów i satysfakcjonujących mechanizmów, ale nie miał takiego choćby jednego efektu wow, który dałby mu dychę i na tle konkurencji. Wszystko zagrało tak, jak powinno i nie mam do niego uwag, po prostu nie urwało nam nie powiem czego.
Podsumowanie
Świetnie się bawiłam rozwiązując zagadki, które same opowiadają historię. 10 jest u mnie zarezerwowana dla pokojów naprawdę wyjątkowych. Najchętniej dałabym Golden Hajsowi 9,5.
Średnia 9,1 na lock.me jest według mnie zaniżona przez dość wiele siódemek, które padały głównie ze względu na klimat. Ta kategoria ma jednak osobną ocenę, ale zagadki naprawdę są topowe i ogólna średnia bliższa 9,5 o wiele bardziej odzwierciedlałaby pozycję Golden Hajs wobec innych pokojów. Dla mnie jest lepszy niż wyżej oceniane Krasnoludy i odrobinkę podobny tematyką Koneser.
Początkujących ten pokój naprawdę ma szansę wbić w fotel. Nie jest jednak dobry na pierwszy raz. Według mnie jest odpowiedni dla ekip z już kilkoma pokojami na koncie.
Podsumowując, to był drugi najlepszy pokój podczas całego wyjazdu do Poznania, co jest świetnym miejscem. Wylądował w moim Top 5. Trafił w moje preferencje i klimat, który lubię, ale przede wszystkim jest na bardzo wysokim poziomie. Według mnie to must have na rynku poznańskim, koniecznie trzeba go odwiedzić.
We escaped the room in: 58 minutes
Group of 3 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 9/10
Customer service: 10/10
Interior: 9/10
Difficulty: Medium
Trzecia część trylogii. Satysfakcjonujące zakończenie
9/11/23 | visit date: 9/9/23
Krypta to ostatnia i najlepsza część trylogii od Brain Code. Byliśmy w pokoju w czwórkę, w tym samym składzie co w Underworld i Pogrzebie Arystokraty, z doświadczeniem ok. 13-30 pokojów. Wyszliśmy z Pogrzebu i po krótkiej przerwie rozwiązaliśmy Kryptę. Wyszliśmy 15 minut przed czasem (w wersji 90 min), bez podpowiedzi.
Klimat
W końcu był tu zbudowany klimat od początku do końca (nawet pachniało jak w Krypcie :D), a jeden element wystroju wniósł nutkę grozy i szczególnie przypadł mi do gustu. W porównaniu z poprzednimi częściami Krypta prezentuje się najlepiej. I ściany, i sufit, i podłoga tu grają. Klimatu nie budują pojedyncze elementy luźno powiązane z tematem, jak to było w Underworld.
Zagadki
Nie zniknął największy problem pierwszych dwóch pokojów. I tu znalazły się frustrujące łamigłówki i to nawet dwie. Były do siebie podobne jeśli chodzi o sposób rozwiązania. Wymagały precyzji, zaparcia, cierpliwości i stabilności.
Inna zagadka nie zadziałała. Upewniliśmy się, że robiliśmy dobrze i tak powinno być, po czym MG włączyła nam jej efekt zdalnie. Plus za to, że tak się dało i nie zostaliśmy jakoś mocno wybici z immersji. Poprzedniej ekipie ta zagadka działała, coś się akurat zepsuło naszej, zdarza się.
Powyższe zastrzeżenia zostają zatarte przez ogólne wrażenie, jakie wywiera pokój. Zagadki są ciekawsze i bardziej satysfakcjonujące niż w poprzednich dwóch częściach, logiczne, a nawet pokusiłabym się, że spójne fabularnie.
Jest jeden moment wymagający gracji sarenki, on także na duży plus :) Poza zwinnością przyda się też spostrzegawczość. Jest trochę elementów do dostrzeżenia.
Ogółem łamigłówki w Krypcie są najciekawsze w trylogii, na poziomie od łatwego do średniego. Trudne było manualne osiągnięcie pewnych efektów. Przez to i przez jedną trudniejszą zagadkę arytmetyczną zaznaczam poziom średni.
Plusy
+ Najciekawsza scenografia i klimat najbardziej spójny z fabułą w całej trylogii
+ Kilka naprawdę ciekawych zagadek
+ Zegar odmierzający czas
+ Fajne wykorzystanie przestrzeni
+ Klimatyzacja
+ Obsługa
Minusy
- Były zagadki, które zaskoczyły po wielu próbach mimo tego, że wiedzieliśmy, jak to zrobić + 1 niedziałająca zagadka
- Mrok. Co prawda zamierzony, podobnie jak liczba źródeł światła, jednak miejscami czwarta osoba bez źródła światła się błąkała bez możliwości pomocy. Jeśli bylibyśmy w 6 osób, to byłby już naprawdę problem. 6 to tu trochę za dużo, 4 a nawet 3 osoby to optymalna liczba.
Podsumowanie Krypty
Podobnie jak Pogrzeb Arystokraty, Krypta zasługuje na ocenę “Bardzo dobry. Pozytywne zaskoczenie i będziemy go polecać”, czyli 8. Cały opis na 8, według “jak wystawić rzetelną opinię” tutaj pasuje. Do dziewiątki, czyli wyjątkowości, trafienia na top listę i mówienia, że Kryptę wręcz wypada odwiedzić, trochę jednak zabrakło. Ale Krypta to jest z pewnością najlepszy pokój w trylogii.
Podsumowanie całej trylogii
Sam pomysł ułożenia pokojów w trylogię jest super. Najlepiej gdyby trudność zagadek rosła wraz z postępem. W trylogii od Brain Code zabrakło mi naprawdę wyraźnego powiązania fabularnego spójną i angażującą historią.
Można do każdego z tych pokojów pójść osobno bez większej straty. Największe fabularne powiązanie jest między częścią drugą a trzecią, czyli między Pogrzebem a Kryptą.
Niewiele się traci robiąc trylogię nie po kolei, albo wybierając jeden z tych pokojów. Gdybym miała polecać jeden byłaby to Krypta, albo w kolejności Pogrzeb (dla pewnego jednego efektu wow) i Krypta, najlepiej od razu po nim.
Pogrzeb Arystokraty dostaje ode mnie 8, bo miał zapamiętywalny efekt wow, był na równym poziomie i nic się tam spektakularnie nie popsuło. Nie jest to pokój, o którym będę mówiła must have, ale mogę go spokojnie polecać. Będzie fajny dla grup z 1-2 pokojami na koncie, bo ma łatwe zagadki. Krypta też dostaje ósemkę. Zawiódł tam jeden mechanizm, a dwa inne były dość niewdzięczne w zaskoczeniu, a więc ma on łamigłówki, od których można się odbić, ale klimat i ogólna atrakcyjność zagadek podnoszą ocenę.
Oba te pokoje były według naszej czwórki znacznie przyjemniejsze i lepsze od Underworld i szkoda by było, gdyby pierwsza część trylogii zniechęciła kogoś do jej reszty.
Całą trylogię oceniłabym na 8/10 (gorsze wrażenie po Underworld się zaciera). Klimat rośnie z każdym kolejnym pokojem, by w końcu dobić do naprawdę fajnego poziomu. Ogółem bawiliśmy się bardzo dobrze.
Klimat
W końcu był tu zbudowany klimat od początku do końca (nawet pachniało jak w Krypcie :D), a jeden element wystroju wniósł nutkę grozy i szczególnie przypadł mi do gustu. W porównaniu z poprzednimi częściami Krypta prezentuje się najlepiej. I ściany, i sufit, i podłoga tu grają. Klimatu nie budują pojedyncze elementy luźno powiązane z tematem, jak to było w Underworld.
Zagadki
Nie zniknął największy problem pierwszych dwóch pokojów. I tu znalazły się frustrujące łamigłówki i to nawet dwie. Były do siebie podobne jeśli chodzi o sposób rozwiązania. Wymagały precyzji, zaparcia, cierpliwości i stabilności.
Inna zagadka nie zadziałała. Upewniliśmy się, że robiliśmy dobrze i tak powinno być, po czym MG włączyła nam jej efekt zdalnie. Plus za to, że tak się dało i nie zostaliśmy jakoś mocno wybici z immersji. Poprzedniej ekipie ta zagadka działała, coś się akurat zepsuło naszej, zdarza się.
Powyższe zastrzeżenia zostają zatarte przez ogólne wrażenie, jakie wywiera pokój. Zagadki są ciekawsze i bardziej satysfakcjonujące niż w poprzednich dwóch częściach, logiczne, a nawet pokusiłabym się, że spójne fabularnie.
Jest jeden moment wymagający gracji sarenki, on także na duży plus :) Poza zwinnością przyda się też spostrzegawczość. Jest trochę elementów do dostrzeżenia.
Ogółem łamigłówki w Krypcie są najciekawsze w trylogii, na poziomie od łatwego do średniego. Trudne było manualne osiągnięcie pewnych efektów. Przez to i przez jedną trudniejszą zagadkę arytmetyczną zaznaczam poziom średni.
Plusy
+ Najciekawsza scenografia i klimat najbardziej spójny z fabułą w całej trylogii
+ Kilka naprawdę ciekawych zagadek
+ Zegar odmierzający czas
+ Fajne wykorzystanie przestrzeni
+ Klimatyzacja
+ Obsługa
Minusy
- Były zagadki, które zaskoczyły po wielu próbach mimo tego, że wiedzieliśmy, jak to zrobić + 1 niedziałająca zagadka
- Mrok. Co prawda zamierzony, podobnie jak liczba źródeł światła, jednak miejscami czwarta osoba bez źródła światła się błąkała bez możliwości pomocy. Jeśli bylibyśmy w 6 osób, to byłby już naprawdę problem. 6 to tu trochę za dużo, 4 a nawet 3 osoby to optymalna liczba.
Podsumowanie Krypty
Podobnie jak Pogrzeb Arystokraty, Krypta zasługuje na ocenę “Bardzo dobry. Pozytywne zaskoczenie i będziemy go polecać”, czyli 8. Cały opis na 8, według “jak wystawić rzetelną opinię” tutaj pasuje. Do dziewiątki, czyli wyjątkowości, trafienia na top listę i mówienia, że Kryptę wręcz wypada odwiedzić, trochę jednak zabrakło. Ale Krypta to jest z pewnością najlepszy pokój w trylogii.
Podsumowanie całej trylogii
Sam pomysł ułożenia pokojów w trylogię jest super. Najlepiej gdyby trudność zagadek rosła wraz z postępem. W trylogii od Brain Code zabrakło mi naprawdę wyraźnego powiązania fabularnego spójną i angażującą historią.
Można do każdego z tych pokojów pójść osobno bez większej straty. Największe fabularne powiązanie jest między częścią drugą a trzecią, czyli między Pogrzebem a Kryptą.
Niewiele się traci robiąc trylogię nie po kolei, albo wybierając jeden z tych pokojów. Gdybym miała polecać jeden byłaby to Krypta, albo w kolejności Pogrzeb (dla pewnego jednego efektu wow) i Krypta, najlepiej od razu po nim.
Pogrzeb Arystokraty dostaje ode mnie 8, bo miał zapamiętywalny efekt wow, był na równym poziomie i nic się tam spektakularnie nie popsuło. Nie jest to pokój, o którym będę mówiła must have, ale mogę go spokojnie polecać. Będzie fajny dla grup z 1-2 pokojami na koncie, bo ma łatwe zagadki. Krypta też dostaje ósemkę. Zawiódł tam jeden mechanizm, a dwa inne były dość niewdzięczne w zaskoczeniu, a więc ma on łamigłówki, od których można się odbić, ale klimat i ogólna atrakcyjność zagadek podnoszą ocenę.
Oba te pokoje były według naszej czwórki znacznie przyjemniejsze i lepsze od Underworld i szkoda by było, gdyby pierwsza część trylogii zniechęciła kogoś do jej reszty.
Całą trylogię oceniłabym na 8/10 (gorsze wrażenie po Underworld się zaciera). Klimat rośnie z każdym kolejnym pokojem, by w końcu dobić do naprawdę fajnego poziomu. Ogółem bawiliśmy się bardzo dobrze.
We escaped the room in: 75 minutes
Group of 4 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 8/10
Customer service: 10/10
Interior: 9/10
Difficulty: Medium
Druga część trylogii. To był piękny pogrzeb
9/11/23 | visit date: 9/9/23
Na Pogrzeb Arystokraty poszliśmy po przejściu Underworld. Byliśmy nastawieni bojowo. Underworld nie wywarł na nas wielkiego wrażenia. Był tam spory nacisk na szukanie, wiele nieintuicyjnych zagadek, dużo domyślania się, co się właśnie zadziałało, a na domiar tego pojawiła się frustracja przy rozwiązywaniu jednej niezwykle rozstrojonej łamigłówki.
Byliśmy tą samą ekipą 4-osobową, co w Underworld (doświadczenie ok. 12-30 pokojów), wyszliśmy 10 min przed czasem i z małą podpowiedzią, czy rozwiązaliśmy zagadkę, czy tak się nam tylko wydaje (wydawało nam się).
Klimat
W tej części klimat oceniam już wyżej, niż w Underworld, chociaż dopiero o końcówce pokoju mogę powiedzieć, że wywarła na mnie wrażenie. Początkowo scenografia jest budowana skromniej, głównie pojedynczymi rekwizytami. Potem klimat się rozkręca.
Tytułowy "pogrzeb" to nie puste słowo. Istotnie, pogrzeb jak się patrzy. Jest też mocny efekt wow powiązany tematycznie z fabułą. Na pewno go zapamiętam.
Zagadki
Pogrzeb Arystokraty cierpi na jeden ten sam problem, co Underworld. Tu także znajduje się jedna dość czuła zagadka, do której rozwiązania pochodziliśmy kilka razy, dobrze wiedząc, jak ją wykonać poprawnie, ale wykładając się na zdolnościach manualnych. Frustracja była jednak nieporównywalnie mniejsza niż w Underworld, bo tam sfiksowane było urządzenie, a tu polegaliśmy wyłącznie na sobie i dało się to zrobić, ale trzeba było się skupić.
Jest jedna zagadka, przy której wzięliśmy podpowiedź i naprowadzenie na nią, jest moim zdaniem nieco mylące. Ciężko się domyślić, o co chodzi. Tym samym to jedna z dwóch trudniejszych zagadek. Druga jest pod sam koniec i wymyślenie rozwiązania może trochę zająć. Jest ona też najmniej powiązana z klimatem. Natomiast poza tym zagadki są raczej osadzone w klimacie, a ponadto naprawdę łatwe, niektóre banalne. Traktuję to zawsze jako kategorię trudności, ale nigdy jako powód do zaniżania oceny.
Ogółem łamigłówki są bardziej intuicyjne niż w Underworld i lepiej się przez nie “płynie”. Pokój jest nieliniowy, solidnie pomyślany. Dobra liczba zagadek na całą rozgrywkę, wszystko raczej zagrało.
Plusy
+ Najbardziej zapamiętywalnym plusem jest efekt wow, związany także klimatycznie z tytułem
+ Dobre wykorzystanie przestrzeni
+ Przyjemna, logiczna, nieliniowa rozgrywka
+ Narastający klimat
+ Obsługa w całej trylogii na wielki plus
+ Zegar odmierza nam czas
+ Klimatyzacja
Minusy
- Jedna upierdliwa zagadka manualna
- Jedna niejasna zagadka, której rozwiązania nie wiem, jak się mogliśmy domyślić
- Poza wspomnianym efektem wow ten pokój pewnie z czasem szybko nam się zatrze w pamięci. Zagadek, czy historii nic szczególnie nie wyróżnia. Jest to dobry poziom, ale jednak dopiero Krypta nas dopieściła
- 6 osób to by się tu raczej obijało łokciami. W 4 było dobrze
Podsumowanie
Pogrzeb Arystokraty jest ogólnie dobry, to było naprawdę mile spędzone 50 minut. Pokoje na ocenę 9 wg lock.me to takie naprawdę wyjątkowe, które znacznie się wyróżniają i trafiają na naszą top listę. Według mnie do 9 jeszcze brakuje, natomiast adekwatna jest tu ocena 8, czyli “bardzo dobry. Pozytywne zaskoczenie i będziemy go polecać”.
Zdecydowanie Pogrzeb Arystokraty zaskoczył mnie pozytywnie, zwłaszcza na tle Underworld. Dla mnie to druga najlepsza część trylogii. Krypta jednak plasuje się nieco wyżej.
Klimat nie dobija do najlepszych pokojów w branży, ale w końcu jest wyczuwalny (po przeciętnym Underworld).
Byliśmy tą samą ekipą 4-osobową, co w Underworld (doświadczenie ok. 12-30 pokojów), wyszliśmy 10 min przed czasem i z małą podpowiedzią, czy rozwiązaliśmy zagadkę, czy tak się nam tylko wydaje (wydawało nam się).
Klimat
W tej części klimat oceniam już wyżej, niż w Underworld, chociaż dopiero o końcówce pokoju mogę powiedzieć, że wywarła na mnie wrażenie. Początkowo scenografia jest budowana skromniej, głównie pojedynczymi rekwizytami. Potem klimat się rozkręca.
Tytułowy "pogrzeb" to nie puste słowo. Istotnie, pogrzeb jak się patrzy. Jest też mocny efekt wow powiązany tematycznie z fabułą. Na pewno go zapamiętam.
Zagadki
Pogrzeb Arystokraty cierpi na jeden ten sam problem, co Underworld. Tu także znajduje się jedna dość czuła zagadka, do której rozwiązania pochodziliśmy kilka razy, dobrze wiedząc, jak ją wykonać poprawnie, ale wykładając się na zdolnościach manualnych. Frustracja była jednak nieporównywalnie mniejsza niż w Underworld, bo tam sfiksowane było urządzenie, a tu polegaliśmy wyłącznie na sobie i dało się to zrobić, ale trzeba było się skupić.
Jest jedna zagadka, przy której wzięliśmy podpowiedź i naprowadzenie na nią, jest moim zdaniem nieco mylące. Ciężko się domyślić, o co chodzi. Tym samym to jedna z dwóch trudniejszych zagadek. Druga jest pod sam koniec i wymyślenie rozwiązania może trochę zająć. Jest ona też najmniej powiązana z klimatem. Natomiast poza tym zagadki są raczej osadzone w klimacie, a ponadto naprawdę łatwe, niektóre banalne. Traktuję to zawsze jako kategorię trudności, ale nigdy jako powód do zaniżania oceny.
Ogółem łamigłówki są bardziej intuicyjne niż w Underworld i lepiej się przez nie “płynie”. Pokój jest nieliniowy, solidnie pomyślany. Dobra liczba zagadek na całą rozgrywkę, wszystko raczej zagrało.
Plusy
+ Najbardziej zapamiętywalnym plusem jest efekt wow, związany także klimatycznie z tytułem
+ Dobre wykorzystanie przestrzeni
+ Przyjemna, logiczna, nieliniowa rozgrywka
+ Narastający klimat
+ Obsługa w całej trylogii na wielki plus
+ Zegar odmierza nam czas
+ Klimatyzacja
Minusy
- Jedna upierdliwa zagadka manualna
- Jedna niejasna zagadka, której rozwiązania nie wiem, jak się mogliśmy domyślić
- Poza wspomnianym efektem wow ten pokój pewnie z czasem szybko nam się zatrze w pamięci. Zagadek, czy historii nic szczególnie nie wyróżnia. Jest to dobry poziom, ale jednak dopiero Krypta nas dopieściła
- 6 osób to by się tu raczej obijało łokciami. W 4 było dobrze
Podsumowanie
Pogrzeb Arystokraty jest ogólnie dobry, to było naprawdę mile spędzone 50 minut. Pokoje na ocenę 9 wg lock.me to takie naprawdę wyjątkowe, które znacznie się wyróżniają i trafiają na naszą top listę. Według mnie do 9 jeszcze brakuje, natomiast adekwatna jest tu ocena 8, czyli “bardzo dobry. Pozytywne zaskoczenie i będziemy go polecać”.
Zdecydowanie Pogrzeb Arystokraty zaskoczył mnie pozytywnie, zwłaszcza na tle Underworld. Dla mnie to druga najlepsza część trylogii. Krypta jednak plasuje się nieco wyżej.
Klimat nie dobija do najlepszych pokojów w branży, ale w końcu jest wyczuwalny (po przeciętnym Underworld).
We escaped the room in: 80 minutes
Group of 4 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 8/10
Customer service: 10/10
Interior: 8/10
Difficulty: Easy
Pierwsza część trylogii. Poniżej oczekiwań
9/11/23 | visit date: 9/6/23
Na początek zaznaczę, że recenzuję Underworld po przejściu całej trylogii, której ogólne podsumowanie znajduje się pod recenzją Krypty. Underworld jest dla mnie najsłabszą ze wszystkich części i najmniej klimatyczną.
Tak się złożyło, że Underworld przechodziliśmy dwa razy...
Byliśmy w czwórkę z doświadczeniem między 12 a ~30 pokojów. Za pierwszym razem wzięliśmy wersję 90 min, za drugim też 90, bo oczywiście znaliśmy część zagadek. Ostatecznie za drugim razem rozwiązaliśmy pokój 42 min przed czasem, co byłoby rekordem, ale rzecz jasna się nie liczy. Będzie to najdłuższa recenzja z całej trylogii, kolejne są krótsze, bez obaw :)
Klimat
Myślałam, że to, co napisano o poczekalni urządzonej lepiej niż sam pokój to takie śmieszki-heheszki, a niestety to prawda. Poczekalnia jest klimatyczna, a w pokoju nie czuć przewodniego motywu. Tematem jest wojna wilkołaków z wampirami, ale w życiu bym na to nie wpadła po jego przejściu. Kompletnie tego nie czujemy. Sama końcówka pokoju mocno podnosi ocenę za klimat, a konkretnie jeden element, który aż nie pasował do przeciętnej reszty. Szkoda, że nie jest wykorzystany potencjał tego elementu.
Poza – głównie – paroma ilustracjami na gołych ścianach, początkowo nic tego pokoju nie czyni wilkołaczym czy wampirzym. Narracja lektora to za mało, żeby zbudować w pokoju klimat – ona szła sobie, a pokój sobie. Scenografia może być niewielkim kosztem zmieniona w cokolwiek innego. Można tam wstawić w kącie miotłę i powiedzieć, że to pokój harropotterowy (przykłady można mnożyć bez końca). Owszem, pokój ma swoje lata i biorę jego wiek pod uwagę, ale to wszystkiego nie usprawiedliwia. Tym bardziej że pozostałe pokoje trylogii powstały wcześniej, a mają lepszy wystrój.
Między jednym pójściem do tego ER a drugim, obejrzeliśmy film Underworld, bo to mogło poprawić ocenę i zwrócić naszą uwagę na jakieś nawiązania (chcieliśmy być sprawiedliwi). Ale stało się odwrotnie – nie znaleźliśmy w pokoju elementów spójnych z filmem. W końcowej ocenie w ogóle nie biorę pod uwagę filmu, bo to tylko by ją obniżyło.
Sam film jest wycieczką do fabryki paździerza. Ten dość bolesny festiwal cringu polecam fanom Masochisty. Można obejrzeć go za darmo na VOD i za darmo to uczciwa cena :)
Początek
Chciałabym wyróżnić początek rozgrywki. Gra zaczyna się naprawdę bardzo fajnie i jej początkowy etap jest atrakcyjny. Ćwiczy umiejętności komunikacji w grupie i nakręca na dalszy ciąg.
Zagadki
Łamigłówki angażują różne zmysły i umiejętności, także manualne. Ogólnie są na łatwym/średnim poziomie trudności, aczkolwiek Underworld jest najtrudniejszy z trylogii. Tą trudność zwiększa to, że niektóre mechanizmy nie do końca działają, jak powinny.
Jedna zagadka przy pierwszej naszej wizycie zadziałała, a za drugą wizytą z pewnością nie. Dopiero za 3-4 razem. Robiliśmy ją już i dokładnie wiedzieliśmy, co i jak.
Jest też jedna zagadka, przy której dwie osoby osiwiały. Absolutnie najbardziej frustrująca, jaką widziałam. Gdyby była po prostu czuła, pół biedy, ale była rozstrojona i wychodziły nam losowe efekty. Docelowe działanie rozgryźliśmy poprawnie, wprowadzenie tego w czyn było drogą przez mękę.
Niektóre z innych zagadek z racji wieku chodzą ciężko i przez zużycie nieprzyjemnie się je obsługuje.
Kolejny minus to projekt wszystkich zagadek jako całość, jeśli chodzi o spójność i zależności. Innymi słowy, design zagadek od zagadki A do zagadki Z można było powiązać lepiej przyczynowo-skutkowo. Za pierwszym razem dużo czasu straciliśmy na analizie, po co my coś właśnie zrobiliśmy i co z tego wynika. Dość często zdarzały się sytuacje w stylu "nic się nie otworzyło, ale stało się coś, co się wam przyda dopiero potem". Ale to, że autentycznie odblokowaliśmy dostęp do miejsca, gdzie nic kompletnie nie mogliśmy wtedy zrobić, nas rozwaliło. Trzeba było tam wrócić za pół godziny. Dotarcie do tej części powinno nastąpić później i widać było ten zamiar twórców, ale dość przypadkowo można było tam wejść na bardzo wczesnym etapie.
Za pierwszym razem długo nam zajęła zagadka wymagająca spostrzegawczości. Ze świecą było szukać tych wskazówek. Przyznajemy się bez bicia, że czytaliśmy wszystkie recenzje i to się pojawia w opiniach – trzeba mieć oczy dookoła głowy. Weźcie to sobie do serca. W całej trylogii właśnie ta szukajka w Underworld była dla mnie najbardziej niewdzięczna.
Wykonanie jednej z zagadek nie dało widocznego efektu, przez co utknęliśmy. Ten zarzut już się pojawiał i podpisuję się pod tym, że był to dla nas hamulec. Brak jasności co się otworzyło, wyglądał, jakby coś mechanicznie nie działało, a było to zamierzone. Uzasadnianie tego narracją narratora broni się tak sobie. Powiązanie zagadek z tym, co otwierają, bywa dość przypadkowe (dlatego są naklejone symbole). Wspomnę też o zagadce, której wygląd i wykonanie jest w porządku, z tym że ona nie jest zagadką. Jest zmyłką wykonaną z zaangażowaniem.
Były dwie estetyczne zagadki z gadżeciarską mechaniką, które wywołały miłe dla oka efekty. Druga z pewnością była droga, skomplikowana mechanicznie i ogółem efektowna. Ale jej rozwiązanie było tak banalne, że aż szkoda potencjału. Sam koniec pokoju jest bardzo ładnie zrobiony, ale nie mamy czasu się nawet nim nacieszyć, bo mamy raptem jedną zagadkę. Szkoda, że akcja nie jest przełożona bardziej tam.
Pierwszą wizytę w dużej mierze spędziliśmy na miotaniu się szukając tych szukajek i sensu robienia rzeczy, które nie miały na razie tego sensu ;) Dla niektórych z nas był to pierwszy pokój, którego nie przeszliśmy, a wychodziliśmy już z bardzo trudnych. Poszliśmy po raz drugi dać mu szansę i dlatego, że to część trylogii. Czy było warto? Moim zdaniem nie, gdyby był stand alonem. Zrobiliśmy to dla satysfakcji i dla spójności trylogii. Cziterskie wykręcenie rekordu odrobinkę poprawiło nam humor.
Obsługa
To, co najbardziej poprawiło nam humor, to jednak obsługa. Zarówno Jurek jak i Weronika z Brain Code byli profesjonalni i zaangażowani w tworzenie tego miejsca. Autentycznie, ze względu na ich pracę i miło spędzony czas, aż głupio mi oceniać pokój z takimi szczegółami, które obnażają braki. Pozostałe dwie części trylogii wypadają jednak bardzo dobrze i tym bardziej uzasadniają niższą ocenę od słabszego od nich Underworld.
Plusy
+ Świetny początek. Przemyślany, ciekawy, wymagający współpracy
+ Przestrzeń gry (nie wiem czy na 6 osób jest tyle roboty, ale cóż, zmieszczą się)
+ Przemiła obsługa. Jurek potrafił nam wszystko wytłumaczyć, podpowiedzi były subtelne, a jego zaangażowanie duże. Widać, że lubi escape roomy i z przyjemnością o nich rozmawia. Weronika spędziła z nami 40 minut (!) po grze na rozmowie o escape roomach, co było ogromnie pozytywne i bardzo za to dziękujemy.
+ Zagadki nie były na jedno kopyto
+ Klimatyzacja
Minusy
- Niewyraźne efekty zagadek, brak dużych powiązań zagadek z rozwiązaniami i ich nieintuicyjność
- Projekt całej gry (współzależności od pierwszej do ostatniej zagadki względem ich korelacji i rozmieszczenia)
- Odblokowaliśmy przestrzeń, do której wracało się po dłuższym czasie, bo na razie nie było tam można nic zrobić
- Brak wyczuwalnego klimatu powiązanego z fabułą, duża część pokoju ma wystrój nienawiązujący do tematu
- Duża część zagadek bez efektu wow – niby różnorodnych, ale nie wyróżniających się
- Brak odniesienia ile upłynęło czasu
- Ta jedna, rozstrojona, frustrująca zagadka, której działanie rozgryźliśmy, ale nie współpracowała
- Plus inna, która nie chciała działać za naszą drugą wizytą
Podsumowanie
Jeśli chodzi o całą trylogię zagadki w Underworld są najtrudniejsze, jednak niestety głównie przez nieintuicyjny efekt jednej z zagadek i niezwykle czułą wyczerpującą psychicznie inną zagadkę, przy której łatwo się poddać. Jest też dość upierdliwa i nieumotywowana szukajka, która sprawia, że można polec. Klimatowi wiele brakowało, zwłaszcza w porównaniu z pozostałymi częściami. Dla mnie to miejsce 3/3 w trylogii od Brain Code, to zdecydowanie najsłabsza część.
Większość opinii jest z 2018 i 2019 roku, a z późniejszych lat jedynie pojedyncze. Rozumiem, że kiedyś pokój mógł robić większe wrażenie, ale jednak Krypta i Pogrzeb są nieco starsze, a lepsze. Opinia użytkownika Swistakk (ponad 500 pokojów na koncie), która była dość krytyczna, niestety okazała się najbardziej trafna. Miała też najwięcej konkretów, co pokazuje, na jakie opinie zwracać uwagę. Ogólne "było super i dobrze się bawiliśmy" nic tak naprawdę nie mówi.
Oceniając Underworld mam problem, bo nawet 5 byłoby tu rzetelne. Nie chcę jednak tak krzywdzić twórców i przede wszystkim obsługi, która podniosła ocenę. Ostatecznie daję 6 i uzasadniłam to już aż za bardzo obszernie. Wedle tutoriala "jak rzetelnie ocenić pokój", opis na 7 nie jest do końca sprawiedliwy, a 6 pasuje najbardziej. Pokoje na 7 to te, gdzie „wszystko od A do Z przebiegło prawidłowo”. Nie mogłabym tak powiedzieć. Wiele elementów można poprawić. No i obejrzałam film Underworld, a tego czasu nikt mi już nie zwróci ;)
Tak się złożyło, że Underworld przechodziliśmy dwa razy...
Byliśmy w czwórkę z doświadczeniem między 12 a ~30 pokojów. Za pierwszym razem wzięliśmy wersję 90 min, za drugim też 90, bo oczywiście znaliśmy część zagadek. Ostatecznie za drugim razem rozwiązaliśmy pokój 42 min przed czasem, co byłoby rekordem, ale rzecz jasna się nie liczy. Będzie to najdłuższa recenzja z całej trylogii, kolejne są krótsze, bez obaw :)
Klimat
Myślałam, że to, co napisano o poczekalni urządzonej lepiej niż sam pokój to takie śmieszki-heheszki, a niestety to prawda. Poczekalnia jest klimatyczna, a w pokoju nie czuć przewodniego motywu. Tematem jest wojna wilkołaków z wampirami, ale w życiu bym na to nie wpadła po jego przejściu. Kompletnie tego nie czujemy. Sama końcówka pokoju mocno podnosi ocenę za klimat, a konkretnie jeden element, który aż nie pasował do przeciętnej reszty. Szkoda, że nie jest wykorzystany potencjał tego elementu.
Poza – głównie – paroma ilustracjami na gołych ścianach, początkowo nic tego pokoju nie czyni wilkołaczym czy wampirzym. Narracja lektora to za mało, żeby zbudować w pokoju klimat – ona szła sobie, a pokój sobie. Scenografia może być niewielkim kosztem zmieniona w cokolwiek innego. Można tam wstawić w kącie miotłę i powiedzieć, że to pokój harropotterowy (przykłady można mnożyć bez końca). Owszem, pokój ma swoje lata i biorę jego wiek pod uwagę, ale to wszystkiego nie usprawiedliwia. Tym bardziej że pozostałe pokoje trylogii powstały wcześniej, a mają lepszy wystrój.
Między jednym pójściem do tego ER a drugim, obejrzeliśmy film Underworld, bo to mogło poprawić ocenę i zwrócić naszą uwagę na jakieś nawiązania (chcieliśmy być sprawiedliwi). Ale stało się odwrotnie – nie znaleźliśmy w pokoju elementów spójnych z filmem. W końcowej ocenie w ogóle nie biorę pod uwagę filmu, bo to tylko by ją obniżyło.
Sam film jest wycieczką do fabryki paździerza. Ten dość bolesny festiwal cringu polecam fanom Masochisty. Można obejrzeć go za darmo na VOD i za darmo to uczciwa cena :)
Początek
Chciałabym wyróżnić początek rozgrywki. Gra zaczyna się naprawdę bardzo fajnie i jej początkowy etap jest atrakcyjny. Ćwiczy umiejętności komunikacji w grupie i nakręca na dalszy ciąg.
Zagadki
Łamigłówki angażują różne zmysły i umiejętności, także manualne. Ogólnie są na łatwym/średnim poziomie trudności, aczkolwiek Underworld jest najtrudniejszy z trylogii. Tą trudność zwiększa to, że niektóre mechanizmy nie do końca działają, jak powinny.
Jedna zagadka przy pierwszej naszej wizycie zadziałała, a za drugą wizytą z pewnością nie. Dopiero za 3-4 razem. Robiliśmy ją już i dokładnie wiedzieliśmy, co i jak.
Jest też jedna zagadka, przy której dwie osoby osiwiały. Absolutnie najbardziej frustrująca, jaką widziałam. Gdyby była po prostu czuła, pół biedy, ale była rozstrojona i wychodziły nam losowe efekty. Docelowe działanie rozgryźliśmy poprawnie, wprowadzenie tego w czyn było drogą przez mękę.
Niektóre z innych zagadek z racji wieku chodzą ciężko i przez zużycie nieprzyjemnie się je obsługuje.
Kolejny minus to projekt wszystkich zagadek jako całość, jeśli chodzi o spójność i zależności. Innymi słowy, design zagadek od zagadki A do zagadki Z można było powiązać lepiej przyczynowo-skutkowo. Za pierwszym razem dużo czasu straciliśmy na analizie, po co my coś właśnie zrobiliśmy i co z tego wynika. Dość często zdarzały się sytuacje w stylu "nic się nie otworzyło, ale stało się coś, co się wam przyda dopiero potem". Ale to, że autentycznie odblokowaliśmy dostęp do miejsca, gdzie nic kompletnie nie mogliśmy wtedy zrobić, nas rozwaliło. Trzeba było tam wrócić za pół godziny. Dotarcie do tej części powinno nastąpić później i widać było ten zamiar twórców, ale dość przypadkowo można było tam wejść na bardzo wczesnym etapie.
Za pierwszym razem długo nam zajęła zagadka wymagająca spostrzegawczości. Ze świecą było szukać tych wskazówek. Przyznajemy się bez bicia, że czytaliśmy wszystkie recenzje i to się pojawia w opiniach – trzeba mieć oczy dookoła głowy. Weźcie to sobie do serca. W całej trylogii właśnie ta szukajka w Underworld była dla mnie najbardziej niewdzięczna.
Wykonanie jednej z zagadek nie dało widocznego efektu, przez co utknęliśmy. Ten zarzut już się pojawiał i podpisuję się pod tym, że był to dla nas hamulec. Brak jasności co się otworzyło, wyglądał, jakby coś mechanicznie nie działało, a było to zamierzone. Uzasadnianie tego narracją narratora broni się tak sobie. Powiązanie zagadek z tym, co otwierają, bywa dość przypadkowe (dlatego są naklejone symbole). Wspomnę też o zagadce, której wygląd i wykonanie jest w porządku, z tym że ona nie jest zagadką. Jest zmyłką wykonaną z zaangażowaniem.
Były dwie estetyczne zagadki z gadżeciarską mechaniką, które wywołały miłe dla oka efekty. Druga z pewnością była droga, skomplikowana mechanicznie i ogółem efektowna. Ale jej rozwiązanie było tak banalne, że aż szkoda potencjału. Sam koniec pokoju jest bardzo ładnie zrobiony, ale nie mamy czasu się nawet nim nacieszyć, bo mamy raptem jedną zagadkę. Szkoda, że akcja nie jest przełożona bardziej tam.
Pierwszą wizytę w dużej mierze spędziliśmy na miotaniu się szukając tych szukajek i sensu robienia rzeczy, które nie miały na razie tego sensu ;) Dla niektórych z nas był to pierwszy pokój, którego nie przeszliśmy, a wychodziliśmy już z bardzo trudnych. Poszliśmy po raz drugi dać mu szansę i dlatego, że to część trylogii. Czy było warto? Moim zdaniem nie, gdyby był stand alonem. Zrobiliśmy to dla satysfakcji i dla spójności trylogii. Cziterskie wykręcenie rekordu odrobinkę poprawiło nam humor.
Obsługa
To, co najbardziej poprawiło nam humor, to jednak obsługa. Zarówno Jurek jak i Weronika z Brain Code byli profesjonalni i zaangażowani w tworzenie tego miejsca. Autentycznie, ze względu na ich pracę i miło spędzony czas, aż głupio mi oceniać pokój z takimi szczegółami, które obnażają braki. Pozostałe dwie części trylogii wypadają jednak bardzo dobrze i tym bardziej uzasadniają niższą ocenę od słabszego od nich Underworld.
Plusy
+ Świetny początek. Przemyślany, ciekawy, wymagający współpracy
+ Przestrzeń gry (nie wiem czy na 6 osób jest tyle roboty, ale cóż, zmieszczą się)
+ Przemiła obsługa. Jurek potrafił nam wszystko wytłumaczyć, podpowiedzi były subtelne, a jego zaangażowanie duże. Widać, że lubi escape roomy i z przyjemnością o nich rozmawia. Weronika spędziła z nami 40 minut (!) po grze na rozmowie o escape roomach, co było ogromnie pozytywne i bardzo za to dziękujemy.
+ Zagadki nie były na jedno kopyto
+ Klimatyzacja
Minusy
- Niewyraźne efekty zagadek, brak dużych powiązań zagadek z rozwiązaniami i ich nieintuicyjność
- Projekt całej gry (współzależności od pierwszej do ostatniej zagadki względem ich korelacji i rozmieszczenia)
- Odblokowaliśmy przestrzeń, do której wracało się po dłuższym czasie, bo na razie nie było tam można nic zrobić
- Brak wyczuwalnego klimatu powiązanego z fabułą, duża część pokoju ma wystrój nienawiązujący do tematu
- Duża część zagadek bez efektu wow – niby różnorodnych, ale nie wyróżniających się
- Brak odniesienia ile upłynęło czasu
- Ta jedna, rozstrojona, frustrująca zagadka, której działanie rozgryźliśmy, ale nie współpracowała
- Plus inna, która nie chciała działać za naszą drugą wizytą
Podsumowanie
Jeśli chodzi o całą trylogię zagadki w Underworld są najtrudniejsze, jednak niestety głównie przez nieintuicyjny efekt jednej z zagadek i niezwykle czułą wyczerpującą psychicznie inną zagadkę, przy której łatwo się poddać. Jest też dość upierdliwa i nieumotywowana szukajka, która sprawia, że można polec. Klimatowi wiele brakowało, zwłaszcza w porównaniu z pozostałymi częściami. Dla mnie to miejsce 3/3 w trylogii od Brain Code, to zdecydowanie najsłabsza część.
Większość opinii jest z 2018 i 2019 roku, a z późniejszych lat jedynie pojedyncze. Rozumiem, że kiedyś pokój mógł robić większe wrażenie, ale jednak Krypta i Pogrzeb są nieco starsze, a lepsze. Opinia użytkownika Swistakk (ponad 500 pokojów na koncie), która była dość krytyczna, niestety okazała się najbardziej trafna. Miała też najwięcej konkretów, co pokazuje, na jakie opinie zwracać uwagę. Ogólne "było super i dobrze się bawiliśmy" nic tak naprawdę nie mówi.
Oceniając Underworld mam problem, bo nawet 5 byłoby tu rzetelne. Nie chcę jednak tak krzywdzić twórców i przede wszystkim obsługi, która podniosła ocenę. Ostatecznie daję 6 i uzasadniłam to już aż za bardzo obszernie. Wedle tutoriala "jak rzetelnie ocenić pokój", opis na 7 nie jest do końca sprawiedliwy, a 6 pasuje najbardziej. Pokoje na 7 to te, gdzie „wszystko od A do Z przebiegło prawidłowo”. Nie mogłabym tak powiedzieć. Wiele elementów można poprawić. No i obejrzałam film Underworld, a tego czasu nikt mi już nie zwróci ;)
We escaped the room in: 48 minutes
Group of 4 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 6/10
Customer service: 10/10
Interior: 5/10
Difficulty: Medium
Na Peruna! To było wyśmienite!
8/7/23 | visit date: 8/4/23
Trusted review
Ten pokój to prawdziwy rodzynek wśród escape roomów, doskonała rozrywka na najwyższym poziomie i zarazem hołd dla mitologii słowiańskiej. Chapeau bas!
Klimat
Pokój powstawał podobno półtora roku, czego efekt jest współmierny do takiego czasu oczekiwania Było warto – wszystko jest dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. Zacznę od wystroju, który jest niepodzielnie chwalony właściwie we wszystkich opiniach. To najpiękniejszy pokój, w jakim byłam. Scenografia jest usiana detalami wykonanymi z pietyzmem, pełna smaczków, spójna i estetyczna. Niektóre jej elementy wywołują grozę, zdumienie, inne uśmiech, a wszystkie są niezwykle udane. Pokoje fantasy z założenia jest bardzo ciężko zaaranżować realistycznie, bo przecież sam świat fantasy nie jest realistyczny. Wiemy, że potwory, pradawne siły, demony i magia nie istnieją. A jednak w Bestiach Peruna jesteśmy wciągnięci w przedstawiony nam świat w stu procentach. I co chwila głośno wołamy "WOW!", bo to, co widzimy, robi wielkie wrażenie.
Jeszcze wyżej oceniam projekt przestrzenny – rozmieszczenie poszczególnych zagadek i innych elementów, a także układ powierzchni gry, o którym z oczywistych względów nie będę spoilować.
Rozgrywka
Największa pochwała należy się ekipie Trap Jungle za zagadki. Są niebanalne, angażujące i różnorodne – na pewno długo będę je miała w pamięci. Niemal wszystkie są trudne i bardzo trudne. Za łatwą uważam jedną, za średnie może ze dwie. Reszta wymagała dużo bardziej nieszablonowego myślenia, szerszej percepcji i skupienia. Uwielbiam escape roomy, w których dosłownie każda zagadka totalnie różni się od innych i tu dokładnie tak było. Każda wymagała zupełnie innego zasobu umiejętności Musieliśmy użyć wielu zmysłów (nie tylko zmysłu wzroku), wykazać się w czytaniu ze zrozumieniem, umiejętności logicznego myślenia, analizie matematycznej, spostrzegawczości, a nawet zdolnościach leksykalnych, na sprawności fizycznej i zręczności kończąc. Po rozwiązaniu każdej z zagadek mieliśmy ogromną satysfakcję. Wyszliśmy 10 minut przed czasem i byliśmy autentycznie dumni z tego jak nam poszło, bo czuliśmy dobrze wykonaną pracę.
Poszliśmy do Bestii Peruna w cztery osoby – dla jednej to trzeci ER, pozostali są bardziej oblatani. Każdy z każdym coś rozwiązał, każdy się wykazał włącznie z najmniej doświadczoną osobą, a wszyscy mieli przez cały czas ręce pełne roboty. Widzieliśmy jak na dłoni, że bardzo przydało nam się doświadczenie, co pozwoliło nam nie utknąć i zwrócić uwagę na istotne szczegóły. Odradzam ten pokój początkującym graczom. Polecam na minimum 3 osoby.
Doceniam, że (w większości przypadków) w Bestiach Peruna doskonale wiadomo, gdzie co się otworzyło po rozwiązaniu przez nas zagadki. Po pierwsze, jest do tego użyte światełko – banalne i genialne rozwiązanie. Po drugie w znakomitej większości przypadków ten efekt dzieje się blisko nas, nie trzeba latać nie wiadomo gdzie i się domyślać, czy i co się właśnie wydarzyło. Wszystkie mechanizmy działają bez zarzutu, a w dodatku niektóre są po prostu spektakularne.
Plusy:
+ Pomysłowy pokój z ogromem smaczków, easter eggów, ciekawych mechanizmów i oryginalnych zagadek, w którym wszystko zadziałało jak należy zgodnie ze spójną wizją twórców
+ Małe arcydzieło sztuki wiedźmińskiej, pełne zapierających dech w piersiach elementów żywo oddanej scenografii
+ Dobrze wprowadzony klimat wypełniający pokój po brzegi i klarowna fabuła
+ Fenomenalna aranżacja przestrzeni – w tym intrygujące zajawki obiecujące więcej przygody, a dające jeszcze więcej niż mogliśmy oczekiwać
+ Urokliwy system podpowiedzi
+ Klimatyzacja w pokoju <3
+ Fantastyczna obsługa – kompetentna, zaangażowana, przemiła, ciepła i cierpliwa Mistrzyni Gry.
Minusy:
- Przeszkoda, o którą można się spektakularnie potknąć i sobie ten głupi ryj rozwalić. To do jaskrawego oznaczenia oczojebną taśmą.
Podsumowując, jest to dotychczas to najlepszy escape room, w jakim byłam.
Klimat
Pokój powstawał podobno półtora roku, czego efekt jest współmierny do takiego czasu oczekiwania Było warto – wszystko jest dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. Zacznę od wystroju, który jest niepodzielnie chwalony właściwie we wszystkich opiniach. To najpiękniejszy pokój, w jakim byłam. Scenografia jest usiana detalami wykonanymi z pietyzmem, pełna smaczków, spójna i estetyczna. Niektóre jej elementy wywołują grozę, zdumienie, inne uśmiech, a wszystkie są niezwykle udane. Pokoje fantasy z założenia jest bardzo ciężko zaaranżować realistycznie, bo przecież sam świat fantasy nie jest realistyczny. Wiemy, że potwory, pradawne siły, demony i magia nie istnieją. A jednak w Bestiach Peruna jesteśmy wciągnięci w przedstawiony nam świat w stu procentach. I co chwila głośno wołamy "WOW!", bo to, co widzimy, robi wielkie wrażenie.
Jeszcze wyżej oceniam projekt przestrzenny – rozmieszczenie poszczególnych zagadek i innych elementów, a także układ powierzchni gry, o którym z oczywistych względów nie będę spoilować.
Rozgrywka
Największa pochwała należy się ekipie Trap Jungle za zagadki. Są niebanalne, angażujące i różnorodne – na pewno długo będę je miała w pamięci. Niemal wszystkie są trudne i bardzo trudne. Za łatwą uważam jedną, za średnie może ze dwie. Reszta wymagała dużo bardziej nieszablonowego myślenia, szerszej percepcji i skupienia. Uwielbiam escape roomy, w których dosłownie każda zagadka totalnie różni się od innych i tu dokładnie tak było. Każda wymagała zupełnie innego zasobu umiejętności Musieliśmy użyć wielu zmysłów (nie tylko zmysłu wzroku), wykazać się w czytaniu ze zrozumieniem, umiejętności logicznego myślenia, analizie matematycznej, spostrzegawczości, a nawet zdolnościach leksykalnych, na sprawności fizycznej i zręczności kończąc. Po rozwiązaniu każdej z zagadek mieliśmy ogromną satysfakcję. Wyszliśmy 10 minut przed czasem i byliśmy autentycznie dumni z tego jak nam poszło, bo czuliśmy dobrze wykonaną pracę.
Poszliśmy do Bestii Peruna w cztery osoby – dla jednej to trzeci ER, pozostali są bardziej oblatani. Każdy z każdym coś rozwiązał, każdy się wykazał włącznie z najmniej doświadczoną osobą, a wszyscy mieli przez cały czas ręce pełne roboty. Widzieliśmy jak na dłoni, że bardzo przydało nam się doświadczenie, co pozwoliło nam nie utknąć i zwrócić uwagę na istotne szczegóły. Odradzam ten pokój początkującym graczom. Polecam na minimum 3 osoby.
Doceniam, że (w większości przypadków) w Bestiach Peruna doskonale wiadomo, gdzie co się otworzyło po rozwiązaniu przez nas zagadki. Po pierwsze, jest do tego użyte światełko – banalne i genialne rozwiązanie. Po drugie w znakomitej większości przypadków ten efekt dzieje się blisko nas, nie trzeba latać nie wiadomo gdzie i się domyślać, czy i co się właśnie wydarzyło. Wszystkie mechanizmy działają bez zarzutu, a w dodatku niektóre są po prostu spektakularne.
Plusy:
+ Pomysłowy pokój z ogromem smaczków, easter eggów, ciekawych mechanizmów i oryginalnych zagadek, w którym wszystko zadziałało jak należy zgodnie ze spójną wizją twórców
+ Małe arcydzieło sztuki wiedźmińskiej, pełne zapierających dech w piersiach elementów żywo oddanej scenografii
+ Dobrze wprowadzony klimat wypełniający pokój po brzegi i klarowna fabuła
+ Fenomenalna aranżacja przestrzeni – w tym intrygujące zajawki obiecujące więcej przygody, a dające jeszcze więcej niż mogliśmy oczekiwać
+ Urokliwy system podpowiedzi
+ Klimatyzacja w pokoju <3
+ Fantastyczna obsługa – kompetentna, zaangażowana, przemiła, ciepła i cierpliwa Mistrzyni Gry.
Minusy:
- Przeszkoda, o którą można się spektakularnie potknąć i sobie ten głupi ryj rozwalić. To do jaskrawego oznaczenia oczojebną taśmą.
Podsumowując, jest to dotychczas to najlepszy escape room, w jakim byłam.
We escaped the room in: 90 minutes
Group of 4 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 10/10
Customer service: 10/10
Interior: 10/10
Difficulty: Very hard
Wart odwiedzenia, ale nadgryzł go ząb czasu
8/7/23 | visit date: 7/30/23
Trusted review
Miałam dość duże oczekiwania wobec tego pokoju. U Foxów byłam na Dooby Doo i był on dla mnie dość, hm, osobliwy – jednak nie można odmówić mu solidnego wykonania. Tego samego spodziewałam się po Syrenim Śpiewie, solidnego poziomu. A poza tym przeniesienia się do scenerii rodem z książek i filmów o HP, których jestem fanką ze względu na dobre opinie o wystroju i klimacie. Zdjęcia były zachęcające, recenzje też. Ogólnie grało się miło ze względu na przyjemną aranżację pokoju. Widać jednak, że lata świetności pokój miał kilka lat temu. Zarówno wystrój nadgryziony jest przez ząb czasu, jak i konkurencja nieco odjechała.
Rozgrywka
Największą była dla nas konieczność podawania nam podpowiedzi z inicjatywy MG. Podano nam sposób rozwiązania pewnej zagadki, co było konieczne, bo bez tego nie było innej drogi, by wpaść na poprawną metodę. Ta sama podpowiedź mogła zostać nawet napisana przy zagadce, a nie powiedziana i już byłoby dużo bardziej immersyjnie. Kolejna rzecz została nam podana słownie przez MG, bo pewien mechanizm nie zadziałał.
Ostatecznie wyszłam z pokoju z mieszanymi uczuciami. Poszliśmy we dwójkę. Czuliśmy, że mamy dobre tempo, nie mieliśmy większych zastojów. Od MG usłyszeliśmy, że za nami dopiero połowa czasu (ale to chyba musieliśmy źle usłyszeć), a jak sądziliśmy to była już końcówka zagadek. Po chwili zabawa została przerwana, a przed nami – jak się okazało – było jeszcze trochę do zrobienia. Na przyszłość będziemy brać zegarek i zawsze prosić MG o częste podawanie czasu. Na pewno jednak żałujemy, że poszliśmy do pokoju w 2 osoby. Mieliśmy ochotę na klimat Hogwartu i daliśmy się porwać. W innych recenzjach pojawiają się sugestie, by Syreni Śpiew rozwiązywać w 3 osoby – i są to słuszne rady. Czasu jest naprawdę niewiele jak na tę liczbę zagadek. W dodatku ich rozmieszczenie wymusza nie tyle komunikację, a w większym stopniu latanie w te i wewte. Niektóre rozwiązania mogłyby się znajdować bliżej problemów, których dotyczą i nic by na tym nie ucierpiało, a zyskałoby się na czasie.
Zagadki
Odnośnie zagadek, nie było nadmiaru łatwych (co uważam za plus). Większość była dla średnio zaawansowanych, a inne trudne. Spośród tych ostatnich, mi szczególnie jedna sprawiłaby problem i cieszę się, że mój chłopak na to wpadł. Z kolei ja rozwiązałam taką, nad którą mógłby stać cały dzień, a i tak nic by nie wymyślił. Potrzebowaliśmy po prostu tej trzeciej osoby, która nadałaby tempa i innego spojrzenia. Godzina na dwójkę to według nas zdecydowanie niedoszacowany czas. Wyrabialiśmy się we dwójkę w trudnych pokojach dla 4-5 graczy dużo spokojniejszym tempem, ale tutaj jakby ktoś dosłownie użył zmieniacza czasu.
PLUSY
+ Dla fanów Harrego Pottera to pozycja obowiązkowa. Jest tam wiele smaczków, które docenią potterheadzi
+ Duży plus za muzykę filmową wprowadzającą nastrój
+ Nadal dość solidna pozycja na wrocławskim rynku ER
MINUSY
- Pokój jest nie pierwszej świeżości. Wiele elementów odpada, na podłodze są popękane ruszające się kafelki, sporo jest odłupanych i ruszających się dekoracji. Sprawia to wrażenie niechlujności.
- Dla odmiany, niechlujne wykonanie zadań nie wchodzi w grę. Jedno z nich wymaga niebywałej wręcz precyzji. To naszym zdaniem odrobinę zbyt czuła zagadka, bo łatwo się zniechęcić myśląc dobrze, ale myląc się o milimetry.
- Sposób wykonania jednego zadania został nam podany przez MG bez proszenia o podpowiedź i było to konieczne. Wolelibyśmy, żeby wszelkie niezbędne do wykonania zadania wskazówki znajdowały się w pokoju. Inny mechanizm nie zadziałał tak, jak powinien i MG musiała nam opisać, co by się stało gdyby zadziałał i jakie dalsze informacje byśmy w ten sposób dostali.
- Zaczyna się grę z pewnym opóźnieniem, którego powód nas nie przekonuje.
- Komunikacja między graczami jest ważna, szczególnie w pierwszym etapie gry. Natomiast potem jest nieco nadużywana konieczność biegania po całym escape roomie pod pretekstem komunikowania rozwiązań na odległość. Rozmieszczenie niektórych elementów nie jest dla nas szczytem designu.
Rozgrywka
Największą była dla nas konieczność podawania nam podpowiedzi z inicjatywy MG. Podano nam sposób rozwiązania pewnej zagadki, co było konieczne, bo bez tego nie było innej drogi, by wpaść na poprawną metodę. Ta sama podpowiedź mogła zostać nawet napisana przy zagadce, a nie powiedziana i już byłoby dużo bardziej immersyjnie. Kolejna rzecz została nam podana słownie przez MG, bo pewien mechanizm nie zadziałał.
Ostatecznie wyszłam z pokoju z mieszanymi uczuciami. Poszliśmy we dwójkę. Czuliśmy, że mamy dobre tempo, nie mieliśmy większych zastojów. Od MG usłyszeliśmy, że za nami dopiero połowa czasu (ale to chyba musieliśmy źle usłyszeć), a jak sądziliśmy to była już końcówka zagadek. Po chwili zabawa została przerwana, a przed nami – jak się okazało – było jeszcze trochę do zrobienia. Na przyszłość będziemy brać zegarek i zawsze prosić MG o częste podawanie czasu. Na pewno jednak żałujemy, że poszliśmy do pokoju w 2 osoby. Mieliśmy ochotę na klimat Hogwartu i daliśmy się porwać. W innych recenzjach pojawiają się sugestie, by Syreni Śpiew rozwiązywać w 3 osoby – i są to słuszne rady. Czasu jest naprawdę niewiele jak na tę liczbę zagadek. W dodatku ich rozmieszczenie wymusza nie tyle komunikację, a w większym stopniu latanie w te i wewte. Niektóre rozwiązania mogłyby się znajdować bliżej problemów, których dotyczą i nic by na tym nie ucierpiało, a zyskałoby się na czasie.
Zagadki
Odnośnie zagadek, nie było nadmiaru łatwych (co uważam za plus). Większość była dla średnio zaawansowanych, a inne trudne. Spośród tych ostatnich, mi szczególnie jedna sprawiłaby problem i cieszę się, że mój chłopak na to wpadł. Z kolei ja rozwiązałam taką, nad którą mógłby stać cały dzień, a i tak nic by nie wymyślił. Potrzebowaliśmy po prostu tej trzeciej osoby, która nadałaby tempa i innego spojrzenia. Godzina na dwójkę to według nas zdecydowanie niedoszacowany czas. Wyrabialiśmy się we dwójkę w trudnych pokojach dla 4-5 graczy dużo spokojniejszym tempem, ale tutaj jakby ktoś dosłownie użył zmieniacza czasu.
PLUSY
+ Dla fanów Harrego Pottera to pozycja obowiązkowa. Jest tam wiele smaczków, które docenią potterheadzi
+ Duży plus za muzykę filmową wprowadzającą nastrój
+ Nadal dość solidna pozycja na wrocławskim rynku ER
MINUSY
- Pokój jest nie pierwszej świeżości. Wiele elementów odpada, na podłodze są popękane ruszające się kafelki, sporo jest odłupanych i ruszających się dekoracji. Sprawia to wrażenie niechlujności.
- Dla odmiany, niechlujne wykonanie zadań nie wchodzi w grę. Jedno z nich wymaga niebywałej wręcz precyzji. To naszym zdaniem odrobinę zbyt czuła zagadka, bo łatwo się zniechęcić myśląc dobrze, ale myląc się o milimetry.
- Sposób wykonania jednego zadania został nam podany przez MG bez proszenia o podpowiedź i było to konieczne. Wolelibyśmy, żeby wszelkie niezbędne do wykonania zadania wskazówki znajdowały się w pokoju. Inny mechanizm nie zadziałał tak, jak powinien i MG musiała nam opisać, co by się stało gdyby zadziałał i jakie dalsze informacje byśmy w ten sposób dostali.
- Zaczyna się grę z pewnym opóźnieniem, którego powód nas nie przekonuje.
- Komunikacja między graczami jest ważna, szczególnie w pierwszym etapie gry. Natomiast potem jest nieco nadużywana konieczność biegania po całym escape roomie pod pretekstem komunikowania rozwiązań na odległość. Rozmieszczenie niektórych elementów nie jest dla nas szczytem designu.
Group of 2 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 7/10
Customer service: 9/10
Interior: 8/10
Difficulty: Hard
Page 7
Show next