Teksańska Masakra

Kierowani chęcią przeżycia jakiś silniejszych emocji stwierdziliśmy, że wybierzemy się na horror (z aktorem oczywiście). Czy było strasznie? Tak. Czy było zabawnie? Tak. Obsługa bardzo miła i zaangażowana w grę. Polecam pokój, ale koniecznie z aktorem

Na przygodę z Teksańską Masakrą nastawialiśmy się już od dłuższego czasu i w końcu zawitaliśmy spotkać się z mordercą twarzą w twarz. Dawno nie odwiedziliśmy żadnego horroru, więc byliśmy bardzo pozytywnie nastawieni. Trzeba przyznać, że dreszczyk emocji towarzyszył nam podczas całej rozgrywki, nawet raz na chwilkę się przestraszyliśmy, a zwykle ciężko nas przestraszyć. Na tyle ciężko, że czasem w niektórych pokojach Mistrzowie Gry odpuszczają – tutaj nie odpuszczali i starali się dać z siebie wszystko, co na duży plus. Wystrój pokoju też przypadł nam do gustu. Wszędzie dookoła (jak przystało na kryjówkę mordercy) mnóstwo krwi, pił i innych dziwnych elementów służących z pewnością do tortur. Od samego początku dookoła słychać krzyki i wrzaski biedaków, których żywot jest już policzony. Jednak na mały minus fakt, że było je słychać również podczas wprowadzenia czytanego przez lektora, co prawie całkowicie zagłuszyło historię dotyczącą pokoju. Zagadki w większości spójne i wpasowane w fabułę, a mimo, że w pokoju było sporo kłódek (za czym raczej nie przepadamy), to znalazły się również i fajne mechanizmy oraz odrobina elektroniki. Zagadki momentami do najłatwiejszych nie należały, jednak w dwuosobowym składzie uciekliśmy mordercy z lekkim zapasem czasu. Drobny szczegół, ale na spory plus – w końcu pokój, w którym latarki działają tak jak powinny. Niestety na malutki minus fakt, że Mistrz Gry obsługiwał w tym momencie również inny pokój i gdy próbował dać nam jedną, jedyną podpowiedź, nie zauważył, że ten fragment zagadki mamy już dawno rozwiązany. Swoją drogą, system podpowiedzi można by troszkę lepiej wpasować w fabułę. Polecamy wersję z aktorem – a już tym bardziej z dwoma (jednak nie jest to proste aby załapać się na dwóch, nam udało się załapać na 1,5 aktora, co już było super), to robi robotę!.

Ciekawość jak zwykle nie popłaca i lądujemy w chacie seryjnego mordercy - trup ściele się gęsto, a czasu na ucieczkę niewiele, bo w oddali słychać już dźwięki piły mechanicznej...

To pokój utrzymany w konwencji klasycznego horroru, będącego momentami większym wyzwaniem dla szarych komórek. Co nieco straszaków i czarnego humoru się tam znalazło, klimat i wystrój surowy i niepokojący. Zagadki zróżnicowane, kilka fajnych, kreatywnych pomysłów, jednak pewien element nie zadziałał tak jak powinien i przeskoczyliśmy część zagadek, MG bardzo się upierał, żeby robić je tak czy siak, choć trochę w tym momencie ten nacisk nas nie zachęcał i wolelibyśmy sami zdecydować, czy tracić kolejne minuty na poszukiwanie konkretnych cyferek do czegoś, co już jest w zasadzie otwarte (mentalnie od razu mniejsze zaangażowanie), więc rozumiemy powody, ale jednak za to lekki minusik nie tyczący się samego pokoju ;)

Może nie był to topowy horror w porównaniu do innych przez nas odwiedzonych, ale nadal ogólnie wrażenia pozostawił pozytywne 😊

Zakończenie całodniowej przygody z zagadkami, za nami trasa Poznań - Konin - Poznań i 360 minut spędzanych w pokojach a przed nami stracie z nim - Leatherface czyli główny punkt programu o nazwie Teksańska Masakra.
Po przyjemnych, cieszących oko przygodówkach przyszedł czas na prawdziwe emocje, a przynajmniej taką mieliśmy nadzieję.
Jak przystało na prawdziwych fanów horrorów wybraliśmy najmocniejszą wersję i był to strzał w dziesiątkę, bowiem od samego początku gry działo się bardzo dużo za co wielkie brawa dla właściciela, ale sam pokój posiada też kilka elementów, które potrafią nieźle wystraszyć.
Przyjęło się, że Poznań słynie z horrorów jeśli chodzi o Escape Roomy a Teksańska Masakra jest wśród nich jednym z lepszych scenariuszy. Klimat, wystrój i zagadki, które nie odbiegają poziomem od reszty elementów składowych tego eskejpu to wszystko sprawia, że całość jest kompletna. Polecamy.

Podobno strach ma wielkie oczy. W tym pokoju zdecydowanie się przydadzą (o ile oczywiście będą odpowiednio spostrzegawcze :). Świetny klimat, ciekawe rozwiązania, fenomenalna gra aktorska… Czego chcieć więcej? :)

Tym razem podkręciliśmy emocje i wybraliśmy się do nieco straszniejszego pokoju. Zacznę od tego, że uważam ten pokój za najlepszy z tej firmy. Wszystkie rekwizyty mają sens, dodają uroku (jakkolwiek to brzmi) do tej krwawej scenerii. Jeśli chodzi o zagadki, bardziej przypadły mi do gusty w pierwszej połowie gry.
Udało mi się kilka razy krzyknąć ze strachu, co tylko na plus, gdyż lubię emocjonalne rozgrywki (ta sytuacja z punktu widzenia reszty teamu była śmieszna, co najmniej). Ogólnie mówiąc, pokój wydawał się prosty, utrudnienie to na pewno ciemność (celowa!), oraz niespodzianki ;>