Magda L. 13

Jezu, ale sztos! :D zacznijmy od samego wprowadzenia, które było mistrzostwem :D tysiąc punktów dla Mistrza Gry ;) i aż dreptałam w miejscu, żeby już zacząć zabawę! Co do wystroju- nie pożałowano środków na organizację. Jak tam jest klimatycznie i pięknie! Zagadki mega logiczne, podpowiedzi w punkt. Może jedynie zabrakło mi możliwości popisania się znajomością zaklęć 🤣 pokój wielowymiarowy, zmechanizowany. No dla mnie majstersztyk! Przez godzinę drogi z Gdańska ciągle o tym rozmawialiśmy :D

Na prawdę ciężko mi jednoznacznie ocenić ten pokój :D Pierwsze 20 min spędziliśmy jak totalni laicy, w poczuciu beznadziei, że to będzie nasz pierwszy pokój, którego nie "ogarniemy" :P Co prawd nasze umysły mogły być jeszcze zamroczone przez poprzedni wieczór, ale fakt, że gdyby nie bezpośrednie podpowiedzi, bylibyśmy w czarnej d... :P Wystrój jest klimatyczny- nie przesadzony, bez zbędnych och, ach, ale też nie był zrobiony "byle było". Zagadki nie były zbyt liniowe, często trzeba się poruszać z pomieszczenia do pomieszczenia. Wow było na samym końcu :D Ale moment rozwiązania trochę mnie rozczarował ;) Nie znalazłam tego, co bym chciała :P Co nie zmienia faktu, że mistrz gry bardzo fajny, komunikatywny, radosny- to powoduje, że mamy ochotę wrócić i w innym pokoju zawalczyć o utracony honor :P

To był mój pierwszy, pierwszy pokój- poszliśmy do walk out razem z ludźmi z pracy na wstępie do imprezy integracyjnej. W sumie od tego zaczęło się moje poszukiwanie innych, ciekawych pokoi. Fajne było to, że całej akcji towarzyszył lekki dreszczyk emocji. Były zagadki, które były dość trudne, stwierdziliśmy nawet, że mało logiczne. Czasami od zagadki do kłódki było dość daleko, co dodatkowo utrudniało sprawę. Niewątpliwą zaletą była ilość pomieszczeń i parę elementów zaskoczenia. Pod względem estetyki ciężko mi ocenić, w końcu taki opuszczony psychiatryk nie końca jest czysty i poukładany ;) W każdym razie mogę polecić.

Atlantyda była magnetyczna nie tylko ze względu na większość zamków, ale też dlatego, że przyciąga jak magnes i uzależnia od tej gry coraz bardziej, z każdym krokiem. Trafiliśmy tu po Chatce Hagrida- i znowu się nie zawiedliśmy! Powiem Wam jedno- ten pokój uczy współpracy- dosłownie ;) Wiele mechanizmów działa tu na zasadzie powiązania. Trzeba mieć oczy dookoła głowy, obserwować zmiany i powiązania. Dawno się tak nie uśmialiśmy sami z siebie i swojej niedomyślności :P Tak się wkręciliśmy w rozwiązywanie, że już po wszystkim dalej kombinowaliśmy co można dalej zrobić, aż nasz Mistrz Gry poinformował, że to koniec :( Wystrój pokoju znowu na 10, uwielbiam takie pokoje, gdzie można się wczuć w pełni, gdzie nie oszczędza się na szczegółach. No cóż, rezerwujemy termin na kolejny room!

Kochani, co to była za zabawa! Najpierw chwila niepewności, dreszczyk emocji w przepaskach na oczach i... bum! Zachwyt :D Pierwsze, co rzuca się w oczy to dbałość wystroju, nikt nie szczędził, żeby wszystko wyglądało ślicznie, było solidne i miało w sobie ten czar... Czar, który sprawia, że za miesiąc wracasz do Escape Me do następnego pokoju i marzysz, żeby ta chwila trwała wiecznie. Dla nas, nowicjuszy, część zagadek, choć obrzydliwie logicznych, była niemal nie do pokonania hahaha :D Ale od czego był nasz Mistrz Gry ;) Wspaniali ludzie! Radośni, otwarci- wyjaśnią, pomogą. No nie wiem co mogę więcej napisać, że nie zaspojlerować- w każdym razie, jeżeli ktoś szuka czegoś, co go zachwyci- ja szczerze zapraszam. Właśnie tu zaczęła się nasza miłość do escape roomów :) Znaleźliśmy wspólne małżeńskie hobby ;)