All rooms
What is escape room?
Gift vouchers
ER Champ
Timezone:
Tkalnia Zagadek
Tkalnia Zagadek to jeden z pierwszych Escape Room'ów w Polsce. Pierwszy lokal "tkalni" powstał w połowie roku 2014. Pokoje zagadek w tym escape room'ie wyróż... [more]
About company
Tkalnia Zagadek to jeden z pierwszych Escape Room'ów w Polsce. Pierwszy lokal "tkalni" powstał w połowie roku 2014. Pokoje zagadek w tym escape room'ie wyróżnia specjalna fabuła i historia tajemniczych eksperymentów, której część poznaje się po przekroczeniu progu każdego z pokoi. Zagadki zostały pieczołowicie dopracowane i dopracowane tak aby każdy gracz, zarówno doświadczony, jak również dopiero poznający ten rodzaj rozrywki, znalazł coś dla siebie. Każdy pokój oferuje unikatowy klimat i oprawę dopasowaną do scenariusza. W tym lokalu Gracz staje się prawdziwym bohaterem rozgrywki!
Łódź Kościuszki, Poland
Łódź Kościuszki
Kościuszki 1 lok. 101,
Łódź
Rooms available in department Łódź Kościuszki
Loading...
Closed rooms in department Łódź Kościuszki
Łódź Piotrkowska, Poland
Łódź Piotrkowska
Piotrkowska 76/7
Łódź
Rooms available in department Łódź Piotrkowska
Loading...
Closed rooms in department Łódź Piotrkowska
Loading...
Recent reviews
Navigator
101 pts
Fajny klimat
8/19/25 | visit date: 8/19/25
Pokój był bardzo dobry, super klimat i wystrój, jedyny problem to trochę mało trudnych zagadek. Niestety nie doceniłyśmy swoich własnych umiejętności myślenia logicznego i pokój był dla nas za łatwy, no ale to też trochę nasza wina w wyborze takiego pokoju. Zdecydowanie polecam ten pokój dla rodzin lub po prostu na pierwszy raz. Chociaż wcześniej miałyśmy już trochę nieprzyjemnych wspomnień z pokoju matrix z tkalni zagadek, ten pokój bardzo nam się spodobał.
Recently visited rooms:
Overall rating: 7/10
Customer service: 10/10
Interior: 10/10
Difficulty: Easy
Guide
312 pts
Nieudana paranoja
8/5/25 | visit date: 4/12/25
Archival rating
Niestety mieliśmy tę nieprzyjemność, że trafiliśmy na niepełnosprytynych mistrzów gry.
Pozostałe elementy rozgrywki też nie zagrały. Ogólnie słabo. Z uwagi na nasze odczucia, zaczęliśmy się zastanawiać, jak doszło do tego, że twórcy niezaprzeczalnie wybitnej Paranoi stworzyli tak słaby pokój. Doszliśmy do wniosku, że musiało to wyglądać mniej więcej tak:
Pewnego dnia szef przychodzi do pracy i mówi:
-Kochani, Paranoja okazała się wielkim sukcesem. Ludzie przyjeżdżają do nas z całej Polski, tylko po to, żeby odwiedzić ten pokój. Pomyślałem więc, że otworzymy kolejny horror i zrobimy go w podobnym stylu, będzie tajemniczo, mrocznie, będzie aktor i w ogóle! Co Wy na to?
-Świetny pomysł szefie, ale trzeba wymyślić scenariusz, znaleźć odpowiedni lokal, zaadaptować go pod escape room, stworzyć zagadki, no i jeszcze zrobić masę różnych rzeczy. To pewnie będzie nas kosztować dużo czasu i pieniędzy.
-O lokal się nie martwcie. Kupiłem starą, zaniedbaną piwnice, w której można znaleźć trutkę na szczury, myślę, że się nada. Scenariusz? Coś się wymyśli. Albo na bieżąco mistrz gry będzie wymyślał. Ważne, że coś będzie w opisie pokoju, przecież fabuła nie jest taka istotna. Zagadkami już zajmuje się Zdzichu…
-Zdzichu? Ta osoba w kryzysie bezdomności?! (sic)
-No tak, remonty tu robią przecież, to zebrał trochę fantów, inne miał schowane w kanciapie na czarną godzinę, więc zaproponowałem mu, że jak je przerobi na zagadki, to dostanie ode mnie ducha puszczy.
-No ok, niech będzie. A co z wystrojem? Też Zdzichu ogarnie?
-O wystrój to ja zadbam osobiście. Pomyślałem, że zrobimy takie nastrojowe czerwone światło. Akurat nie mam takich lampek ani nic, ale dzieciakom zostało trochę różowej bibuły po zajęciach z plastyki, więc nakleimy na lampy i będzie git.
-Spoko, ale to chyba nie będzie całość wystroju, co nie?
-Ma być surowo, więc myślę, że to wystarczy. Ewentualnie przygotuję zadanie bojowe dla moich gówniaków i każę im napisać randomowe rzeczy na ścianach. Zostało też trochę prześcieradeł z Paranoi, więc całościowo może wyjść z tego wizualne arcydzieło.
-No dobra, ma to sens. A ta piwnica nie będzie brudna, pełna pyłu, wypełniona niebiorącymi udziału w grze rzeczami typu kamienie, deski?
-Hmmm… No jak Wam się nie chcę tego wynosić i sprzątać, to tak zostawmy.
-Wszystko spoko, ale kto będzie aktorem? My przecież musimy siedzieć na recepcji i jak za karę witać graczy, każdorazowo rozpoczynając konwersację od pytania, czy mają rezerwację.
-Wy chyba nie doceniacie swojego szefa… To też już ogarnąłem. Zdzichu ma nieślubnego syna, chłopak się trochę w życiu pogubił, kilka razy powtarzał trzecią klasę, ale wyszedł na ludzi. Szuka roboty, więc pomyślałem, że to się idealnie składa.
-No ok, wszystko pięknie, możemy się brać do roboty. Tylko ostatnie pytanie, czym ten pokój ma zamiar przyciągać graczy? Co będzie w nim takiego wyjątkowego?
Szef płynie promem do Szwecji, bierze rozbieg z kilometra i wyjeżdża z odpowiedzią:
-Areczku, kiedy ty popijałeś sagę w firmowym kubeczku, to ja opracowywałem genialny plan. Zrobimy taką interaktywną rozgrywkę. Zasady opowiemy na początku gry, przekażemy odpowiednie rekwizyty, nastroimy na niezłą zabawę i słuchajcie dalej, bo nie uwierzycie! Nasi game masterzy nie będą grali według tych reguł. Genialne, nie?
-Yyy?
-No wyobraźcie sobie, przychodzą tacy do escape roomu, mają to fajne wprowadzenie, słuchają o co chodzi, myślą, jak się zaadaptować do takiego urozmaicenia, planują taktyki, starają się i w ogóle. A tu nagle cyk, tracisz duszę w bezpiecznej strefie. Czy to nie jest genialne?!
-Czyli robimy escape room w brudnej, opuszczonej piwnicy, nie mamy żadnego budżetu, zagadki przygotuje nam Zdzichu, aktorem będzie jego mądryinaczej potomek, nie mamy właściwie żadnego scenariusza fabularnego, a zasady gry, które przekażemy graczom, nie będą obowiązywać w jej trakcie? No ma to sens. A ile mamy czasu?
-Jutro planujemy otwarcie, więc weźcie się do roboty, bo trzeba bibułę i prześcieradła pozawieszać.
-Tak jest, sir!
Generalnie większość z zarzutów znajduje się w tym, niezwykle wiernym oryginałowi, zapisie konwersacji. Lubimy surowe wystroje, gdy pasuje to tematycznie do pokoju, ale tutaj wyszliśmy cali brudni, mimo że nie było żadnych informacji o możliwym pobrudzeniu ubrania, za co kolejny minus. Dziury w ścianach, w które co niektórzy wkładali dłonie, były pełne pyłu i pajęczyn, tak autentycznej scenografii się nie spodziewaliśmy. Zagadka mechaniczna nie działała odpowiednio, przez co mój, z czasem coraz bardziej sfrustrowany, towarzysz walczył z nią przez ponad 20 minut. Aktor był totalnym creepem i aż musiałem mu zwrócić uwagę, że prawdopodobnie coś mu gdzieś nie do końca styka. Nawet po grze nie zdjął maski, co też było dziwne. Nie rozumiemy, po co tworzyć interaktywną rozgrywkę na określonych zasadach, jeśli nie planuję się ich przestrzegać. Do tego początek gry, w czasie którego jesteśmy zdani na łaskę pewnego jegomościa, którego charakterystykę już wystarczająco nakreśliłem. Nie było żadnych zagadek, do których mielibyśmy dostęp, a sam aktor nie nakierował nas wcale na konieczność interakcji. Skończyło się to znudzeniem, zdziwieniem, zagubieniem i innymi złymi zjawiskami. Potem też było słabo, niektóre zagadki polegały dosłownie na spojrzeniu na ścianę. W całym pokoju był jeden dobry moment, kilka udanych zagadek i to tyle. Jest to pierwszy pokój, do którego nigdy bym nie wrócił.
I tak, lepiej bawiłem się pisząc tę opinię niż w samym escape roomie.
Pozostałe elementy rozgrywki też nie zagrały. Ogólnie słabo. Z uwagi na nasze odczucia, zaczęliśmy się zastanawiać, jak doszło do tego, że twórcy niezaprzeczalnie wybitnej Paranoi stworzyli tak słaby pokój. Doszliśmy do wniosku, że musiało to wyglądać mniej więcej tak:
Pewnego dnia szef przychodzi do pracy i mówi:
-Kochani, Paranoja okazała się wielkim sukcesem. Ludzie przyjeżdżają do nas z całej Polski, tylko po to, żeby odwiedzić ten pokój. Pomyślałem więc, że otworzymy kolejny horror i zrobimy go w podobnym stylu, będzie tajemniczo, mrocznie, będzie aktor i w ogóle! Co Wy na to?
-Świetny pomysł szefie, ale trzeba wymyślić scenariusz, znaleźć odpowiedni lokal, zaadaptować go pod escape room, stworzyć zagadki, no i jeszcze zrobić masę różnych rzeczy. To pewnie będzie nas kosztować dużo czasu i pieniędzy.
-O lokal się nie martwcie. Kupiłem starą, zaniedbaną piwnice, w której można znaleźć trutkę na szczury, myślę, że się nada. Scenariusz? Coś się wymyśli. Albo na bieżąco mistrz gry będzie wymyślał. Ważne, że coś będzie w opisie pokoju, przecież fabuła nie jest taka istotna. Zagadkami już zajmuje się Zdzichu…
-Zdzichu? Ta osoba w kryzysie bezdomności?! (sic)
-No tak, remonty tu robią przecież, to zebrał trochę fantów, inne miał schowane w kanciapie na czarną godzinę, więc zaproponowałem mu, że jak je przerobi na zagadki, to dostanie ode mnie ducha puszczy.
-No ok, niech będzie. A co z wystrojem? Też Zdzichu ogarnie?
-O wystrój to ja zadbam osobiście. Pomyślałem, że zrobimy takie nastrojowe czerwone światło. Akurat nie mam takich lampek ani nic, ale dzieciakom zostało trochę różowej bibuły po zajęciach z plastyki, więc nakleimy na lampy i będzie git.
-Spoko, ale to chyba nie będzie całość wystroju, co nie?
-Ma być surowo, więc myślę, że to wystarczy. Ewentualnie przygotuję zadanie bojowe dla moich gówniaków i każę im napisać randomowe rzeczy na ścianach. Zostało też trochę prześcieradeł z Paranoi, więc całościowo może wyjść z tego wizualne arcydzieło.
-No dobra, ma to sens. A ta piwnica nie będzie brudna, pełna pyłu, wypełniona niebiorącymi udziału w grze rzeczami typu kamienie, deski?
-Hmmm… No jak Wam się nie chcę tego wynosić i sprzątać, to tak zostawmy.
-Wszystko spoko, ale kto będzie aktorem? My przecież musimy siedzieć na recepcji i jak za karę witać graczy, każdorazowo rozpoczynając konwersację od pytania, czy mają rezerwację.
-Wy chyba nie doceniacie swojego szefa… To też już ogarnąłem. Zdzichu ma nieślubnego syna, chłopak się trochę w życiu pogubił, kilka razy powtarzał trzecią klasę, ale wyszedł na ludzi. Szuka roboty, więc pomyślałem, że to się idealnie składa.
-No ok, wszystko pięknie, możemy się brać do roboty. Tylko ostatnie pytanie, czym ten pokój ma zamiar przyciągać graczy? Co będzie w nim takiego wyjątkowego?
Szef płynie promem do Szwecji, bierze rozbieg z kilometra i wyjeżdża z odpowiedzią:
-Areczku, kiedy ty popijałeś sagę w firmowym kubeczku, to ja opracowywałem genialny plan. Zrobimy taką interaktywną rozgrywkę. Zasady opowiemy na początku gry, przekażemy odpowiednie rekwizyty, nastroimy na niezłą zabawę i słuchajcie dalej, bo nie uwierzycie! Nasi game masterzy nie będą grali według tych reguł. Genialne, nie?
-Yyy?
-No wyobraźcie sobie, przychodzą tacy do escape roomu, mają to fajne wprowadzenie, słuchają o co chodzi, myślą, jak się zaadaptować do takiego urozmaicenia, planują taktyki, starają się i w ogóle. A tu nagle cyk, tracisz duszę w bezpiecznej strefie. Czy to nie jest genialne?!
-Czyli robimy escape room w brudnej, opuszczonej piwnicy, nie mamy żadnego budżetu, zagadki przygotuje nam Zdzichu, aktorem będzie jego mądryinaczej potomek, nie mamy właściwie żadnego scenariusza fabularnego, a zasady gry, które przekażemy graczom, nie będą obowiązywać w jej trakcie? No ma to sens. A ile mamy czasu?
-Jutro planujemy otwarcie, więc weźcie się do roboty, bo trzeba bibułę i prześcieradła pozawieszać.
-Tak jest, sir!
Generalnie większość z zarzutów znajduje się w tym, niezwykle wiernym oryginałowi, zapisie konwersacji. Lubimy surowe wystroje, gdy pasuje to tematycznie do pokoju, ale tutaj wyszliśmy cali brudni, mimo że nie było żadnych informacji o możliwym pobrudzeniu ubrania, za co kolejny minus. Dziury w ścianach, w które co niektórzy wkładali dłonie, były pełne pyłu i pajęczyn, tak autentycznej scenografii się nie spodziewaliśmy. Zagadka mechaniczna nie działała odpowiednio, przez co mój, z czasem coraz bardziej sfrustrowany, towarzysz walczył z nią przez ponad 20 minut. Aktor był totalnym creepem i aż musiałem mu zwrócić uwagę, że prawdopodobnie coś mu gdzieś nie do końca styka. Nawet po grze nie zdjął maski, co też było dziwne. Nie rozumiemy, po co tworzyć interaktywną rozgrywkę na określonych zasadach, jeśli nie planuję się ich przestrzegać. Do tego początek gry, w czasie którego jesteśmy zdani na łaskę pewnego jegomościa, którego charakterystykę już wystarczająco nakreśliłem. Nie było żadnych zagadek, do których mielibyśmy dostęp, a sam aktor nie nakierował nas wcale na konieczność interakcji. Skończyło się to znudzeniem, zdziwieniem, zagubieniem i innymi złymi zjawiskami. Potem też było słabo, niektóre zagadki polegały dosłownie na spojrzeniu na ścianę. W całym pokoju był jeden dobry moment, kilka udanych zagadek i to tyle. Jest to pierwszy pokój, do którego nigdy bym nie wrócił.
I tak, lepiej bawiłem się pisząc tę opinię niż w samym escape roomie.
Group of 3 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 3/10
Customer service: 1/10
Interior: 7/10
Difficulty: Easy
Scout
57 pts
Przerażająco dobry pokój
8/2/25 | visit date: 7/30/25
Obowiązkowa pozycja dla fanów escape roomów z dreszczykiem (DRESZCZEM). Niesamowicie wykorzystana ogromna przestrzeń. Stosunkowo niewiele, aczkolwiek bardzo ciekawe zagadki. No i oczywiście niepokój/strach towarzyszące Ci na każdym kroku. Wielka szkoda, że w sierpniu kończą działalność, mam ogromną nadzieję, że Paranoja jeszcze powróci w nowej odsłonie, być może jeszcze lepszej (choć może być to ciężkie, ponieważ pokój jest naprawdę genialny) i że będę mógł przeżyć to raz jeszcze. BARDZO POLECAM!!
Room visited with:
Recently visited rooms:
Overall rating: 10/10
Customer service: 9/10
Interior: 10/10
Difficulty: Medium
Guide
774 pts
Tkalnio, nie odchodź
7/31/25 | visit date: 7/26/25
Tkalnia Zagadek zaskakuje po raz kolejny.
Jeśliby wziąć wszystkie "klasyczne" pokoje Tkalni to poziom jest od słabego poprzez przeciętny aż do może kilku dobrych gier, potem jest długa, długa przerwa i są Paranoja oraz Łowcy. Pokoje, które zmieniają Polskę pod kątem podejścia do horroru, poszerzania granic. Brakuje jeszcze sporo do tego, co dzieje się za granicą, ale i tak jest super.
Łowcy są pokojem ogromnym, z niedużą liczbą zagadek, dość prostych, ale sceneria, klimat i aktorzy grają pierwsze skrzypce. Fabuła, światło (głównie właśnie światło), zadania, zagadki, ganianka... to wszystko tak bardzo pasuje i łączy się w cudowną całość. Mieliśmy dużo emocji, Łowcy postarali się bardzo, byśmy wyszli zmęczeni i zadowoleni. Bardzo liczę, że Tkalni uda się jakimś cudem przenieść oba pokoje, bądź może jakiś miks z obu zrobić kiedyś, bo to powinien zagrać każdy miłośnik horroru.
Jeśliby wziąć wszystkie "klasyczne" pokoje Tkalni to poziom jest od słabego poprzez przeciętny aż do może kilku dobrych gier, potem jest długa, długa przerwa i są Paranoja oraz Łowcy. Pokoje, które zmieniają Polskę pod kątem podejścia do horroru, poszerzania granic. Brakuje jeszcze sporo do tego, co dzieje się za granicą, ale i tak jest super.
Łowcy są pokojem ogromnym, z niedużą liczbą zagadek, dość prostych, ale sceneria, klimat i aktorzy grają pierwsze skrzypce. Fabuła, światło (głównie właśnie światło), zadania, zagadki, ganianka... to wszystko tak bardzo pasuje i łączy się w cudowną całość. Mieliśmy dużo emocji, Łowcy postarali się bardzo, byśmy wyszli zmęczeni i zadowoleni. Bardzo liczę, że Tkalni uda się jakimś cudem przenieść oba pokoje, bądź może jakiś miks z obu zrobić kiedyś, bo to powinien zagrać każdy miłośnik horroru.
We escaped the room in: 60 minutes
Group of 4 players, including:
Recently visited rooms:
Overall rating: 10/10
Customer service: 10/10
Interior: 10/10
Difficulty: Medium
Scout
98 pts
To nie pokój to alternatywna rzeczywistość
7/29/25 | visit date: 7/29/25
Nie wiem, czy wyszłam z escape roomu, czy z innego wymiaru. Serio. To nie był pokój – to był labirynt emocji, zakamarków zaskoczeń. Pokój nie miał słabych elementów, nie umiem powiedzieć co można by poprawić.
Pokój, który nie traktuje gracza jak kogoś, kto przyszedł poklikać kłódki przez 60 minut, tylko jak bohatera konkretnej przygody. To właśnie takie pokoje wynoszą całą branżę na zupełnie nowy poziom.
O tym miejscu będę opowiadać każdemu, choćby i ludziom w kolejce do piekarni.
Bawiłam się świetnie a jedyne czego mi brakuje to więcej takich pokoi!
Pokój, który nie traktuje gracza jak kogoś, kto przyszedł poklikać kłódki przez 60 minut, tylko jak bohatera konkretnej przygody. To właśnie takie pokoje wynoszą całą branżę na zupełnie nowy poziom.
O tym miejscu będę opowiadać każdemu, choćby i ludziom w kolejce do piekarni.
Bawiłam się świetnie a jedyne czego mi brakuje to więcej takich pokoi!
Room visited with:
Recently visited rooms:
Overall rating: 10/10
Customer service: 10/10
Interior: 10/10
Difficulty: Hard