pandka

Psychoroom to pokój, w którym jest naprawdę dużo do zrobienia. Zagadki nie są szczególnie trudne, ale jest ogrom miejsc, w które trzeba zajrzeć. Duży plus za to, że pokój nie jest liniowy. Nie polecałabym raczej na pierwszy raz.

Troszkę zabrakło mi fabuły na wejście. Można by dodać zdanie wstępu dlaczego gracze są uwięzieni i mają tylko godzinę. Poza tym jednym szczegółem nie mam żadnych uwag.

Pani z obsługi troszkę zamotana, ale bardzo sympatyczna i do pogadania, taką obsługę lubię :)

Dużo niespodzianek, troszkę główkowania, troszkę dłubania, ciut za słabe wprowadzenie do fabuły, ale plus za to, że przez cały pokój fabuła jest kontynuowana. Zagadki nietrudne, bardzo dobrze oznakowane, w większości bardzo oryginalne, za co mega duży plus. Pan z obsługi miły chociaż strasznie nieśmiały.

Ogólne wrażenie bardzo pozytywne, czekamy na Coffee Shop :)

Niespotykane przeżycie gdy w ER można liczyć tylko na siebie. Zdecydowanie każdemu miłośnikowi uciekania polecam wybrać się do pokoju w pojedynkę.

Pokój mega klimatyczny, wszystko doskonale nawiązuje do tytułowej celi śmierci. Pan z obsługi jest przesympatyczny, choć dostał ode mnie upomnienie za podpowiadanie bez proszenia. Poziom trudności zagadek niestety nie powala, są właściwie podane na tacy i trzeba je tylko zrobić.

Pokój niesamowicie klimatyczny choć jest jednym z tych pokoi, do których się wchodzi i nie wiadomo dlaczego trzeba uciekać. Nie jest trudny, zagadki są dobrze opisane. Jest w nim sporo zapychaczy, ale wiadomo co trzeba a czego nie trzeba ruszać. Za soundtracki bardzo duży plus, rewelacyjne melodie, jak na dobre Studio Muzyczne przystało.

Natomiast obsługa i podejście do gości 15/10. Takie traktowanie klienta jest na medal. Bardzo serdecznie dziękuję za długą rozmowę po zakończeniu gry i wymianę zdań na temat innych pokoi. Zgłoszę się do Was jeszcze w wiadomej sprawie :)

Pokój ultra klimatyczny, jakby wyjęty z życia prawdziwego dziennikarza. ZERO elektroniki udowadnia, że można zrobić super pokój w starodawnym wydaniu. Zadania nie są trudne, raczej do podłubania niż do myślenia, ale niektóre dają sporo frajdy. Osobiście dla mnie ciut za dużo czytania i ciut za dużo kluczyków i kłódek, ale w końcu to prawdziwy pokój dziennikarza.

Pani z obsługi przesympatyczna, na specjalne walentynkowe wydanie sejf uzupełniła o słodki upominek, co było absolutnie przemiłym gestem.

Z niecierpliwością czekam na otwarcie drugiego pokoju! :)

Pokój całkiem klimatyczny, bardzo duży i jak większość się już wypowiadała, jest strasznie pusty. Zagadki są łatwe, w większości właściwie podane na tacy. Niektóre trochę nijak mają się do tematyki pokoju. Jedyne co może zaskoczyć doświadczone grupy to, że głównym zadaniem nie jest ucieczka a zdobycie łupu. W sumie pokój mógłby być dozwolony też dla pojedynczego gracza.

Mam tylko jedno zastrzeżenie. Obsługa nie powinna podawać podpowiedzi nie będąc o nie zapytana. Zadając pytanie "Jak działa TO?" oczekuję odpowiedzi "TO działa tak" albo "TO nie jest wam potrzebne" a nie "TO nie jest wam potrzebne ale teraz musicie zrobić to i to"...
Poza tą jedną gafą obsługa była bardzo sympatyczna, uśmiechnięta i rozmowna.

Zdecydowanie odradzam doświadczonym graczom pójście do tego pokoju w większej grupie niż dwuosobowa. Zagadki są tylko i wyłącznie dla dwóch osób, więcej osób może się co najwyżej ponudzić, poprzyglądać lub wzajemnie sobie poprzeszkadzać.

Pokój nie jest trudny, za to bardzo prostolinijny. Od samego początku widać co będzie na koniec, ale cały czas nie wiadomo jak daleko jeszcze. Odczuwam niedosyt jeśli chodzi o ilość zagadek, mogło ich być więcej, szczególnie biorąc pod uwagę pierwszą zagadkę.

OGROMNY minus za pierwszą zagadkę. Otóż sytuacja wygląda tak: wchodzi się do pokoju, przeszukuje absolutnie wszystko i dochodzi się do wniosku, że jest tylko jedna rzecz, od której można zacząć. W regulaminie napisane "Nic na siłę!" więc myślimy co z tym zrobić, żeby nie użyć siły. Mija 15 minut nadal NIC nie mamy. W końcu pytam przez krótkofalówkę, czy TO jest naprawdę to, co musimy zrobić, żeby w ogóle z czymkolwiek ruszyć. Okazuje się, że tak. Więc zaczynamy się siłować. Mało nie urodziłam przy tym zadaniu. Straciłyśmy na nie w sumie 25 minut i mnóstwo energii. W tamtej chwili pomyślałam sobie, że to najbardziej bezsensowna rzecz, jaką widziałam w escape roomach i że już i tak nie mamy szansy wyjść bo zmarnowałyśmy połowę czasu. Otóż wyszłyśmy, i to kilka minut przed czasem, czyli w sumie gdyby nie walka z pierwszą zagadką pokój da się zrobić w pół godziny. Połowa czasu na pierwszą zagadkę i połowa czasu na całą resztę pokoju to zdecydowanie nie jest dobry podział. W jej miejscu włożyłabym kilka innych zagadek. Kolejny minus za podawanie odpowiedzi zamiast podpowiedzi.

OGROMNY plus z kolei za to, że w tym pokoju dzieje się magia. Trzykrotnie zdarzyło mi się powiedzieć głośne ŁAŁ w momencie rozwiązania zagadki. Kilka nowych mechanizmów i człowiek od razu jest uradowany. Drugi plus za brak stereotypów (czyli np. milinów kłódek). I jeszcze maleńki minus za wprowadzenie do fabuły, które trochę nie miało kontynuacji. Owszem był klimat laboratoryjny, ale zabrakło tytułowego antidotum...

Pokój jest zdecydowanie odmienny od zwykłych escape roomów. Pomysł absolutnie rewelacyjny, jednak zabrakło mi czegoś w wykonaniu.

Bardzo duży plus za wprowadzenie do fabuły, które ma sens i nie jest z serii "zostaliście uwięzieni, utknęliście, ktoś chce was zabić, ktoś kogoś zabił, rozwiążcie zagadkę". Misja jest prosta: statek jest zepsuty, nie poleci jeśli go nie naprawicie. Jak można się spodziewać po statku kosmicznym jest bardzo dużo rzadko spotykanej elektroniki, za to mało oklepanych kłódek i ultrafioletów. To jest bardzo duża zaleta tego pokoju. Następną trochę zaletą a trochę wadą jest sporo zmyłek, rzeczy niekoniecznie potrzebnych, pochłaniających czas. Pokój jest bardzo niestereotypowy przez co stali bywalcy escape roomów mogą się czuć trochę zagubieni.

Bardzo pomysłowo rozwiązany został sposób podpowiedzi i chociaż wiem, że zamysłem osoby podpowiadającej było danie nam satysfakcji z naprawienia statku, uważam, że nie powinna się ta osoba wtrącać z podpowiedziami bez naszego poproszenia o nie. Z drugiej strony, na pewno byśmy nie podołali bez kilku wskazówek. Czasu jest mało, szczególnie jak jest się z ekipą początkującą. To, czego mi zabrakło to było trochę więcej rzeczy manualnych do wykonania, poza główkowaniem. Naprawianie statku kojarzyło mi się raczej z kręceniem śrubkami niż szukaniem kodów. Przez te dwie sprawy jakoś nie poczułam satysfakcji z lotu w kosmos.

Osobiście uważam, że pokój powinien być dozwolony dla 2 osób. 4 osoby w tym pokoju to tłum, wprowadza to tylko zamieszanie i kłopot, gdyż jak się pomiesza elementy nie ma szans na pozytywne zakończenie. Zgrana para spokojnie sobie poradzi.

Nie polecam dla początkujących i niezgranych grup. Tutaj trzeba współpracować szybko i logicznie, na pełnych obrotach.

Jako bardzo wybredna bywalczyni escape roomów, bez zawahania stwierdzam, że ten pokój bardzo mi się podobał. Był klimatyczny, w 100% trzymał się tematu przewodniego i jedyne czego mi zabrakło to fabuła - nie wiadomo jak i dlaczego utknęło się w sali kinowej. Chociaż jest sporo kłódek, są one dobrze oznakowane. Zagadki pomysłowe, kilka również takich z jakimi się zupełnie do tej pory nie spotkałam. PRZEMIŁA obsługa, wielki plus za nastawienie na klienta i jego zadowolenie. Drugi plus za działającą klimatyzację w pokoju bardzo umilającą bieganie za wskazówkami. Zdecydowanie polecam wybrać się na seans do Sali Kinowej zamiast do zwykłego kina!

Był to mój szósty pokój i na tle innych niestety porażał ilością kłódek. Są oznaczenia ale i tak mnóstwo czasu traciłyśmy na bieganie od kłódki do kłódki bo nie zawsze wiadomo było do której wpisać znaleziony kod. Z kolei dużym plusem jest mnóstwo pomysłowych sposobów na "schowanie" tychże kodów, nie są one super trudne ale trzeba się narobić. Plus za kartki i długopis, bez tego ani rusz! Wstęp do fabuły, klimat, wystrój i powiązanie większości zagadek z tematyką - ogromny pozytyw. Obsługa przesympatyczna. Czekam na otwarcie drugiego pokoju :)