Teksańska Masakra

Po dłuższej przerwie w escape roomach horrorowych, przyszło nam wybrać się do ostatniego horroru na mapie Poznania, jaki nam został. Mistrz gry powiedział nam przed wejściem, jaki ten pokój straszny i że grupy często rezygnują w trakcie. No muszę przyznać, że całkiem nas tym wprowadził w klimat. :) Zapowiadało się dobrze, wprowadzenie było świetne, więc pełni nadziei na straszny pokój, wzięliśmy się za rozwiązywanie zagadek. Wkrótce jednak okazało się, że wprowadzenie było najstraszniejszym elementem tego pokoju, co było małym rozczarowaniem. Zagadki dość ciekawe, a ich ilość i trudność dobrze wyważona. Niestety wiele mechanizmów nas zawiodło. Ciężko powiedzieć czy wynikało to z naszego pecha, nie do końca poprawnie posprzątanego pokoju czy z "wyrobionych" mechanizmów. Zdarzyły się trzy takie sytuacje, gdzie albo coś otworzyło się nam za wcześnie albo nie zadziałało albo całkiem pominęliśmy zagadkę, nawet o tym nie wiedząc. Na plus mistrz gry, który był bardzo pomocny, kontaktował się z nami, kiedy go potrzebowaliśmy, a po zakończeniu gry poświęcił nam czas na wyjaśnienie wszystkich wątpliwości. :)
Podsumowując - pokój zdecydowanie wymaga odświeżenia, ale jest on dość poprawny i na pewno nie możemy powiedzieć, że żałowaliśmy wizyty. :)

Początek był słaby, bardzo słaby. Tutaj przekonałam się, jak duży wpływ na odbiór pokoju ma Mistrz Gry. Nie wiem czy miał gorszy dzień, czy po prostu nie lubi swojej pracy, ale miałam wrażenie, że wszystko było tak bardzo na odwal się, bez uśmiechu, odklepanie regułek, standardowe pytania bez zainteresowania odpowiedzią. Byleby tylko nas wprowadzić do pokoju i mieć z głowy. Przez ten wstęp byłam już tak zniechęcona, że nawet za bardzo nie umiałam nacieszyć się pokojem. A początek jest całkiem spoko, zagadki logiczne, można przez nie płynąć, jest klimacik. Niestety im dalej tym gorzej, w drugiej części zagadki pt. "co autor miał na myśli". Przy jednej zagadce była niedziałająca latarka, kontaktujemy się z MG, żeby o tym poinformować i w odpowiedzi słyszymy "no czasem działa, czasem nie, ale aż tak bardzo jej nie potrzebujecie". No nie. Gdyby nie to, że miałyśmy zegarki z podświetlaną tarczą, to nie byłybyśmy w stanie rozwiązać tej zagadki. Ja rozumiem, że to jest horror, że musi być ciemno, no ale mimo wszystko jakieś minimum światła powinno być zapewnione, a nie że marnujemy 5 minut na wklepanie kodu do kłódki, bo nawet nie widać, z której strony jest na niej linia. Miałam wrażenie, że MG nie śledził za bardzo przebiegu gry, bo po poproszeniu o podpowiedź dostałyśmy wskazówki do tego, co już było zrobione. Oprócz tego poprosiłyśmy o wersję z aktorem, który jednak się nie pojawił. MG był sam na zmianie, przyszła inna grupa, nie zdążył wejść do pokoju jako aktor. No trudno, jestem jeszcze w stanie to zrozumieć, może jakieś problemy kadrowe, ale mimo wszystko było to lekko rozczarowujące. I wisienka na torcie - po rozwiązaniu ostatniej zagadki kręcimy się jeszcze chwilę po pokoju zastanawiając się czy coś nam umknęło i dopiero po chwili do pokoju wchodzi MG, żeby powiedzieć, że ukończyłyśmy grę. Słabe zakończenie.
Z pozytywów - klimat, muzyka, dekoracje, rekwizyty, był lekki dreszczyk emocji.

Zdecydowanie przesadą byłoby nazwanie tego pokoju złym, chociaż zaskakujące są dla mnie jego niezwykle wysokie noty. W moim odczuciu zasługuje na miano niezłego/średniego.
Nie można odmówić pokojowi klimatycznego, makabrycznego wystroju. W połączeniu z muzyką, światłami, i pewnymi mechanizmami, przestrzeń robi niezłe wrażenie, ALE cały budowany nastrój absolutnie rujnował (i to regularnie przez całe 75 minut) wchodzący "aktor", który miał być Leatherfacem (główny zły, gość który, zgodnie z fabułą pokoju, miałby nas zabić itd.) i rzucał teksty w stylu "zostało Wam jeszcze tyle i tyle minut" albo "dobrze Wam idzie" - co to miało dać poza niszczeniem klimatu i sprawianiem, że z każdym wejściem baliśmy się coraz mniej?
Dla osób, które były chociaż na kliku horrorach lub generalnie lubią horrory, będą raczej rozczarowane - dreszczyk co najwyżej na początku i to delikatny.
Mechanizmy, zagadki - zdecydowanie do odświeżenia od strony technicznej, widać na nich ząb czasu. Czasem kłódka nie złapała od razu, trzeba było się poszarpać, obrazki które pokazywały jak rozwiązać zagadkę, odklejały się od ścianki itd. Niestety sporo suchych szyfrów i kłódek, chociaż zdarzyły się też interesujące zagadki wpisane w klimat pokoju.

Swoją opinię zacznę od samego początku, czyli - budynek należący do właściciela ER, więc i mamy dostęp do parkingu, co jest dużym plusem w centrum Poznania.

Wstęp bardzo klimatyczny, spójnie i ciekawie opowiedziany.
Zagadki na początku wydawały się kłopotliwe, ale po niewielkiej pomocy ruszyliśmy jak z procy i było naprawdę ciekawie pod tym względem... i tu się zatrzymam, bo mniej więcej od połowy aktor przestał robić dodatkowy nastrój (prawdopodobnie skończył pracę), więc i pokój stracił swojego ducha. (Tu byliśmy bardzo zawiedzeni, bo po komentarz innych liczyliśmy na to, że "aktora" będzie troch więcej. )

Na minus również to, że po rozwiązaniu ostatniej zagadki krzątaliśmy się jeszcze po pokoju z dobre 3-5 minut, by na koniec otworzyła nam pokój Pani z recepcji i powiedziała, że to już koniec, udało nam się wyjść.

Ocenę podzielił bym na dwie części - pierwszą i drugą połowę przygód.
Ta pierwsza miała naprawdę szansę na mocną dziesiątkę i szansę zaistnieć w polskiej scenie horrorów ER, a ta druga (spoiler) gdy po aktorze nie było śladu, było takim kolejnym otwieraniem kłódek, od zagadki do zagadki, w bardzo ładnie spreparowanym pokoju, bo widać, że ktoś się bardzo nad tym bardzo postarał.

P.S. Po końcu spodziewaliśmy się czegoś więcej, bo faktycznie grupa przed nami na końcu drogi krzyczała :)