EscapeGirls&Friends

Ten pokój powstawał z pasją. I to zapewnia świetną zabawę, choć ta, do łatwych nie należy.

Wchodzisz i widzisz bardzo mały pokój. Myślisz „bułka z masłem”, myślisz tak bardzo krótko, bo to mała przestrzeń, ale wypełniona po brzegi, a czas leci. Ty orientujesz się, że pokój naszpikowany jest zagadkami, które należy ze sobą połączyć, skojarzyć i odkryć. Pokój nie daje odetchnąć, raz przyśpiesza, innym razem cię spowalnia, ale wciąż, aż do końca zadziwia. Zagadki są zróżnicowane, manualno – logiczne, na średnim poziomie zaawansowania i są ukryte praktycznie wszędzie. Początkującym nie polecamy, bo się zgubią ?

Momentami trochę za ciemno, sufit cały się rusza ? ale to nie odbiera przyjemności rozwiązywania tego pokoju. Technicznie pokój wygląda świetnie, klimat na mocną 5 z plusem, nawet pomimo tego, że szybko zapomina się, jaki był scenariusz główny.

Już teraz widzimy, że właściciele czynią różne nakłady czasowo- finansowe na przygotowanie pokojów, tutaj widać, że tego czasu i tych pieniędzy właściciel spożytkował więcej niż znaczna część ER w Kato. I to się czuje, i to się docenia.

Dobra obsługa (właściciel). Potrzebne były podpowiedzi i te były sensowne. Super, bo w gratisie było 5minut potrzebnych nam na doczołganie się do końca. Można uznać, że to żaden sukces, ale została satysfakcja i super wrażenie.

Wrócimy do pozostałych pokoi.

Oczywista sceneria - więzienie. To już nasze trzecie, na 11 pokoi. Wystrój nie napędza wyobraźni, bo co do zasady jest oczywisty. Jednak tutaj wyobraźnię napędza historia i zagadki, które wymagają myślenia. I twarz Toma Marshalla, który wygląda na poczciwego gościa :)

Wyszliśmy z pokoju przed czasem i o własnych siłach, z jedną kontrolną podpowiedzią, ale tego dnia mieliśmy dużo magnezu i dobrze kojarzyliśmy i wszystko spostrzegliśmy :)

Mimo to uważamy, że pokój ma dwa – trzy miejsca, na których można utknąć, w tych miejscach zagadki są trudne, raz nawet bardzo trudne. Nam udało się nie utknąć (wow!), każdy z ekipy dodał coś od siebie i tak poskładaliśmy pokój do kupy. Z pewnością nie jest to pokój dla początkujących chociaż zaczyna się dość oczywistą symboliką, którą można łatwo odczytać. Później jednak napięcie i trudność rośnie rozpalając IQ. Co dziwne po przejściu [spoiler] pokój obniża swój lot w sposób drastyczny i końcówka jest prosta, aż nazbyt prosta. Przez cały czas każdy z nas ma co robić i zajmuje się oddzielnym zadaniem – to właściwie pozwala nam płynnie przechodzić przez etapy pokoju.

Dla nas ciekawe są te momenty, w których pokój nas zaskakuje, kiedy ostatecznie okazuje się trochę inny niż na pierwszy rzut oka ;) to plus. Chociaż to, co następuje potem, wydaje nam się, że nie jest już tak ciekawe, jak to co jest przed tym.

Obsługa na plus, widać starania o to, by widz zrozumiał koncepcję. Pan raz nawet przejął się tak bardzo, że uznał, że utknęliśmy i dzwonił z podpowiedzią – wcześniej niż my się zorientowaliśmy, że utknęliśmy ;)

Najlepsze więzienie – jak dotychczas. Cieszymy się z potencjału i planów rozwoju, odwiedzimy!
Fajnie, że jest czysto ;)

Teraz już wiemy! Najbardziej podobają nam się te pokoje, które są ubrane w piękną scenerię i zabierają nas na godzinę w inne miejsce – tutaj naprawdę jechaliśmy pociągiem!

Duża przestrzeń, nawet należy stwierdzić, że zaskakująco długa przestrzeń, wykorzystana pod jedną historię. To dla nas nowość, w jednym momencie nawet przyjemnie zaskakująca. Świetnie zrobione aranżacje i wystrój. Ciekawy sposób na mierzenie upływu czasu.

Pokój liniowy, musi iść jedno po drugim, żeby przejść dalej, ale z kilkoma kombinacjami po boku, co powoduje, że w 4 osoby nie nudziliśmy się. Myślimy jednak, że dwie osoby też dadzą radę, chociaż mogą tutaj walczyć z czasem. Zagadki nie są bardzo trudne, ale nie są też łatwe - wymagają sprytu i kombinacji i co na plus – są zróżnicowane, i cyferki, i literki, i kod, i sztuka obserwacji, i trochę manualnie, kłódki sprowadzone do minimum. O tak. Fajnie!

Acha, całą drogę jechała z nami pewna kobieta, która tak zawróciła w głowie jednemu z naszej ekipy, że obsługa musiała interweniować, mówiąc: nie molestujemy dalej tej pani ? w naszej opinii nie wykorzystujecie potencjału tej pani do końca ?

Polecamy każdej grupie, od początkujących po zaawansowanych – każdy coś dla siebie wyciągnie.

Obsługa na plus – miły klimat, luz, dobre wprowadzenie, ciekawy scenariusz.

Jesteśmy bardzo zadowoleni! Dziękujemy (czekamy na drugi pokój).

1. No właśnie 60 minut – do marca tego roku, pokoje w Break the code były obliczane na 45 minut, dla nas początkujących był to skuteczny element zniechęcający. Pojawia się informacja, że pokoje mają wydłużony czas grania – brawo. To plus.
2. Zmiana nie polega tylko na wydłużeniu czasu gry, ale na dodaniu nowych zagadek. Brawo. To super. Byliśmy jedną z tych ekip, która testowała nowy pomysł na pokój.
3. Zagadek jest tak ogromnie dużo, że mieliśmy 2 razy wrażenie, że już wychodzimy, po czym znajdowaliśmy kolejną zagadkę. Pokój stał się trudnym pokojem, abstrahując od naszej kiepskiej formy, zagadek jest tak dużo, że jest ciężko
4. Opisy na lockme, potwierdzone jałową rozmową z kimś z obsługi, wskazały, że to pokój łatwy, choć obsługa sama nie wie, no bo są po zmianie. Ok. Łatwy, w opisach nawet bardzo łatwy. Tak wybraliśmy pokój. Pierwszy, i nie wiem czy nie największy błąd – błąd w wyborze. Nie jest to pokój dla początkujących. Jest to pokój dla średnio zaawansowanych i zaawansowanych.
5. Na początku gry nie można skorzystać z intercomu, stajemy w miejscu, a obsługa po 20minutach rzuca nam podpowiedzią. Trochę późno. Podpowiedź nie mówi nam jednak, co z czym połączyć, tylko brzmi „1234” będącym kodem do zamku. Czas nam uciekł i później mogło być już tylko gorzej. Mimo to dziękujemy za przedłużenie czasu i pozwolenie na przekręcenie ostatniego kluczyka samodzielnie.
6. Po naszej stronie kompletny brak pomyślunku, nie nasz dzień, błąd gonił błąd przy oczywistych krokach zabawy. Nie widzieliśmy widocznego, nie znajdowaliśmy nie schowanego. Coś nas zblokowało a inne czynniki nie pozwalały wyjść z zadania z twarzą.
Pokoju nie ukończyliśmy. To znaczy po jakiś pięćdziesięciu ośmiu podpowiedziach wyszliśmy, ale umówmy się, żaden to sukces.

Jest chęć by wrócić do pokojów BTC, ale musimy jeszcze poćwiczyć, by się nie frustrować. Sugerujemy zmianę kwalifikacji pokoju!

Opis pokoju: dla doświadczonych. My w początkach kariery. Wchodzimy. Czujemy moc, zwoje się rozgrzewają. Wszystko idzie jak po sznurku. Kończymy. TAK!!!! Skończyliśmy bez podpowiedzi. Pierwszy raz. Co za emocje.

No ale nie o nas miało być.

Pokój świetny. Oczywiście również dlatego, że z niego wyszliśmy, ale głównie przez zaskoczki związane z tym, że tutaj musi pracować cała ekipa, a już na pewno jeśli nie grupowo, to przynajmniej parami. Wcześniej tego nie było. Nigdzie się nie zacieliśmy, nic nas zwiodło. Wykonaliśmy tylko za dużo zbędnych ćwiczeń w nie tym miejscu co trzeba, co tylko poprawiło nam humor.
Klimat łodzi podwodnej psuje otwierane okienko na katowicki ogródeczek, a jak wiemy w łodzi podwodnej nie ma ogródeczków, trochę za jasno – ale to tak żeby się trzepnąć czegoś.

Świetne zagadki. No widać pomysł, widać myśl. Aż chcemy napisać jak świetnie poszło nam z tym, tym i tym, ale nie będziemy Wam odbierać zabawy. Tu nie ma prostych zagadek napisanych na kartce, tutaj musisz przedumać i użyć głowy, ciała, rąk, oczów… Bez ostatniej zagadki możesz nie przywieźć właściwego filmu – więc dokładnie wszystko trzeba wykonać by wypełnić super misję. Pewne techniczne rozwiązania dodają smaczku, pozostawiają uczucie super euforii, jest coś nowego, my to widzimy po raz pierwszy i uznajemy, że twórcą pokoju naprawdę się chciało.

Pokój nie dla początkujących, na max. 4 osoby, już średnio ogarnięte grupy dadzą radę. No chyba, że tylko my byliśmy w wyżu.

Obsługa sympatyczna. Nasze darcie ze szczęścia przyjęte z równie sympatycznie, jak i my.

Bomba. Numer 1 jak dotychczas.

To nasz drugi pokój w Quest Cage, poszliśmy za ciosem na fali emocji z Łodzi Podwodnej. Po raz drugi widzimy bardzo dobre przygotowanie pokoju, tutaj widać, że ktoś nad tym popracował – kłódki potraktowano marginalnie i za to gratki, zagadki techniczne i logiczne, różnorodne. Miło. Wnętrze klimatyczne, pozwala wczuć się w proponowaną przez obsługę konwencję ratowania ludzkości ? chociaż z kobiecego punktu widzenia trochę tu nieprzystępnie.

Pokój techniczny, nie wiedzieliśmy co to znaczy, aż do teraz. Część żeńska ekipy przez moment się pogubiła, by ostatecznie odnaleźć. Dużo mechanicznych czynności, reaktor dymi w tle, nosić kask czy nie nosić, kręcić czy odkręcać – to są te pytania.

Pokój zawiódł nas raz, nie zadziałał jeden mechanizm, ugrzęźliśmy, ale obsługa jest tak czujna, że aż nas zaskoczyło, jak szybko zareagowali z podpowiedziami w tym zakresie.

Na duży plus wymuszenie współpracy, tutaj w pojedynkę nic nie zrobisz. To świetnie działa, gdy ekipa jest zgrana i dodaje pikanterii – pokłócić przy okazji też się można ?

Na końcu wyobraźnia pracowała na takich obrotach, że do najważniejszego zadania założyliśmy przeciw oparzeniowe rękawice gromadnie zgadzając się na taki ruch!

Pokój na akuratne 50-60minut do wyjścia.

Obsługa miła, pomocna na miejscu. Trochę dłużej trwa kontakt mailowy.

Quest Cage zostaje w naszej pamięci, jako trzymający wysoki poziom. Przed nami na pewno kolejne dwa pokoje i aż szkoda, że łącznie jest ich tylko cztery.

To był nasz pierwszy raz. Taki naprawdę pierwszy. Dzięki Pracowni Fałszerza wiemy, że nie ostatni. Nie wiemy, czy poniżej nie zdradzamy zbyt dużo szczegółów więc lepiej tutaj skończ czytać :)

Plusy: generalnie logicznie i dość spójnie, kilka naprawdę dobrych zagadek, nawet teraz uważamy, że pomysł z …. Underwoodem (napiszemy zagadkowo by nie zdradzać, o co chodzi tym, co przed nimi) świetny i bez podpowiedzi nawet teraz byśmy na to nie wpadli. Dobra konwencja podpowiedzi: pan mówi „do czego służy wędka”, a nie „weź wędkę i złów niebieską rybę”, co wciąż pozwala mieć wrażenie, że samemu na coś się wpadło. Dobrze przygotowany wystrój, ktoś się napracował, że odmalować te kilka sztuk, widać trud. Działają wszystkie kłódki, nie ma się wrażenia, że znasz kod, ale kłódka jest tak kiepska, że nie może się otworzyć, więc zastanawiasz się czy na pewno znasz pin. Jeden minus: pani obsługująca dość nieczytelnie wytłumaczyła nam czego szukamy, co pod koniec spowodowało jedno główne pytanie: czy my już to rozwiązaliśmy czy jeszcze nie? A może emocje nie pozwalały nam zrozumieć treści zadania.

Malutki minus z jednym kluczykiem, który pasuje, ale się nie kręci – nie dochodzi się do wniosku by próbować inaczej, tylko do tego, że ten klucz się jeszcze do czegoś przyda. No i drzwi, te trzecie drzwi, które przez całe 60m próbujesz otworzyć. Była to naprawdę fajna godzina i świetny początek tej przygody :) Dzięki

Byliśmy tutaj w czwórkę lecąc na fali emocji z pierwszego odwiedzonego pokoju Alicji. Tutaj jednak klimat zupełnie nie bajkowy. Wystrój surowy, pierwsze zagadki niezbyt trudne, wydaje się jednak, że czegoś brakuje - w konwencji, a może w zagadkach. Wiemy! brakuje finezji z Alicji. Ale by nie pisać już o tej Alicji dodamy, że ostatnia zagadka jest jakby poza scenariuszem, pojawiła się w umyśle twórców i na siłę dopasowano ją do historii.

Z plusów. Ogólnie spotykają nas trzy zaskoczki, które potwierdzają inwencję i kreatywność twórców, coś nowego, ciekawego i tak godzina mija jak z bicza strzelił, ale pozostaje też niedosyt, że tego było jakby za mało i że można było się zgubić. Przynajmniej dwukrotnie inaczej odczytuje się inwencję właścicieli pokoju, i stoisz i skomlesz do mikrofonu o podpowiedź - zwalamy to na karb braku doświadczenia.
Acha… no i zmarzliśmy strasznie :)
Pokój średnio trudny. Fajna obsługa, czuć pasję. Szkoda, że tylko dwa pokoje w Sosnowcu.

Super, świetnie, emocje i wrażenie towarzyszą nam ponad 24h po wizycie w pokoju.
Dlaczego?
Bo ktoś zrobił klimatyczny i dopracowany pokój, z nieoczywistymi zagadkami, na które trzeba się otworzyć, a nie tylko coś policzyć. Cały pokój liniowy, jedna zagadka prowadzi cię do drugiej. Spora ilość zaskakujących propozycji, zagadki technicznie opracowane, różnorodnie, ostatnia zagadka bazuje na ludzkiej naturze, która w pewnym momencie się przyzwyczaja ;) Aż korci, żeby zdradzić szczegóły by opisać jak mega było i że ktoś faktycznie się postarał – zaskoczek koło pięciu. Pokój zdecydowanie na 60 minut. Ok jesteśmy początkujące, i może jeszcze mało widziałyśmy, ale pokój zostawił w tyle trzy poprzednie pokoje i zostawił w głowie to „COŚ”.

Świetne wprowadzenie do pokoju, dobra obsługa, dobre wsparcie – facet mocno wkręcony, jakby sam był z tej krainy ? Dzięki uprzejmości załogi udało się wyjść w 63 minucie z trzema podpowiedziami – dwie osoby.

Nie jest łatwy, w naszej ocenie zdecydowanie nie dla początkujących. Tylko dla takich średnio, średnio.

Duży plus za duże wrażenia

Było OK, dobra zabawa, to nasze początki, więc pokój dostarczył nam fajnej godzinnej zabawy. Zagadki matematyczne łatwe, pozostałe raczej średnio trudne. Ostatnia diabelnie czasochłonna, nam tego czasu zabrakło, bo źle rozłożyliśmy siły. Nasz technik rozwiązywał co innego, zamiast przeprowadzić prace konstrukcyjne. Blondynki się na tym zacięły i ostatni klucz został w pudełeczku.

Pokój nie liniowy, możesz coś odkryć wcześniej, a powinieneś później – raz ta właściwe cecha doprowadziła nas do sporej utraty czasu i błędu, kiedy to rozwiązanie zagadki wskazało kolejny krok, który to odkryliśmy prawie na początku gry.

Wystrój egipski, prosty, ale nam się podobał, mimo to dużo zbędnych rzeczy, piach ok, choć z pokoju wyjdziesz brudny, co nie jest dramatem w obliczu mydła i wody.

Duży plus za to, że „cały pokój gra” i można w związku z tym się kilka razy napocić ? Wrażenia ogólnie pozytywne, bo w cztery osoby bawiliśmy się bardzo dobrze. Zgrzytów nie było, radocha a i owszem. I ten „piramidalny” niedosyt w ostatnich 5 minutach.

Obsługa – poprawnie, dziewczyny nie wprawione w klimat, ale widać, że dopiero się uczą. Polecamy.