Expecto Patronum!

Bardzo klimatyczne, czuło się lekka adrenaline i obawę przed dementorami. Ciekawe zagadki, napewno wróce do kolejnych pokoi.

Pokój zarezerwowany dla 4 osób z czego 2 nie znały książek, a któryś film o Harrym "kiedyś chyba widziały" ;)
Od wejścia do budynku można odczuć klimat (nawet w wystroju toalety!) co bardzo fajnie nastraja do gry. Po odczekaniu na naszą kolej, przywitał nas ponownie sympatyczny Pan, który tym razem magicznie zmienił się w naszego Mistrza Gry. Wprowadzenie było jedyne w swoim rodzaju!
Pokój, tak jak się spodziewaliśmy - wyglądał przepięknie! Wszystko działało jak należy, rozgrywka przebiegała płynnie, a my czerpaliśmy z niej naprawdę dużą przyjemność. Zagadki w Expecto Patronum! są różnorodne (zarówno manualne jak i logiczne) i ciekawe dla osób średniozaawansowanych, choć przydały się nam drobne podpowiedzi.
Pozycja obowiązkowa dla fanów świata czarodziei, a także graczy doceniających walory artystyczne w pokojach.
Dziękujemy za magiczną przygodę, z pewnością do Was wrócimy!

Pokój, w którym naprawdę czuć magię! Widać ją zarówno w wystroju, jak i w zagadkach. Jeśli więc chcecie poczuć się, jak prawdziwy czarodziej, to wpadajcie koniecznie :)

Świetny pokój, nie za łatwy ale też nie za trudny ;) Wszystko dopracowane, bardzo klimatycznie zrobione, jedyny mankament to powolność wykonywania kilku zadań. Polecam iść w 4 osoby, ja byłam w 3osobowej ekipie i tej jednej osoby ciągle nam gdzieś brakowało. Czapki z głów dla par, którym udało się wyjść przed końcem czasu! Niemniej jest to chyba najlepszy pokój, w jakim byłam. Wielkie podziękowania dla mistrza gry, który pomógł nam zrobić urodzinowy klimat!

Jest! w końcu i do nas dotarł list z informacją o przyjęciu nas do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Escape Time. Będąc dziećmi wyglądaliśmy go całymi latami. Bezskutecznie. Okazało się, że sowa, która miała je nam dostarczyć lata temu po drodze zabłądziła, a poza tym zgubiła list, skubaniec miał na imię Errol! Co się odwlecze to nie uciecze - przejrzano listy klas i nazwiska uczniów z ostatniego ćwierćwiecza i po odkryciu braku naszej obecności wyjaśniono sprawę i ponownie listy wysłano. Tym razem dotarły!

Stawiliśmy się w szkole w umówionym dniu, przydzielono nas do Domów (ja Gryffindor [d-uuuuh!] a Darka do Hufflepuff [w sumie też d-uuuh!]). Czekamy na pierwsze zajęcia, ma przyjść po nas Prefekt i zaprowadzić na zajęcia, ale miał coś jeszcze do ogarnięcia więc zostawili nas w małej komnacie czekalnej. Nawiasem mówiąc odradzam wizytę w toaletach - jakichś duch okularnicy siedzi w rurze odpływowej, jęczy, stęka, wścieka się i chlapie wodą z kibla! no i po rurach coś łazi... coś dużego... Wracając. Po małej chwili oczekiwania do komnaty czekalnej wparowała energicznie... Pani Prefekt Ravenclaw! dacie wiarę? tak na nią patrzę i zdaje mi się, że już ją kiedyś spotkaliśmy, ale nie potrafiłem sobie przypomnieć gdzie... mniejsza. Pani Prefekt była energiczna, a jednak konkretna i rzeczowa, chociaż trochę się obawiałem jak wywijała różdżką, bałem się oberwać jakimś przypadkowym zaklęciem, ale widać jej zdolności magiczne były przez nią opanowane. Nie mieliśmy do czynienia w końcu z amatorką, a Panią Prefekt! po wyjaśnieniu zasad obowiązujących w klasach, odprowadziła nas pod drzwi klasy gdzie miały się odbyć nasze pierwsze zajęcia i wiecie co? Pani Prefekt miała taki autorytet, że nawet schody nie robiły żadnych numerów. Zanim weszliśmy upewniła się, że znamy podstawowe zaklęcia. Mój niepokój wzbudziło jej pytanie o możliwość wyczarowania przez nas Patronusa... przecież pierwszoroczni w życiu nie są w stanie posługiwać się tak zaawansowaną magią! przecież używa się jej przeciwko Dementorom, a przecież byliśmy w Hogwarcie [filia w Gdańsku, ale zawsze], a Hogwart to najbezpieczniejsze miejsce na ziemi.. na pewno czytała to w "Krótkiej historii Hogwartu". No nic, zaczynamy! nie mogliśmy poznać jeszcze tajemnego wejścia do tajemnej sali, w której miały się odbyć nasze zajęcia, więc użyliśmy świstoklika - tylko czemu kazano nam zamknąć oczy i trzymać się za barki? nie wiem.. może żeby nie zwrócić śniadania po drodze..?

Dokładnego przebiegu zajęć niestety nie możemy wam zdradzić nawet gdybyśmy chcieli - zostało na nas rzucone zaklęcie Fideliusa, więc sami rozumiecie... W końcu to Hogwart, musi dbać o swoje tajniki i sekrety. Jednak jest parę rzeczy, które możemy wam zdradzić bez łamania tajemnicy, a jakby co - Fidelius stoi na straży.

Po pierwsze, wszystko co słyszeliście o Hogwarcie i tych konkretnych zajęciach to najprawdziwsza prawda! wszelkie te wnętrza, obicia jak ze snu, mury przesiąknięte historią i tradycją, stare meble ledwo zdolne udźwignąć opasłe tomiska skrywające istne arkana, obrazy na ścianach żyjące własnym życiem, gadające przedmioty, wyjące mandragory, runy, smoki, tłuczki i wijące się korytarze - to wszystko najprawdziwsza prawda! a może to wszystko czary czarowane przez założycieli filii Hogwartu w Gdańsku? bo chyba właśnie najprawdziwszych czarów potrzeba by stworzyć tak piękną rzeczywistość! no właśnie - rzeczywistość? a może to wszystko działo się tylko w naszej głowie? a choćby nawet, to czy to oznacza, że nie wydarzyło się naprawdę?

W Hogwarcie każdy kto potrzebuje pomocy zawsze ją otrzyma. To nie są puste słowa. Od samego początku gotowość niesienie jej nam zgłaszał pewien "dobry duszek", którego tożsamości Fidelius nie pozwala nam odsłonić. Ale bez obaw - pracuje tam na pełny etat więc pewnie i wam pomoże, a uwierzcie nam, współpraca z nim tylko utwierdzała nas w przekonaniu o miejscu, w którym się znajdowaliśmy.

Okazało się też, że pytanie o zdolność wyczarowania Patronusa nie było bezpodstawne, natomiast z góry mówię, że użycie go wcale nie było to tak oczywiste i przewidywalne jak możecie sobie w pierwszym momencie pomyśleć - przyjdźcie i sami się przekonajcie. Więcej powiedzieć nie mogę - Fidelius.

Po skończonych zajęciach, w celu odprowadzenia nas do naszych dormitoriów, odebrała nas Pani Prefekt Ravenclaw i okazało się, że i Ona kojarzyła nasze twarze. I wtedy obu stronom wszystko się rozjaśniło - spotkaliśmy się dokładnie rok wcześniej, w chatce pewnej Guślarki. Mieliśmy wtedy sporządzić jakiś eliksir, antidotum na panoszącą się zarazę. Może dlatego w pierwszych kilku zdaniach, gdy tłumaczyła nam zasady dla pierwszorocznych, zaznaczyła, że zajęcia z eliksirów zaczynają się na drugim roku? tak podświadomie? W ogóle co ona tam robiła wtedy? czy zaczynała studia magicznych arkan u wiejskiej Guślarki, która skierowała Ją potem z rekomendacją do Hogwartu? a może właśnie była tak zdolna, że dano jej możliwość studiów nad tak ciężką dziedziną magii? w sumie, doświadczając jej energii, charyzmy, konkretnej osobowości, oba warianty wydają się tłumaczyć co tam wtedy robiła, ale jak było naprawdę? cóż.. nie zdążyliśmy zapytać. W każdym razie nie możemy się doczekać zajęć z Eliksirów w tej samej szkole, ale najpierw trzeba będzie uzbierać na czesne.. ale warto! za taki wysoki poziom edukacji, warto! każdą złotówkę! ["-5 galeonów! -a dla brata...? -10 galeonów!"] Solidna praca, solidny standard, wymaga i wart jest solidnych pieniędzy.

Dlaczego zatem żałujemy, że po wszystkim nie zostało na nas rzucone zaklęcie obliviate? Bo chcielibyśmy móc przeżyć to jeszcze raz. I jeszcze raz. I jeszcze raz i jeszcze raz, i jeszcze...

Super pokój. Dobrze dobrany poziom trudności i dopracowany klimat pokoju.

Świetny prowadzący, dopracowane detale. Świetny klimat i bardzo dużo zagadek.

Jedyny minus to miejscami dłuższy czas reakcji na wykonane zadanie.

Najlepszy escape room w jakim byliśmy razem z ekipą. Wspaniały klimat, zagadki, system podpowiedzi. I świetny mistrz gry, Maciek. :)

Kolejny świetny pokój z uniwersum Harrego Pottera, który miałam okazję odwiedzić w przeciągu kilku dni. I kolejny, który mnie nie zawiódł. Świetne rozwiązania techniczne, dzięki którym można było trochę poczarować sprawiły, że rozgrywka była naprawdę mega przyjemna. Przez zadanie, które mieliśmy do wykonania czuliśmy lekką presję czasu i nie wiedzieliśmy czy podołamy, ale jednak się udało :) zagadki były bardzo przyjemne i każda odznaczała się czymś innym, jednak każdą jedną udało się utrzymać w świetnym klimacie Hogwartu. Uważam, że ktoś miał naprawdę świetne pomysły. Pokój udało się przejść bez podpowiedzi, mimo, że jedna zagadka nas na chwilę zatrzymała. Wystrój był świetny, bardzo mi się podobało zarówno wizualnie jak i ze strony technicznej. Obsługa cudowna, pozdrawiamy 🤍

Jako pierwszoroczne adeptki Hogwartu od razu zostajemy rzucone na głębokie wody - dementorzy atakują! Czas złapać różdżki w dłoń i pokazać, ile już umiemy :D

Expecto Patronum to chyba najlepszy pokój potterowy, jaki do tej pory udało się nam odwiedzić, już od samego perfekcyjnego wprowadzenia w klimat - genialna rola Mistrza Gry 😁 Różdżkami pomachałyśmy, udało się sporo wyczarować (klasowa Hermiona pozdrawia ;) ), list z Hogwartu na pamiątkę zachowany, a wspomnienia z tego escape roomu wciąż żywe 😁 Zagadki momentami wymagały spostrzegawczości i rozruszania szarych komórek, a także odrzucenia doświadczenia, bo na początku co nieco przekombinowałyśmy, ale jak już się rozkręciłyśmy, to potem szło gładko i można było się nacieszyć przeżyciem :)

Do takich miejsc absolutnie chce się wracać i szczególnie polecamy ten pokój - fani Pottera, jeśli chcecie się znaleźć na godzinkę w jego świecie, to koniecznie tu wpadnijcie ❤ My na pewno zajrzymy do kolejnych pokoi tego uniwersum już w pełnym składzie Kotletów ;)