Obserwator

Schron ma wielki potencjał dzięki niesamowitej lokalizacji w dawnym... schronie. Jednak fabuła gry jest bardzo banalna i niestety nie jest nam - poza próbą zrobienia klimatu - do niczego potrzebna (nie znajdą też wyjaśnienia jedyne ciekawe w jej ramach zagadnienia). Poziom zagadek do rozszyfrowania, by się z tego schronu wydostać, jest bardzo nierówny. Zaczyna się łatwo, a potem nagle trzeba rozgrzać szare komórki, później już jest w kratkę. My (ekipa już doświadczona) szliśmy jak burza przez połowę gry, potem nagle utknęliśmy przy trzech kłódkach. Jak się okazało - wstrzymała nas głównie wyrobiona kłódka, którą udało się pokonać dopiero za którymś tam razem z kolei. Gdy ogarnęliśmy tę zawieszkę, dalej poszło już gładko. Pomimo tego, że kilka zagadek logicznych jest naprawdę trudnych, uważam, że pokój ten jest mimo wszystko średnio wymagający dla mającej już doświadczenie ekipy. Dla osób bez doświadczenia w takich miejscach, może to być pokój naprawdę trudny do pokonania w 60 minut.

To był mój pierwszy escape room, więc przytaczam wrażenie zupełnego "świeżaka". Pierwsze wrażenie to zderzenie się ze ścianą - cyferki, chemiczne kombinacje, tablica Mendejewa, ciągłe odsłuchiwanie instrukcji z dyktafonu. Z czasem rozgrywka wciąga. Mnie urzekł klimat, na który niektórzy tu narzekają - momentami naprawdę czułem się jak w pokoju otoczonym przez zombie. Dziś myślę, że to pokój trochę zbyt statyczny, wymagający głównie analizy i logiki, niekoniecznie "z mojej bajki". Pokój jest trudny, zwłaszcza dla kogoś, kto nie para się odczynnikami i w środowisku chemicznych eksperymentów nie czuje się komfortowo.

To pokój naprawdę wymagający, gdzie nie tyle poziom skomplikowania, co liczba zagadek jest wyzwaniem. Na plus sporo nieoczekiwanych zmian w trakcie gry, konsekwentny, bardzo dopracowany wystrój i klimat rodem z akademika oraz ironiczny humor całej rozgrywki. Nieco zbyt dosłowne podpowiedzi, przy natłoku zagadek konieczne. Warto zmierzyć się z ponurami konsekwencjami studenckiej imprezki. :)

Wyspa Rozbitków ma mocne i słabe strony. Zabawa jest bardzo przyjemna, gdy przymknie się oko na rozpadające się w rękach niektóre rekwizyty (np. ster) lub na to, że jeden z ważnych elementów nie zaskakuje od razu i trzeba próbować metodą prób i błędów aż się uda. Trzeba też zaakceptować umowne warunki gry i dla komfortu i sensu zabawy nie "iść" na skróty, co akurat w tym pokoju jest dziecinnie proste. Bardzo szczątkowa i trochę niedopracowana jest fabuła gry. Jeśli jednak, tak jak moja ekipa, przymknie się na to oko, wtedy gra okazuje się bardzo przyjemnym doświadczeniem dla nie za mocno zaawansowanej grupy, choć wbrew pozorom, pokój wcale nie jest taki łatwy, a kilka rozwiązań jest niestandardowych. Dodatkowo plusem jest komunikacja z prowadzącym i dobre, nie łopatologiczne podpowiedzi. Zespołom początkującym lub średnio-zaawansowanym śmiało polecam pokój.

ale tylko na pierwszy rzut oka. W rzeczywistości trzeba się nieco natrudzić, by rozwiązać wszystkie zagadki. Dużym atutem pokoju jest logika, kilka rozstrzygnięć z najwyższej półki (choćby zadanie dotykowe), generalnie dość przyjemna rozrywka, którą śmiało polecić można mniej doświadczonym graczom. Główny minus jest taki, że "intryga" (pomijając koszmarnie nieskładny i pełen literówek opis) jest mocno naciągana a przez to klimat zabawy to tylko pretekst by rozwiązywać zagadki. Te jednak pozwalają na przyjemną i udaną zabawę.

Przyjemny, ciekawy pokój, przygotowany przez Teatr Wybrzeże w gdańsku. Zagadki dość proste, co nie znaczy, że tak łatwo je rozwiązać. Jednak rozrywka skierowana raczej do osób, które dopiero zaczynają się bawić w escape room niż są mocno zaawansowane.