Ucieczka z więzienia

Do pokoju wybraliśmy się w 5 osób — 2 stałych bywalców escape roomów i 3 nowicjuszy, choć nie był to ich pierwszy pokój ever. Na wstępie zaznaczę też, że z przyczyny losowej spóźniliśmy się o 10 minut, ale po szybkim telefonie do obsługi dowiedzieliśmy się, że nie będzie to problemem.

Przed wejściem do pokoju zabrakło wyjaśnienia procedury awaryjnego otwierania drzwi oraz używania krótkofalówki. No i niestety, już na samym początku mieliśmy małe problemy z jej używaniem (a jest ona wręcz konieczna do porozumiewania się między osobami w trakcie rozwiązywania zagadek), bo grupa nowicjuszy nie za bardzo wiedziała, jak krótkofalówkę obsłużyć.

Wystrój pokoju jest, nazwijmy to, „ikejowski”, bo cechuje go raczej niewielka stylizacja mebli. Nie jest brzydko, może co najwyżej nieco niechlujnie, ale do ideału bardzo daleko, w porównaniu na przykład do świetnego wystroju komisariatu w escape roomie „Pokój hotelowy” w Warszawie.

Do zagadek mieliśmy bardzo mieszane uczucia. Trafiły się dość trywialne (postaci „przepisz kod ze ściany do kłódki znajdującej się tuż obok”, o ile w ogóle możemy nazwać coś takiego „zagadką”… [/o]), ale na całe szczęście znalazło się też kilka oryginalnych w gąszczu takich, które często i gęsto spotyka się w escape roomach. No właśnie — „gąszczu”, bo zagadek jest naprawdę dużo. W naszym odczuciu nieco zbyt dużo, bo przez to nie są zbyt rozbudowane ani skomplikowane. Przez to mocno tracą na jakiejkolwiek zabawie nad wymyślaniem rozwiązania i stają się mocno schematyczne i do zapomnienia. Brakowało nam też zagadek stawiających na kooperację między drużynami, która z założenia jest filarem tego pokoju. Było ich zdecydowanie zbyt mało.

Gdy do końca pozostało nam około 20 minut, z krótkofalówki mimowolnie sypały się (tak, było ich mnóstwo) podpowiedzi, o które ani nie prosiliśmy, ani nie dostaliśmy żadnego ostrzeżenia lub zapytania, czy chcielibyśmy w ogóle je usłyszeć. Zdania typu „mam pytanie, czy wcisnęliście guzik x, żeby w miejscu y pojawił wam się kod, który trzeba wprowadzić w miejscu z?” skutecznie zepsuły late-game experience, który przecież powinien być najbardziej emocjonujący z powodu uciekającej końcówki czasu. Nie pozostało nam nic, jak brnąć do przodu, nieco bezmyślnie wykonując zadania dyktowane nam przez obsługę.

Z pokoju nie udało nam się uciec w przeznaczonych do tego 60 minutach. Wtedy też do pokoju zawitała obsługa i dowiedzieliśmy się, że nie możemy dokończyć rozwiązywania pokoju, bo czekają następne grupy — to zrozumiałe z powodu naszego 15-minutowego spóźnienia z wystartowaniem. Poznaliśmy rozwiązania ostatnich zagadek, których nie zdążyliśmy wykonać. Wtedy też wyszedł na jaw ostatni nasz zawód: okazało się, że pewne urządzenie nie działało, co nie było w żaden sposób oznaczone (pomimo tego, że obsługa o tym wcześniej wiedziała). Co prawda, scenariusz był zmodyfikowany tak, że jej rozwiązanie nie było potrzebne do ucieczki z pokoju, ale dobre 5-10 minut poświęciliśmy na próbę zrozumienia czegoś, co wyglądało na oczywisty kolejny krok do zwycięstwa, a w praktyce okazało się tylko niedziałającą elektroniczną skrzyneczką.

Z naszych uwag: zwiększenie czasu do 75 minut, zmniejszenie liczby zagadek w celu zrobienia ich bardziej rozbudowanych (a mniej oczywistych, bo takich było dużo, jak np. te z kartami czy narkotykami) czy postawienie na więcej współpracy między drużynami.

Podsumowując: z pokoju wyszliśmy mniej niż bardziej zadowoleni. Bardzo duży plus za oparcie pomysłu pokoju o współpracę obu drużyn — takich nie widzi się często — ale wykonanie można poprawić na wielu płaszczyznach. Czuć tu zmarnowany potencjał.

Jako, że odwiedziłam pokój razem z koleżanką Pauliną, której opinia znajduje się poniżej i z którą zgadzam się w 100%, pozwolę sobie odpowiedzieć firmie Questrooms.
1. Jeżeli chodzi o zagadki, w których musimy współpracować. Jeżeli faktycznie było ich aż osiem to z łatwością dało się je rozwiązać bez komunikacji między pokojami. W naszym przypadku komunikacja dotyczyła jedynie 3, maksymalnie 4 zagadek.
2. Patrząc na to, ze dzielą nas Państwo i jest nas dwa razy więcej niż w klasycznych pokojach, raczej normalnym rozwiązaniem jest większa ilość zagadek, więc porównanie do innych pokoi jest dość niestosowne.
3. Bardzo chciałabym dowiedzieć się skąd są te statystyki. Nasza grupa była bardzo mieszana, były osoby które w ER były drugi raz, reszta maksymalnie 6/7, wiec do zaawansowanych nie należymy. Opinia jest napisana po czasie, wiec mamy większe porównanie względem innych pokoi. Zastrzeżenia są takie jakie były od razu po wyjściu.
4. Dziwnym trafem, ale Pani, która nas wprowadzała powiedziała, że przestaliście zasłaniać oczy ze względu na wcześniejszą pandemie. Także jeszcze bardziej ciekawi mnie ta słynna zagadka, którą mieliśmy zobaczyć :) Dodatkowo, później została zaproponowana nam ponowna wizyta, z grupami na odwrót, także to tez chyba by się troszkę gryzło!
5. Pani wprowadzająca poinformowała nas na początku gry, ze nie ma mikrofonów w pokoju. Skąd zatem wniosek, że nie zapytaliśmy o wątpliwości powstałe w trakcie gry? Należymy do osób, które dzielą się po wizycie w pokoju wrażeniami z mistrzem gry. Tak było również tym razem. Więc bardzo nam przykro, że ktoś z Państwa opowiada nieprawdę i informacje od osoby, która odpowiedziała na opinie są inne, niż te przekazane od pracownicy.
Odnośnie pozytywnych opinii na temat pokoju, czy aby na pewno wszystkie negatywne nie są zgłaszane tak jak opinia Pauliny?
Wielka szkoda, ze nie da się opowiedzieć na odpowiedź. Bo wszystkie nasze argumenty próbują Państwo zatuszować, a rozmowa prowadzona przez e-mail nie jest jawna i przyszli klienci nie będą w stanie się z nią zapoznać. A warto ostrzec, aby przyszła grupa nie zawiodła się tak jak my.

Już od samego początku byliśmy trochę w szoku ze względu na otwarte drzwi do każdego pokoju, przez co weszliśmy przez przypadek do jednego z pokoi zamiast do poczekalni i zapewniliśmy sobie spojlery na wszystkie inne pokoje w tej lokalizacji. Wytłumaczenie zasad normalna sprawa, pan z obsługi był miły, wytłumaczył podstawy, to było ok. Szkoda, że nie dostaliśmy żadnego wprowadzenia do historii, ale poza tym w porządku. Kolejny duży minus - obsługa wprowadziła nas do środka bez żadnych opasek na oczy, bez komendy, żeby je zamknąć, nic takiego, pomimo, że wchodziliśmy na start przez inne części pokoju, których nie powinniśmy wtedy widzieć. Weszliśmy do środka i też, żadnego sygnału o starcie - musieliśmy się dopytywać czy już możemy zaczynać, czy nie. Następna duża wada to używane krótkofalówki - były bardzo kiepskiej jakości i o wiele lepiej rozumieliśmy się krzycząc i ich nie używając. Element kooperacyjny też, mówiąc bez spojlerów, pozostawiał wiele do życzenia. Same zagadki również nie były w naszym typie bo albo były banalne albo były w złośliwy sposób utrudnione i ich rozwiązanie nie było zależne za bardzo od myślenia. Ale to dopiero początek. Przejdźmy teraz do błędów absolutnie niedopuszczalnych:
1) "Podpowiedzi" w głównej mierze opierały się na dosłownym podawaniu rozwiązania do zagadki, nie było naprowadzania tylko konkretne instrukcje co mamy zrobić, żeby zadziałało. Warto też nadmienić przypadek, kiedy pan prowadzący chciał nam podpowiedzieć jak rozwiązać zagadkę, którą... już rozwiązaliśmy, co przy minimalnym zwracaniu uwagi na to, co robimy było na pewno bardzo widoczne.
2) W trakcie gry okazało się, że był problem z zasilaniem i jedna zagadka nam nie zadziałała. Ale niestety wygląda na to, że nasze kilkuminutowe próby podawania rozwiązania zostały pominięte i dopiero po wypowiedzeniu go przez krótkofalówkę 2 razy (!) pan stwierdził, że coś poszło nie tak. Ale też zamiast nie wiem, jakkolwiek wpasować się w klimat pokoju, ubierając chociażby jakiś losowy rekwizyt, ten wchodzi do środka jak do siebie, cośtam poklikał, coś zresetował, rzucił krótkie "sorry" i wyszedł. Zabiło to totalnie klimat rozgrywki i od tamtego momentu już się utwierdziliśmy w przekonaniu, że chcemy jak najszybciej wyjść i zapomnieć o tym pokoju.
3) Jakby tego było mało to pan prowadzący wszedł nam do pokoju drugi raz... żeby rozwiązać za nas zagadkę (!!!). I to bez żadnej próby naprowadzenia nas jak powinna być zrobiona. Tutaj już oszczędzę dalszego komentarza.
Jednym słowem duży zawód i byliśmy w gigantycznym szoku jakim cudem ten pokój ma tak wysoką opinię. Pierwszy raz od dawna nasza grupa nie miała żadnej przyjemności z gry. A szkoda, bo był to ostatni przystanek naszej podróży po pokojach w ten weekend.

Jeżeli chodzi o sam pomysł dzielenia grupy na dwa pokoje - super. Niestety ten er sobie z tym nie poradził. Mało zagadek, które pozwalałyby na współprace, chyba trzy. Jedna grupa miała więcej do przejścia niż druga. Głównym problemem tego pokoju są zagadki. Moim zdaniem „każdy głupi” sobie z nimi poradzi. Odpowiedzi praktycznie wskazane strzałkami na ścianach, ewentualnie jakieś symbole które ewidentnie wskazują na odpowiedz. Pokój naprawdę bardzo prosty. Kolejną wadą było niedopatrzenie ze strony mistrza gry, który przez niedopilnowanie nie ustawił nam wszystkich zagadek i w trakcie gry musiał wchodzić i sprawdzać czy aby na pewno nie robimy czegoś zle - nie robiliśmy. Niestety po wejściu z bardzo dobrym nastawieniem cała grupa ośmioosobowa stwierdziła, ze nie jest zadowolona z pokoju. Dodatkowo, grupa która miała dalsze pokoje przeszła przez wszystkie wcześniejsze bez zasłoniętych oczu i wiedziała co ich czeka.