Patrycja C. 9

Odwiedziliśmy z chłopakiem ten pokój jako rozgrzewkę przed Wrocławskim Dniem Escape Roomów. Cenimy lokalizację rozrywki w centrum handlowym - jest parking, głowa nie moknie idąc do pokoju, zawsze można wybrać escape zamiast kina i takie tam inne benefity.
Sam pokój zaciekawił nas ze względu na inspirację filmową. Wystrój był w porządku. Myślę, że odzwierciedlał baśniową krainę. Zagadki były na zróżnicowanym poziomie, choć niektóre w naszym odczuciu i powiązaniu, że jest to pokój przyjazny dla dzieci były trudne. Zaskoczyła nas mała ilość kłódek, a wiele rozwiązań elektronicznych, które spodobałyby się zwłaszcza milusińskim. Pokój nie należy do największych, wg mnie maksymalna ilość osób w pokoju nieco by się męczyła i byłoby im ciasno.
Niestety na wejściu do pokoju obsługa raczej nie wprowadziła nas w klimat pokoju. W pokoju również spotkała nas zagadka, z którą sobie nie poradziliśmy (3 szanse), ale wyszliśmy przed czasem. Po opuszczeniu pokoju i wyjściu z lokalu po chwili tam wróciliśmy, aby zrozumieć sens zagadki. Pani była nieco zaskoczona co było można poznać po jej minie, ale wyjaśniła nam ją.
Cieszę się, że skorzystaliśmy z oferty promocyjnej na pokój -40%, gdyż dla mnie nie jest wart ceny regularnej i lepiej bawiłam się w ich innym pokoju (Ekspedycja na Marsa).

5 morderstw to drugi nasz drugi trójmiejski pokój od Questa, który tylko podsycił nasz apetyt na kolejne. Świetny przykład, że nawet na małej powierzchni można zrobić dobry pokój z całą masą rozmaitych zagadek i łamigłówek o różnym stopniu trudności. Ciekawa fabuła opowiadana przez cały czas rozgrywki była podsycana ciemnym klimatem z dopasowanymi, acz nie przesadzonymi w ilości rekwizytami. Klimat i rozmiar pokoju nieco kojarzył mi się z filmami w stylu Blair witch project, a zagadki porównywalne były z innymi pokojami. Równie ciekawy był moment wyjścia z pokoju - ot ostatnia zagadka skrywała rozwiązanie tajemnicy morderstw i zawierała pewną alternatywę :)

Ciekawa lokalizacja - centrum handlowe - bardzo fajna odskocznia na zakupach czy alternatywa dla popularnej rozrywki jaką jest kino. Sam pokój nie jest duży, więc nie widziałabym tam sensu wchodzenia w maksymalnym składzie - my byliśmy we dwójkę i to był dla nas optymalny skład. Zagadki zróżnicowane - trochę matematyki, trochę logiki, trochę umiejętności obchodzenia się z instrukcjami i wykonywanie zaleconych czynności w towarzystwie kłódek. Pokój całkiem fajny, ciekawy i stwarzający klimat wystrój. Rozczarowały nas dwie rzeczy - rozwiązanie jednej z ostatnich zagadek na samym początku (przypadek, który w rozmowie z obsługą okazał się często powtarzalny) oraz problem z jednym kluczem.

Za dzieciaka oglądałam serię Powrotu do przyszłości z uśmiechem na twarzy, później miałam jakieś wyparcie, a następnie pojawił się mój chłopak, który na nowo zaraził mnie sympatią do tego filmu, a na dodatek wraz z moją przyjaciółką zabrał mnie do pokoju nim inspirowanego w moje urodziny - jeśli macie kogoś kogo nie możecie przekonać do tej kinowej serii to już wiecie gdzie trzeba go zabrać! Pokój robiliśmy w 3 osoby i dla mnie to było maksimum. Zagadek było sporo, a każda z nich odkrywała zajawki związane z filmem (mój chłopak momentami aż się wyłączał tak się dopatrywał smaczków dla kinomaniaka) albo osobowością szalonego profesora. Zagadki zróżnicowane - manualne, logiczne czy na spostrzegawczość - pod tym względem kolejny raz jestem zachwycona wizytą w warszawskim Domu Zagadek.
Lokalizacja ER również w porządku - można zboczyć ze spaceru po starówce czy w okolicy fontann na chwilę rozrywki lub udać się tam po pokoju. PS. Dom Zagadek propsuje z wakacyjnymi promocjami oraz kartą lojalnościową na pieczątki :)

Pokój Pegasus rozpoczął naszą przygodę z ER w Domu Zagadek. Był to nasz 5 ER i trochę zaskoczył nas przy poprzednich ceną.. ale ta cena przekłada się na jakość! Po pierwsze masa rozwiązań - kłódki, elektronika, zagadki manualne, na spostrzegawczość czy logiczne - istny raj, dla każdego coś dobrego. Wybraliśmy się tam w trójkę (ja, chłopak w jego urodziny oraz jego siostra), ale przestrzeń pozwala na maksymalne zatowarowanie graczami. Pokój to istna podróż w czasie do dzieciństwa z grami telewizyjnymi typu Pegasus czy wczesnymi gierkami komputerowymi. Idealne połączenie ER z konsolą powodowało uśmiech na naszych twarzach. Tyle kolorów i rozrywki może troszkę rozpraszało, a czas biegł nieubłaganie, jednak bez problemu udało się nam wyjść z pokoju z drobnymi podpowiedziami przy dwóch męczących nas zagadkach.

Do Lokatora w SkillHill przyciągnęły mnie 2 rzeczy - promocja oraz rozgrywka trwająca dłużej niż godzina. I powiem szczerze, że żałuję, że trafiłam tu dopiero teraz, bo to świetny ER i w ten sposób, bo pokój jest wart swojej ceny.
Mnóstwo zagadek - tylu nie spotkaliśmy jeszcze nigdy- tak jak na wejściu obiecywał właściciel pokoju, więc może to dobrze, że nie wybraliśmy go na początku kariery. Byliśmy we trójkę (ja, chłopak i jego siostra), ale format spokojnie pomieści więcej osób, które zdecydowanie przydadzą się do główkowania. Zagadek jest wiele, a to wiąże się z całym mnóstwem kłódek, które królują w pokoju poza kilkoma innymi formami zagadek (w tym manualnych - które bardzo lubię!). Wystrój idealnie pasuje do pana Teofila, czyli tytułowego lokatora. Dodatkowym atutem był również fakt, że zadaniem nie jest klasyczne uwolnienie się z pokoju, ale zajęcie się bombą.
Właściciel bardzo miły - nie szczędził omówienia kłódek (siostra chłopaka to świeżynka w ER), jego zapewnienia co do pokoju były nieomylne, a ponadto po rozgrywce wdał się w pogawędkę dotyczącą nagonki na ER oraz skutków dla branży.

Zupełnie nie wiedzieliśmy co tam robimy. Pani z obsługi sprawiała wrażenie miłej, pomogła nam również telefonicznie trafić do lokalu, jednak zabrakło nam wprowadzenia do gry przez nią. Słowo 'Powodzenia' to trochę mało, aby wczuć się w klimat konkretnego ER. Bazowaliśmy jedynie na opisie z LockMe, że aby wydostać się z pokoju musimy rozszyfrować tajny kod zawarty w pracach artysty - ale jak się tam znaleźliśmy, co my tu robimy? Brakowało nam tego, czujemy niedosyt. Ponadto czujemy się wprowadzeni w błąd, gdyż na LockMe znajduje się informacja o 45 min na wyjście, natomiast na miejscu okazało się to standardowe 60 min.
Pokój mały, idealny dla dwóch, nie więcej osób. Zagadek również wydawało się niewiele. Pokój liniowy, jednak jedna z zagadek inspirowana filmem Kod Da Vinci spowodowała, że rozwiązaliśmy ją na samym początku, gdzie w grze była przewidziana na końcu, choć dzięki temu udało nam się nie męczyć aż tak z zagadką wykorzystującą jeden ze zmysłów, która naszym zdaniem była bezsensowna ze względu na niedokładność i pomieszanie, przez co był problem z rozpoznaniem. W pokoju nieco zabrakło mi zagadek związanych z pracami malarskimi artysty. Natomiast niedorzeczne było to, że pokój nie był przygotowany prawidłowo do gry. Jedna ze skrzynek, która zawierała ostatni element gry, czyli ten pozwalający na wyjście miała niedomkniętą kłódkę.. Porażka! Ciekawa forma podpowiedzi - karteczki wsuwane pod drzwiami - dużo lepsze rozwiązanie niż przerywające krótkofalówki, choć wciąż nie tak dobre jak monitory w pokojach.

Podziemna pułapka w Gdańsku ma dość odpowiadające nazwie lokum jakim jest podziemie pośród blokowisk. Na miejsce trafiliśmy raczej bez problemu, parking w okolicy również nie stanowi problemu.
Okręt podwodny [spojler]. [spojler] kojarzy się z kajutami załogi - zagadki odpowiadają klimatem do marynarskich rozrywek czy wierszyków, wszak coś w czasie wolnym tacy ludzie muszą robić. [spojler] można by rzec centrum dowodzenia, gdzie dużo bardziej liczy się kolejność - wszystkie polecenia muszą być wykonywane zgodnie z planem, aby maszyny nie zawiodły. Ponadto w rozgrywce pojawia się strategia, coś trzeba zrobić, a liczba niepowodzeń może spowodować przegraną (niezwiązaną z ilością czasu przeznaczoną na rozgrywkę), choć moim zdaniem to akurat najłatwiejszy element gry.
Aranżacja ER bardzo fajna, dźwięki również - dzięki temu można poczuć się jak na prawdziwym okręcie podwodnym. Jedynie obsługa nas nieco zaskoczyła - chłopak był raczej mało rozmowny..

Wyrocznia to ostatni pokój jaki odwiedziliśmy z chłopakiem w Escape plan. Po wizytach w Sherlocked i Szpitalu wiedzieliśmy, że spodziewamy się analogowych zagadek, więc gdyby nie kusząca promocja zapewne szybko byśmy się tam nie wybrali.
Pokój jest niewielki, jednak nie oddaje w pełni klimatu jakiego spodziewalibyśmy się po wyroczni. Bardziej nazwalibyśmy go chata guślarki lub czarownicy ze względu na typowe halloweenowe i nieco tandetne ozdoby oraz typ i klimat zagadek. Na minus zasługuje również niewielka ilość oświetlenia, brak czasomierza oraz podpowiedzi przez krótkofalówki - te z kolei słychać nawet z sąsiednich pokoi..
Pokój liniowy, dla jednych plus, dla innych minus, my wolimy nieliniowe :)

Skorzystaliśmy z chłopakiem z promocji lipcowej -50 zł za pokój i -30 zł za rezerwację 2 lub 3 pokoi, więc w rezultacie za Szpital i Sherlocked zapłaciliśmy 68 zł (49 + 19) w niedzielę, więc cena mega okazyjna.

Sherlocked to pokój detektywa, jednak oprócz czapki, fajki, lupy, walizek i laski raczej średnio nawiązuje do Holmsa. Ponadto jedna w jednej z walizek zabezpieczonych kłódką niestety rozpadło się mocowanie na tyle, że wysypała się zawartość, choć nie mieliśmy jeszcze do niej dostępu - takie rzeczy wymagają naprawy.
Jako świeżaki w grach typu ER za bardzo na początku skupiliśmy się na 1 rzeczy, która nie była akurat potrzebna i eliminowała oznaczenie pokoju jako 'przyjazny dla dzieci', ale człowiek uczy się na błędach. Miła obsługa, ciekawe zagadki. Podpowiedzi są udzielane przez krótkofalówkę, co daje nieco zniekształcony głos - takie dodatkowe utrudnienie. Niestety pani z obsługi udzieliła nam mylnej podpowiedzi, do czego się przyznała, ale ten fakt + nadmiar czasu, który straciliśmy na początku upierając się przy jednym punkcie spowodował, że zabrakło nam kilku minut do wyjścia. Niestety nie zaproponowano nam dokończenia pokoju (przeciwnie do Questroom w Sopocie), od razu przeszliśmy do drugiego, który zaliczyliśmy ok 10 minut przed czasem.