Gruchacze

Duch Wojownika był świeżynką w topce polskich escape roomów. Z jednej strony się zgadzamy, z drugiej... wręcz przeciwnie. Ale już spieszymy z wytłumaczeniem.

Zacznijmy od plusów! Poziom zaawansowanie technologicznego to naprawdę polska topka. Niektóre elementy, efekty specjalne naprawdę robią wrażenie, znajdzie się tutaj wiele innowacyjnych elementów, fajnie pasujących do klimatu. Udźwiękowienie również fajnie buduje napięcie, szczególnie w późniejszych etapach rozgrywki. Lokalizacja miejsca została fajnie wpleciona w opis, podjeżdżając pod escape room, nie wszedłszy jeszcze do środka, już mieliśmy takie: "oh, dobry początek".

Przejdźmy jednak do minusów.
Wykorzystanie lokalizacji ma swoje dwie strony medalu. Ta zła zaczyna się po przekroczeniu progu. Myśleliśmy, że gra rozpocznie się już od samego początku, że fabuła i świat uderzą nas w twarz... jednak trafiliśmy na poczekalnie, gdzie musieliśmy czekać jeszcze dłuższą chwilę, bo grupie będącej przed nami trochę się przedłużyło. Musieliśmy też uważać, by wychodząca grupa nie zdradziła nam żadnego szczegółu z rozgrywki, co już na początku wybiło nas z klimatu. Późniejsze tradycyjne tłumaczenie mechanik też nie pomogło - dobrze wiemy, że firma ma pokoje, które fajnie potrafią zrobić wprowadzenie nie tylko fabularne, ale i techniczne - wielka szkoda, że w tym scenariuszu tego zabrakło.

Jeśli chodzi o same zagadki, w większości były one ciekawe, na wysokim poziomie - też jeśli chodzi o poziom. Niestety mamy wrażenie, że niektóre, szczególnie pewna w pierwszym etapie, gdzie oświetlenie nie należy do sprzyjających takim zagadkom, została stworzona po to by sztucznie zatrzymać graczy na dłuższy czas. Rozumiemy też, że niektóre elementy były specjalnie postarzane żeby był klimacik, ale gdy wcześniej było nam powiedziane, żeby nie robić niczego na siłę, to gracze w większości biorą to do serca - a późniejsze tłumaczenie, że element nie jest zużyty, tylko specjalnie się zacina nie jest zbyt fajne - po co w takim razie mówić żeby nie ciągnąć?

Jeśli chodzi o fabułę, to jest ona faktycznie niezwykle ciekawa i wciągająca, ale naszym zdaniem jest tego za dużo, jak na tak krótki czas gry. Nawet jeśli się wczuwamy, to ilość informacji i tempo ich podawania momentami po prostu męczy.

Na zakończenie jeszcze kilka słów dotyczących pewnego mechanizmu, który miał w znacznym stopniu budować imersję. Niestety, trafiliśmy chyba po prostu źle, bo interakcje próbowały nakierować nas na jedynie jedno myślenie, na wcielenie się tylko w scenariuszowe role. Gdy tylko próbowaliśmy dać coś od siebie, zagrać coś po swojemu, tak żebyśmy czuliśmy się dobrze i łatwiej było prowadzić interakcje, byliśmy stawiani do pionu i musieliśmy grać i odpowiadać według klucza. A teksty typu: "jak Ci się nie podoba to wiesz gdzie są drzwi" może i pasowały do pewnej postaci, to przy stopniu pewnego zdenerwowania graczy próbujących coś ugrać, ale nie mogących się wczuć po swojemu, sprawia, że faktycznie myśli się o tylko o wyjściu.

Może to nie był nasz dzień, nasza godzina. Ale niestety, pomimo wielu plusów, trochę zawiedliśmy się na tym pokoju. Może kiedyś damy mu drugą szansę. Bo potencjał ma ogromny.

Nasza zajawka horrorowa nie ma końca więc gdy tylko zobaczyliśmy, że na polskim rynku er'ów pojawił się nowy horror, od razu postanowiliśmy wybrać się właśnie tam!

Tematyka jak i wstęp do samego pokoju to kompletny sztos. Podjarani wkroczyliśmy do watykańskich podziemii i wtedy... rozpoczęło się stopniowe rozczarowanie. Po pierwsze, rozumiemy motyw surowego klimatu, ale ilość widocznych niedociągnięć i elementów połączonych za pomoca zszywacza widocznych gołym okiem nas poraziła. Naszym zdaniem scenografia rodem z początków er'ów w Polsce - niestety, przy obecnej kondycji rynku, takie coś wychodzi bardzo słabo. Dodatkowo w pokoju znjadziemy kilka elementów, które w znacznym stopniu wybijają z klimatu, między innymi system informowania o pozostałym czasie.

Do samych zagadek nie mamy co sie przyczepić. Poziom trudności został wyważony dosyć dobrze, zważając na klimat grozy panujący w pokoju. Niestety i on nie został przez nas przyjęty najlepiej, szczególnie w momencie, kiedy 'straszne elementy' zostały wymierzone głównie w strone dziewczyn, które boją się z nas najmniej ;)

Nie wiemy, może to nasza odporność na strach, ale uważamy, że Tajemnice Watykanu nie korzystają ze swojego ogromnego potencjału. A szkoda.