Teksańska Masakra

Na wstępnie chcieliśmy podziękować mistrzom gry za odpowiednie dopasowanie poziomu strachu do wytrzymałości grupy. Dzięki temu zabawa była naprawdę udana. Uważamy że poziom trudności pokoju jest raczej trudny. Wystrój jest na wysokim poziomie, idealnie tworząc klimat pokoju. Ten escape room należy do raczej małych przez co natłok zagadek w niektórych miejscach powodowało nasze chwilowe zagubienie. Podsumowując polecamy i wrócimy kiedy zostanie rozszerzony.

Pan Leatherface odnajduje się w wystroju wnętrz. Wyśmienita aranżacja, każdy inny psychopatyczny morderca mógłby pozazdrościć.
Wszystko czego można się spodziewać po horrorze, jęki ofiar, krew, jakiś psychol z piłą. Ogólnie sympatycznie ^^
W samym pokoju sporo do roboty, nikt z 4osobowej ekipy nie narzekał na nudę. Zagadki różne i ciekawe. Niestety jedna z nich bardzo frustrująca, ale po ukończonej rozgrywce Mistrz Gry zgodził się z nami, że należałoby ją lekko przerobić.
A skoro o tym mowa to Mistrz Gry stanął na wysokości zadania, nie mamy żadnych powodów do narzekania.

Bardzo polecam, ale nie dla pierwszego razu. Jest trochę trudny, potrzebowali kilka podpowiedzi, ale jak na pierwszy raz dobrze się poradzili. Czekam kiedy otworzą nowy pokój 😁

Pokój dość trudny, zwłaszcza w emocjach. Moim zdaniem pokój zajebiście zrobiony, zagadki przyjemne i dość kreatywne. Jako grupa na późniejszą godzinę dostaliśmy full pakiet strachu, prawie dostaliśmy zawałów serca, a aktorzy potrafili wejść na psyche.

Po dłuższej przerwie w escape roomach horrorowych, przyszło nam wybrać się do ostatniego horroru na mapie Poznania, jaki nam został. Mistrz gry powiedział nam przed wejściem, jaki ten pokój straszny i że grupy często rezygnują w trakcie. No muszę przyznać, że całkiem nas tym wprowadził w klimat. :) Zapowiadało się dobrze, wprowadzenie było świetne, więc pełni nadziei na straszny pokój, wzięliśmy się za rozwiązywanie zagadek. Wkrótce jednak okazało się, że wprowadzenie było najstraszniejszym elementem tego pokoju, co było małym rozczarowaniem. Zagadki dość ciekawe, a ich ilość i trudność dobrze wyważona. Niestety wiele mechanizmów nas zawiodło. Ciężko powiedzieć czy wynikało to z naszego pecha, nie do końca poprawnie posprzątanego pokoju czy z "wyrobionych" mechanizmów. Zdarzyły się trzy takie sytuacje, gdzie albo coś otworzyło się nam za wcześnie albo nie zadziałało albo całkiem pominęliśmy zagadkę, nawet o tym nie wiedząc. Na plus mistrz gry, który był bardzo pomocny, kontaktował się z nami, kiedy go potrzebowaliśmy, a po zakończeniu gry poświęcił nam czas na wyjaśnienie wszystkich wątpliwości. :)
Podsumowując - pokój zdecydowanie wymaga odświeżenia, ale jest on dość poprawny i na pewno nie możemy powiedzieć, że żałowaliśmy wizyty. :)

Kierowani chęcią przeżycia jakiś silniejszych emocji stwierdziliśmy, że wybierzemy się na horror (z aktorem oczywiście). Czy było strasznie? Tak. Czy było zabawnie? Tak. Obsługa bardzo miła i zaangażowana w grę. Polecam pokój, ale koniecznie z aktorem

Początek był słaby, bardzo słaby. Tutaj przekonałam się, jak duży wpływ na odbiór pokoju ma Mistrz Gry. Nie wiem czy miał gorszy dzień, czy po prostu nie lubi swojej pracy, ale miałam wrażenie, że wszystko było tak bardzo na odwal się, bez uśmiechu, odklepanie regułek, standardowe pytania bez zainteresowania odpowiedzią. Byleby tylko nas wprowadzić do pokoju i mieć z głowy. Przez ten wstęp byłam już tak zniechęcona, że nawet za bardzo nie umiałam nacieszyć się pokojem. A początek jest całkiem spoko, zagadki logiczne, można przez nie płynąć, jest klimacik. Niestety im dalej tym gorzej, w drugiej części zagadki pt. "co autor miał na myśli". Przy jednej zagadce była niedziałająca latarka, kontaktujemy się z MG, żeby o tym poinformować i w odpowiedzi słyszymy "no czasem działa, czasem nie, ale aż tak bardzo jej nie potrzebujecie". No nie. Gdyby nie to, że miałyśmy zegarki z podświetlaną tarczą, to nie byłybyśmy w stanie rozwiązać tej zagadki. Ja rozumiem, że to jest horror, że musi być ciemno, no ale mimo wszystko jakieś minimum światła powinno być zapewnione, a nie że marnujemy 5 minut na wklepanie kodu do kłódki, bo nawet nie widać, z której strony jest na niej linia. Miałam wrażenie, że MG nie śledził za bardzo przebiegu gry, bo po poproszeniu o podpowiedź dostałyśmy wskazówki do tego, co już było zrobione. Oprócz tego poprosiłyśmy o wersję z aktorem, który jednak się nie pojawił. MG był sam na zmianie, przyszła inna grupa, nie zdążył wejść do pokoju jako aktor. No trudno, jestem jeszcze w stanie to zrozumieć, może jakieś problemy kadrowe, ale mimo wszystko było to lekko rozczarowujące. I wisienka na torcie - po rozwiązaniu ostatniej zagadki kręcimy się jeszcze chwilę po pokoju zastanawiając się czy coś nam umknęło i dopiero po chwili do pokoju wchodzi MG, żeby powiedzieć, że ukończyłyśmy grę. Słabe zakończenie.
Z pozytywów - klimat, muzyka, dekoracje, rekwizyty, był lekki dreszczyk emocji.

Na przygodę z Teksańską Masakrą nastawialiśmy się już od dłuższego czasu i w końcu zawitaliśmy spotkać się z mordercą twarzą w twarz. Dawno nie odwiedziliśmy żadnego horroru, więc byliśmy bardzo pozytywnie nastawieni. Trzeba przyznać, że dreszczyk emocji towarzyszył nam podczas całej rozgrywki, nawet raz na chwilkę się przestraszyliśmy, a zwykle ciężko nas przestraszyć. Na tyle ciężko, że czasem w niektórych pokojach Mistrzowie Gry odpuszczają – tutaj nie odpuszczali i starali się dać z siebie wszystko, co na duży plus. Wystrój pokoju też przypadł nam do gustu. Wszędzie dookoła (jak przystało na kryjówkę mordercy) mnóstwo krwi, pił i innych dziwnych elementów służących z pewnością do tortur. Od samego początku dookoła słychać krzyki i wrzaski biedaków, których żywot jest już policzony. Jednak na mały minus fakt, że było je słychać również podczas wprowadzenia czytanego przez lektora, co prawie całkowicie zagłuszyło historię dotyczącą pokoju. Zagadki w większości spójne i wpasowane w fabułę, a mimo, że w pokoju było sporo kłódek (za czym raczej nie przepadamy), to znalazły się również i fajne mechanizmy oraz odrobina elektroniki. Zagadki momentami do najłatwiejszych nie należały, jednak w dwuosobowym składzie uciekliśmy mordercy z lekkim zapasem czasu. Drobny szczegół, ale na spory plus – w końcu pokój, w którym latarki działają tak jak powinny. Niestety na malutki minus fakt, że Mistrz Gry obsługiwał w tym momencie również inny pokój i gdy próbował dać nam jedną, jedyną podpowiedź, nie zauważył, że ten fragment zagadki mamy już dawno rozwiązany. Swoją drogą, system podpowiedzi można by troszkę lepiej wpasować w fabułę. Polecamy wersję z aktorem – a już tym bardziej z dwoma (jednak nie jest to proste aby załapać się na dwóch, nam udało się załapać na 1,5 aktora, co już było super), to robi robotę!.

Jeżeli chcesz przeżyć prawdziwą masakrę koniecznie musisz odwiedzić ten pokój. Było tyle emocji, że niektórych zagadek nawet nie pamiętam. Mistrz gry sprawdził się rewelacyjnie, nawet Panowie, którzy nam towarzyszyli byli przerażeni :D
Dla osób nie mających mocnych nerwów polecam pampersa :D
Co do zagadek - tych które pamiętam :D bardzo przemyślane i ciekawe. Pokój nie należał do najłatwiejszych, a poziom trudności wzrastał również przez klimat, który tam panował.
Udało nam się wyjść chwilę po czasie, jednakże nie obyło się bez podpowiedzi.
Mam na swoim koncie ponad 20 ER i ten trafia do mojej TOP 5.
Obowiązkowy pokój do odwiedzenia na liście Poznania.

Był to mój pierwszy escape room i naprawdę zrobił na mnie wrażenie. Dzięki aktorowi, który bardzo wczuł się w rolę wszyscy mocno się przestraszyliśmi i mogliśmy w pełni oddać się klimatowi całego horroru. Obsługa bardzo kontaktowa polecam!!