Mame

Ten pokój był w porządku - to był miło spędzony czas, ale oczekiwaliśmy czegoś więcej, brzmi dużo lepiej niż 6/10. Ale dokładnie odzwierciedla nasze odczucie.
Pierwsze pomieszczenie wspaniałe, staranne, wymuskane, wszystko sprawne i gdyby całość zachowała ten poziom byłaby rewelacja. Fabularnie nie odnalazłam linii, nawet będąca z nami prawdziwa fanka Harrego Pottera jej nie odnalazła. Zagadki specyficzne, dość długo trzeba się zastanawiać co autor ma na myśli - ale ich trudność czy wspomniana specyfika nie wpływa na naszą ocenę. Bo to nasz problem, że nie umieliśmy czegoś rozwiązać. Ale technikalia już tak, gdzie brakowało nam pewnej spójności. Niektóre mechanizmy działały tylko na dotknięcie , inne na dotknięcie, ale okazało się, że trzeba do tego coś przesunąć.
A mam subiektywne wrażenie, że im dalej, tym ktoś się bardziej spieszył i kolejne odsłony straciły na jakości i staranności. Emocje zamiast rosnąć, malały. Zwłaszcza finał, a raczej jego brak mogłyby zostać podrasowane.

Pokój dopieszczony na najwyższym poziomie jeśli chodzi o wystrój. Każdy element był dopracowany, ładny i w klimacie.
Zagadki spójne, logiczne. Fabularnie też fajnie, zwłaszcza że klimatu średniowiecza za często nie uświadczysz.
Fajny na wypad z dzieckiem, albo na jeden z pierwszych, bo można załapać bakcyla, ale też zagadki nie przytłoczą.

Na początku zaznaczę, że "tylko" 9 ogólna, dlatego, że 10 trzymam na absolutne topy.
Jednak na 20 / 10 zasłużył przefenomenalny Mistrz Gry, nie pamiętam kiedy spotkałam tak pozytywnego pasjonata ER. Warto tam wrócić, choćby żeby jeszcze chwile z nim pogadać.
Klimat pokoju oddany tak wiernie, że poczułam pierwszy raz objawy klaustrofobii. Idealnie oddana kopalnia w centrum miasta.
Zagadek jest sporo, mechanicznych, manualnych - wszystko trzyma się kupy z każdej strony. Nawet jakbym chciała się złośliwie przyczepić, to nie mam do czego. Fabuła też z sensem, fajnie wpisuje się rozgrywkę. Przemiła, bardzo przyjemna przygodówka. W pełni zasłużone top 10 wrocławskich pokoi.

Na otwarcie Obłędu czekaliśmy długo i nasze oczekiwania rosły proporcjonalnie do niecierpliwości. Wszyscy piszą o niewątpliwych plusach pokoju. Rzeczywiście, jeśli chodzi o wystrój, wkład, szczegóły - jest to najwyższa klasa. Klimat potęguje emocje, a jesteśmy grupą, która lubi się wkręcać i zawsze bardzo przeżywa. Zagadki są logiczne, mechaniczne, klasyczne, nieliniowe. Nasza piątka miała cały czas co robić.
Specjalnie wybraliśmy się w poniedziałek, aby móc przeżyć creme de la creme czyli szeroko reklamowaną grę z aktorem. I balonik pękł. Jeśli aktor, a nie statysta plus zdradzona jego obecność, spodziewaliśmy się czegoś niespotykanego do tej pory nigdzie. Że ów aktor będzie znaczącą częścią gry, a co najmniej będziemy musieli wchodzić z nim w interakcje. Otóż niestety. Moim skromnym zdaniem, trochę przerost formy nad treścią, chociaż każdy ma prawo reklamować się jak chce i ustalać ceny jakie chce.
Nie podoba mi się też system podpowiedzi - krótkofalówki nie wpisują się w klimat, a co więcej, w katakumbach nie zawsze łapią zasięg.
Parę słów o obsłudze - może mieliśmy pecha. Ale do tej pory w każdej ekipie czuliśmy się nie jak klienci, ale jak goście. Po zakończonej rozgrywce zawsze znalazło się chociaż parę minut na pogawędkę, na wspólne przeżywanie, czasem nawet na pokazanie czegoś od kuchni. Tutaj poczuliśmy się, że nasz czas minął, więc szybko fotka, oo jest już następna grupa, więc wypad. Oczywiście, nie ma to bezpośredniego wpływu na sam pokój, ale...
Na pewno jest to pokój ze ścisłej polskiej czołówki, ale...moich obłędnych oczekiwań nie zaspokoił w 100%.

Przy okazji wizyty w Krakowie z dziedzicem lat 6 postanowiliśmy odwiedzić przybytek dedykowany dzieciom.
Pokój lata młodości i świetności ma już za sobą. Zagadki bardzo proste i liniowe, oparte na najprostszych rozwiązaniach. Przy jednej zagadce napotkaliśmy problem techniczny i byłam troszkę rozczarowana obsługą - wydała się niemal "obrażona", że nie działa. Pokój odwiedzony z myślą o dziecku i jemu się podobał, i w tym układzie to najważniejsze.

Ostatni raz pod takim wrażeniem byłam po MKII, że po wyjściu jeszcze przez kilka godzin gadaliśmy pokoju. Tego samego dnia mieliśmy też do zrobienia kultowy Obłęd. I co ? I przerósł legendę.
Zacznę od ekipy. Nie spotkałam jeszcze ani niemiłej, ani niefajnej, ale u Fox przychodzi się nie grać, a w gości. Nie czujesz się klientem, którego trzeba by dobrze obsłużyć, a dobrym przyjacielem.
Mimo obiektywnych rankingów i pomimo zamiłowania do prawdziwych horrorów pokój ten jest dla mnie absolutnym numerem 1. Klimat od początku sprawia, że czuję się w bajce. Jest trochę śmiechu, trochę pisku, a emocje rosną do kulminacji w wielkim finale. Jeśli ktoś chce poczuć się jak w bajce – nigdzie indziej, tylko szorować do Scoobiego 
Zagadki – najwyższa pólka. Nie są może ultra trudne, ale trudne i dużo, zatem trzeba się uwijać. Byliśmy w 4 osoby, i cały czas było co robić. Również dopasowany do klimatu system podpowiedzi.
Fox przyzwyczaił mnie do najwyższego poziomu już przy Czarnym Motylku, a przy każdym pokoju poprzeczka zawieszana jest coraz wyżej. Aż się boję iść do następnych, bo będę je porównywać, a mało który to porównanie wytrzyma.

Do tej pory Poznań zdążył mnie zniechęcić do swoich pokoi, bo zwykle kończyło się porażką… żeby nie było – nie hejtuję pokojów, ale zdawało mi się, że ja i poznański stan umysłu to inne orbity. Ale przy okazji ostatniej wizyty w mieście Koziołków postanowiłam dać nam jeszcze jedną szansę i …. klątwa przełamana.
Pokój wykonany z najwyższą starannością, nawet zapach jest warsztatu. Rozwiązania złożone, kilka pomysłów do tej pory nienapotkanych. Trzeba być cierpliwym, są zagadki wieloetapowe, na których rozwiązanie trzeba chwilę poczekać.
Końcówka niebanalna, każdy z nas przy wejściu był pewny w ciemno, co to ten dziadek tam ukrywał, a jednak… nikt z nas nie typował dobrze.
Wielkie pozdrowienia dla Mistrzów Gry – też in plus moich dotychczasowych poznańskich doświadczeń. Pogadanka o polskich er sprawiła, że po chwili poczułam się jak u starych znajomych na kawie.

Od razu powiem, że ocena ogólna 9 nie jest dlatego, że coś było nie tak. Po prostu 10 jest dla mojego absolutnego top of the top.
Tu było wszystko świetnie. Na miejscu. W każdym detalu.
Niech osoby nie lubiące horrorów nie zniechęcają się tytułem, jest to bardziej przygodówka z małym dreszczykiem.
Jest wszystkiego dość, trochę kłódek, trochę mechanizmów, a na pewno dużo pracy. W 4 osoby mieliśmy jej wystarczająco a i tak nie obyło się bez drobnego wołania o pomoc.
Wielkie brawo dla ekipy Trap Jungle - znajome twarze i zachowany poziom, że mogliśmy się poczuć jak u starych znajomych i poplotkować o Escape Roomach.

Pokój a raczej bus jest świetnie zaaranżowany, scenografia na wysokim poziomie.
Zagadki były dość łatwe, ale w 4 osoby każdy miał co robić. Ale udało nam się ukończyć 20 minut przed czasem i znaleźć się w TOP20. Niewątpliwy plus to brak kłódek i kluczy. Był i dreszczyk emocji, który nadawał smaczku. Cała fabuła przemyślana i spójna.
Polecam grupom, które są na początku przygody z ER, bo pokój jest świetny, a nieprzekombinowane nad wyrost zagadki pozwolą na nabranie apetytu na dalsze odkrywanie.
Na wielkie brawa zasługuje obsługa, która przemiło nas ugościła. Czekamy na Wasz kolejny pokój.

Generalnie sam patent podziału na podgrupy jest mistrzostwem. Więźniowie i odwiedzający pomagający w ucieczce, prawdziwe Prison Break.
Nie będę oryginalna, gdy powiem, że podstawą w tym pokoju jest komunikacja. Trzeba omawiać każdy, ale to każdy szczegół. Zagadki wszelkie, od tradycyjnych kłódek, po rozwiązania nieszablonowe (przyda się znajomość fizyki).
Dodatkowy plus dla przemiłej obsługi.