3miasto 44

Z opinią wstrzymałam się kilka dni. Trudno powiedzieć, że pokój jest zły, nie, on jest zdecydowanie dopracowany i stworzony przez ludzi z pasją do opisywanej historii. Jednak ta historia niekoniecznie nas porwała. Tak, pokój zdecydowanie nam nie podszedł - od początku byłam sceptyczna co do historycznej tematyki, ale mój partner jest pasjonatem IIWŚ, więc stwierdziłam że spróbujemy. Pokój niewielki. Na podstawie pochlebnych opinii spodziewałam się, że nawet jak nam nie pójdzie to zobaczymy coś ze wspaniałym klimatem. Niestety ja tego klimatu nie poczułam, a zapętlona niemiecka muzyka wprowadzała poczucie psychodeliczności. Zagadki - owszem trudne, kompatybilne z tematyką. Mistrz gry - owszem człowiek, który ten pokój uwielbia, mówi o nim płynnie i z pasją, ale zupełnie nie współpracujący z graczem. Pominę fakt seksistowskich wtrąceń w podsumowaniu - być może wczuł się za bardzo w panujący w latach '40 światopogląd, być może zagalopował się w swojej roli. Z punktu widzenia neurobiologii w wielu kwestiach podważyłabym jego osądy - naukowymi dowodami, ale - nie miałam ochoty już nawet na rozmowę - w tym tkwi cały problem tego pokoju. Zakończyliśmy "zabawę" z ulgą, że to już koniec, że można wyjść i spędzić czas przyjemniej, ponieważ mimo ogromnego potencjału, wkładu pracy, zaangażowania w tworzenie tego miejsca (czego nie można Wam odmówić), ten pokój nie bawił. A przecież po to głownie klienci przychodzą do ER. W mojej opinii ten rodzaj rozrywki nie służy udowadnianiu sobie czegokolwiek, tylko oderwaniu od wymagające świata, zacieśnieniu relacji, dobrej zabawie. Uważam, że to miejsce powstało przede wszystkim dla właścicieli, którzy chcą zajmować wysokie miejsca w rankingach stworzonych dla ludzi przez ludzi (o czym wspomną kilkukrotnie) oraz dla osób, które zamiast się bawić, chcą sobie coś udowodnić, podchodzą do tematu ER bardziej sportowo. Szanuję, ale czy nie warto otworzyć się na tych co chcą się bawić, chcą poznać historię. Po to jest Mistrz gry - żeby poznać oczekiwania klientów i pomóc im wynieść z pokoju to czego potrzebują, a nie na koniec wyjść z teczką i ich oceniać. Po tym ER czułam zniechęcenie do tematu. Na szczęście są w Gdańsku miejsca bardziej przyjazne szukającym w tym wszystkim tylko dobrej zabawy.

Pokój odwiedziłem jakiś czas temu w ramach Ligi Uciekinierów. Popełniliśmy błąd, gdyż poszliśmy tylko w 3 osoby, zamiast pełnego składu. Myślę, że to zaważyło na naszej klęsce :P Ponieważ rozgrywka odbywała się w ramach ligi, nie udało nam się w czasie ukończyć gry, a byliśmy już przy ostatniej zagadce.

Pokój reprezentuje „starą szkołę”. Nie napotkamy tu żadnych elementów zaskoczenia, żadnych zwrotów akcji, pokój jaki jest, każdy po wejściu widzi. Jednak trzeba twórcom oddać, że to, co jest do dyspozycji, wykorzystali bardzo dobrze. Nie szczędzili czasu, by przygotować zagadki, poukrywać dobrze niektóre elementy, czy to w wystroju, czy też w meblach itd. Sam pokój jest raczej mały.

3 miasto 44 to pokój historyczny, jest w nim fabuła, aczkolwiek my szybko o niej zapomnieliśmy. Wystrój pasuje do historii, rzeczywiście można się poczuć jak w jakimś dawnym biurze lub gabinecie. Zagadki stoją na dość wysokim poziomie, jednak w większości przypadków rzeczywiście miały sens. Co prawda ciężko się domyślić o co chodziło, ale po podpowiedzi dało się je rozwiązać. Napotkamy tu dużo szukania, szperania, zaglądania itd. Jeżeli oczekujecie zabawy w towarzystwie elektroniki, tajemnych przejść otwierających się znikąd itd., to skierujcie swe kroki w inne miejsce, gdyż tu napotkamy czysto „analogiczne” rozwiązania.

Minusem dla mnie było to, że drzwi do pokoju znajdują się obok „recepcji”, przez co słyszeliśmy co dzieje się na zewnątrz, słyszeliśmy wchodzących innych graczy, prowadzącego rozmawiającego przez telefon itd. Według mnie psuje to odczucie z gry i nie pozwala wczuć się w rolę.

Ogólnie pokoje historyczne to nie mój klimat, więc polecę go tylko graczom, którzy takie motywy lubią. Szału dla mnie nie było :) Może z 2 lata temu byłoby inaczej, jednak jest wiele lepszych pokoi, nawet w samym Gdańsku. Musicie też być doświadczoną grupą, jeśli chcecie myśleć o wyjściu przed czasem. Obsługa na plus.

PLUSY
+ ciekawe zagadki
+ dobrze wykorzystana przestrzeń i wystrój

MINUSY
- wg mnie trochę nudny
- słychać ludzi z korytarza
- brak elementu zaskoczenia
- mało przestrzeni

Po tak pozytywnych opiniach natawiliśmy się na coś ekstra, ale wyszliśmy rozczarowani. Właściwie to "nie wyszliśmy", bo nie udało nam się rozwiązać ostatnich zagadek, ale ten fakt nie wpływa na naszą negatywną ocenę. Pokój jest typowo historyczny, nie ma w nim żadnej elektroniki, a odgadywanie kolejnych zagadek polega na studiowaniu dokumentów i wklepywaniu kodów do kłódek. Niestety zablokowaliśmy się na jednej zagadce, którą błędnie rozwiązywaliśmy z powodu nieznajomości zasad pewnej gry (nie każdy musi znać), a mistrz gry powtarzał w kółko tę samą nieużyteczną dla nas podpowiedź. Rekwizyty w pokoju są na najwyższym poziomie, na plus powiązanie z prawdziwą historią. Na minus obsługa mistrza gry, który nie umiał przez pół godziny wymyślić innej podpowiedzi oraz wyprosił nas równo po 6o minutach mimo, iż byliśmy ostatnią grupą...

Zagadki dosc logiczne, wszystko sensowne, super obsluga, mocna 4+!

Mieszane uczucia.
Z jednej strony bardzo dobrze poprowadzona gra etc, z drugiej kilka braków w pokoju.
Nie chce spojlerować pokoju, ale male poprawki wypada wprowadzić:)

Pokój... okej. Tak jak podpowiada LockMe, ocena 6/10 - ocena neutralna. Tematyka pokoju okej... ale w pewnym momencie otwierasz oczy i masz przed sobą kilka skrzyneczek z kłódkami na 4 cyfry. [Spojler] to już coś, co powinno pójść w zapomnienie i wielu się jednak powinno spodziewać, tutaj tego brak, co naszą grupę trochę zawiodło.
Wielki plus za wystrój, zawarte w nim elementy i 'smaczki' historyczne oraz za obsługę miłą i pomocną oraz do pogadania, ale jednak czegoś zabrakło...