Wszystkie pokoje
Co to jest escape room?
Vouchery prezentowe
ER Champ
Strefa czasowa:
Kuoka
Oświadczenie: Przypisane mi oznaczenie, że jestem rzekomo znajomą osób prowadzących escape room we Wrocławiu – jest kłamstwem. Mimo dostarczonych na to dowod... [więcej]
Odwiedzone pokoje:
105
Pokoje na liście życzeń:
2
Poziom:
Przewodnik
Punkty:
382
Gorszy niż sąsiedni
27.11.2025 | data wizyty: 15.11.2025
Wiarygodna opinia
Drugi pokój od Fabryki Czasu jest pełen niepokoju, wzbudzający nutkę grozy i… przeciętny. Jest na niższym poziomie niż sąsiedni, a gdy weźmie się szerszą perspektywę, to na tę chwilę to dla mnie najsłabszy pokój w Bydgoszczy. Nie da się nie zauważyć bardzo skromnie zrobionego wystroju. Zagadki wyglądają, jakby przechodziły akurat obok i zapukały z pytaniem, czy mogą wejść.
Klimat
Jest to thriller, a nie horror, ale nie ma dużej różnicy, jeśli chodzi o poziom strachu w dwóch pokojach tej firmy. Można się tu naprawdę przestraszyć i wobec innych thrillerów na rynku, ten należy do grupy tych wzbudzających największy niepokój.
Wystrój jest zrobiony niskobudżetowo i widać to dużo bardziej niż w Tajemnicach Watykanu, a miejscami można się pokusić o stwierdzenie, że jest niezrobiony. Np. zaaranżowaniem podłogi się tu nie zajęto, a ze ścianami jest nie lepiej.
Rekwizyty i zagadki wyglądają na takie z przypadku – wstawione do pomieszczenia i poustawiane dość randomowo. Łamigłówki prezentują się skromnie, bazują na pozbieranych przedmiotach, a całość jest bardzo sztampowa i pozbawiona charakteru. Przy takiej konkurencji w Bydgoszczy, średnia ocena dla Polowania na Dusze jest zbyt łaskawa.
Co do historii, to należy do takich, których nie opowiada się wnukom. Najpierw trzeba by było ją w ogóle wysupłać, poskładać i dużo dopowiedzieć, by miało to ręce i nogi. Podczas przechodzenia pokoju nie czuliśmy, że wykonujemy zagadki osadzone w jakiejkolwiek akcji.
Zagadki
Tajemnice Watykanu mają o wiele większą klarowność zagadek, co nie sprawia, że są za łatwe, tylko po prostu uczciwsze. Tutaj tej klarowności i uczciwości brakuje. Przy braniu podpowiedzi czuliśmy, że te zagadki nie były tego warte.
Wiele rzeczy pozostawia pole do interpretacji i domyślania się. To, że jeden z elementów wystroju to łamigłówka, jest nieintuicyjne. Spostrzegawczość się przyda, bo trzeba tu nie tylko przyjrzeć się zagadkom, ale w ogóle zlokalizować przedmioty, które są ukryte pośród wystroju i są kluczem do rozwiązania.
Pewne zagadki można było bardziej przemyśleć, bo np. wystarczy wykonać połowę jednej z nich, żeby rozwiązanie było już znane. Sama ta zagadka jest ładna, ale wygląda jak zaprojektowana dla innego pokoju i pasująca ledwo ledwo.
Plusy
+ Bardzo klimatyczny początek rozgrywki
+ Dobre operowanie grozą
Minusy
- Przy robieniu wystroju ekipa chyba miała wolne
- Wstawienie zagadek do pomieszczenia wygląda na randomowe
- Kilka łamigłówek prezentuje archaiczne myślenie – nie damy ci naprowadzeń i logicznego uzasadnienia, ale znajdź przedmiot/wykorzystaj przedmiot. Dlaczego ten i dlaczego tak? Domyśl się
- Brak poczekalni
Podsumowanie
Ocenę mocno obniża wygląd pokoju, bo scenografia to niestety w tym przypadku chyba za duże słowo. Wystrój właściwie nie jest zaprojektowany, tylko zastany. Zagadki nie są szczególnie udane i wyglądają jak zbieranina różnych mechanizmów bez projektu całości. Widać też myślenie o zagadkach sprzed kilku lat.
Wystrój nie jest tym, na czym się skupiono, bo nacisk jest kładziony na wywołanie niepokoju. Czujemy napięcie szczególnie na początku, za to plus. Efekt wygląda tutaj jednak gorzej, niż w sąsiednim pokoju, a kiedy porównamy Polowanie na Dusze z resztą Bydgoszczy i Polski, to tym bardziej ta szóstka jest w zasłużonej relacji.
Mówienie, że ich horrorowa konkurencja na bydgoskim rynku jest słabsza, to jak zawołanie “sprawdzam” grając w pokera i mając na ręku prawie same dwóje :) Pragnę jednak podkreślić, że nikt tu konkurencji nie obgaduje, bo sami zapytaliśmy MG o ocenę.
Klimat
Jest to thriller, a nie horror, ale nie ma dużej różnicy, jeśli chodzi o poziom strachu w dwóch pokojach tej firmy. Można się tu naprawdę przestraszyć i wobec innych thrillerów na rynku, ten należy do grupy tych wzbudzających największy niepokój.
Wystrój jest zrobiony niskobudżetowo i widać to dużo bardziej niż w Tajemnicach Watykanu, a miejscami można się pokusić o stwierdzenie, że jest niezrobiony. Np. zaaranżowaniem podłogi się tu nie zajęto, a ze ścianami jest nie lepiej.
Rekwizyty i zagadki wyglądają na takie z przypadku – wstawione do pomieszczenia i poustawiane dość randomowo. Łamigłówki prezentują się skromnie, bazują na pozbieranych przedmiotach, a całość jest bardzo sztampowa i pozbawiona charakteru. Przy takiej konkurencji w Bydgoszczy, średnia ocena dla Polowania na Dusze jest zbyt łaskawa.
Co do historii, to należy do takich, których nie opowiada się wnukom. Najpierw trzeba by było ją w ogóle wysupłać, poskładać i dużo dopowiedzieć, by miało to ręce i nogi. Podczas przechodzenia pokoju nie czuliśmy, że wykonujemy zagadki osadzone w jakiejkolwiek akcji.
Zagadki
Tajemnice Watykanu mają o wiele większą klarowność zagadek, co nie sprawia, że są za łatwe, tylko po prostu uczciwsze. Tutaj tej klarowności i uczciwości brakuje. Przy braniu podpowiedzi czuliśmy, że te zagadki nie były tego warte.
Wiele rzeczy pozostawia pole do interpretacji i domyślania się. To, że jeden z elementów wystroju to łamigłówka, jest nieintuicyjne. Spostrzegawczość się przyda, bo trzeba tu nie tylko przyjrzeć się zagadkom, ale w ogóle zlokalizować przedmioty, które są ukryte pośród wystroju i są kluczem do rozwiązania.
Pewne zagadki można było bardziej przemyśleć, bo np. wystarczy wykonać połowę jednej z nich, żeby rozwiązanie było już znane. Sama ta zagadka jest ładna, ale wygląda jak zaprojektowana dla innego pokoju i pasująca ledwo ledwo.
Plusy
+ Bardzo klimatyczny początek rozgrywki
+ Dobre operowanie grozą
Minusy
- Przy robieniu wystroju ekipa chyba miała wolne
- Wstawienie zagadek do pomieszczenia wygląda na randomowe
- Kilka łamigłówek prezentuje archaiczne myślenie – nie damy ci naprowadzeń i logicznego uzasadnienia, ale znajdź przedmiot/wykorzystaj przedmiot. Dlaczego ten i dlaczego tak? Domyśl się
- Brak poczekalni
Podsumowanie
Ocenę mocno obniża wygląd pokoju, bo scenografia to niestety w tym przypadku chyba za duże słowo. Wystrój właściwie nie jest zaprojektowany, tylko zastany. Zagadki nie są szczególnie udane i wyglądają jak zbieranina różnych mechanizmów bez projektu całości. Widać też myślenie o zagadkach sprzed kilku lat.
Wystrój nie jest tym, na czym się skupiono, bo nacisk jest kładziony na wywołanie niepokoju. Czujemy napięcie szczególnie na początku, za to plus. Efekt wygląda tutaj jednak gorzej, niż w sąsiednim pokoju, a kiedy porównamy Polowanie na Dusze z resztą Bydgoszczy i Polski, to tym bardziej ta szóstka jest w zasłużonej relacji.
Mówienie, że ich horrorowa konkurencja na bydgoskim rynku jest słabsza, to jak zawołanie “sprawdzam” grając w pokera i mając na ręku prawie same dwóje :) Pragnę jednak podkreślić, że nikt tu konkurencji nie obgaduje, bo sami zapytaliśmy MG o ocenę.
Uciekliśmy z pokoju w: 59 minut
Grupa 4 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 9/10
Klimat: 7/10
Poziom trudności: Średni
Średnio mnie obchodzi, gdzie jest ten oficer
20.11.2025 | data wizyty: 9.11.2025
Wiarygodna opinia
Zaginiony Oficer bije się o pozycję największej dziury w moim circa stupokojowym dorobku. Bije się też o własne przetrwanie sam ze sobą i przegrywa.
Mam ogromną sympatię dla obsługi Bunkra i oceniam tutejsze pokoje dobrze, ale Oficer zasługuje na przełożenie przez kolano i srogie lanie. Oceny dla pokojów z Bunkra to jest pomyłka. Są tu dobre pozycje oraz on – tak wysoko oceniany i jednocześnie najgorszy.
Gdyby ten pokój był człowiekiem, to byłby synem pani Anetki dyrektorki szkoły i pana Andrzejka właściciela lokalnego biznesu, chwalonym od najmłodszych lat, choć nic nie umie, pracującym w firmie ojca na kierowniczym stanowisku i rozczarowującym na randce każdą kobietę, która spodziewała się dziedzica-bożyszcza lokalnych dziewek, a spotyka dobiegającego czterdziestki banana nie znającego życia, który nie ma nic do zaoferowania.
Klimat
To jeden z tych (wielu, oj wielu) pokojów, w których historia toczy się toczy, a na końcu… ”hehe, diobył”. Niektóre zagadki nawiązują do fabuły, inne nie i nie wiemy dlaczego akurat tak. Do przodu się tu idzie jak po grudzie.
Wystrój tutaj już był. Scenariusz zakłada, że jesteśmy w bunkrze. Mam dobrą wiadomość – jesteśmy w bunkrze. Wiele komentarzy chwali, że z lokalizacji jest zrobiony atut. To bardzo kreatywne szukanie komplementów, niczym określenie że “brak balkonu jest idealny dla osób, które cenią mieszkania skupione na przestrzeni wewnętrznej”.
Zagadki
Dwie zagadki spodobały mi się szczególnie. Cenię genialność w prostocie, zwłaszcza jak cały czas widzimy rozwiązanie.
Z drugiej strony, są mechanizmy rozklekotane do granic, zagadki rozwleczone jak spaghetti suszące się na słońcu we włoskiej prowincji, łamigłówki zwyczajnie błędne logicznie oraz tony tekstu – a wiadomo, że gracze kochają spędzanie długich minut na czytaniu, zwłaszcza gdy 90% treści nie ma znaczenia.
Ukrywanie pewnych wskazówek w miejscach, na które nie ma żadnego naprowadzenia, należy już do kategorii “sztuczne utrudnianie”. Jest to plagą w wielu pokojach epoki słusznie minionej. Tymczasem dobre zagadki powinny bronić się same.
Pisanie ołóweczkiem podpowiedzi na randomowych elementach wyposażenia, gdzie aby zajrzeć trzeba się potknąć i przypadkiem wturlać się pod mebel, jest średnio udanym pomysłem. Szarpanie się z szafką, która po pierwszym sprawdzeniu jest zamknięta i brakuje do niej klucza, a tu niespodzianka – jednak była otwarta – też nie należy do sportów, które chcemy uprawiać.
Znacie to uczucie, gdy mistrz gry pyta z uśmiechem zbłąkanym w kąciku ust “a zajrzeliście do…” (i tu pada jakiś zakamarek za kolankiem rury pod szafą w drugim dnie skrytki za kratką wentylacyjną w klapie pod dywanem)? Mam silne wrażenie, że niektórzy twórcy ER nadal myślą, że taki zabieg to genialny pomysł.
Plusy
+ Spodoba się osobom oglądającym po nocach dokumenty o zainteresowaniu Hitlera okultyzmem, złotym pociągu i tajnych eksperymentach w sztolniach Riese
+ Dwie zagadki, za które twórców można spokojnie poklepać po plecach
Minusy
- Nieadekwatna średnia ocen – to najgorszy pokój od Bunkra
- Miejscami się rozpada
- Wymaga użycia siły
- Powiedzenie, że są tam nieszczęśliwie ulokowane szukajki, jest eufemizmem
- Zagadki w większości monotonne, powoli prowadzące naprzód, brak flow i motywacji
- Skorzystanie z tego, że jesteśmy w bunkrze, powieszenie czegoś na ścianie i wstawienie paru mebli, to nie scenografia :D
Podsumowanie
Kolega trochę bardziej broni tego pokoju, bo ma fabułę – a z tym różnie bywa. Ja zgodzę się z opiniami, że fabułę można dopracować. Jest nieangażująca, a część zagadek nie w temacie, nużąca, nie czułam się pchana do przodu. Wiele rekwizytów, które zbieramy jak chomik, przydaje się w rozczarowujący sposób, który trudno nazwać zagadką.
Oficer ma zniknąć i to mnie w tym pokoju ucieszyło najbardziej. Z drugiej strony znika Program Goździk, a ten jest całkiem spoko, ale nie ma co beczeć. Powiemy “dobry był z Goździka pokój. Takie 7 na 10”, otrząśniemy się i pójdziemy dalej.
Rozebranie Zaginionego Oficera do stanu pierwotnego zajmie siedem minut włącznie z przerwą na kabanosa. To wyniesienie paru mebli – i stan surowy gotowy.
Odnośnie tego pokoju i całego Bunkra:
W niektórych pokojach tej firmy dziura w podłodze jest dziurą w podłodze, a w innych jest skrytką, gdzie jest coś ukryte. Z jednej strony mamy na rynku zbudowane od zera estetyczne scenografie, a z drugiej macamy sobie wątpliwej urody brudne zakamarki starego bunkra i przy tym pojawiają się zachwyty, że scenografia jest autentyczna. Trochę to za bardzo uprzejme wobec pokoju z ogółem średnio atrakcyjnymi zagadkami, który niestety nie ma nawet połowy tych atutów co pokoje na dychę – stąd ocena z połowy skali.
Gdyby Zaginiony Oficer miał zwierzątko wsparcia emocjonalnego, byłby to szczur wolący nażreć się trutki, niż tam dalej być.
Mam ogromną sympatię dla obsługi Bunkra i oceniam tutejsze pokoje dobrze, ale Oficer zasługuje na przełożenie przez kolano i srogie lanie. Oceny dla pokojów z Bunkra to jest pomyłka. Są tu dobre pozycje oraz on – tak wysoko oceniany i jednocześnie najgorszy.
Gdyby ten pokój był człowiekiem, to byłby synem pani Anetki dyrektorki szkoły i pana Andrzejka właściciela lokalnego biznesu, chwalonym od najmłodszych lat, choć nic nie umie, pracującym w firmie ojca na kierowniczym stanowisku i rozczarowującym na randce każdą kobietę, która spodziewała się dziedzica-bożyszcza lokalnych dziewek, a spotyka dobiegającego czterdziestki banana nie znającego życia, który nie ma nic do zaoferowania.
Klimat
To jeden z tych (wielu, oj wielu) pokojów, w których historia toczy się toczy, a na końcu… ”hehe, diobył”. Niektóre zagadki nawiązują do fabuły, inne nie i nie wiemy dlaczego akurat tak. Do przodu się tu idzie jak po grudzie.
Wystrój tutaj już był. Scenariusz zakłada, że jesteśmy w bunkrze. Mam dobrą wiadomość – jesteśmy w bunkrze. Wiele komentarzy chwali, że z lokalizacji jest zrobiony atut. To bardzo kreatywne szukanie komplementów, niczym określenie że “brak balkonu jest idealny dla osób, które cenią mieszkania skupione na przestrzeni wewnętrznej”.
Zagadki
Dwie zagadki spodobały mi się szczególnie. Cenię genialność w prostocie, zwłaszcza jak cały czas widzimy rozwiązanie.
Z drugiej strony, są mechanizmy rozklekotane do granic, zagadki rozwleczone jak spaghetti suszące się na słońcu we włoskiej prowincji, łamigłówki zwyczajnie błędne logicznie oraz tony tekstu – a wiadomo, że gracze kochają spędzanie długich minut na czytaniu, zwłaszcza gdy 90% treści nie ma znaczenia.
Ukrywanie pewnych wskazówek w miejscach, na które nie ma żadnego naprowadzenia, należy już do kategorii “sztuczne utrudnianie”. Jest to plagą w wielu pokojach epoki słusznie minionej. Tymczasem dobre zagadki powinny bronić się same.
Pisanie ołóweczkiem podpowiedzi na randomowych elementach wyposażenia, gdzie aby zajrzeć trzeba się potknąć i przypadkiem wturlać się pod mebel, jest średnio udanym pomysłem. Szarpanie się z szafką, która po pierwszym sprawdzeniu jest zamknięta i brakuje do niej klucza, a tu niespodzianka – jednak była otwarta – też nie należy do sportów, które chcemy uprawiać.
Znacie to uczucie, gdy mistrz gry pyta z uśmiechem zbłąkanym w kąciku ust “a zajrzeliście do…” (i tu pada jakiś zakamarek za kolankiem rury pod szafą w drugim dnie skrytki za kratką wentylacyjną w klapie pod dywanem)? Mam silne wrażenie, że niektórzy twórcy ER nadal myślą, że taki zabieg to genialny pomysł.
Plusy
+ Spodoba się osobom oglądającym po nocach dokumenty o zainteresowaniu Hitlera okultyzmem, złotym pociągu i tajnych eksperymentach w sztolniach Riese
+ Dwie zagadki, za które twórców można spokojnie poklepać po plecach
Minusy
- Nieadekwatna średnia ocen – to najgorszy pokój od Bunkra
- Miejscami się rozpada
- Wymaga użycia siły
- Powiedzenie, że są tam nieszczęśliwie ulokowane szukajki, jest eufemizmem
- Zagadki w większości monotonne, powoli prowadzące naprzód, brak flow i motywacji
- Skorzystanie z tego, że jesteśmy w bunkrze, powieszenie czegoś na ścianie i wstawienie paru mebli, to nie scenografia :D
Podsumowanie
Kolega trochę bardziej broni tego pokoju, bo ma fabułę – a z tym różnie bywa. Ja zgodzę się z opiniami, że fabułę można dopracować. Jest nieangażująca, a część zagadek nie w temacie, nużąca, nie czułam się pchana do przodu. Wiele rekwizytów, które zbieramy jak chomik, przydaje się w rozczarowujący sposób, który trudno nazwać zagadką.
Oficer ma zniknąć i to mnie w tym pokoju ucieszyło najbardziej. Z drugiej strony znika Program Goździk, a ten jest całkiem spoko, ale nie ma co beczeć. Powiemy “dobry był z Goździka pokój. Takie 7 na 10”, otrząśniemy się i pójdziemy dalej.
Rozebranie Zaginionego Oficera do stanu pierwotnego zajmie siedem minut włącznie z przerwą na kabanosa. To wyniesienie paru mebli – i stan surowy gotowy.
Odnośnie tego pokoju i całego Bunkra:
W niektórych pokojach tej firmy dziura w podłodze jest dziurą w podłodze, a w innych jest skrytką, gdzie jest coś ukryte. Z jednej strony mamy na rynku zbudowane od zera estetyczne scenografie, a z drugiej macamy sobie wątpliwej urody brudne zakamarki starego bunkra i przy tym pojawiają się zachwyty, że scenografia jest autentyczna. Trochę to za bardzo uprzejme wobec pokoju z ogółem średnio atrakcyjnymi zagadkami, który niestety nie ma nawet połowy tych atutów co pokoje na dychę – stąd ocena z połowy skali.
Gdyby Zaginiony Oficer miał zwierzątko wsparcia emocjonalnego, byłby to szczur wolący nażreć się trutki, niż tam dalej być.
Uciekliśmy z pokoju w: 85 minut
Grupa 3 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 5/10
Obsługa: 10/10
Klimat: 7/10
Poziom trudności: Średni
Nie wszystko złoto...
20.11.2025 | data wizyty: 9.11.2025
Wiarygodna opinia
Po wyczyszczeniu wszystkiego, co było we Wrocławiu, zaczęliśmy wykazywać tak niepokojące symptomy, jak chodzenie do gorszych pokojów w Poznaniu. Alchemik to najlepszy ER od Key to be free i nie zachęca do odwiedzenia innych pokojów firmy. Spędziliśmy w nim miło czas, ale orłem polskiej sceny eskejpowej bym go nie nazwała.
Klimat
O fabule można powiedzieć mało, ot zagadki mają prowadzić nas do końcowego rozwiązania – uzyskania złota. Wiemy to z opisu oraz wprowadzenia, W trakcie przechodzenia pokoju historia jest tak obecna, jak ojciec, który 20 lat temu wyszedł po fajki i nie wrócił.
To jeden z tych ER, gdzie trzy taczki można załadować po brzegi durnostojkami nie biorącymi udziału w grze. Przynajmniej łatwo je oddzielić od rzeczy istotnych. Przed laty wiele pokojów robiło się w podobny sposób, co tam się nawinęło pod rękę, stawało się elementem pokoju, do którego ktoś wymyślał zastosowanie. Tutaj miejscami ktoś wyżył się artystycznie, więc bywa nawet ładnie.
Zagadki
Na kilka zagadek w tym pokoju był pomysł, ale są też takie pasujące bardziej do kategorii “mam dwa metry płotu, bo mi z remontu zostało, to się gdzieś powiesi, a zagadkę się wymyśli”.
Czy “klient przyjmie wszystko”? W przypadku takich zagadek raczej ma ochotę nie wracać.
Brak dobrego scenariusza zagadek jest widoczny. To bardziej zbieranina zadań w stylu, w jakim dawniej robiło się escape roomy. Jest to łatwy pokój, ale ciężej się go przechodzi, niż by się mogło, bo są tu też zagadki nieintuicyjne.
Plusy
+ Pokój za niewielką cenę oferuje przyjemną rozgrywkę
Minusy
- Brak zapamiętywalnych i wyróżniających się elementów
- Twórcy naprawdę puścili wodze fantazji, jeśli chodzi o interpretowanie randomowych przedmiotów jako zagadki
Podsumowanie
Gdyby przeciętny człowiek miał odtworzyć ten pokój własnymi środkami, to by powiedział “potrzymaj mi piwo” i by to zrobił. Nie ma tu nic, co przerasta wykonanie scenografii do szkolnego przedstawienia i wycieczkę do Castoramy. Alchemik nie przystaje do dzisiejszego poziomu ER i obecnie takie pokoje nadają się do zamykania, a nie do otwierania. Z drugiej jednak strony, jeśli ktoś tak skromnymi środkami robi grywalny escape room, to jest to duży plus.
Czasami pokoje są tak złe, że mówimy o nich pół drogi powrotnej. Ten nie jest. To jedna z tych pozycji, o której nikt nie mówi, bo niewiele pamięta pięć minut po wyjściu.
Klimat
O fabule można powiedzieć mało, ot zagadki mają prowadzić nas do końcowego rozwiązania – uzyskania złota. Wiemy to z opisu oraz wprowadzenia, W trakcie przechodzenia pokoju historia jest tak obecna, jak ojciec, który 20 lat temu wyszedł po fajki i nie wrócił.
To jeden z tych ER, gdzie trzy taczki można załadować po brzegi durnostojkami nie biorącymi udziału w grze. Przynajmniej łatwo je oddzielić od rzeczy istotnych. Przed laty wiele pokojów robiło się w podobny sposób, co tam się nawinęło pod rękę, stawało się elementem pokoju, do którego ktoś wymyślał zastosowanie. Tutaj miejscami ktoś wyżył się artystycznie, więc bywa nawet ładnie.
Zagadki
Na kilka zagadek w tym pokoju był pomysł, ale są też takie pasujące bardziej do kategorii “mam dwa metry płotu, bo mi z remontu zostało, to się gdzieś powiesi, a zagadkę się wymyśli”.
Czy “klient przyjmie wszystko”? W przypadku takich zagadek raczej ma ochotę nie wracać.
Brak dobrego scenariusza zagadek jest widoczny. To bardziej zbieranina zadań w stylu, w jakim dawniej robiło się escape roomy. Jest to łatwy pokój, ale ciężej się go przechodzi, niż by się mogło, bo są tu też zagadki nieintuicyjne.
Plusy
+ Pokój za niewielką cenę oferuje przyjemną rozgrywkę
Minusy
- Brak zapamiętywalnych i wyróżniających się elementów
- Twórcy naprawdę puścili wodze fantazji, jeśli chodzi o interpretowanie randomowych przedmiotów jako zagadki
Podsumowanie
Gdyby przeciętny człowiek miał odtworzyć ten pokój własnymi środkami, to by powiedział “potrzymaj mi piwo” i by to zrobił. Nie ma tu nic, co przerasta wykonanie scenografii do szkolnego przedstawienia i wycieczkę do Castoramy. Alchemik nie przystaje do dzisiejszego poziomu ER i obecnie takie pokoje nadają się do zamykania, a nie do otwierania. Z drugiej jednak strony, jeśli ktoś tak skromnymi środkami robi grywalny escape room, to jest to duży plus.
Czasami pokoje są tak złe, że mówimy o nich pół drogi powrotnej. Ten nie jest. To jedna z tych pozycji, o której nikt nie mówi, bo niewiele pamięta pięć minut po wyjściu.
Uciekliśmy z pokoju w: 55 minut
Grupa 3 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 8/10
Klimat: 6/10
Poziom trudności: Łatwy
Kraina Grzybów
20.10.2025 | data wizyty: 15.10.2025
Wiarygodna opinia
Poczynając śmiałe założenie, że miałabym komuś polecać pokoje Let Me Out w kolejności od najłatwiejszego, do najtrudniejszego, Kraina Czarów byłaby najlepsza na początek. Nie prezentuje ona poziomu obecnych nowości, ale z drugiej strony nie sprawi, że ktoś poprzysięgnie sobie, iż jego stopa już nigdy więcej nie postanie w escape roomie.
Stare grzechy Let Me Out mają się dobrze. Historia w zasadzie nie istnieje, wprowadzenia brak, a obsługa jest głównie homeopatyczna. Pod tym względem wszystkie pokoje firmy prezentują równy poziom.
Klimat
Pokój na pierwszy rzut oka próbuje być całkiem jary, jak taka babcia, co farbuje włosy na różowo i stara się być młodzieżowa, ale efekt jest, jaki jest. Wygląda to skromnie i umownie. Potencjał jest niewykorzystany, niektóre elementy wystroju w ogóle nie grają, a zagospodarowanie przestrzeni mogłoby być lepsze. Nawiązania do tematu są powierzchowne. Motyw Alicji w Krainie Czarów dobrze ogrywa pokój Wonderland – i to jest poziom, jaki powinien być dziś standardem. Tam zarówno wystrój jak i historia są niczym dosłownie z innej bajki. Warto jednak podkreślić, że Kraina Czarów jest o połowę tańsza od Wonderlandu (o tyle dobrze).
Zagadki
Łamigłówki są dość proste, tak jak obiecano. Odnaleźliśmy w nich i logikę, a nawet różnorodność.
Zagadki nie wciągnęły nas bez reszty. Odhaczyliśmy je z przyjemnością, ale bez większych emocji. Minusem jest też to, że łamigłówki i klucze do nich nie są zgodnie oznaczone.
Jedno z zadań jest dość monotonne i można je skrócić o 2/3, bo zwyczajnie zabiera czas, a nie testuje nowych umiejętności. W starej wersji pokoju tej zagadki nie było. Śmiem twierdzić, że to właśnie przez nią, rekord wynoszący 15 minut, jest dziś fizycznie niemożliwy do pobicia. Gdy dopytywaliśmy obsługę o tę konkretną zagadkę, okazało się, że Mistrz Gry chyba też pierwszy raz widział ten pokój.
Plusy
+ Przyjemna rozgrywka dla osób szukających łatwego pokoju
+ Zagadki z adekwatnym do opisu poziomem trudności, logiczne, nawet różnorodne
Minusy
- Słaby klimat i umowna scenografia
- Brak polotu i czegoś wyróżniającego
- Przepaść w stosunku do obecnej topki
- Tytuł pokoju jest co najwyżej pretekstem do wystroju, a nie bazą do historii w tle – żadna fabuła się tam nie toczy
- Oznaczenia przy zagadkach nie do końca są powiązane z ich rozwiązaniami
Podsumowanie
Jest to prosty i lekki pokój bez historii, który nie wyróżnia się znacznie żadnym z elementów.
Zastanawiałam się nad oceną 7, gdyż Kraina Czarów jest pokojem sprawnym i na tyle schludnym, że pod kątem estetyki i ogólnego przeżycia przewyższa wrocławskie ER-y, którym dałam szóstki, takie jak Piraci, czy Chatka Wiedźmy.
Z drugiej strony, zarówno poziom obsługi, jak i historii są tutaj tak znikome, że aż trudno brać je na poważnie. Tymczasem nawet w najsłabszym jak dla mnie wrocławskim escape roomie – Pokoju Babci, była fabuła z twistem i dobra obsługa.
Stare grzechy Let Me Out mają się dobrze. Historia w zasadzie nie istnieje, wprowadzenia brak, a obsługa jest głównie homeopatyczna. Pod tym względem wszystkie pokoje firmy prezentują równy poziom.
Klimat
Pokój na pierwszy rzut oka próbuje być całkiem jary, jak taka babcia, co farbuje włosy na różowo i stara się być młodzieżowa, ale efekt jest, jaki jest. Wygląda to skromnie i umownie. Potencjał jest niewykorzystany, niektóre elementy wystroju w ogóle nie grają, a zagospodarowanie przestrzeni mogłoby być lepsze. Nawiązania do tematu są powierzchowne. Motyw Alicji w Krainie Czarów dobrze ogrywa pokój Wonderland – i to jest poziom, jaki powinien być dziś standardem. Tam zarówno wystrój jak i historia są niczym dosłownie z innej bajki. Warto jednak podkreślić, że Kraina Czarów jest o połowę tańsza od Wonderlandu (o tyle dobrze).
Zagadki
Łamigłówki są dość proste, tak jak obiecano. Odnaleźliśmy w nich i logikę, a nawet różnorodność.
Zagadki nie wciągnęły nas bez reszty. Odhaczyliśmy je z przyjemnością, ale bez większych emocji. Minusem jest też to, że łamigłówki i klucze do nich nie są zgodnie oznaczone.
Jedno z zadań jest dość monotonne i można je skrócić o 2/3, bo zwyczajnie zabiera czas, a nie testuje nowych umiejętności. W starej wersji pokoju tej zagadki nie było. Śmiem twierdzić, że to właśnie przez nią, rekord wynoszący 15 minut, jest dziś fizycznie niemożliwy do pobicia. Gdy dopytywaliśmy obsługę o tę konkretną zagadkę, okazało się, że Mistrz Gry chyba też pierwszy raz widział ten pokój.
Plusy
+ Przyjemna rozgrywka dla osób szukających łatwego pokoju
+ Zagadki z adekwatnym do opisu poziomem trudności, logiczne, nawet różnorodne
Minusy
- Słaby klimat i umowna scenografia
- Brak polotu i czegoś wyróżniającego
- Przepaść w stosunku do obecnej topki
- Tytuł pokoju jest co najwyżej pretekstem do wystroju, a nie bazą do historii w tle – żadna fabuła się tam nie toczy
- Oznaczenia przy zagadkach nie do końca są powiązane z ich rozwiązaniami
Podsumowanie
Jest to prosty i lekki pokój bez historii, który nie wyróżnia się znacznie żadnym z elementów.
Zastanawiałam się nad oceną 7, gdyż Kraina Czarów jest pokojem sprawnym i na tyle schludnym, że pod kątem estetyki i ogólnego przeżycia przewyższa wrocławskie ER-y, którym dałam szóstki, takie jak Piraci, czy Chatka Wiedźmy.
Z drugiej strony, zarówno poziom obsługi, jak i historii są tutaj tak znikome, że aż trudno brać je na poważnie. Tymczasem nawet w najsłabszym jak dla mnie wrocławskim escape roomie – Pokoju Babci, była fabuła z twistem i dobra obsługa.
Uciekliśmy z pokoju w: 30 minut
Grupa 2 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 5/10
Klimat: 6/10
Poziom trudności: Łatwy
Nie ma nic porywającego
13.07.2025 | data wizyty: 9.07.2025
Wiarygodna opinia
Rozczarować się pokojem, po którym nie oczekuje się zbyt wiele, to mało radosny sposób na zakończenie dnia.
Poprzednie pokoje od Let Me Out ratowały zagadki – niespotykane, niebanalne, zapamiętywalne. Tutaj w warstwie zagadek trudno szukać pozytywów. Dostaliśmy usługę na poziomie ostrzyżenia się u męskiego fryzjera za 5 zł w latach 90. Niby nie ma jak tego zepsuć i klient musi wyjść zadowolony, ale nie jest to ekscytujące przeżycie.
Klimat
Nie mogę pominąć teatralnie budowanego klimatu, gdyż wprowadzenie do pokoju – niestety, już po raz kolejny w tej firmie – to majstersztyk. Da się je nie tyle streścić, co wręcz zacytować:
– Byliście już u nas?
– Tak.
– To wchodźcie.
Nie wiemy, z jakiego powodu do Let Me Out należy przyjść kwadrans przed rozpoczęciem gry, ale karnie przychodzimy, a potem wchodzimy do środka jakieś 14 minut przed czasem. Jak tak dalej pójdzie, będziemy wychodzić z pokoju przed godziną rezerwacji.
Fabuła w Let Me Out ma nie przeszkadzać. Nagranie lektora jest, bo jest. Podobno jest jakiś las, podobno jest jakaś księga. Z jednej strony wystrój jest estetyczny, choć minimalistyczny i bywają gorsze pokoje, z drugiej – lasu tutaj za bardzo nie ma.
Zagadki
Poprzednio odwiedzone przez nas pokoje w Let Me Out, miewały dobre zagadki. Tutaj pod tym względem jest niestety słabo.
Jeśli magnes nie działa, a obsługa interweniuje, dając nam kolejny magnes, który również nie działa, to nie możemy czuć się rozpieszczeni. Podobnie w sytuacji, gdy otwieramy szafkę i znajdujemy tam pustkę.
Na domiar złego, działające zagadki zbyt bardzo nie poprawiają sytuacji. W większości są niestety tak fascynujące, co oglądanie jak beton schnie, a ponadto jest ich mało.
Obsługa
W Let Me Out czujemy się już na tyle swobodnie, że sami się obsługujemy – wychodząc po grze z pokoju na korytarz, ze świadomością, że mistrz gry gdzieś tam jest i gra w makao.
Po wizycie w 4 pokojach tej firmy widzimy ciągle to samo. Żaden MG nie wprowadził nas należycie, nie zagadał po grze, nie zachęcił nas do powrotu. Let Me Out niestety nie chce skorzystać z atutu, jakim jest bycie najstarszą firmą ER w Polsce, nie buduje fajnej otoczki i nie jest miejscem, gdzie można uciąć z obsługą pogawędkę o branży.
Plusy
+ Całkiem prosty i przyjemny pokój dla osób, które na początku swojej przygody z ER nie oczekują zbyt wiele
Minusy
- Zagadek jest tak mało, że zaczęliśmy rozwiązywać sznurówki
- Zastąpienie niedziałającego elementu innym niedziałającym elementem
- Otwarcie pustej skrytki
- Czujemy się kolejnym odbębnionym klientem
- Obsługa mentalnie na wakacjach na Barbadosie
- Brak czegokolwiek, co pozwoliłoby na wyższą ocenę
Podsumowanie
Tajemnica Księgi Lasu niestety nie ma porywających zagadek. Albo są pospolite jak chleb z masłem, albo po prostu nie działają. Pokój jest zaledwie poprawny. To tak jakbyśmy poszli do restauracji i dostali kranówkę – niby się napijesz, ale nic specjalnego.
W żadnym aspekcie nie jest to pokój lepszy, niż pozostałe pokoje tej firmy, a w warstwie zagadek jest najgorszy obok Lochu i dwa razy się mocno wyłożył.
Poprzednie pokoje od Let Me Out ratowały zagadki – niespotykane, niebanalne, zapamiętywalne. Tutaj w warstwie zagadek trudno szukać pozytywów. Dostaliśmy usługę na poziomie ostrzyżenia się u męskiego fryzjera za 5 zł w latach 90. Niby nie ma jak tego zepsuć i klient musi wyjść zadowolony, ale nie jest to ekscytujące przeżycie.
Klimat
Nie mogę pominąć teatralnie budowanego klimatu, gdyż wprowadzenie do pokoju – niestety, już po raz kolejny w tej firmie – to majstersztyk. Da się je nie tyle streścić, co wręcz zacytować:
– Byliście już u nas?
– Tak.
– To wchodźcie.
Nie wiemy, z jakiego powodu do Let Me Out należy przyjść kwadrans przed rozpoczęciem gry, ale karnie przychodzimy, a potem wchodzimy do środka jakieś 14 minut przed czasem. Jak tak dalej pójdzie, będziemy wychodzić z pokoju przed godziną rezerwacji.
Fabuła w Let Me Out ma nie przeszkadzać. Nagranie lektora jest, bo jest. Podobno jest jakiś las, podobno jest jakaś księga. Z jednej strony wystrój jest estetyczny, choć minimalistyczny i bywają gorsze pokoje, z drugiej – lasu tutaj za bardzo nie ma.
Zagadki
Poprzednio odwiedzone przez nas pokoje w Let Me Out, miewały dobre zagadki. Tutaj pod tym względem jest niestety słabo.
Jeśli magnes nie działa, a obsługa interweniuje, dając nam kolejny magnes, który również nie działa, to nie możemy czuć się rozpieszczeni. Podobnie w sytuacji, gdy otwieramy szafkę i znajdujemy tam pustkę.
Na domiar złego, działające zagadki zbyt bardzo nie poprawiają sytuacji. W większości są niestety tak fascynujące, co oglądanie jak beton schnie, a ponadto jest ich mało.
Obsługa
W Let Me Out czujemy się już na tyle swobodnie, że sami się obsługujemy – wychodząc po grze z pokoju na korytarz, ze świadomością, że mistrz gry gdzieś tam jest i gra w makao.
Po wizycie w 4 pokojach tej firmy widzimy ciągle to samo. Żaden MG nie wprowadził nas należycie, nie zagadał po grze, nie zachęcił nas do powrotu. Let Me Out niestety nie chce skorzystać z atutu, jakim jest bycie najstarszą firmą ER w Polsce, nie buduje fajnej otoczki i nie jest miejscem, gdzie można uciąć z obsługą pogawędkę o branży.
Plusy
+ Całkiem prosty i przyjemny pokój dla osób, które na początku swojej przygody z ER nie oczekują zbyt wiele
Minusy
- Zagadek jest tak mało, że zaczęliśmy rozwiązywać sznurówki
- Zastąpienie niedziałającego elementu innym niedziałającym elementem
- Otwarcie pustej skrytki
- Czujemy się kolejnym odbębnionym klientem
- Obsługa mentalnie na wakacjach na Barbadosie
- Brak czegokolwiek, co pozwoliłoby na wyższą ocenę
Podsumowanie
Tajemnica Księgi Lasu niestety nie ma porywających zagadek. Albo są pospolite jak chleb z masłem, albo po prostu nie działają. Pokój jest zaledwie poprawny. To tak jakbyśmy poszli do restauracji i dostali kranówkę – niby się napijesz, ale nic specjalnego.
W żadnym aspekcie nie jest to pokój lepszy, niż pozostałe pokoje tej firmy, a w warstwie zagadek jest najgorszy obok Lochu i dwa razy się mocno wyłożył.
Uciekliśmy z pokoju w: 25 minut
Grupa 3 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 6/10
Klimat: 6/10
Poziom trudności: Bardzo łatwy
Zasłużone miejsce w rankingu
12.03.2025 | data wizyty: 9.03.2025
Wiarygodna opinia
Niestety, w mojej opinii Pokój babci można zaliczyć do Top 3 najsłabszych, jakie dotychczas odwiedziłam we Wrocławiu.
Klimat
Wystrój pasuje do tematu, natomiast nie jest szczególnie przyjemny.
Zagadki
Niektóre zagadki są wręcz łopatologiczne, ale wyrobienie elementów utrudnia ich wykonanie. Największym minusem są z kolei niewidoczne oznaczenia, które wystarczyłoby poprawić w parę sekund.
Łamigłówki są w większości bardzo proste, niezapamiętywalne i nikną w przeciętnej całości. Wszystkie ostatecznie działają, ale nie ma ani jednej, o której moglibyśmy powiedzieć, że jest szczególnie fajna.
Plusy
+ Trudno to uznać za plus, ale pokój spełnia niezbędne minimum, by nazwać go poprawnym
Minusy
- Nieangażujące i niewyróżniające się zagadki
- O wystroju można powiedzieć co najwyżej, że jest akceptowalny
Podsumowanie
Krótko. Pokój ma zostać zamknięty i jest to doskonała decyzja.
Klimat
Wystrój pasuje do tematu, natomiast nie jest szczególnie przyjemny.
Zagadki
Niektóre zagadki są wręcz łopatologiczne, ale wyrobienie elementów utrudnia ich wykonanie. Największym minusem są z kolei niewidoczne oznaczenia, które wystarczyłoby poprawić w parę sekund.
Łamigłówki są w większości bardzo proste, niezapamiętywalne i nikną w przeciętnej całości. Wszystkie ostatecznie działają, ale nie ma ani jednej, o której moglibyśmy powiedzieć, że jest szczególnie fajna.
Plusy
+ Trudno to uznać za plus, ale pokój spełnia niezbędne minimum, by nazwać go poprawnym
Minusy
- Nieangażujące i niewyróżniające się zagadki
- O wystroju można powiedzieć co najwyżej, że jest akceptowalny
Podsumowanie
Krótko. Pokój ma zostać zamknięty i jest to doskonała decyzja.
Uciekliśmy z pokoju w: 34 minuty
Grupa 5 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 5/10
Obsługa: 8/10
Klimat: 6/10
Poziom trudności: Bardzo łatwy
Najgorsza premiera ever
24.11.2024 | data wizyty: 23.11.2024
Wiarygodna opinia
Trupia Główka jest zupełnie nowa, więc w teorii powinna aspirować do 10. Zapowiadano nam, że jest dobra, trudna i straszna. Tymczasem taki dialog mieliśmy po grze.
– To ile ten pokój ma lat?
– To jest premiera… Ma niecałe 3 miesiące
– CO?!
No właśnie. Zapłaciliśmy 400 zł za pokój wyglądający jak 7-letni i rozwalający się jak 7-letni. To ile powinni kosić Exici za takiego Smoka? Bo żeby było adekwatnie, jakieś 700-800 zł.
Klimat
Formalnie może to i horror, ale choć podskoczyliśmy parę razy, to nie było bardzo, bardzo strasznie. To my sami się nakręciliśmy. Kategoria to jednak najmniejszy problem.
Słowo “premiera” tu nie przystoi. Pokój się sypie, zagadki są wykonane słabo. Niektóre elementy wystroju nic nie robią. Fabuła nie jest spójna, trudno powiedzieć, o co chodzi.
Zagadki
Łamigłówki są rzeczywiście trudne, a oznaczenie adekwatne. Wyszliśmy w równe 100 minut bez podpowiedzi, z doświadczeniem po około 40-50 pokojów każdy.
Dużo zależy od spostrzegawczości, a same zagadki nie są w pełni jasne, najlepiej by mi pasowało określenie “naciągane”. Ich wykonanie pozostawia wiele do życzenia.
Plusy
+ Dla doświadczonych pokój stanowi spoko wyzwanie.
Minusy
- Pokój się rozlatuje. Wygląda, jakby miał kilka lat. Na starcie dwa meble były rozwalone i nieprzymocowane, jeden poleciał na ziemię, drugi prawie spadł;
- Zagadki i scenografia niechlujne, niedokładne. Kluczowy rekwizyt wykonany tandetnie i już jest mocno naderwany. Inny, z recyklingu (widać po zdjęciach z Motyka), jak go wrzucili, tak stoi i się kolebie;
- Końcowa łamigłówka utrudniona przez słabą jakość wspomnianego rekwizytu;
- Czułość zagadek bardzo słaba. Jedną rzecz trzeba było poprzykładać pod każdym kątem mnóstwo razy, inna zagadka zadziałała dopiero za drugim razem;
- Zbyt wiele zależało od szczęścia oraz spostrzegawczości, a nie umiejętności rozwiązywania zagadek;
- Nie wszystkie zagadki są uczciwie oznaczone. Sporo jest domyślajek i zmyłek;
- Jedna wtrącona zagadka (znana wszystkim mini gierka) taka ni stąd, ni zowąd;
- Wielka kupa dużych, świetnie wyglądających rekwizytów (spojler: telewizory i radio), w tym jeden dodający dużo cringu, jest kompletnie po nic! Jeden z komentarzy wyjaśnia, że to pozostałość po Czarnym Motylku. Słabo;
- Nie jesteśmy w stanie opowiedzieć tej fabuły, bo nie wiemy, co to było. Uwaga, spojlery: wprowadzenie o urodzinach i urbexie jest wg nas dopisane, bo wcześniej go nie było, ale i tak żadnej dziury fabularnej nie łata. W końcu w tym domu kiedyś zginęła dziewczynka? Chłopiec? Niemowlę? Co to w ogóle za dzieci? Kto jest antagonistą? Duch? Potwór? Co on tak dokładnie robi? Co się stało z jubilatką? O co chodzi z ćmą zmierzchnicą trupią główką? Co przedstawia tandetnie wykonany rekwizyt? O co biega fabularnie, że kura, gęś, świnia, owca? I nie, konieczność znajomości Motylka nie może być wymagana do zrozumienia Trupiej Główki;
- Momentami nic nie było słychać, a po chwili było aż za głośno. Nierówne audio;
- I najgorsze: cena taka sama jak za wymuskany, nowy, sprawny pokój.
Podsumowanie
Gdyby pokój miał naprawdę kilka lat i kosztowałby mniej, można by mu wiele wybaczyć i dać 7/10, co jest i tak oceną “dobry”.
Ale to premierowy pokój, niespełna trzymiesięczny. Poczuliśmy się potraktowani niepoważnie, płacąc za niego 400 zł. To taki brak szacunku do graczy. Bierzemy pod uwagę, że ma 100 minut, ale długość mimo wszystko nie usprawiedliwia ceny. Za co? Za rekwizyty z recyklingu? Za spadające meble, niestykające i byle jak wykonane zagadki, zlepioną z wielu pomysłów, ale niespójną fabułę? Najlepsza w Polsce 80-minutowa Zemsta Umarlaka jest 20 zł tańsza (!), a poziom z innej galaktyki.
Zauważcie, że nie obniżamy oceny za kopiowanie zagadek z Czarnego Motylka. Nie było nas po prostu w Motylku. Ale gdybyśmy byli i zauważyli jakieś skopiowane zagadki, to ocena jeszcze na pewno poleciałaby w dół. I tak przeraża nas, ile tych samych rekwizytów rozpoznaliśmy po zdjęciach i opiniach.
– To ile ten pokój ma lat?
– To jest premiera… Ma niecałe 3 miesiące
– CO?!
No właśnie. Zapłaciliśmy 400 zł za pokój wyglądający jak 7-letni i rozwalający się jak 7-letni. To ile powinni kosić Exici za takiego Smoka? Bo żeby było adekwatnie, jakieś 700-800 zł.
Klimat
Formalnie może to i horror, ale choć podskoczyliśmy parę razy, to nie było bardzo, bardzo strasznie. To my sami się nakręciliśmy. Kategoria to jednak najmniejszy problem.
Słowo “premiera” tu nie przystoi. Pokój się sypie, zagadki są wykonane słabo. Niektóre elementy wystroju nic nie robią. Fabuła nie jest spójna, trudno powiedzieć, o co chodzi.
Zagadki
Łamigłówki są rzeczywiście trudne, a oznaczenie adekwatne. Wyszliśmy w równe 100 minut bez podpowiedzi, z doświadczeniem po około 40-50 pokojów każdy.
Dużo zależy od spostrzegawczości, a same zagadki nie są w pełni jasne, najlepiej by mi pasowało określenie “naciągane”. Ich wykonanie pozostawia wiele do życzenia.
Plusy
+ Dla doświadczonych pokój stanowi spoko wyzwanie.
Minusy
- Pokój się rozlatuje. Wygląda, jakby miał kilka lat. Na starcie dwa meble były rozwalone i nieprzymocowane, jeden poleciał na ziemię, drugi prawie spadł;
- Zagadki i scenografia niechlujne, niedokładne. Kluczowy rekwizyt wykonany tandetnie i już jest mocno naderwany. Inny, z recyklingu (widać po zdjęciach z Motyka), jak go wrzucili, tak stoi i się kolebie;
- Końcowa łamigłówka utrudniona przez słabą jakość wspomnianego rekwizytu;
- Czułość zagadek bardzo słaba. Jedną rzecz trzeba było poprzykładać pod każdym kątem mnóstwo razy, inna zagadka zadziałała dopiero za drugim razem;
- Zbyt wiele zależało od szczęścia oraz spostrzegawczości, a nie umiejętności rozwiązywania zagadek;
- Nie wszystkie zagadki są uczciwie oznaczone. Sporo jest domyślajek i zmyłek;
- Jedna wtrącona zagadka (znana wszystkim mini gierka) taka ni stąd, ni zowąd;
- Wielka kupa dużych, świetnie wyglądających rekwizytów (spojler: telewizory i radio), w tym jeden dodający dużo cringu, jest kompletnie po nic! Jeden z komentarzy wyjaśnia, że to pozostałość po Czarnym Motylku. Słabo;
- Nie jesteśmy w stanie opowiedzieć tej fabuły, bo nie wiemy, co to było. Uwaga, spojlery: wprowadzenie o urodzinach i urbexie jest wg nas dopisane, bo wcześniej go nie było, ale i tak żadnej dziury fabularnej nie łata. W końcu w tym domu kiedyś zginęła dziewczynka? Chłopiec? Niemowlę? Co to w ogóle za dzieci? Kto jest antagonistą? Duch? Potwór? Co on tak dokładnie robi? Co się stało z jubilatką? O co chodzi z ćmą zmierzchnicą trupią główką? Co przedstawia tandetnie wykonany rekwizyt? O co biega fabularnie, że kura, gęś, świnia, owca? I nie, konieczność znajomości Motylka nie może być wymagana do zrozumienia Trupiej Główki;
- Momentami nic nie było słychać, a po chwili było aż za głośno. Nierówne audio;
- I najgorsze: cena taka sama jak za wymuskany, nowy, sprawny pokój.
Podsumowanie
Gdyby pokój miał naprawdę kilka lat i kosztowałby mniej, można by mu wiele wybaczyć i dać 7/10, co jest i tak oceną “dobry”.
Ale to premierowy pokój, niespełna trzymiesięczny. Poczuliśmy się potraktowani niepoważnie, płacąc za niego 400 zł. To taki brak szacunku do graczy. Bierzemy pod uwagę, że ma 100 minut, ale długość mimo wszystko nie usprawiedliwia ceny. Za co? Za rekwizyty z recyklingu? Za spadające meble, niestykające i byle jak wykonane zagadki, zlepioną z wielu pomysłów, ale niespójną fabułę? Najlepsza w Polsce 80-minutowa Zemsta Umarlaka jest 20 zł tańsza (!), a poziom z innej galaktyki.
Zauważcie, że nie obniżamy oceny za kopiowanie zagadek z Czarnego Motylka. Nie było nas po prostu w Motylku. Ale gdybyśmy byli i zauważyli jakieś skopiowane zagadki, to ocena jeszcze na pewno poleciałaby w dół. I tak przeraża nas, ile tych samych rekwizytów rozpoznaliśmy po zdjęciach i opiniach.
Uciekliśmy z pokoju w: 100 minut
Grupa 4 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 10/10
Klimat: 6/10
Poziom trudności: Trudny
Niestety, rozczarowanko
18.11.2024 | data wizyty: 16.11.2024
Wiarygodna opinia
Worek z horrorami został rozwiązany – pojechaliśmy do Poznania trochę się pobać. Bardziej niż Murder House przestraszyły nas jednak ceny na jarmarku bożonarodzeniowym.
Klimat
Niestety, intrygujące wprowadzenie było bardziej klimatyczne, niż to, co znaleźliśmy w pokoju. Był jeden moment, kiedy bałam się zobaczyć, co jest dalej i podskoczyłam. Poza nim napięcie było umiarkowane (dla mnie, boidupy).
Zagadki
Niestety, zagadek prawie nie uświadczyliśmy. Wiele z nich to szukajki, polegające na znalezieniu klucza i wsadzeniu go do kłódki, co trudno nazwać zagadką. Ale nawet je wliczając, jest ich łącznie ~10.
Łamigłówki są ponadto mało urozmaicone i dość powierzchowne. Czas zabiera przede wszystkim ich dokładne wykonanie, bo mechanizmy nie chodzą płynnie. Zagadka manualna mi się podobała, bo takie lubię, ale dla mnóstwa osób może być szczytem frustracji.
Obsługa
Ocena za obsługę leci mocno w dół za wysyłanie nieproszonych SMSów, bo takie coś nie powinno mieć miejsca. Jeśli obsługa z defaultu uznaje SMS za konieczny, to może by naprawić przyczynę jego wysłania? Dać wskazówkę w środku? Po wyjściu przeczytałam SMS i okazało się, że niestety dość mocno nakierowywał.
Plusy
+ Dobry pokój na start przygody z horrorami. Nieprzesadnie straszny i bardzo łatwy
Minusy
- Nieproszone podpowiedzi
- Bardzo mało zagadek
- Łamigłówki niezbyt atrakcyjne
- Jedna zagadka bez logiki nastawiona na przypadkowy efekt
- W zagadce sensorycznej polska wersja nie naprowadziła nas na trop, za to angielskie tłumaczenie miało inny wydźwięk i dopiero ono miało sens
- Nastrój jest dość przewidywalny, wystrój starej daty, a tematyka generyczna
Podsumowanie
Nie jest problemem, gdy zagadki są łatwe, bo to wyłącznie kategoria i nie wpływa na ocenę. Nic jednak nie uzasadnia tak małej ich liczby – poziom dla początkujących również nie.
Oczywiście to normalne, że w horrorach robi się łatwiejsze zagadki, bo strach utrudnia. Jeśli jednak i strachu nie jest za dużo, i zagadek jest jak na lekarstwo, to się to w żaden sposób nie równoważy.
Klimat
Niestety, intrygujące wprowadzenie było bardziej klimatyczne, niż to, co znaleźliśmy w pokoju. Był jeden moment, kiedy bałam się zobaczyć, co jest dalej i podskoczyłam. Poza nim napięcie było umiarkowane (dla mnie, boidupy).
Zagadki
Niestety, zagadek prawie nie uświadczyliśmy. Wiele z nich to szukajki, polegające na znalezieniu klucza i wsadzeniu go do kłódki, co trudno nazwać zagadką. Ale nawet je wliczając, jest ich łącznie ~10.
Łamigłówki są ponadto mało urozmaicone i dość powierzchowne. Czas zabiera przede wszystkim ich dokładne wykonanie, bo mechanizmy nie chodzą płynnie. Zagadka manualna mi się podobała, bo takie lubię, ale dla mnóstwa osób może być szczytem frustracji.
Obsługa
Ocena za obsługę leci mocno w dół za wysyłanie nieproszonych SMSów, bo takie coś nie powinno mieć miejsca. Jeśli obsługa z defaultu uznaje SMS za konieczny, to może by naprawić przyczynę jego wysłania? Dać wskazówkę w środku? Po wyjściu przeczytałam SMS i okazało się, że niestety dość mocno nakierowywał.
Plusy
+ Dobry pokój na start przygody z horrorami. Nieprzesadnie straszny i bardzo łatwy
Minusy
- Nieproszone podpowiedzi
- Bardzo mało zagadek
- Łamigłówki niezbyt atrakcyjne
- Jedna zagadka bez logiki nastawiona na przypadkowy efekt
- W zagadce sensorycznej polska wersja nie naprowadziła nas na trop, za to angielskie tłumaczenie miało inny wydźwięk i dopiero ono miało sens
- Nastrój jest dość przewidywalny, wystrój starej daty, a tematyka generyczna
Podsumowanie
Nie jest problemem, gdy zagadki są łatwe, bo to wyłącznie kategoria i nie wpływa na ocenę. Nic jednak nie uzasadnia tak małej ich liczby – poziom dla początkujących również nie.
Oczywiście to normalne, że w horrorach robi się łatwiejsze zagadki, bo strach utrudnia. Jeśli jednak i strachu nie jest za dużo, i zagadek jest jak na lekarstwo, to się to w żaden sposób nie równoważy.
Uciekliśmy z pokoju w: 36 minut
Grupa 4 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 6/10
Klimat: 6/10
Poziom trudności: Bardzo łatwy
"Room" bez "The"
22.10.2024 | data wizyty: 17.10.2024
Let Me Out to najstarsza firma eskejpowa w Polsce, jednak dopiero teraz tu zawitaliśmy. Odwiedzenie wcześniej wrocławskiej topki, delikatnie mówiąc, nie wpływa dobrze na nasz odbiór Kary Śmierci. Liczyliśmy, że z oceną 5,5/10 pokój może być tak słaby, że aż dobry i można tu pójść dla beki. Tak jak "The Room" wśród filmów. A to po prostu zwykły "Room", bez "The" :)
Byliśmy tu w 4 osoby ze doświadczeniem ok. 20-50 pokojów, wyszliśmy bez podpowiedzi przed czasem.
Klimat
W grę wprowadza nas narrator – ekspert od umierania. Trochę przynudza, ale, próbuje opowiedzieć historię, która na pewno ma sens. Jak na typowego złola przystało, zdradza wszystkie swoje zamiary.
Duży plus za wstawki narratora co 10 czy 15 minut – zawsze gdy w escape roomach podawany jest czas, na świecie rodzi się jeden kotek.
Pokój jest skromny i budżetowy. Nie jest źle – widać starania, by klimat katowni był odczuwalny, a i narzędzia tortur prezentują się nam w całej okazałości, jednak trudno o pełną immersję.
Zagadki
Spośród zagadek można wyróżnić około 5, które mają na siebie pomysł i są udane. Nie brakuje jednak też kilku topornych łamigłówek. Zwłaszcza jedna dawała rezultaty dość, hmm, dyskusyjne i trudno było powiedzieć, czy my w ogóle robimy cokolwiek z sensem. Wysłużenie pewnych elementów też może być zmyłką i sugerować skupienie się niepotrzebnie na czymś, co nie ma znaczenia. Niektóre oznaczenia widać już kiepsko. Nie jest tutaj jasne “co do czego” i na pewno nowe pokoje pod względem klarowności są już w innej epoce.
Największy minus za niedziałające zagadki. Dwie rozwiązaliśmy od razu poprawnie, ale nam nie zaskoczyły mimo wielokrotnych prób, co zmusiło nas do kontaktu z MG. Nie uznajemy tego za wzięcie podpowiedzi, w momencie, kiedy robimy dobrze, a zagadki nie działają. Wymagały precyzji chyba o nanometry.
Plusy
+ Kilka zagadek się wyróżnia
+ Jest podawany czas
Minusy
- Brak flow
- Dwie niedziałające zagadki, robione poprawnie dłuuuuugo, aż w końcu zaskoczyły
- Elementy do wymiany
- Nieczytelne oznaczenia
- Brak logicznego powiązania zagadek
- Nieangażująca przygoda
Podsumowanie
Kara Śmierci to średniak. Wystrój i klimat są zaledwie poprawne. Zagadki same w sobie dzielą się na całkiem błyskotliwe (kilka mnie zaskoczyło pozytywnie) i takie męczące. W większości wymagają liftingu, poprawnego oznaczenia lub po prostu wymiany.
Nie było tutaj nic porywającego na tyle, byśmy zaangażowali się w przygodę. Jakiekolwiek zainteresowanie zagadkami pryskało w zetknięciu z ich nieintuicyjnością lub niedziałającymi mechanizmami. Trudno przy tym wszystkim o entuzjazm.
Byliśmy tu w 4 osoby ze doświadczeniem ok. 20-50 pokojów, wyszliśmy bez podpowiedzi przed czasem.
Klimat
W grę wprowadza nas narrator – ekspert od umierania. Trochę przynudza, ale, próbuje opowiedzieć historię, która na pewno ma sens. Jak na typowego złola przystało, zdradza wszystkie swoje zamiary.
Duży plus za wstawki narratora co 10 czy 15 minut – zawsze gdy w escape roomach podawany jest czas, na świecie rodzi się jeden kotek.
Pokój jest skromny i budżetowy. Nie jest źle – widać starania, by klimat katowni był odczuwalny, a i narzędzia tortur prezentują się nam w całej okazałości, jednak trudno o pełną immersję.
Zagadki
Spośród zagadek można wyróżnić około 5, które mają na siebie pomysł i są udane. Nie brakuje jednak też kilku topornych łamigłówek. Zwłaszcza jedna dawała rezultaty dość, hmm, dyskusyjne i trudno było powiedzieć, czy my w ogóle robimy cokolwiek z sensem. Wysłużenie pewnych elementów też może być zmyłką i sugerować skupienie się niepotrzebnie na czymś, co nie ma znaczenia. Niektóre oznaczenia widać już kiepsko. Nie jest tutaj jasne “co do czego” i na pewno nowe pokoje pod względem klarowności są już w innej epoce.
Największy minus za niedziałające zagadki. Dwie rozwiązaliśmy od razu poprawnie, ale nam nie zaskoczyły mimo wielokrotnych prób, co zmusiło nas do kontaktu z MG. Nie uznajemy tego za wzięcie podpowiedzi, w momencie, kiedy robimy dobrze, a zagadki nie działają. Wymagały precyzji chyba o nanometry.
Plusy
+ Kilka zagadek się wyróżnia
+ Jest podawany czas
Minusy
- Brak flow
- Dwie niedziałające zagadki, robione poprawnie dłuuuuugo, aż w końcu zaskoczyły
- Elementy do wymiany
- Nieczytelne oznaczenia
- Brak logicznego powiązania zagadek
- Nieangażująca przygoda
Podsumowanie
Kara Śmierci to średniak. Wystrój i klimat są zaledwie poprawne. Zagadki same w sobie dzielą się na całkiem błyskotliwe (kilka mnie zaskoczyło pozytywnie) i takie męczące. W większości wymagają liftingu, poprawnego oznaczenia lub po prostu wymiany.
Nie było tutaj nic porywającego na tyle, byśmy zaangażowali się w przygodę. Jakiekolwiek zainteresowanie zagadkami pryskało w zetknięciu z ich nieintuicyjnością lub niedziałającymi mechanizmami. Trudno przy tym wszystkim o entuzjazm.
Uciekliśmy z pokoju
Grupa 4 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 5/10
Obsługa: 8/10
Klimat: 7/10
Poziom trudności: Łatwy
Baba Jaga jest nieco w tyle za trendami
2.05.2024 | data wizyty: 1.05.2024
Wiarygodna opinia
Chata Wiedźmy to ostatni pokój od Trapped, jaki odwiedziliśmy w tej lokalizacji i jest dla nas drugim najlepszym po Celi śmierci. Ma szansę być jeszcze lepszym, bo ma zostać rozbudowana.
Byliśmy w 2 osoby z doświadczeniem 35 pokojów. Wyszliśmy 16 min przed czasem bez podpowiedzi.
Klimat
Spośród wszystkich pokojów od Trapped w tej lokacji, Chata sprawia wrażenie, jakby włożono w nią najwięcej starań. Wyszło w porządku. Widać, że to pokój mający wiele lat. Niektóre elementy są mocno zużyte i wymagają wymiany, a gdzieniegdzie wystają kable, ale ogółem można docenić bogaty wystrój.
Zagadki
Ze dwie zagadki były dla nas mało intuicyjne: jedna dziwna, inną przekombinowaliśmy. Ogółem jednak łamigłówki w Chacie Wiedźmy są łatwe.
Zagadki są liniowe, głównie elektroniczne, a ich jakość jest zadowalająca z plusem. Chce się je rozwiązywać i kombinować. Wykorzystują różnorodne umiejętności, nie są na jedno kopyto.
Plusy
+ Przyjemny pokój z urozmaiconymi zagadkami
+ Wyczuwalny klimat i wystrój rozkręcający się z czasem
+ Dobry stosunek ceny do jakości
Minusy
- Wymaga liftingu: naprawienia zacinającego się mechanizmu, wymiany odłupanych rekwizytów, schowania kabli
- Jest w porządku, ale żaden element szczególnie się nie wyróżnia
Podsumowanie
Kolejny raz usłyszeliśmy, że Chata Wiedźmy ma zostać rozbudowana. To dobry pomysł, bo choć to największy pokój w tej lokalizacji, to przygoda kończy się szybko. Widać też wiek tego pokoju – odstaje od nowych produkcji. Chętnie przyjdziemy tu po zmianach.
Polecam pokoje od Trapped na wypad we dwoje. Wszystkie idealnie się do tego nadają, a w dodatku w środy jest zniżka dla par. Stosunek ceny do jakości jest tu dużym plusem.
Byliśmy w 2 osoby z doświadczeniem 35 pokojów. Wyszliśmy 16 min przed czasem bez podpowiedzi.
Klimat
Spośród wszystkich pokojów od Trapped w tej lokacji, Chata sprawia wrażenie, jakby włożono w nią najwięcej starań. Wyszło w porządku. Widać, że to pokój mający wiele lat. Niektóre elementy są mocno zużyte i wymagają wymiany, a gdzieniegdzie wystają kable, ale ogółem można docenić bogaty wystrój.
Zagadki
Ze dwie zagadki były dla nas mało intuicyjne: jedna dziwna, inną przekombinowaliśmy. Ogółem jednak łamigłówki w Chacie Wiedźmy są łatwe.
Zagadki są liniowe, głównie elektroniczne, a ich jakość jest zadowalająca z plusem. Chce się je rozwiązywać i kombinować. Wykorzystują różnorodne umiejętności, nie są na jedno kopyto.
Plusy
+ Przyjemny pokój z urozmaiconymi zagadkami
+ Wyczuwalny klimat i wystrój rozkręcający się z czasem
+ Dobry stosunek ceny do jakości
Minusy
- Wymaga liftingu: naprawienia zacinającego się mechanizmu, wymiany odłupanych rekwizytów, schowania kabli
- Jest w porządku, ale żaden element szczególnie się nie wyróżnia
Podsumowanie
Kolejny raz usłyszeliśmy, że Chata Wiedźmy ma zostać rozbudowana. To dobry pomysł, bo choć to największy pokój w tej lokalizacji, to przygoda kończy się szybko. Widać też wiek tego pokoju – odstaje od nowych produkcji. Chętnie przyjdziemy tu po zmianach.
Polecam pokoje od Trapped na wypad we dwoje. Wszystkie idealnie się do tego nadają, a w dodatku w środy jest zniżka dla par. Stosunek ceny do jakości jest tu dużym plusem.
Uciekliśmy z pokoju w: 44 minuty
Grupa 2 graczy, w tym:
Ostatnio odwiedzone pokoje:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 10/10
Klimat: 7/10
Poziom trudności: Łatwy
Wersja opinii z dnia 24 lut 2025:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 10/10
Klimat: 7/10
Poziom trudności: Łatwy
Powód zmiany: Z perspektywy czasu ten pokój jest jednym ze słabszych, w jakich byłam. Siódemki dostawały u mnie pokoje na wyższym poziomie i ze względu na zachowanie skali, uczciwsze będzie obniżenie oceny Chacie Wiedźmy dla docenienia lepszych pokojów.
Wersja opinii z dnia 2 maj 2024:
Ocena ogólna: 6/10
Obsługa: 10/10
Klimat: 7/10
Poziom trudności: Łatwy
Strona 1
Pokaż następne