Os lunatum [His Friends]

Coś nie zagrało. Może pokój jeszcze nie jest ograny, może za mało grup testowych, może mieliśmy za duże oczekiwania z powodu bardzo pochlebnych recenzji... Niestety ER nie oczarował, nie odrealnił, nie wciągnął w zabawę. Wiem, że może nie należę do specjalnie bojących się osób, ale w tym pokoju jedyne ciarki miałam po przeczytaniu regulaminu...

Na pewno rozgrywka ma niesamowity potencjał, którego niestety w ogóle nie wykorzystuje. Fabuła niespójna, efekty dźwiękowe słabe, zagadek jest mało i są proste, a przynajmniej byłyby, gdyby było więcej niż 1 źródło światła na 4 osoby. Cześć zdecydowanie niedopracowana. Poza tym podnoszenie poziomu trudności nie powinno polegać na tym, że pół grupy w zasadzie stoi i nie ma co robić... Albo "zagadki" nie powinny polegać na szukaniu, bo jednak bez oświetlenia nijak się tego zrobić nie da. Sama scenografia nie jest zła, ale efekt niknie przy tak wielu niedociągnięciach.

Dodatkowy dyskomfort spowodował fakt, że jak się zaplątaliśmy (ciemność widzę, ciemność!) to obsługa nie wiedziała w którym jesteśmy miejscu i dawała zupełnie nieadekwatne wskazówki.
Obsługa bardzo miła, ale niestety nie wymazuje to problemów z płynnością gry oraz małą ilością doświadczonych emocji. Pod koniec rozgrywki staraliśmy się dopytać o sens poszczególnych elementów, żeby postarać się odkryć jakąś myśl przewodnią, która być może nam umknęła. Niestety, nasze pytania pozostają bez odpowiedzi.

Widać, że był jakiś fajny pomysł i przebłyski w realizacji, ale na dzień dzisiejszy to nie jest dobry pokój. Potencjał jest. I to duży. Oby znalazła się kreatywność, żeby nad tym pokojem popracować.

Nawet nie wiem od czego zacząć. Nie było ani jednego elementu, który sprawiłby nam przyjemność. Gdyby to był mój pierwszy escape room, nigdy nie poszłabym do następnego. Wystrój pokoju jest skąpy i zaniedbany. Immersja na poziomie ujemnym - od wewnątrz wywieszony regulamin ER, na szafce napisy ostrzegające przed użyciem siły. W trakcie wprowadzenia opowiedziano nam, że zagadka oparta jest na prawdziwej polskiej historii, a w pokoju roi się od obcojęzycznych nazwisk... Jak można w ogóle stać się częścią przygody, skoro cały pokój krzyczy "to wszystko sztuczna gra"?? Ostrzegano nas przed jakimkolwiek użyciem siły wielokrotnie, a tu się okazało, że jedna rzecz jednak wymagała trochę więcej ingerencji z naszej strony. Zagadki niby związane ze szpitalem (niektóre na prawdę ledwo, ledwo), ale jedna to już zupełnie z kosmosu. Plus coś, czego działanie uzależnione jest od sposobu, w jaki się z tego skorzysta (co nie jest elementem gry, a źle zrobioną zagadką) - rezultat potrzeby w dalszej grze, a tu wynik za każdym razem inny... Dobrałyśmy się do klucza w momencie nagłego wtargnięcia Mistrza Gry, że koniec czasu. My na to, że właśnie otwieramy i czy nie było tego słychać. Tutaj wielkie zdziwienie MG, że gdyby słuchać wszystkiego na raz, to można by zwariować. No cóż, może i tak. Ale my oczekujemy, że ktoś czuwa nad nami. Liczba pokoi do nadzoru i pracowników to nie problem klientów. Tymczasem w trakcie gdy, gdy chciałyśmy wskazówki, non stop dostawałyśmy podpowiedź do czegoś, co już dawno zrobiłyśmy. Chyba nawet to nie było najgorsze. Każdy ma prawo do nieuwagi i błędu. Natomiast fakt, że ktoś nie potrafi się do tego błędu przyznać i w kółko powtarza to samo, a w dodatku w ogóle nie słucha klienta - to już jest wielki problem.

Dodatkowym minusem jest fakt, że w łazience nie ma nawet ręczników jednorazowych, a po prostu zwykłe "materiałowe" - w momencie użycia przez nas łazienki były całe mokre...to nie było higieniczne doświadczenie...

Właściciele tego ER - nie poddawajcie się. Macie przestrzeń, kilka medycznych rekwizytów, startową fabułę - zapomnijcie o tym, co jest teraz i zacznijcie od początku. Pokój po prostu krzyczy o metamorfozę!