Joisana (Zagadkowcy)

Pokój z gatunku tych zachwycających klimatem, ale jednak ze zmarnowanym potencjałem. Wystrój jest wyjątkowo realistyczny i od pierwszej chwili czujemy się jak na pokładzie samolotu. Zagadki pozostawiają nieco do życzenia: jest ich niewiele, niektóre są nielogiczne. Jest też mało miejsca: w cztery osoby jest trochę ciasno. To, czego mi zabrakło, to interaktywność - chciałoby się posterować samolotem, a nie można ;)

Klimat jest cudowny! Wystrój, rekwizyty, efekty świetlne i dźwiękowe, ukryte w pokoju zaskakujące mechanizmy, panująca mgła - wspaniałe.

Zagadki z kolei wypadają bardzo przeciętnie. Nie spotkałam tutaj ani jednej takiej, która by mi mocniej utkwiła w pamięci, a zdecydowana większość łamigłówek polegała na wpisywaniu kodów do kłódek. Pokój dużo skorzystałby na tym, gdyby były też zagadki na zrobienie czegoś śmiesznego. Technologia pozwala na różne innowacje - można np. zrobić zagadki, w których uczestnicy muszą w coś dmuchnąć, gdzieś stanąć, czegoś dotknąć, itp.

Słyszałam dużo negatywnych opinii o Sir Locku, dlatego idąc tam, nie liczyłam na zbyt wiele. Rzeczywistość znacznie przerosła oczekiwania. Pokój okazał się bardzo fajny. Na pierwszy rzut oka mały i niepozorny, z czasem odkrył przed nami wszystkie swoje sekrety (okazał się skrywać znacznie więcej zagadek, niż się z początku wydawało). Jest ciekawy motyw z dopasowaną do klimatu przypominajką czasową na 10 minut przed końcem czasu.

Prowadzący grę pan jest bardzo specyficzny ^^ Ma nietypowe poczucie humoru.

Nie podobało mi się wchodzenie do pokoju w trakcie gry, to strasznie psuje klimat. Jedna z zagadek się nam zepsuła, co uniemożliwiło jej rozwiązanie. Straciliśmy dużo czasu na rozwiązywaniu jej, podczas gdy nie mieliśmy na to szans. Dopiero potem pan znowu wszedł do pokoju, naprawił zagadkę i wtedy się udało. Łamigłówka jest wykonana w taki sposób, że pewnie psuje się połowie grup, na co zwróciliśmy uwagę. Nie wiem, czy to zmienili od tamtego czasu, ale to nie powinno mieć miejsca.

Fajnym akcentem na zakończenie jest pamiątkowa fotografia wywoływana na miejscu. Pierwszy raz się z czymś takim spotkaliśmy i to jest duży plus Sir Locka! :D Szkoda tylko, że zdjęcie dostaje się tylko jedno na całą grupę. Idealnie by było, gdyby każdy uczestnik otrzymywał taką pamiątkę.

Jeśli jakiś pokój, w którym każdy facet będzie się świetnie bawić, dziewczyny trochę mniej. W środku czeka Was moment zaskoczenia! :D Chociaż jest to zawsze subiektywne wrażenie, uważam, że to jeden z trudniejszych escape'ów, w których byliśmy. W cztery osoby na początku jest trochę ciasno.

Czeka Was tutaj mnóstwo świetnej zabawy. Fantastyczny jest piracki sztafaż zagadek: zatopione okręty wojenne, gwiazdozbiory, stare mapy, itd. Jest dużo elementów robiących klimat. Trochę zabrakło mi realizmu - wszystko jest za pedantyczne jak na piratów (np. równiutko w rządkach ułożone złote monety skarbu xD). Jak już zwrócono uwagę wcześniej, a co nie uszło też naszym oczom, twórcy pokoju zdecydowanie za bardzo wzorowali się na Indianie w Room Escape.

Z takim wprowadzeniem do pokoju to się jeszcze nie spotkaliśmy! :) Pokój urządzono z dużą dbałością o szczegóły, najfajniejsze w nim jest to, że są dostępne działające urządzenia dentystyczne, którymi można się pobawić. Cechą charakterystyczną tego escape'u jest naprawdę duża ilość przeróżnych rekwizytów, wśród których aż trudno znaleźć części zagadek. Poziom trudności jest wysoki i trudno zdążyć uciec, aczkolwiek wydaje mi się, że sztucznie go zawyżono poprzez krótszy czas niż zazwyczaj w escape'ach (45 minut zamiast 60). Zagadki są bardziej i mniej fajne, niektóre za bardzo przypominają te z pokoju Greya. Brakowało mi w tym pokoju tego, by pomieszczenie reagowało na poczynania graczy. Jestem fanką efektów specjalnych w stylu wyskakujących z sufitu kończyn, niespodziewanego gaśnięcia światła, nagłego pojawienia się laserów, otwarcia przejścia w ścianie w nieoczekiwanym miejscu, itd., tutaj nie było niczego takiego.

Pokój bardzo fajnie urządzony, zadbano o odtworzenie klimatu z filmu. Zagadki na początku bardzo fajne i powiązane z tematyką. Niestety, im dalej, tym gorzej, bo od pewnego momentu bazują głównie na jednym pomyśle i tu się w pełni zgodzę z użytkownikiem Zielone Żabokotki - za dużo zagadek należy rozwiązywać na ślepo jednym przedmiotem, co jest wbrew niepisanej etyce escape'ów, że przedmiot raz użyty nie bierze już udziału w zabawie. Mimo to, bawiliśmy się dobrze! :)

Ucieczka z "Krypty wampira" dostarczyła nam dużo radości i satysfakcji. Główna zagadka manualno-logiczna jest świetna i bardzo oryginalna, nie zmieniajcie jej! :D Tego typu łamigłówek powinno być w escape'ach więcej.

Klimat trochę się psuje w połowie gry, ale zagadki pozostają na poziomie. Pokój należy do łatwiejszych, w których byliśmy - wyszliśmy po 36 minutach. Nie ma tutaj ani jednej kłódki, czeka za to dużo kombinowania i ciekawe efekty specjalne, wpasowujące się w tematykę pomieszczenia.

Do escape'u schodzi się po schodach i jest w nim dość zimno (warto się ciepło ubrać), toteż można się poczuć jak w prawdziwej krypcie.

Fajnie wyłamuje się ze schematów znanych z innych escape roomów. Podoba mi się wzajemne przenikanie fabuły i zagadek oraz estetyka pomieszczenia. Można by tylko zwiększyć liczbę czekających graczy łamigłówek i koniecznie wstawić do pomieszczenia zegar. To pokój dobry na pierwszy raz, bo można tutaj poczuć magię escape'ów. Jeśli jesteście doświadczoną drużyną, to "Zmieniając rzeczywistość" też się Wam raczej spodoba, bo zagadki tutaj są nieco innego typu niż w pozostałych pokojach zagadek - nie na logikę, nie na pracę zespołową, nie na ułożenie czegoś, nie na odszyfrowywanie wiadomości - jedyne w swoim rodzaju :)

Przed wejściem pan wprowadzający uprzedził nas, żeby wrzucać wykorzystane już elementy zagadek do pudła, żeby nie myliły się z rzeczami do wykorzystania. Dopiero w trakcie zabawy dotarło do nas, co miał na myśli!

Ten pokój jest pod każdym względem PRZYTŁACZAJĄCY. Klimat bezbłędny: mrocznie i tajemniczo. Nie wiadomo, od czego zacząć, do czego przyłożyć rękę. Znajdujecie się ze znajomymi nagle otoczeni mnóstwem przedmiotów o niewiadomym zastosowaniu, specjalistycznego sprzętu medycznego, laboratoryjnego i nie tylko. Rzeczy jest tutaj tak dużo, że nie minie chwila, a dosłownie zatoniecie w wysokiej niemal pod sufit stercie wszystkiego (jeśli przesadzam, to co najwyżej odrobinkę). Pudło na zagadkowe odpady jak najbardziej się przyda. Efekty świetlne mogą zawrócić w głowie - nie na darmo w regulaminie znajduje się ostrzeżenie dla epileptyków. Zagadek jest mnóstwo, fałszywych tropów również, a gdy wydaje Wam się, że zrobiliście już prawie wszystkie, czas się kończy i nagle prowadzący oznajmia, że jesteście dopiero w połowie!

Niesamowite, jakim sposobem takie zatrzęsienie zagadek zmieszczono na tej małej przestrzeni. To pierwszy escape, do którego naprawdę byłby sens wracać tylko po to, aby dokończyć grę.

Wszystkiego tutaj mnóstwo i tylko niestety czasu mało. Pokój zdecydowanie powinien być na półtorej godziny.

Łyżką dziegciu w beczce miodu był pan z obsługi. Od początku miałam wrażenie, że traktował nas protekcjonalnie. W poczekalni unikał rozmowy, nie mówiąc o próbach umilenia nam czasu. Mimo początkowej informacji, że możemy dokupić czas gry, po godzinie zmienił zdanie i w zasadzie zasugerował nam pójście sobie, a nie dalszą rozkminę. ;) Na koniec nie raczył nas pożegnać.

Epidemia to jeden z nielicznych escape'ów, do których od czasu do czasu wracam myślami, bo pod tak dużym wrażeniem wystroju i zagadek jestem! :D Polecam bardzo gorąco, a ocena jest zaniżona przez a) pana z obsługi, b) zepsucie się jednej rzeczy podczas gry, c) zdecydowanie za mało czasu w stosunku do ilości zagadek, co sprawiło, że wielu nie zdążyłyśmy nawet poznać.