Cyrk Kamiennych Braci

Cyrk Kamiennych Braci wiedział, że jak coś zostało zbudowane na starym indiańskim cmentarzu, to będzie się działo. Hotel Panorama uległ mocom odpowiedzialnym za większość zła w amerykańskich horrorach. Szczególne nasilenie ciemnych sił wyczuwalne było w pokoju 237, gdzie materace są wyjątkowo niewygodne.

Wystrój pokoju nie jest nadzwyczajny. Ot pokój z PRL-owskiego hotelu. Trochę mroczny, stare meble, niewygodne łóżka. Podczas rozgrywki napotkamy też na swojej drodze smaczki znane z filmu Lśnienie Stanleya Kubricka.

Zagadki stoją na niezłym poziomie. Fajnie pasują do tematyki pokoju i momentami "puszczają oko" do fanów filmu. Zadania są dosyć zróżnicowane tak pod względem solucji, jak i zastosowanych mechanizmów.

Obsługa oczywiście na medal. Nic dodać nic ująć.

Pokój 237, to niezły ER z fajnymi zagadkami i nawiązaniami do znanego horroru, sam w sobie nie jest jednak straszny. Gra się dobrze, choć zadania specjalnie wymagające nie są. Polecamy mniej doświadczonym grupom. Fani Lśnienia dostaną parę smaczków, jednak na jakąś ewidentną przygodę rodem z filmu raczej nie mają co liczyć.

Kamienni Bracia zagubili się w ciemnym lesie. Ptaszki zjadły okruszki, którymi znaczyliśmy sobie drogę powrotną do domu... znaczy się Cyrku. Wśród złowrogich konarów prastarych drzew, zobaczyliśmy "światełko w tunelu" - chatkę Baby Jagi. Aż podskoczyliśmy z radości - czas przechytrzyć kolejną czarownicę.

Wystrój, to zdecydowania mocna strona tego ER. Nie jest może aż tak dopieszczony jak w Chatce Czarownicy z Rybnika, ale to w dalszym ciągu kawał solidnej roboty, stawiający ten pokój wysoko w naszych osobistych rankingach. Jest mniej mroczno, a bardziej baśniowo - co jest dobrą wiadomością dla graczy, którzy nie lubią się bać.

Zagadki to również wysoka półka, są one bardzo różnorodne i świetnie dopasowane do tematyki. Rozwiązywanie ich sprawia dużo frajdy. Jak dodamy do tego fajne nastawienie na współpracę i nie bardzo liniowy charakter pokoju, otrzymamy rozgrywkę na naprawdę wysokim poziomie.

Obsługa niezmiennie niezawodna. Śmiało można ją stawiać za wzór do naśladowania.

Baba Jaga, to zdecydowanie najlepszy pokój w Tarnowie. Jest on umiarkowanie trudny i mroczny, powinien więc przypaść do gustu zarówno dorosłym jak i dzieciom. Nikt nie powinien wyjść zawiedziony, gdyż jest to naprawdę solidnie wykonany, kompletny ER. Warto dla niego odwiedzić Tarnów.

Cyrk Kamiennych Braci zdążył się już przyzwyczaić do porwań przez psychopatów. Było ich już tyle, że ciężko to zliczyć. Tym razem naraziliśmy się pewnemu taksówkarzowi. Uciekliśmy już wcześniej przed Rzeźnikiem, Masarzem, Zodiakiem, Kolekcjonarem, Jigsawem, Hannibalem Lecterem... uciekniemy i Taksówkarzowi.

Wystrój pokoju jest dość surowy, ale całkiem nieźle sprawdza się w charakterze kryjówki szaleńca. Jest odpowiednio mroczno i klimatycznie. Dalej nastrój jest już nieco lżejszy i ogółem porównując z innymi podobnymi tematycznie pokojami, ten psychopata nie jest aż tak stuknięty i krwiożerczy jak inni.

Zagadki stoją na niezłym poziomie. Pokój jest dosyć liniowy, ale parę zadań fajnie opiera się na współpracy, co cieszy. Podczas zabawy napotykamy tak rozwiązania tradycyjne, jak i elektroniczne. Ogólnie wszystko jest fajnie przemyślane i gra się przyjemnie.

Obsługa, to ewidentny plus tej firmy. Bardzo kontaktowa, uśmiechnięta, sympatyczna i życzliwa. Pozdrawiamy serdecznie Martynę.

Pokój Taksówkarz fajnie wykorzystuje popularną tematykę psychopatycznych morderców. Przy czym nie jest straszny, ani bardzo trudny dlatego śmiało możemy polecić go nawet młodszym, początkującym uciekinierom. Starzy wyjadacze też nie powinni narzekać, gdyż pokój jest całkiem fajnie urządzony i grywalny.

Cyrk Kamiennych Braci odwiedził egipskie piramidy. Niestety, podczas przemierzania korytarzy usłyszeliśmy za sobą huk, a gdy się odwróciliśmy, w miejscu skąd przyszliśmy stała kamienna ściana. Na nic zdały się próby usunięcia przeszkody. Weszliśmy więc głębiej, licząc, że przemierzając grobowiec znajdziemy w końcu jakiś sposób, by się wydostać.

Do tej pory odwiedziliśmy trzy piramidalne pokoje ucieczek. Tematyka starożytnego Egiptu nie jest bardzo popularna wśród ER. Skrywa w sobie spory potencjał, którego naszym zdaniem jeszcze żaden z odwiedzonych pokoi nie wykorzystał w pełni. Nie inaczej jest w przypadku "Klątwy Faraona". Nie znaczy to jednak, że pokój nie jest udany. Wręcz przeciwnie, wystrój, mimo kilku mankamentów, daje radę, a w połączeniu z układem pomieszczeń buduje całkiem wiarygodny klimat. Troszeczkę zabrakło nam jakiegoś, choćby krótkiego, fabularnego wprowadzenia do gry.

Zagadki, z którymi musimy się zmierzyć, by wydostać się z piramidy, wykorzystują zarówno rozwiązania tradycyjne, analogowe, jak i elektroniczne. Nie wszystkie odpowiednio współgrają z tematyką, ale generalnie są one naprawdę ciekawe, a rozwiązywanie ich daje całkiem sporo frajdy. "Klątwa Faraona" nie jest też bardzo wymagająca, ale momentami potrafi wymóc na grających rzetelne podejście do zadania.

Obsługa spisała się bardzo dobrze, nie mamy żadnych zastrzeżeń. Dziękujemy za możliwość zrobienia zdjęć wewnątrz pokoju.

"Klątwa Faraona" to pokój, który warto odwiedzić. Mimo pewnych niedociągnięć, robi naprawdę dobre wrażenie i, co najważniejsze, sprawia naprawdę sporo frajdy. Pod względem poziomu trudności jest też dość uniwersalny, bo i początkujący i zaawansowani powinni mieć szansę się pogłowić, ale jednocześnie grobowcowe korytarze nie powinny być, dla żadnej z grup, ścianą nie do przejścia.

Tym razem Cyrk Kamiennych Braci przywiało na niezbadany czarny ląd, gdzie wpadliśmy w łapy dzikich tubylców, którzy czym prędzej rozpalili ogień pod kotłem. Szykowali się do kolacji, a my mieliśmy być daniem głównym.

Wystrój pomieszczenia jest dosyć skromny. Dekoracje na ścianach i parę innych rekwizytów świadczą, że jesteśmy wewnątrz chaty jednego z ludożerców. Nie wszystkie jednak elementy wyposażenia pasują do słomiano-drewnianej siedziby tubylców, podobnie jak związane z nimi zagadki.

Zadania, które przyjdzie nam rozwiązywać są oparte przede wszystkim na tradycyjnych rozwiązaniach, co jest zrozumiałe zważywszy na tematykę. Trafi się też odrobinę elektroniki, która jest nieźle wykorzystana i należycie ukryta. Większość zagadek rozwiązuje się przyjemnie. Pokój raczej z gatunku liniowych.

Obsługa spisała się bardzo dobrze. Było miło i sympatycznie. Plus za szybką wysyłkę zdjęć.

Kanibal, to przyzwoicie wykonany pokój z całkiem przyjemnymi zagadkami. Niezła opcja dla początkujących. Starych wyjadaczy raczej niczym szczególnym nie zachwyci.

Cyrk Kamiennych Braci podczas krótkiej wizyty w Warszawie postanowił odwiedzić kilka strasznych miejsc. Jednym z nich była krypta, w której podobno pochowali wampira. Nieustraszeni bracia zstąpili do podziemi.

Wystrój pokoju robi bardzo pozytywne wrażenie. Jest umiarkowanie mroczno, ale ładne wykonanie ścian i rekwizytów (większość wygląda na własnoręczną robotę) tworzy specyficzny klimat klasycznego horroru. Parę elementów i rozwiązań naprawdę może się podobać. Szkoda, że pod koniec zabawy klimat staje się wyraźnie lżejszy. Wolelibyśmy, gdyby było na odwrót.

Zagadki są bardzo fajnie skonstruowane, przemyślane i zróżnicowane. W pokoju znajdziemy sporo ciekawych mechanizmów, które dodają smaczku rozgrywce. Króluje elektronika. Zadania nie są liniowe, dzięki czemu poszczególni członkowie drużyny mogą skupić swoją uwagę na czym innym.

Obsługa zasługuje na same pochwały. Było bardzo miło, sympatycznie i profesjonalnie.

Krypta Wampira to ciekawy pokój, pełen niestandardowych rozwiązań. Klimat zamierzenie jest trochę nie równy, co nam akurat nie do końca przypadło do gustu. Niemniej polecamy ten ER, gdyż jest on bardzo grywalny i dobrze przemyślany.

Cyrk Kamiennych Braci uciekał już z niejednej siedziby psychopaty/mordercy/rzeźnika. Znowu wpadł w tarapaty. W starej masarni muszą po raz kolejny zmierzyć się ze zwyrodnialcem.

Masarnia to pokój w popularnym klimacie horroru gore w stylu "Piły". Jest to tematyka, gdzie przy stosunkowo niewielkich nakładach finansowych i pracy można uzyskać fajny efekt. W przypadku tego pokoju widać jednak zalążek artyzmu i perfekcjonizmu, bowiem stosunkowo surowy wygląd jest odpowiednio "dopieszczony", co bardzo korzystnie wpływa na nastrój.

Zagadki w większości dobrze pasują do klimatu. Trzeba się wykazać zręcznością, spostrzegawczością i zdolnością logicznego myślenia. Parę zagadek liczbowych była trochę obok klimatu, ale nie jest to wielki minus. Rozwiązania tak analogowe jak elektroniczne są fajnie wykorzystane.

Obsługa spisała się bardzo dobrze. Nie mamy żadnych zastrzeżeń do ich pracy.

Masarnia, to fajny pokój dla ludzi lubiących klimaty gore. Na tle innych, podobnych ER wyróżnia się dopracowanym wyglądem i dbałością o szczegóły. Nie jest bardzo trudny, więc śmiało można polecić go początkującym, choć i doświadczeni powinni nieźle się w nim bawić.

Jeszcze do niedawna słychać było wystrzały, świst fruwających kul i wybuchy. Wszystko jednak ucichło. Dookoła słychać było wycie wiatru. I ten niepokojący pisk rozlegający się w mroku. Nasza misja wkraczała w swój kulminacyjny moment.

Bojowy Zmierzch to ciekawie skomponowany pokój. Jego wystrój nie jest wybitny, choć niektóre elementy na pewno zasługują na pochwałę, jak choćby namiastka lasu, w której toczy się gra. Poza tym wystrój jest raczej skromny. Mocnym aspektem pokoju jest jednak fabuła i jej wykorzystanie w ciągu gry. Nie stanowi ona jedynie tła do zabawy, ale jej poznanie potrzebne jest do ukończenia rozgrywki. Ciekawym zabiegiem jest także zaimplementowanie do pokoju innego zadania niż wydostanie się z niego. Właściwy cel jest inny i to do niego dąży gracz. Podczas zabawy w tle przygrywa heroiczna muzyka.

Zadania jakie czekają odwiedzających "Bojowy Zmierzch" w zdecydowanej większości opierają się o rozwiązania tradycyjne. Trzeba się też nastawić na nieco szukania, no i historię, którą trzeba pozbierać i poznać, by ostatecznie wykonać zadanie. Pokój nie należy do trudnych, sklasyfikowalibyśmy go jako łatwo-średni.

Obsługa spisała się bardzo dobrze, nie mamy żadnych zastrzeżeń.

Bojowy Zmierzch to pokój, w którym fabuła stoi na pierwszym miejscu. Powinien tym zadowolić co bardziej doświadczonych graczy, dla których wystrój może być dość skromny. Początkującym natomiast powinien w zupełności wystarczyć, a pokój dostarczyć świetnej zabawy.

Cyrk Kamiennych Braci jest znany ze swoich umiejętności rozwiązywania zagadek i dedukcji, dlatego zostaliśmy poproszeni przez miejscową policję o pomoc w rozwikłaniu zagadki tajemniczego morderstwa.

Morderczy Dzień jest pierwszym ER jaki powstał w Wadowicach. O wystroju nie można dużo napisać, gdyż jest to po prostu zwykły pokój w kamienicy, gdzie dokonano zabójstwa. Za to strona fabularna stoi już na wysokim poziomie i to na nią twórcy położyli największy nacisk. Żeby rozwiązać zagadkę trzeba dobrze przeszukać pokój i wykazać się umiejętnością łączenia faktów, w rezultacie czego otrzymamy wiarygodne rozwiązanie i będziemy w stanie wskazać winowajcę.

Zagadki w tym ER, to przede wszystkim szukanie oraz wspomniane wyżej łączenie faktów na podstawie odnalezionych poszlak. Wszystko prowadzi do fajnej i wiarygodnej solucji i jest należycie dopracowane.

Obsługa spisała się na medal. Było bardzo sympatycznie i profesjonalnie. Widząc pasję i zaangażowanie właściciela, wierzymy, że wkrótce stworzy on naprawdę ciekawe pokoje, mogące konkurować z czołowymi polskimi firmami.

Morderczy Dzień to niepozorny pokój, który mimo braku efektownych rozwiązań i bogatego wystroju, potrafi zaciekawić. Można by dodać trochę smaczków, potęgujących klimat, jak choćby odpowiednio dobrana muzyka czy system podpowiedzi bardziej pasujący do realistycznej, kryminalnej historii. Niemniej uważamy, że pokój wart jest odwiedzenia i trzymamy kciuki za firmę, bo widzimy w niej potencjał.

Przez długie lata zgłębialiśmy tajniki wschodnich sztuk walki. W końcu przyszedł moment, gdy te wszystkie lata ciężkich treningów miały zostać poddane ciężkiej próbie- przejściu Drogi Smoka. Wielu próbowało, ale wszyscy ponieśli klęskę. Nie zlękliśmy się jednak i dźwigając na barkach przyszłość całego cesarstwa, ruszyliśmy na spotkanie ze smokiem.

Wystrój pokoju jest bardzo solidny. Wszystkie rekwizyty są dobrze dopasowane do fabuły, nie uświadczymy przedmiotów odstających, czy też wyraźnie nie pasujących do stylistyki scenariusza. Przez całą zabawę w tle przewija się orientalnie brzmiąca muzyka.

Zadania, jakie stawia przed nami pokój są całkiem ciekawe i dość oryginalne. W głównej mierze są to rozwiązania tradycyjne, ale natknąć się można także na elektronikę, jednak bardzo dobrze wkomponowaną w klimat "Wyjścia Smoka". Zagadki są nieliniowe, a ich poziom trudności jest raczej umiarkowany.

Obsługa spisała się bardzo dobrze, nie mamy żadnych zastrzeżeń. I bardzo dziękujemy za całą sesję zdjęciową, którą zrobiliśmy w pokoju po zakończeniu gry.

"Wyjście Smoka" to scenariusz o dość oryginalnej tematyce, klimaty dalekowschodnie wśród ER zdarzają się dość rzadko. To na pewno jego atut- dzięki osadzeniu go w fabule, po którą sięga się rzadko, stanowić może bardzo dobrą atrakcję dla stałych bywalców pokoi ucieczek, dla których kolejna kryjówka psychopaty czy baza wojskowa może być już trochę odtwórcza. Początkujący również powinni się dobrze bawić, sugerujemy jednak wizytę w trochę większym gronie.