Obserwator

To był mój pierwszy escape room, więc przytaczam wrażenie zupełnego "świeżaka". Pierwsze wrażenie to zderzenie się ze ścianą - cyferki, chemiczne kombinacje, tablica Mendejewa, ciągłe odsłuchiwanie instrukcji z dyktafonu. Z czasem rozgrywka wciąga. Mnie urzekł klimat, na który niektórzy tu narzekają - momentami naprawdę czułem się jak w pokoju otoczonym przez zombie. Dziś myślę, że to pokój trochę zbyt statyczny, wymagający głównie analizy i logiki, niekoniecznie "z mojej bajki". Pokój jest trudny, zwłaszcza dla kogoś, kto nie para się odczynnikami i w środowisku chemicznych eksperymentów nie czuje się komfortowo.

To pokój naprawdę wymagający, gdzie nie tyle poziom skomplikowania, co liczba zagadek jest wyzwaniem. Na plus sporo nieoczekiwanych zmian w trakcie gry, konsekwentny, bardzo dopracowany wystrój i klimat rodem z akademika oraz ironiczny humor całej rozgrywki. Nieco zbyt dosłowne podpowiedzi, przy natłoku zagadek konieczne. Warto zmierzyć się z ponurami konsekwencjami studenckiej imprezki. :)

Wyspa Rozbitków ma mocne i słabe strony. Zabawa jest bardzo przyjemna, gdy przymknie się oko na rozpadające się w rękach niektóre rekwizyty (np. ster) lub na to, że jeden z ważnych elementów nie zaskakuje od razu i trzeba próbować metodą prób i błędów aż się uda. Trzeba też zaakceptować umowne warunki gry i dla komfortu i sensu zabawy nie "iść" na skróty, co akurat w tym pokoju jest dziecinnie proste. Bardzo szczątkowa i trochę niedopracowana jest fabuła gry. Jeśli jednak, tak jak moja ekipa, przymknie się na to oko, wtedy gra okazuje się bardzo przyjemnym doświadczeniem dla nie za mocno zaawansowanej grupy, choć wbrew pozorom, pokój wcale nie jest taki łatwy, a kilka rozwiązań jest niestandardowych. Dodatkowo plusem jest komunikacja z prowadzącym i dobre, nie łopatologiczne podpowiedzi. Zespołom początkującym lub średnio-zaawansowanym śmiało polecam pokój.

Pokój reklamowany jest jako bardzo trudny, ale w praktyce bardzo dużo zależy od ekipy. Nas było 8 osób, w ekipie ratunkowej znalazły się cztery doświadczone osoby, które w około 50 minut rozwiązały wszystko bez większego wysiłku. Mniej doświadczona ekipa więźniów poradziła sobie z kilkoma podpowiedziami w pięć minut dłużej. O ile klimat w salach więźniów jest bardzo fajny, o tyle w ekipie ratunkowej taki sobie, wręcz lekko naciągany. Szkoda, że finał to połączenie i nie trzeba się już nigdzie wydostać. Mam wrażenie, że pokój jest nie do końca dopracowany, a poziom zagadek średnio wymagający. Plusem jest konieczność komunikacji obu ekip przez walkie talkie, minusem, że w ten sam sposób komunikuje się z ekipą osoba podpowiadająca, co rozbija trochę frajdę z zabawy. Generalnie to dobra rozrywka dla 6-7 osób, ale biorąc pod uwagę oczekiwania i wysokie miejsce w rankingu Lock Me jestem trochę zawiedziony.

ale tylko na pierwszy rzut oka. W rzeczywistości trzeba się nieco natrudzić, by rozwiązać wszystkie zagadki. Dużym atutem pokoju jest logika, kilka rozstrzygnięć z najwyższej półki (choćby zadanie dotykowe), generalnie dość przyjemna rozrywka, którą śmiało polecić można mniej doświadczonym graczom. Główny minus jest taki, że "intryga" (pomijając koszmarnie nieskładny i pełen literówek opis) jest mocno naciągana a przez to klimat zabawy to tylko pretekst by rozwiązywać zagadki. Te jednak pozwalają na przyjemną i udaną zabawę.

Przyjemny, ciekawy pokój, przygotowany przez Teatr Wybrzeże w gdańsku. Zagadki dość proste, co nie znaczy, że tak łatwo je rozwiązać. Jednak rozrywka skierowana raczej do osób, które dopiero zaczynają się bawić w escape room niż są mocno zaawansowane.