Escapelandia

Pokój liniowy, bardzo klimatycznie. Dosyć oczywiste rozwiązania bardziej dla grup mniej
doświadczonych. Na wielki plus MG, super wprowadzenie i interakcja z nami. Super
wprowadzenie i wątek fabularny.

Pokój nie liniowy, dużo zagadek rozwiązaliśmy na początku zanim były potrzebne, trochę się
pogubiliśmy na początku, jednak to nas aż tak nie zraza. Super pomysł przekazywania
zagadek. No i najlepsza część to odkrycie co skrywał dziadek, na pewno nie uda sie tego
domyślić, koniec może zaskoczyć.

Immersja na wysokim poziomie od samego początku. Ani przez chwilę nie ma się poczucia, że nagle wypadliśmy ze świata pokoju. Nawet nie można powiedzieć, że klimat budowany jest stopniowo, ponieważ od początku zanurzamy się w historii.

Pomieszczenia są bardzo dopracowane, zagadki w nich również. Żadne pomieszczenie nie odbiega od reszty standardem wykonania. Zagadek jest dużo i są bardzo zróżnicowane. Jest to pokój bez kłódek i widać, że twórcy włożyli naprawdę dużo pracy we wszystkie mechanizmy.

Zagadki są mocno związane z fabułą, co sprawia, że rozwiązuje się je jeszcze przyjemniej.

Cały czas mieliśmy poczucie, że pokój jest spójny, a zagadki są logiczne. Wszystko to sprawiało, że odczuwaliśmy dużą przyjemność z przebywania tam.

Ciekawostką jest to, że cały pokój to realizacja książki o tym samym tytule, podczas gdy główne zadanie to już motyw z książki "Skazani na Shawshank". Jako fan Stephena Kinga lubię takie smaczki.

Miałem mieszane uczucia w tym pokoju. Z jednej strony same pomieszczenia miały dobry klimat, ale dla mnie nie było tam większej immersji, a powodem takiego stanu rzeczy była absurdalna historia pokoju. Nawet wyjście było dziwne, kiedy się potem nad tym zastanowiłem.

Zagadki są dopracowane, niektóre dość ciekawe. Wystrój każdego pomieszczenia jest zrobiony starannie.

Ze względu na małą immersję odnoszę wrażenie, że po prostu rozwiązaliśmy ciąg zagadek, który doprowadził nas do wyjścia, a nie że przeżyliśmy jakąś przygodę. Dodatkowo kiedy wyszliśmy, byliśmy zdziwieni, że to już i że akurat tędy.

Po wizycie w fenomenalnej Zielonej Mili i przerwie na ochłonięcie, przyszła pora na Dom pogrzebowy, który miał ogromnie trudne zadanie wywrzeć na nas jakiekolwiek wrażenie po takim przedstawieniu. Trudno ukryć, że między Domem pogrzebowym a Zieloną Milą czy Zemstą Umarlaka jest już spora przepaść.

Nasza 4-osobowa ekipa ma doświadczenie ok. 30-40 ER. Wyszliśmy 22 minuty przed czasem bez podpowiedzi.

Klimat

Wchodząc do Domu pogrzebowego klimat uderzył mnie od progu i szybko w niego weszłam, choć myślami byłam jeszcze w Zielonej Mili. Są urny, trumny, krzyże, wszystko to, co się w takim miejscu musi znajdować. Zaaranżowanie tej przestrzeni musiało przebiegać naprawdę osobliwie. Już wyobrażam sobie, jak musiało wyglądać kupno “rekwizytów”.

Jest też parę elementów, których się nie spodziewaliśmy. Udało się je zmieścić na dość ograniczonej przestrzeni, która ostatecznie jest minusem. Spodziewaliśmy się, że przed nami sporo zagadek, a tymczasem dość szybko przyszedł koniec zabawy.

Zagadki

Zagadki w Domu pogrzebowym były na poziomie łatwym, ale nie banalnym. Niedoświadczonym może być ciężej skojarzyć pewne rzeczy, więc zaznaczam poziom średni, ale na spokojnie do wszystkiego można dojść będąc uważnym.

Lubię spotykać nowe mechanizmy oraz świeże spojrzenie na stare pomysły. Pozytywnie zaskoczyłam się, że było tu sporo nowości, zwłaszcza że chwilę wcześniej w Zielonej Mili też było ich mnóstwo. Sądziliśmy, że po tym przez długi czas nic nas nie zaskoczy, a jednak.

Podobało mi się to, że wychodziliśmy poza ramy rozwiązywania zagadek, do których byliśmy przyzwyczajeni. Są kreatywne i przyjemnie się je rozwiązuje.

Plusy

+ Nieszablonowe, kreatywne zagadki i ciekawe rozwiązania
+ Łamigłówki dobrze oznaczone, uczciwe i logiczne
+ Klimat na dobrym poziomie

Minusy

- Brak efektu wow, który pozwoliłoby dać mu dziesiątkę w dobie obecnych nowości
- Dość naciągana fabuła. Zbudowanie tła z twistem fabularnym i dopieszczonego zakończenia byłoby wskazane
- Pokój jest dość niewielki i krótki

Podsumowanie

Wyszliśmy z poczuciem niedosytu (pokój za krótki, minął nam za szybko), ale mogło to być spowodowane kontrastem z długą Zieloną Milą. Mimo wszystko jest to grywalny, dobry pokój, wart odwiedzenia go. Trafił do mojego poznańskiego Top 5, ale jednak nie jest na poziomie obecnych pokojów na dychę. Z rok, dwa lata temu zasługiwałby na wyższą ocenę, ale rynek się wyraźnie zmienia. Trzeba oddać cesarzowi co cesarskie, a chociażby Zielonej Mili co zielonomilskie.

Był to dla mnie drugi wyjazd eskejpowy do Poznania i po raz kolejny namieszał w mojej topce. Styl firmy Fun4Brain szalenie przypadł mi do gustu, zwłaszcza jeśli chodzi o różnorodność zagadek. Z pewnością odwiedzimy kiedyś Sekret dziadka.