Kuoka

Opinię dodaję po latach, więc dokładnej daty wizyty po prostu nie znam.
Był to jeden z pierwszych moich pokojów, który jak na wtedy zrobił na mnie kolosalne wrażenie i długo był moim numerem 1.
Na początek kilka słów o klimacie, który został oddany bardzo dobrze.
Jestem czytelniczką książek Marka Krajewskiego i zajmują na mojej liście ulubionych kryminałów szczególne miejsce, głównie przez immersję przedstawionego świata. Obraz Breslau z XX-lecia międzywojennego jest równie żywy w Zdradzie w Breslau, jak w książkach. Przedstawiona kryminalna zagadka także ma podobny mocny przekaz, mroczny i miejscami turpiczny wydźwięk, jak w książkach Krajewskiego. Jednak oczywiście nie trzeba mieć jakiejkolwiek znajomości świata przedstawionego w jego prozie i (rzecz jasna) escape room jest zupełnie osobną, pełną, spójną i zamkniętą historią.
Niespodzianka w Zdradzie w Breslau wydarza się już na samym początku, a sytuacja w jakiej jesteśmy zdani sami na siebie, ma w sobie duży element zaskoczenia. Dość tylko powiedzieć, że szczególnie jest w nią "zaangażowana" jedna osoba, a osobiście polecam, by była to osoba o mocnych nerwach.
Na pewno ten pokój przez najdłuższy czas był moim numerem 1 spośród wszystkich innych escape roomów, w jakich byłam. Jedna z zagadek zapadła mi w pamięci szczególnie i jej rozwiązanie połączone ze spektakularnym efektem dziejącym się w pokoju pamiętam bardzo dokładnie. Potem w escape roomach widywałam podobne wykorzystanie pewnych elementów, ale były to realizacje późniejsze. Zdrada w Breslau jako pierwsza wybiła się ponad rozwiązywanie dość prostych zagadek i ma szczególne miejsce w moim serduszku.
Trudność tego escape roomu była wysoka, a mimo że niektórzy gracze byli bardziej doświadczeni ode mnie, całość była dla nas prawdziwą zagadką. Z perspektywy czasu pamiętam połączenie wielu klasycznych zagadek z nowocześniejszymi rozwiązaniami i ten balans wydaje mi się bardziej klasyczny, z tym że te nowocześniejsze zagadki były po prostu lepsze. Klasycznych kodów, zamków, też trochę było, ale nie to zapada w pamięć.
Sam pokój nie jest straszny, czy też zbyt krwawy.
Bardzo polecam.

Słyszałam, że jest to najlepszy pokój w Warszawie, natomiast sama Warszawa ogółem prezentuje niższy poziom niż Wrocław. Niestety, nie mam porównania z innymi pokojami w stolicy, bo byłam tylko w Powstaniu Warszawskim. Nie był to najlepszy pokój, jaki odwiedziłam, na pewno jednak jeden z lepszych i najbardziej zapamiętywalnych. Moja ocena może wynikać z tego, że największą wagę przykładam w niej do innowacyjności i poziomu zagadek, mniejszą do scenografii, fabuły, czy gry aktorskiej. Te trzy ostatnie elementy po prostu stoją na bardzo wysokim poziomie we wrocławskich odwiedzonych przeze mnie pokojach i poziom ten być może mnie rozpieścił. Innymi słowy, samą scenografią nie kupi się mnie w 100 procentach, choć trzeba przyznać, że Powstanie Warszawskie to absolutny top pod tym względem. Zagadki to ten wyróżnik, wedle którego mogę ocenić pokoje najdokładniej, a w Powstaniu Warszawskim nic nie wbiło mnie w fotel. Ogółem poziom wykonania zagadek jest wysoki, zagadki są średniej trudności, jednak są urozmaicone, wymagają różnorodnych umiejętności i wywołują ciekawe efekty, natomiast żadna z nich nie jest taką, która by się wybiła i szczególnie zapadła mi w pamięć.
W zasadzie nie ma się do czego przyczepić, a pokój zasługuje na 10/10/10. Nie jest moim ulubionym, natomiast niczego mu nie brakuje