Joisana (Zagadkowcy)

Zacznę od tego, że mam słabość do pokojów firmy Room Escape, bo to od ich "Piwnicy" zaczęła się w 2014 roku moja przygoda z escape roomami. Przygoda, która trwa do dziś i nic nie wskazuje, by miała się kiedyś skończyć :D

Room Escape robi pokoje w swoim własnym, dość specyficznym stylu. Jest w nich pewna umowność (żaden nie był pokojem, który określiłabym mianem realistycznego), zagadki są wyraźnie wyróżnione z tła (od razu widać, co jest elementem zagadki, a co nie), raczej nie ma szukania, nie ma też zagadek bardziej złożonych czy skomplikowanych.

Idąc do Room Escape, zawsze nastawiam się na świetną zabawę – i zawsze ją dostaję. Tak było i tym razem.

Jest świetne flow, cały czas coś się robi, a pewien dynamiczny element pokoju jest zupełnie jedyny w swoim rodzaju i na pewno każdemu się spodoba. Łamigłówki są raczej proste (w sensie złożone z niewielu elementów; raczej trzeba na coś po prostu wpaść, a nie przeprowadzać jakieś rozumowania). Wszystko spaja w całość motyw przewodni, tj. pomaganie bogom olimpijskim. Wyszliśmy sporo przed czasem, co też jest typową cechą pokojów Room Escape (są bardzo logiczne i w większości łatwe).

Natomiast to, co w moich oczach obniża ocenę tego pokoju, to sztuczność. Nie ma tutaj realizmu, widać, że wszystko jest tylko dekoracjami. Broń udaje broń, obrazy na ścianach udają bogów, a całe pomieszczenie wygląda jak zwykły pokój, nie jak grecki Olimp.

Ponadto wystrój jest ubogi, jest mało rekwizytów. Dzięki temu zagadki są widoczne jak na dłoni, nie ma rozpraszaczy. Dla mnie to akurat jest neutralne (można zrobić świetny pokój i minimalistyczny, i przeładowany rekwizytami), ale może przychyli się do podjęcia przez kogoś decyzji, czy pójść, czy nie.

Jako że byłam w tym pokoju już jakiś czas temu, mogę powiedzieć, że to, co najbardziej z niego zapada w pamięć, to wystrój. Kapitalny, bogaty, każdym szczegółem sugerujący, że znaleźliśmy się w dziwnym, mrocznym miejscu... i odkrywanie jego tajemnic może się dla nas skończyć źle. Zgromadzone muzealne eksponaty są otoczone złowrogą aurą. Zarazem pokój jest tak ładny, że po wejściu do pomieszczenia można się napawać widokiem.

Zagadki są dość trudne i bardzo ciekawe. Świetnie pasują do historii, jaką przeżywamy.

Pokój należy do gatunku horror i słusznie, bo jest trochę straszny. Przyznam, że było w nim jedno miejsce, do którego bałam się sama podejść xD Ale to dobrze, horrory takie powinny być! Jednak najstraszniejszym momentem był zdecydowanie krzyk naszej koleżanki O_O

Jednak na uspokojenie dla bardziej lękliwych powiem, że większość czasu jednak nie jest jakoś specjalnie strasznie. Są momenty-straszaki, ale nie jest tak, że całą grę ktoś przesiedzi w kącie w przerażeniu ;) To jest raczej tak, że od czasu do czasu są momenty-straszaki podkręcające emocje towarzyszące rozwiązywaniu zagadek, ale na pierwszym planie są jednak zawsze zagadki. Po to przecież chodzimy do escape roomów <3

Fajne jest to, że fabuła pokoju nawiązuje do prawdziwych osób i ich historii, jest więc w jakimś sensie oparta na faktach. Byli to amerykańscy "badacze" zjawisk paranormalnych. Chociaż nie siedzę w temacie, doceniam to, że twórcy pokoju zrobili fajny research na ich temat i wpletli to w pokój.

Jeśli chodzi o wady tego escape roomu, to były dwie.

Po pierwsze, gros zarówno zagadek, jak i wystroju było w [spojler], a wszystko, co później, to taki zapychacz. To już zaobserwowałam nieraz w escape roomach, że [spoljer] jest bardzo starannie wykończony, dopracowany w każdym calu, a potem jest coraz gorzej. To na pewno do poprawki.

Po drugie, mam zastrzeżenia do logiki jednej z zagadek. Istniało rozwiązanie znacznie bardziej logiczne od domyślnego. Niestety nie mogę napisać dokładniej, o co chodzi, bo to byłby już spoiler, ale przekazałam tę informację game masterowi. Wątpię, żeby to uwzględnił, bo powiedział, że byliśmy pierwszą grupą, która na coś takiego wpadła ;) Niemniej jest jeden element wystroju pokoju, który moim zdaniem ewidentnie sugeruje błędne rozwiązanie i powinien zostać zmieniony.

Bardzo dobrze się bawiliśmy. Największą zaletą pokoju są zagadki – dopasowanie ich do tematyki łodzi podwodnej, świetne wplecenie w wystrój escape roomu, a przede wszystkim ich różnorodność. Wymagają używania różnych sposobów myślenia, różnych umiejętności. Dwie z zagadek szczególnie zapadły mi w pamięć – jedna ze względu na to, że była to pierwsza zagadka tego typu, którą to akurat ja rozwiązałam ^^, druga – ze względu na swoją zgrabność (wszystko tak fajnie do siebie pasowało w niej i trzeba było użyć fajnego rozumowania). Ale dobrych pomysłów na zagadki było o wiele więcej :)

Organizacja zagadek też była przemyślana. Najpierw jest bardzo nieliniowo, każdy znajdzie coś dla siebie i się ucieszy, że coś zrobi, a potem zagadki zbiegają się w jednym punkcie i wszyscy razem uczestniczą w rozwiązywaniu.

Jeśli chodzi o klimat – wystrój był dopracowany (począwszy od drzwi!) i ciekawy, efekty dźwiękowe były niczego sobie, ale zabrakło mi efektów wizualnych czy innych specjalnych wrażeń. Pokój jest dość statyczny. Nie ma w nim "momentów" ;) Wiecie, takich rzeczy, które nagle wprawiają w zachwyt, zaskakują itp. Wiedząc, że "Nautilus" był kiedyś na pierwszym miejscu w rankingu ogólnopolskim, miałam podbite oczekiwania pod tym względem.

Podsumowując, pod względem zagadek pokój jest bardzo wart pójścia. Pod względem uczestniczenia w spektaklu i przeżywania przygody – mniej.

"Kraina Czarów" to pokój, który zaskakuje.

Wchodząc do niego, mieliśmy raczej niskie oczekiwania, zważywszy, że w rankingu LockMe jest obecnie dopiero na miejscu 342. w Polsce. Wychodząc, byliśmy pod wrażeniem wystroju, ale mieliśmy niedosyt zagadek.

Wszyscy pamiętamy opowieść o Alicji w Krainie Czarów. Dziewczyna w trakcie swych przygód kilkakrotnie zmieniała rozmiary. To stawała się gigantem i z trudem mieściła się w domu, to znów była tak małą osóbką, że mogła sobie rozmawiać z gąsienicą. W tym escape roomie sami doświadczyliśmy takich przemian jak Alicja :)

W środku panuje prześliczny, bajkowy, niesamowity nastrój. Urzekło nas malowidło na ścianie i elementy dekoracji pokazujące, jak mali/duzi jesteśmy. Czuło się magię tego miejsca. Za klimat daję więc zasłużoną 10.

Co do zagadek natomiast, zacznę od tego, że pani wprowadzająca bardzo nas nakręcała, jaki to będzie oryginalny pod względem łamigłówek pokój. Nie był. Mamy już spore escape'owe doświadczenie i niejedno widzieliśmy. W tym pokoju zdecydowana większość zadań stanowiła wariant na temat znanych i lubianych zagadek, które często się spotyka w escape roomach.

Mimo to rozwiązuje się te zagadki z przyjemnością. Chociaż nie są zbyt oryginalne, zostały całkiem zgrabnie wplecione w pokój, a ich rozwiązania są logiczne. Łamigłówki są łatwe, choć nie trywialne, co sprawia, że ma się świetne flow.

Jednak szybko się ono kończy. I tu dochodzimy do największej wady pokoju – jest tutaj po prostu O WIELE ZA MAŁO ZAGADEK! Wyszliśmy w jednej trzeciej przewidzianego czasu (po 23 minutach; pokój jest przewidziany na 60), bez podpowiedzi i bez pośpiechu. Patrząc po komentarzach na LockMe, dochodzę do wniosku, że nasze doświadczenie nie jest odosobnione, bo opinia "za mało zagadek" przewija się w wielu recenzjach.

Sugerowałabym powiększyć liczbę zagadek co najmniej dwukrotnie, może dodać więcej pomieszczeń, wtedy ten escape room stanowiłby naprawdę godnego kandydata do odwiedzenia.

Obecnie – można pójść, ale ze świadomością, że płacąc za wyjście do escape roomu, kupujemy tak naprawdę jedną trzecią escape roomu. Czy warto? Każdy niech osądzi sam.

Pokój opiera się na spostrzegawczości, co jest wg mnie raczej wadą - nie zauważysz czegoś i tracisz mnóstwo czasu. Prawie nie było tutaj zagadek na pomyślenie. Zabawa toczy się na malutkim metrażu, więc trzy osoby to moim zdaniem maks. My przyszłyśmy we dwie. Jedna zagadka wydała mi się nielogiczna. W skrytce w pokoju znalazłyśmy też pewien rekwizyt, który musiał zostać włożony tam przez inną grupę. Przez całą grę byłyśmy przekonane, że to element zagadki, a na końcu rozczarowane, że obsługa nic o tej rzeczy nie wiedziała (okazało się też, że sama skrytka nie grała żadnej roli). Było też jednak kilka fajnych zagadek (na spostrzegawczość), które mnie pozytywnie zaskoczyły.

Wystrój był całkiem fajny, pasujący do tematyki, ale jednak ubogi. Klimat głównie robiła cyrkowa, zwariowana muzyka.

Ogólnie jednak w pokoju nie bawiłyśmy się za dobrze. FunEscape ma w swojej ofercie dużo lepszych pokojów i jeśli chcecie iść do tej firmy, to polecam jednak zrezygnować z "Klauna" na rzecz "Przygody na dnie oceanu", "Bezludnej wyspy" lub "Mistrza Zen".

"Asasino" to pokój, który wywarł na nas bardzo dobre wrażenie. Już od poczekalni czuło się klimat przygody za sprawą fantastycznego wystroju wnętrza. Nawet zostawianie rzeczy w przechowalni miało swój klimat ^^

Zagadki były bardzo sensowne, logiczne, powiązane zarówno ze sobą wzajemnie, jak i z fabułą. Na tyle zaciekawiły mnie nawiązania do "Assasin's Creed" i artefakty znalezione w środku, że po wyjściu z pokoju aż sobie sprawdziłam na YouTubie, o co w tym wszystkim chodziło :)

Piszę tę recenzję już po jakimś czasie, ale do tej pory pamiętam pieczołowicie wykonane dekoracje pokoju. Jedna rzecz zachwyciła mnie swoją szczegółowością, a z tego, co wiem, wykonali ją sami twórcy. Artefakty są wplecione w wystrój w taki sposób, że czuje się ich magię. A zakończenie rozgrywki jest bardzo efektowne.

Pokój warty polecenia każdemu, zarówno drużynom początkującym (choć nie na pierwszy raz), jak i zaawansowanym - tym bardziej, że jest dostępny na dwóch poziomach trudności.

Najbardziej spodobał mi się klimat, szczególnie [spojler] :) Czuliśmy się jak w Narnii. Przyjemnie się tu było znaleźć. Było też więcej nawiązań do Narnii, co jest super :) Wystrój pokoju mógłby być jednak trochę mniej sztuczny i plastikowy, było widać, że czasem robili go po taniości.

Zagadki sprawdzały bardziej naszą spostrzegawczość niż logikę. Rozwiązanie jednej z nich mnie w ogóle nie przekonało, bo brakowało mu logiki.

Rozbawiło mnie, że w pokoju znaleźliśmy kartkę z instrukcją, co należy robić, gdy jedna zagadka nie zadziała xD Czyli obsługa wręcz zakłada, że ta zagadka nie będzie działać xD

No i faktycznie, zgodnie z wypowiedziami przedmówców, da się w przynajmniej dwóch miejscach "zhakować" zagadki.

Ogromną zaletą tego pokoju jest jego świetna lokalizacja - tuż obok jest TEP Factor (czyli coś w stylu escape roomu z zagadkami sportowymi/zręcznościowymi), sklep z planszówkami, kawałek dalej minigolf, a także kino. Więc jest to zdecydowanie fajne miejsce do dłuższego spędzenia czasu ze znajomymi na różnych rozrywkach.

Pokój P@ssWord był swego czasu dość mocno promowany w mediach jako "technologiczny escape room", pierwszy taki na świecie, powstały przy współpracy z Microsoftem i mający reklamować jego nowoczesne technologie. Szliśmy do niego niezwykle zaciekawieni, co tam zastaniemy, bo mało który ER się aż tak reklamuje. Tymczasem owe "nowoczesne technologie" okazały się w większości rzeczami znanymi od lat i powszechnie używanymi. W dodatku znaczna część zagadek uwzględniających użycie tych super technologii nie działała prawidłowo. Przez to samo wpisywanie odpowiedzi było wielekroć katorgą, bo urządzenie jej nie wykrywało i zużywało się na tym dużo czasu, co prowadziło do frustracji, bo trzeba to było robić kilka razy. Ogólnie wyszliśmy z pokoju sfrustrowani jego niedziałaniem i zgodnie stwierdzając, że nie przepadamy za Microsoftem xD

Drugą rażącą rzeczą jest to, że opis pokoju nijak ma się do jego fabuły. W opisie jest mowa o przywróceniu harmonii kolorów. W całym pokoju była tylko jedna zagadka, którą da się podciągnąć pod ten opis. Pozostałe nie miały z tym nic wspólnego...

Jednak pokój ma też kilka zalet. [spojler]. Jest też kilka zabawnych łamigłówek zręcznościowych i na spostrzegawczość. Najlepiej wrył mi się w pamięć moment, kiedy tylko jedna osoba z drużyny była w stanie zobaczyć pewien element zagadki, a pozostałe stojąc obok nie miały pojęcia, o co chodzi i był taki moment zaskoczenia, że to jasnowidzka czy co :D

Pokój byłby naprawdę super, gdyby było na niego więcej czasu (powiedzmy 2 godziny). Nawet te 90 minut to mało przy takiej PRZYTŁACZAJĄCEJ liczbie zagadek! Tylko raz w życiu również zetknęłam się z taką ich mnogością - w pokoju "Epidemia" w Białymstoku. Jeśli ktoś chce przejść pokój uczciwie, bez podpowiedzi, to w półtorej godziny będzie naprawdę bardzo ciężko, zwłaszcza jak jest się w małym składzie. Pamiętam, że znakomita większość zagadek była dość prosta, jedna sprawiła nam sporo trudności i nas zastopowała na naprawdę długo. A to taki pokój, że jak się na czymś zatrzymacie, to już możecie nie zdążyć przejść do końca. Dlatego daję ocenę "bardzo trudny".

Mam wrażenie, że to w ogóle cecha charakterystyczna pokojów w SkillHill - duża liczba zagadek. Podobne wrażenie miałam w "Korporacji", tylko tam to nie przeszkadzało, bo byliśmy większym składem. A tutaj jednak pozostał niedosyt, że - nie biorąc podpowiedzi - nie dotarliśmy do końca :) Ale też na pewno jeszcze będę chciała odwiedzić ostatni pokój w SkillHill, bo ogólnie zagadki bardzo fajne :D

Jeśli chodzi o klimat, to bomba i sposób oświetlenia pokoju zrobiły na mnie bardzo pozytywne wrażenie :D

Fantastycznie się tutaj bawiliśmy, było mnóstwo dobrych zagadek.

Dynamika gry jest po prostu świetna, rozłożenie zagadek od łatwych i przyjemnych do trudnych i zaskakujące zwroty akcji w środku. Na końcu zagadka-killer o wysokim stopniu złożoności, wymagająca połączenia ze sobą wielu elementów. Można nad nią spędzić duuużo czasu. Rzadko w ER-ach są tego typu zagadki, więc to pozytywna odmiana.

Byliśmy w sześć osób. Dzięki [spojler] i nieliniowości scenariusza każdy miał coś do roboty przez większość czasu i nikt się nie nudził :)

Bardzo miło wspominam wizytę w Osadzonych, radość z rozwiązywania zagadek, a szczególnie ten niesamowity klimat schronu, który daje się odczuć już na początku - żeby dotrzeć do poczekalni trzeba bowiem przejść przez właz do bunkra :D Nic, tylko mieć nadzieję, że będzie więcej takich pokojów w Warszawie, bo to jeden z najlepszych. Polecam iść w więcej osób (od 4 wzwyż).