Bambi

Żeby nie było, nie mam nic do pokojów typowo składających się z kłódek. Byłam w ERach nieliniowych ale szczerze rozczarowałam się. Jedyne co mnie rozbawiło to opisy moich przyjaciół. Część zagadek jest po prostu głupia. Nie oglądałam Seksmisji ale drugi pokój to faktycznie bardziej przypominał sex shop. W drugim pokoju było za dużo kłódek o tej samej liczbie cyfr przez co na sprawdzanie każdej po kolei marnuje czas. W niektórych momentach po prostu nie wiedzieliśmy co robić dalej, kilka razy fakt było to z naszej nieuwagi ale w pewnym momencie autentycznie nie mieliśmy się za co zabrać bo nic nie miało sensu, w escape roomie nie powinno być czegoś takiego, że gracze nie wiedzą co mają robić dalej. Najgorszy był bicz. Raz, jest to bardzo niebezpieczne i można zrobić krzywdę sobie lub znajomym i pokój jest ledwo wystarczający, żeby znaleźć się poza zasięgiem gdyby ktoś się źle zamachnął. Drugi problem tego jest wysokość tej zagadki. To, czy ktoś zobaczy ukryty na kartce kod jest jak rzut monetą 50:50, jak nie mniej. Ja to uratowałam stając na krześle i trącając tą kartkę, ale czasem może nie być szczęścia, że będzie ktoś na tyle wysoki, żeby sięgnąć z pomocą rączki od bicza i na krześle. A druga rzecz która mi się nie podobała to wrzątek. To też jest niebezpieczne i ktoś może się oblać. Nie ukrywam ciekawe rozwiązanie, ale nadal niebezpieczne.. Nie chcę żeby było, że mam ból czterech liter bo potrzebowaliśmy dużo podpowiedzi. Nie! Nie przeszkadza mi branie dużej ilości podpowiedzi, o ile zagadki są trudne. Tu są po prostu nielogiczne i niekiedy głupie. Z bólem ale nie polecę tego. Mimo naprawdę sympatycznej obsługi nie mogę polecić i tyle.

Można powiedzieć, że byłam na escape roomowym głodzie więc dużo oczekiwałam. Pierwszą zagadką, z którą miałam do czynienia było trafienie, ale to tylko wina remontu z zewnątrz, nic permanentnego. Na miejscu zastaliśmy naszą przemiłą game masterkę - Amelię (dzięki za podłączenie telefonu <3), która sprawnie wszystko nam wyjaśniła i mogliśmy zaczynać. Początek poszedł gładko i tu pierwsze zdziwienie myślałam, że to koniec i myślałam co tak krótko, a był ukryty drugi pokój, którego bym się nigdy nie spodziewała, bo go nie zauważyłam. Z tym był chyba tylko problem, niewielki i wynikający chyba głównie z roztrzepania ale wszystko było absolutnie jasne. Udało nam się wygrać puchar bez konieczności grzebania kogoś poza tymi pogrzebanymi, jak w "Czarze Ognia" Cedrika. Po wyjściu czułam jednak niedosyt, może wydłużenie rozgrywki i więcej zagadek, dodatkowy pokój, zaspokoiłyby moją 'żądzę', ale było bardzo w porządku, przyjemnie i Potterowo aczkolwiek jak dla mnie, krótko, bo klimacik bardzo mi odpowiadał i mogłabym jeszcze chętnie posiedzieć. Ale z czystym serduszkiem mogę polecić. Myślę, że w dwie osoby też na spokojnie da się radę.

Chciałam się rozpisać, jednak zaraz po tym jak napisałam bardzo długą opinię... wywaliło mi system.
Dlatego tak po krótce. Dawno nie widziałam tak dokładnie wykreowanego miejsca, zrobionego z taką starannością i dbałością o najmniejszy szczegół. Fabuła wciąga lepiej niż niejeden odkurzacz, muzyka, scenografia i unoszący się wręcz w powietrzu nastrój sprawiają, że przeżycie jest niezapomniane. Obsłudze nie można nic zarzucić, mili, kulturalni, pomocni, chętnie rozmawiają z graczami o przeżyciach po ukończeniu pokoju i wyczerpująco odpowiadają na zadane pytania. Nawet nie będąc wielką fanką thrillerów jestem absolutnie zakochana w tym miejscu i chciałabym jeszcze raz przejść przez ten pokój, doświadczając tych samych odczuć choć to niemożliwe. Z wielu powodów Stary Sklep z Zabawkami pozostanie blisko mojego serduszka i zapisze się w mojej nadzwyczaj wybiórczej pamięci.