Kim jest Max Winckler?

Przemiła Mistrzyni Gry. Pokój ładnie urządzony, nie jest liniowy. Zagadki ciekawe, z niektórymi spotkaliśmy się pierwszy raz. Polecamy

Przede wszystkim zacznę od wystroju. Na niewielkiej powierzchni zadbano o każdy szczegół, jest klimatycznie, spokojnie, sennie, unoszą się nad nami skłębione chmury. Jesteśmy w sennym transie. To nie jest ten typ pokoju, bo którym biega się w chaosie. Tu aż się prosi by przy okazji bujać w obłokach :). Zostaliśmy uprzedzeni przez Game Mastera, że pokój jest nieliniowy, odszukane poszlaki można wykorzystywać niejednokrotnie i żebyśmy uważali, by nie przeskoczyć zagadki (co też poniekąd w naszej rozgrywce miało miejsce, powodując lekkie rozdarcie czy faktycznie już poszliśmy krok dalej). Zagadki logiczne, jest ich zdecydowanie mniej niż w Sztukmistrzu (ten pokój to mój top 3) , jednak porównując poziom oceniłabym ten pokój na nieco trudniejszy. Wyszliśmy 11 minut przed czasem w 4 osobowej grupie. Ogólnie polecamy, super się bawiliśmy :)
P.S tylko ten dźwięk można podkręcić ;)

Czytając wcześniejsze opinie i patrząc na przypisaną kategorię trudności pokoju nasz zespół przygotowywał się na potężny wysiłek umysłowy 😉
Natomiast potwierdził się fakt z opinii poprzedników, że kategoria trudności tego ER jest źle przypisana. Obsługa potwierdziła, że najtrudniejszym pokojem u nich jest Sztukmistrz (generalnie dla nas to tylko lepiej, bo martwiłam się, że zaczniemy od natrudniejszego pokoju i zepsujemy sobie zabawę z resztą).
Przechodząc do sedna:
Pokój ma klimatyczny wystrój, jest dopracowany, widać, że zadbano o szczegóły.
Jest również estetyczny, a zarówno spokojny i senny, bez potrzeby szalonego biegania.
Obsługa bez zarzutu plus fajnie zaaranżowana poczekalnia gdzie można sobie usiąść i pograć w planszówki.
Przeszłyśmy pokój w zespole 3-osobowym w 43 minuty bez żadnej podpowiedzi.
Nastawiłyśmy się na większą abstrakcyjność, jednak ciąg zagadek był dla nas bardzo logiczny.
W dwóch momentach się zacięłyśmy, ale po cofnięciu o krok wróciłyśmy na tory.
Po grze mogłyśmy zweryfikować swoje pytania i okazało się, że nie skojarzyłyśmy podpowiedzi do jednej zagadki, którą finalnie przeszłysmy, nie wiedząc, że ominęłyśmy podpowiedź.
Muszę się również zgodzić z przedmówcami, że końcówka była dla mnie zdziwieniem, że “to już koniec”.
Miło i sympatycznie.
Na pewno powrócimy zmierzyć się ze Sztukmistrzem 😊

Przecudny klimat, pomysłowe zagadki, kawał kapitalnej zabawy. Pokój ma jednak mankamenty, jeśli chodzi o prowadzenie uczestnika przez zagadki. Przy odrobinie szczęścia można pominąć dużą ich część. Dodatkowo, podpowiedzi do rozwiązania lądują u człowieka niekiedy już po tym, jak ją ogarnął. Według mnie deklarowany poziom zdecydowanie przegięty, z racji podpowiedzi w pokoju, polecałbym grupom mniej doświadczonym.

Pokój ciekawy, fajnie zrobiony, z ciekawymi rozwiązaniami, obsługa miła i profesjonalna, natomiast jego trudność jest zawyżona na lockme. Jest góra dla średnio-zaawansowanych graczy. Wyszliśmy w 40 minut bez podpowiedzi, a robiliśmy wszystko naprawdę powoli, bo nie chcieliśmy za szybko rozwiązać zagadek. W niektórych nawet na siłę rozwiązywaliśmy to co od początku dało się rozwiązać bez podpowiedzi. Jestem lekko zawiedziony.

Pokój nietuzinkowy - zagadki wymagają trochę innego sposobu myślenia, niż w większości innych pokojów. Nam to bardzo podeszło.
Wystrój pokoju świetnie buduje klimat snu, to również bardzo na plus.
Obsługa bez zarzutu.
Ogólnie - polecam, zwłaszcza dla tych, którzy szukają czegoś trochę innego :)

Pokój odwiedzony w 2 osoby.

Bardzo ciekawy pokój z super nastrojem. Leo wspaniale nam wszystko wytłumaczył i nas wprowadził w nastrój. Super opcją jest nieliniowość pokoju co ułatwia rozwiązywanie zagadek w grupie, bo można się podzielić zagadkami. Polecam bardzo mocno!

Pokój bardzo nam się podobał - trudność zagadek oceniam na średniozaawansowany. W pokoju były obecne mechanizmy, z którymi nie spotkałam się do tej pory (byłam wcześniej w pięciu pokojach). Można było wyczuć delikatną nutkę niepokoju, także osoby, które źle czują się w thrillerach i nie chcą być straszone, ale jednocześnie ciągnie je do tajemnic, bardzo dobrze się odnajdą 😀 Wyszłyśmy z pokoju zachęcone do kolejnych pokoi z Mysterious Room.
Bardzo dziękuję naszemu prowadzącemu Leo, który był z nami przez cały czas trwania gry i w razie potrzeby służył nam wskazówkami, a z racji tego że jako ostatnie odwiedzałyśmy pokój, pozwolił nam zostać 20 minut dłużej i rozwiązać zagadkę do końca. Leo, przesyłam serducho, pozwoliło nam to do końca przeżyć opowieść tego pokoju ❤️

To już drugi pokój z oferty Mysterious Room jaki odwiedziliśmy, nie przebił jednak Sztukmistrza.

Pokój bardzo abstrakcyjny, nieliniowy, dość trudny ze względu na niecodzienne rozwiązania. Fabuła dla nas trochę niezrozumiała i ciężko było się w nią wczuć, w zasadzie nie wiedzieliśmy że ukończyliśmy pokój.
Niektóre zagadki można było rozwiązać ot tak, wystarczyło trochę się rozejrzeć i nie potrzebne były podpowiedzi, które doprowadzają nas do rozwiązania - za to lekki minus.

Bardzo duży plus dla Oliwii - wspaniale wprowadziła nas w grę i starała się abyśmy wyszli zadowoleni :)

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak by to było, gdyby po położeniu się spać, nie moglibyście się obudzić, a jedyną drogą do wyjścia okazałoby się zagłębienie w sen? I w takiej właśnie stylistyce przyjdzie Wam się zmierzyć z czarem tego pokoju. 'Kim jest Max Winckler' był dla mojego trzyosobowego zespołu trzecim escape roomem tego dnia i miał być tym najbardziej wymagającym. Jak nam poszło?

Przez początek przebrnęliśmy zaiste piorunem, aby nieco przyhamować w końcówce, a jedna z zagadek zajęła nam nieco więcej czasu. Ale to w sumie nasza wina, bo zakładam, że tym bardziej 'manualnie' sprawniejszym śmiałkom pójdzie lepiej/szybciej. W efekcie wyszliśmy dwie minuty po czasie, ale i tak ubawiliśmy się setnie. No i nie obyło się bez podpowiedzi, niestety w aż trzech przypadkach, w dalszej części przygody, ale jak się okazało - rozwiązania mieliśmy dobre, tyle że źle zastosowane...

Pokój ma klimat, przenoszący nas na godzinę do XIX-wiecznej Łodzi, co jest wyraźnie czuć i absolutnie nic nie wytrąca z wczucia w sytuację. Aż się chciało zostać tam znacznie dłużej, bo dekorację robią świetną robotę. Mamy tu też miszmasz elektroniki z kłódkami, co osobiście preferuję. Jeżeli spodziewacie się, że pokój czerpie coś ze słuchowiska, z którego autorzy zaczerpnęli temat na miejscówkę, to rozwiewam wątpliwości. Jest tu obecne tylko nazwisko i nazwa miasta.

Czy pokój zgodnie z wytycznymi jest rzeczywiście dla doświadczonych? Niektóre zagadki wymagają więcej uwagi, ale ich trudność polega bardziej na tym, że są abstrakcyjne, jak to wynika z koncepcji i w żaden sposób nie są ze sobą powiązane, choć ja uważam je za mocno intuicyjne. Już znacznie więcej kłopotów sprawiła nam 'Tajemnica świątyni Majów', którą co prawda ukończyliśmy na chwilę przed upływem czasu, zresztą tegoż samego organizatora, ale tam padło sporo podpowiedzi.

Z tego miejsca pozdrawiamy też panią Oliwię, bo fajnie się nami zaopiekowała. Widać, że bardzo dobrze czuje się w tej pracy i wsadza w nią serducho. Pełna profeska. Zresztą same biuro jest bardzo przyjemne dla oka, a estetyka to mocna strona Mysterious Room. Na pewno jeszcze wrócimy w to miejsce. I tylko żałuję, że nie zdążyłem cyknąć fotki, bo rekwizyty w pokoju są zacne.

Na siłę mogę doczepić się tylko do jednego. Zakończenie jest nieco zaskakujące, na zasadzie 'jak to, już?', bo po pewnej wizualizacji spodziewałem się jeszcze jednej, finalnej zagadki. A tu bang, the end.

Ps. Strefa spoilerów!

Zagadki zagadkami, ale kostki używane wielokrotnie na potrzeby pokoju są super pomysłem. Użycie piórek też jest świetne. Nasza mina po otworzeniu jednych drzwi na końcu - bezcenna, bo tam była lita ściana. Aż się prosi o więcej takich 'sennych' zabiegów. No i ta nieszczęsna zabawa z 'wędką'. Tu traciłem cierpliwość.