Pani Bardzo Ruda

Uwielbiam ten pokój! Nie jest to najlepszy ER w jakim dane mi było być, ale świat potrzebuje takich miejsc, gdzie lekko, zabawnie i z wręcz dziecięcą radością przechodzi się przez kolejne zagadki. No właśnie, bardzo nas zastanawia jak wiele osób ma z nimi problem, że aż czasu brakuje na wyjście z pokoju. Jak dla nas łamigłówki raczej z tych prostszych, tylko jedna zajęła nam dłuższą chwilę (przez którą nie pobiliśmy rekordu pokoju, damn!), a tak to szło się jak po maśle. Bawiłam się w nim świetnie, dał mi dużo frajdy i satysfakcji. Polecam na małe odmóżdżenie po cięższych pokojach, chociażby od tych samych twórców.

Jak ja się cieszę, że daliśmy się namówić na ten pokój naszej Mistrzyni gry z Rodziny Addamsów! Coś pięknego, pełnego estetyki i pomysłu! Pokój bardzo mocno w wyglądzie inspirowany filmową wersją Alicji w Krainie Czarów, co tylko dodawało mu uroku.
Zagadki na poziomie średnim, niekiedy dające nam mocno popalić i wprowadzające nas niemałą w konsternację. Jednak i tak zauroczenie pomysłowością oraz kreatywnością większości z nich ujęła nas dogłębnie, przez co naprawdę mogliśmy poczuć się jak w bajce.
Więcej takich pokoi, pełnych pasji, zaangażowania i... ciekawego pomysłu na podpowiedź. ;)

Nasz tegoroczny majówkowy trip po wrocławskich escape roomach zaczęliśmy naprawdę z przytupem. Przed przyjazdem i rezerwacją pokoi, skonsultowani z przyjacielem-weteranem ER, wybraliśmy ten pokój jako jedyny tego dnia. Że w jego mniemaniu po czymś takim ciężko będzie gdziekolwiek indziej pójść, bo emocje nie zdążą Cię porządnie opuścić. I, cholera, miał rację.
Bo przecież spodziewaliśmy się czegoś naprawdę na najwyższym poziomie, w końcu to 1. miejsce w Polsce. I mimo, że fanką horrorów jestem wielką, w tym pokoju czułam ogromny respekt przed każdą rzeczą, którą w nim spotykałam. Muszę też nadmienić, że tak naprawdę to nie byłam w pokoju. Byłam w opuszczonym hotelu. Bo dekoracje nie były dekoracjami. One żyły, tworzyły spójną całość, dzięki której zapominało się, że jeszcze przed chwilą z radością na ustach szło się po ulicach Wrocławia.
Czas w tym pokoju nie istnieje. Istnieje tylko historia, która wciąga, angażuje i momentami mrozi krew w żyłach.
Naprawdę, jesteśmy oczarowani tym, co zastaliśmy w Opuszczonym hotelu. Długo o nim rozmawialiśmy przez kolejne dni naszego wyjazdu. Analizowaliśmy zagadki, elementy dekoracji, historię, ciekawostki. Jak dla mnie to o czymś świadczy jeśli chodzi o rangę ER.
Brawo! I dziękuję, że mogłam coś tak wspaniałego przeżyć we Wrocławiu.

PS I kolejne podziękowania za zajęcie się naszą koleżanką, która od przytłoczenia otaczającym ją światem angielskiego hotelu, potrzebowała wyjść przed czasem. <3
PPS Świetna ciekawostka a propos podobizn zaginionych kobiet... ;)

Mitologia grecka wiecznie żywa! Wchodząc do ciemnego pomieszczenia nie zdawałam sobie sprawy z tego, że będzie mi dane poznać śmietankę towarzyską z samego Olimpu. Jednak to tym razem greccy bogowie potrzebują naszej pomocy, co z resztą nam się udało. Pokój lekko zręcznościowy, dla spostrzegawczych i mini twistem, który niejednego zaskoczy.
Niestety, jedna zagadka zabrała nam zbyt wiele czasu, mimo prawidłowego jej wykonania (wydaje nam się, że jeden mechanizm otwierania nie zadziałał w odpowiednim czasie, przez co straciliśmy kilka minut). Może po podsunięciu sugestii Mistrzyni Gry zostanie ten 'problem' inaczej rozwiązany, bardziej czytelniej dla graczy.
Co do wystroju - piękne podobizny bogów na obrazach, ale prócz tego nieco mi zabrakło tej... mitycznej boskości.
Tak i tak uważam, że to świetny pokój dla początkujących przygodę z ER, ale i bardziej doświadczone grupy będą mieć tu dobrą zabawę.

Ten pokój dał nam wiele satysfakcji. Począwszy od tego, że określany jest jako trudny - daliśmy radę bez żadnej podpowiedzi z niego wyjść. Po drugie, rekordu pokoju może nie pobiliśmy, jednak zrobić go w 2/3 założonego czasu... Jak dla mnie brzmi dumnie. ;)
Pokój jest iście magiczny, jak na garderobę sztukmistrza przystało. Jednak musimy pamiętać o naszym celu - znalezienia kłamcy i złodzieja. Podczas rozgrywki kolejne elementy układanki, na początku wydające się niespójne i chaotyczne, na końcu łączące się w sensowną całość.
Mistrz Gry Wiktor również bardzo przyjemnie wprowadził nas do świata iluzjonistów, teatru i magii, dzięki czemu jeszcze lepiej mogliśmy wczuć się w klimat lat dwudziestych ubiegłego wieku.
Jak dla mnie, warto odjechać kilka kilometrów od centrum Warszawy, żeby przeżyć magiczną i fabularnie wciągającą przygodę.

Co tam się działo! To był jeden z tych pokoi, w którym czujesz dreszczyk emocji. W którym dajesz ponieść się fantazji i wczuwasz się w historię. Gdzie wystrój na Ciebie tak wpływa, że szybko zdążysz zapomnieć, że żyjesz w XXI wieku. Fakt, że 'Katakumby' rzeczywiście znajdują się w piwnicach jeszcze tylko podkręca i zachęca do zaangażowania się w opowieść o złym Lordzie Destre.
Jedna zagadka naprawdę przyprawiła nas o mocniejsze bicie serca i stres, czy się uda. Wow! To było coś! Koniec też nas nieźle zaskoczył, nie powiem... ;)
Mam tak naprawdę tylko jedno zażalenie do obsługi. W momencie, gdy nie potrafiliśmy z zagadkami pójść dalej i prosiliśmy o podpowiedź wołaniem i machaniem, straciliśmy dobre kilka minut zanim ktoś w ogóle na to zareagował. A sama podpowiedź była zbyt ogólna ('ciepło - zimno' gdy każdy stoi w innym rogu pokoju jest raczej średnią formą pomocy), przez co dotarcie do rozwiązania zagadki nam nieco zajęło.
Ogółem BARDZO polecam ten pokój, każdy znajdzie w nim coś dla siebie: czy to świeżak w świecie ER czy ktoś bardziej doświadczony.

To był nasz pierwszy pokój od Wyjścia Awaryjnego, ale za to jakie wrażenie na nas zrobił!
Po pierwsze - dekoracje. Już od samego początku da się wczuć w klimat legend arturiańskich, średniowiecznych rycerzy i wielkich bitew.
Po drugie - zagadki. Naszym zdaniem na poziomie średniozaawansowanym w kierunku łatwiejszym. Co nie oznacza, że się nie zawiesiliśmy na czymś. A i owszem! Jednak nie odebrało nam to w ogóle przyjemności z ich rozwiązywania. I niektóre zagadki bardziej zręcznościowe niż logiczne.
Po trzecie - monitor z wyświetlanym pozostałym czasem. Jak dla mnie to wielki plus, jakoś pewniej się wtedy czuję.
Naprawdę świetny pokój, szczególnie dla początkujących (np. jak mój tata, który bawił się w nim przednio!). Odwiedzać póki można! :))

Jedno wielkie: WOW! To jest jeden z tych pokoi, który daje niesamowitą możliwość wczucia się w historię, która Cię w nim czeka. To pokój, gdzie możesz na chwilę się zapomnieć i stać się brytyjskim wywiadem, próbującym wejść do wnętrza piramidy, w której raczej nie jest się mile widzianym... ;)
Jestem naprawdę oczarowana skrupulatnością w dekoracjach oraz ilością naprawdę ciekawych, dobrze zmechanizowanych i dających do myślenia zagadek. A wisienką na torcie jest jak dla mnie interaktywne zakończenie!
Mistrz Gry Bartek (mam nadzieję, że nie przekręciłam imienia), też bardzo pomocny i widać było, jak bardzo interesuje się naszą opinią i przeżyciami w tym pokoju.
Co jak co, ale 'W cieniu piramid' trafia do topki naszych najlepszych pokoi!

Już miałam przyjemność odwiedzić inne pokoje tej firmy (Cicha noc na zawsze w serduszku <3), więc po tym oraz po wielu pozytywnych komentarzach mogę z całą pewnością orzec - no i to się mnie podoba! Mimo, że nie jestem fanką szant czy żeglowania po wielkich wodach, tak mi się w tym pokoju dobrze spędziło czas, że bardzo wciągnęłam się w podaną mi przez Mistrzynię gry historię. Już same dekoracje sprawiają, że można spokojnie zapomnieć o całym świecie i poczuć się jak na prawdziwym pirackim statku (z którego notabene lepiej szybko zwiewać, bo chyba nie jest się mile widzianym gościem, nam się udało w 45min). Zagadki na poziomie średnim, wiele z nich wymaga od gracza spostrzegawczości (dziękujemy Mistrzyni za zwrócenie uwagi o przeoczonym elemencie... ;). Myślę, że to świetny pokój dla osób mniej i bardziej doświadczonych w ER - każdy znajdzie tam coś dla siebie.

To nie jest zwykły pokój. Nie wszyscy w tym pokoju poczują się komfortowo i bezpiecznie. Ale moim zdaniem ten pokój powinien odwiedzić każdy. Dlaczego? Bo on uczy szacunku do wolności i ludzi, którzy za tę wolność oddali swoje życie. Dzięki aranżacji i klimatowi pokoju, przez całą grę odczuwa się niepokój i napięcie, czy wszystko się uda, czy wykona się powierzoną misję.
Już samo wejście do pokoju robi ogromne wrażenie. Wchodzi się do świata tak dopracowanego, tak szczegółowego i dopieszczonego pod każdym względem, że można się zapomnieć i wczuć w klimat tamtych czasów. Zagadki świetnie dopasowane do historii, bardzo angażujące.
Będąc w weekend, jest możliwość zagrania razem z aktorem. Tutaj nieco czegoś innego się spodziewałam, jednak to niczego nie ujmuje pokojowi.
Nieco obawiałam się, czy ten pokój we dwójkę nie będzie zbyt trudny, ale jak się okazało, mocno się pomyliłam. Dla ludzi mniej doświadczonych poleciłabym iść w 3-4 osoby, każda kolejna to dla mnie już tłok.
Cieszę się, że przyjechałam do tego pokoju na piękną lekcję historii. Na możliwość odczucia wielu emocji, na - choć na chwilę - stanie się małym Powstańcem.