Ślepa Furia

Gra aktorska na wybitnym poziomie, interakcja z postacią świetnie wpasowała się w klimat pokoju. Zagadki na idealnym poziomie trudności, działały bez zarzutu. Na uwagę zasługuje również sam początek rozgrywki - od razu wchodzimy w klimat. Pan z obsługi przemiły, nie ma się do czego doczepić. Podsumowując, naprawdę polecamy ten escape room!

Wiele lat temu Warszawa żyła historią porwań dla okupu. O ile temat ucichł, a mieszkańcy stolicy zaczęli powoli o nim zapominać, to faktem było to, że sprawców niegdy nie udało się ująć. My co nieco o sprawie poczytaliśmy. Udało się nam namierzyć dom, w którym według naszych informacji, przestępcy mieli ukryć pieniądze z okupów. Nie sądziliśmy jednak, że owi zbrodniarze wciąż mieszkają w okolicy i wciąż są aktywni. Było tylko kwestią czasu aż ponownie dadzą się ponieść ślepej furii.

Twórcy postawili na nieczęsto spotykane rozwiązanie intensywnej interakcji graczy z aktorami. Jest to ciekawe doświadczenie, które pomaga budować klimat. Sam wystrój także został przygotowany całkiem solidnie, choć miejscami przebija się prostota. W kwestii klimatu, to momentami zdaje się on w jednym aspekcie nieco tracić spójność, ale uczciwie trzeba przyznać, że jeśli chodzi o grę aktorską i interakcję z obsługą, to nie ma tutaj mowy o rozdźwięku czy luźnym podejściu do roli. Podejrzewamy, że są osoby, którym taka forma prowadzenia rozgrywki może nie w pełni podejść, ale obsługa zdaje się być elastyczna.

Zagadki wykorzystują zarówno rozwiązania elektroniczne jak i tradycyjne zamki i kłódki. Jest też miejsce na drobne zadania manualne. Poziom trudności jest raczej średni, choć dla grup mniej spostrzegawczych może być trudniej - trzeba się tutaj niekiedy nieco porozglądać. Na pewno fajnym elementem jest wykorzystanie interakcji z aktorami przy pchaniu rozgrywki do przodu (i to niekoniecznie w temacie pomocy przy zastoju).

Obsługa sama w sobie zasługuje na pochwałę - założone przez siebie zadania wykonała bardzo profesjonalnie i konsekwentnie, a zaangażowana była bardziej niż ma to miejsce w większości innych pokoi ucieczek.

"Ślepa Furia" to escape room o nietypowej rozgrywce. Wyróżnia się na pewno interakcją z obsługą czy aktorami i ich zaangażowaniem w prowadzenie graczy przez fabułę. Nie jest to rozwiązanie, które odpowiadać będzie wszystkim, zwłaszcza tym, którzy od escape roomu oczekują sprawdzonej, stałej formuły. Na pewno jednak warto spróbować dla nieco innego doświadczenia, które wciąż pozostaje spójne z podstawowymi założeniami pokoi ucieczek.

Nie jestem osobą, która jest fanką horrorów czy strachu in general, ale to było świetne doświadczenie. Polecam! Osobiście polecam pójść w ekipie gdzie jest jeszcze chociaż jedna osoba z takim samym podejściem żeby mieć wsparcie :D Większość zagadek dość prosta, a podpowiedzi myślałam, że zbyt szybkie, ale potem okazało się, że się trochę motalismy i czas nam się mógł skończyć, więc dobre wyczucie! Mózg potrafi się trochę wyłączyć w sytuacji stresowej :D Ale klimacik świetny, także zdecydowanie bardzo polecam takie przeżycie!

To jest coś więcej niż escape room, jest to niezapomniane przeżycie w niespotykanym przez nas dotąd klimacie. Jak dotąd najwyższe emocje grozy i niepokoju jakich doświadczyliśmy w pokojach zagadek. Wciągająca fabuła i interakcje z aktorami robią całą robotę. Wystrój i autentyczność tego miejsca przebija wiele innych escape roomowych miejsc zrobionych "po kosztach". Panowie prowadzący to miejsce dają z siebie wszystko aby zapewnić jak najlepszy experience. Nawet na chwile nie wychodzą z roli a interakcja z nimi jest niespotykana w Polsce.
Wymagany ogromny dystans do siebie jak i świata, bez tego cały pobyt nie będzie tak unikatowy i ekscytujący.

Pozdrawiamy i czekamy na więcej!!!
"Cipcia", Martysia, Inżynier z politechniki i Geniusz od kręcenia kołem

Warszawa. Nowodwory. Pewna niepozorna zabudowa za innym, bardziej okazalszym budynkiem. Wygląda jak rudera. Nagle zapala się pomarańczowe światło. To znak. Zaproszenie. Czy przyjmiecie, wiedząc że domostwo należy do dosyć nieprzyjaznych jegomości, który mają na swoim koncie kilka ofiar? Pytacie o stawkę? Szukacie ich zrabowanego łupu, z ich ostatnich akcji. Szkopuł w tym czy warto...

Początek wprowadził moją czteroosobową grupę w małą konsternację. Mistrz obiektu ma specyficzny humor i trzeba się do niego przyzwyczaić. Pamiętajcie: rozmowa też jest ważna. Ułatwia wejście w klimat, bo będzie brutalnie. Już samo pomieszczenie, gdzie można zawekować swoje graty jest bardzo w temacie przewodnim miejsca. Zaraz potem traficie bowiem do piekła. A zadania przed poszukiwaczami będą różne, choć to nie one są clue programu. "Ślepa furia" to bowiem doświadczenie, w którym co innego gra wiodące skrzypce.

Trochę elektroniki, cała masa standardowych kłódek, jak i nieco ciekawszych rozwiązań. Zgodnie z opisem jest też należycie ciemno, więc trzeba będzie przełączyć w sobie wtyczkę spostrzegawczość na maksymalny poziom, bo umieszone tu i ówdzie elementy są z pierwszej chwili mało widoczne. Niemniej każda kolejna rozwiązana zagadka to spora doza samozadowolenia. Na plus zaliczam też oryginalny sposób podpowiedzi. Mr. Romuś to klawy gość, z świetnym poczuciem humoru, co tylko podbija klimat. Uwielbiam ludzi, którzy czują się świetnie w tym co robią, a tu chłopaki spisują się na medal. Co czuć, zwłaszcza podczas rozmowy po zabawie.

Czy było trudno? I tak, i nie. Z racji przyjęcia takiej, a nie innej koncepcji gry, niekiedy rozwiązywanie zadań obarczone jest dodatkowy stresem i presją czasu, jednak to nic gdy początkową niepewność zastępuje wczucie w przedstawienie, jakiego jesteśmy współuczestnikami. To jak na razie jedyny taki ER w Warszawie i od razu ląduje na szczycie mojej topki. Idealne połączenie zagadek z przeżyciem. Warto było, dziękujemy chłopaki.

A, czy były jakieś minusy? Temperatura, ale to mimo wszystkiego pozytywnie wpływało na klimat. Raczej w chacie mordercy klimy podłogowej nie ma... Też strach jest rzeczą subiektywną, bo są osoby, które bardziej całość przeżyją, albo takie jak ja - mały niepokój, potem spora wczuwka. Bomba.

PS. Strefa spoilerów

Chyba najsłabszym elementem całości są jednak... "latarki". Kto się wybierze, ten zobaczy dlaczego. Gra dwójki aktorów to świetny spektakl. Nasz kompan niedoli to kapitalny pomysł, bo nie tylko dobrze 'aktorzy', ale też pomysłowo podpowiada, co było żyteczne kiedy się w kilku miejscach pogubiliśmy. Plus można sobie z nim pogadać dla wczuwki. Po pierwszych wrażeniach przychodzi czas na pomieszczenie z większą ilością zagadek i trzeba przyznać, że prawie wszystkie były logiczne.

Samo rozpoczęcie gry buduje świetny klimat, musimy wykombinować jak się dostać do środka i natrafiamy na największy atut tego miejsca, czyli aktorów. Moim zdaniem wersja z aktorami to jedyny słuszny wybór, nawet większe strachajła jak ja powinny się na nią zdecydować :) Widać, że chłopaki lubią to co robią a są w tym niesamowici. Interakcji z aktorami jest bardzo dużo i jest to jedna z najbardziej ciekawych i oryginalnych interakcji jakie widzieliśmy w escape roomach.

Wystrój jest super, bardzo realistyczny, można zapomnieć, że jesteśmy w escape roomie. Ściany, umeblowanie i poszczególne elementy wystroju są dopracowane i powodują poczucie, że jesteśmy w starszym domostwie, tu dziura w podłodze, tam coś zaskrzypi. Zagadki są bardzo dobre, nie są zbyt trudne, ale klimat pokoju nadaje im trudności. Koniecznie trzeba się mocno rozglądać i sprawdzać po sobie nawzajem. System podpowiedzi jest genialny, idealnie dopasowany do klimatu pokoju. Super jest też to, że chłopaki potrafią wyczuć moment, kiedy i w jaki sposób dawać podpowiedź.

Wielkie podziękowania dla chłopaków dla świetną grę i rozmowę po niej. Nawet w trakcie rozmowy nie mogliśmy być do końca pewni, czy to aby na pewno koniec gry no i czy to aby na pewno tylko gra :) Super, że chłopaki odgrywają swoje role w zależności od tego jak bardzo gracze są otwarci i chcą podążyć za klimatem, także koniecznie trzeba wyjąć kij i dać im się prowadzić :) Martyna, Rysiek, Bartek i Roksana są bardzo zadowoleni z wizyty u Was :)

Pierwsza rzecz to klimat. Po prostu rozwala na lopatki. Wystroj, muzyka / dzwiek, interakcje z aktorem. Mega. Polecam w 100%. Mysle, ze wizyta noca bo ty bylo cos... :). Przejscie calosci zajelo nam 90 minut, ale caly czas cos sie dzialo wiec nie bylo czuc uplywu czasu. W kontekscie samych zagadek to nie jestem czestym bywalcem ER i sie nie znam, ale mi sie podobaly, byly bardzo klimatyczne i wpisane w ogolny koncept.

Niezwykłą wartością tego pokoju jest klimat i historia, którą przeżywamy. Zagadki są przemyślane i różnorodne, ale są raczej tłem dla rozgrywającego się scenariusza. Niech Was nie zwiodą kłódki, bo uzyskanie ich rozwiązania już nie jest takie oczywiste. Idąc do Ślepej Furii wcale nie musicie czytać opisu pokoju wcześniej - przyjdziecie, to się wszystkiego dowiecie w niesztampowy sposób. Szczególnie polecam grę z aktorem, to jest jak jazda bez trzymanki. Mimo oczywiście z góry założonego scenariusza, od zachowania graczy zależy też przebieg rozgrywki i to bardzo mi przypasowało. Pokój nie dla grup nastawionych na rekordy oraz początkujących, a na pierwszy raz szczególnie odradzam.
A no i wentylacja prima sort, tylko najlepiej za blisko do niej nie podchodzić, bo naprawdę dobrze działa 🧐

Pokój, który udowadnia, że klimat wystarczy, żeby zbudować niesamowity ER. Zagadki to tak naprawdę tylko tło tego, co można doświadczyć podczas rozgrywki. Każdy element od podpowiedzi, po rozpoczęcie gry jest niesamowicie przemyślany i powinien być przykładem dla każdej firmy tworzącej pokoje. Natomiast klimat jest po prostu nie do opisania, szczególnie że nasza grupa wybrała się do pokoju o godzinie 22, co dodało nieco dreszczyku.

Ślepa Furia to pokój, który po prostu trzeba odwiedzić i powinien znaleźć się obowiązkowo na każdej liście Escape Room'owych wyjadaczy.
Chłopaki twórzcie więcej pokoi.

Polecam się rozluźnić i nie mieć przysłowiowego kija w dupie :P

Wybrałyśmy się we 4 by spędzić razem miło czas. Podjeżdżając na miejsce już można było poczuć klimat miejsca. Iiiiii zabawa się zaczęła. Pokój niesamowicie kreatywnie przygotowany, zagadki były jedyne w swoim rodzaju, aktorzy i wystrój wprowadziły nas w klimat przerażenia, ale również silnego myślenia. Warto się zaopatrzyć w pastylki na gardło, bo będą potrzebne na zdarte gardła. Inwencja twórcza prowadzących rozwala system i przenosi do innego świata. Wiedząc gdzie byłyśmy to i tak gra była bardzo realistyczna i ciężko było zapanować nad emocjami. Serdecznie polecamy Ola, Karola, Ania i Agatka