Kinga Wilczyńska

Byłam w pokoju z koleżanką, która nie jest jeszcze zbyt doświadczona w Escape Romach i zdołałyśmy wyjść z pokoju w ciągu 30 min. To pozostawiło mieszane uczucia, jakiś niedosyt, niesmak związany z ilością zagadek i ich poziomem. Przede wszystkim na samym początku, kilkukrotnie nas pytano czy chcemy podpowiedź (bez sensu), zdarzyło się że podpowiedź dostałyśmy nie prosząc o nią (!). Zagadek było ogółem niewiele, były bardzo łatwe, wskazówki potrafiły się powtarzać, a jeden sposób rozwiązania bywał stosowany więcej niż raz.

Z dobrych rzeczy pokój ma fajny klimat, jest całkiem nieźle dopracowany, ale chyba największym wyzwaniem wg. twórcy miało być przeszukiwanie przestrzeni w panującym półmroku a do zagadek już nie przyłożył takiej uwagi i staranności.

Wprowadzenie ciekawe i przygotowujace na duzo wieksze wyzwanie niz to co ma do zaoferowania ten pokoj.

Malo zagadek, duza liniowosc w fabule, ktora sama w sobie pozostawiala wiele do zyczenia i miala potencjal na ciekawsze wykorzystanie. Zdarzylo sie tez ze jeden z mechanizmow nie zadzialal.

Przez zalozone warunki szukanie wskazowek a nawet otwieranie klodek jest mocno utrudnione. Jesli w pokoju jest wiecej niz jedna osoba w zasadzie niemozliwe jest symultaniczne poszukiwanie tropow czy rozwiazywanie zagadek (w sumie jest ich na tyle niewiele, ze moze to lepiej...).

Irytujace „dekoracje” zwisajace z sufitu, elementy wystroju, ktorych nie ma ochoty sie dotykac (mimo ze wypadaloby wszystko przejrzec, w koncu szukamy wskazowek).

Sposrod straszydel, ktore mozna bylo tam znalezc tylko jedno bylo faktycznie ciekawe i straszne (nie bede pisac konkretnie zeby nie bylo spojlera).

Pokoj przede wszystkim MECZACY i nudny ... nie wciagnal nas wcale :-( Ciesze sie, ze nie byl on dla mnie jednym z pierwszych bo zapewne mocno bym sie zrazila do koncepcji escape roomow.