Czarny Ł.

"Pamiętam jak dziś, co noc dziadek się wymykał i całe noce spędzał w szopie. Teraz gdy dziadków już nie ma może uda mi się dowiedzieć co on tam robił? Mam klucze i zabieram ze sobą kamerę. Dowiem się wszystkiego i jeśli będzie warto sprawa ujrzy światło dzienne. Idzie ze mną kilku znajomych, co prawa szopa nie jest wielka ale co kilka głów to nie jedna. Jesteśmy w środku. Cóż... nic specjalnego... Sterta narzędzi i innych gratów... Ile tu szczurów! Zaraz. Kto wchodził ostatni? Kto zamknął drzwi?!"

Jeden z najbardziej zaskakujących pokoi które miałem okazję odwiedzić! Fabuła ciągnie się płynnie i rozpędza się z każdym momentem gry. Zagadki nie należały do najłatwiejszych ale i nie były mega proste. Były w sam raz. trochę tego trochę tamtego. Zdecydowanie system podpowiedzi którego nie da się zapomnieć i którego nie znajdziecie nigdzie indziej!

"I znów utknąłem w lesie... Po co dałem się na to wszystko namówić... Było trzeba sobie sypać okruszki po drodze, przynajmniej wiedziałbym którędy wrócić... Ale byłem głodny... w sumie to nadal jestem i przez moment mi się wydawało, że widzę chatkę z piernika! Zaraz... A co to się tam tak świeci? Hej! Hej wszyscy! Spójrzcie tam! jesteśmy uratowani!"

Pokój bardzo ciekawie zbudowany, jest co myśleć i jest co robić. Pomysły na zagadki bardzo interesujące i logiczne. Ciekawie poprowadzona fabuła. Warto dopisać do listy pokoi które chce się odwiedzić :)

"Chodź na grzyby mówili... Będzie fajnie mówili... Nie lubię grzybów i łażenia bez celu. I co? i się zgubiliśmy w tym durnym lesie. Kręcimy się w kółko, Krystynie wciąż wydaje się, że słyszy jakiś śmiech, a do tego młoda papla coś o piernikach z głodu... Zaraz sam zwariuje... Ach gdybym znalazł tu jeszcze jakiś motor i mógł nim odjechać..."

Pokój bardzo klimatyczny i przemyślany, muszę przyznać że nawet tu natknąłem się na elementy które mnie zaskoczyły :) także tego... zabierajcie dzieciaki lub znajomych i wpadajcie bo warto ;)

"Jak oni śmieli?! Wyrzucić mnie z Olimpu?! Mnie,Sanguinosa, boga morderstw i opiekuna przestępców? Nie mieli prawa! To Hades pierwszy podniósł na mnie rękę! A Hefajstos... Cóż... To był wypadek. Może bywam wybuchowy ale nie oddam przecież racji komuś kto jej nie ma. A Neutera? Bogini kobiecego piękna i opiekunka wszystkich kobiet? Przecież tylko stanęła w mojej obronie... A ta banda obiboków i pijaczyn po prostu nas wyrzuciła. Wymyślili sobie że jak zdamy jakiś ich test to będziemy mogli wrócić. Mam swoją dumę i normalnie nigdy bym się na to nie zgodził, jednakże Neutera po siedmiu dniach i siedmiu nocach przekonała mnie żebyśmy jednak to zrobili... żebyśmy mogli wrócić. Powiem szczerze, dla boga ich wyzwania to pryszcz... Jednak dla śmiertelnika nigdy nie będzie to wykonalne. W końcu wróciliśmy tam gdzie nasze miejsce..."

Pokój bardzo klimatyczny, zagadki spójne choć czasem mylące. Bardzo przydaje się w tym pokoju umiejętność współpracy między członkami ekipy. My byliśmy we dwoje i z pomocą Mistrza Gry pokonaliśmy bogów Olimpu ;) Moim zdaniem warto tu zajrzeć więc powodzenia kolejnym śmiałkom :)

Środek nocy, niespodziewane wezwanie ze sztabu głównego. Stawiłem się tak szybko jak mogłem. Sytuacja nie była ciekawa. Odebrano sygnał alarmowy z jednej z placówek badawczych na odległej planecie, niestety nie udało się nawiązać sygnału zwrotnego. Sztab postanowił sformować na szybko oddział rozpoznawczo- ratunkowy, któremu miałem dowodzić, a w skład którego weszli marines z wieloletnim doświadczeniem w misjach galaktycznych, kierownik działu technicznego w sztabie głównym oraz najlepszy medyk, którego udało się ściągnąć. Wyruszyliśmy bezzwłocznie. Odtransportowano nas na docelową planetę, a nasza kapsuła zabrała nas do samej śluzy w bazie. Jak miało się za chwilę okazać, wejście do środka było najmniejszym z naszych problemów. Wnętrze wyglądało jakby grasowała tu zgraja najgorszych międzygalaktycznych szubrawców, a i to byłoby po stokroć lepsze niż to co spotkaliśmy. Buzowały z nas skrajne emocje przy czym strach i panika brały górę. Zespół choć sklecony w kilka minut okazał się jednak bardzo zgraną drużyną i tylko dzięki współpracy udało nam się zrealizować powierzone nam zadania (oczywiście biorąc pod uwagę stan sytuacji zastany na miejscu uległy one nieco modyfikacji).

Dostałem pilną wiadomość z Ministerstwa Magi. Arcymag pokrótce poinformował mnie, że w cieniu zaczarowanego lasu czai się niebezpieczeństwo, a stworzenia nieznane szerzej zwykłym śmiertelnikom są zagrożone. Niezwłocznie zawiadomiłem swoich przyjaciół a kiedy nasza czwórka była w komplecie wyruszyliśmy na rozmowę do samego arcymaga. Ja, czarownica i dwoje naszych uczniów wysłuchaliśmy dokładnego sprawozdania ostatnich wydarzeń. Czasu było niewiele, a do zrobienia dużo. Zostaliśmy przeniesieni nieopodal docelowego miejsca i już tam czekały na nas pierwsze niebezpieczeństwa. Daliśmy radę przedrzeć się, niestety nie udało nam się powstrzymać czarodzieja. Jego zagadki okazały się ponad nasze zdolności jednak od wykonania zadania dzieliło nas naprawdę niewiele. Wierzcie mi, dzikie magiczne stworzenia, napięty klimat i gra z uczuciami to nie dziecinne igraszki! Strzeżcie się, powiadam wam! Ale póki nosicie w sercach nadzieję pokonacie każdą przeszkodę!

Pokój bardzo fajny, exodus jak zawsze trzyma poziom. Zagadki dopasowane do dzieci. Byłem sam z córką, że wszystkim poradziła sobie praktycznie sama. Gorąco polecam grupie dzieci jak i rodzicom z pociechami ☺

Z dziennika mieszkańca schronu 110: "Nie wiemy ile czasu minęło odkąd nas tu zamknięto, na pewno miesiące, może nawet lata. Zapasy kończą się, a ostatnie części zapasowe do aparatury podtrzymującej życie wewnątrz krypty zużyliśmy jakiś tydzień temu. Umieramy tutaj. Z grupy kilkudziesięciu osób którym udało się na czas dotrzeć do punktu ostatniego ratunku zostało nas tylko troje: ja i dwie kobiety. Mimo wszystko nie pociągniemy tutaj... [...]
Zdecydowaliśmy opuścić kryptę w poszukiwaniu bezpiecznego schronienia, jeśli i tak mamy umrzeć to co nam szkodzi spróbować? Pozbieraliśmy sprzęt i resztki zapasów, powinno wystarczyć na kilka dni... [...] To niesamowite! Nadal w to nie wierzę ale udało nam się odnaleźć Szeol! Kiedy to piszę stawiamy właśnie pierwsze kroki w korytarzu wiodącym do środka. A więc to prawda, on istnieje! Zaraz, coś jest nie tak... To gaz usypiający! [...]
Nie wiem co się wtedy stało ale znaleźliśmy się w środku. Szeol znacząco różnił się od wszystkiego co widzieliśmy wcześniej. To był chyba jakiś test. Musieliśmy wytężyć nasze zmęczone i przestraszone mózgi by dostać się do schronu właściwego, mnóstwo zagadek i łamigłówek, napromieniowane przedmioty i mnóstwo innych dziwacznych rzeczy... Rzeczy i nie tylko... Momentami miałem wrażenie że to sen, jakiś film albo gra komputerowa... Wszystko wydaje się takie nierzeczywiste... Czuliśmy jakby ktoś spoglądał zza ściany na każdy nasz krok i odmierzał czas... [...]
Koniec końców udało nam się! Jesteśmy bezpieczni. Jeśli ktokolwiek znajdzie tą wiadomość... Jeśli ktoś to czyta... Szeol istnieje! Zbierzcie zapasy i przybywajcie najszybciej jak to możliwe, czekamy na was!"

Rok 2020, Polska. Tajna organizacja rządowa wysyła mnie wraz z jedną z agentek do zadań niewykonalnych w podróż w czasie. Z akt wynika że lądujemy bezpośrednio w gabinecie Adolfa H. Zadanie: znaleźć i uzbroić ładunek wybuchowy i zapobiec tragicznym skutkom II Wojny Światowej poprzez wyłączenie głównego elementu jakim jest Führer we własnej osobie. Przebieg misji: transmisja w czasie bez żadnych problemów, rozlokowanie według współrzędnych, obiekt gabinet. Część pierwsza pomyślna. Faza druga znalezienie i uzbrojenie ładunku: gabinet z pozoru zwyczajny jednak okazuje się pełen pułapek i zamków do otwarcia. Elementy ładunku rozsiane są po całym pomieszczeniu, jednak doświadczenie i spryt pozwalają otworzyć nam wszystkie zamki i mechanizmy. Nie było tak łatwo jak zakładaliśmy, ale udało nam się wykonać misję zanim ktokolwiek zdążył wykryć naszą obecność. Nie obyło się bez drobnego wsparcia z bazy jednak cel został osiągnięty z wielką przyjemnością. Misja wykonana! Koniec raportu.

Pokój bardzo klimatyczny i zagadkowy. Mistrz gry również bardzo dobrze oddaje jego klimat. Jest co robić i trzeba wiedzieć na czym się skupić. Na pewno godny polecenia i byle tak dalej.