Piotr R. 19

Harrison Ford męczył się ze znalezieniem Świętego Graala 127 minut. Nam poszło znacznie szybciej - niecała godzina. I się nie męczyliśmy. Ba, rozgrywka, była przyjemnością. Steven Spielberg jako reżyser filmu o Jonesie wypadł świetnie, ale Escape Graal zdecydowanie go zdeklasowało. Oscarowa produkcja. Prosta i przyjemna fabuła, bardzo spójna i wciągająca. Zadania są logiczne i ciekawe, klimatyczne, budujące napięcie i wciągające w przygodę. Nie są schematyczne, można znaleźć nowatorskie i niespotykane rozwiązania. Oscar dla pokoju również za wystrój. Minimalistyczny, męski , w którym nie ma niepotrzebnych elementów. Oprawa dźwiękowa jest bardzo dopracowana i stanowi perełkę pokoju. Jury jednogłośnie przyznaje nagrodę.
Statuetka należy się również Darkowi, który świetnie wprowadził w fabułę, czuwał nad przebiegiem rozgrywki i poświęcił czas przed, jak i po grze.

To się nazywa mistrzowsko uknuta intryga. A w jej środku my, oskarżeni o zdradę króla, oczywiście niesłusznie. Czas na oczyszczenie się z zarzutów i oczyszczenie królestwa z prawdziwego zdrajcy nieubłaganie pędzi galopem. Wplątani w wir wydarzeń i zadań, poznajemy całą, misternie utkaną i bardzo spójną fabułę pokoju. Zróżnicowane, przyjemnie proste, ale i trudne, wymagające nieszablonowego myślenia zagadki doskonale wpisują się w klimat pokoju czyniąc go wyjątkowym. Niektóre zadania mają charakter manualno-techniczny, a ich rozwiązania sprawiają, że szczęka opada. Ale czas tyka, a zadań naprawdę ogrom. Pokój robi wielkie wrażenie, oczywiście pozytywne. Wystrój dopracowany w każdym szczególe, co zresztą jest domeną Exit19. Nie ma niepasujących lub przypadkowych elementów. Wszystko, absolutnie wszystko jest zachwycające. Oprawa muzyczna doskonale współgra z tematyką pokoju, dzięki czemu zapominamy o tym, że jesteśmy w XXI-wiecznym escape roomie - jesteśmy w Anglii, w VI wieku i w pełni zatracamy się w rozgrywce.
Dziękujemy Karolinie i Oli za super zabawę oraz rozmowę przed i po grze. Czekamy na kolejne pokoje.

Znaleźliśmy się w kryjówce seryjnego mordercy. Był nim naśladowca słynnego Jack'a the Ripper'a. Kryjówka mroczna, klimatyczna, o skromnym wystroju (co podkreśla fabułę). Do zagadek należy podejść "z głową". Zagadki mają różnorodny charakter. Są kierowane do tych spostrzegawczych, do szperaczy, do cierpliwych. Oprawa dźwiękowa i świetlna świetnie podkreśla charakter pokoju i fabułę. Zagadki są logistyczne i spójne. Pozwalają śledzić poczynania naśladowcy Kuby i podążać jego krwawymi śladami.
Serdecznie dziękujemy Mateuszowi za czas poświęcony nam przed i po grze.

Nasze zadanie: odnaleźć dokumenty potwierdzające funkcjonowanie obozów koncentracyjnych i poznać nazwisko szpiega. Zadanie jest jasno i konstruktywnie postawione. Czas upływa. Aby wykonać zadanie musimy rozwiązać zagadki o różnorodnym charakterze - od tych na spostrzegawczość, poprzez zręcznościowe, aż do zagadek wymagających łączenia faktów. Pokój minimalistyczny w swej scenografii, ale tego wymaga fabuła. Oprawa dźwiękowa podkreśla klimat. Pokój klasyczny, kłódkowy, dobrze zachowany. Gra idzie płynnie. Wszystkie zagadki są logiczne i osadzone w fabule. Wystrój pokoju osadzony w klimacie.
Serdecznie dziękujemy Mateuszowi za poświęcony czas przed i po grze.

Lata 80, Kolumbia. Nieoceniony Pablo Escobar i my - jego dobrzy wspólnicy. Niestety, ktoś sypnął i czas na ucieczkę ucieka. Zabieramy białe złoto do walizki i uciekamy... Ale nie tak prędko. Najpierw musimy sprytnie opuścić kryjówkę, ratując skórę naszego drogiego Pablo jak i naszą oraz chronić narkotyki przed wpadnięciem w niepowołane, imperialistyczne, amerykańskie ręce. Czy nam się udało? Oczywiście, bo jak nie nam to komu.
Pokój jest prawdziwą Kolumbią i jednocześnie schronem kartelu. Doskonale zagospodarowany, rozmieszczony. Zagadki są niezwykle logiczne, bazujące na myśleniu, spostrzegawczości i łączeniu faktów. Wystrój jest dokładnie taki jak wyobrażamy sobie schrony kartelu. Muzyka nie jest zbyt głośna i przywodzi na myśl piękną kulturę Ameryki Południowej. Widać ogrom pracy włożony w przygotowanie dekoracji, rekwizytów i zadań oraz włożone serce w całokształt pokoju. Chociaż nie oglądaliśmy Narcosa wierzymy, że sympatycy serialu będą jeszcze bardziej oczarowani tym pokoje niż my (jeśli to w ogóle możliwe). Na plus dopasowany system podpowiedzi.
Pokój jest dowodem na to, że rankingi nie zawsze są odzwierciedleniem poziomu pokoju - Manewry Kartelu to zdecydowanie poznański top.
Dziękujemy Asi za wspaniałą zabawę, poświęcony czas przed, jak i po grze, cudne zdjęcie pamiątkowe i pasję oraz radość, którą podzieliła się z nami.

Postaw na dobrą kartę albo przegrasz wszystko. Tak jak pewien młody człowiek, który przegrał tu swoje życie. Jako ekipa detektywów musieliśmy zmierzyć się z zadaniem odzyskania jego utraconych pieniędzy i poznania prawdy o Jaskini Hazardu.
Pokój jest przemyślany, zawiera ciekawe rozwiązania techniczne i manualne. Dodatkowo wymaga współpracy grupy, ale niektóre zagadki przypasują typowym indywidualistom. Klimat jest doskonale oddany, muzyka nie zakłóca komunikacji, rekwizyty są naprawdę dobrze dobrane. Już od pierwszych chwil czuje się napięcie i przechodzi się w świat gry. Na malutki minus ciekawy, lecz niekiedy zawodny system podpowiedzi - niemniej jednak, bardzo dobrze wpasowany w styl pokoju.
Dziękujemy za wspólną grę, miło spędzony czas i pakiet pamiątek Gosi i Krzysztofowi. Na pewno jeszcze wpadniemy do Galaktyki i nowych pokojów.

Koneser jest na aukcji. Jego dom pusty przez 75 minut. I my - buszujący w domu. Poszukujący cennego dzieła i chcący udowodnić, że koneser to nie tylko miłośnik sztuki, ale i geniusz przekrętów. Wchodzimy do jego domu, łamiemy szereg zabezpieczeń i... podziwiamy jego kunszt, bynajmniej artystyczny. Dowiadujemy się, że to człowiek lubujący się w genialnych zabezpieczeniach, z fantazją, rozmysłem i inteligencją. Naprawdę, w pokoju jest co robić, bo zagadki są intrygujące, ciekawe, pomysłowe. W pełni pozwalają przenieść się w świat Konesera. Trzeba się nagłowić, aby pokonać jego zabezpieczenia, ale samo rozwiązywanie ich to czysta przyjemność, a każda kolejna zagadka przyspieszająca wyjście z pokoju okraszona jest dozą ciekawego napięcia. W końcu czas tyka. Klimat jest perfekcyjnie oddany. Już od pierwszych chwil pokój robi wrażenie. Szereg rozwiązań technicznych i elektronicznych zachwyca i sprawia, że po wyjściu z pokoju chce się do niego wrócić i ponapawać doskonale oddanym klimatem. Sama fabuła, jakkolwiek prosta się wydaje, jest ciekawa, wciągająca i niezwykle spójna. A my, z Mona Lisą w ręku triumfujemy nie tylko dzięki sprawnemu pokonaniu zagadek w pokoju, ale i dzięki przechytrzeniu Konesera.
Dziękujemy Zosi za przygotowanie nas, agentów do misji oraz za poświęcony czas. Nie dane nam było zobaczyć kota, którego tym razem w DreamScapie nie było, więc szykujcie się... jeszcze tu wrócimy.

Krwawy baron to pierwszy steampunkowy pokój w Polsce, w którym dane było nam grać. Nie wiedzieliśmy zatem czego się spodziewać, ale byliśmy pewni, że będzie to coś naprawdę niezapomnianego. I mieliśmy rację. Krocząc śladami ekscentrycznego barona i jego wspólników przenieśliśmy się w wykreowany przez Time4Secrets świat - niezwykle imponujący, atrakcyjny i przykuwający wzrok od pierwszego wejrzenia. Nic tylko podziwiać. Gra świateł, doskonałe dekoracje i piękne rekwizyty podkreślają ogrom pracy włożoną w przygotowanie pokoju. Każdy nawet najmniejszy detal wykonany został z największą starannością. Niektóre rozwiązania techniczne są bardzo nowatorskie i niespotykane w innych pokojach. Klimat - perełka i majstersztyk. Zadania bazują na rozwiązaniach technicznych i manualnych, wymagają niekonwencjonalnego myślenia. Niestety, nam osobiście ich forma nie pasowała, momentami zabrakło nam płynnego przejścia między zadaniami i spójności fabuły. Nie zmienia to jednak faktu, że pokój jest naprawdę dopracowany i warto go poznać zwiedzając poznańskie escape roomy.
Dziękujemy Hubertowi za wspólną grę i poświęcony czas.

Początki państwa polskiego, szerząca się herezja i kraj spowity mrokiem. Przeciwko temu wszystkiemu my - cali na czarno. I jeden czarownik. Pokój już na starcie zapowiada się bardzo interesująco, a z każdą upływającą minutą jest coraz lepiej. Wystrój stworzony jest do podziwiania. Oprawa świetna wywołuje efekt wow, a dźwiękowa doskonale buduje klimat, nie utrudniając komunikacji między graczami. Zagadki są bardzo ciekawe i nieszablonowe, mają charakter głównie manualny i techniczny. Te najłatwiejsze są najtrudniejsze, a te najtrudniejsze nie przysporzyły naszej grupie problemów. Rozwiązania techniczne i wszelkie mechanizmy świetnie wpasowywują się i przyciągają uwagę gracza. Prosta fabuła wciąga od pierwszych chwil. Nic tylko grać i podziwiać pokój. Na podkreślenie zasługuje ciekawy system informacji o upływającym czasie. Pokój zdecydowanie jest na poziomie pozostałych z Secret Room.
Podziękowania dla Adriana za wspólną grę, przedstawienie fabuły oraz rozmowę przed i po grze.

Co może znajdować się w niepozornej kopalni węgla oprócz węgla oczywiście? Co się stało z zaginionymi górnikami? I najważniejsze - czy Duch kopalni istnieje? To pytania z którymi zmierzamy się w tym świetnym pokoju. Od pierwszych sekund wystrój zachwyca. Doskonale dopracowany, zapierający dech w piersiach i idealnie budujący klimat - to trzeba zobaczyć. Oprawa dźwiękowa, świetlna i Duch to kolejne elementy tej świetnie współgrającej układanki. Z kaskami górniczymi na głowach rozwiązuje się przyjemne zadania, które mają charakter logiczny, manualny i wymagają korzystania z niektórych zmysłów. Współpraca w grupie to punkt obowiązkowy. Na plus zasługuje fakt, że zagadki wciągają w fabułę i stanowią jej istotną część.
Mocno dziękujemy Sylwii i Pawłowi za wspólną grę i poświęcony czas.