Włóczykij

"- Ale ja nie chciałabym mieć do czynienia z wariatami - rzekła Alicja.
- O, na to nie ma już rady - odparł Kot. - Wszyscy mamy tutaj bzika. Ja mam bzika, ty masz bzika.
- Skąd może pan wiedzieć, że ja mam bzika? - zapytała Alicja.
- Musisz mieć. Inaczej nie przyszłabyś tutaj."

Na początku przywitał nas sympatyczny pan, zostaliśmy wprowadzeni w fabułę i... przenieśliśmy się do małego, skromnie umeblowanego pokoiku dziewczynki.

Klimat pokoju jest dobry, a wraz z rozwojem akcji robi się jeszcze lepszy. Nie brakuje elementów nawiązujących do słynnej powieści, co dla fanów Alicji będzie zapewne nielada gratką.

Zagadki są zdecydowanie mocną stroną tego pokoju i chociaż nie stanowią dużego wyzwania, to są naprawdę wciągające, różnorodne i ciekawe.

Jeszcze dodam, że kolejnym plusem jest fakt, że dzieci bodajże do 6r.ż nie płacą, więc będąc w czwórkę zapłaciliśmy za dwie osoby, co przy odwiedzaniu większej ilości pokojów jednak ma znaczenie.

Wybraliśmy Alicje w Krainie Czarów głównie dlatego, że byliśmy z dwiema córkamii (3 i 6 lat). Ale po przejściu pokoju śmiało mogę napisać, że nadaje się on zarówno dla tych mniejszych, jak i większych dzieci ;)

Klimat, klimat i jeszcze raz klimat! Tak, to właśnie klimat jest zdecydowanie najmocniejszą stroną tego pokoju. Oprócz dopracowanego wystroju, efekty świetlne, dźwiękowe (i nie tylko) tworzą naprawdę fantastyczną atmosferę szczególnie na pewnym etapie gry.

Zagadek jest mało, są liniowe i raczej proste. Jeśli ktoś, podobnie jak ja, liczy na pomysłowe, oryginalne łamigłówki to w tym aspekcie może się nieco zawieść. Chociaż wcale nie mówię, że takich zagadek nie spotkamy w ogóle ;)

Minus za to, że w jednej części zabawy jest tak głośno, że będąc pół metra od znajomego trzymającego krótkofalówkę nie słyszę, co mówią do nas z wieży... Przez to zupełnie zgubiłam wątek i przez moment nie wiedziałam co się dzieje. Myślę, że warto byłoby poprawić te łączność.

Obsługa miła, ale raczej mało rozmowna. Żeby nie napisać, że poza formalnościami związanymi z wprowadzeniem (które było bez zarzutu) i zapłatą za grę, chyba nawet nie miała za bardzo ochoty z nami rozmawiać. Ale to może tylko moje odczucie lub chłopaki po prostu nie mieli czasu (jak to w ER z większą ilością pokojów bywa) na rozmowę z nami.

Podsumowując- pokój dobry, z dużym potencjałem, ale warto byłoby popracować nad niektórymi aspektami. Mimo to, będąc w Krakowie warto wsiąść na pokład Tupolewa ze względu na klimat.

Skarb Piratów odwiedziliśmy we dwójkę i grało nam się bardzo przyjemnie.
Wszystkie zagadki były spójne i logiczne, wkomponowane w tematykę pokoju. Aby odnaleźć skarb trzeba trochę pogłówkować, otworzyć szereg kłódek, wykonać kilka zadań manualnych, ale i szczypta elektroniki też się znalazła w tej małej tawernie.

Klimat pokoju nie wyróżnia go niczym szczególnym spośród innych "piracko-morskich" room'ów, jednak jest zachowany.

Dziewczyna z obsługi uśmiechnięta i rozmowna.

Na mnie pokój nie zrobił większego wrażenia (zabrakło czegoś, co można byłoby zapamiętać na dłuższy czas), jednak znajomemu, dla którego był to pierwszy pokój, bardzo spodobał się świat ER. Myślę zatem, że jest to świetne miejsce dla grup początkujących. Można tu miło spędzić czas i dobrze się bawić.

"Ten pokój był bardzo dobry - świetnie spędziliśmy czas i cieszył nas każdy jego aspekt" - myślę, że ta ocena dobrze przedstawia nasze wrażenia dotyczące tego roomu.

Nawiedzony schowek to pokój typowo kłódkowy, nie znajdziemy w nim elektroniki czy zaskakujących rozwiązań, jednak zabawa jest super. Zagadki przemyślane, ciekawe i oryginalne. Jest również jeden nieszablonowy element, który sprawił, że na myśl o nim do tej pory się uśmiecham. Reakcja współgraczy- bezcenna! :) Pokój nieliniowy, co w tym przypadku, moim zdaniem, jest oczywiście plusem.

Co do wystroju to szczerze mówiąc spodziewałam się znacznie więcej, jednak atmosfera w środku była całkiem ok. Nawiedzony schowek mogą spokojnie odwiedzić również osoby nie lubiące się bać - klimatem grozy jakoś bardzo nie wieje, chociaż pokój jest tajemniczy i nieco mroczny. Czyżby naprawdę był nawiedzony? Przyjdź i przekonaj się sam!

Ps. Natalia oczywiście uśmiechnięta, miła i rozmowna. Obsługa (jak zawsze w tej firmie) na 5+!

Doszły nas słuchy, że w Nowym Sączu przy ul. Węgierskiej właściciel krematorium więził, torturował i mordował swoje ofiary. Jako wyspecjalizowana grupa śledcza miałyśmy jeden cel - ujawnić dowody zbrodni. Nie zastanawiając się zbyt długo, postanowiłyśmy wkraść się do tegoż budynku...

Jedno z pierwszych zadań, choć nie było trudne, przez nasze niedopatrzenie zajęło nam wiele czasu, dlatego musiałyśmy się naprawdę spieszyć, by zdążyć przed otwarciem zakładu.

Pokój ma zachowany klimat, zagadki związane z fabułą, różnorodne, ciekawe, spójne i logiczne. Jedne proste, inne wymagają dłuższej chwili zastanowienia i są bardziej czasochłonne. Aby pomyślnie zakończyć dochodzenie zdecydowanie przyda się spostrzegawczość, logiczne myślenie i łączenie faktów.

Dziewczyna z obsługi chętnie z nami rozmawiała i wymieniała się spostrzeżeniami.

Będąc w Nowym Sączu sami zahaczcie o The Locked Room i sprawdźcie swoje umiejętności śledcze ;)

Dom w Dżungli to już ostatni pokój jaki udało nam się odwiedzić podczas weekendowego wypadu do Warszawy.

Podobnie jak Hollywood, tak samo ten room polecam 4, maksymalnie 5 osobom, aby móc dobrze się bawić i nie deptać po sobie ;)

Klimat fajny, dużo elementów działających na różne zmysły, ale czegoś mi zabrakło. Minusem w wystroju były według mnie ciągłe naklejki "nie dotykaj". Myślę, że elementy nie biorące udziału w grze można byłoby oznaczyć w taki sposób, aby w żadnym stopniu nie psuły klimatu tego miejsca.

Do zagadek też trochę można się przyczepić, bo niektórych w żaden sposób nie dało się połączyć z klimatem czy fabułą. Poza tym jednym szczegółem, zagadki to mocna strona tego pokoju. Jest ich sporo, ale są raczej łatwe i ciekawe, płynnie i miło spędza się przy nich czas. Znajdziemy tu zarówno tradycyjne kłódki, zadania zręcznościowe i manualne, jak również całe mnóstwo elektroniki.

Obsługa uprzejma i grzeczna, nie można nic zarzucić, ale jednak w moim odczuciu nie ma w niej prawdziwego escape'owego ducha i serca.

Może minimalnie zawyżę ocenę, ale Dom w Dżungli oceniam na 8,5 więc zostawiam 9 gwiazdek.

Pokój bardzo ładnie urządzony, choć do hollywoodzkiego apartamentu trochę mu brakuje ;) Jest faktycznie przestronny, może i zmieści 12 osób, ale mimo, iż jest nieliniowy, to nie mam pojęcia, co miałoby tam robić tylu graczy (jak dla mnie 5 to max, żeby nikt się nie nudził).

Znajdziemy tutaj kłódki, sejfy, mnóstwo elektroniki i kilka bajerów w stylu Jamesa Bonda.

Wszystko spójne, logiczne, fajnie wkomponowane w tematykę. Ogólnie zagadki dość proste, przyjemne, ale jednocześnie posiadające ciekawe i zaskakujące rozwiązania.
W pokoju spotkałam się z jednym bardzo nietypowym zadaniem. Przez moment staliśmy i zastanawialiśmy się, czy aby na pewno mamy to zrobić ;)

Obsługa ok, pomocna i wesoła.

Pozwalając się zamknąć w kolejnym roomie, przenieśliśmy się do zupełnie innego świata. Po ściągnięciu opasek zastanawialiśmy się przez moment, gdzie my w ogóle jesteśmy. Na szczęście byliśmy tutaj wszyscy. Ponure, mroczne, jakby opuszczone pomieszczenie... Czyżby to była jakaś kryjówka człowieka niezrównoważonego psychicznie? Tak. Okazało się, że daliśmy się wciągnąć w chorą grę, która toczy się w zależności od naszych wyborów i humoru psychopaty. Byliśmy skazani tylko na siebie i rozpoczęliśmy dramatyczną walkę o przetrwanie...

Klimat pokoju jest tajemniczy i nieco mroczny, wystrój zimny i surowy. Dźwięki i światła dodatkowo podkręcają atmosferę. Fabuła mocno wciąga, a zsynchronizowane z nią zagadki zachęcają do dalszej zabawy. Są one przemyślane i oryginalne, mnóstwo elektroniki i nieco zadań manualnych.

Mistrz gry spisał się doskonale, po grze również chętnie wysłuchał naszych opinii, mieliśmy okazję porozmawiać i wymienić się spostrzeżeniami.

Wyobraźnia i dodatkowe elementy wystroju nie były niezbędne, by poczuć się jak w schronie atomowym. My w nim po prostu byliśmy. To pomieszczenie to prawdziwy bunkier. Serio! Już za to ode mnie ogromny plus, bo odpowiednia aranżacja [spojler] naprawdę stworzyła fantastyczny nastrój.

Świetny klimat postapo i ciekawa fabuła to dopiero początek zabawy, którą dopełniały interesujące, niebanalne zagadki. Niektóre wymagały dobrej komunikacji i współpracy w drużynie oraz spostrzegawczości. Jedne przyjemne i niezbyt wymagające, inne złożone i czasochłonne.

Byliśmy we czwórkę i wyszliśmy sporo przed czasem bez żadnej podpowiedzi, ale ogólnie pokój był średnio-trudny, z przewagą chyba jednak poziomu trudnego, więc bunkier polecam raczej odwiedzić mając kilkanaście pokoi za sobą.

Dziewczyna z obsługi sympatyczna, uśmiechnięta i rozmowna.

Początkiem czerwca zdecydowaliśmy, że najwyższa pora wybrać się na zasłużony urlop. Słońce, palmy, woda, piasek- czego chcieć więcej?

Ten "pokój" po prostu skradł moje serce ;)
Wystrój jest zjawiskowy i osobliwy. Wszelkie elementy i gadżety wołają "dotknij mnie", "zobacz", "otwórz" - chcemy wszystkiego dotknąć, szukać, zaglądać dosłownie wszędzie. W czasie gry nie zabrakło również elementów zaskoczenia, atmosfera była niesamowita, a fabuła intrygująca. Zagadki idealnie wkomponowane w tematykę i klimat bezludnej (czy aby na pewno bezludnej?) wyspy.

Zadania pozwalające uciec z tego, jak się potem okazało, przeklętego miejsca nie są skomplikowane, ale jest ich trochę. Najgorzej zacząć, ale potem już wszystko idzie coraz lepiej i sprawniej. Konieczna jest współpraca i spostrzegawczość, bo bez tego ani rusz ;)

O Właścicielu można pisać same dobre słowa.
Pokój zasłużenie znajduje się w warszawskiej, ale i ogólnopolskiej czołówce.