dr4kun

"Urok" to nie jest zły pokój. W celu wystawienia ocen cząstkowych i całkowitej musiałem podeprzeć się artykułem "Jak wystawić rzetelną opinię". Zwracam też już na wstępie uwagę na profil piszącego - doświadczony gracz, który przyjechał do Poznania specjalnie na kilka ER, wiążąc wysokie nadzieje z ówczesnym top #1 w mieście.

Niestety, Urok zamiast oczarować - rozczarował.

Ważna informacja dla graczy, którzy byli wcześniej w "Jak uratować smoka" w poprzedniej lokalizacji firmy: "Urok" powinien nazywać się "Jak uratować smoka 2.0", a opis pokoju na lockme powinien zwrócić uwagę na to, że mamy do czynienia z "kontynuacją". Sam zaliczam się do tego grona, a "Smok" - odwiedzony w sierpniu 2017 - bardzo mi się podobał. Istnieje jednak szereg powodów, dla których zwyczajowo nie chodzimy drugi raz do tego samego ER - to jednorazowa rozgrywka, zagadki mogą zaskoczyć jedynie za pierwszym razem, wystrój może oczarować tylko raz. Tymczasem "Urok" to rozwinięta wersja "Jak uratować smoka", lecz rozwinięta za mało, by była to pełnoprawna druga część: z niektórymi zagadkami przeniesionymi jeden-do-jednego, pewnymi powtarzającymi się rozwiązaniami i trikami, sporą częścią wystroju zwyczajnie wykorzystaną drugi raz (co ma nieco uzasadnienia w fabule, ale... niedosyt pozostaje). Nie byłoby w tym niczego złego, gdyby było to jasne przed dokonaniem rezerwacji. Opis pokoju na stronie DreamScape również nie sugeruje, że możemy mieć do czynienia z przeróbką, czy z rebootem "Smoka", lecz nawet gdyby tak to ująć - "Smok" podobał mi się znacznie bardziej.

Oprócz wtórnego wykorzystania zagadek i elementów znanych z "Jak uratować smoka", "Urok" mocno cierpi przez brak jasnej grupy docelowej. Pokój jako całość, od wprowadzenia, przez ogólny klimat i większość zagadek, nadaje się najbardziej dla starszych dzieci, nie dla średnio zaawansowanych grup z dużym doświadczeniem. Jednocześnie jednak kilka zagadek podnosi poziom trudności, do którego młodsi gracze mogliby nie doskoczyć, a w którym odnaleźć mógłby się jeden opiekun z kilkoma innymi pokojami na koncie. "Urok" zyskałby sporo na rozwiązaniu ze "Smoka" - dwóch wersjach trudności (i infantylności), zależnie od grającej grupy; alternatywnie, uproszczenie niektórych zagadek i skierowanie go dla początkujących / młodszych graczy byłoby również korzystne.

Wstęp fabularny, jeszcze przed wejściem do pokoju, jest powtórzeniem wspominanego już opisu ze strony firmy, z dodatkowymi detalami odnośnie zasad BHP - całość jest tak długa, że wprowadzająca nas pani na chwilę zapomniała skryptu. Gwoli ścisłości: nie jest to zarzut względem pani wprowadzającej, ja bym tego tekstu zapomniał jeszcze trzy razy po drodze. Ambiwalentne odczucia pozostawiło trzymanie się roli podczas udzielania podpowiedzi - z jednej strony spójna rola to spory plus, z drugiej jednak tym dotkliwiej odczuliśmy brak wersji pokoju dla dorosłych graczy.

Wystrój pokoju - pomijając powyższe zarzuty - jest w porządku, z kilkoma ciekawymi elementami, które na pewno zachwycą młodszych. Nic szczególnie nie zgrzytało, nic też nie porwało; tu jednak znów zwrócę uwagę na doświadczenie ERowe piszącego - zdaję sobie sprawę, że ciężko mnie już zaskoczyć i podchodzę do wystroju bardziej wybrednie, niż kilka lat temu. Gdyby nie wcześniejsze odwiedziny "Smoka", byłoby ok. Najbardziej dopracowany i najciekawszy wizualnie jest wstęp, tuż po wejściu do pokoju - jest on też jedną z rzeczy 'dodanych'.

Z zagadkami jest różnie. Są zagadki ciekawe, kiedy trzeba ruszyć głową - są zagadki na spostrzegawczość, do których najlepiej oddelegować młodszych graczy - są zagadki na przeszukanie, choć niestety z powszechnie znanymi 'sztuczkami', które już kilka lat temu zasłużenie odeszły z większości ERów - są zagadki zgadywanki, które przechodzą w pamięciówki (i dobre, i kiepskie). Żadna nie zostanie z nami na dłużej - sporo z nich już gdzieś widzieliśmy (to już 'problem' z nami i liczbą odwiedzonych pokoi), część w "Smoku" (i... to już nie z nami). Jednemu z grających elementów przydałaby się wymiana na nowy, niezużyty 'model'. Przy jednym z kroków rozgrywki połowa z nas miała ochotę przerwać grę, choć młodsi (nawet najmłodsi) mogliby się wtedy bawić lepiej.

"Urok" to nie jest zły pokój. Najlepiej bawić się w nim będzie grupa mieszana wiekowo - dorosły z choć niewielkim doświadczeniem i kilkoma szarymi komórkami, który zabierze ze sobą młodsze i starsze dzieci, które rozumieją ogólne idee i odnajdą się w ER. Jest w pełni grywalny i na pewno ciekawy dla grup z kilkoma-kilkunastoma pokojami na koncie, w których nikt nie był wcześniej w "Smoku". Niektóre zagadki mogą być za trudne dla nowicjuszy, inne zbyt frustrujące dla weteranów, średni poziom trudności wynika z uśrednienia nierównych etapów rozgrywki - i szkoda, że brakuje dookreślonej tożsamości tego pokoju.

Pierwsza opinia w nowym systemie ocen lockme; wystawianie 6 zdarzało mi się do tej pory rzadko - o tempora, o mores.

Pokój rzeczywiście jest w porządku. Bawiliśmy się dobrze, choć to raczej kwestia naszego nastawienia, niż samego pokoju; ja się dobrze bawiłem i w rozpadającym się pokoju, w którym strach było czegokolwiek dotknąć - bynajmniej nie był to horror - więc ważny jest kontekst.
Symulacja na pewno nie jest &złym& pokojem, a i byłem w znacznie słabszych, jednak wyraźnie odstaje od innych wrocławskich pokoi otwartych w tym roku. Po nowym pokoju oczekiwaliśmy zdecydowanie więcej.

Najsilniejszą stroną Symulacji są zagadki, nieźle się bawiliśmy i niektóre mnie nieco zaskoczyły; niestety, nie obyło się też bez sztucznego utrudniania jednego kroku na siłę.
Najsłabsze - niepotrzebnie wydłużone wprowadzenie i niemal tak samo długa narracja przy wyjściu. Zawsze doceniam fabułę pokoju i zwyczajowo nie przeszkadza mi ogrom tekstu czy fabularnych smaczków do ogarnięcia, jednak tutaj narracja była zupełnie zbędnie rozwleczona, a szkoda, bo sam ogólny zamysł na pokój jest bardzo w porządku.

Nie jest to najgorszy pokój, jaki odwiedziłem; ma też swój swoisty urok, chwilami nawet ma lepsze momenty. Jak na swój wiek - jest grywalny, zagadkami można się pobawić, choć nic nie zapada w pamięć.

Spodziewaliśmy się nieco większych nawiązań do filmu, z którym pokój związany jest tytułem. Nic z tego: owszem, sześciany w środku są - i nawet nie rzecz w tym, że prawie cały pokój wykonany z kartonu - ale nie ma to za bardzo związku, no, z niczym. Kategorią "Abstrakcyjny" nie można tłumaczyć braku fabuły, czy wystroju i klimatu złożonych ze zlepku kartonowych pudeł.

Cube odwiedzić można na rozgrzanie szarych komórek. Na rozpoczęcie przygody z ER są lepsze opcje w mieście - są też i gorsze.
Nawet początkujący powinni wybrać się w dwie osoby, po prostu ze względu na metraż i liniowość pokoju.

Niewielki pokoik z niewielką ilością zagadek. Niektóre elementy wyglądają na zużyte, inne - na zrobione na szybko, byle były. Kilka drobnych poprawek w szeroko pojętej czytelności pokoju stanowiłoby ogromną różnicę w jego odbiorze.

Byliśmy w trzy osoby - z rodzicielką, początkującą w zabawach tego typu; również ona miała niedosyt po wyjściu.

Może tak: zamysł na pokój był, jednak znać już po nim znaki czasu - zarówno jeśli chodzi o rozwiązania i pomysły, jak i zwyczajne zużycie. Trudność niektórych kroków polega na odgadnięciu, co poeta miał na myśli; gdzie indziej chodzi o odgadnięcie, co wychodzi z danej zagadki.

Jednakże!
Jeśli nie byliście jeszcze w pozostałych pokojach od Trapped, niech Schizofrenium Was nie zniechęci - Piraci to dobry pokój, a Cela Śmierci zasługuje na miejsce w czołówce miasta.
Widząc postępy i zmiany, nie możemy się doczekać, co ekipa Trapped nam zaserwuje przy kolejnym pokoju :)

Komisariat odwiedziliśmy w dwie osoby jeszcze w 2015 roku - był to nasz drugi pokój, tuż po nieistniejącym już da Vincim.

Z perspektywy czasu i doświadczenia, Komisariat jest bardzo przeciętnym pokojem.
Nie poleciłbym go jednak na pierwszy raz, gdyż niektóre z rozwiązań mogą zrazić do tej formy rozrywki.

Do odwiedzenia pokoju skusiła nas majowa promocja na lockme - możemy zaświadczyć, że to działa! :-)

Amnesia Trip odwiedziliśmy w dwie osoby; mieliśmy za sobą około dwudziestu pokoi. Zagadki są liniowe, zagadek jest niewiele - miejsca też jest niewiele, więc raczej nie polecam większej ekipy.

Część zagadek ma sens i rozwiązuje się je z przyjemnością, przy części niestety trzeba trochę pozgadywać, co odbiera całą frajdę. Nie jest ich za wiele, nie są też zbyt trudne; ocena trudności wynika z pewnych uniedogodnień technicznych dotyczących kilku kroków.

Wystrój... wystrój wolałbym pominąć milczeniem, mówiąc jedynie, że całemu pokojowi (może z wyjątkiem części dżungli) przydałby się solidny remont.

Mając wszystko powyższe na uwadze: uznajmy, że po tej wycieczce dostaliśmy amnezji - czekamy na Coffee Shop i na pewno do niego zawitamy!