Wesall

Rebelia to pokój bardzo, bardzo odbiegający od koncepcji tradycyjnego escape roomu. Fani zagadek będą tym pokojem rozczarowani, fani dobrego wystroju również. Za to wielbiciele demolki i kryminałów go pokochają. Ja niestety znalazłem się w tej pierwszej grupie.

Za dużo o tym pokoju mówić nie można, żeby nie zdradzać jego tajemniczej unikatowości. Pan z obsługi starał się, jednak 3/4 drużyny Rebelia kompletnie nie siadła. Była to dla nas antyzabawa, byłem na tyle znudzony, że przestałem angażować się w fabułę pokoju i skupiać na tym co się dzieje, dawno nie doświadczyłem w pokoju uczucia, że chcę go jak najszybciej opuścić, nawet kosztem reszty gry. Dobrze, że ekipa była zdeterminowana, żeby działać.
Trudno mi powiedzieć, że ten pokój polecam, ale trudno mi też powiedzieć, że nie. Powinno być dobrze i jasno wiadomo co opisie, jaką specyfikę ma ta gra.

Drugi pokój tej firmy na szczęście przypadł nam o wiele bardziej.

Wiem, że Mrągowo i escape roomy to nie jest jakieś dobre połączenie, ale serio, warunki gry to główny powód, dla którego tak, a nie inaczej mi się grało, nie potrafię obiektywnie spojrzeć na tę grę.
Sam pokój był raczej prosty, choć zawierał monotonne, powielające się schematy, kłódki i mocno pochowane kluczyki. Naprowadzenie do jednej z zagadek było w jej... rozwiązaniu xD Paradoks istny.
Cały lokal, który tam się znajduje jest nieogrzewany. Ja wiem, że ceny prądu teraz wysokie, ale tam się wpuszcza ludzi! W miejsce, gdzie muszą myśleć, grać, a co za tym idzie, czuć się komfortowo by tak było. Brak optymalnej temperatury nie jest komfortowy. Przed grą zostało włączony system grzewczy a'la klimatyzacja, który po 5 minutach się wyłączył. Pani wchodziła z 3 razy do pokoju i naprawiała go pilotem (immersja popsuta totalnie), aż finalnie dostaliśmy inny grzewczy system, co trochę pomogło, ale wciąż było chłodno po czasie.
Dostaliśmy raz podpowiedź nieproszeni o nią, w dodatku tak długą i rozwlekłą, że cała zagadka straciła sens, bo została nam przekazana 1:1.
Pod koniec gry nie mogliśmy wyjść, bo klucz był zostawiony w drzwiach od zewnątrz i musieliśmy chwilę czekać. Po grze nie dostaliśmy nawet pytania, czy nam się podobało, czy mamy jakieś zastrzeżenia, etc.
No cóż, szkoda. Mogło być znośnie, było kiepsko.

Nie jestem fanem tematyki reaktorów, ale bywałem w takich, w których się dobrze bawiłem. Tutaj niestety kilka czynników wpłynęło na to, że jakość gry była dla nas bardzo słaba. Obiektywnie jestem w stanie zrozumieć, że komuś może się podobać ten typ gry.
W pokoju było kilka zadań, które wymagały czasu na wykonanie i były przy tym irytujące, taki stary schemat escape roomów. Dużo instrukcji, czytania, trochę zniechęca na sam początek. Kilka paneli i różnych części, z którymi coś trzeba robić. Wspomnę, że nie szło nam bardzo i byliśmy na łączu z MG przez prawie całą grę (swoją drogą złej jakości łączu). Większość zadań wydawał się nam nieintuicyjna (może to być tylko moje zdanie) a niektóre dość niedbale zrobione, serio można to odświeżyć bez wydawani majątku. Punktem kulminacyjnym była popsuta zagadka, przy czym obsługa zmuszona była wejść nam do gry i przy nas resetować pokój oraz robić zadanie od nowa. Wybiło mocno z immersji, normalnie bym pewnie to olał, ale to przelało trochę czarę goryczy. Do MG nic nie mam, bo zrobił co musiał. No i w pokoju jest kilka fajnych zadań, ale z emocji i złości na całą resztę nie byliśmy w stanie na nie nawet wpaść.

Niestety, pokój nie wywarł na naszej grupie jakiegokolwiek wrażenia. Przestarzały, pasujący do odległych lat. Niestety lekko pogmatwany. Co prawda żadne zadanie nie było dla nas nielogiczne z czasem, ale też część z nich miało na pierwsze kilka rzutów oka wiele rozwiązań. Efekty dźwiękowe znacznie za cicho, wystroju prawie nie było. Jakimś cudem udało nam się obejść jedną z zagadek, bo skrytka była otwarta od początku. Jednakże, gdy zobaczyłem jej schemat to pierwszy raz ucieszyłem się, że coś przegapiłem, niż że nie zrobiłem.
Pokój już dawno powinien zostać wymieniony na jakiś nowy, bo nie dorasta do pięt Motelowi :P

Od czego by tu zacząć... Pokój jest dość Pusty, większość zagadek ulokowana jest tak, że ma dużą niewykorzystaną przestrzeń. Niestety w Świątyni Majów ostatnią rzeczą, której się spodziewam są kłódki szyfrowe, a takowych było tam mnóstwo, w sumie zagadki w 90% się na nich opierały. Jest bardzo dużo skrytek, więc trzeba dobrze przeszukiwać pokój. Po podpowiedziach do tego, że czegoś nie przeszukaliśmy, gdy już to mieliśmy, element ten nie pozwolił nam ruszyć dalej. I jak się okazało po kolejnej podpowiedzi, jakiegoś kolejnego nie znaleźliśmy. I tak kilka razy. Najbardziej frustrująca rzecz w pokoju to otwarcie pewnego zamka, nieoczywistego, bez instrukcji jak go otworzyć (bez czytelnej instrukcji w sensie). Nie wiem czy to spoiler, więc zamażę to: w dodatku tego zamka nie widać, więc trzeba się domyślić, że on tam jest i że mamy do właśnie takim specjalnym kluczem i w takim właśnie sposób otworzyć xd. . Po wyjściu z pokoju zdziwiłem się i aż spytałem obsługi, czemu go dalej trzymają, skoro to standard sprzed paru ładnych lat. :P