Włóczykij

Muzeum okultyzmu to drugi pokój odwiedzony przeze mnie w Exciting Escape Room. Muszę przyznać, że jak najbardziej spełnił moje oczekiwania i bawiliśmy się w nim fantastycznie!

Klimat roomu jest fenomenalnie mroczny, a od eksponatów bije zła moc. Wokół czuć atmosferę tajemniczości, a genialnie dopasowany podkład muzyczny oraz różne dźwięki podsycają niepokój, który nie opuszcza nas nawet na krok. Momentami ciśnienie może naprawdę poszybować ponad normy ;). Bardzo pozytywnie zaskoczył mnie pewien efekt specjalny - dużo rzeczy już widziałam, ale tego się naprawdę nie spodziewałam.

Zagadki to przeważnie kłódki, ale są też zadania analogowe i szczypta elektroniki. Kreatywne i nieoczywiste rozwiązania są mocną stroną tego pokoju. Jedna zagadka przez swoją pomysłowość, a jednocześnie prostotę na pewno na długo utkwi mi w pamięci. Niektóre łamigłówki są złożone i wymagają skupienia, co może być momentami dość trudne, bo jest mnóstwo elementów wystroju, które przyciągają naszą uwage i ciężko od nich oderwać wzrok. Więc mała wskazówka- na początku trzy minutki na podziwianie scenografii (wiem, że mało, ale cóż), a potem trzeba brać się do roboty jeśli chcecie, by wizyta w muzeum dobrze się dla Was skończyła.

Dopełnieniem świetnego roomu jest profesjonalny, zaangażowany Właściciel, otwarty na nowe pomysły i wszelkie sugestie. Serdecznie dziękujemy i mamy nadzieję, że do zobaczenia jeszcze kiedyś.

Mały pokoik w Paryżu, a w nim ukryta niesamowita, tajemnicza historia. Do niedawna mieszkała tu para artystów: znany malarz Markus i rozchwytywana pisarka Sara. Jednak któregoś słonecznego dnia obydwoje znikają i nie ma po nich żadnego śladu. Jesteście ciekawi co się stało? Odwiedźcie "Przeklęty obraz" i przekonajcie się sami!

Pokój jest urządzony bardzo estetycznie i artystycznie (w końcu udajemy się do pracowni malarza ;)). Widać dbałość o szczegóły.

Zagadki ciekawe i nietuzinkowe, świetnie wkomponowane w tematykę. Poznając ich rozwiązania, odkrywamy również coraz bardziej zawikłaną tajemnicę Sary i Markusa. Postawione przed nami zadania są zróżnicowane zarówno pod względem trudności, jak i rodzaju. Oprócz elektroniki i tradycyjnych kłódek są zadania analogowe i manualne. Pokój angażuje kilka zmysłów.

Obsługa fantastyczna. Mieliśmy przyjemność kilka godzin spędzić z rewelacyjną Olą, która dbała, byśmy w Black Cat czuli się jak w domu :). Szczerze polecam tę firmę!

Złoto nazistów to zdecydowanie mój numer jeden z otwartych obecnie pokojów w Black Cat (z niecierpliwością czekam na Powstanie Warszawskie). Ale od początku.

Po krótkim, ale treściwym wprowadzeniu fabularnym odkopaliśmy wejście do niemieckiego bunkra, w którym nie było nikogo od drugiej wojny światowej. Jakież były emocje, jak szybko biły nam serca, kiedy udało nam się wejść do środka, by sprawdzić, co w sobie kryje.

Nie jestem fanką historycznych ER, ale ten skradł moje serce. Pokój wykonany profesjonalnie, wystrój naprawdę solidny i przemyślany, idealnie odwzorowuje tamte czasy. Wiele prawdziwych rekwizytów dodaje autentyczności temu miejscu. (Jedyne co można zmienić to sposób porozumiewania się z Mistrzem Gry- warto byłoby dostosować go do wieku, do którego się przenosimy.)

Możemy wtopić się w klimat i rozmarzeni poszukiwać nazistowskiego złota. Aby go jednak odnaleźć musimy być spostrzegawczy i wykonać trochę różnorodnych zadań (mało kłódek, dużo innych mechanizmów, trochę elektroniki).

Ola ponownie bardzo dobrze wykonywała swoją pracę, była zaangażowana w naszą grę, a potem chętnie słuchała naszych wrażeń i opinii na temat pokoju.

Shannan Gilbert była zwyczajną dziewczyną. Kiedy miała 20 lat wyjechała do Nowego Jorku, by tam studiować i poznać ciekawsze życie. Niestety, zaraz po jej 25 urodzinach zniknęła bez śladu... Rok później jej ojciec otrzymał niepokojący telefon. Nieznajomy twierdził, że jego córka została uprowadzona przez seryjnego mordercę. Otrzymaliśmy adres, w którym najprawdopodobniej przetrzymują Shannan. Nie mieliśmy pewności czy to prawda, ale musieliśmy tam pojechać. Może uda nam się ją uratować, może ona nadal żyje...

Tematyka thrillerowa i taki też jest klimat pokoju- napawa trwogą, jest posępnie, nieco mrocznie. Dźwięki momentami wzbudzają niepokój. Zagadki angażują całą grupę, są zróżnicowane, wpisane w fabułę.

Nam udało się odnaleźć Shannan, niestety dotarliśmy na miejsce za późno, by jej pomóc i ledwo sami uszliśmy z życiem. Więc jeżeli i Wy podejmiecie się kiedyś poszukiwań młodych, zaginionych dziewczyn to uważajcie- psychopatyczny morderca z pewnością zrobi wszystko, byście zostali w jego domu na dłużej... Nieważne czy żywi, czy martwi...

Na początku warto zaznaczyć, że pokój jest fantastyczny na wieczory panieńskie czy wieczorne babskie wyjścia. Jeżeli natomiast ktoś idzie, by porozwiązywać zagadki to nie polecam większej ilości osób niż 3-4, bo łamigłówek braknie ;)

Wystrój solidny, pełen rekwizytów jak z sexshopu, jednym słowem pisząc: klimat 18+ ;). Wszystko działa jak należy, chociaż przez pokój przeszło już mnóstwo grup. Zagadki nas niczym szczególnym nie zaskoczyły, jednak były fajne i zróżnicowane, oparte na różnych mechanizmach, kłódkach i elektronice. Nie zabrakło również interesującej fabuły oraz zadania do wykonania przed opuszczeniem sex roomu.

Panowie z naszej ekipy momentami byli może nieco... Hmm... Skrępowani? Nie wiem czy to dobre słowo. W każdym bądź razie my dośmiałyśmy się tam naprawdę nieźle, więc jak do pokoju podejdzie się z przymrużeniem oka, to dobra zabawa gwarantowana ;).

Nie mogę nie wspomnieć o sympatycznej, rozgadanej Oli, która była naszą mistrzynią gry!

Trzeba przyznać, że bardzo klimatyczny i piękny ten pokój! Scenografia i wszelkie rekwizyty sprawiają, że możemy poczuć się jak w prawdziwej chatce poczciwego znachora. Do tego kolory, muzyka, światła- wszystko idealnie dopasowane. No i te zapachy... Ah! Moc jest z nami :).

Pokój nieliniowy, napakowany kłódkami (co wcale nam nie przeszkadzało w zabawie). Zagadki doskonale sprawdzają naszą spostrzegawczość i umiejętność łączenia faktów, warto również mieć w drużynie chociaż jedną osobę, której słoń na ucho nie nadepnął.

Właścicielka nie dość, że przesympatyczna, profesjonalna i pełna pasji, to jeszcze po skończonej grze, podrzuciła nas na autobus. Jeszcze raz ogromnie dziękujemy za fantastyczną zabawę i spędzony razem czas. Na pewno wrócimy do pozostałych Waszych pokojów, a przy okazji może faktycznie pogramy też w jakieś planszówki ;).

Podsumowując: chociaż "Strefa cienia" była naszym ósmym pokojem tego dnia i było już grubo po północy, a nasze myślenie już trochę zwolniło, to bawiłyśmy się genialnie, a wyjeżdżając z Radomia zabrałyśmy naprawdę mnóstwo pozytywnej energii!

Wracając z Bydgoszczy dostałyśmy ciekawą propozycję od Siren Industries (jest to znana firma, która od lat prowadzi eksperymenty). Miałyśmy trochę czasu do odjazdu naszego autobusu, dlatego chętnie wzięłyśmy udział w tym doświadczeniu. Obserwacja dotyczyła wpływu presji czasu na uczestników, pracy mózgu w zakresie rozwiązywania zadań logicznych i manualnych oraz analizy wrażliwości poszczególnych zmysłów na podawane bodźce. Zostałyśmy ostrzeżone, że jedna z nas może znaleźć się w odmiennym stanie świadomości, a być może nawet obie to odczujemy. Nie zniechęciło nas to jednak przed podjęciem wyzwania- wręcz przeciwnie- jeszcze bardziej ochoczo pozwoliłyśmy się zamknąć. Wybrałyśmy wersję trudną, bo więcej kasy za nią nam płacili ;). (Żartuje oczywiście. To znaczy żartuje z płaceniem, bo wersja dla bardziej zaawansowanych zostaje i z tego punktu widzenia opiszę ten pokój).

Wystrój nie robi większego wrażenia, jednak klimat jest jak najbardziej zachowany. Mały (w sumie to znowu nie aż taki mały) gabinet lekarski, w którym znajduje się to, co każdy doktorek powinien mieć na wyposażeniu w miejscu swojej pracy. Rekwizyty i wszystkie elementy gry wpasowane w tematykę.

Zagadki są zdecydowanie mocną stroną Tkalni- nieszablonowe, różnorodne, przemyślane, wymagające współpracy. Niektóre zadania są tak proste, że aż trudne ;). Pokój jest liniowy, ale będąc we dwie naprawdę miałyśmy tam co robić.

Mimo bardzo późnej pory, Właścicielka uśmiechnięta i zaangażowana w naszą grę. To fantastyczne, że właściciele wychodzą naprzeciw graczom i dostosowują do nich godziny otwarcia swoich ER. Jesteśmy za to naprawdę bardzo wdzięczne!

Ps. Eksperyment zakończyłyśmy dość dziwnym wynikiem. Otóż presja czasu i zamknięcie w żaden sposób nie wpłynęło na nasze zachowanie i myślenie. Może było to spowodowane faktem, że kilka miesięcy wcześniej rząd zamknął nas w domach, więc wyjazd do Radomia i poddanie się eksperymentowi w niespełna godzinnym zamknięciu to sama radość :D. Ale może kiedyś wrócimy do Radomia i dla pewności zrobimy powtórkę.

Kiedy dowiedziałam się, że Kolonizacja Marsa będzie otwarta tylko do końca sierpnia, postanowiłam przyspieszyć ER wypad do Warszawy. I cieszę się, że zdążyłam odwiedzić ten pokój.

Obsługa w Świecie Zagadek jak zawsze uśmiechnięta i profesjonalna. A do tego bardzo wyrozumiała - część ekipy spóźniła się przez korki, mimo to nie było żadnego problemu z tego powodu i gdy tylko się pojawili mogliśmy w pełnym składzie wyruszyć na nietypową misję.

Pokój nie zaskoczył mnie niczym szczególnym, jednak doceniam ogrom pracy włożony w jego przygotowanie. Klimat jest, fajny wystrój również, nie zabrakło także ciekawych zróżnicowanych zagadek. Tylko Ciebie tu brakuje! :)

Więc jeśli nie miałeś jeszcze okazji skolonizować Marsa- śpiesz się, bo jutro już nie będzie to możliwe!

Udało nam się uniknąć śmierci, ale by uciec ze Słowiańskiej i wrócić w końcu do swoich domów czekało nas jeszcze jedno wyzwanie- przejście przez strych. Wydawałoby się, że przedostanie się przez starą, opuszczoną część budynku pójdzie szybko i sprawnie. A jednak musieliśmy pokonać swoje lęki z dzieciństwa i trochę pokombinować, bo i tam czekało na nas wiele przeszkód i pułapek. A przy okazji odkryliśmy mroczny sekret tego miejsca... Tylko tak właściwie to ja go chyba nie chciałam poznawać...

Fabryka Czasu przyzwyczaiła nas do specyficznego, klimatycznego sposobu wprowadzania do pokojów - tutaj również go nie zabrakło.

Wystrój jest autentyczny- zepsute sprzęty, stare, niepotrzebne przedmioty, pajęczyny, kurz. Wokół panuje ciemność i mrok. Scenografia w połączeniu z efektami świetlnymi i dźwiękowymi sprawia, że możemy poczuć się bardzo realnie w tej historii.

By odkryć tajemnicę strychu trzeba rozwiązać różne zagadki oraz wykonać kilka zadań manualnych, wytężyć umysł, połączyć fakty, być spostrzegawczym i otworzyć mnóstwo kłódek. Poziom trudności jest zróżnicowany: są zagadki łatwe, ale i takie, nad którymi trzeba trochę przycupnąć- dzięki tej różnorodności gra przebiega płynnie, bez większych przestojów.

Podczas wypadu do Bydgoszczy mieliśmy przyjemność odwiedzić każdy pokój Fabryki Czasu. Oczywiście ogromnie się z tego cieszymy, ponieważ wszystkie ich roomy są baaardzo klimatyczne, a zakręcony Właściciel zaraża pozytywną energią i pasją do ER. Chętnie kiedyś wrócimy do tej firmy!

Zostaliśmy skazani na karę śmierci. No cóż, bywa. Nie my pierwsi i nie ostatni. Jednak nie zamierzamy poddać się bez walki! Tylko gdzie reszta ekipy? I czemu tutaj jest tak dziwnie cicho? Niby jesteśmy sami i nikt nie odpowiada na nasze wołanie o pomoc, a jednak czuć czyjąś obecność...

Już sama lokalizacja wprowadza nas trochę w klimat, który robi się coraz ciekawszy po zamknięciu drzwi. Taki thriller z prawdziwego zdarzenia- nie ma co się więcej rozpisywać, żeby nie spojlerować. Koniecznie trzeba tego doświadczyć!

I choć scenografia może niczym nie zaskakuje to jest jak najbardziej zrośnięta z tematyką i pozwala bardziej wkręcić się w fabułę. Znajdziemy tu kłódki, mechanizmy manualne, a także elektronikę. I to co w ER lubimy najbardziej- zadania, do rozwiązania których niezbędna jest współpraca.

Polecam ten pokój. To będzie na pewno fantastycznie spędzony czas (o ile w ogóle mogę tak napisać o potencjalnie ostatnich 60 minutach Twojego życia). Ale... jest ryzyko jest zabawa! A jeśli Ci się uda i przeżyjesz, to w nagrodę będziesz mógł pogadać i spędzić kolejne interesujące minuty z sympatycznym, przyjaznym Właścicielem (on nie jest taki zły jak mogłeś/aś o nim pomyśleć na początku, serio :)).

Ps. Jeżeli wydaje Ci się, że nie masz klaustrofobii, to masz rację- wydaje Ci się! Jeśli będziesz szczęśliwcem (samodzielnie zgłoszonym, wylosowanym lub wypchniętym przez resztę drużyny :D) ten room zapewne przekona Cię do tego, że jednak klaustrofobię masz :p