LockMe

“Zegarmistrz” jest pokojem klasycznym w każdym tego słowa znaczeniu. To może być dobry wybór na jeden z pierwszych pokoi (choć nie należy do najłatwiejszych, wobec czego nie polecamy go typowo na pierwszy raz) lub jako przerywnik między bardziej zaawansowanymi technologicznie scenariuszami. To taki powrót do korzeni, który wielu “wyjadaczy” lubi robić od czasu do czasu.

Jak to w klasykach bywa, na początku może wydawać się, że w środku nic nie ma, ale im bardziej zaczniemy drążyć (umiejętność szukania jest tu wystawiona na wielką próbę), tym więcej tajemnic pokoju będziemy w stanie odkryć. Część zagadek jest podchwytliwa i bawi się przez to z graczem - jeżeli w czyjejś drużynie szwankuje spostrzegawczość, będzie to bardzo dobry trening.

Pokój jest naprawdę niewielki, limit 3 osób nie jest tu na wyrost. Polecamy go szczególnie dwójkom oraz zespołom nastawionym na samo rozwiązywanie zagadek.

Oryginalna tematyka ujęta w równie oryginalny sposób - choć z pewnością na mapie escape roomów znajdziemy pokoje z tą lub podobną myślą przewodnią, są one zrealizowane raczej w ujęciu horrorowym. Tutaj mamy do czynienia z innym zjawiskiem - zdecydowanie należy uspokoić osoby wrażliwe, ponieważ ten pokój nie jest horrorem. Owszem, niektóre jego elementy mogą budzić niepokój i powodować dreszczyk emocji, ale w odpowiednich granicach.

Najlepszą recenzją jest tutaj stwierdzenie, że w środku jest jak… w domu pogrzebowym. Po prostu. To dom pogrzebowy, jaki zna każdy z nas - i tu już część graczy może się domyślać, jakie elementy wystroju znajdziemy w środku. “Pogrzebowa atmosfera” została wiernie zachowana, wobec czego jest to tylko dowód na dobrą immersję.

Zagadek jest sporo, więc mniejsze ekipy będą miały pełne ręce roboty. Wszystkie są jednak dobrze wpisane w klimat. To bardzo ciekawa propozycja na mapie Poznania, szczególnie dla średniej wielkości grup.

W tym pokoju grę determinuje przede wszystkim fabuła, która odgrywa w nim bardzo ważną - i bardzo ciekawą - rolę. Choć wielu graczy często nie zwraca na nią uwagi, w tym przypadku polecamy wsłuchać się w historię, którą opowiada ten pokój. Jest niecodzienna, oryginalna i bardzo ciekawa, a jej forma przedstawienia zapadnie wszystkim w pamięć. Nie mówiąc już o tym, że podkręca klimat z każdą minutą gry, odsłaniając kolejne karty historii.

Ilość zagadek jest całkiem spora, jednak wszystkie z nich połączone są ze sobą logicznym ciągiem, który dawkuje przyjemność z płynności gry. Jeżeli chodzi o ich typy, to jest różnorodnie i gracze z różnymi od siebie preferencjami będą mieli okazję znaleźć coś dla siebie.
Na uwagę ze strony graczy zasługuje również wystrój - estetyczny, bez zbędnych przeszkadzajek, dopracowany w najdrobniejszych detalach. Warto jest poświęcić chwilę na podziwianie wnętrza, któremu poświęcono dużo uwagi.

Nie bez powodu opis pokoju jest tak okrojony - poznawanie historii wraz z biegiem gry jest zamierzonym zabiegiem. Warto przekonać się na własnej skórze, jakie rzeczy mogłyby trafić do raportu z MOPSu…

Klimat pokoju jest dość różnorodny, jednak w znacznej większości mroczny i pozwalający poczuć dreszczyk emocji na plecach. Faktycznie, jest to pokój dopasowany do osób, które chciałyby stopniowo przerzucać się z pokoi o tematyce familijnej na nieco mocniejsze akcenty, jednak bez jednoczesnego efektu szoku oraz dla tych, którzy typowych horrorów się boją, jednak emocje wynikające z oprawy w escape roomie to coś, co lubią i czego nie chcieliby sobie odmówić. W tej kwestii balans został bardzo dobrze wyważony. Mówiąc ogółem - jest thrillerowo, ale w odpowiednich granicach.

Zagadki są “z różnych kategorii”, pomysłowe, opierające się na wielu czynnikach i wymagające spostrzegawczości. Przy tym wszystkim łatwo poznać, że to właśnie Foxy są ich autorem - jeżeli ktoś już ma za sobą inne pokoje w tej lokalizacji, z pewnością zauważy podobieństwo elementów czy toku myślenia i jego realizacji typowych dla tych twórców. Przy tym wszystkim łamigłówki, z którymi przyjdzie się zmierzyć, są ciekawe i wciągające niczym dobra książka - tym bardziej, że wszystko spowija oryginalna fabuła - warto wsłuchać się w historię “tego miejsca” i rozwikłać tajemnicę na własną rękę.

Nie bez powodu pokój ma ograniczenie do maksymalnie 4 osób - w naszej ocenie im mniej, tym lepiej. Idealnie sprawdzi się dla doświadczonej pary graczy, bo samych zadań jest dość sporo i nie należą do najłatwiejszych. Warto mieć za sobą już kilka lub nawet kilkanaście pokoi, nim wybierzecie się do Rosalie.

Wizyta w tym pokoju może okazać tym tytułowym powrotem do przeszłości, czyli do początków pokoi zagadek. Osoby, które zaczęły swoją przygodę z escape roomem w okolicach roku 2017, spojrzą na niego z sentymentem - wyciąga on bowiem z klasyków wszystko to, co w nich niegdyś było najlepsze. Mówiąc w prost: pokój jest "stary", jednak nie umniejsza mu to w żaden sposób. Można w nim czerpać radość z samych zagadek i zastosowanych rozwiązań, niekoniecznie typowych.

Nie ma co nastawiać się na morze elektroniki i “nowoczesne bajery” - to pokój typowo kłódkowy i “kłódkowcy” będą na pewno zadowoleni. Z pewnością pokój ten wyróżni się na tle pokoi 2 czy 3 generacji, jednak wizyta w nim ma szansę przywołać wspomnienia (“ech, kiedyś to było!”) i rozbudzić nostalgię.

Zastosowano w nim ciekawe pomysły, które mogą zaskoczyć niejednego weterana uciekania. Początkujący mają szansę poradzić sobie w nim lepiej ze względu na nieszukanie drugiego dna w każdej zagadce - czasem prostota jest najlepsza w drodze do celu.
Wystrój mimo swoich lat jest bardzo klimatyczny i niczego mu nie brakuje - jeśli na myśl “prosektorium” pojawiają się u Was konkretne skojarzenia, to najprawdopodobniej wszystkie z nich zawarte zostały w tym scenariuszu. Bardzo przydatna będzie tu umiejętność szukania, również w nieoczywistych miejscach. Pamiętajcie: jeżeli jakiś pomysł wydaje się głupi, ale działa, to znaczy, że wcale głupi nie jest :)

Klimat pokoju to rzeczywiście klimat teatru z prawdziwego zdarzenia - immersję nakręca również ciekawa fabuła i wystrój pasujący do całej akcji, w którą zostajemy wrzuceni. Głównym kluczem do dobrej zabawy jest tutaj przede wszystkim… zabawa. Zadania, które są do wykonania, pozwalają momentami zapomnieć, że jesteśmy w escape roomie, a nie w prawdziwym teatrze. Trzeba się bawić, bawić i jeszcze raz bawić.

Warto nadmienić, iż niektóre zagadki sprawią większą trudność graczom doświadczonym niż nowicjuszom - świeże spojrzenie na temat zagadek jest tutaj mile widziane. Nie zawsze warto szukać drugiego dnia, co często robią właśnie gracze zaawansowani - świeżaki sprawdza się w tym pokoju znakomicie (choć może niekoniecznie cała grupa osób idących do pokoju po raz pierwszy). Same zadania nie są szczególnie skomplikowane, jednak ich trudność polega właśnie na tym, że stałych bywalców escape roomów potrafi zgubić ich własne doświadczenie. Wszystkie zagadki są przy tym bardzo logiczne.

Zakończenie pokoju jest nieszablonowe i wyjątkowe. Prócz cech pożądanych w prawdziwym teatrze przyda się również spostrzegawczość, uważna obserwacja, współpraca oraz umiejętność szukania. Bardzo dobrze zachowano motywy teatralne - w środku znajdziemy dużo odniesień do tej formy sztuki, które potęgują immersję. Łatwo zapomnieć o tym, że wcale nie jesteśmy w teatrze, tylko w pokoju zagadek.
Pokój jest prosty w swojej budowie, jednak zdecydowanie nie jest przy tym banalny. Cała oprawa wokół doświadczenia, jakim jest wizyta w “Ale sztuka!” jest godna pochwały. Całość zachowana jest również w bardzo dobrym stanie użytkowym. Generalnie nic, tylko się bawić!

Zadanie w tym pokoju, przed którymi stoją gracze, jest bardzo nieszablonowe - trzeba bowiem znaleźć recepturę na piwo. To oryginalny temat, z którym związana jest równie nietypowa fabuła.

W środku spotkamy różne rodzaje zagadek, a niektóre z nich potrafią zatrzymać na dłużej. W dużej mierze jest to pokój elektroniczny, z realistycznym wystrojem, na który warto zwrócić uwagę podczas wizyty. Wszystkie elementy są spójne z klimatem, łącznie z rekwizytami.

W trakcie gry jest wiele do zrobienia - w związku z tym warto wpaść do niego trochę większą ekipą i obowiązkowo z kimś kto jest mocno spostrzegawczy :) - więcej zdradzić nie możemy

Jest to bardzo interesujący debiut nowej firmy na rynku escape roomów. Wart go sprawdzić i czekamy na kolejne pokoje!

W “Cichej nocy” można zauważyć kilka typowych dla TickTacków elementów, zabiegów oraz przede wszystkim rozmach, z którego są znani. Każdy, kto odwiedził “Lokalizację”, nie może pominąć również tego pokoju. A nawet jeśli nie odwiedziliście jeszcze “Lokalizacji”, to nie jest to argumentem, aby pominąć “Cichą noc”.

Pokojowi na pewno nie można odmówić świątecznej atmosfery. Choć działa on cały rok, w okresie przedświątecznym klimat działa szczególnie nastrojowo. Spaja go również pewna historia, która fanom świątecznej atmosfery pozwoli wkręcić się w wir akcji. Klimat zmienia się dość często - pokój się nim wręcz bawi. To godny uwagi zabieg, który przypadnie do gustu fanom zwrotów akcji. Spotkać tu można również dreszczyk emocji, które bardzo lubimy.

Zagadki są pomysłowe, wpasowane w klimat pokoju, immersyjne. W żadnym wypadku nie wybijają gracza z rytmu. Sam pokój poniekąd bawi się z graczem - szczególnie wówczas, gdy potrzebna jest podpowiedź. Jest jednocześnie zabawny i zabawowy. Są również efekty specjalne, które zdecydowanie zapadają w pamięć.

Z początku niepozorny, jednak “im dalej w las, tym większy kryminał”. Polecamy osobom, które mają za sobą już kilka scenariuszy.

Jeżeli jesteś rodzicem, który bardzo chciałby pójść do escape roomu, ale nie ma co zrobić z dziećmi, to ten pokój będzie idealnym wyborem, ponieważ dzieci można zabrać ze sobą i w dodatku świetnie się w nim sprawdzą. Pokój będzie również dobry dla nowicjuszy (którzy łatwo złapią w nim bakcyla) lub dla bardziej doświadczonych drużyn jako relaks, odskocznia od trudniejszych pokoi lub inauguracja powrotu do gier po dłuższej przerwie.

Pokój jest idealny dla mniejszych grup. Nie ma w nim żadnych strasznych elementów - jest za to bardzo klimatycznie, a świeży wystrój jest dopełnieniem opowiadanej przez pokój historii. Bajkowa atmosfera sprzyja tutaj dobrej zabawie.

W środku znajdziecie sporo zagadek, które są proste i różnorodne - idealne, by pokazać nowym graczom, że w escape roomach ogranicza nas tylko wyobraźnia (zarówno graczy, jak i twórców). Dodatkowo wszystkie łamigłówki są logiczne, a system podpowiedzi ciekawy.

Klimat w tym pokoju jest iście magiczny i wyjątkowy - choć pokoje o takiej tematyce zdarzały się już w naszej karierze, to chyba nie w takim wydaniu i osadzeniu historycznym. Towarzyszą mu zagadki, których jest całkiem sporo - sam pokój jest w końcu przewidziany na 90 minut zabawy.

Fabuła odgrywa tu dużą rolę - warto jest zwrócić na nią uwagę podczas przechodzenia przez pokój. Momentami można zauważyć elementy typowe dla pokoi Mysteriousa - szczególnie w kwestii dopracowanego wystroju. Jego scenografia jest estetyczna i ma bezpośredni wpływ na budowanie immersji.

W związku z tym sprawa jest prosta. Zbierajcie ekipę, wybierzcie termin i czas iść do escape roomu!