Всички стаи
Какво е ескейп стая?
Ваучери за подарък
ER шампион
Часова зона:
Kuoka
Oświadczenie: Przypisane mi oznaczenie, że jestem rzekomo znajomą osób prowadzących escape room we Wrocławiu – jest kłamstwem. Mimo dostarczonych na to dowod... [още]
Посетени стаи:
91
Стаи в списъка с желания:
1
Ниво:
Ръководство
Точки:
352
Absolutnie nie na pierwszy raz
20.10.25 г. | дата на посещение: 15.10.25 г.
Доверен преглед
Jest to jeden z najlepszych pokojów od Let Me Out. Oznacza to mniej więcej tyle, co bycie dumnym z dziecka, które w szkolnym przedstawieniu grało drzewo.
Warto zaznaczyć, że oznaczenie “na pierwszy raz” jest zwykłym błędem, co przyznała obsługa i co jest oczywiste, gdy zagra się w tym pokoju.
Klimat
Widać tutaj bardzo budżetowy wystrój, który broni się jedynie ze względu na tematykę. Ot tak się składa, że w więzieniu klimat powinien być surowy. Nie bez przyczyny tyle escape roomów to zakłady karne, bo tańsze w produkcji są chyba tylko boxy, gry miejskie i pokoje w lesie. Nie ma tu nic wyróżniającego. Wystrój jest po prostu poprawny.
Zagadki
Zagadki są ciekawe, jedne z lepszych wśród wszystkich pokojów od Let Me Out. Nie są jednak łatwe i stanowią wyzwanie. Na lockme jest błędne oznaczenie “na pierwszy raz”, podczas gdy jest to jeden z trudniejszych pokojów firmy obok Sherlocka, Psychiatryka i Izolatki. MG przyznał, że to błąd i jest to oczywiste.
Poziom jest dla średnio-zaawansowanych. Pokój wymaga spostrzegawczości i skupienia się na wykorzystaniu niektórych elementów, które się dostaje. Niektórych, bo część mamy od razu, ale trzeba poczekać na ich użycie. Ocena tego, co kiedy wykorzystać i w jaki sposób, wymaga szybkiego myślenia i kombinowania.
Plusy
+ Zagadki jedne z lepszych od Let Me Out (oceniam po przejściu wszystkich pokojów)
Minusy
- Wprowadzenie czy zakończenie w Let Me Out po prostu nie istnieją, deal with it
- Wystrój jest taki, że gdyby go wystawić na OLXie, nikt by nie wziął za darmo
- Brak większego polotu, jakiegokolwiek wyróżniającego elementu
- Przepaść w stosunku do obecnego poziomu escape roomów
Podsumowanie
To ostatni mój pokój w Let Me Out, co skłoniło mnie do pewnych refleksji. Refleksja jest taka, że niestety najstarsza firma w Polsce idzie na łatwiznę. Jest to jednocześnie tak prostolinijnie szczere w ich wykonaniu, że nawet trudno być złym. Bardziej nas bawiło, niż złościło to, że Let Me Out żyje trochę w swoim świecie, gdzie budowaniem fabuły nikt się nie przejmuje, obsługujemy się sami i jesteśmy mile zaskoczeni, gdy trafiamy na fajną zagadkę w tych niskobudżetowych mikropokoikach. Ale potem człowiek wyjeżdża do innego miasta, porównuje i reflektuje się, że w Let Me Out to jednak trochę wstyd.
Przyzwyczailiśmy się tu do obsługi Schroedingera, która jest jednocześnie żywa i martwa, w zależności od tego, czy ją obserwujemy. Do tego, że aby wyjść z pokoju, należy wyjść z pokoju. W sumie to akceptujemy Let Me Out takim, jakie jest. Tak, jak się akceptuje tego dziwnego kolegę ze szkoły, który liczy wagony pociągów i zbiera kasztany. Dostarcza podstawowej rozrywki i jest nieszkodliwy, ale niekoniecznie się chcesz nim chwalić w towarzystwie.
Moja ocena wrocławskich pokojów Let Me Out od najlepszych
1. Psychiatryk i Sherlock Holmes
2. Izolatka
3. Zakład Karny
4. Księga Czarów i Tajemnica Księgi Lasu
5. Kara Śmierci
Warto zaznaczyć, że oznaczenie “na pierwszy raz” jest zwykłym błędem, co przyznała obsługa i co jest oczywiste, gdy zagra się w tym pokoju.
Klimat
Widać tutaj bardzo budżetowy wystrój, który broni się jedynie ze względu na tematykę. Ot tak się składa, że w więzieniu klimat powinien być surowy. Nie bez przyczyny tyle escape roomów to zakłady karne, bo tańsze w produkcji są chyba tylko boxy, gry miejskie i pokoje w lesie. Nie ma tu nic wyróżniającego. Wystrój jest po prostu poprawny.
Zagadki
Zagadki są ciekawe, jedne z lepszych wśród wszystkich pokojów od Let Me Out. Nie są jednak łatwe i stanowią wyzwanie. Na lockme jest błędne oznaczenie “na pierwszy raz”, podczas gdy jest to jeden z trudniejszych pokojów firmy obok Sherlocka, Psychiatryka i Izolatki. MG przyznał, że to błąd i jest to oczywiste.
Poziom jest dla średnio-zaawansowanych. Pokój wymaga spostrzegawczości i skupienia się na wykorzystaniu niektórych elementów, które się dostaje. Niektórych, bo część mamy od razu, ale trzeba poczekać na ich użycie. Ocena tego, co kiedy wykorzystać i w jaki sposób, wymaga szybkiego myślenia i kombinowania.
Plusy
+ Zagadki jedne z lepszych od Let Me Out (oceniam po przejściu wszystkich pokojów)
Minusy
- Wprowadzenie czy zakończenie w Let Me Out po prostu nie istnieją, deal with it
- Wystrój jest taki, że gdyby go wystawić na OLXie, nikt by nie wziął za darmo
- Brak większego polotu, jakiegokolwiek wyróżniającego elementu
- Przepaść w stosunku do obecnego poziomu escape roomów
Podsumowanie
To ostatni mój pokój w Let Me Out, co skłoniło mnie do pewnych refleksji. Refleksja jest taka, że niestety najstarsza firma w Polsce idzie na łatwiznę. Jest to jednocześnie tak prostolinijnie szczere w ich wykonaniu, że nawet trudno być złym. Bardziej nas bawiło, niż złościło to, że Let Me Out żyje trochę w swoim świecie, gdzie budowaniem fabuły nikt się nie przejmuje, obsługujemy się sami i jesteśmy mile zaskoczeni, gdy trafiamy na fajną zagadkę w tych niskobudżetowych mikropokoikach. Ale potem człowiek wyjeżdża do innego miasta, porównuje i reflektuje się, że w Let Me Out to jednak trochę wstyd.
Przyzwyczailiśmy się tu do obsługi Schroedingera, która jest jednocześnie żywa i martwa, w zależności od tego, czy ją obserwujemy. Do tego, że aby wyjść z pokoju, należy wyjść z pokoju. W sumie to akceptujemy Let Me Out takim, jakie jest. Tak, jak się akceptuje tego dziwnego kolegę ze szkoły, który liczy wagony pociągów i zbiera kasztany. Dostarcza podstawowej rozrywki i jest nieszkodliwy, ale niekoniecznie się chcesz nim chwalić w towarzystwie.
Moja ocena wrocławskich pokojów Let Me Out od najlepszych
1. Psychiatryk i Sherlock Holmes
2. Izolatka
3. Zakład Karny
4. Księga Czarów i Tajemnica Księgi Lasu
5. Kara Śmierci
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 2 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 7/10
Обслужване на клиенти: 5/10
Интериор: 7/10
Трудност: Среднo
Kraina Grzybów
20.10.25 г. | дата на посещение: 15.10.25 г.
Доверен преглед
Poczynając śmiałe założenie, że miałabym komuś polecać pokoje Let Me Out w kolejności od najłatwiejszego, do najtrudniejszego, Kraina Czarów byłaby najlepsza na początek. Nie prezentuje ona poziomu obecnych nowości, ale z drugiej strony nie sprawi, że ktoś poprzysięgnie sobie, iż jego stopa już nigdy więcej nie postanie w escape roomie.
Stare grzechy Let Me Out mają się dobrze. Historia w zasadzie nie istnieje, wprowadzenia brak, a obsługa jest głównie homeopatyczna. Pod tym względem wszystkie pokoje firmy prezentują równy poziom.
Klimat
Pokój na pierwszy rzut oka próbuje być całkiem jary, jak taka babcia, co farbuje włosy na różowo i stara się być młodzieżowa, ale efekt jest, jaki jest. Wygląda to skromnie i umownie. Potencjał jest niewykorzystany, niektóre elementy wystroju w ogóle nie grają, a zagospodarowanie przestrzeni mogłoby być lepsze. Nawiązania do tematu są powierzchowne. Motyw Alicji w Krainie Czarów dobrze ogrywa pokój Wonderland – i to jest poziom, jaki powinien być dziś standardem. Tam zarówno wystrój jak i historia są niczym dosłownie z innej bajki. Warto jednak podkreślić, że Kraina Czarów jest o połowę tańsza od Wonderlandu (o tyle dobrze).
Zagadki
Łamigłówki są dość proste, tak jak obiecano. Odnaleźliśmy w nich i logikę, a nawet różnorodność.
Zagadki nie wciągnęły nas bez reszty. Odhaczyliśmy je z przyjemnością, ale bez większych emocji. Minusem jest też to, że łamigłówki i klucze do nich nie są zgodnie oznaczone.
Jedno z zadań jest dość monotonne i można je skrócić o 2/3, bo zwyczajnie zabiera czas, a nie testuje nowych umiejętności. W starej wersji pokoju tej zagadki nie było. Śmiem twierdzić, że to właśnie przez nią, rekord wynoszący 15 minut, jest dziś fizycznie niemożliwy do pobicia. Gdy dopytywaliśmy obsługę o tę konkretną zagadkę, okazało się, że Mistrz Gry chyba też pierwszy raz widział ten pokój.
Plusy
+ Przyjemna rozgrywka dla osób szukających łatwego pokoju
+ Zagadki z adekwatnym do opisu poziomem trudności, logiczne, nawet różnorodne
Minusy
- Słaby klimat i umowna scenografia
- Brak polotu i czegoś wyróżniającego
- Przepaść w stosunku do obecnej topki
- Tytuł pokoju jest co najwyżej pretekstem do wystroju, a nie bazą do historii w tle – żadna fabuła się tam nie toczy
- Oznaczenia przy zagadkach nie do końca są powiązane z ich rozwiązaniami
Podsumowanie
Jest to prosty i lekki pokój bez historii, który nie wyróżnia się znacznie żadnym z elementów.
Zastanawiałam się nad oceną 7, gdyż Kraina Czarów jest pokojem sprawnym i na tyle schludnym, że pod kątem estetyki i ogólnego przeżycia przewyższa wrocławskie ER-y, którym dałam szóstki, takie jak Piraci, czy Chatka Wiedźmy.
Z drugiej strony, zarówno poziom obsługi, jak i historii są tutaj tak znikome, że aż trudno brać je na poważnie. Tymczasem nawet w najsłabszym jak dla mnie wrocławskim escape roomie – Pokoju Babci, była fabuła z twistem i dobra obsługa.
Stare grzechy Let Me Out mają się dobrze. Historia w zasadzie nie istnieje, wprowadzenia brak, a obsługa jest głównie homeopatyczna. Pod tym względem wszystkie pokoje firmy prezentują równy poziom.
Klimat
Pokój na pierwszy rzut oka próbuje być całkiem jary, jak taka babcia, co farbuje włosy na różowo i stara się być młodzieżowa, ale efekt jest, jaki jest. Wygląda to skromnie i umownie. Potencjał jest niewykorzystany, niektóre elementy wystroju w ogóle nie grają, a zagospodarowanie przestrzeni mogłoby być lepsze. Nawiązania do tematu są powierzchowne. Motyw Alicji w Krainie Czarów dobrze ogrywa pokój Wonderland – i to jest poziom, jaki powinien być dziś standardem. Tam zarówno wystrój jak i historia są niczym dosłownie z innej bajki. Warto jednak podkreślić, że Kraina Czarów jest o połowę tańsza od Wonderlandu (o tyle dobrze).
Zagadki
Łamigłówki są dość proste, tak jak obiecano. Odnaleźliśmy w nich i logikę, a nawet różnorodność.
Zagadki nie wciągnęły nas bez reszty. Odhaczyliśmy je z przyjemnością, ale bez większych emocji. Minusem jest też to, że łamigłówki i klucze do nich nie są zgodnie oznaczone.
Jedno z zadań jest dość monotonne i można je skrócić o 2/3, bo zwyczajnie zabiera czas, a nie testuje nowych umiejętności. W starej wersji pokoju tej zagadki nie było. Śmiem twierdzić, że to właśnie przez nią, rekord wynoszący 15 minut, jest dziś fizycznie niemożliwy do pobicia. Gdy dopytywaliśmy obsługę o tę konkretną zagadkę, okazało się, że Mistrz Gry chyba też pierwszy raz widział ten pokój.
Plusy
+ Przyjemna rozgrywka dla osób szukających łatwego pokoju
+ Zagadki z adekwatnym do opisu poziomem trudności, logiczne, nawet różnorodne
Minusy
- Słaby klimat i umowna scenografia
- Brak polotu i czegoś wyróżniającego
- Przepaść w stosunku do obecnej topki
- Tytuł pokoju jest co najwyżej pretekstem do wystroju, a nie bazą do historii w tle – żadna fabuła się tam nie toczy
- Oznaczenia przy zagadkach nie do końca są powiązane z ich rozwiązaniami
Podsumowanie
Jest to prosty i lekki pokój bez historii, który nie wyróżnia się znacznie żadnym z elementów.
Zastanawiałam się nad oceną 7, gdyż Kraina Czarów jest pokojem sprawnym i na tyle schludnym, że pod kątem estetyki i ogólnego przeżycia przewyższa wrocławskie ER-y, którym dałam szóstki, takie jak Piraci, czy Chatka Wiedźmy.
Z drugiej strony, zarówno poziom obsługi, jak i historii są tutaj tak znikome, że aż trudno brać je na poważnie. Tymczasem nawet w najsłabszym jak dla mnie wrocławskim escape roomie – Pokoju Babci, była fabuła z twistem i dobra obsługa.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 2 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 6/10
Обслужване на клиенти: 5/10
Интериор: 6/10
Трудност: Лесно
Rejs, który zboczył z kursu
9.09.25 г. | дата на посещение: 31.08.25 г.
Доверен преглед
Pora na ostatni pokój naszego wyjazdu i na końcu podsumowanie Bydgoszczy.
Klątwa Czarnobrodego zakończyła nasz wyjazd i był to deser pokroju pizzy z ananasem. Niby solidne podstawy, a jednak parę niezrozumiałych decyzji w trakcie tworzenia. Na gorsze odczucia złożyły się przestrzeń, dość rozczarowująca i pustawa część pokoju i pewne zagadki.
Klimat
Aby nie walić od razu z pięści, warto zacząć od komplementu. Klimat można tutaj poczuć jeszcze przed otwarciem oczu, bo pewien zabieg sprawia, że naprawdę czujemy się jak na statku. Bardzo mi się to podobało.
Przejdźmy jednak do ciosów, bo nie mamy całego dnia.
Skromna przestrzeń to zauważalny minus, ale bywaliśmy w pokojach mniejszych i lepszych, więc mały metraż też da się ugrać i zrobić pokój na dychę. Istotniejsze jest zagospodarowanie tych metrów.
Gdyby ten pokój prezentował się w całej okazałości tak, jak na początku, czyli gdyby był śliczny, byłoby to z korzyścią dla niego. Ogółem bycie ślicznym pomaga w zdobywaniu wysokich not za styl.
Podczas gry natrafiamy jednak na, powiedzmy oględnie, pewną wstawkę. Zmienia ona setting i w założeniach autorów jest to umotywowane historią. Owszem, ta historia jest przez to budowana i następuje pewien twist, który jest oddany w dynamice gry, za to plus.
Scenograficznie jednak odebraliśmy tę część przygody negatywnie, jako wynik pewnych braków. Być może braku pomysłu, być może braku funduszy. Owszem, jeśli przyjmiemy, że to intencjonalne, w tym miejscu nie pasowałby taki klimat, jak na początku. Według mnie jednak w pewnym momencie jest nie tyle skromnie, co po prostu rozczarowująco.
Zagadki
Zagadki są tu zróżnicowane, niektóre dość oryginalne i naprawdę świetne. Przez pokój płynęło mi się dobrze aż do pewnej zagadki i chyba każdy, kto był w tym pokoju, domyśla się, o jaką chodzi. MG przyznał, że praktycznie każdy ma z nią problem. Ja mam problem jak obsługa nie ma problemu z tym, że prawie każdy ma z czymś problem, a problem jak był tak jest.
Inna, początkowa zagadka, z pozoru cierpi na brak elementów, ale tu z kolei MG rozdaje doświadczonym ekipom radę, aby nie przekombinowali. Przyda się więc bardzo zmienne myślenie – raz przekombinuj, raz niedokombinuj. Odnotuję, że jeden mechanizm nie zadziałał, ale cóż, zdarza się. Moja ocena wynika jednak z plusów i minusów, które nie są losowe.
Plusy
+ Temat jak w wielu innych pokojach (ot klątwa, kolejnej pirackiej klątwy nie musimy daleko szukać), ale z próbą ugryzienia tego w nieco inny sposób
+ Piękny wystrój w początkowej części
+ Kilka smaczków pozwala się poczuć jak na prawdziwej łodzi
Minusy
- Cała sekwencja pokoju będąca krótką wstawką, która nie daje z siebie tak dużo, jak jego reszta
- Pewna zagadka, która przekroczyła tę cienką granicę między złożonością, a byciem upierdliwą i przekombinowaną
Podsumowanie
Pokój momentami prezentuje się znacznie powyżej średniej, ale momentami jakby pewien pomysł zabił ogólny zamysł gry.
Siłą rzeczy Klątwa jest porównywana do Morskich Opowieści, jednak wypada przy nich jak człowiek za burtę. Przestrzenią, scenografią, pomysłem, Wyjście Awaryjne stoi tu zauważalnie wyżej.
Nasza zabawa w Klątwie była dobra – nie świetna, ale dobra. Pokój ogólnie polecam, ale nie jako must have wyjazdu do Bydgoszczy.
Podsumowanie Bydgoszczy
Bydgoszcz ma bezczelnie wysoki poziom escape roomów. To był nasz 1. wyjazd, a moja topka prezentuje się tak:
1. W cieniu piramid (10) – ten pokój zrobił 7 lat temu to, czego inne nie są w stanie dziś
2. Morskie Opowieści (10) – wysokobudżetowa atrakcyjna przygoda pełna smaczków
3. Szkoła Magii Pierwszy Rok (między 9,5 a 10) – immersyjna przygoda, must have dla każdego potterheada. Brakowało domknięcia fabuły odpowiedzią na pewne pytania, ale to niezwykle przyjemny, dopracowany pokój
4. Superheroom (między 8 a 9) – świetna zabawa, ale z minusami. Plasowanie go na 1-2 miejscu w mieście jest na wyrost
5. Operacja Metro (między 8 a 9) – brak spektakularnych efektów, obiecywanej akcji, wystrój i klimat sprawiły, że mi czegoś zabrakło
6. Klątwa Czarnobrodego (między 7 a 8) – nie wydawało się, jakby pokój w pełni udanie zrealizował pomysł na siebie.
Klątwa Czarnobrodego zakończyła nasz wyjazd i był to deser pokroju pizzy z ananasem. Niby solidne podstawy, a jednak parę niezrozumiałych decyzji w trakcie tworzenia. Na gorsze odczucia złożyły się przestrzeń, dość rozczarowująca i pustawa część pokoju i pewne zagadki.
Klimat
Aby nie walić od razu z pięści, warto zacząć od komplementu. Klimat można tutaj poczuć jeszcze przed otwarciem oczu, bo pewien zabieg sprawia, że naprawdę czujemy się jak na statku. Bardzo mi się to podobało.
Przejdźmy jednak do ciosów, bo nie mamy całego dnia.
Skromna przestrzeń to zauważalny minus, ale bywaliśmy w pokojach mniejszych i lepszych, więc mały metraż też da się ugrać i zrobić pokój na dychę. Istotniejsze jest zagospodarowanie tych metrów.
Gdyby ten pokój prezentował się w całej okazałości tak, jak na początku, czyli gdyby był śliczny, byłoby to z korzyścią dla niego. Ogółem bycie ślicznym pomaga w zdobywaniu wysokich not za styl.
Podczas gry natrafiamy jednak na, powiedzmy oględnie, pewną wstawkę. Zmienia ona setting i w założeniach autorów jest to umotywowane historią. Owszem, ta historia jest przez to budowana i następuje pewien twist, który jest oddany w dynamice gry, za to plus.
Scenograficznie jednak odebraliśmy tę część przygody negatywnie, jako wynik pewnych braków. Być może braku pomysłu, być może braku funduszy. Owszem, jeśli przyjmiemy, że to intencjonalne, w tym miejscu nie pasowałby taki klimat, jak na początku. Według mnie jednak w pewnym momencie jest nie tyle skromnie, co po prostu rozczarowująco.
Zagadki
Zagadki są tu zróżnicowane, niektóre dość oryginalne i naprawdę świetne. Przez pokój płynęło mi się dobrze aż do pewnej zagadki i chyba każdy, kto był w tym pokoju, domyśla się, o jaką chodzi. MG przyznał, że praktycznie każdy ma z nią problem. Ja mam problem jak obsługa nie ma problemu z tym, że prawie każdy ma z czymś problem, a problem jak był tak jest.
Inna, początkowa zagadka, z pozoru cierpi na brak elementów, ale tu z kolei MG rozdaje doświadczonym ekipom radę, aby nie przekombinowali. Przyda się więc bardzo zmienne myślenie – raz przekombinuj, raz niedokombinuj. Odnotuję, że jeden mechanizm nie zadziałał, ale cóż, zdarza się. Moja ocena wynika jednak z plusów i minusów, które nie są losowe.
Plusy
+ Temat jak w wielu innych pokojach (ot klątwa, kolejnej pirackiej klątwy nie musimy daleko szukać), ale z próbą ugryzienia tego w nieco inny sposób
+ Piękny wystrój w początkowej części
+ Kilka smaczków pozwala się poczuć jak na prawdziwej łodzi
Minusy
- Cała sekwencja pokoju będąca krótką wstawką, która nie daje z siebie tak dużo, jak jego reszta
- Pewna zagadka, która przekroczyła tę cienką granicę między złożonością, a byciem upierdliwą i przekombinowaną
Podsumowanie
Pokój momentami prezentuje się znacznie powyżej średniej, ale momentami jakby pewien pomysł zabił ogólny zamysł gry.
Siłą rzeczy Klątwa jest porównywana do Morskich Opowieści, jednak wypada przy nich jak człowiek za burtę. Przestrzenią, scenografią, pomysłem, Wyjście Awaryjne stoi tu zauważalnie wyżej.
Nasza zabawa w Klątwie była dobra – nie świetna, ale dobra. Pokój ogólnie polecam, ale nie jako must have wyjazdu do Bydgoszczy.
Podsumowanie Bydgoszczy
Bydgoszcz ma bezczelnie wysoki poziom escape roomów. To był nasz 1. wyjazd, a moja topka prezentuje się tak:
1. W cieniu piramid (10) – ten pokój zrobił 7 lat temu to, czego inne nie są w stanie dziś
2. Morskie Opowieści (10) – wysokobudżetowa atrakcyjna przygoda pełna smaczków
3. Szkoła Magii Pierwszy Rok (między 9,5 a 10) – immersyjna przygoda, must have dla każdego potterheada. Brakowało domknięcia fabuły odpowiedzią na pewne pytania, ale to niezwykle przyjemny, dopracowany pokój
4. Superheroom (między 8 a 9) – świetna zabawa, ale z minusami. Plasowanie go na 1-2 miejscu w mieście jest na wyrost
5. Operacja Metro (między 8 a 9) – brak spektakularnych efektów, obiecywanej akcji, wystrój i klimat sprawiły, że mi czegoś zabrakło
6. Klątwa Czarnobrodego (między 7 a 8) – nie wydawało się, jakby pokój w pełni udanie zrealizował pomysł na siebie.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 4 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 8/10
Обслужване на клиенти: 9/10
Интериор: 8/10
Трудност: Среднo
Fabuła, Która Nie Przeżyła
9.09.25 г. | дата на посещение: 31.08.25 г.
Доверен преглед
Nie mogłam się doczekać Szkoły Magii najbardziej z całego wyjazdu. W końcu to najlepiej oceniany pokój potterowy w Polsce! Z jednej strony Potter = gwarantowany zaciesz i niezdrowa ekscytacja, ale z drugiej, takim pokojom jest trudno sprostać wymaganiom, bo każdy fan od świata HP oczekuje doskonałego poziomu immersji. Tu go dostaliśmy.
Klimat
Wystrój zrobił na nas duże wrażenie, a spośród pokojów HP, jakie widziałam, ten jest zdecydowanie najładniejszy i to tak absolutnie bez konkurencji. Oklaski za dużą przestrzeń gry – projekt jest zrobiony z rozmachem, a jego układ zaskakuje nas wieloma rzeczami.
Fajnie, kiedy obsługa escape roomu nie jest sztywna jak jeleń w świetle reflektorów samochodu. Tutaj spotkaliśmy jedną z najsympatyczniejszych MG w branży, podjaraną escape roomami, co bardzo widać i co bardzo dobrze buduje klimat. Sama pogadanka z nią nastroiła nas nie tylko na zrobienie wszystkich pokojów w Bydgoszczy, ale małą przebieżkę na Jowisza i z powrotem.
Historia w tle na początku rozgrzewa nas do czerwoności, a potem nie występuje. Ot, chcielibyśmy wiedzieć, co tam się tak naprawdę stało. Fakt faktem pokój na tyle sprytnie omamił nas byciem pięknym, że dopiero po kilku dniach zdaliśmy sobie sprawę, że “halo, tam nie ma epilogu! Oszukali nas!”. Nice try.
Zagadki
Łamigłówki są zdecydowanym plusem Szkoły Magii. Każda z nich jest kreatywna, przyjemna, nienagannie wykonana, a przy tym angażująca i chce się ją rozwiązywać. Czuliśmy motywację do główkowania i mieliśmy satysfakcję z sukcesu, tym bardziej że zagadki są okraszone magicznymi efektami specjalnymi. Pokój jest bardzo grywalny i przyjemnie się przez niego płynie, a ze dwie łamigłówki, które mniej mi przypadły do gustu nie psują tego efektu.
Plusy
+ Jeden moment to jest takie wow, że rozpieści każdego, kto marzył o rozpoczęciu nauki w Hogwarcie
+ Bardzo duża i rozbudowana przestrzeń
+ Piękna i dopracowana scenografia
+ Mnóstwo smaczków ze świata HP i tematycznych rekwizytów
+ Wszystkie zagadki są w temacie i budują klimat
+ Magiczne efekty specjalne i audiowizualne
Minusy
- Podstępny zanik fabuły
Podsumowanie
To najlepszy pokój HP, jaki widziałam obok Turnieju Trójmagicznego z Poznania, choć oba są w innym stylu. Czekam jeszcze na pokój potterowy, o którym będę miała ochotę pisać poematy. Taki, który będzie aspirował do miana najlepszego w Polsce ogółem i który będzie miał dobrą domkniętą fabułę stojącą na tak samo wysokim poziomie jak wystrój i zagadki. Może druga część Szkoły Magii sprosta temu wyzwaniu? Wkrótce się przekonamy.
Klimat
Wystrój zrobił na nas duże wrażenie, a spośród pokojów HP, jakie widziałam, ten jest zdecydowanie najładniejszy i to tak absolutnie bez konkurencji. Oklaski za dużą przestrzeń gry – projekt jest zrobiony z rozmachem, a jego układ zaskakuje nas wieloma rzeczami.
Fajnie, kiedy obsługa escape roomu nie jest sztywna jak jeleń w świetle reflektorów samochodu. Tutaj spotkaliśmy jedną z najsympatyczniejszych MG w branży, podjaraną escape roomami, co bardzo widać i co bardzo dobrze buduje klimat. Sama pogadanka z nią nastroiła nas nie tylko na zrobienie wszystkich pokojów w Bydgoszczy, ale małą przebieżkę na Jowisza i z powrotem.
Historia w tle na początku rozgrzewa nas do czerwoności, a potem nie występuje. Ot, chcielibyśmy wiedzieć, co tam się tak naprawdę stało. Fakt faktem pokój na tyle sprytnie omamił nas byciem pięknym, że dopiero po kilku dniach zdaliśmy sobie sprawę, że “halo, tam nie ma epilogu! Oszukali nas!”. Nice try.
Zagadki
Łamigłówki są zdecydowanym plusem Szkoły Magii. Każda z nich jest kreatywna, przyjemna, nienagannie wykonana, a przy tym angażująca i chce się ją rozwiązywać. Czuliśmy motywację do główkowania i mieliśmy satysfakcję z sukcesu, tym bardziej że zagadki są okraszone magicznymi efektami specjalnymi. Pokój jest bardzo grywalny i przyjemnie się przez niego płynie, a ze dwie łamigłówki, które mniej mi przypadły do gustu nie psują tego efektu.
Plusy
+ Jeden moment to jest takie wow, że rozpieści każdego, kto marzył o rozpoczęciu nauki w Hogwarcie
+ Bardzo duża i rozbudowana przestrzeń
+ Piękna i dopracowana scenografia
+ Mnóstwo smaczków ze świata HP i tematycznych rekwizytów
+ Wszystkie zagadki są w temacie i budują klimat
+ Magiczne efekty specjalne i audiowizualne
Minusy
- Podstępny zanik fabuły
Podsumowanie
To najlepszy pokój HP, jaki widziałam obok Turnieju Trójmagicznego z Poznania, choć oba są w innym stylu. Czekam jeszcze na pokój potterowy, o którym będę miała ochotę pisać poematy. Taki, który będzie aspirował do miana najlepszego w Polsce ogółem i który będzie miał dobrą domkniętą fabułę stojącą na tak samo wysokim poziomie jak wystrój i zagadki. Może druga część Szkoły Magii sprosta temu wyzwaniu? Wkrótce się przekonamy.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 4 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 10/10
Обслужване на клиенти: 10/10
Интериор: 10/10
Трудност: Среднo
Kapitan Bydgoszcz
9.09.25 г. | дата на посещение: 31.08.25 г.
Доверен преглед
Wyjazd do Bydgoszczy planowaliśmy nie tyle od miesięcy, co od lat i pojechaliśmy tam spragnieni dobrych escape roomów, jak smaku tej prawdziwej Kinder Czekolady, co była naście lat temu.
Na szczycie listy był on – Superheroom, wyróżniony tym samym ponad poziom konkurencji. Tyle że ta konkurencja na pewno nie spała na zajęciach z bycia dobrym pokojem.
Klimat
Wiele opinii podnosi zarzut do fabuły, która trzyma się ledwie na ślinę. Nam akurat nie przeszkadzało, że jest tu miszmasz superbohaterski, gdyż my sobie w tych luźnych motywach dryfujemy ku naszej misji. Odnoszę jednak wrażenie, że jesteśmy jak Indiana Jones w Poszukiwaczach zaginionej Arki – nic nie zmieniliśmy i fabuła zakończyłaby się tak samo, czy byśmy tam byli, czy nie.
Co do wystroju, to w samej Bydgoszczy odwiedziliśmy z 3-4 bardziej atrakcyjne pokoje, przy których ten to żaden tam znowu Johnny Bravo. Scenografia sprawia, że przy tak wyelegansowanej konkurencji oscylowanie Superheroomu wokół miejsc 1-2 w mieście wydaje się równym nietaktem co support Zenka przed koncertem filharmoników wiedeńskich.
Zagadki
Wiele jest tu do zrobienia, gdyż zadania są dość złożone i wymagają czasu, nie wykonuje się ich z przypadku. Trzeba pogłówkować poza utartym schematem, a łamigłówki korzystają z oryginalnych rozwiązań. Wykonywanie większości zagadek to po prostu świetna zabawa.
Im lepszy pokój, tym niechciane podpowiedzi stanowią większą dyskwalifikację. Tym bardziej boli, że jedno z nas właśnie wpadło na rozwiązanie.
Plusy
+ Świetna zabawa
+ Dużo fajnych efektów i ukrytych mechanik
+ Efekty świetlne i dźwiękowe robią robotę
+ Dobrze wpasowane w tematykę zagadki
+ Fajny koncept
Minusy
- Top 3 Bydgoszczy to wyróżnienie na wyrost
- Scenografię i usadowienie w niej zagadek można było zrobić lepiej
Podsumowanie
Jest to jeden z tych pokojów, gdzie dobra zabawa gra pierwsze skrzypce, przez co braki w innych aspektach nie wysuwają się na pierwszy plan. Trzeba się tu wykazać różnymi mocami: sprawnością fizyczną, szybkością, spostrzegawczością, logicznym myśleniem i zręcznością. Czujesz się tu jak bohater filmu akcji, który jednocześnie próbuje rozwiesić trawnik, skosić kota i nakarmić pranie. Ta wszechstronność zagadek sprawia, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Chętnie bym zobaczyła Superheroom 2, ale z lepiej dopracowaną fabułą, większą powierzchnią i przystającą do obecnego poziomu scenografią.
Na szczycie listy był on – Superheroom, wyróżniony tym samym ponad poziom konkurencji. Tyle że ta konkurencja na pewno nie spała na zajęciach z bycia dobrym pokojem.
Klimat
Wiele opinii podnosi zarzut do fabuły, która trzyma się ledwie na ślinę. Nam akurat nie przeszkadzało, że jest tu miszmasz superbohaterski, gdyż my sobie w tych luźnych motywach dryfujemy ku naszej misji. Odnoszę jednak wrażenie, że jesteśmy jak Indiana Jones w Poszukiwaczach zaginionej Arki – nic nie zmieniliśmy i fabuła zakończyłaby się tak samo, czy byśmy tam byli, czy nie.
Co do wystroju, to w samej Bydgoszczy odwiedziliśmy z 3-4 bardziej atrakcyjne pokoje, przy których ten to żaden tam znowu Johnny Bravo. Scenografia sprawia, że przy tak wyelegansowanej konkurencji oscylowanie Superheroomu wokół miejsc 1-2 w mieście wydaje się równym nietaktem co support Zenka przed koncertem filharmoników wiedeńskich.
Zagadki
Wiele jest tu do zrobienia, gdyż zadania są dość złożone i wymagają czasu, nie wykonuje się ich z przypadku. Trzeba pogłówkować poza utartym schematem, a łamigłówki korzystają z oryginalnych rozwiązań. Wykonywanie większości zagadek to po prostu świetna zabawa.
Im lepszy pokój, tym niechciane podpowiedzi stanowią większą dyskwalifikację. Tym bardziej boli, że jedno z nas właśnie wpadło na rozwiązanie.
Plusy
+ Świetna zabawa
+ Dużo fajnych efektów i ukrytych mechanik
+ Efekty świetlne i dźwiękowe robią robotę
+ Dobrze wpasowane w tematykę zagadki
+ Fajny koncept
Minusy
- Top 3 Bydgoszczy to wyróżnienie na wyrost
- Scenografię i usadowienie w niej zagadek można było zrobić lepiej
Podsumowanie
Jest to jeden z tych pokojów, gdzie dobra zabawa gra pierwsze skrzypce, przez co braki w innych aspektach nie wysuwają się na pierwszy plan. Trzeba się tu wykazać różnymi mocami: sprawnością fizyczną, szybkością, spostrzegawczością, logicznym myśleniem i zręcznością. Czujesz się tu jak bohater filmu akcji, który jednocześnie próbuje rozwiesić trawnik, skosić kota i nakarmić pranie. Ta wszechstronność zagadek sprawia, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Chętnie bym zobaczyła Superheroom 2, ale z lepiej dopracowaną fabułą, większą powierzchnią i przystającą do obecnego poziomu scenografią.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 4 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 9/10
Обслужване на клиенти: 8/10
Интериор: 9/10
Трудност: Среднo
Adrenalina wysiadła na innej stacji
9.09.25 г. | дата на посещение: 30.08.25 г.
Доверен преглед
Lubię wznosić peany na cześć escape roomów i bardzo żałuję, gdy listę pochwalną przerywa mi poczucie rozczarowania. Wiem, że dla wielu osób Metro to największy hit, od czasu wynalezienia prześcieradła z gumką, ale ja jestem daleka od stawiania mu pomników.
Klimat
Tematyka zdecydowanie wyróżnia Metro. Nie jest to pięćdziesiąta chatka wiedźmy powielająca utarte motywy, to na plus.
Oddanie atmosfery metra zapewne zakłada podarcie podręcznika feng shui i paru katalogów z Ikei na cześć wyeksponowania syfu, smrodu szybkiego żarcia i na wpół zjedzonego szczura, ale do mnie jakoś całość nie do końca przemawia. Wystrój jest po prostu okej. Ani nie są to wyżyny scenografii w escape roomach, ani na tyle wierne położenie wystroju na ołtarzu estetyki, by mi się ręce składały do oklasków.
Brakowało mi tu, jak w żadnym innym pokoju, efektów wow. Może dlatego, że ich za bardzo nie ma. Tymczasem opinie zapowiadały trzymający w napięciu klimat i przeżycie niczym w filmie akcji. Ja bym nie szafowała z takimi określeniami.
Wybitnie brakowało mi tu udziału aktora, jak nigdy. Nie tylko wpisałby się fenomenalnie, ale jego obecność zdaje się tu wręcz nieodzowna, organicznie wpisana w udaną koncepcję stworzenia z Metra pełnego dramaturgii pokoju akcji.
Zagadki
Łamigłówki są tu najtrudniejsze spośród wszystkich 6 pokojów, w jakich byliśmy w Bydgoszczy i stanowią wyzwanie. Wśród tych trudnych zadań jest jedno wręcz trywialne, które wygląda jak głupszy brat, co poszedł do łączności. Ogółem jednak zagadki prezentują stałą, dobrą jakość. Ich poziom trudności to jednak wyłącznie kategoria i nigdy nie wpływa na moją ocenę.
Ocenie podlega jednak atrakcyjność łamigłówek – i tu mi czegoś zabrakło. Nie napędzałam akcji biegając nafurana adrenaliną od zagadki do zagadki niczym John McClane w centrum wydarzeń. Moje doznanie było zdecydowanie bliższe leniwemu spacerowi po parku.
Plusy
+ Nagradzające wyzwanie z niebanalnymi łamigłówkami
+ Sama końcówka bardzo dobra
Minusy
+ Mało akcji w akcji
+ Efekty wow praktycznie nieobecne
Podsumowanie
Czuję, że wyszłam z dobrego pokoju, ale nie wybijającego się ponad wyżyny. Metro nie porwało mnie powierzchniowo, zagadkowo, czy fabularnie. Więcej akcji miał Superherom, paradoksalnie uplasowany w zupełnie innej kategorii.
Ten pokój najbardziej przypomina mi Porwany Samolot od Escape Bus z Wrocławia, ma podobny vibe, a liczba niemal identycznych motywów im dłużej myślę, tym jest większa. I choć tamten nie trzyma się tak dobrze po latach i ma słabsze zakończenie, a ogólnie oceniam go gorzej, to jedno zrobił lepiej – ma aktora. I to sprawia, że jest rzeczywiście pokojem akcji, ale przede wszystkim – lepiej korzysta ze swojego potencjału.
Wahania między 8 a 9 dla Operacji Metro toczyły we mnie boje niczym dwóch zapaśników okładających się w kiślu. Nie ukrywam, że oczekiwałam więcej. Metro zastąpiło na pozycji lidera starsze Piramidy, jednak według mnie w żadnym aspekcie nie jest od nich lepsze. Jest inne, ot co.
Muszę jednak oddać sprawiedliwości, że ósemki dałam słabszym pokojom. Metro oceniam w otoczeniu niebotycznego wręcz poziomu pokojów w Bydgoszczy oraz wielkiego hype’u zbudowanego na podstawie pełnych zachwytów opinii. Relatywnie rzecz biorąc, w skali ogólnopolskiej, 8 to by była lekka krzywda.
Klimat
Tematyka zdecydowanie wyróżnia Metro. Nie jest to pięćdziesiąta chatka wiedźmy powielająca utarte motywy, to na plus.
Oddanie atmosfery metra zapewne zakłada podarcie podręcznika feng shui i paru katalogów z Ikei na cześć wyeksponowania syfu, smrodu szybkiego żarcia i na wpół zjedzonego szczura, ale do mnie jakoś całość nie do końca przemawia. Wystrój jest po prostu okej. Ani nie są to wyżyny scenografii w escape roomach, ani na tyle wierne położenie wystroju na ołtarzu estetyki, by mi się ręce składały do oklasków.
Brakowało mi tu, jak w żadnym innym pokoju, efektów wow. Może dlatego, że ich za bardzo nie ma. Tymczasem opinie zapowiadały trzymający w napięciu klimat i przeżycie niczym w filmie akcji. Ja bym nie szafowała z takimi określeniami.
Wybitnie brakowało mi tu udziału aktora, jak nigdy. Nie tylko wpisałby się fenomenalnie, ale jego obecność zdaje się tu wręcz nieodzowna, organicznie wpisana w udaną koncepcję stworzenia z Metra pełnego dramaturgii pokoju akcji.
Zagadki
Łamigłówki są tu najtrudniejsze spośród wszystkich 6 pokojów, w jakich byliśmy w Bydgoszczy i stanowią wyzwanie. Wśród tych trudnych zadań jest jedno wręcz trywialne, które wygląda jak głupszy brat, co poszedł do łączności. Ogółem jednak zagadki prezentują stałą, dobrą jakość. Ich poziom trudności to jednak wyłącznie kategoria i nigdy nie wpływa na moją ocenę.
Ocenie podlega jednak atrakcyjność łamigłówek – i tu mi czegoś zabrakło. Nie napędzałam akcji biegając nafurana adrenaliną od zagadki do zagadki niczym John McClane w centrum wydarzeń. Moje doznanie było zdecydowanie bliższe leniwemu spacerowi po parku.
Plusy
+ Nagradzające wyzwanie z niebanalnymi łamigłówkami
+ Sama końcówka bardzo dobra
Minusy
+ Mało akcji w akcji
+ Efekty wow praktycznie nieobecne
Podsumowanie
Czuję, że wyszłam z dobrego pokoju, ale nie wybijającego się ponad wyżyny. Metro nie porwało mnie powierzchniowo, zagadkowo, czy fabularnie. Więcej akcji miał Superherom, paradoksalnie uplasowany w zupełnie innej kategorii.
Ten pokój najbardziej przypomina mi Porwany Samolot od Escape Bus z Wrocławia, ma podobny vibe, a liczba niemal identycznych motywów im dłużej myślę, tym jest większa. I choć tamten nie trzyma się tak dobrze po latach i ma słabsze zakończenie, a ogólnie oceniam go gorzej, to jedno zrobił lepiej – ma aktora. I to sprawia, że jest rzeczywiście pokojem akcji, ale przede wszystkim – lepiej korzysta ze swojego potencjału.
Wahania między 8 a 9 dla Operacji Metro toczyły we mnie boje niczym dwóch zapaśników okładających się w kiślu. Nie ukrywam, że oczekiwałam więcej. Metro zastąpiło na pozycji lidera starsze Piramidy, jednak według mnie w żadnym aspekcie nie jest od nich lepsze. Jest inne, ot co.
Muszę jednak oddać sprawiedliwości, że ósemki dałam słabszym pokojom. Metro oceniam w otoczeniu niebotycznego wręcz poziomu pokojów w Bydgoszczy oraz wielkiego hype’u zbudowanego na podstawie pełnych zachwytów opinii. Relatywnie rzecz biorąc, w skali ogólnopolskiej, 8 to by była lekka krzywda.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 4 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 9/10
Обслужване на клиенти: 9/10
Интериор: 8/10
Трудност: Труднo
Przybywajcie, bo kredyt na scenografię sam się nie spłaci
9.09.25 г. | дата на посещение: 30.08.25 г.
Доверен преглед
Od kiedy otworzyła się Zemsta Umarlaka w Poznaniu, poprzeczka dla pirackich pokojów w Polsce powędrowała na tak niebotyczny poziom, że aby ją przebić, trzeba stworzyć realny statek fruwający w powietrzu przy akompaniamencie dwustu szczurów pokładowych śpiewających szanty i mieszających w beczkach bigos, nie ma innej opcji. O tym jak się ten poziom ma do Morskich Opowieści – na końcu, tymczasem ruszamy w morską przygodę!
Klimat
To kolejny z pokojów Wyjścia Awaryjnego, gdzie widać ciężarówki monet włożone w scenografię. Na pytanie “jak dużo chcecie smaczków i złotych monet” padła odpowiedź “wszystkie”. Wystrój tak ocieka klimatem, że mogliby sprzedawać bilety na stanie, a i tak znaleźliby się chętni. Nie brakuje wielu małych efektów wow. Co się zdarza nader rzadko w escape roomach, pokój dobrze operuje światłem i mrokiem – w cieniu pozostaje to, co tam powinno pozostać, a nie łamigłówki. W cieniu warstwy wizualnej jest według mnie fabularna – delikatnie obecna, ale jak dla mnie mniej dopracowana niż efekty.
Zagadki
Jakbym miała strzelać, czego twórcy chcieli najbardziej, to abyśmy się dobrze bawili i przy okazji zwichnęli szczękę od jej rozdziawiania. Mnóstwo interakcji ze wszystkim, co nas otacza i dobrze działającej elektroniki, jasno daje do zrozumienia, że to wysokobudżetowy w pełni dopracowany scenariusz. Zagadki są bardzo wpasowane w klimat i go budują. Są zróżnicowane, niebanalne i atrakcyjne – nie brakuje tu po prostu fajnych czynności do wykonania. Wszystkie są w pirackim temacie i trzeba przyznać, że bawiliśmy się doskonale.
Plusy
+ Piękny wysokobudżetowy wystrój
+ Udany projekt całości
+ Obecne smaczki i cieszące oko efekty
+ Sporo zagadek na dużej przestrzeni
Minusy
- Brak
Podsumowanie
Do stu beczek solonych śledzi, jakaż to piękna przygoda! Dopracowana w szczegółach, będąca efektem ogromu pracy i nagradzająca wspaniałymi efektami.
Na końcu miało być porównanie do Zemsty Umarlaka. Otóż Zemsta stanowi konkurencję tylko sama dla siebie, co nie sprawia, że Morskie Opowieści notują jakikolwiek minus. Jest to jeden z najładniejszych i najbardziej dopracowanych pokojów, jakie widzieliśmy, must see w skali ogólnopolskiej.
Klimat
To kolejny z pokojów Wyjścia Awaryjnego, gdzie widać ciężarówki monet włożone w scenografię. Na pytanie “jak dużo chcecie smaczków i złotych monet” padła odpowiedź “wszystkie”. Wystrój tak ocieka klimatem, że mogliby sprzedawać bilety na stanie, a i tak znaleźliby się chętni. Nie brakuje wielu małych efektów wow. Co się zdarza nader rzadko w escape roomach, pokój dobrze operuje światłem i mrokiem – w cieniu pozostaje to, co tam powinno pozostać, a nie łamigłówki. W cieniu warstwy wizualnej jest według mnie fabularna – delikatnie obecna, ale jak dla mnie mniej dopracowana niż efekty.
Zagadki
Jakbym miała strzelać, czego twórcy chcieli najbardziej, to abyśmy się dobrze bawili i przy okazji zwichnęli szczękę od jej rozdziawiania. Mnóstwo interakcji ze wszystkim, co nas otacza i dobrze działającej elektroniki, jasno daje do zrozumienia, że to wysokobudżetowy w pełni dopracowany scenariusz. Zagadki są bardzo wpasowane w klimat i go budują. Są zróżnicowane, niebanalne i atrakcyjne – nie brakuje tu po prostu fajnych czynności do wykonania. Wszystkie są w pirackim temacie i trzeba przyznać, że bawiliśmy się doskonale.
Plusy
+ Piękny wysokobudżetowy wystrój
+ Udany projekt całości
+ Obecne smaczki i cieszące oko efekty
+ Sporo zagadek na dużej przestrzeni
Minusy
- Brak
Podsumowanie
Do stu beczek solonych śledzi, jakaż to piękna przygoda! Dopracowana w szczegółach, będąca efektem ogromu pracy i nagradzająca wspaniałymi efektami.
Na końcu miało być porównanie do Zemsty Umarlaka. Otóż Zemsta stanowi konkurencję tylko sama dla siebie, co nie sprawia, że Morskie Opowieści notują jakikolwiek minus. Jest to jeden z najładniejszych i najbardziej dopracowanych pokojów, jakie widzieliśmy, must see w skali ogólnopolskiej.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 4 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 10/10
Обслужване на клиенти: 9/10
Интериор: 10/10
Трудност: Среднo
Najlepszy stosunek ceny i wieku do jakości
9.09.25 г. | дата на посещение: 30.08.25 г.
Доверен преглед
Stawianie Bydgoszczy jako wzór czegokolwiek przed tym wyjazdem, brzmiało dla nas równie idiotycznie, co zrównywanie all inclusive w Meksyku z objazdówką po Wronkach. Tymczasem przeżyliśmy tu jakościowy skok i co tu dużo mówić – mnie Bydgoszcz zmiotła z planszy.
Po tygodniach chodzenia do tego, co się zbłąkało na wrocławskim końcu stawki, zadowoliłabym się naprawdę byle czym, co ma choćby zalążek fabuły i jakąś zagadkę, ale myślałam, że nic nas tu nie wyrwie z butów. Ostatecznie wróciliśmy boso.
Klimat
Przyznam szczerze, spodziewałam się po siedmioletnim pokoju takiej jakości, co po dwudziestoletnim passacie spełnienia norm emisji spalin. Jakbym miała strzelać w ciemno, to trochę udawanego kamienia z masy papierowej, parę hieroglifów i żadnych efektów.
Bo okej, ma wysoką średnią, ale tendencja na lock.me to 90% recenzji o treści “było spoko”, które się zwijają, zanim się rozwiną. Ludzie miotają na prawo i lewo dyszkami jak shurikenami w filmie o Kung Fu Pandzie i dają je wszystkiemu, co ma trzy liście udające dżunglę i dwie kłódki na krzyż.
Ten pokój zrobił mi akademicki wykład o tym, co można wyciągnąć z tematyki piramid przy tworzeniu escape roomu. Scenografia jest dopracowana, zrobiona z pomysłem, bez niedoróbek. Elementy są śliczne, jakby je Michał Anioł dłutem haratał, tajemnicze, a zagadki są wkomponowane w wystrój. Wielokrotnie zostałam zaskoczona klimatem i sposobem, w jaki jest budowany.
Zatrzymajmy się tu na chwilę, by przetrawić pewien fakt. To jest pokój siedmioletni! A wystrój i efekty ma lepsze, niż wszystkie pokoje, które widziałam w ciągu roku. W tym premiera, która w momencie otwarcia wyglądała przy tym jak dziesięcioletni paździerz, który powinien przeprosić, że istnieje i jest od piramid dwa razy droższy.
Pozytywnie zaskoczyła mnie historia – obecna od początku do końca, wciągająca i powiązana z zagadkami. A zakończenie to majstersztyk – jedno z lepszych, jak nie najlepsze, jakie widziałam w escape roomach.
Zagadki
Pokój sam siebie opowiada, zarówno wystrojem, historią, jak i połączonymi z nią zagadkami. Każdy kolejny efekt wciąga nas nieco głębiej i każde robić fajne rzeczy, przy których w serduszku uruchamia się ta szufladka, która otwierała się za dzieciaka podczas oglądania filmów o Indianie Jonesie.
Łamigłówki same w sobie nie piszą historii branży na nowo, ale łączą się w jedno z najmilszych przeżyć escape roomowych, jakie pamiętam. Przechodzenie pokoju jest atrakcyjne, dające satysfakcję i wciągające, a podążanie od jednej do drugiej zagadki – intuicyjne i nagradzające.
Co chwila towarzyszą nam ciekawe efekty wow. Wiele z nich to takie małe i sprawiające uśmiech mikrowyładowania emocji, niczym jedzenie żelków, a jeden to takie większe wow i to już jest co najmniej tak przyjemne dla oka i duszy jak porcja pierogów.
Plusy
+ Największym plusem jest wrażenie, jakie ten pokój wywołał i które mi nie mija – powiedzieć, że po wyjściu byłam mile zaskoczona, to mało powiedzieć
+ Najlepszy stosunek wieku do jakości, jaki widziałam
+ Najlepszy stosunek ceny do jakości, jaki widziałam
+ Zaskakujący wystrój
+ Obecne efekty wow
+ Atrakcyjne, różnorodne i ciekawe zagadki
Minusy
- Element jednej z zagadek słabo się trzyma
Podsumowanie
Dycha? Tak od razu? W pierwszym pokoju w Bydgoszczy? Nie chciało być inaczej. To nie tylko dycha, ale i nowa pozycja z mojej ścisłej topki. Skoro teraz Piramidy zrobiły na nas takie wrażenie, to 7 lat temu musiały wywoływać zgon na miejscu.
Ten pokój absolutnie zasługuje na swoje dyszki i już wiem, skąd się biorą. Autora jakiejś zbłąkanej siódemki tylko dlatego, że “nie lubi klimatu starożytnego Egiptu” proszę o nawrócenie i niegrzeszenie więcej ocenianiem tematyki zamiast ocenianiem pokoju.
Po tygodniach chodzenia do tego, co się zbłąkało na wrocławskim końcu stawki, zadowoliłabym się naprawdę byle czym, co ma choćby zalążek fabuły i jakąś zagadkę, ale myślałam, że nic nas tu nie wyrwie z butów. Ostatecznie wróciliśmy boso.
Klimat
Przyznam szczerze, spodziewałam się po siedmioletnim pokoju takiej jakości, co po dwudziestoletnim passacie spełnienia norm emisji spalin. Jakbym miała strzelać w ciemno, to trochę udawanego kamienia z masy papierowej, parę hieroglifów i żadnych efektów.
Bo okej, ma wysoką średnią, ale tendencja na lock.me to 90% recenzji o treści “było spoko”, które się zwijają, zanim się rozwiną. Ludzie miotają na prawo i lewo dyszkami jak shurikenami w filmie o Kung Fu Pandzie i dają je wszystkiemu, co ma trzy liście udające dżunglę i dwie kłódki na krzyż.
Ten pokój zrobił mi akademicki wykład o tym, co można wyciągnąć z tematyki piramid przy tworzeniu escape roomu. Scenografia jest dopracowana, zrobiona z pomysłem, bez niedoróbek. Elementy są śliczne, jakby je Michał Anioł dłutem haratał, tajemnicze, a zagadki są wkomponowane w wystrój. Wielokrotnie zostałam zaskoczona klimatem i sposobem, w jaki jest budowany.
Zatrzymajmy się tu na chwilę, by przetrawić pewien fakt. To jest pokój siedmioletni! A wystrój i efekty ma lepsze, niż wszystkie pokoje, które widziałam w ciągu roku. W tym premiera, która w momencie otwarcia wyglądała przy tym jak dziesięcioletni paździerz, który powinien przeprosić, że istnieje i jest od piramid dwa razy droższy.
Pozytywnie zaskoczyła mnie historia – obecna od początku do końca, wciągająca i powiązana z zagadkami. A zakończenie to majstersztyk – jedno z lepszych, jak nie najlepsze, jakie widziałam w escape roomach.
Zagadki
Pokój sam siebie opowiada, zarówno wystrojem, historią, jak i połączonymi z nią zagadkami. Każdy kolejny efekt wciąga nas nieco głębiej i każde robić fajne rzeczy, przy których w serduszku uruchamia się ta szufladka, która otwierała się za dzieciaka podczas oglądania filmów o Indianie Jonesie.
Łamigłówki same w sobie nie piszą historii branży na nowo, ale łączą się w jedno z najmilszych przeżyć escape roomowych, jakie pamiętam. Przechodzenie pokoju jest atrakcyjne, dające satysfakcję i wciągające, a podążanie od jednej do drugiej zagadki – intuicyjne i nagradzające.
Co chwila towarzyszą nam ciekawe efekty wow. Wiele z nich to takie małe i sprawiające uśmiech mikrowyładowania emocji, niczym jedzenie żelków, a jeden to takie większe wow i to już jest co najmniej tak przyjemne dla oka i duszy jak porcja pierogów.
Plusy
+ Największym plusem jest wrażenie, jakie ten pokój wywołał i które mi nie mija – powiedzieć, że po wyjściu byłam mile zaskoczona, to mało powiedzieć
+ Najlepszy stosunek wieku do jakości, jaki widziałam
+ Najlepszy stosunek ceny do jakości, jaki widziałam
+ Zaskakujący wystrój
+ Obecne efekty wow
+ Atrakcyjne, różnorodne i ciekawe zagadki
Minusy
- Element jednej z zagadek słabo się trzyma
Podsumowanie
Dycha? Tak od razu? W pierwszym pokoju w Bydgoszczy? Nie chciało być inaczej. To nie tylko dycha, ale i nowa pozycja z mojej ścisłej topki. Skoro teraz Piramidy zrobiły na nas takie wrażenie, to 7 lat temu musiały wywoływać zgon na miejscu.
Ten pokój absolutnie zasługuje na swoje dyszki i już wiem, skąd się biorą. Autora jakiejś zbłąkanej siódemki tylko dlatego, że “nie lubi klimatu starożytnego Egiptu” proszę o nawrócenie i niegrzeszenie więcej ocenianiem tematyki zamiast ocenianiem pokoju.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 4 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 10/10
Обслужване на клиенти: 10/10
Интериор: 10/10
Трудност: Среднo
Mamy Stranger Things w domu
25.08.25 г. | дата на посещение: 20.08.25 г.
Доверен преглед
Jeszcze niedawno średnia tego pokoju była całkiem znośna, ale obecnie spadła tak, jak oczekiwania wobec życia po trzydziestce. Trochę ciężko nam uwierzyć, że jest to najgorzej oceniany ER w mieście, ale już zdążyliśmy się przekonać, że to najczęściej nic nie znaczy, poza krzywdą niewspółmierną do winy. Spokojnie jesteśmy w stanie wymienić kilka gorszych pokojów we Wrocławiu.
Klimat
Ten ER z całą pewnością nie wygląda jak przeniesiony z amerykańskiego miasteczka z lat 80. Wygląda tak, jakby w latach 80./90. dzieciak z USA chciał mieć pokój taki, jak bohaterowie tego znanego serialu, ale przyjechał do babci w Polsce i usłyszał od niej “mamy Stranger Things w domu”. To taka wariacja na temat fascynowania się amerykańską popkulturą w kontekście PRL-owskiej meblościanki. Nie jest to de facto zarzut, raczej opis. Mniej więcej tego można oczekiwać po pokoju robionym te około 8 lat temu, w stylu w jakim robiło się pokoje 8 lat temu.
Nawiązań do serialu jest sporo, choć wszystko jest przyprawione dozą umowności. Dziś w kwestii połączenia klimatu i fabuły z zagadkami oczekujemy dużo więcej. Szereg elementów wizualnych wymaga wymiany i rozumiem, że niektórych może to odstręczać. Moją ocenę podnoszą natomiast łamigłówki.
Zagadki
Niektóre zagadki bardzo pozytywnie nas zaskoczyły i oceniamy je wysoko. Jedna, z kategorii tych, które lubię najbardziej, posiada fantastyczny twist, dzięki któremu uśmiechnęliśmy się z uznaniem. Ogółem łamigłówki są logiczne, dość różnorodne i choć brakuje tu fajerwerków i jest to pokój klasyczny, to pod względem zagadek się broni. Nie ma tu nad wyrost abstrakcyjnych i przypadkowych powiązań. Mi kłódki nie przeszkadzają, a pokoje dla mnie nie muszą być naszpikowane elektroniką, zwłaszcza te starsze. Dużo ważniejsze jest to, żeby zagadki były najzwyczajniej w świecie dobre.
Plusy
+ Przyzwoity poziom łamigłówek za niewielką cenę
+ Gratka dla fanów Stranger Things, jest trochę easter eggów
+ Logiczne zagadki, do których ostatecznie nie mieliśmy pytań
Minusy
- Przydałby się spory lifting, ale będąc szczerym lepsza byłaby zmiana pokoju
- Jest to typowy pokój starszego typu, nie dorównujący obecnym w bardzo wielu aspektach, choćby takich jak powiązanie zagadek z fabułą, czy zakończenie
Podsumowanie
Oczywiście trzeba zachować relację między pokojami, jeśli chce się je opiniować rzetelnie, więc nie wystawię nie wiadomo jak wysokiej oceny, jednak całą masę piątek czy czwórek dla tego pokoju uznaję za nieco krzywdzącą. My bardzo dobrze bawiliśmy się w tym pokoju i nie zmienia tego nawet fakt, że uważam że pora na wymianę go na nowy. Lata mijają, a ze względu na wygląd i zużycie elementów puka tutaj remont (obecna średnia to odzwierciedla i na pewno nie przyciągnie tłumów). Niektóre zagadki są jednak tak dobre, że mogłyby spokojnie funkcjonować w premierowych escape roomach.
Klimat
Ten ER z całą pewnością nie wygląda jak przeniesiony z amerykańskiego miasteczka z lat 80. Wygląda tak, jakby w latach 80./90. dzieciak z USA chciał mieć pokój taki, jak bohaterowie tego znanego serialu, ale przyjechał do babci w Polsce i usłyszał od niej “mamy Stranger Things w domu”. To taka wariacja na temat fascynowania się amerykańską popkulturą w kontekście PRL-owskiej meblościanki. Nie jest to de facto zarzut, raczej opis. Mniej więcej tego można oczekiwać po pokoju robionym te około 8 lat temu, w stylu w jakim robiło się pokoje 8 lat temu.
Nawiązań do serialu jest sporo, choć wszystko jest przyprawione dozą umowności. Dziś w kwestii połączenia klimatu i fabuły z zagadkami oczekujemy dużo więcej. Szereg elementów wizualnych wymaga wymiany i rozumiem, że niektórych może to odstręczać. Moją ocenę podnoszą natomiast łamigłówki.
Zagadki
Niektóre zagadki bardzo pozytywnie nas zaskoczyły i oceniamy je wysoko. Jedna, z kategorii tych, które lubię najbardziej, posiada fantastyczny twist, dzięki któremu uśmiechnęliśmy się z uznaniem. Ogółem łamigłówki są logiczne, dość różnorodne i choć brakuje tu fajerwerków i jest to pokój klasyczny, to pod względem zagadek się broni. Nie ma tu nad wyrost abstrakcyjnych i przypadkowych powiązań. Mi kłódki nie przeszkadzają, a pokoje dla mnie nie muszą być naszpikowane elektroniką, zwłaszcza te starsze. Dużo ważniejsze jest to, żeby zagadki były najzwyczajniej w świecie dobre.
Plusy
+ Przyzwoity poziom łamigłówek za niewielką cenę
+ Gratka dla fanów Stranger Things, jest trochę easter eggów
+ Logiczne zagadki, do których ostatecznie nie mieliśmy pytań
Minusy
- Przydałby się spory lifting, ale będąc szczerym lepsza byłaby zmiana pokoju
- Jest to typowy pokój starszego typu, nie dorównujący obecnym w bardzo wielu aspektach, choćby takich jak powiązanie zagadek z fabułą, czy zakończenie
Podsumowanie
Oczywiście trzeba zachować relację między pokojami, jeśli chce się je opiniować rzetelnie, więc nie wystawię nie wiadomo jak wysokiej oceny, jednak całą masę piątek czy czwórek dla tego pokoju uznaję za nieco krzywdzącą. My bardzo dobrze bawiliśmy się w tym pokoju i nie zmienia tego nawet fakt, że uważam że pora na wymianę go na nowy. Lata mijają, a ze względu na wygląd i zużycie elementów puka tutaj remont (obecna średnia to odzwierciedla i na pewno nie przyciągnie tłumów). Niektóre zagadki są jednak tak dobre, że mogłyby spokojnie funkcjonować w premierowych escape roomach.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 2 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 7/10
Обслужване на клиенти: 9/10
Интериор: 7/10
Трудност: Среднo
To co jest najistotniejsze do poprawy, wymaga najmniejszego nakładu środków
31.07.25 г. | дата на посещение: 30.07.25 г.
Obok Sherlocka Holmesa to najlepszy jak dotąd pokój w Let Me Out i bawiliśmy się w nim bardzo dobrze. Jest fajny, a mógłby być jeszcze lepszy, tylko mu się nie chce.
Klimat
O obsłudze pisałam już sporo w poprzednich opiniach, ale mówiąc bardzo oględnie, to indywidualne wprowadzenie graczy, czy zainteresowanie nimi po grze, w tej firmie nie istnieje. Escape roomy z branży dają vibe, że są prowadzone przez ludzi z pasją, a to pierwsza firma gdzie przy każdym pokoju mamy poczucie, że jest to masówka. Nie jest jednak winą Mistrzyni Gry, że jest jedna na 3 ekipy.
Fabuły po raz kolejny nie zaobserwowaliśmy. Jej w Let Me Out generalnie nie ma. Jest nagranie lektora, z którego wnioskujemy po prostu, w jakich okolicznościach się znajdujemy i nic poza tym. Nagranie dla mnie brzmiało 1:1 jak to z Izolatki, choć według zapewnień MG było zaledwie podobne. W ogóle to tylko z rozmowy z nią dowiedzieliśmy się, że Izolatka to kontynuacja Psychiatryka i jest tam jeden smaczek w postaci pociągniętego wątku. Szkoda, że tej informacji nigdzie nie ma i jest to zaprzepaszczone. Z pokojów Let Me Out się wychodzi, nie wiedząc, że tam były jakiekolwiek wątki.
Zagadki
Zagadki ogółem podobają mi się najbardziej spośród wszystkich dotychczasowych pokojów Let Me Out, a jedna jest wręcz świetna. Pojedyncze z Izolatki są jeszcze fajniejsze, ale patrząc na wszystkie zbiorczo, to tu jest najlepiej. Wszystkie są klarowne i nie mieliśmy do nich żadnych pytań.
Jedyne, na co znowu zwrócę uwagę, to że nie jest jasne, czy otworzyć dane drzwi, czy jeszcze jest coś do zrobienia. Na końcu też nie wiadomo, czy mamy sami wyjść, czy ktoś po nas przyjdzie, ale my już po prostu wiemy, że mamy “obsłużyć się sami”.
Plusy
+ Najlepszy jak dotąd pokój w Let Me Out obok Sherlocka Holmesa, zwłaszcza pod względem zagadek
+ Kreatywne, logiczne i uczciwe łamigłówki
Minusy
- Brak przywiązania dostatecznej wagi do takich składowych jak wprowadzenie do historii i towarzysząca grze fabuła. W dzisiejszych czasach pokoje bez tego nie istnieją
- To klasyczny niewielki pokój starego typu i siłą rzeczy nie ma nic, co go wyróżnia w branży
- Masowe podejście do klienta
Podsumowanie
Przyzwyczailiśmy się do tego, jak to wygląda w Let Me Out, choć to nie oznacza, że powinniśmy przestać zwracać na to uwagę, bo "tak już jest". Mamy pewien dysonans. Widzimy, że twórcy “potrafią w zagadki”, potrafią zaskoczyć i wymyślić coś wręcz genialnego, wykonanego w prosty, ale wyróżniający się sposób. Mechanicznie i elektronicznie to działa, wystrój nie jest za miliony, ale pasuje, baza jest.
Problemem jest olanie takich aspektów, które można poprawić najmniejszym kosztem, i finansowo, i pod względem włożonej pracy. Przyłożenie wagi do wprowadzenia, historii i obsługi, która tę fabułę z pełnym zaangażowaniem opowiada, to jest tylko i wyłącznie kwestia dobrej woli. Bez tych elementów pokoje Let Me Out są jak kanapka z serem bez chleba.
Na pewnym etapie brak jest chęci, żeby zrobić z tego coś więcej niż pokój polegający na “rozwiązaniu sekwencji zagadek i naciśnięciu klamki”. Nawet zaznaczenie gdzieś tego, że warto Psychiatryk i Izolatkę zrobić jednym ciągiem, to już jest krok w jakąś stronę. W porównaniu z tymi dwoma, to pokoje Underworld – Pogrzeb Arystokraty i Krypta, które się sprzedają jako trylogia, mają mniej wspólnego między sobą.
Klimat
O obsłudze pisałam już sporo w poprzednich opiniach, ale mówiąc bardzo oględnie, to indywidualne wprowadzenie graczy, czy zainteresowanie nimi po grze, w tej firmie nie istnieje. Escape roomy z branży dają vibe, że są prowadzone przez ludzi z pasją, a to pierwsza firma gdzie przy każdym pokoju mamy poczucie, że jest to masówka. Nie jest jednak winą Mistrzyni Gry, że jest jedna na 3 ekipy.
Fabuły po raz kolejny nie zaobserwowaliśmy. Jej w Let Me Out generalnie nie ma. Jest nagranie lektora, z którego wnioskujemy po prostu, w jakich okolicznościach się znajdujemy i nic poza tym. Nagranie dla mnie brzmiało 1:1 jak to z Izolatki, choć według zapewnień MG było zaledwie podobne. W ogóle to tylko z rozmowy z nią dowiedzieliśmy się, że Izolatka to kontynuacja Psychiatryka i jest tam jeden smaczek w postaci pociągniętego wątku. Szkoda, że tej informacji nigdzie nie ma i jest to zaprzepaszczone. Z pokojów Let Me Out się wychodzi, nie wiedząc, że tam były jakiekolwiek wątki.
Zagadki
Zagadki ogółem podobają mi się najbardziej spośród wszystkich dotychczasowych pokojów Let Me Out, a jedna jest wręcz świetna. Pojedyncze z Izolatki są jeszcze fajniejsze, ale patrząc na wszystkie zbiorczo, to tu jest najlepiej. Wszystkie są klarowne i nie mieliśmy do nich żadnych pytań.
Jedyne, na co znowu zwrócę uwagę, to że nie jest jasne, czy otworzyć dane drzwi, czy jeszcze jest coś do zrobienia. Na końcu też nie wiadomo, czy mamy sami wyjść, czy ktoś po nas przyjdzie, ale my już po prostu wiemy, że mamy “obsłużyć się sami”.
Plusy
+ Najlepszy jak dotąd pokój w Let Me Out obok Sherlocka Holmesa, zwłaszcza pod względem zagadek
+ Kreatywne, logiczne i uczciwe łamigłówki
Minusy
- Brak przywiązania dostatecznej wagi do takich składowych jak wprowadzenie do historii i towarzysząca grze fabuła. W dzisiejszych czasach pokoje bez tego nie istnieją
- To klasyczny niewielki pokój starego typu i siłą rzeczy nie ma nic, co go wyróżnia w branży
- Masowe podejście do klienta
Podsumowanie
Przyzwyczailiśmy się do tego, jak to wygląda w Let Me Out, choć to nie oznacza, że powinniśmy przestać zwracać na to uwagę, bo "tak już jest". Mamy pewien dysonans. Widzimy, że twórcy “potrafią w zagadki”, potrafią zaskoczyć i wymyślić coś wręcz genialnego, wykonanego w prosty, ale wyróżniający się sposób. Mechanicznie i elektronicznie to działa, wystrój nie jest za miliony, ale pasuje, baza jest.
Problemem jest olanie takich aspektów, które można poprawić najmniejszym kosztem, i finansowo, i pod względem włożonej pracy. Przyłożenie wagi do wprowadzenia, historii i obsługi, która tę fabułę z pełnym zaangażowaniem opowiada, to jest tylko i wyłącznie kwestia dobrej woli. Bez tych elementów pokoje Let Me Out są jak kanapka z serem bez chleba.
Na pewnym etapie brak jest chęci, żeby zrobić z tego coś więcej niż pokój polegający na “rozwiązaniu sekwencji zagadek i naciśnięciu klamki”. Nawet zaznaczenie gdzieś tego, że warto Psychiatryk i Izolatkę zrobić jednym ciągiem, to już jest krok w jakąś stronę. W porównaniu z tymi dwoma, to pokoje Underworld – Pogrzeb Arystokraty i Krypta, które się sprzedają jako trylogia, mają mniej wspólnego między sobą.
Избягахме от стаята: {време} минути
Група от 2 играчи, включително:
Наскоро посетени стаи:
Обща оценка: 8/10
Обслужване на клиенти: 7/10
Интериор: 8/10
Трудност: Среднo
Страница 1
Покажи следващия