Wesall

Wiem, że Mrągowo i escape roomy to nie jest jakieś dobre połączenie, ale serio, warunki gry to główny powód, dla którego tak, a nie inaczej mi się grało, nie potrafię obiektywnie spojrzeć na tę grę.
Sam pokój był raczej prosty, choć zawierał monotonne, powielające się schematy, kłódki i mocno pochowane kluczyki. Naprowadzenie do jednej z zagadek było w jej... rozwiązaniu xD Paradoks istny.
Cały lokal, który tam się znajduje jest nieogrzewany. Ja wiem, że ceny prądu teraz wysokie, ale tam się wpuszcza ludzi! W miejsce, gdzie muszą myśleć, grać, a co za tym idzie, czuć się komfortowo by tak było. Brak optymalnej temperatury nie jest komfortowy. Przed grą zostało włączony system grzewczy a'la klimatyzacja, który po 5 minutach się wyłączył. Pani wchodziła z 3 razy do pokoju i naprawiała go pilotem (immersja popsuta totalnie), aż finalnie dostaliśmy inny grzewczy system, co trochę pomogło, ale wciąż było chłodno po czasie.
Dostaliśmy raz podpowiedź nieproszeni o nią, w dodatku tak długą i rozwlekłą, że cała zagadka straciła sens, bo została nam przekazana 1:1.
Pod koniec gry nie mogliśmy wyjść, bo klucz był zostawiony w drzwiach od zewnątrz i musieliśmy chwilę czekać. Po grze nie dostaliśmy nawet pytania, czy nam się podobało, czy mamy jakieś zastrzeżenia, etc.
No cóż, szkoda. Mogło być znośnie, było kiepsko.

Łowca Umysłów (dosłownych!) jest najbardziej rozbudowanym pod względem zagadek pokojem w Giżycko, ale zaś najmniejszym powierzchniowo. Ze względu na same zadania wygrywa, licząc klimat i flow gry, tu bym wyżej postawił Wyspę, ale są na podobnym poziomie. Jedna skrytka w pokoju bardzo mi się spodobała. Łamigłówki od turbo prostych aż po takie, gdzie chwilkę trzeba pomyśleć. Wystrój jest surowy, taka tematyka pokoju, więc inaczej być nie może. Polecam odwiedzić.

W Krainie Czarów brak czarującego uroku. Mamy nawiązania do Alicji, mnóstwo kolorów, ale zagadki to same kłódki i manualki. Do tego ślad elektroniki. Duży minus to zagadki wyjęte z pokoju nie w całości, przez co są, ale nie da się ich zrobić. Mieliśmy też wejście Pana w trakcie gry, gdyż myślał, że się coś popsuło (nie wiem skąd), ale wszystko było ok. :D
Poszło nam sprawnie poza pierwszą rzeczą do zrobienia, ach ta spostrzegawczość. No i niestety tendencja spadkowa, czyli na początku jest ładnie i przyjemnie, ale dale już słabo.

Dość nieduży, ale przytulny pokoik na start przygody w Giżycku. Wyjazd zaplanowany tylko z uwagi na zamknięcie się firmy. Ich najstarszy pokój uważam za najbardziej czytelny i taki, w którym bawiliśmy się najlepiej (mimo wyjścia w rekordowe 12 minut).
Zagadki proste, ale przyjemne, kłódki i niedużo elektroniki. Wystrój podkreślało podłoże i dekoracje. Kilka fajnych elementów, polecam póki otwarty :)

Zachęceni ciekawą tematyką, dość sporym czasem rozgrywki i odludnym miejscem postanowiliśmy wybrać się na Furię jako ostatnie wejście tego dnia. Najlepszy możliwy wybór! Już od początku mamy do czynienia z ogromną ilością interakcji, tak naprawdę ten pokój żyje interakcją i jest to jego główna zaleta (bądź wada, jeśli ktoś nie lubi, ale come oooon, jak można nie lubić). Było bardzo realnie, niebezpiecznie (w bezpiecznym sensie) i ekscytująco. Grupy nastawione na trudne i mocne zagadki - to nie dla Was. Tutaj łamigłówki grają drugie (albo i dalsze?) skrzypce i są dodatkiem do całej fabuły, interakcji, wystroju starej szopy i całej reszty, której już zdradzać nie można. Czy jest strasznie? Jest to bardzo subiektywna ocena. Ja nie bałem się, bardziej na początku, ale gdy już ogarnęliśmy sposób działania tego pokoju, strach zniknął, ale pojawiła się ekscytacja i potężne wczuwanie się w rolę. Fabuła potoczyła się naprawdę ciekawie i choć część uczestników to przewidziała - ja byłem zaskoczony i zadowolony z takich a nie innych decyzji podjętych przez firmę.
A i jeszcze ważna kwestia: bez dystansu do siebie nawet się tam nie wybierać, albo wyjąć kij i zostawić go przed grą. :D
Wielkie brawa dla MG za aktorstwo i realizację! ;)

Ostatni pokój Domu Zagadek okazał się również całkiem przyjemny w odbiorze. Zagadki były proste i ciekawe, większość to kłódki, niewiele elektroniki. Bardzo ładne malunki na ścianach, byłem pod wrażeniem talentu, dodawały klimatu całej rozgrywce. Pierwsza część gry jest moim zdaniem lepsza, ma ciekawszą tematykę, niż ta druga, ale nie oznacza to, że ta dalsza jest zła. Też przyjemnie się robiło te zagadki i flow jako tako było od początku do końca. Ponoć dostaliśmy od obsługi jakieś extra zagadki, które mało kto robi a wyszliśmy z pokoju z rekordem 26 minut, więc nie sądzę, by był on trudny :D

Ten pokój można określić jako jeden wielki żart, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Mamy tu po prostu zagadki. Tu nie ma fabuły, nie ma celu. Masz wejść, rozwiązać serię niezależnych, niepowiązanych praktycznie ze sobą i nawiązujących do beki zagadek. Serio, przy niektórych się mocno uśmialiśmy. Większość prosta, ale ostatnia nas zagięła i potrzebowaliśmy pomocy.
Wystrój jest prosty, jest tam wrzucone chyba wszystko co mieli pod ręką właściciele. :D

Zaskoczyła mnie ta Polana, oj zaskoczyła.
Początek gry był dość blokujący, za dużo też kłódek zamykających fragmenty podłoża (xD), no i to tyle z minusów.
Klimacik jest bardzo sprzyjający grupom rodzinnym. Jest ładny wystrój, ciekawa fabułą (choć mogłaby być bardziej wpływająca na grę, kto był ten wie co mam na myśli), no i zagadki, mimo, że głównie kłódkowe, to sprawiają jakąś taką dziecięcą radość i aż chce się lecieć przez pokój dalej. Jeden z łatwiejszych, ale nie do końca prosty pokój.

Pegazus według rankingu przed naszym przyjazdem był jednym z wyżej ocenianych pokoi Domu Zagadek, a w naszym odczuciu wypadł najsłabiej. Jest ciekawy tylko przez swoje nawiązania do gier na konsolę oraz przez niektóre elementy wystroju. Same zagadki trochę kuleją. Po otwarciu kłódki w środku kolejna kłódka - jest to mocno odpychający zabieg, mocno przedawniony. Puste przestrzenie aż proszące się, by wypełnić je zagadkami czy rekwizytami. No i niektóre zagadki słabo widoczne (nie wiem, czy celowo), inne zaś według mnie przekombinowane. Niemniej jednak ciekawy pomysł i mimo wszystko można odwiedzić, gdy nie ma się już innych pokoi tej firmy bądź idzie się dla samych nawiązań do gier.

Podróż statkiem kosmicznym nie należy do moich ulubionych tematów, tutaj poza samym początkiem i końcówką bawiliśmy się dobrze.
Wystrój we właściwej części gry jest ciekawy i fajnie oddaje klimat miejsc, w których jesteśmy. Technologicznie chyba najbardziej jest ten pokój rozwinięty. Bardzo podobała mi się eksploracja różnych planet i różnorodność zagadek tam występujących. Jedna z zagadek nie była dla nas oczywista, przez co się nagłowiliśmy nad nią, cała reszta sympatycznie wpasowuje się w grę. Końcówka mogłaby być bardziej rozbudowana, bo gdy dostaliśmy flow, to skończyło się ono z przytupem.