American School Story

Nie jest tajemnicą, że ten pokój to jedna wielka interakcja - to sprawia, że mamy do czynienia bardziej z pewnego rodzaju eventem niż z typowym escape roomem. Foxy wyszły poza ustandaryzowane ramy pokoi zagadek w celu wykreowania własnej wizji i to czyni ten scenariusz wyjątkowym.

Pokój można opisać jako “kontrolowany chaos”. Zazwyczaj jest tak, że gracz odkrywa po kawałku fabułę - tutaj fabuła odkrywa gracza, dopasowuje się do niego i sprawia, że to on ją również tworzy. Scenariusz jest, ale tak jakby go nie ma - i to jest super.

90 minut na zabawę w tym pokoju jest w sam raz - to pokój, w którym przyda się każda dodatkowa para rąk. Zdecydowanie polecamy wybranie się tutaj w większym gronie. Dwuosobowe, doświadczone grupy również mogą sobie poradzić, jednak będa musiały liczyć się z szybkim tempem rozgrywki, a tutaj warto ponapawać się samą grą.

Jeżeli możemy coś doradzić: nie idźcie do pokoju mając jako cel pobicie rekordu. Po prostu cieszcie się tym pokojem!

Wizyta w "American School Story" była naprawdę niezapomniana! Od samego początku można poczuć ten niepokój, który towarzyszył nam w dzieciństwie, gdy zasiadaliśmy w szkolnej ławce- szczególnie z takim nauczycielem! Gra aktorska naszej Mistrzyni Gry zasługiwała na medal- to w głównej mierze dzięki niej ten pokój tak nam się spodobał. Sam pomysł na pokój jest bardzo interesujący, dało się odczuć ten klimat dobrze zrobionego thrilleru. Możliwości, jakie mają mistrzowie gry są naprawdę imponujące. Zagadek było całkiem sporo, były momentami wymagające- sama atmosfera w pokoju i niepewność też nie ułatwiała. Pokój ten jest to idealna opcja dla osób chcących poczuć dreszczyk emocji i niepewności.

Ktoś może powiedzieć, że nie najnowszy, ktoś może powiedzieć, że kłódki, ale to nie ma znaczenia bo jeśli chodzi o poziom fanu jeszcze nigdy nie bawiliśmy się tak dobrze. Miejsce gdzieś rankingi i wpadajcie tam koniecznie. Nie wiem czy zmieniając się tam mistrzowie gry, ale celujcie koniecznie w Tą jedną jedyną brunetką z grzywką i dziarami. Mistrz gry jest w tym pokoju ważniejszy niż w każdym innym. BYŁAŚ WSPANIAŁA!

Interaktywność pokoju na najwyższym poziomie, niesamowite emocje dzięki znakomitej Mistrzyni Gry.
Wystrój oraz klimat pokoju różnorodny, doskonale dopasowany do danej sytuacji. Zagadki też niczego sobie, ale jednak to nie one grają pierwsze skrzypce w tym pokoju. Obowiązkowa pozycja na mapie Wrocławia.

Na swój okrągły, trzydziesty pokój, chciałam wybrać coś wyjątkowego. Udało się, bo ASS jest zdecydowanie porąbany.

Ten pokój albo się kocha, albo od niego odbija. Pewien użytkownik lock.me z ponad 550 zaliczonymi pokojami uważa ASS jest najlepszy w Polsce i 7. na świecie, więc trzeba to było koniecznie zweryfikować. Sporo jest też recenzji, że nie tego się ludzie spodziewali. Ja się do nich zaliczam. Bardziej się przejechałam, niż zachwyciłam.

Byliśmy w 5 osób z doświadczeniem 30-40 pokojów. Wyszliśmy ok. 5 minut przed czasem z jedną podpowiedzią.

Klimat

Opinie, że klimat jest nierówny i wystrój ulega zmianie z postępem gry, są w stu procentach prawdziwe.

ASS to tematycznie kilka pokojów w jednym, a te tematy się nie łączą. Jest tam kilka klimatów i stylów, każdy z innej parafii.

Mamy w tle historię, wątek z początku jest i na końcu, ale po drodze mamy tyle dziwnych niepasujących miejsc, zagadek, elementów wystroju i zdarzeń z tym wątkiem niezwiązanych, że już sami nie wiemy dlaczego gdzieś jesteśmy. Jeden etap z naszej przygody do tej pory nie wiemy, czym był. Inny, najładniejszy fragment wygląda “amerykańsko”, jest świetnie wykonany, ale zupełnie nie jest tym, czym niby ma być. Jest zbiorem popkulturowych kalek wrzuconych do jednego wora z obrazem rzekomo typowej amerykańskiej szkoły. Samo wykonanie scenografii też jest nierówne: czasami w porządku, czasami dość obskurne, a pod koniec – kiczowate.

Klimat jest tutaj budowany przede wszystkim za sprawą gry aktorskiej. Podziwiam, zadanie aktorskie jest tu wyczerpujące. Gracze też mogą być odrobinę wyczerpani i przytłoczeni, zwłaszcza że jeszcze trzeba pamiętać o rozwiązywaniu zagadek. Pewne sceny muszą się zadziać i zostać wygrane, stąd długość pokoju. Dla osób lubiących śrubować rekordy, pewnie będzie frustrujące, że muszą czekać, aż akcja potoczy się dalej.

Jeśli chodzi o klimat, to dla mnie sama końcówka położyła to doświadczenie. Była ani zabawna, ani smaczna, raczej po prostu cringowa. To zupełnie subiektywne odczucie, więc nie obniżam za to oceny. Skoro taki był zamysł twórców, szanuję.

Zagadki

Zagadki były na średnim poziomie trudności. Nie było banalnych, ale nie spotkaliśmy też żadnej tak naprawdę trudnej.

Raz wzięliśmy podpowiedź, bo nie mieliśmy pewności, czy styka nam mechanizm. Owszem, nie stykał, ale przy okazji wykryliśmy też błąd po naszej stronie. Ten największy minus techniczny wynika naszym zdaniem ze złego zaprojektowania zagadki – design jest niefortunny, sama łamigłówka ok. Inna zagadka w zupełnie innym miejscu też nie chciała załapać, więc technicznie mogło być lepiej.

Na plus, że zadania były angażujące, chciało się je rozwiązywać.

Plusy

+ Pokój zdecydowanie inny niż wszystkie, psychodeliczny, wyróżniający się za sprawą aktora
+ Zagadki były angażujące, a część z nich naprawdę ciekawa

Minusy
- Technicznie do lekkiej poprawy, elementy powinny stykać za pierwszym razem bez przesuwania, dociskania itd. Zabrało nam to kilka minut.
- Wystrój jak z kilku różnych ER, a w każdym jest inna historia. Klimat zupełnie pomylony, ale nie w sensie “pozytywnie zakręcony”, tylko zwyczajnie niespójny
- Niektóre zagadki łączyły się luźno z popkulturą amerykańską, jeśli już je powiązać jakkolwiek, ale na pewno nie z głównym wątkiem. Część jednak nie łączyła się z niczym, ani z tematyką, czy fabułą, ani ze sobą nawzajem
- Końcówka zupełnie mi nie podpasowała

Podsumowanie

Dla mnie ASS jest pokojem na takie 6. Po prostu nie chciałam już w nim być, co wynika z subiektywnego odbioru końcówki. Cringe dla mnie przekroczył granice żenady. Ale okej – to mi się pokój nie podobał, to jest subiektywne – a założenie twórców było jakie było. To tak jakby obniżać ocenę, bo temat nie siadł. Nie dam więc szóstki tylko z tego powodu, że tak czuję. Występują natomiast także inne minusy i to przez nie moja ocena nie jest zbyt wysoka.

Pokój, tak czy inaczej, nie jest topowy. Jego lwia część jest kompletnie z czapy. Zagadki nie są powiązane z fabułą. Pokój co chwila jest zupełnie innym filmem, w którym mamy odmienną scenografię, bohaterów, rekwizyty, motyw, fabułę i zagadki. W pewnym momencie klimat jest jak z pokoju fantasy i tylko wiedźmę tam wstawić, a fabularnie trudno powiedzieć, co to było. To nie wygląda jak fajne urozmaicenie, a bardziej jak brak ładu i składu.

Zagadkowo jest to solidny pokój, dość uczciwy i logiczny, mający kilka zapamiętywanych łamigłówek[. Rozwiązywało się je przyjemnie. Minus za niestykające elementy, zwłaszcza jedna zagadka z tego powodu nadaje się do przeprojektowania.

Nie porwał mnie fenomen tego pokoju. Bawiłam się dobrze tylko do końcówki, która zupełnie mi się nie podobała.

Dla mnie to jedynie ciekawostka na escapowej mapie Wrocławia.

Każde pomieszczenie w tym pokoju ma inny klimat, jakby to były różne pokoje. Niestety każde z tych pomieszczeń ma różny poziom. Są takie, które są naprawdę dobrze zrobione, mają dopracowane i zróżnicowane zagadki, a do tego świetny klimat, a są takie, w których klimat jest przeciętny, a zagadki niedopracowane.

Fabułę odkrywa się w trakcie rozgrywki, ale przez to, że w każdym pomieszczeniu dostajemy coś całkiem innego, do samego końca nie wiadomo, o co chodzi.

Immersja w pokoju jest na zmiennym poziomie, ponieważ są miejsca, w których pokój wymaga od nas sporego zaangażowania, a są takie, w których jesteśmy oderwani od tego, co było wcześniej.

Pokój warty odwiedzenia ze względu na to, że przez tę różnorodność doznań jest po prostu inny.

Fajny pokój. Najciekawsza była interakcja z aktorką 🙂

Jeden z lepszych pokoi. Na początek roku szkolnego był idealnym pomysłem dla belfrów, którzy w 4 osobowej grupie odwiedzili pokój.
Niesamowicie pozytywne zaskoczenie. Mistrzyni gry powinna dostać jakąś nagrodę za wprowadzenie i... całą resztę!
Zagadki wciągające, ciekawe i szokujące :-)
Z czystym sumieniem polecamy ten pokój! Znajduje się w moim TOP 5 (z odwiedzonych 108)

Nie jest to typowy escape room w klasycznym rozumieniu. Bardziej można to porównać do LARPa ale też bez jasno określonej postaci.

Zagadki nie były zbyt trudne, jedna trochę niedopracowana przez co już mając rozwiązanie przez 10 minut nie chciała "zaskoczyć". Reszta w porządku dosyć logiczne, wszystko dało się rozwiązać.

Bardzo dziurawa fabuła pokoju gdzie nie do końca wiadomo o co chodzi, zaczynacie pisać egzamin a potem akcja idzie w kierunku nie wiadomo czego. Pokój nie jest absolutnie straszny, bardziej śmieszny. Każdy kawałek pokoju zrobiony w innym stylu i mam wrażenie, że nie do końca pasujący do reszty. Pokój skonstruowany tak, że jakieś 15-20 minut rozgrywka jest bardzo powolna i nic nie jesteście w stanie zrobić aż gra nie przejdzie do następnej fazy.

Mistrzyni gry absolutnie na plus, super zaangażowanie i wczucie w rolę.

American School Story odwiedziliśmy z dużymi nadziejami. Nie zawiedliśmy się. Pokój trochę niestandardowy, pod pewnym aspektem lekko podobny do „Nieznajomych” od Continuum w Poznaniu. Całkowicie nieliniowy, co podnosi poprzeczkę. Jednak mimo innych opinii, że dla dwóch osób jest on za trudny, zdecydowanie obalamy ten mit - pokój raczej na średnim poziomie trudności, choć zagadek było bardzo dużo. Wystrój pozwala nam się wczuć w amerykańskie liceum z lat 80 ubiegłego wieku. Fabuła spójna, z dobrze wpasowanymi zagadkami. Fantastycznie spędzony czas, zdecydowanie pokój wart odwiedzenia.