Alla rum
Vad är escape room?
Presentkort
ER Champ
Tidszon:
Kuoka
Oświadczenie: Przypisane mi oznaczenie, że jestem rzekomo znajomą osób prowadzących escape room we Wrocławiu – jest kłamstwem. Mimo dostarczonych na to dowod... [mer]
Besökta rum:
105
Rum på önskelistan:
2
Nivå:
Guide
Poäng:
382
Za tę zagadkę niejeden pirat wszcząłby ostrą jatkę
2025-11-27 | datum för besöket: 2025-11-16
Nasza przygoda w Pirackiej Tawernie przypomina znalezienie miłego lokalnego pubu w deszczowy dzień podczas wycieczki do Anglii. W środku jest gwarnie, ciepło, ładnie, wesoło, wystrój jest przytulny, dostajesz świetne fish & chips i piwo. Aż nagle znajdujesz w swojej rybie włos…
Mówiąc wprost – cały pokój rozwiązalibyśmy w mniej niż pół godziny, gdyby nie ona – zagadka tak idiotyczna, że zaczęliśmy żałować, że potrafimy czytać. Dosłownie popsuła nam to doświadczenie.
Klimat
Pomieszczenie jest jedno, co już w wielu opiniach padło, a więc to taki sam spojler jak to, że Jezus umiera w Nowym Testamencie. Jeśli dla kogoś to dyskwalifikujący minus, to po prostu niech ma to na uwadze. Mi to nie przeszkadza aż tak bardzo, bo jedno pomieszczenie też może być pokojem na dychę. Scenografia jest wykonana z najwyższą starannością. To po prostu kolejny śliczny pokój od Wyjścia Awaryjnego, które nie schodzi poniżej pewnego poziomu.
Niby to prequel Morskich Opowieści, ale jest to nawiązanie czysto symboliczne i fabularne. Nie ma większego znaczenia, czy pójdziemy tu przed MO.
Zagadki
Wszystkie zagadki są bardzo dobre (nawet takie ze zniszczonym mechanizmem, który wymaga naprawy – bo to nawet nie one zepsuły mi humor). Ale jeśli chodzi o tę jedną, przeklętą zagadkę…
Ta łamigłówka wymaga wiedzy spoza gry, ale i tak nie jest przedstawiona w dobry sposób. Nawiązuje luźno do jednej z gier kościanych i to też nie normalnej gry w kości, ale jednego z wariantów. To co widzimy niby jest rezultatem tej gry, ale… no właśnie, dostajemy wyraźne zmyłki, żeby brać pod uwagę coś, co nie ma sensu i co sugeruje błędne rozwiązanie. Po wyjściu opowiedziałam zagadkę osobie, która doskonale zna tę grę kościaną i też uznała, że nie rozwiązałaby tej zagadki.
Ślęczeliśmy nad tym jak kura analizująca hipotezę Riemanna. W czwórkę. Żadne z nas nie wpadło na rozwiązanie, choć de facto było proste. Winne jest to, jak zagadka jest przedstawiona i uważamy, że nie broni się, nawet po poznaniu rozwiązania.
Mistrz gry niby o niej opowiedział, ale to w ogóle było wisienką na torcie, bo wyglądało jak recytacja instrukcji do odkurzacza. Na pytania o ewidentne bzdury w zagadce wzruszał ramionami, że nie on to wymyślał i tylko tutaj pracuje.
Plusy
+ Piękny wystrój
+ Piracki klimat
+ Dobre zagadki poza tą jedną
Minusy
- Zagadka tak zła, że budzi większy postrach mórz niż kapitan Czarnobrody
Podsumowanie
Do tej nieszczęsnej zagadki wystarczyłoby dać jeszcze jedną podpowiedź, prostującą to co widzimy, bo to co widzimy nie koresponduje ani z podpowiedziami, ani z rozwiązaniem. Tym bardziej szkoda, że poza nią pokój jest na naprawdę świetnym poziomie – dobrze wykonany, w klimacie, z historią i logiczny, a te wszystkie plusy przykrywają jego niewielki rozmiar i krótki czas trwania.
Bawiliśmy się dobrze, mimo wszystko. Po wizycie w tętniącym życiem pięknym angielskim pubie w deszczowy dzień, wspominasz po latach atmosferę i towarzystwo, a włos w jedzeniu to nie jest coś, co potem rozpamiętujesz.
Mówiąc wprost – cały pokój rozwiązalibyśmy w mniej niż pół godziny, gdyby nie ona – zagadka tak idiotyczna, że zaczęliśmy żałować, że potrafimy czytać. Dosłownie popsuła nam to doświadczenie.
Klimat
Pomieszczenie jest jedno, co już w wielu opiniach padło, a więc to taki sam spojler jak to, że Jezus umiera w Nowym Testamencie. Jeśli dla kogoś to dyskwalifikujący minus, to po prostu niech ma to na uwadze. Mi to nie przeszkadza aż tak bardzo, bo jedno pomieszczenie też może być pokojem na dychę. Scenografia jest wykonana z najwyższą starannością. To po prostu kolejny śliczny pokój od Wyjścia Awaryjnego, które nie schodzi poniżej pewnego poziomu.
Niby to prequel Morskich Opowieści, ale jest to nawiązanie czysto symboliczne i fabularne. Nie ma większego znaczenia, czy pójdziemy tu przed MO.
Zagadki
Wszystkie zagadki są bardzo dobre (nawet takie ze zniszczonym mechanizmem, który wymaga naprawy – bo to nawet nie one zepsuły mi humor). Ale jeśli chodzi o tę jedną, przeklętą zagadkę…
Ta łamigłówka wymaga wiedzy spoza gry, ale i tak nie jest przedstawiona w dobry sposób. Nawiązuje luźno do jednej z gier kościanych i to też nie normalnej gry w kości, ale jednego z wariantów. To co widzimy niby jest rezultatem tej gry, ale… no właśnie, dostajemy wyraźne zmyłki, żeby brać pod uwagę coś, co nie ma sensu i co sugeruje błędne rozwiązanie. Po wyjściu opowiedziałam zagadkę osobie, która doskonale zna tę grę kościaną i też uznała, że nie rozwiązałaby tej zagadki.
Ślęczeliśmy nad tym jak kura analizująca hipotezę Riemanna. W czwórkę. Żadne z nas nie wpadło na rozwiązanie, choć de facto było proste. Winne jest to, jak zagadka jest przedstawiona i uważamy, że nie broni się, nawet po poznaniu rozwiązania.
Mistrz gry niby o niej opowiedział, ale to w ogóle było wisienką na torcie, bo wyglądało jak recytacja instrukcji do odkurzacza. Na pytania o ewidentne bzdury w zagadce wzruszał ramionami, że nie on to wymyślał i tylko tutaj pracuje.
Plusy
+ Piękny wystrój
+ Piracki klimat
+ Dobre zagadki poza tą jedną
Minusy
- Zagadka tak zła, że budzi większy postrach mórz niż kapitan Czarnobrody
Podsumowanie
Do tej nieszczęsnej zagadki wystarczyłoby dać jeszcze jedną podpowiedź, prostującą to co widzimy, bo to co widzimy nie koresponduje ani z podpowiedziami, ani z rozwiązaniem. Tym bardziej szkoda, że poza nią pokój jest na naprawdę świetnym poziomie – dobrze wykonany, w klimacie, z historią i logiczny, a te wszystkie plusy przykrywają jego niewielki rozmiar i krótki czas trwania.
Bawiliśmy się dobrze, mimo wszystko. Po wizycie w tętniącym życiem pięknym angielskim pubie w deszczowy dzień, wspominasz po latach atmosferę i towarzystwo, a włos w jedzeniu to nie jest coś, co potem rozpamiętujesz.
Vi flydde rummet i: 45 minuter
Grupp av 4 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 8/10
Kundtjänst: 7/10
Interiör: 9/10
Svårighetsgrad: Medium
Escape roomy – nie idźcie tą drogą!
2025-11-27 | datum för besöket: 2025-11-16
Förtroendefull recension
Wiedząc, że to bardziej escape box niż room, zapoznając się ze wcześniejszymi opiniami i będąc świadomym założeń, godząc się na wysoką cenę i szanując pracę twórców – i tak nie moglibyśmy dać dziesiątki.
Byłam już w kilku pokojach wymykających się definicji i mimo wszystko wiedza, że jest to ER o określonej koncepcji, nie sprawia że to mu daje usprawiedliwienie. Ta koncepcja nie jest po prostu tyle warta.
Klimat
Wprowadzenie do tego pokoju jest jednym z najlepszych na rynku – z humorem, odpowiednim napięciem, zawiązaniem akcji. Czujemy, że to co mamy zrobić jest tak ważne, jak wykreślenie z zamówienia na burgera cebuli, bo będziemy mieli wzdęcia.
Poza wprowadzeniem w iście filmowym stylu, jest tutaj wartka akcja i czuć presję czasu. Tempo jest dobre, wykonanie ładne, historia zarysowana. Po prostu minusem jest, że nie dzieje się tu więcej.
Zagadki
To, jak mało przyszło nam tu zrobić, jest najbardziej gorzkie. Przez większość czasu zajmujemy się czymś wielkości połowy dużego psa, mówiąc językiem Amerykanów mierzących wszystko w stadionach futbolowych.
Zagadki są nieliniowe, a każdą z nich może rozwiązywać kto inny (za to plus) i jest też na to miejsce (za to też plus). Nie ma sytuacji, że jedna osoba się po prostu nudzi.
W innych pokojach w Bydgoszczy słyszeliśmy, że ludzie są rozczarowani, bo Początek Końca rozwiązuje się w kwadrans, tymczasem nie jest to prawda, bo kwadrans nigdy nie padł. Jednak pół godziny, w które wyszliśmy, to jest dalej mało i fajnie by było zobaczyć tu więcej bardziej różnorodnych zagadek. Było ich około 8, więc przy cenie 320 zł jednak zwraca się na to uwagę – był to najdroższy pokój naszego wyjazdu, a w stosunku ceny za jedną zagadkę, to możliwe, że najdroższy w ogóle.
Plusy
+ Jedno z najlepszych wprowadzeń do pokoju, po prostu świetne!
+ Pod aspektem flow jest bardzo dobrze. Czujemy, że akcja jest napięta jak struna
+ Każdy może zająć się swoją zagadką i jest na to miejsce
Minusy
- Niewiele łamigłówek. Nie są też na najwyższym poziomie różnorodności, wszystkie podobne
- Mało mięska w mięsku
- Cena
Podsumowanie
Jakkolwiek to brzmi, absolutnie nie dziwią mnie niskie oceny dla Początku Końca i nie dziwią też te wysokie.
Informacji, że to jest box, początkowo nie było. Pojawiła się ona na lockme z czasem i teraz już wisi. Na początku tylko dzięki opiniom gracze wiedzieli, że to nie jest zwykły pokój. Gdybyśmy szli tam jako jedni z pierwszych, płacąc jeszcze więcej niż obecnie (cena już spadła) – też na pewno oceniłabym ten pokój niżej. Nakręcamy się jak sprężynka w zegarku, potem czekamy na więcej – aż pokój doskoczy do poziomu wprowadzenia, a gdy jesteśmy gotowi na dalszy ciąg, następuje koniec.
W kategorii boxów może to i dycha (jeśli chodzi o jakość samego boxa, to naprawdę ładny głaz. Tzn box). Jeśli zaś chodzi o pokój ogółem i wszystko w nim naraz, zestawienie cena-jakość, rozmiar, konkurencja, liczba zagadek, no to jednak nie ma z czego dosupłać do tej dychy.
Na koniec o cenie. No nie da się ukryć, że stworzenie czegoś takiego jak Początek końca, a standardowy escape room, to jest nieporównywalnie inna skala finansów.
Rozumiemy ceny takich fenomenalnych, drogich w budowie, naszpikowanych doskonałą scenografią i spektakularnymi efektami wow, elektroniką, wielkopowierzchniowych, wręcz teatralnych projektów jak Zemsta Umarlaka, Cicha Noc, Powstanie Warszawskie, Zielona Mila, czy Morskie Opowieści. Ale Początek Końca daje nam coś, co mogłoby stanowić zaledwie jedno pomieszczenie w tamtych pokojach.
Apeluję wręcz – escape roomy, nie idźcie tą drogą. Niech escape boxy pozostaną rzeczą, którą można wziąć do domu na noc i która kosztuje co najwyżej połowę tego, co standardowy pokój.
Ósemka tylko dlatego, że mieliśmy pełną świadomość, na co się piszemy.
Byłam już w kilku pokojach wymykających się definicji i mimo wszystko wiedza, że jest to ER o określonej koncepcji, nie sprawia że to mu daje usprawiedliwienie. Ta koncepcja nie jest po prostu tyle warta.
Klimat
Wprowadzenie do tego pokoju jest jednym z najlepszych na rynku – z humorem, odpowiednim napięciem, zawiązaniem akcji. Czujemy, że to co mamy zrobić jest tak ważne, jak wykreślenie z zamówienia na burgera cebuli, bo będziemy mieli wzdęcia.
Poza wprowadzeniem w iście filmowym stylu, jest tutaj wartka akcja i czuć presję czasu. Tempo jest dobre, wykonanie ładne, historia zarysowana. Po prostu minusem jest, że nie dzieje się tu więcej.
Zagadki
To, jak mało przyszło nam tu zrobić, jest najbardziej gorzkie. Przez większość czasu zajmujemy się czymś wielkości połowy dużego psa, mówiąc językiem Amerykanów mierzących wszystko w stadionach futbolowych.
Zagadki są nieliniowe, a każdą z nich może rozwiązywać kto inny (za to plus) i jest też na to miejsce (za to też plus). Nie ma sytuacji, że jedna osoba się po prostu nudzi.
W innych pokojach w Bydgoszczy słyszeliśmy, że ludzie są rozczarowani, bo Początek Końca rozwiązuje się w kwadrans, tymczasem nie jest to prawda, bo kwadrans nigdy nie padł. Jednak pół godziny, w które wyszliśmy, to jest dalej mało i fajnie by było zobaczyć tu więcej bardziej różnorodnych zagadek. Było ich około 8, więc przy cenie 320 zł jednak zwraca się na to uwagę – był to najdroższy pokój naszego wyjazdu, a w stosunku ceny za jedną zagadkę, to możliwe, że najdroższy w ogóle.
Plusy
+ Jedno z najlepszych wprowadzeń do pokoju, po prostu świetne!
+ Pod aspektem flow jest bardzo dobrze. Czujemy, że akcja jest napięta jak struna
+ Każdy może zająć się swoją zagadką i jest na to miejsce
Minusy
- Niewiele łamigłówek. Nie są też na najwyższym poziomie różnorodności, wszystkie podobne
- Mało mięska w mięsku
- Cena
Podsumowanie
Jakkolwiek to brzmi, absolutnie nie dziwią mnie niskie oceny dla Początku Końca i nie dziwią też te wysokie.
Informacji, że to jest box, początkowo nie było. Pojawiła się ona na lockme z czasem i teraz już wisi. Na początku tylko dzięki opiniom gracze wiedzieli, że to nie jest zwykły pokój. Gdybyśmy szli tam jako jedni z pierwszych, płacąc jeszcze więcej niż obecnie (cena już spadła) – też na pewno oceniłabym ten pokój niżej. Nakręcamy się jak sprężynka w zegarku, potem czekamy na więcej – aż pokój doskoczy do poziomu wprowadzenia, a gdy jesteśmy gotowi na dalszy ciąg, następuje koniec.
W kategorii boxów może to i dycha (jeśli chodzi o jakość samego boxa, to naprawdę ładny głaz. Tzn box). Jeśli zaś chodzi o pokój ogółem i wszystko w nim naraz, zestawienie cena-jakość, rozmiar, konkurencja, liczba zagadek, no to jednak nie ma z czego dosupłać do tej dychy.
Na koniec o cenie. No nie da się ukryć, że stworzenie czegoś takiego jak Początek końca, a standardowy escape room, to jest nieporównywalnie inna skala finansów.
Rozumiemy ceny takich fenomenalnych, drogich w budowie, naszpikowanych doskonałą scenografią i spektakularnymi efektami wow, elektroniką, wielkopowierzchniowych, wręcz teatralnych projektów jak Zemsta Umarlaka, Cicha Noc, Powstanie Warszawskie, Zielona Mila, czy Morskie Opowieści. Ale Początek Końca daje nam coś, co mogłoby stanowić zaledwie jedno pomieszczenie w tamtych pokojach.
Apeluję wręcz – escape roomy, nie idźcie tą drogą. Niech escape boxy pozostaną rzeczą, którą można wziąć do domu na noc i która kosztuje co najwyżej połowę tego, co standardowy pokój.
Ósemka tylko dlatego, że mieliśmy pełną świadomość, na co się piszemy.
Vi flydde rummet i: 33 minuter
Grupp av 4 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 8/10
Kundtjänst: 10/10
Interiör: 8/10
Svårighetsgrad: Medium
Pokój numer 100 – największa porażka
2025-11-27 | datum för besöket: 2025-11-16
Förtroendefull recension
To mój setny pokój, podobnie kolegi Radziszcze. Z pewnością nie zapomnimy go nigdy.
NIGDY.
Nic nie przygotowywało nas na to, co tu przeżyjemy. A już zwłaszcza że będziemy przeżywać to przez czas równy całej trylogii Tolkiena w wersji reżyserskiej, z reklamami na Polsacie.
Dobrze, że jeszcze przed wejściem nie zapytaliśmy o rekord w tym pokoju – wtedy nawet marsz wstydu w pasie pokutnym przez centrum Bydgoszczy byłby mniej upokarzający.
Klimat
Jak moglibyśmy nie docenić klimatu, kiedy w jednej z szafeczek znaleźliśmy urocze pucharki z napisem “Obłęd – 100 pokój” wypełnione słodyczami, jako upominki. Ich znalezienie, już na długo po czasie, było niczym cios w twarz mokrą ścierą, bo czuliśmy się jak ostatnie leszcze, które na nie nie zasługują.
Nie jesteśmy zbyt dobrymi ambasadorami ekip ze stoma pokojami na koncie. Wyglądaliśmy jak grupa ludzi tonących w basenie, a nawet nie było wody. Naprawdę, gdyby się przysłuchać, to ściany płakały, jak to widziały.
Zagadki
Pierwszej zagadki, my dwa orły ze stoma pokojami, nie rozwiązaliśmy przez ponad pół godziny, bo myśleliśmy że nie możemy. Było to dla nas kompletnie nielogiczne wobec fabuły.
Wiecie, jak już w którymś z kolei pokoju słyszycie “umrzecie”, “szczeźniecie”, “ten grobowiec będzie waszym grobowcem”, “nikt was nie uratuje”, to odpowiadacie sobie w duchu “tak, tak, a teraz dawajcie te zagadki, bo mamy na pierwszą obiad”.
Cóż, nie zdążyliśmy na obiad, a ratowanie się zjedzeniem czegokolwiek w pobliskim tex-mexie, idealnie wpisało się w pasmo naszych cierpień.
Pierwsza zagadka okazuje się wykonaniem ze zrozumieniem polecenia danego wprost. Także jeśli będziecie mieli dylemat w tym pokoju, czy coś zrobić łopatologicznie i “oszukując system”, bo to nie ma sensu względem fabuły, to po prostu to zróbcie. Tak ma być.
Nie żeby reszta naszej ekipy wzięła tego dnia swoją dawkę Biovitalu, bo ich performens też na owacje nie zasłużył, a bez współpracy się z tego pokoju wyjść nie da. Jednak będąc sprawiedliwym, więcej znajdujemy dla nich zrozumienia, niż powodów, by mieć pretensje. Podpowiedzi przychodziły do zagadek, co do których uczciwości nasi koledzy mieli spore wątpliwości. Wykonanie jednej z nich jest utrudnione logistycznie, zwłaszcza jak się ma krótkie rączki i brak umiejętności bilokacji. Inna ma zbyt duże pole interpretacji, a odpowiedzią jest “domyśl się”.
Tak czy siak moment, który pchnął nas do przodu i był niezbędny do wyjścia z pokoju, wydarzył się po czasie.
Od liczby mylących kodów, wyglądających tak samo kłódek, natłoku zmyłek, można tu oszaleć i co tu dużo mówić – po pierwsze to jest odpowiednie miejsce, żeby oszaleć, a po drugie to jest trudny pokój. Po prostu. My oszaleliśmy.
Plusy
+ Bardzo miłe upominki za zaliczenie setnego pokoju, w które ekipa włożyła pomysł i wysiłek
+ Wystrój i lekka groza samego escape roomu sprawia, że to po prostu dobry thriller adekwatny do swojej kategorii
Minusy
- Tym razem nie chciałabym bardzo szczegółowo rozpisywać minusów, bo po co psuć taki piękny jubileusz. Powiem tylko ogólnikowo, że minusy wynikają głównie z wieku pokoju, a ocena – jak zawsze u mnie – wynika z uczciwej relacji do innych pozycji na rynku
Podsumowanie
Lata temu, gdy miałam na koncie jeden w porywach do dwóch ER-ów, słyszałam o takim “strasznym pokoju w Bydgoszczy”, przy którym inne to jak seans szydełkowania z emerytami. To właśnie ten pokój, choć najbardziej straszna to w nim była nasza nieudolność, a nie jumpscary.
Z racji tego, że o Obłędzie już lata temu słyszałam dobre rzeczy i nadal ma on dobre opinie, to właśnie ten wycyrklowaliśmy na nasz setny, a nie Freakshow (dla nas ostatecznie najlepszy podczas tego wyjazdu). Z perspektywy czasu zrobienie stówki we Freakshow byłoby nieporównywalnie przyjemniejsze, ale z drugiej strony – tak jak już pisałam – Obłędu na pewno nigdy nie zapomnimy. Była to nasza największa eskejpowa porażka i to nawet nie my zostaliśmy zaorani, to nami orano.
NIGDY.
Nic nie przygotowywało nas na to, co tu przeżyjemy. A już zwłaszcza że będziemy przeżywać to przez czas równy całej trylogii Tolkiena w wersji reżyserskiej, z reklamami na Polsacie.
Dobrze, że jeszcze przed wejściem nie zapytaliśmy o rekord w tym pokoju – wtedy nawet marsz wstydu w pasie pokutnym przez centrum Bydgoszczy byłby mniej upokarzający.
Klimat
Jak moglibyśmy nie docenić klimatu, kiedy w jednej z szafeczek znaleźliśmy urocze pucharki z napisem “Obłęd – 100 pokój” wypełnione słodyczami, jako upominki. Ich znalezienie, już na długo po czasie, było niczym cios w twarz mokrą ścierą, bo czuliśmy się jak ostatnie leszcze, które na nie nie zasługują.
Nie jesteśmy zbyt dobrymi ambasadorami ekip ze stoma pokojami na koncie. Wyglądaliśmy jak grupa ludzi tonących w basenie, a nawet nie było wody. Naprawdę, gdyby się przysłuchać, to ściany płakały, jak to widziały.
Zagadki
Pierwszej zagadki, my dwa orły ze stoma pokojami, nie rozwiązaliśmy przez ponad pół godziny, bo myśleliśmy że nie możemy. Było to dla nas kompletnie nielogiczne wobec fabuły.
Wiecie, jak już w którymś z kolei pokoju słyszycie “umrzecie”, “szczeźniecie”, “ten grobowiec będzie waszym grobowcem”, “nikt was nie uratuje”, to odpowiadacie sobie w duchu “tak, tak, a teraz dawajcie te zagadki, bo mamy na pierwszą obiad”.
Cóż, nie zdążyliśmy na obiad, a ratowanie się zjedzeniem czegokolwiek w pobliskim tex-mexie, idealnie wpisało się w pasmo naszych cierpień.
Pierwsza zagadka okazuje się wykonaniem ze zrozumieniem polecenia danego wprost. Także jeśli będziecie mieli dylemat w tym pokoju, czy coś zrobić łopatologicznie i “oszukując system”, bo to nie ma sensu względem fabuły, to po prostu to zróbcie. Tak ma być.
Nie żeby reszta naszej ekipy wzięła tego dnia swoją dawkę Biovitalu, bo ich performens też na owacje nie zasłużył, a bez współpracy się z tego pokoju wyjść nie da. Jednak będąc sprawiedliwym, więcej znajdujemy dla nich zrozumienia, niż powodów, by mieć pretensje. Podpowiedzi przychodziły do zagadek, co do których uczciwości nasi koledzy mieli spore wątpliwości. Wykonanie jednej z nich jest utrudnione logistycznie, zwłaszcza jak się ma krótkie rączki i brak umiejętności bilokacji. Inna ma zbyt duże pole interpretacji, a odpowiedzią jest “domyśl się”.
Tak czy siak moment, który pchnął nas do przodu i był niezbędny do wyjścia z pokoju, wydarzył się po czasie.
Od liczby mylących kodów, wyglądających tak samo kłódek, natłoku zmyłek, można tu oszaleć i co tu dużo mówić – po pierwsze to jest odpowiednie miejsce, żeby oszaleć, a po drugie to jest trudny pokój. Po prostu. My oszaleliśmy.
Plusy
+ Bardzo miłe upominki za zaliczenie setnego pokoju, w które ekipa włożyła pomysł i wysiłek
+ Wystrój i lekka groza samego escape roomu sprawia, że to po prostu dobry thriller adekwatny do swojej kategorii
Minusy
- Tym razem nie chciałabym bardzo szczegółowo rozpisywać minusów, bo po co psuć taki piękny jubileusz. Powiem tylko ogólnikowo, że minusy wynikają głównie z wieku pokoju, a ocena – jak zawsze u mnie – wynika z uczciwej relacji do innych pozycji na rynku
Podsumowanie
Lata temu, gdy miałam na koncie jeden w porywach do dwóch ER-ów, słyszałam o takim “strasznym pokoju w Bydgoszczy”, przy którym inne to jak seans szydełkowania z emerytami. To właśnie ten pokój, choć najbardziej straszna to w nim była nasza nieudolność, a nie jumpscary.
Z racji tego, że o Obłędzie już lata temu słyszałam dobre rzeczy i nadal ma on dobre opinie, to właśnie ten wycyrklowaliśmy na nasz setny, a nie Freakshow (dla nas ostatecznie najlepszy podczas tego wyjazdu). Z perspektywy czasu zrobienie stówki we Freakshow byłoby nieporównywalnie przyjemniejsze, ale z drugiej strony – tak jak już pisałam – Obłędu na pewno nigdy nie zapomnimy. Była to nasza największa eskejpowa porażka i to nawet nie my zostaliśmy zaorani, to nami orano.
Vi flydde rummet i: 90 minuter
Grupp av 4 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 7/10
Kundtjänst: 10/10
Interiör: 8/10
Svårighetsgrad: Hårt
Najlepszy pokój wyjazdu – ogromnie zaplusował
2025-11-27 | datum för besöket: 2025-11-16
Förtroendefull recension
Freakshow to jeden z najlepszych thrillerów w Polsce. Pozostawia po sobie uczucie, że byliśmy w bardzo dobrym pokoju, gdzie wszystko zagrało, świetnie się bawiliśmy i napotkaliśmy na kilka zaskoczeń. Wywołuje emocje od strachu po uśmiech, a tym bardziej to cenne, że obecnie trudno nas zaskoczyć tak, by pokój został z nami na dłużej.
Klimat
Pokój ma zarówno dobry klimat, jak i zagadki i trudno wybrać, co lepsze – to jakby wybierać swoje ulubione dziecko.
Wystrój jest bardzo różnorodny i pomysłowy, dzięki czemu broni się po latach. Układ pokoju zaskakuje, aż się ręce składają do oklasków. Pewien element zaskoczenia jest wprost wspaniale pomyślany. Uwielbiam, gdy dzieją się w ER rzeczy, których się nie spodziewam. Wyciśnięto z tej przestrzeni maksimum.
Bardzo duży plus za umiejętne kreowanie rozgrywki i “granie razem z graczami”. Dla każdego wizyta tutaj będzie inna. Przy tym, co ważne, to pokój dostosowuje się do graczy, a nie na odwrót – to pokazuje dojrzałość i klasę ekipy Break The Brain.
Zagadki
Łamigłówki są bardzo dobrze wykonane, mają pomysł na siebie i są świetnie osadzone w temacie. Rozwiązania są klarowne i logiczne. Musimy się wykazać różnymi umiejętnościami. Pod względem zagadek to pokój kompletny.
Plusy
+ Pokój gra razem z graczami, a każda rozgrywka jest inna
+ Wywołuje taką samą radość jak odkrycie mało popularnego filmu, który z miejsca staje się jednym z twoich ulubionych
+ Każda zagadka jest połączona z tematem przewodnim i przemyślana
+ Układ przestrzenny jest wspaniały i ma element zaskoczenia
Minusy
- Brak dużych minusów. Po prostu w relacji do obecnego rynku to już jest dziewiątka. Poza lekkim zużyciem elementów nie ma się do czego przyczepić.
Podsumowanie
To jest przykład pokoju, który ma wszystko – wystrój, klimat, dobre zagadki, historię, świetną obsługę i pomysł na siebie, a ta thrillerowa nutka grozy jest tylko dodatkiem, straszakiem, wisienką na torcie, a nie czymś, na czym buduje się całość. Jest to po prostu dobry, kompletny pokój i tak powinno się budować ER-y.
Brakuje mi na rynku takiego podejścia do thrillerów i horrorów. Pokój musi być o czymś i być spójny od A do Z, a dopiero do tej bazy można dodać straszne elementy. Brawo! Inne firmy – bierzcie przykład.
Klimat
Pokój ma zarówno dobry klimat, jak i zagadki i trudno wybrać, co lepsze – to jakby wybierać swoje ulubione dziecko.
Wystrój jest bardzo różnorodny i pomysłowy, dzięki czemu broni się po latach. Układ pokoju zaskakuje, aż się ręce składają do oklasków. Pewien element zaskoczenia jest wprost wspaniale pomyślany. Uwielbiam, gdy dzieją się w ER rzeczy, których się nie spodziewam. Wyciśnięto z tej przestrzeni maksimum.
Bardzo duży plus za umiejętne kreowanie rozgrywki i “granie razem z graczami”. Dla każdego wizyta tutaj będzie inna. Przy tym, co ważne, to pokój dostosowuje się do graczy, a nie na odwrót – to pokazuje dojrzałość i klasę ekipy Break The Brain.
Zagadki
Łamigłówki są bardzo dobrze wykonane, mają pomysł na siebie i są świetnie osadzone w temacie. Rozwiązania są klarowne i logiczne. Musimy się wykazać różnymi umiejętnościami. Pod względem zagadek to pokój kompletny.
Plusy
+ Pokój gra razem z graczami, a każda rozgrywka jest inna
+ Wywołuje taką samą radość jak odkrycie mało popularnego filmu, który z miejsca staje się jednym z twoich ulubionych
+ Każda zagadka jest połączona z tematem przewodnim i przemyślana
+ Układ przestrzenny jest wspaniały i ma element zaskoczenia
Minusy
- Brak dużych minusów. Po prostu w relacji do obecnego rynku to już jest dziewiątka. Poza lekkim zużyciem elementów nie ma się do czego przyczepić.
Podsumowanie
To jest przykład pokoju, który ma wszystko – wystrój, klimat, dobre zagadki, historię, świetną obsługę i pomysł na siebie, a ta thrillerowa nutka grozy jest tylko dodatkiem, straszakiem, wisienką na torcie, a nie czymś, na czym buduje się całość. Jest to po prostu dobry, kompletny pokój i tak powinno się budować ER-y.
Brakuje mi na rynku takiego podejścia do thrillerów i horrorów. Pokój musi być o czymś i być spójny od A do Z, a dopiero do tej bazy można dodać straszne elementy. Brawo! Inne firmy – bierzcie przykład.
Vi flydde rummet i: 49 minuter
Grupp av 4 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 9/10
Kundtjänst: 10/10
Interiör: 10/10
Svårighetsgrad: Medium
Docenisz, jakie miałeś dzieciństwo
2025-11-27 | datum för besöket: 2025-11-15
Förtroendefull recension
Nowa firma w Bydgoszczy pojawiła się na rynku znienacka jak niedopłata za PIT-37. Wkrótce otwiera się i kolejny pokój tej firmy. Mieliśmy obawy, bo więcej i szybciej nie do końca znaczy lepiej. Dziś wystawiamy Klarci nasz medal – ale na razie jest z ziemniaka, więc liczymy, że będzie dużo lepiej, kiedy przyjedziemy tu po więcej.
Klimat
Jest tu przesympatycznie, jakbyśmy za chwilę mieli dostać kapciuszki, ciasteczko, kawkę, herbatkę albo krew niewiernych. Jednocześnie lekki niepokój jest na wyczuwalnym poziomie już od samej poczekalni i wprowadzenia. Bydgoskie horrory robią to dobrze.
Największe napięcie towarzyszy tutaj na początku. Po zdjęciu opasek miałam lekki panic mode i czułam, że serio jestem w horrorze. Piskliwy krzyk naszego kolegi zapamiętamy bardzo dobrze, choć sam się go wypiera :) Potem jednak ze wszystkimi strachami w tym pokoju się oswoiliśmy i mogliśmy pójść z nimi na piwo i opowiadać sobie kawały. Strach nie towarzyszy nam tu do końca, ale wypływa to we wręcz uroczy sposób.
Klimat z czasem nieco “siada” także przez jedno z pomieszczeń, na które twórcy ewidentnie nie mieli pomysłu. Kolejny minus to historia, gdyż tajemnicę sierocińca znamy właściwie od początku i nie dostajemy do końca żadnej wiedzy zmieniającej cokolwiek.
Zagadki
Jest tu niewiele zagadek, ale na tyle mamią oczka, że dochodzi się do tego, kiedy się je policzy. Jakbym nie liczyła, wychodzi mi mniej niż 10. Nie rozwiązuje się ich jednak w przerwie między darciem się do księżyca a dygotaniem ze strachu, bo zajmują naprawdę sporo czasu. Wierzę, że są ludzie, którym pierwsza zagadka potrafi zająć z 20 minut i czuję, że sami byliśmy blisko tego czasu. Wymaga dobrej komunikacji i spostrzegawczości.
Nietypowo pewien z przedmiotów wykorzystuje się do dwóch różnych zagadek, w tym za drugim razem w pewnej złożonej łamigłówce, którą oceniam na trudną i która – ponownie – zajmuje dużo czasu. Nam podpasowała, ale leży na granicy przekombinowania.
Co ciekawe, nikt nigdy nie przeszedł tego pokoju, więc nie ma on rekordu. Jednego z zadań na spostrzegawczość żadna ekipa jak dotąd nie wykonała. Rekord oczywiście liczy się tylko bez podpowiedzi, bo “rekord” z podpowiedziami to nie rekord (logiczne). Swoją drogą boli nas niezmiennie, że przy opiniach na lockme nie zaznacza się czy się wyszło “bez podpowiedzi” czy “z podpowiedziami”, bo porównanie czasów drużyn bez tej wiedzy nie ma absolutnie żadnego sensu, to jak grać w dwie inne gry.
Także jeśli aktualne jest, że nikt tej zagadki nie rozwiązał, ruszajcie i próbujcie to zrobić sami. Podpowiem tylko, że chodzi o zadanie na spostrzegawczość i DOKŁADNE przeszukanie jednego z miejsc, a mówiąc DOKŁADNE mam na myśli – zróbcie to 20 razy z rzędu milimetr po milimetrze. I ponownie – to zagadka zajmująca mnóstwo czasu, co może zirytować tak samo jak droczenie się w czterdziestostopniowy upał z tureckim sprzedawcą lodów.
Oczywiście obecność takiej zagadki to jest minus, bo jeśli przy testach wychodzi, że nikt nie jest w stanie sam wyjść z pokoju, zagadkę należy zmienić, gdyż ER powinien być rozwiązywalny bez podpowiedzi. Kładziemy to na karb braku doświadczenia nowej firmy.
Plusy
+ Bardzo fajna atmosfera i początkowy niepokój
+ Poza tą nieszczęsną szukajką, fajny poziom zagadek
Minusy
- Brak pomysłu na jedno z pomieszczeń
- Brak wystroju przystającego do średniej ocen, efektów wow, rozmachu albo nawet pół rozmachu
- Zagadka, która ewidentnie powinna zostać zmieniona, skoro żadna z ekip dotąd nie była w stanie jej rozwiązać. Konieczność wzięcia podpowiedzi nie jest dopuszczalnym zabiegiem (serduszko boli zwłaszcza wtedy, kiedy chodzi o szukajkę)
- Mało zagadek
- Właściwie od początku mamy wszystkie karty na stole, jeśli chodzi o fabułę
Podsumowanie
Zagadkę, której nikt nie rozwiązał, da się poprawić i zmieścić w tym miejscu 2-3 inne. Da się też od ręki zmienić wystrój tego bezpłciowego pomieszczenia – tam jest potencjał na kilka innych zagadek, bo ta przestrzeń jest pustawa. Tym samym zamiast kilku złożonych łamigłówek, można dać nieco więcej prostszych, ale atrakcyjniejszych i bardziej różnorodnych.
Bardzo dobrze bawiliśmy się w tym pokoju, jednak postawię śmiałą tezę, że gdyby nie kategoria horror, nie zdobywałby tak wysokich ocen. Możliwe że polski klient po prostu lubi ten dreszczyk emocji i za niego podnosi ocenę. Ale każdy kto był, niech z ręką na sercu oceni wystrój i zagadki – prezentują styl, w jakim robiło się pokoje niestety lata temu.
Siódemka jest tu najbardziej adekwatna. Minusów się trochę uzbierało. Sympatię dla Klarci mamy przeogromną, jednak czekamy na kolejny pokój i liczymy na poprawę.
Klimat
Jest tu przesympatycznie, jakbyśmy za chwilę mieli dostać kapciuszki, ciasteczko, kawkę, herbatkę albo krew niewiernych. Jednocześnie lekki niepokój jest na wyczuwalnym poziomie już od samej poczekalni i wprowadzenia. Bydgoskie horrory robią to dobrze.
Największe napięcie towarzyszy tutaj na początku. Po zdjęciu opasek miałam lekki panic mode i czułam, że serio jestem w horrorze. Piskliwy krzyk naszego kolegi zapamiętamy bardzo dobrze, choć sam się go wypiera :) Potem jednak ze wszystkimi strachami w tym pokoju się oswoiliśmy i mogliśmy pójść z nimi na piwo i opowiadać sobie kawały. Strach nie towarzyszy nam tu do końca, ale wypływa to we wręcz uroczy sposób.
Klimat z czasem nieco “siada” także przez jedno z pomieszczeń, na które twórcy ewidentnie nie mieli pomysłu. Kolejny minus to historia, gdyż tajemnicę sierocińca znamy właściwie od początku i nie dostajemy do końca żadnej wiedzy zmieniającej cokolwiek.
Zagadki
Jest tu niewiele zagadek, ale na tyle mamią oczka, że dochodzi się do tego, kiedy się je policzy. Jakbym nie liczyła, wychodzi mi mniej niż 10. Nie rozwiązuje się ich jednak w przerwie między darciem się do księżyca a dygotaniem ze strachu, bo zajmują naprawdę sporo czasu. Wierzę, że są ludzie, którym pierwsza zagadka potrafi zająć z 20 minut i czuję, że sami byliśmy blisko tego czasu. Wymaga dobrej komunikacji i spostrzegawczości.
Nietypowo pewien z przedmiotów wykorzystuje się do dwóch różnych zagadek, w tym za drugim razem w pewnej złożonej łamigłówce, którą oceniam na trudną i która – ponownie – zajmuje dużo czasu. Nam podpasowała, ale leży na granicy przekombinowania.
Co ciekawe, nikt nigdy nie przeszedł tego pokoju, więc nie ma on rekordu. Jednego z zadań na spostrzegawczość żadna ekipa jak dotąd nie wykonała. Rekord oczywiście liczy się tylko bez podpowiedzi, bo “rekord” z podpowiedziami to nie rekord (logiczne). Swoją drogą boli nas niezmiennie, że przy opiniach na lockme nie zaznacza się czy się wyszło “bez podpowiedzi” czy “z podpowiedziami”, bo porównanie czasów drużyn bez tej wiedzy nie ma absolutnie żadnego sensu, to jak grać w dwie inne gry.
Także jeśli aktualne jest, że nikt tej zagadki nie rozwiązał, ruszajcie i próbujcie to zrobić sami. Podpowiem tylko, że chodzi o zadanie na spostrzegawczość i DOKŁADNE przeszukanie jednego z miejsc, a mówiąc DOKŁADNE mam na myśli – zróbcie to 20 razy z rzędu milimetr po milimetrze. I ponownie – to zagadka zajmująca mnóstwo czasu, co może zirytować tak samo jak droczenie się w czterdziestostopniowy upał z tureckim sprzedawcą lodów.
Oczywiście obecność takiej zagadki to jest minus, bo jeśli przy testach wychodzi, że nikt nie jest w stanie sam wyjść z pokoju, zagadkę należy zmienić, gdyż ER powinien być rozwiązywalny bez podpowiedzi. Kładziemy to na karb braku doświadczenia nowej firmy.
Plusy
+ Bardzo fajna atmosfera i początkowy niepokój
+ Poza tą nieszczęsną szukajką, fajny poziom zagadek
Minusy
- Brak pomysłu na jedno z pomieszczeń
- Brak wystroju przystającego do średniej ocen, efektów wow, rozmachu albo nawet pół rozmachu
- Zagadka, która ewidentnie powinna zostać zmieniona, skoro żadna z ekip dotąd nie była w stanie jej rozwiązać. Konieczność wzięcia podpowiedzi nie jest dopuszczalnym zabiegiem (serduszko boli zwłaszcza wtedy, kiedy chodzi o szukajkę)
- Mało zagadek
- Właściwie od początku mamy wszystkie karty na stole, jeśli chodzi o fabułę
Podsumowanie
Zagadkę, której nikt nie rozwiązał, da się poprawić i zmieścić w tym miejscu 2-3 inne. Da się też od ręki zmienić wystrój tego bezpłciowego pomieszczenia – tam jest potencjał na kilka innych zagadek, bo ta przestrzeń jest pustawa. Tym samym zamiast kilku złożonych łamigłówek, można dać nieco więcej prostszych, ale atrakcyjniejszych i bardziej różnorodnych.
Bardzo dobrze bawiliśmy się w tym pokoju, jednak postawię śmiałą tezę, że gdyby nie kategoria horror, nie zdobywałby tak wysokich ocen. Możliwe że polski klient po prostu lubi ten dreszczyk emocji i za niego podnosi ocenę. Ale każdy kto był, niech z ręką na sercu oceni wystrój i zagadki – prezentują styl, w jakim robiło się pokoje niestety lata temu.
Siódemka jest tu najbardziej adekwatna. Minusów się trochę uzbierało. Sympatię dla Klarci mamy przeogromną, jednak czekamy na kolejny pokój i liczymy na poprawę.
Vi flydde rummet i: 64 minuter
Grupp av 4 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 7/10
Kundtjänst: 10/10
Interiör: 7/10
Svårighetsgrad: Medium
Gorszy niż sąsiedni
2025-11-27 | datum för besöket: 2025-11-15
Förtroendefull recension
Drugi pokój od Fabryki Czasu jest pełen niepokoju, wzbudzający nutkę grozy i… przeciętny. Jest na niższym poziomie niż sąsiedni, a gdy weźmie się szerszą perspektywę, to na tę chwilę to dla mnie najsłabszy pokój w Bydgoszczy. Nie da się nie zauważyć bardzo skromnie zrobionego wystroju. Zagadki wyglądają, jakby przechodziły akurat obok i zapukały z pytaniem, czy mogą wejść.
Klimat
Jest to thriller, a nie horror, ale nie ma dużej różnicy, jeśli chodzi o poziom strachu w dwóch pokojach tej firmy. Można się tu naprawdę przestraszyć i wobec innych thrillerów na rynku, ten należy do grupy tych wzbudzających największy niepokój.
Wystrój jest zrobiony niskobudżetowo i widać to dużo bardziej niż w Tajemnicach Watykanu, a miejscami można się pokusić o stwierdzenie, że jest niezrobiony. Np. zaaranżowaniem podłogi się tu nie zajęto, a ze ścianami jest nie lepiej.
Rekwizyty i zagadki wyglądają na takie z przypadku – wstawione do pomieszczenia i poustawiane dość randomowo. Łamigłówki prezentują się skromnie, bazują na pozbieranych przedmiotach, a całość jest bardzo sztampowa i pozbawiona charakteru. Przy takiej konkurencji w Bydgoszczy, średnia ocena dla Polowania na Dusze jest zbyt łaskawa.
Co do historii, to należy do takich, których nie opowiada się wnukom. Najpierw trzeba by było ją w ogóle wysupłać, poskładać i dużo dopowiedzieć, by miało to ręce i nogi. Podczas przechodzenia pokoju nie czuliśmy, że wykonujemy zagadki osadzone w jakiejkolwiek akcji.
Zagadki
Tajemnice Watykanu mają o wiele większą klarowność zagadek, co nie sprawia, że są za łatwe, tylko po prostu uczciwsze. Tutaj tej klarowności i uczciwości brakuje. Przy braniu podpowiedzi czuliśmy, że te zagadki nie były tego warte.
Wiele rzeczy pozostawia pole do interpretacji i domyślania się. To, że jeden z elementów wystroju to łamigłówka, jest nieintuicyjne. Spostrzegawczość się przyda, bo trzeba tu nie tylko przyjrzeć się zagadkom, ale w ogóle zlokalizować przedmioty, które są ukryte pośród wystroju i są kluczem do rozwiązania.
Pewne zagadki można było bardziej przemyśleć, bo np. wystarczy wykonać połowę jednej z nich, żeby rozwiązanie było już znane. Sama ta zagadka jest ładna, ale wygląda jak zaprojektowana dla innego pokoju i pasująca ledwo ledwo.
Plusy
+ Bardzo klimatyczny początek rozgrywki
+ Dobre operowanie grozą
Minusy
- Przy robieniu wystroju ekipa chyba miała wolne
- Wstawienie zagadek do pomieszczenia wygląda na randomowe
- Kilka łamigłówek prezentuje archaiczne myślenie – nie damy ci naprowadzeń i logicznego uzasadnienia, ale znajdź przedmiot/wykorzystaj przedmiot. Dlaczego ten i dlaczego tak? Domyśl się
- Brak poczekalni
Podsumowanie
Ocenę mocno obniża wygląd pokoju, bo scenografia to niestety w tym przypadku chyba za duże słowo. Wystrój właściwie nie jest zaprojektowany, tylko zastany. Zagadki nie są szczególnie udane i wyglądają jak zbieranina różnych mechanizmów bez projektu całości. Widać też myślenie o zagadkach sprzed kilku lat.
Wystrój nie jest tym, na czym się skupiono, bo nacisk jest kładziony na wywołanie niepokoju. Czujemy napięcie szczególnie na początku, za to plus. Efekt wygląda tutaj jednak gorzej, niż w sąsiednim pokoju, a kiedy porównamy Polowanie na Dusze z resztą Bydgoszczy i Polski, to tym bardziej ta szóstka jest w zasłużonej relacji.
Mówienie, że ich horrorowa konkurencja na bydgoskim rynku jest słabsza, to jak zawołanie “sprawdzam” grając w pokera i mając na ręku prawie same dwóje :) Pragnę jednak podkreślić, że nikt tu konkurencji nie obgaduje, bo sami zapytaliśmy MG o ocenę.
Klimat
Jest to thriller, a nie horror, ale nie ma dużej różnicy, jeśli chodzi o poziom strachu w dwóch pokojach tej firmy. Można się tu naprawdę przestraszyć i wobec innych thrillerów na rynku, ten należy do grupy tych wzbudzających największy niepokój.
Wystrój jest zrobiony niskobudżetowo i widać to dużo bardziej niż w Tajemnicach Watykanu, a miejscami można się pokusić o stwierdzenie, że jest niezrobiony. Np. zaaranżowaniem podłogi się tu nie zajęto, a ze ścianami jest nie lepiej.
Rekwizyty i zagadki wyglądają na takie z przypadku – wstawione do pomieszczenia i poustawiane dość randomowo. Łamigłówki prezentują się skromnie, bazują na pozbieranych przedmiotach, a całość jest bardzo sztampowa i pozbawiona charakteru. Przy takiej konkurencji w Bydgoszczy, średnia ocena dla Polowania na Dusze jest zbyt łaskawa.
Co do historii, to należy do takich, których nie opowiada się wnukom. Najpierw trzeba by było ją w ogóle wysupłać, poskładać i dużo dopowiedzieć, by miało to ręce i nogi. Podczas przechodzenia pokoju nie czuliśmy, że wykonujemy zagadki osadzone w jakiejkolwiek akcji.
Zagadki
Tajemnice Watykanu mają o wiele większą klarowność zagadek, co nie sprawia, że są za łatwe, tylko po prostu uczciwsze. Tutaj tej klarowności i uczciwości brakuje. Przy braniu podpowiedzi czuliśmy, że te zagadki nie były tego warte.
Wiele rzeczy pozostawia pole do interpretacji i domyślania się. To, że jeden z elementów wystroju to łamigłówka, jest nieintuicyjne. Spostrzegawczość się przyda, bo trzeba tu nie tylko przyjrzeć się zagadkom, ale w ogóle zlokalizować przedmioty, które są ukryte pośród wystroju i są kluczem do rozwiązania.
Pewne zagadki można było bardziej przemyśleć, bo np. wystarczy wykonać połowę jednej z nich, żeby rozwiązanie było już znane. Sama ta zagadka jest ładna, ale wygląda jak zaprojektowana dla innego pokoju i pasująca ledwo ledwo.
Plusy
+ Bardzo klimatyczny początek rozgrywki
+ Dobre operowanie grozą
Minusy
- Przy robieniu wystroju ekipa chyba miała wolne
- Wstawienie zagadek do pomieszczenia wygląda na randomowe
- Kilka łamigłówek prezentuje archaiczne myślenie – nie damy ci naprowadzeń i logicznego uzasadnienia, ale znajdź przedmiot/wykorzystaj przedmiot. Dlaczego ten i dlaczego tak? Domyśl się
- Brak poczekalni
Podsumowanie
Ocenę mocno obniża wygląd pokoju, bo scenografia to niestety w tym przypadku chyba za duże słowo. Wystrój właściwie nie jest zaprojektowany, tylko zastany. Zagadki nie są szczególnie udane i wyglądają jak zbieranina różnych mechanizmów bez projektu całości. Widać też myślenie o zagadkach sprzed kilku lat.
Wystrój nie jest tym, na czym się skupiono, bo nacisk jest kładziony na wywołanie niepokoju. Czujemy napięcie szczególnie na początku, za to plus. Efekt wygląda tutaj jednak gorzej, niż w sąsiednim pokoju, a kiedy porównamy Polowanie na Dusze z resztą Bydgoszczy i Polski, to tym bardziej ta szóstka jest w zasłużonej relacji.
Mówienie, że ich horrorowa konkurencja na bydgoskim rynku jest słabsza, to jak zawołanie “sprawdzam” grając w pokera i mając na ręku prawie same dwóje :) Pragnę jednak podkreślić, że nikt tu konkurencji nie obgaduje, bo sami zapytaliśmy MG o ocenę.
Vi flydde rummet i: 59 minuter
Grupp av 4 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 6/10
Kundtjänst: 9/10
Interiör: 7/10
Svårighetsgrad: Medium
Chciałoby się więcej Watykanu w Watykanie
2025-11-27 | datum för besöket: 2025-11-15
Förtroendefull recension
Nasz pierwszy wyjazd do Bydgoszczy był niczym do innej galaktyki pokojów, a niesamowicie wysoki poziom sprawił, że szczęki zostawiliśmy na ziemi. Drugi wyjazd był spływem po rwącej rzece horrorów i thrillerów z meandrami rozczarowania. A mówiąc mniej poetycko – tym razem również byliśmy w najwyżej ocenianych pokojach z topki, a mimo to ogólne wrażenia z wyjazdu mamy dużo bardziej przyziemne. Okazało się, że Bydgoszcz jednak leży w Polsce, a nie w krainie fantazji. Oceny dla horrorów i thrillerów są zazwyczaj mocno zawyżone i niestety się to potwierdza.
Klimat
Bardzo długo szukaliśmy horroru, który jest horrorem a nie jego parodią. Tutaj mimo paru niedociągnięć czuć po prostu strach, a nie tylko lekki dreszczyk napięcia. Kilka razy darłam się jak stado tchórzofretek na mrozie.
Plus za staranie się od progu. Klimat budowany jest już na samym wejściu. Potem ten klimat jest spłukiwany w toalecie (o ile ktoś zechce skorzystać), także mamy nadzieję, że w kolejnej siedzibie się to poprawi.
Nie da się ukryć, że najwyżej oceniane pokoje w Bydgoszczy dzielą się na dwie kategorie – przygodówki, gdzie wystrój jest megaprodukcją o wysokim budżecie i widać tam dosłownie hajs kapiący wokół oraz horrory/thrillery. Te, mówiąc brutalnie, nie powinny stać w jednej lidze choćby z najwyżej ocenianymi pokojami od Wyjścia Awaryjnego czy Break The Brain, bo to po prostu nie przystoi.
Zagadki
Standardowo w horrorach poziom trudności jest niższy, bo strach paraliżuje i wystarczająco utrudnia. Tak jest i tutaj, zagadki są po prostu łatwe, niektóre łopatologiczne, ale w pokoju gdzie groza czai się w każdym kącie, zwykłe trafienie łyżką do buzi staje się czasami lądowaniem na Księżycu. Na jedno z rozwiązań da się z palcem w nosie wpaść bez podpowiedzi, jeśli ktoś kiedykolwiek grał w Scrabble. Inną zagadkę da się rozwiązać dzięki wrodzonej pobożności. Czuliśmy jednak, że poziom pasuje do tego, na co stać nasze mózgi.
Plusy
+ To pierwszy horror w moim dorobku, który nie jest obrazą dla własnej kategorii. To naprawdę horror
+ Jednocześnie nie jest to poziom strachu, przy którym chce się użyć panic buttonu, a taki dobrze wyważony
+ Zagadki są proste, ale bardzo w porządku
Minusy
- Wystrój jak na taką średnią ocen, powinien mieć i więcej efektów wow, i bardziej przypominać kryptę, bazylikę, bibliotekę watykańską, czy jakiekolwiek kościelne klimaty
- Trochę przeszkadza brak poczekalni z prawdziwego zdarzenia
Podsumowanie
Z jednej strony, w takich pokojach ważniejsze jest, czy dygotamy z niepokoju, a nie czy pietyzm wykonania scenografii dorównuje Kaplicy Sykstyńskiej. Z drugiej jednak strony, przy poziomie bydgoskich przygodówek z topki, jest to zupełnie, zupełnie inna klasa produkcji i trudno być na to ślepym.
Ten wyjazd do Bydgoszczy sprowadził na ziemię nasze oczekiwania. Ósemka dla Watykanu to i tak jedna z najwyższych ocen podczas tej eskapady. Widocznie śmietankę już spiliśmy i został kożuszek. Liczymy jednak, że jeszcze kiedyś w Bydgoszczy opijemy się jak tłuste koty i że w końcu kiedyś trafimy na horror, który ma wystrój na poziomie najlepszych pokojów w Polsce.
Klimat
Bardzo długo szukaliśmy horroru, który jest horrorem a nie jego parodią. Tutaj mimo paru niedociągnięć czuć po prostu strach, a nie tylko lekki dreszczyk napięcia. Kilka razy darłam się jak stado tchórzofretek na mrozie.
Plus za staranie się od progu. Klimat budowany jest już na samym wejściu. Potem ten klimat jest spłukiwany w toalecie (o ile ktoś zechce skorzystać), także mamy nadzieję, że w kolejnej siedzibie się to poprawi.
Nie da się ukryć, że najwyżej oceniane pokoje w Bydgoszczy dzielą się na dwie kategorie – przygodówki, gdzie wystrój jest megaprodukcją o wysokim budżecie i widać tam dosłownie hajs kapiący wokół oraz horrory/thrillery. Te, mówiąc brutalnie, nie powinny stać w jednej lidze choćby z najwyżej ocenianymi pokojami od Wyjścia Awaryjnego czy Break The Brain, bo to po prostu nie przystoi.
Zagadki
Standardowo w horrorach poziom trudności jest niższy, bo strach paraliżuje i wystarczająco utrudnia. Tak jest i tutaj, zagadki są po prostu łatwe, niektóre łopatologiczne, ale w pokoju gdzie groza czai się w każdym kącie, zwykłe trafienie łyżką do buzi staje się czasami lądowaniem na Księżycu. Na jedno z rozwiązań da się z palcem w nosie wpaść bez podpowiedzi, jeśli ktoś kiedykolwiek grał w Scrabble. Inną zagadkę da się rozwiązać dzięki wrodzonej pobożności. Czuliśmy jednak, że poziom pasuje do tego, na co stać nasze mózgi.
Plusy
+ To pierwszy horror w moim dorobku, który nie jest obrazą dla własnej kategorii. To naprawdę horror
+ Jednocześnie nie jest to poziom strachu, przy którym chce się użyć panic buttonu, a taki dobrze wyważony
+ Zagadki są proste, ale bardzo w porządku
Minusy
- Wystrój jak na taką średnią ocen, powinien mieć i więcej efektów wow, i bardziej przypominać kryptę, bazylikę, bibliotekę watykańską, czy jakiekolwiek kościelne klimaty
- Trochę przeszkadza brak poczekalni z prawdziwego zdarzenia
Podsumowanie
Z jednej strony, w takich pokojach ważniejsze jest, czy dygotamy z niepokoju, a nie czy pietyzm wykonania scenografii dorównuje Kaplicy Sykstyńskiej. Z drugiej jednak strony, przy poziomie bydgoskich przygodówek z topki, jest to zupełnie, zupełnie inna klasa produkcji i trudno być na to ślepym.
Ten wyjazd do Bydgoszczy sprowadził na ziemię nasze oczekiwania. Ósemka dla Watykanu to i tak jedna z najwyższych ocen podczas tej eskapady. Widocznie śmietankę już spiliśmy i został kożuszek. Liczymy jednak, że jeszcze kiedyś w Bydgoszczy opijemy się jak tłuste koty i że w końcu kiedyś trafimy na horror, który ma wystrój na poziomie najlepszych pokojów w Polsce.
Vi flydde rummet i: 39 minuter
Grupp av 4 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 8/10
Kundtjänst: 10/10
Interiör: 8/10
Svårighetsgrad: Enkelt
Drzemiący potencjał
2025-11-20 | datum för besöket: 2025-11-09
Förtroendefull recension
To jeden z tych pokojów, który ma potencjał, ale wygląda niczym dobry scenariusz bez odpowiedniego budżetu i zadbania. To tak jakby reżyserię Aliena powierzyć Mariuszowi Pujszo, a scenografię i efekty Szkole Podstawowej nr 1 w Swędzieniejewicach.
Gdyby fabułę rozwinąć i zaakcentować, uzupełnić o parę wkomponowanych w nią zagadek oraz kilka poprawić, ale przede wszystkim wystrój potraktować z miłością i zainwestować w dobre jakościowo rozwiązania, to pokój miałby szansę wyróżnić się na krajowym rynku.
Klimat
Zaczynamy w przeciętnej scenerii, ale w ciekawej pozycji. Początek oceniam bardzo na plus. Zastosowany jest zabieg stary jak świat, ale całkiem go lubię. Dobrze jest zacząć w niecodziennym położeniu.
Potem jest różnie. Naszym oczom ukazuje się pewna zagadka, złożona i wymagająca wielu kroków, której elementy są mocno wysłużone. Do zagadki jest instrukcja, a właściwie “coś” przywołującego na myśl kserówki na sprawdzianie z historii, gdzie polecenie mówiło “opisz ruchy wojsk na mapie”, a zamiast mapy była czarna plama.
Taka instrukcja wcale nie “wygląda bardziej autentycznie” ani nie “dodaje klimatu”. Zagadki w ER nie powinny być utrudniane tym, że guzik widać, bo kartki są wyświechtane, a napisy wytarte. W efekcie instrukcje były tak nieprecyzyjne, że łatwiej by było wytłumaczyć psu niuanse systemu podatkowego, niż wpaść na rozwiązanie. Obyło się bez podpowiedzi, ale więcej tu było przypadkowego pstrykania pstryczkami, niż klarowności działania mechanizmu.
Rozwój wydarzeń jest ciekawy i ma potencjał, podobnie jak kilka zagadek. Z drugiej strony trudno o immersję przy tak nierównej scenografii. Bywają ładne elementy wykonane ręcznie, ale sporo jest i takich złej jakości – od ledwie żyjącego rekwizytu, w którym się dosłownie tarzamy i w którym tarzało się przed nami setki brudnych rąk i butów. Przez rekwizyt, od którego lepiej wygląda przeciętna marzanna (i to taka już po utopieniu). Po zalaminowane kartki przyklejone na gołych ścianach, które nie powinny liczyć się jako scenografia w escape roomie.
Rozwiązanie łamigłówek było dla nas możliwe tylko przy użyciu latarki w krótkofalówce, co raczej nie jest domyślne. Złe operowanie mrokiem w pokojach nie buduje mrocznego klimatu, to po prostu minus.
Zagadki
Zagadki są dobre, ale ich wykonanie utrudniają wysłużone elementy. Co do niektórych mechanizmów miałam nawet wątpliwości, czy są bezpieczne. Część rozwiązań skrywa się też w mroku.
Poziom trudności jest w porządku, a z najtrudniejszą teoretycznie zagadką poradziliśmy sobie bardzo sprawnie. Najdłużej zajęły te łamigłówki, które pozostawiają wiele do życzenia w kwestii oznaczenia, nie są intuicyjne i ich wykonanie jest żmudne.
Plusy
+ Drzemie tu naprawdę fajny pomysł i interesująca fabuła
+ Kilka zagadek wyróżnia się na plus
Minusy
- Gdyby wystrój tego pokoju był twarzą, to nie zdobiłby okładki magazynu People
- Nieporządnie wykonane rekwizyty, kabelki na wierzchu, syfiaste rzeczy, których się dotyka i na których się kładzie oraz trzy metry bieżące laminowanej kartki z wymiętolonymi rogami jako scenografia
- Niejasne instrukcje i nieczytelne schematy (jeśli tak jest celowo, tym bardziej jest to przykre)
Podsumowanie
Widać pomysł na ten pokój, jednak jest on zaniedbany. Przy firmach budujących scenografię pod scenariusz zagadek, których pokoje dosłownie nas przenoszą do innego świata i są dobrze utrzymane po latach, Szeol wygląda jak Klątwa Doliny Węży przy Indiana Jonesie, albo jak Powrót Wabiszczura przy Mad Maxie.
Pokoje od Bunkra oceniam następująco:
Zew Przedwiecznych: 8
Szeol i Program Goździk: 7,5
Zaginiony oficer: 5,5
Gdyby fabułę rozwinąć i zaakcentować, uzupełnić o parę wkomponowanych w nią zagadek oraz kilka poprawić, ale przede wszystkim wystrój potraktować z miłością i zainwestować w dobre jakościowo rozwiązania, to pokój miałby szansę wyróżnić się na krajowym rynku.
Klimat
Zaczynamy w przeciętnej scenerii, ale w ciekawej pozycji. Początek oceniam bardzo na plus. Zastosowany jest zabieg stary jak świat, ale całkiem go lubię. Dobrze jest zacząć w niecodziennym położeniu.
Potem jest różnie. Naszym oczom ukazuje się pewna zagadka, złożona i wymagająca wielu kroków, której elementy są mocno wysłużone. Do zagadki jest instrukcja, a właściwie “coś” przywołującego na myśl kserówki na sprawdzianie z historii, gdzie polecenie mówiło “opisz ruchy wojsk na mapie”, a zamiast mapy była czarna plama.
Taka instrukcja wcale nie “wygląda bardziej autentycznie” ani nie “dodaje klimatu”. Zagadki w ER nie powinny być utrudniane tym, że guzik widać, bo kartki są wyświechtane, a napisy wytarte. W efekcie instrukcje były tak nieprecyzyjne, że łatwiej by było wytłumaczyć psu niuanse systemu podatkowego, niż wpaść na rozwiązanie. Obyło się bez podpowiedzi, ale więcej tu było przypadkowego pstrykania pstryczkami, niż klarowności działania mechanizmu.
Rozwój wydarzeń jest ciekawy i ma potencjał, podobnie jak kilka zagadek. Z drugiej strony trudno o immersję przy tak nierównej scenografii. Bywają ładne elementy wykonane ręcznie, ale sporo jest i takich złej jakości – od ledwie żyjącego rekwizytu, w którym się dosłownie tarzamy i w którym tarzało się przed nami setki brudnych rąk i butów. Przez rekwizyt, od którego lepiej wygląda przeciętna marzanna (i to taka już po utopieniu). Po zalaminowane kartki przyklejone na gołych ścianach, które nie powinny liczyć się jako scenografia w escape roomie.
Rozwiązanie łamigłówek było dla nas możliwe tylko przy użyciu latarki w krótkofalówce, co raczej nie jest domyślne. Złe operowanie mrokiem w pokojach nie buduje mrocznego klimatu, to po prostu minus.
Zagadki
Zagadki są dobre, ale ich wykonanie utrudniają wysłużone elementy. Co do niektórych mechanizmów miałam nawet wątpliwości, czy są bezpieczne. Część rozwiązań skrywa się też w mroku.
Poziom trudności jest w porządku, a z najtrudniejszą teoretycznie zagadką poradziliśmy sobie bardzo sprawnie. Najdłużej zajęły te łamigłówki, które pozostawiają wiele do życzenia w kwestii oznaczenia, nie są intuicyjne i ich wykonanie jest żmudne.
Plusy
+ Drzemie tu naprawdę fajny pomysł i interesująca fabuła
+ Kilka zagadek wyróżnia się na plus
Minusy
- Gdyby wystrój tego pokoju był twarzą, to nie zdobiłby okładki magazynu People
- Nieporządnie wykonane rekwizyty, kabelki na wierzchu, syfiaste rzeczy, których się dotyka i na których się kładzie oraz trzy metry bieżące laminowanej kartki z wymiętolonymi rogami jako scenografia
- Niejasne instrukcje i nieczytelne schematy (jeśli tak jest celowo, tym bardziej jest to przykre)
Podsumowanie
Widać pomysł na ten pokój, jednak jest on zaniedbany. Przy firmach budujących scenografię pod scenariusz zagadek, których pokoje dosłownie nas przenoszą do innego świata i są dobrze utrzymane po latach, Szeol wygląda jak Klątwa Doliny Węży przy Indiana Jonesie, albo jak Powrót Wabiszczura przy Mad Maxie.
Pokoje od Bunkra oceniam następująco:
Zew Przedwiecznych: 8
Szeol i Program Goździk: 7,5
Zaginiony oficer: 5,5
Vi flydde rummet i: 65 minuter
Grupp av 3 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 7/10
Kundtjänst: 10/10
Interiör: 8/10
Svårighetsgrad: Medium
Tajne przez poufne
2025-11-20 | datum för besöket: 2025-11-09
Förtroendefull recension
W tym pokoju lekko odzyskałam wiarę w to, że tego dnia w Bunkrze przejdę jakiś dobry pokój. Przez kontrast z Oficerem, Program Goździk jest wręcz świetny. Do pogłaskania go ósemką po głowie brakuje jednak sporo. W ścianach Bunkra może i kusi dać tę ósemkę, ale jak się wyjrzy na zewnątrz i porówna z obecnym rynkiem ER, to bez przesady.
Klimat
Wyróżniającym elementem w Programie Goździk jest fabuła – zdecydowanie w moim Top 10. Historia jest oryginalna, ciekawa, a zagadki skupiają się wokół niej. Są w niej osadzone także skromna scenografia i rekwizyty – trochę już wyświechtane. Widać, że pokój przeszedł tyle, ile matka trójki dzieci po dwóch rozwodach, ale ratuje go spójność wystroju z tematem.
Na końcu czeka nas pewien dylemat, przez co czujemy konsekwencje naszych poczynań. To zawsze plus, jeśli mamy do podjęcia jakąś decyzję determinującą ostateczny rezultat.
Zagadki
Łamigłówki są różnorodne, wymagające zarówno spostrzegawczości, logicznego myślenia, jak i precyzji. Jest tu sporo eksperymentalnych czynności do wykonania, które wręcz wyróżniają ten pokój i są pierwszym, co przychodzi na myśl, gdy o nim wspominamy.
Minus, że w pewnych momentach jest wiele składowych, na które trzeba zwrócić uwagę i efekty mogą zostać zinterpretowane różnie. Jest także elaborat do przeczytania, cały plik tekstów z dużą liczbą informacji, ale sporo z nich ma znaczenie, co jest na plus. Nie znam jednak nikogo, kto czuje ekscytację na samą myśl o zanurzeniu się w escape roomie w lekturze tekstu. Na szczęście takie sprawdziany z czytania ze zrozumieniem znikają z nowoczesnych pokojów niczym telefony stacjonarne w polskich domach.
Plusy
+ Eksperymentalne zagadki
+ Ciekawa historia
+ Dylemat moralny na koniec
Minusy
- Pokój starszej generacji. Widać to i po wystroju, i po części zagadek, które reprezentują styl, od jakiego się obecnie odchodzi
Podsumowanie
Program Goździk zaskoczył mnie pozytywnie, tak jak znalezienie niepołamanych czipsów w małej paczce. Nie ma zbyt wielu argumentów do podniesienia oceny przy poziomie obecnych nowości, ale ma w sobie historię, którą będę miło wspominać. Ktoś w opinii napisał "polskie Stranger Things" i coś w tym jest.
Klimat
Wyróżniającym elementem w Programie Goździk jest fabuła – zdecydowanie w moim Top 10. Historia jest oryginalna, ciekawa, a zagadki skupiają się wokół niej. Są w niej osadzone także skromna scenografia i rekwizyty – trochę już wyświechtane. Widać, że pokój przeszedł tyle, ile matka trójki dzieci po dwóch rozwodach, ale ratuje go spójność wystroju z tematem.
Na końcu czeka nas pewien dylemat, przez co czujemy konsekwencje naszych poczynań. To zawsze plus, jeśli mamy do podjęcia jakąś decyzję determinującą ostateczny rezultat.
Zagadki
Łamigłówki są różnorodne, wymagające zarówno spostrzegawczości, logicznego myślenia, jak i precyzji. Jest tu sporo eksperymentalnych czynności do wykonania, które wręcz wyróżniają ten pokój i są pierwszym, co przychodzi na myśl, gdy o nim wspominamy.
Minus, że w pewnych momentach jest wiele składowych, na które trzeba zwrócić uwagę i efekty mogą zostać zinterpretowane różnie. Jest także elaborat do przeczytania, cały plik tekstów z dużą liczbą informacji, ale sporo z nich ma znaczenie, co jest na plus. Nie znam jednak nikogo, kto czuje ekscytację na samą myśl o zanurzeniu się w escape roomie w lekturze tekstu. Na szczęście takie sprawdziany z czytania ze zrozumieniem znikają z nowoczesnych pokojów niczym telefony stacjonarne w polskich domach.
Plusy
+ Eksperymentalne zagadki
+ Ciekawa historia
+ Dylemat moralny na koniec
Minusy
- Pokój starszej generacji. Widać to i po wystroju, i po części zagadek, które reprezentują styl, od jakiego się obecnie odchodzi
Podsumowanie
Program Goździk zaskoczył mnie pozytywnie, tak jak znalezienie niepołamanych czipsów w małej paczce. Nie ma zbyt wielu argumentów do podniesienia oceny przy poziomie obecnych nowości, ale ma w sobie historię, którą będę miło wspominać. Ktoś w opinii napisał "polskie Stranger Things" i coś w tym jest.
Vi flydde rummet i: 40 minuter
Grupp av 3 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 7/10
Kundtjänst: 10/10
Interiör: 8/10
Svårighetsgrad: Enkelt
Średnio mnie obchodzi, gdzie jest ten oficer
2025-11-20 | datum för besöket: 2025-11-09
Förtroendefull recension
Zaginiony Oficer bije się o pozycję największej dziury w moim circa stupokojowym dorobku. Bije się też o własne przetrwanie sam ze sobą i przegrywa.
Mam ogromną sympatię dla obsługi Bunkra i oceniam tutejsze pokoje dobrze, ale Oficer zasługuje na przełożenie przez kolano i srogie lanie. Oceny dla pokojów z Bunkra to jest pomyłka. Są tu dobre pozycje oraz on – tak wysoko oceniany i jednocześnie najgorszy.
Gdyby ten pokój był człowiekiem, to byłby synem pani Anetki dyrektorki szkoły i pana Andrzejka właściciela lokalnego biznesu, chwalonym od najmłodszych lat, choć nic nie umie, pracującym w firmie ojca na kierowniczym stanowisku i rozczarowującym na randce każdą kobietę, która spodziewała się dziedzica-bożyszcza lokalnych dziewek, a spotyka dobiegającego czterdziestki banana nie znającego życia, który nie ma nic do zaoferowania.
Klimat
To jeden z tych (wielu, oj wielu) pokojów, w których historia toczy się toczy, a na końcu… ”hehe, diobył”. Niektóre zagadki nawiązują do fabuły, inne nie i nie wiemy dlaczego akurat tak. Do przodu się tu idzie jak po grudzie.
Wystrój tutaj już był. Scenariusz zakłada, że jesteśmy w bunkrze. Mam dobrą wiadomość – jesteśmy w bunkrze. Wiele komentarzy chwali, że z lokalizacji jest zrobiony atut. To bardzo kreatywne szukanie komplementów, niczym określenie że “brak balkonu jest idealny dla osób, które cenią mieszkania skupione na przestrzeni wewnętrznej”.
Zagadki
Dwie zagadki spodobały mi się szczególnie. Cenię genialność w prostocie, zwłaszcza jak cały czas widzimy rozwiązanie.
Z drugiej strony, są mechanizmy rozklekotane do granic, zagadki rozwleczone jak spaghetti suszące się na słońcu we włoskiej prowincji, łamigłówki zwyczajnie błędne logicznie oraz tony tekstu – a wiadomo, że gracze kochają spędzanie długich minut na czytaniu, zwłaszcza gdy 90% treści nie ma znaczenia.
Ukrywanie pewnych wskazówek w miejscach, na które nie ma żadnego naprowadzenia, należy już do kategorii “sztuczne utrudnianie”. Jest to plagą w wielu pokojach epoki słusznie minionej. Tymczasem dobre zagadki powinny bronić się same.
Pisanie ołóweczkiem podpowiedzi na randomowych elementach wyposażenia, gdzie aby zajrzeć trzeba się potknąć i przypadkiem wturlać się pod mebel, jest średnio udanym pomysłem. Szarpanie się z szafką, która po pierwszym sprawdzeniu jest zamknięta i brakuje do niej klucza, a tu niespodzianka – jednak była otwarta – też nie należy do sportów, które chcemy uprawiać.
Znacie to uczucie, gdy mistrz gry pyta z uśmiechem zbłąkanym w kąciku ust “a zajrzeliście do…” (i tu pada jakiś zakamarek za kolankiem rury pod szafą w drugim dnie skrytki za kratką wentylacyjną w klapie pod dywanem)? Mam silne wrażenie, że niektórzy twórcy ER nadal myślą, że taki zabieg to genialny pomysł.
Plusy
+ Spodoba się osobom oglądającym po nocach dokumenty o zainteresowaniu Hitlera okultyzmem, złotym pociągu i tajnych eksperymentach w sztolniach Riese
+ Dwie zagadki, za które twórców można spokojnie poklepać po plecach
Minusy
- Nieadekwatna średnia ocen – to najgorszy pokój od Bunkra
- Miejscami się rozpada
- Wymaga użycia siły
- Powiedzenie, że są tam nieszczęśliwie ulokowane szukajki, jest eufemizmem
- Zagadki w większości monotonne, powoli prowadzące naprzód, brak flow i motywacji
- Skorzystanie z tego, że jesteśmy w bunkrze, powieszenie czegoś na ścianie i wstawienie paru mebli, to nie scenografia :D
Podsumowanie
Kolega trochę bardziej broni tego pokoju, bo ma fabułę – a z tym różnie bywa. Ja zgodzę się z opiniami, że fabułę można dopracować. Jest nieangażująca, a część zagadek nie w temacie, nużąca, nie czułam się pchana do przodu. Wiele rekwizytów, które zbieramy jak chomik, przydaje się w rozczarowujący sposób, który trudno nazwać zagadką.
Oficer ma zniknąć i to mnie w tym pokoju ucieszyło najbardziej. Z drugiej strony znika Program Goździk, a ten jest całkiem spoko, ale nie ma co beczeć. Powiemy “dobry był z Goździka pokój. Takie 7 na 10”, otrząśniemy się i pójdziemy dalej.
Rozebranie Zaginionego Oficera do stanu pierwotnego zajmie siedem minut włącznie z przerwą na kabanosa. To wyniesienie paru mebli – i stan surowy gotowy.
Odnośnie tego pokoju i całego Bunkra:
W niektórych pokojach tej firmy dziura w podłodze jest dziurą w podłodze, a w innych jest skrytką, gdzie jest coś ukryte. Z jednej strony mamy na rynku zbudowane od zera estetyczne scenografie, a z drugiej macamy sobie wątpliwej urody brudne zakamarki starego bunkra i przy tym pojawiają się zachwyty, że scenografia jest autentyczna. Trochę to za bardzo uprzejme wobec pokoju z ogółem średnio atrakcyjnymi zagadkami, który niestety nie ma nawet połowy tych atutów co pokoje na dychę – stąd ocena z połowy skali.
Gdyby Zaginiony Oficer miał zwierzątko wsparcia emocjonalnego, byłby to szczur wolący nażreć się trutki, niż tam dalej być.
Mam ogromną sympatię dla obsługi Bunkra i oceniam tutejsze pokoje dobrze, ale Oficer zasługuje na przełożenie przez kolano i srogie lanie. Oceny dla pokojów z Bunkra to jest pomyłka. Są tu dobre pozycje oraz on – tak wysoko oceniany i jednocześnie najgorszy.
Gdyby ten pokój był człowiekiem, to byłby synem pani Anetki dyrektorki szkoły i pana Andrzejka właściciela lokalnego biznesu, chwalonym od najmłodszych lat, choć nic nie umie, pracującym w firmie ojca na kierowniczym stanowisku i rozczarowującym na randce każdą kobietę, która spodziewała się dziedzica-bożyszcza lokalnych dziewek, a spotyka dobiegającego czterdziestki banana nie znającego życia, który nie ma nic do zaoferowania.
Klimat
To jeden z tych (wielu, oj wielu) pokojów, w których historia toczy się toczy, a na końcu… ”hehe, diobył”. Niektóre zagadki nawiązują do fabuły, inne nie i nie wiemy dlaczego akurat tak. Do przodu się tu idzie jak po grudzie.
Wystrój tutaj już był. Scenariusz zakłada, że jesteśmy w bunkrze. Mam dobrą wiadomość – jesteśmy w bunkrze. Wiele komentarzy chwali, że z lokalizacji jest zrobiony atut. To bardzo kreatywne szukanie komplementów, niczym określenie że “brak balkonu jest idealny dla osób, które cenią mieszkania skupione na przestrzeni wewnętrznej”.
Zagadki
Dwie zagadki spodobały mi się szczególnie. Cenię genialność w prostocie, zwłaszcza jak cały czas widzimy rozwiązanie.
Z drugiej strony, są mechanizmy rozklekotane do granic, zagadki rozwleczone jak spaghetti suszące się na słońcu we włoskiej prowincji, łamigłówki zwyczajnie błędne logicznie oraz tony tekstu – a wiadomo, że gracze kochają spędzanie długich minut na czytaniu, zwłaszcza gdy 90% treści nie ma znaczenia.
Ukrywanie pewnych wskazówek w miejscach, na które nie ma żadnego naprowadzenia, należy już do kategorii “sztuczne utrudnianie”. Jest to plagą w wielu pokojach epoki słusznie minionej. Tymczasem dobre zagadki powinny bronić się same.
Pisanie ołóweczkiem podpowiedzi na randomowych elementach wyposażenia, gdzie aby zajrzeć trzeba się potknąć i przypadkiem wturlać się pod mebel, jest średnio udanym pomysłem. Szarpanie się z szafką, która po pierwszym sprawdzeniu jest zamknięta i brakuje do niej klucza, a tu niespodzianka – jednak była otwarta – też nie należy do sportów, które chcemy uprawiać.
Znacie to uczucie, gdy mistrz gry pyta z uśmiechem zbłąkanym w kąciku ust “a zajrzeliście do…” (i tu pada jakiś zakamarek za kolankiem rury pod szafą w drugim dnie skrytki za kratką wentylacyjną w klapie pod dywanem)? Mam silne wrażenie, że niektórzy twórcy ER nadal myślą, że taki zabieg to genialny pomysł.
Plusy
+ Spodoba się osobom oglądającym po nocach dokumenty o zainteresowaniu Hitlera okultyzmem, złotym pociągu i tajnych eksperymentach w sztolniach Riese
+ Dwie zagadki, za które twórców można spokojnie poklepać po plecach
Minusy
- Nieadekwatna średnia ocen – to najgorszy pokój od Bunkra
- Miejscami się rozpada
- Wymaga użycia siły
- Powiedzenie, że są tam nieszczęśliwie ulokowane szukajki, jest eufemizmem
- Zagadki w większości monotonne, powoli prowadzące naprzód, brak flow i motywacji
- Skorzystanie z tego, że jesteśmy w bunkrze, powieszenie czegoś na ścianie i wstawienie paru mebli, to nie scenografia :D
Podsumowanie
Kolega trochę bardziej broni tego pokoju, bo ma fabułę – a z tym różnie bywa. Ja zgodzę się z opiniami, że fabułę można dopracować. Jest nieangażująca, a część zagadek nie w temacie, nużąca, nie czułam się pchana do przodu. Wiele rekwizytów, które zbieramy jak chomik, przydaje się w rozczarowujący sposób, który trudno nazwać zagadką.
Oficer ma zniknąć i to mnie w tym pokoju ucieszyło najbardziej. Z drugiej strony znika Program Goździk, a ten jest całkiem spoko, ale nie ma co beczeć. Powiemy “dobry był z Goździka pokój. Takie 7 na 10”, otrząśniemy się i pójdziemy dalej.
Rozebranie Zaginionego Oficera do stanu pierwotnego zajmie siedem minut włącznie z przerwą na kabanosa. To wyniesienie paru mebli – i stan surowy gotowy.
Odnośnie tego pokoju i całego Bunkra:
W niektórych pokojach tej firmy dziura w podłodze jest dziurą w podłodze, a w innych jest skrytką, gdzie jest coś ukryte. Z jednej strony mamy na rynku zbudowane od zera estetyczne scenografie, a z drugiej macamy sobie wątpliwej urody brudne zakamarki starego bunkra i przy tym pojawiają się zachwyty, że scenografia jest autentyczna. Trochę to za bardzo uprzejme wobec pokoju z ogółem średnio atrakcyjnymi zagadkami, który niestety nie ma nawet połowy tych atutów co pokoje na dychę – stąd ocena z połowy skali.
Gdyby Zaginiony Oficer miał zwierzątko wsparcia emocjonalnego, byłby to szczur wolący nażreć się trutki, niż tam dalej być.
Vi flydde rummet i: 85 minuter
Grupp av 3 spelare, inklusive:
Nyligen besökta rum:
Sammanfattande betyg: 5/10
Kundtjänst: 10/10
Interiör: 7/10
Svårighetsgrad: Medium
Sida 1
Visa nästa