Kim jest Max Winckler?

Do Łodzi udaliśmy się z celu odgadniecia zagadkowej śmierci i to co Nas tu spotkało było bardzo zaskakujące. Pokój zaaranżowany bardzo fajnie i z dbałością o szczegóły. Zagadki różnorodne i nie liniowe, mało kłódek, większość elektro-mechanicznych. Pokój dla doświadczony uciekinierów.

Pokój od wejścia wprowadza klimat fantastyczną scenografią i dekoracjami. Mamy piękną uliczkę rodem z XIX wieku i wiele pytań w głowie. Od podłogi po sufit wszystko jest dopracowane po ostatni szczegół, tam po prostu aż chce się zostać dłużej :)

Zagadki są ciekawe i nieliniowe, kilka kłódek, trochę elektroniki, parę oryginalnych pomysłów. Byliśmy w 6 osób i muszę przyznać, że nie było nudy, każdy miał co robić i zawsze ktoś gdzieś coś zauważył, co popchnęło przygodę do przodu. Niektóre zagadki były dość abstrakcyjne, ale z czasem rozpędzaliśmy się coraz bardziej aż ostatecznie wyszliśmy z pokoju 25 minut przed czasem.

Trochę na minus dla nas było zbyt nagłe zakończenie, takie przerwanie snu, ale z drugiej strony może właśnie o to chodziło :) Obsługa jak zawsze w Mysterious Room przemiła :)

Max był naszym trzecim pokojem w ten weekend i przypadł mi najbardziej do gustu. Nasza grupa została zgrabnie wrzucona przez obsługę w fabularny wir i tak z gorącej Warszawy przenieśliśmy się do historycznej, przesiąkniętej tajemnicą, Łodzi ze snów. Wystrój pokoju jest dużym plusem, przestrzeń jest bardzo dobrze zagospodarowana i nie ma się wrażenia pustki pośrodku pomieszczenia, jak w co niektórych ERach. Zagadki są nieliniowe, całkiem ciekawe i nie aż tak bardzo trudne, a sam pokój potrafi zaskoczyć...
Wyszliśmy usatysfakcjonowani około 16 minut przed końcem czasu, bez potrzeby podpowiedzi, trafiając tym samym na tablicę w miejscu rekordu miesiąca. My już wiemy kim jest Max, jeśli i Ty chcesz się dowiedzieć ryzykując pozostanie w koszmarze wkrocz w świat ze snu w Mysterious Room... ;)

Pokój, który zdecydowanie powinien być w rankingu wyżej! Wystrój pokoju to doskonały przykład jak wszędzie powinno wyglądać. Wszystko ładne, estetyczne, wiadomo do czego użyć. Sama klasa! Tak nam się dobrze grało, że nawet rekord miesiąca pobiliśmy. Bardzo miła Mistrzyni Gry.

Polskie miasta i regiony pełne są podań i legend opisujących życie ówczesnych. Jest jednak wiele historii, które nieznane są przeciętnemu mieszkańcowi naszego kraju. Jedna z nich wiąże się z XIX-wieczną Łodzią i pewnym młodym człowiekiem, który w pewnym momencie swojego życia znalazł się w centrum tajemniczych wydarzeń. I nam przyszło wziąć udział w tych zdarzeniach oraz znaleźć odpowiedź na pytanie kim jest Max Winckler?

Wystrój pokoju jest bardzo estetyczny i uwzględniając oświetlenie oraz dekoracje, dobrze buduje klimat. Swój udział w tym ma także podkład dźwiękowy, który choć niezbyt głośny i bogaty, to jednak bardzo dobrze podkręca atmosferę tajemniczości.

Zagadki dość mocno bazują na rozwiązaniach elektronicznych, ale przechodząc grę, musimy także wykonać kilka bardziej tradycyjnych i manualnych zadań. Ogólnie poziom trudności jest raczej średni.

Obsługa swoje zadania wypełniła dobrze, nie mamy zastrzeżeń.

"Kim jest Max Winckler?" to ciekawy scenariusz, w którym każdy element został przygotowany i wykonany solidnie. Warto odwiedzić i samemu znaleźć odpowiedź na tytułowe pytanie.

Do Maxa wybraliśmy się dosyć przypadkowo. Ot, byliśmy akurat w Warszawie i akurat odpowiadała nam godzina i lokalizacja. I bardzo się cieszę, że dzięki temu przypadkowi mogłem odwiedzić ten pokój.

Zaczynając od fabuły, ciężko mi powiedzieć czy ona jest. Sam pokój jest raczej skąpy w opowiadaniu historii, ale ponoć jest wzorowany też na bardzo konkretnym dziele kultury. Możliwe, że osoby, które je znają, bardziej skojarzą nawiązania i to, jak ten pokój ma się do historii. Dla reszty - jest to po prostu ładny pokój z piękną scenografią.

Zagadki są bardzo przyjemne. Bardzo dobrze zbudowane, przedstawiają zasady swojego działania i dają bardzo przyjemne wyzwanie w rozwiązaniu. Szkoda, że pokój nie zawsze dobrze komunikuje to, że jakaś została rozwiązana. Byliśmy w momencie, gdzie oboje sobie przysłonilismy dosyć sporą rzecz, a dźwięku, który by pomógł w orientacji nie było. Również nie jestem fanem pewnej zagadki zręcznościowej, która jest w pokoju. Nawet po poznaniu reguł jej działania, była trochę frustrująca i nie dawała satysfakcji zrobienia.

Tak czy inaczej, pokój moim zdaniem zdecydowanie warty odwiedzenia. Zabawa przednia, zagadki cudowne a to wszystko podbite pięknym wystrojem. Polecam grupom, które już trochę pokoi za sobą mają.

Uwielbiam pokoje, które mają dobrze poukrywane miejsca techniczne - a to jest jedno z takich miejsc. Dla mnie to zawsze mocno wpływa na klimat, a ten u Maxa Wincklera jest pierwszorzędny. Zagadki logiczne i nieliniowe, spójne i przemyślane. Moim zdaniem dobrze zachowana proporcja między kłódkami i kluczami, a elementami elektronicznymi. Jest coś świeżego, a całość naprawdę jest dopracowana. Daję 10/10, bo na ten moment jest to jeden z fajniejszych warszawskich pokoi.

Pokój odwiedziliśmy po pięciomiesięcznej kwarantannowej przerwie stęsknieni za dobrą zabawą i wciągającymi zagadkami.
Max Winckler w 100% sprostał naszym oczekiwaniom. Już od wejścia zachwyca przepiękne wykonanie, a wraz z zagłębianiem się w fabułę widać coraz lepiej dbałość o szczegóły i spójność.
Zagadki fajnie wpisują się w historię opowiadaną przez pokój i wymagają róźnorakich umiejętności - od szukania, przez główkowanie ,aż po sprawność manualną - więc każdy z nas znalazł coś dla siebie. Zagadki nie są bardzo trudne (cały pokój zajął nam ok. 32min), ale mimo to dają dużo satysfakcji i dobrej zabawy, więc wyszliśmy całkowicie zadowoleni.
Obsługa również wspaniała, można by z nimi rozmawiać godzinami.
Już nie możemy się doczekać kolejengo pokoju i kolejnej wizyty w Mysterious Room

Do tego pokoju poszłam na głodzie escape roomowym, bo po dłuuuuugiej przerwie w związku z epidemią koronawirusa. Okazał się całkiem przyjemny i nie taki łatwy, jak się spodziewałam. Bardzo podobał mi się spójny motyw przewodni przewijający się w prawie wszystkich zagadkach. To coś unikatowego. Przypadł mi też do gustu klimat – oniryczny, magiczny, pełen tajemniczości. Choć miałam też wrażenie, że wystrój jest dość skromny.

Nie podobało mi się natomiast to, że na początku gry w bardzo słabym oświetleniu trzeba było czytać. Escape nie został też do końca przemyślany pod względem kolejności zagadek. Dobre kilka razy dało się rozwiązać zagadkę przed znalezieniem wskazówki do niej, co zresztą dwukrotnie zrobiłyśmy.

Co zabawne, jak wracałam do domu, zauważyłam w komunikacji miejskiej dziewczynę z torbą z napisem "Świetnie umiem w zagadki i w ogóle". Gdy wyguglałam tę torbę, okazało się, że można ją było kupić właśnie w Mysterious Room :D

Dodam jeszcze, że fajną opcją po ucieczce jest możliwość pogrania w planszówki na miejscu, z której nie omieszkałyśmy skorzystać.