Włóczykij

Mój dziadek był archeologiem, który fascynował się historią starożytnego Egiptu. Całe życie chciał odkryć tajemniczą świątynię, dlatego po jego śmierci nie mogłam zaprzepaścić jego dorobku. Dzięki pewnej informacji nagranej na starym dyktafonie wiedziałam, gdzie należy szukać, aby odnaleźć świątynię i spróbować odkryć tajemnicę Władcy Nilu. Dziadek marzył o tym przez prawie 70 lat, więc teraz ja to zrobię. Dla niego.

Wchodząc do pokoju teleportujemy się do Egiptu. Wystrój rewelacyjny, na 60 minut zapominamy o prawdziwym świecie. Scenografia pięknie dopracowana, każdy rekwizyt przemyślany i dopasowany do całości- jest czym nacieszyć oczy :).

Z klimatem świetnie współgrają zagadki. Znajdujące się tam mechanizmy są wkomponowane w otoczenie. Zadania tradycyjne, ale także (a w sumie przede wszystkim) elektroniczne. Wszystko spójne, logiczne i połączone w jedną całość. Rozwiązania bardzo oryginalne, niektóre niespotykane.

Byliśmy w piątke i czuliśmy się jednak trochę zagubieni w tym miejscu (pewnie dlatego, że robiliśmy zadania jednocześnie w parach/trójkach i trochę się zamotaliśmy nie do końca wiedząc, które zadanie co otworzyło, a tym samym, kto rozwiązał daną zagadkę).

Fajnie, że Mistrzyni Gry miała czas, by po zabawie z nami porozmawiać na temat pokoju i poszczególnych zagadek, odpowiedzieć na każde pytanie (no tak, często jesteśmy ciekawscy i chcemy wszystko wiedzieć co, gdzie, jak i kiedy ;)).

Ogólnie Egipt, piramidy, starożytność, to nie moje klimaty, ale na pewno warto poznać Tajemnicę Władcy Nilu! My bawiliśmy się tutaj bardzo dobrze, dlatego ode mnie leci mocna ósemka.

...a raczej w skarbcu! :)

Miłe przywitanie, krótkie przypomnienie zasad, wprowadzenie fabularne i ruszamy!

Mimo, że wystrój pokoju jest minimalistyczny, a pomieszczenie wydaje się być wręcz puste, to kryje w sobie wiele fajnych zagadek. Elektronika, kłódki, szyfry, zadania manualne- każdy na pewno znajdzie tutaj coś dla siebie. Poziom trudności jest zróżnicowany, więc gra przebiega płynnie i dynamicznie.

Super kontakt z obsługą- sympatyczna, kontaktowa dziewczyna, ciekawa naszych wrażeń i opinii.

Znowu nas zamknęli. Kiedy, gdzie i jak to się stało nie mamy pojęcia. Zdążyliśmy tylko zauważyć (ba, trudno było tego nie zauważyć!), że codziennie, gdy tylko zapada zmrok, odwiedza nas nieproszony gość, który zabija kilkoro z nas. Nie mogliśmy dłużej czekać na ratunek. Jeżeli nie uwolnimy się z tej pułapki, dzisiejszej nocy już nie przeżyjemy... Za 60 minut na niebie pojawi się księżyc, a wraz z nim... Nie, nie! Za 60 minut na pewno nas tutaj nie będzie i tego się trzymajmy!

Klimat jest fajny, muzyka jeszcze bardziej go podkreśla, a rekwizyty dodają uroku temu miejscu. Każdy element gra, nie ma zbędnych przeszkadzajek.

W kwestii zagadek nie można powiedzieć, że jest monotonnie, bo ich różnorodność jest naprawdę duża. Klasyczne kłódki przeplatają się z elektroniką oraz zadaniami manualnymi. Aby nie paść ofiarą krwiopijcy trzeba również logicznie myśleć, być spostrzegawczym, pomysłowym oraz współpracować.

Właściciel ponownie spisał się na piątkę z plusem, świetnie nam mistrzując i angażując się w naszą grę. A po grze mogliśmy jeszcze spędzić trochę czasu w pokoju i omówić niektóre zagadki oraz inne szczegóły związane z roomem.

Długo się zastanawiałam ile gwiazdek zostawić dla roomu "Uwięzieni w ciemności", ponieważ "ten pokój był dobry", jednak z tym, że "wszystko działało jak należy" do końca się nie mogę zgodzić. Jedna zagadka była rozwiązana, a właściwie zapomniano o jej ukryciu. Każdemu może się to zdarzyć, więc nie mamy tego za złe, tym bardziej kiedy zwalamy człowieka z łóżka o nieludzko wczesnej porze w niedzielę ;) (jeszcze raz ogromnie dziękujemy za taką możliwość). Niestety pewne zadanie, a właściwie jego element nie łączył się w logiczną całość, a nawet powiedziałabym, że wprowadzał w błąd (myślę, że będzie to niedługo poprawione, albo nawet już jest, bo bez strzelania jednej cyfry nie dało się otworzyć kłódki). Poza tym minusem, który zabrał nam sporo czasu i energii pod koniec gry, w pokoju bawiliśmy się naprawdę dobrze, więc mimo wszystko zostawiam siódemkę i przechodzę teraz do zalet, bo ich jest znacznie więcej :).

Nieoklepane wprowadzenie pozwala już od początku wkręcić się w historię. Tylko czy my aby na pewno chcemy się tutaj dalej "bawić"? Za późno. Daliśmy się uwięzić w totalnej ciemności.

Scenografia surowa, ale jak najbardziej odpowiadająca kryjówce psychopaty. Klimat jest ciężki i mroczny, a oświetlenie (a raczej jego brak) podkręca atmosferę. Są momenty, kiedy- szczególnie tym mniej odważnym, do których my (niestety) nie należymy- ciśnienie może skoczyć do góry :p

Zagadki zróżnicowane, pasują do miejsca i tematyki. Jest coś na spostrzegawczość oraz współpracę, trochę kłódek, trochę elektroniki, a także zadania manualne.

W końcu mieliśmy również okazję poznać fantastycznego Właściciela Fabryki Czasu- świetny i rozgadany z niego gość!

"W cieniu piramid" odwiedziłam drugi raz- rok temu byłam w Warszawie, teraz zawitałam do bydgoskiego Wyjścia Awaryjnego. Jeżeli chodzi o sam pokój, to nic nowego nie wymyślę, więc mogę skopiować swoje słowa z poprzedniej opinii ;)

Już od wprowadzenia mogliśmy się zatopić w fabułę i poczuć jak prawdziwi naukowcy. Zamykamy na chwilę oczy, a kiedy je otwieramy... przenosimy się w czasie i przestrzeni!

Wystrój perfekcyjny: każda ściana, każdy metr kwadratowy (a jest ich tutaj trochę), każdy element, nawet najdrobniejszy rekwizyt jest idealnie dobrany do scenografii. W pokoju nie ma prawie nic, co mogłoby sugerować, że jest się w ER- żadnych kabli, żółto-czarnych taśm, naklejek z napisem "stop", nic, a nic! Do tego efekty świetlne i dźwiękowe po prostu powalają.

Kolejna rzecz sprawiająca, że pokój jest naprawdę fantastyczny to zagadki. Powiedziałabym nawet, że można tutaj znaleźć cały przegląd escape'owych łamigłówek, ale żeby nie spojlerować już więcej o nich nie napiszę. Wspomnę tylko, że ta różnorodność sprawiła, że naprawdę nieźle wkręciliśmy się w fabułę, a godzina minęła zdecydowanie za szybko.

Jedna zagadka niestety nie działała, ale gdyby nie fakt, że już wcześniej ją widziałam, to może nawet bym się nie zorientowała, że coś nie jest tak jak być powinno.

W przeciwieństwie do warszawskiej firmy- tutaj dziewczyna z obsługi nie szczędziła nam czasu na rozmowę i opowiadanie o zagadkach, od razu dało się wyczuć w jej osobie optymizm oraz pełen profesjonalizm w tym, co robi.

To był zwykły sobotni wieczór. Stacja metra 'Plac Teatralny'. Jest młode małżeństwo z dwójką dzieci, które są bardzo głośno i biegają po peronie (a biedna mama nie wie jak się zachować, czując karcące spojrzenie starszej pani). Na ławeczce siedzi siwy pan z nosem w gazecie. Z boku grupka młodzieży sypie ciągle niecenzuralnymi słowami. Kobieta z trzema siatkami, w których ledwo mieszczą się zakupy pędzi do domu, by zdążyć z kolacją przed powrotem męża z pracy. Paczka przyjaciół targa duże bagaże i zapewne wybiera się na jakiś wspólny wakacyjny wyjazd. Wszędzie mnóstwo ludzi. Każdy gdzieś biegnie, bo śpieszy się do swoich codziennych obowiązków. Dzień jak co dzień- po prostu. Ale nagle... słychać strzały. Potem wybuchy. Krzyki. Płacz. Głucha cisza... I znów kolejne strzały... Świat się na chwilę zatrzymał. Służby specjalne niestety nie potrafiły zapobiec tej tragedii...

Wtedy do akcji wkraczamy my- najlepsi, znani na całym świecie z profesjonalizmu, perfekcjonizmu i natychmiastowego działania antyterroryści. Z terrorystami się nie negocjuje, tutaj trzeba działać szybko, stanowczo i przede wszystkim skutecznie. Ale wystarczy jeden niewłaściwy ruch i cała Bydgoszcz oraz wszyscy jej mieszkańcy mogą wylecieć w powietrze... Rozpoczynamy nierówną walkę o życie, nie tylko swoje. Losy całego miasteczka są w naszych rękach.

Po przekroczeniu progu przenosimy się faktycznie do kanałów, a następnie na prawdziwą stacje metra! To niesamowite jak WA odzwierciedliło to miejsce. Gdybym nie weszła przez drzwi, a po prostu obudziła się tam kiedyś po imprezie to byłabym pewna, że nie dotarłam do domu tylko utknęłam na peronie. A to chyba mówi samo za siebie. Scenografia po prostu zachwyca i ciężko czasem skupić się na zagadkach, bo oczy nie mogą się napatrzeć na te wszystkie idealne i niesamowite szczegóły wystroju. Do tego muzyka, dźwięki, gra świateł, efekty specjalne- jest booombooowooo! Klimat niczym z filmów sensacyjnych!

Zagadki są wpisane w fabułę i świetnie pasują do całości scenariusza. Jest ich sporo, ale trudność określam jako średnią. Rozwiązania niecodzienne i zaskakujące.

MG ciągle nas obserwował i wykazał się dużym zaangażowaniem w naszą grę. Mimo, że podczas zabawy nie potrzebowaliśmy jego pomocy, to fajnie było później porozmawiać o tym, co i jak robiliśmy.

Ekipa WA znów odwaliła kawał fantastycznej roboty. Podsumowując: Metro to wybuchowa mieszanka wszystkiego, co najlepsze! Strach pomyśleć, jak będzie wyglądał ich kolejny pokój.

Ps. Zazdroszczę tym, którzy przejażdżkę mają dopiero przed sobą- z tego metra nie chce się wysiadać! :)

Tajemnicza przesyłka. Ale od kogo? Co jest w środku? Bilety. Do cyrku?! Jedziemy! Ale niespodzianka! Bo kto nie lubi żartów klauna z czerwonym nosem i kolorowej, wesołej zabawy pełnej dziecięcych marzeń? Podekscytowani wchodzimy do środka, a światła reflektorów... padają na nas! Tego się nie spodziewaliśmy, ale... stajemy się główną atrakcją spektakularnego występu!

Room niesamowicie klimatyczny, utrzymany w cyrkowej, choć nieco mrocznej atmosferze. Nie spotkamy tu żadnego elementu scenografii, który mógłby w jakikolwiek sposób odbiegać od tematyki. Wszystko przemyślane i dopracowane. Ścieżka dźwiękowa, światła- no po prostu bajka! A raczej cyrk... ;)

Pokój opowiada historię. Wraz z odkrywaniem kolejnych zagadek rozwija się także fabuła. Zagadki- czasem łatwiejsze, czasem trudniejsze- sprawiają mnóstwo frajdy. Rozwiązania są niecodzienne, potrafią zaskoczyć, rozbawić, a niekiedy przestraszyć. Ten room jest żywy i pełen emocji!

Obsługa jak najbardziej na plus- uśmiechnięta i profesjonalna, choć zabrakło mi trochę większego entuzjazmu i zaangażowania (może to kwestia dnia, może osobowości prowadzącego)- w każdym bądź razie nie można nic zarzucić.

Podsumowując: Freakshow był fenomenalnym zakończeniem naszej wizyty w Break The Brain, taką wisienką ("truskawką" :D) na torcie! Szczerze polecam!

Było słoneczne, sobotnie popołudnie. Z grupką znajomych odwiedziliśmy od rana kilka ER, a potem postanowiliśmy wrócić na kwatery, trochę się ogarnąć i wybrać na jakąś imprezkę na mieście. Jednak przechodząc obok starego budynku usłyszeliśmy dziwne krzyki. Później nastąpiła cisza... I znów te przeraźliwe wrzaski. Ewidentnie ktoś potrzebował pomocy. Bez zastanowienia ruszyliśmy w stronę drzwi.

Ale...ale... Gdzie jest reszta?
No i znów wpakowaliśmy się w niemałe tarapaty... Nie wszystko jest takie jakim wydaje się być. Czy wyjdziemy z tego cało? To zależy. Od sytuacji. Od okoliczności. Od wytrzymałości psychicznej. Tak naprawdę nigdy nie można być niczego pewnym...

Duża, na pozór pusta, a w rzeczywistości świetnie zagospodarowana przestrzeń jest ogromną zaletą roomu. Wystrój surowy, zimny, minimalistyczny w połączeniu z dźwiękami, światłami i innymi efektami specjalnymi tworzy niebanalny klimat. Czuć niepokój, a momentami dreszczyk grozy. Pokój działa na niektóre zmysły po prostu obłędnie! ;)

Room spójny i logiczny, wręcz płynie się przez grę. Bardzo podobało mi się to, że wymagał dużo współpracy, szczególnie na pierwszym etapie zabawy. Zagadki pomysłowe i nieszablonowe.

Bardzo dobry kontakt z obsługą.

Na początku muszę przyznać, że tematyka mitologiczna jest oryginalna i rzadko spotykana, ale zbytnio do mnie nie przemawia, dlatego mam nadzieję, że opinia nie będzie przez to surowsza.

Klimat Olimpu jest dobrze oddany. Większość dekoracji i elementów wystroju utrzymana w tematyce związanej ze starożytnymi bogami. Czegoś mi jednak zdecydowanie zabrakło, by móc mocniej odczuć tę atmosferę. Również fabuła mogłaby być bardziej rozbudowana i przewijać się częściej w czasie gry.

Pokój jest przyjemny i grywalny. Twórcy ukryli tu wiele logicznych zagadek, kłódek, elektroniki oraz trochę zadań manualnych. Łamigłówki są (w większości, ale nie wszystkie) proste, jednak niebanalne i wciągające.

Na obsługę nie możemy narzekać. Dobrze spełniała swoją rolę zaczynając od przywitania, poprzez przypomnienie zasad i wprowadzenie, a kończąc na rozmowie po grze.

A czy Tobie uda się odnaleźć artefakt i ocalić ludzkość? ;)

Odwiedzając Break The Brain postanowiliśmy od razu rzucić się na głęboką wodę wybierając jako pierwsze pokój "W odległej galaktyce".

Widać, że room jest już trochę na rynku, jednak Właściciele dbają, by wszystko działało w nim jak należy. Wystrój przygotowany z dbałością o detale (myślę, że kilka lat temu zrobiłby na mnie ogromne wrażenie). Fani Gwiezdnych Wojen zapewne świetnie odnajdą się w tym miejscu oraz docenią pewne smaczki. Światła i dźwięki dodatkowo potęgują doznania :D

Zagadki są nieszablonowe, spójne i logiczne, ale czasem trzeba się trochę nakombinować, by naprawić statek i uciec z sideł Boba. Poziom określam na średnio- trudny, w zależności od ilości graczy, bo pracy jest naprawdę sporo. Ale pokój jest nieliniowy, więc warto się podzielić i robić kilka rzeczy równolegle.

Niestety straciliśmy kilkanaście minut przy jednym zadaniu, pod koniec trochę się już irytując, że nie potrafimy sobie poradzić z prostą matematyką albo zagadka jest nielogiczna, a okazało się, że po prostu istotny element danej zagadki był odklejony (za to jedna gwiazdka mniej w ocenie ogólnej, bo frustracja zaburzyła nam dalszy odbiór pokoju). Ale poza tym drobnym mankamentem zagadki są naprawdę mocną stroną galaktyki.

Obsługa przyjazna, uśmiechnięta i pomocna.