Paweł P. 8

Byliśmy w 4 osoby (jedna osoba pierwszy raz w esc roomie w ogóle, wszyscy pierwszy raz jako drużyna) i udało nam się wyjść 10 minut przed czasem, wykorzystując bodajże 3 podpowiedzi.

Największym atutem pokoju jest klimat budowany głównie scenografią i rekwizytami. Fabuła nie ma trochę sensu, chyba że coś nam umknęło przez hałasującego nietoperza-straszaka, który aktywował się pod koniec wprowadzenia (odrobinę zbyt długiego). Same zagadki udane, najlepsze te, które wykorzystywały jakieś mechanizmy, choć jeden mechanizm i jedno oznaczenie zagadki mało intuicyjne (i do nich potrzebowaliśmy podpowiedzi).

Jako wprowadzenie do esc roomów jest to rzecz solidna.

Mój pierwszy pokój po dwuletniej przerwie i muszę stwierdzić, że to dobry powrót z emerytury.

Nie obyło się bez problemów. Na dzień dobry wpisaliśmy kod i otworzyliśmy kłódkę, której nie powinniśmy byli móc otworzyć do jakiegoś 90% gry, co wprowadziło sporo zamieszania na początek, ale i tak udało nam się wyjść 10 minut przed czasem. Po drodze ominęliśmy jeszcze jedną zagadkę, bo sprawdzając mechanizm, przypadkiem coś otworzyliśmy, więc nie było już sensu cofać się i wykonywać "obliczeń", żeby wszystko było zgodnie z przepisami.

Klimat bankowego skarbca był wyczuwalny, chociaż dostrzegam pewne dziury fabularno-logiczne, które jednak są trudne do uniknięcia w esc roomach. Dużo zagadek niestety bazuje na kluczykach i jednym mechanizmie, który jest pomysłowy i zachęca do kooperacji (za co plus), ale nie ma sensu fabularnie. Jest go też trochę za dużo. Rozwiązania miały być wykorzystywane raz (jeden szyfr - jedna kłódka), ale mechanizm, który pozwala rozkodować szyfry powracał chyba trzykrotnie, co za trzecim razem i przy którymś już z kolei kluczyku szukającym skrytki, wydało mi się odrobinę leniwe.

Na duży plus Pani z obsługi, która była bardzo sympatyczna, szybko wyczuła nasze nastroje i nie przedłużała wstępu, a z drugiej strony gładko przeprowadziła nas i przez moment dezorientacji na skutek błędu i jasno wytłumaczyła modelowy przebieg całości, gdy już zakończyliśmy zabawę.

Był to już któryś pokój z Wyjścia Awaryjnego i chętnie wrócę, żeby sprawdzić pozostałe, bo i klimat i zagadki sprawiają, że dobrze się tam bawię.

W niejednym pokoju już byłem i jestem w stanie nakreślić pewien modelowy obraz wizyty w escape roomie: ekipa wchodzi, gadka szmatka na dzień dobry, wprowadzenie w zasady, historia i wio.

Prowadzący w COŚ prowadził z nami bardzo długą gadkę szmatkę, która w pewnym momencie zmieniła się w historię. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że sposób w jaki "wprowadzał" nas atmosferę i to, że obrał sobie naszą koleżankę za cel swoich żenujących komentarzy ("Noo, jest w pani ten agresor"), sprawiał, że pierwszy raz w mojej historii łażenia po pokojach miałem ochotę podziękować jeszcze przed wejściem.

Sam pokój to kłódka szyfrowa na kłódce, nie było żadnej zagadki, która jakoś szczególniej zapadłaby mi w pamięć.

Po wyjściu znowu cringe'owa rozmowa i do domu. Wszyscy zgodnie stwierdziliśmy, że obsługa była słaba.

Rozumiem, że jest pewien sposób narracji, w który Pan celował, ale jednak praca z ludźmi wymaga reagowania na niewerbalne sygnały grupy, a tu tej reakcji zabrakło. Nie po to płacimy, żeby potem pisać takie opinie.

Nie polecam. Chociaż pewnie na kimś Pan Wprowadzacz zrobi wrażenie.

Jeden z pokojów, które zapamiętam. Od samego wejścia do siedziby widać, że jest to pokój inny niż wszystkie. Po minięciu progu właściwego pokoju jest tylko lepiej.

Żadnych kłódek, zagadki powiązane z tematem, klimat, który pozwala uwierzyć, że leci się samolotem, wymagającym ratunku.

Jest to na pewno jeden z bardziej imersyjnych pokojów, w których byłem. Wyszliśmy 16 minut przed czasem, więc to też pozytywnie wpływa na moją ocenę. Zagadki nie były trudne, ale wymagały i spostrzegawczości i przemyślenia, a czasem też zręczności.

Polecam każdemu, chociaż raczej nie na początek.

A bawisz się znakomicie.

Od samego początku - założenia mundurów, przydzielenia ekwipunku i odprawy wchodzimy głęboko w klimat filmów i gier o obcym. Gdy wreszcie przekraczamy próg samego pokoju, jest tylko lepiej.

Ten pokój to przede wszystkim klimat i przeżycie. Nie spodziewajcie się zagadek, nad którymi będziecie główkować. Te, które są, wymagają przemyślenia, ale ważniejsze jest to, że mają sens w kontekście lokacji i fabuły, co przecież często bywa zmorą escape roomów, które tylko udają.

"Operacja Aurelia" nie udaje. Wszystko co znacie z innych pokojów: system podpowiedzi czy kłódki, jest tu wpisane w role i zadania, które przyjmujecie na czas gry.

To jeden z tych pokojów, które pozwalają wejść w świat ulubionego filmu i pozostawiają w pamięci przeżycie. Świetna robota.

Zacznę może od tego, że w pokoju nie ma kłódek, tzn. jest jedna, ale nie stanowi elementu zabawy, więc nie musicie się martwić o szukanie kodów i wpisywaniu ich do kłódek z epoki innej niż ta, do której nawiązuje pokój.

Po drugie w pokoju jest dużo gadżetów, które pomagają wejść w klimat. Część scenografii przypomina o tym, że to jednak pokój stylizowany na kryjówkę piratów, ale z małym przymrużeniem oka nie jest to odrzucające.

Największa zaleta to prawdopodobnie obsługa, która siedzi w tym nie od dziś. Wie jak wprowadzić, kiedy pomóc, a i czasem zlituje się nad zagubionymi uciekinierami, którzy są już tak blisko, ale jednak potrzebują dodatkowego pchnięcia.

Dzięki za dobrą zabawę.

Nie lubię pokojów, których przechodzenie sprowadza się do ciągłego zadawania pytania "Do której kłódki pasuje ten kod?".

To był taki pokój.

Jest też w pokoju jeden mechanizm, który ewidentnie nie jest intuicyjny. Jest tak bardzo nieintuicyjny, że notorycznie dochodzi do podniszczania pokoju. Twórcy wolą widocznie wchodzić do pokoju, wybijać z i tak już nieklimatycznej gry i upominać graczy, niż wymyślić bardziej logiczne rozwiązanie. Co kto lubi. Wnosząc po trudnościach jakie sprawia nawet to właściwe rozwiązanie (nie wpadnięcie na nie, a samo wykonanie czynności) stwierdzam, że wina nie leży po stronie grających.

Gospodarz wprowadzający w historie był miły, a same historie ciekawe. Szkoda, że sprawność opowiadania, nie przenosi się na wykonanie pokoju.

Od klimatycznego wprowadzenia przez gospodarza z laseczką z epoki, przez kompleksowy wystrój po zagadki, w których nie ma ani jednej kłódki.

"Frankenstein" to pokój, w którym roi się od mechanizmów, fabuła ma sens, a scenografia ani na chwilę nie pozwala wybić się z opowieści. Ponad to, chociaż to pokój przygodowy, a nie horror, nasza ekipa nie mogła pozbyć się uczucia niepokoju, wywoływanego przez kolejne przedmioty i wstęp fabularny.

Zagadki nie należały do najprostszych, ale były logiczne i udało nam się wydostać przed czasem.

To pokój, który poleciłbym każdemu, chociaż jeśli idzie się pierwszy raz, to dobrze byłoby wziąć do grupy kogoś doświadczonego w nie-kłódkowych pokojach.

Do pokoju o Freddym wybraliśmy się niedługo po obejrzeniu dwóch filmów z serii "Koszmar z ulicy Wiązów" i trzeba przyznać, że twórcy idealnie oddali atmosferę. Wielkim plusem są mechanizmy, które z jednej strony podtrzymują oniryczną atmosferę, a z drugiej ciekawią, nie pozwalając wypaść z filmowej narracji. Jeden z lepszych pokoi, w których byłem.

Mnóstwo ciekawych, ale i efektownych mechanizmów. Mało kłódek. Klimat i scenografia, które momentalnie wprowadzają w atmosferę grozy. Pokój, który zapada w pamięć. Był to jeden z pierwszych pokojów mojej dziewczyny, ale zarówno jej jak i mnie zapadł w pamięć na długo.