matwie96

To była moja pierwsza gra z aktorem i nie do końca wiedziałem czego mam się spodziewać. Wyszło genialnie, a sam aktor powinien dostać jakiegoś eskejprumowego oskara! No po prostu genialny był! Klimat pokoju totalnie oddający wydarzenia, o których mówi historia. Zagadki na najwyższym poziomie, a wszystkie tak zmyślnie poukrywane, że nie czuło się, że jest się w pokoju zagadek, a że rzeczywiście rozwiązuje się tajemniczą sprawę. Escape Time - dobra robota! #ERwalentynki

Pokój nie był jakiś nowoczesny, ani wybajerzony, ale halo halo! Pamiętajmy, że to cela - tam nie może być za dużo nowoczesności. Ma być surowo, zimno i prymitywnie i tak też było. Klimat celi dało się poczuć, zagadki nie były trudne - żadna nas nie zatrzymała. Były za to ciekawe, szczególnie taka pod koniec, przy której bez współpracy się nie obejdzie (kto wie ten wie :D).
Smaczku dodaje opcja zagrania w trybie wyścigu. Jeśli zastanawiacie się nad tym wyborem, to przestańcie i od razu się na to zapisujcie! Można wtedy przechodzić dwa identyczne pokoje równolegle z drugą grupą, której chcemy spuścić eskejprumowy łomot, przy okazji rzucając im w międzyczasie różnego rodzaju przeszkadzajki. Satysfakcja z bycia lepszym uciekinierem - bezcenna <3 #ERwalentynki

Sposób dostania się do Narnii nie był ani trochę wyjątkowy i już przez samą tematykę pokoju można się domyślać o czym mówię. Zaczarowaną krainę odwiedziliśmy w czwórkę, w paczce, w której świetnie się dogadujemy, więc zagadki rozwiązywaliśmy bez chwili zastanowienia. Czy były trudne? Na pewno nie dla doświadczonych graczy, ale myślę, że i początkujący poradziliby sobie bez problemu. Kłódek prawie nie było (to chyba nie jest spoiler, bo takie rzeczy mówi Mistrz Gry przed wejściem do pokoju), za to było sporo zagadek z kategorii oryginalne. Z niektórymi z nich w escape roomie spotkałem się po raz pierwszy, co nie znaczy, że nie można ich spotkać w różnych łamigłówkach dla starszych i młodszych. W pokoju brakowało mi jakiejś klimatycznej muzyczki, a tak to nie było do czego się przyczepić. Mistrz Gry, który nas wprowadzał mógłby tylko być troszeczkę luźniejszy. #ERwalentynki

W pokoju byliśmy w 5 osób. Wydaje mi się, że to za dużo, bo chwilami niektórzy po prostu siedzieli i się nudzili. No ale wiadomo, że to też zależy od ekipy, bo my byliśmy dość mocno doświadczeni (Poza ciocią Dorotką. Ciocia nie ogarniała za bardzo. Ale dobrze się bawiła. Pozdrawiamy ciocię Dorotkę.), więc zagadki wchodziły jak burza, jedna za drugą. Zagadki same w sobie ciekawe, te manualne zaliczyłbym do wyjątkowych i raczej niespotykanych. Z minusów to chyba tylko to, że jedna zagadka nam się zacięła, przez co Mistrzyni Gry musiała wejść do pokoju, by ją zresetować. Overall - polecam! #ERwalentynki

Zagadki w zdecydowanej większości mechaniczne, bardzo oryginalne i ciekawe. Nazwy użyte w pokoju chyba zaczerpnięte z super gry na telefon Space Team (polecam!). Byliśmy we dwójkę, wyszliśmy w przyzwoitym czasie bez podpowiedzi, ale myślę że z dodatkową osobą lub dwiema byłoby łatwiej, ze względu na niektóre zagadki. Wszystko zagrało, nie ma się do czego przyczepić. Jesteśmy tylko przyzwyczajeni do kontaktu na "ty" z pracownikami ER, nie jesteśmy żadnym "państwem". Na szczęście koleżanka, która nas wprowadzała wyluzowała się i już zmniejszyła ten dystans jak złapaliśmy wspólny Woodstockowy temat ;D

Wystrój samego ER ciekawy, klimatyczny. Sam pokój genialny - na ta chwilę chyba na drugim miejscu w mojej topce. Całość miała ręce i nogi, a etapy pokoju są skonstruowane tak, że naprawdę można poczuć się jak w teatrze. Takie małe smaczki, ale jakie fajne (np. kupno biletu, skasowanie go w kasie). Zagadki takie, że trzeba było ruszyć głową, ale ani za trudne, ani za łatwe. Zacięliśmy się tylko na jednej, z perspektywy czasu była raczej z tych łatwiejszych. Efekty po wykonaniu różnych akcji świetne! No naprawdę nie mam się do czego przyczepić. Polecam z czystym sercem!

Pierwszą zagadką okazało się w ogóle znalezienie ER. Gdzieś za budynkami, od tyłu, ale po chwili krążenia w końcu udało się. A przynajmniej tak myśleliśmy, bo po wejściu nienajmłodszy pan poprowadził nas do budynku obok. Był to chyba właściciel (a przynajmniej tak sobie dumam) i pierwszy raz w całym moim escape roomowym doświadczeniu spotkałem się ze zwracaniem się do nas per "państwo". No nie wiem czy tak po prostu się przyzwyczailiśmy czy po prostu w Poznaniu tak macie, ale zrobiło się trochę sztywno i stworzyło dystans.
Poszliśmy do odpowiedniego budynku, a po chwili walki z domofonem dostaliśmy się do środka, gdzie przywitał nas mistrz gry. Znowu per "państwo", więc dystans znowu stworzony, a atmosfera dość oficjalna.
Sam pokój nie ma prawie nic wspólnego z alchemią - bardziej nazwałbym go żywiołami albo astronomią. Z perspektywy czasu mogę też stwierdzić, że gdyby weszło tam 6 osób, czyli tyle ile najwięcej może wejść do tego pokoju przez organizatora, to byłoby to zdecydowanie za ciasno. Ba! Nie byłoby jak się ruszyć. Serio! We dwójkę było idealnie, już w trójkę mogłoby być ciasnawo, więcej osób to już nie byłby fun, ale jak kto lubi. Zagadki raczej proste, ale nie jakieś turbo łatwe. Historia pokoju taka, że nie porwała nas za bardzo i nie wczuliśmy się w nią. Zabawa fajna, bo to jednak escape room.

Pokój prawie całkowicie liniowy, z kilkoma ciekawymi zagadkami na spostrzegawczość i ruszenie mózgownicą. Jestem totalnym fanem ostatniej zagadki! Nie wiem skąd na LockMe początkujący poziom trudności, bo pokój wcale łatwy nie był (nawet mistrzyni gry przyznała, że ekipa sama się dziwi i wg ich opinii ten pokój jest jednym z dwóch trudniejszych w lublińskim ER). Swoją drogą podziękowania dla bardzo miłej Pani z obsługi, która wpuściła nas jeszcze chwilę po 22 i nie wyrzuciła o 23, tylko jeszcze przedłużyła chwilę czas gry (tym razem daliśmy ciała [*]), a mogła przecież zamknąć lokal i iść do domu.

Większość zagadek w pokoju dostępnych już od samego wejścia. Właściwie wszystkie dość łatwe, ale każda przemyślana i bardzo przyjemna do rozwiązania. Pomysł z zagadką na wąchanie - genialny! Jedną rzecz tylko bym poprawił, po wyjściu przekazałem feedback obsłudze. Podsumowując - bawiłem się świetnie i z czystym sumieniem polecam pokój!

Ogólne wrażenie po Narni całkiem spoko. Wystrój nienajgorzej trzymał się historii jaką znamy z magicznego świata. Ale żeby nie było, że wszystko było super, to pozwólcie, że trochę ponarzekam:
- jestem prawie pewny, że jedna zagadka nie otworzyła nam się wtedy kiedy powinna (jedyna, którą dało się ominąć)
- elementy, które nie brały udziału w zabawie oznaczone wielkim X z czarnej taśmy - można było to zaznaczyć w jakiś ciekawszy sposób, jeśli już w ogóle trzeba było
- straciliśmy jakieś 30 min na jednej zagadce, tylko dlatego, że element, który trzeba było gdzieś wsadzić, wsadziliśmy za słabo/krzywo - no kurcze, zawsze jest powtarzane, że w ER nic na siłę, więc siłą tego nie wsadzałem
- spory minus za brak izolacji pomiędzy pokojami - bardzo wybija z rytmu, gdy słyszy się grające inne grupy
- pani, która wprowadzała nas do pokoju była jakby myślami lekko w innym świecie, zamyślona, zmęczona... no sam nie wiem, ale zarówno wprowadzenie, jak i wyprowadzenie z pokoju było takie mało zachęcające. Więcej entuzjazmu!

Czy pokój mi się podobał? Tak. Czy poleciłbym go znajomym? Tak.