Dom Gier

Mistrz gry bardzo sympatyczny, szkoda że podpowiedź zaczęła się od tego, że zwyczajnie wszedł do pokoju co totalnie zepsuło atmosfere. Zagadki tak naprawde były tylko 3, część "zagadek" była na widoku albo zostaliśmy wprost poinformowani gdzie coś jest. W porównaniu do większych miast, Elbląski Dom Gier pozostawia wiele do życzenia. Jeśli ktoś nie był, może na pierwszy raz będzie ok, z uwagą z tyłu głowy że inne są lepsze.

To trzeci z odwiedzonych przez nas pokoi w Domu Gier i chyba najlepszy. Tutaj jest najlepszy klimat, największa liczba zagadek, największa powierzchnia, a także ciekawa atmosfera. Podobnie jak u rzeźnika i tutaj gracze [spojler]. Niestety w pokoju znajduje się kilka elementów, które wyraźnie do czegoś powinny służyć, a tak nie jest i traci się na nie zbyt dużo czasu. Jest kilka ciekawych rozwiązań i kilka klasycznych kłódek. Jest też jeden element średnio logiczny i co ciekawe można go rozwiązać inaczej niż autorzy mieli w planach :)

W środku jest dziwnie i bardzo krwiście. Zagadki są raczej oparte na zasadzie — szukaj, szukaj, a jak znajdziesz, to sprawdź gdzie tego można użyć. Pojawia się też kilka zagadek wymagających współpracy między graczami i to zapisuje na bardzo duży plus. Osobiście nie przepadam za krwistymi pokojami i zawsze liczę, na to że będzie w nich coś zaskakującego, co "przykryje" tę krew, tutaj trochę tego zabrakło.

Pokój ma zaskakujący początek, ale potem wszystko jest już klasyczne. Trochę za klasyczne... Nic nas nie zaskoczyło jakoś specjalnie, może poza rozwiązaniem jednej zagadki, której ostatecznie nie musieliśmy rozwiązywać. Na minus muszę zapisać konieczność pamiętania czegoś z historii Sherlocka albo szukania tego w Internecie. Co więcej, w pokoju można sobie zepsuć jedną z informacji potrzebnych do rozwiązania zagadki i nawet o tym nie wiedzieć...

Pokój Sherlocka jest klasycznym pokojem kłódkowym z paroma zagadkami, które czerpią inspiracje ze świata zewnętrznego. Co nietypowe, najpierw trzeba dostać się do pokoju, żeby wykonać zadanie i z czystym sumieniem opuścić siedzibę w angielskim klimacie. Wpadliśmy i raz dwa ograbiliśmy odwiecznego wroga detektywa z dokumentów. Bardzo miły właściciel, który znalazł dla nas chwilę na rozmowę po zabawie.